TWEEDE EN LAATSTE BLAD
Slapeloosheid
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Zon en zomer en Pinksteren.
VAN DINSDAG 10 JUNI 1930
STADSNIEUWS
Een tienjarig meisje verdronken.
DR. L H. J. VOS.
Wii herinneren er aan dat het Tweede
Kamerlid, dr. L H. J. Vos, hedenmiddag
van 3 tot 5 uur te spreken is in het ge
bouw U.S.O., Kanaalweg, alhier, voor be
langhebbenden en belangstellenden, ook
niet-partijgenooten.
HET STA FMUZIEKCORPS
VOOR DE RADIO.
A.s. Woensdag 11 Juni zal ons Staf-
muziekoorps zijn periodiek zomeroonoert
van 4 tot 5 uur óók voor de radio geven.
Radiobezitters imoeten op Huizen, 1875
M., instellen; wij laten het programma
hieronder volgen:
i. Koraal.
3. Deutschlands Ehre. Marach
H. L. Blankenburg
3. Das goldene Kreuz. Ouverture. I, Brüll
4. „Caprice" v. Rubinstein, N. A. Bouwman
5. Der Rose Hochzeitszug L. Jessel
6. Fantasie Gonsertante F. Blumentritt
7. Defileermarsch A. L. Hazebroek
8. Oude Wilhelmus.
ZOMERCONCERT
HARMONIEKAPEL „WINNUBST".
Op Woensdag 11 Juni 1930, des avonds
van 8 u. 30 tot 10 uur, geeft de Harmonie-
kapel Winnubst, onder leiding van haar
directeur, den heer H. B. Schenkels, een
oonoert in het Julianapark.
Programma:
1. Groet aan Beek. Marsch Herm. Lureman
3. Néron. Ouverture dramatique. Fr. Popy
3. In schöner Maiennacht. Walzer
Max Rentzsch
4. Les Cherubins. Andante reliigieux. J. Martin
5. Fantaisie Pastorale sam Vlessing
6. Potpourri Sur 1' Opéra „Gitana" Balfe
7. Groot-Ro>tt>erdam. Marsch
Willy Schootemeyer
in dit standaardwerk een voorwoord
schreven, hebben natuurlijk allen vol
trots gekeken naar dit stoere zeemans
gezicht
Hij is het ook waard, in dit archief, dat
onder deskundige leiding vnn Henri ter
Hall verzameld en samengesteld werd,
een plaatsje te krijgen. Ook ik had de
eer in dit boek mede te werken, en
schreef o.a. een interview met Piet Rens
maag.
„Ouwe Piet Rensmaag redde met vlet
ten veel menschen. In hevigen storm
voer hij naar een bark met ijzer.De
Potjewaai biet ie. Tjonge tjonge dat was
een storrempie. We haalden de menschen
der of. Een uur later, toen we met ze an
wal wasse, was 't schip naar de haaie;
geen blikskater meer van te zien 't was
een boot van Piet v. d. Hoeve. Me zoon
heb ook honderde menschen gered."
Nu wordt Piet Rensmaag 80 jaar. Hij
zal op dien dag zeker niet vergeten wor
den en tal van felicitaties in ontvangst
hebben te nemen.
HET MUZIEKCONCOURS TE BAARN.
Het Stedelijk Muziekcorps debu
teert in de hoogste afdeeiing met
een 2en prijs en in den Marschwed-
strijd met een len prijs.
Begunstigd door het prachtigste zomer
weder wat men zich maar denken kan en
te midden van een schitterende omgeving
wat is ons land toch mooi, als men maar
zien wil heeft ons Stedelijk Muziek
corps, na een vier-jarig stilzwijgen op een
dergelijk evenement, haar kunnen ge
toond in de Superieure afdeeiing. Laten
wij direct zeggen dat het debuut van den
heer Pala zeer fraai is geweest; dat hij
en zijn executanten een lofwaardige ver
tolking hebben gegeven van de beide
nummers. Waarin, inzake vooral de stem
ming (zuiverheid) en beschaafd spel, aan
de hoQgste eisdhen stellig is voldaan ge
worden! Dit zal zeker bemoedigend wer
ken en een spoorslag zijn op het inge
slagen pad voort te gaan. Het Stedelijk
heeit zich naar buiten wederom van een
goede zijde doen zien. Wat wij reeds per
soonlijk deden, herhalen wij nogmaals
hier: onze welgemeende felicitatie aan
allen, die tot dit mooie succes hebben bij
gedragen!
Men zal ons toevoegen, maar waarom
dan een tweeden prijst' Laten wij dan dit
zeggen: wij1, die reeds een reeks van jaren
diverse Concoursen bezocht hebben, onze
oogen en ooren terdege de kost hebben
gegeven, stonden gewoonweg perplex,
verslagen, toen bekend gemaakt werd dat
de vereeniging een tweeden prijs met 109
punten toegekend weid. Dit na zoo'n su
blieme vertolking, op zoo'n geestdriftige
en spontane wijze door bet zeer talrijke
publiek toegejuicht; de „bravo's" van een
paar heeren op het gereserveerde gedeelte
waren méér dan een beleefdheidsgebaar!
Niet dat wij teleurgesteld waren omdat
het een 2en prijs was, maar w i omdat
het andere corps in deze afdeeiing
(Aurora", DriebergenRijssenburg) een
lang niet zoo'n gave reproductie van het
werk gaf. Het slagwerk was hard, nu en
dan bepaald ruw en overstemde soms het
ensemble. De clarinetten, hoewel tech-
njsch zeer goed, hadden, ondanks de
groote bezetting hiervan, geen mooie toon,
hij was eerder schraal. Bovendien week de
opvatting in veel van die van den heer
Pala af. Het vrije nummer was heel wat
beter en werd met waar raffinement ge
speeld, maar ook hier was de groote trom
soms veel te grof. Daar beide corpsen 11a
elkaar optraden, was het verschil in uit
voering bepaald frappant. En toch be
haalde „Aurora" 40 punten méér dan het
Stedelijk Muziekcorps! Eén uitspraak
waarover ook velen buiten het corps ten
hoogste verbaasd waren.
Laten wij eens aannemen dat de jury
het met des Directeurs opvatting niet eens
was (wat dus puntenverlies beteekent),
dan blijkt toch een verschil van 40 punten
ons hoogst vreemd toe. Wij kunnen ons
de motieven, welke de heeren juryleden
tot deze uitspraak genoopt hebben, in
geen enkel opzicht verklaren. Dat is voor
ons een raadsel. De heer Pala zelf was
hoogst tevreden over het gepresteerde,
dat beslist beter was dan verleden week
Woensdag in de tent in het Plantsoen. En
hij zou dat heusoh niet zeggen als het
andersom was. Hij windt er gerust geen
doekjes om, daarvoor kennen wij hem.
Wij hernalen: deze 2e prijs is heusch
geen schande als men weet wat er gevergd
wordt; daarover gaat het dan ook niet.
Maar wèl het grootere puntental van het
andere corps, welks prestatie beslist niet
zoo artistiek was.
Doch het laatste woord is hierover nog
niet gesproken. Directeur en Bestuur heb
ben weliswaar niet geprotesteerd tegen
deze uitspraak en 'ook den prijs niet ge
weigerd, maar zij zullen hun stem (om
opheldering) zeker Taten hoeren. Dat is
hun goed recht. De wetenschap echter dat
er goed gewerkt is en de opgetogen hou
ding van het publiek, heeft er echter toe
bijgedragen dat de stemming onder de
leden allerminst down was, al werkte dan
ook het bekendmaken van het oordeel der
jury voor een oogenblik ontnuchterend.
In het Marschconcours behaalde het
Stedelijk een eersten prijs met 64 punten.
De jury was aldus samengesteld: Joh.
Zaagmans, oud-kapelmeester 7e Keg. Inf.;
Leo Ruygrok, 2e dirigent Residentie
orkest; Joh. C. Geijp, dir. Sted. Muziek
corps, Leiden.
Een aardige attentie was het toen bij
onze aankomst afgevaardigden van de
zustervereenigingen aanwezig waren om
het Sted. Muziekcorps te complimenteeren
met het behaalde succes. Wat wel bewijst
dat men eikaars werk weet te waardeeren
een eveneens getuigt van een kameraad
schappelijke verhouding.
Zaterdag a.s. zal het corps in „Casino"
VEERTIG-JARIG JUBILEUM
H. J. MAHIEU.
Wij hebben medegedeeld, dat een vier
tal jubilarissen op 's Rijkswerf hun 40-
jarig jubileum zouden vieren. Dat van
den heer Mahieu, eerste teekenaar bij
de afdeeiing scheepsbouw, is Zaterdag
morgen reeds in hartelijke toespraken
herdacht. Allereerst 's Heeren Mahieu's
directe chef, de hoofdingenieur van het
Bureau Scheepvaart, de heer Monhemius,
die in zijn toespraak den jubilaris ver
geleek met een generaal, op wiens slag
veld evenwel niet wordt gedood, maar
integendeel, plannen, vorm 3n leven
krijgen. Het werd prettig geacht dezen
gestadigen en stillen werker te huldigen
op zijn eigen terrein. Namens het corps
ingenieurs wenscht spr. den jubilaris
geluk, alsmede echtgenoote en kinderen.
De spr. wijst er verder op, dat de heer
Mahieu 40 jaren lang op deze zelfde
werf heeft gearbeid en dus al heel wat
zien gebeuren. En hoe meer de nieuw
bouw hier op deze werf inburgerde, hoe
belangrijker het werk werd, en mij dunkt,
aldus spr., hoe meer ook voldoening
schenkend. Ik weet bij ervaring, hoe
heerlijk het is een schip te bouwen, al
thans dén bouw daarvan te leiden, en
het werk, u daarvan toebedeeld, is zeer
belangrijk. Op 't papier alles te ontwer
pen en uit te werken, is een mooi en
nuttig, een voldoening gevend dagwerk.
Als scheepstimmermansleerling kwam
de heer Mahieu 9 Juni 1890 in dienst,
om achtereenvolgens over te gaan in
de rangen van huistimmermansleerling,
scheepsbeschietersleerling, waarna hij in
1899 werd aangesteld tot leerling-teeke
naar op f 1.20 daggeld. Mahieu was toen
bijna 22 jaar oud. Dan komen de pro
moties 1900 teekenaar 4e kl., 1902 in
eens naar 2e kl., in 1914 eindelijk le kl.
en in 1912 eerst nog burgerlijk ambte
naar. Op 1 Mei 1922 tenslotte kwam de
heer Mahieu in zijn tegenwoordigen
werkkring als teekenaar, een gewichtig
ambt, op de werf. 1 Oct. 1909 verwierf
Mahieu de bronzen werfmedaille.
Na den heer Monhemius kwam aller
eerst de teekenaar le kl. Otsen, gevolgd
door den meesterknecht Kruk, waarna
de jubilaris in welgekozen woorden be
dankte voor de hem gebrachte hulde.
Door het personeel van Bureau Scheeps
bouw werd hem een fraaien leuningstoel
overhandigd, terwijl hem namens het
corps ingenieurs bloemen werden ge
geven.
PIETER RENSMAAG 80 JAAR.
Donderdag 12 Juni a.s. wordt Pieter
Renamaag 80 jaar. De heer Levy Grun-
wald, die zoo'n beetje als consul honoris
causa van de blauwe zeeridders fungeert,
schjjft ons:
Ouwe Piet is net als Hein Kuiper uit
de Wachtstraat en als Jaap Been, zijn
overbuur, een ouwe waterrot. Je kunt
het direct aan zijn grauwen verweerden
hop zien. Zijn grijs zeemanshaardje, dat
Z(>o karakteristiek aan zijn kin plakt,
heeft Leo Pinkhof reeds dikwerf in ver
rukking gebracht. Jaren geleden stond
hij met stramme verkleumde vingers in
een Noordwester op den dijk Piet Rens
maag en zijn 'baardje uit te reekenen.
Een tijdje later is hij geportretteerd en
wam zijn kop, gedekt door zoo'n echt een extra-donateursconcert geven en
«ciuppershoedje, in een hoek, een groot tuur!ijk zullen daar de concoursnummers groepen jongens
siandaardwerk. De ministers van Water- ook gegeven worden. Is de vertolking dan kampeerden
staat, van Defensie, minister Kan, minis dezelfde als Pinkster-Maandag te Baarn,|
n he v isser, de gouverneur-generaal dan zullen de ware liefhebbers zich
mi N.-indië en vice-admiraal Quant, die heusch niet beklagen.
MANDOLINEVEREENIGING
„ARS ET LABOR" TE DEN HELDER.
Men verzoekt ons plaatsing van het
volgende:
Bovengenoemde vereeniging, die sedert
haar aansluiting bij den Alg. Bond van
Mandolinegezelschappen in Nederland bij
al de door dien Bond gedurende dien tijd
gehouden concoursen steeds successen
heeft mogen boeken, en wel in die mate,
dat zij bij het volgende te houden concours
in de eerste afdeeiing zal uitkomen,
zag gaarne hare gelederen dusdanig ver
sterkt, dat onze gemeente, welke op het
gebied van muziek-dilettantisme naar bui
ten een zeer goeden klank heeft, ook ten
aanzien van het mandoldne-ensemblespel
in de naaste toekomst zich met succes kon
meten met de allerbesite vereenigingen op
mandolinegebied in Nederland.
Waar dit doel niet te bereiken is door
versnippering, maar wel door eendrachtig
optreden onder kundige leiding welke
leiding ten deze is verzekerd doet het
bestuur van bovengenoemde vereeniging
een oproep aan alle bespelers(sters) van
onze instrumenten, waarvan er ongetwij
feld te dezer stede zich vele goede krach
ten buiten onze rijen bevinden. Sluit u
aan bij onze vereeniging, teneinde het
mandoline-ensemblespel te Den Helder
zoodanig op te voeren, dat, om een feit
van beteekenis in dezen tijd te memorce-
ren, ook uw spel waardig worde geacht
in den aether gehoord te worden, gelijk
zulks wel geschiedt met diverse zuster
vereenigingen.
Repetitieavond Woensdag van 8—10 u.
Plaats: Benedenzaal van het Evangelie-
satiegebouw in de Palmstraat (zijstraat
van de Spoorstraat).
VRAGEN VAN RAADSLEDEN.
De heer Schoeffelenberger wijst
op de noodzakelijkheid' van een
vlet ln zee te hebben.
Door den heer Schoeffelenberger zijn de
navolgende vragen aan den Burgemeester
gericht:
Edeladhtb. heer Burgemeester.
Ondergeteekende verzoekt de navolgen
de vragen spoedig door U behandeld te
zien.
Acht U het niet meer dan noodzakelijk,
gezien het droevig ongeval hetwelk op
den tweeden Pinksterdag aan ons strand
plaats heeft gehad, daarvoor zooveel
mogelijk de noodige maatregelen te
nemen?
Door b.v. op kosten van de gemeente op
bepaalde tijden een vlet met twee men
schen te laten varen, op die plaatsen
welke het gevaarlijkst zijn, om daardoor
het gevaar tot een minimum terug te
brengen.
Vindt U niet dat de jaarlijks terug-
keerende ongevallen aan ons strand, af
breuk doen aan deszelfs goede reputatie
als badplaats?
Hoogachtend,
J. J. SCHOEFFELENBERGER.
Den Helder, 10 Juni 1930.
DUTTSCHE SLEEPBOOTJES IN DE
HAVEN.
Den eersten Pinksterdag zijn hier in de
haven drie kleine sleepbootjes aange
komen. De bootjes zijn in DuitscMand ge
bouwd en bestemd voor Frankrijk, waar
zij als dolcsleepbooten dienst zullen doen.
Zij worden op de oorlogssohuld van
Duitschland aan Frankrijk afgeschreven.
Na kolen en water te hebben ingenomen,
tengevolge van de zomerwarmte, overwint
men spoedig door het gebruik van een paar
Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten
lend, ons volop te genieten geeft van
schier elndelooze uren, en waarin de volle
maan zoo vriendelijk en zachtmoedig ons
aanziet, dat men wel zou willen doen wat
Schiller ln zijn ode aan de vreugde wilde:
de heele menschheid zoenen! Maar dat
zou in de praktijk toch niet meevallen
vrees ik 1
HET STRAND MET DE
PINKSTERDAGEN.
Ondanks de minder goede voorspellin
gen zijn wij toch niet teleurgesteld ge-
1 geil CiJLIJJ «IJ lULll UIDI) tCiï/UI.^VDWVlU 50
zyn de vaartuigen in den morgen van den worden met de Pinksterdagen, al was
Wntata™!™, wpat- ^rtrnlrW I w0er tweeden dflg yeel beter
dan den eersten dag.
Dat betere weer teekende zich dan ook
wel in het strandbezoek af.
Op den eersten Pinksterdag waren wij
's morgens al vroeg op het strand, doch
er was nog haast niemand. Een flinke
wind woei vlak op het strand en maakte
het verblijf minder aangenaam.
Den geheelen morgen was het bezoek
dan ook miniem, degenen die voorbij het
Roode Kruis gebouwtje gingen, konden
geteld worden. Daarbinnen was het ge
zellig. Wauneer men daar zoo'n geheelen
dag zit, moet het dat wel zijn. Thee en
koffie, brood en versnaperingen waren
er in overvloed.
Later op den dag kwamen een paar
menschen die nog wat negotie dachten
te doen. Zij hadden het goed nu eenmaal
ingeslagen, dus er moest verkocht wor-
den.
Na den middag werd het oven druk
ker. Eerst een, toen twee, drie tentjes,
later kwamen er neg eenige bij. Het viel
later in den middag nogal mee met het
tweeden Pinksterdag weer vertrokken.
OPENBARE LEESZAAL EN
BIBLIOTHEEK.
In de maand Mei werd de Leeszaal be
zocht door 1319 mannen en 110 vrouwen,
totaal 1429 personen.
Uitgeleend werden 1714 romans, 1979
kinderboeken en 480 studielboeken, totaal
4173 banden.
De navolgende werken werden aange
schaft:
Barth. van Marle: Rusland's nacht en
dageraad; Betz: Spinoza en de vrijheid;
Boissevain e.a.: Het handelsonderwijs in
Nederland; Brugmans: De arbeidende
klasse in Nederland in de 19e eeuw; Cha-
rlvarius: Ruize-rijmen; Collina: De vrouw
in 't wit; Corsari: Gestalten in een spiegel;
Deoping: Kitty; id.: Oude Pybus; id.:
Sorrell en zoon; Devoluy: Psalmen in den
nacht; van der Faen: Kassian; Figner:
Nacht over Rusland; Gerversman: Wal-
ther Rathenau; id.: Mozes, de geboorto
van Jahvo; Haak- en brelboek, dl. 2; Hey-
mans: Inleiding tot de speciale psycho--
logie, 2 din.; Honig en Tazelaar: Het hu- strandbezoek, de verkoopers maakten
welijksprobleem in leven en literatuur,
Jaarboek voor de reclasseering van vol
wassenen en kinderen '30; Jaarsma: Aan
gene zijde; Thiss, dl. 8; Jérome én Tha-
raud: De schaduw van het kruis; Muherji:
Het gelaat van mijn broeder; Nieuwste
filetpatronen; Nieuwste kelimpatronen;
Polak: Het kleine land en zijn groote
schoonheid; Raabe: De hongerpredikant;
Spansteek op stramien; Zweig: De oogen
van den eeuwigen broeder.
Ten geschenke ontvangen:
Molenbroek en Wijdenes: Planimetrie,
2 dln.; Wijdenes en De Lange: Vlakke
meetkunde, 2 dln.
En algemeene uittocht.
Het zag er niet aanlokkelijk uit, toen van A. J. C. en andere jeugdclubs aan
Zaterdagmiddag plotseling blijkbaar na* die vermeerderde wandellust niet vreemd.
e n onw seiB r0eB3 in he l;nd, de wind
draaide naar den kouden hoek. En tot
overmaat van ramp kwam de krant nog
met een ongunstig weerbericht uit de Bilt.
En de eerste Pinksterdag tracht dan
ook niet de rechte voorjaarsstemming:
't was reuzeweer, droog en zonnig en zoo,
maar je kon alleen maar niet naar het
strand. Daarvoor was de noordoosten wind
toch te koud. 't Was jammer, want heel
onze samenleving had zich op de Pinkster
dagen gespitst en hoopte dan eens ouder-
wetsch te kunnen genieten.
Zaterdag was er al aan het station een
geweldige drukte geweest van gaanden
en komenden. Wie naar het centrum van
het land trokken, hebben zich niet be
klaagd, het droge, zonnige weer liet voor
een prettig uitstapje ruimte. Wie hier
binnen vielen hadden, we zeiden het al,
aanvankelijk geen geluk, en konden bij schap.
Zelfs met den rugzak trokken de jongens
er al op uit..
Ongetwijfeld zal de toestand, waarin
ons wandelpark de Donkere Duinen zoo
langzamerhand is komen te verkeeren,
den lust tot bezoeken daarvan hebben
aangewakkerd. Voor wie dit duinterrein
een tiental jaren terug hebben gekend,
is het verschil wel opvallend. En eigen
lijk zijn die jongens en meisjes te be
nijden, die het niet anders kennen dan
in zijn tegenwoordigen staat. Tien jaar
geleden was alles nog in aanlegbeden-
netjes nou ja, je kon ze vinden als
je goed zag, maar eigenlijk waren de
heele Donkere Duinen niet meer dan een
voortzetting van de gewone, die daar
achter liggen. Met dat verschil, dat die
gewone, met hun hoog en laag, veel
aardiger waren dan dit vlakke duinland-
de familieleden thuis blijven zitten. Er
werden Zondagmiddag wel enkele pogin
gen gedaanofficieel was het badseizoen
Zaterdag geopend, maar van een druk
vertier aan ons strand was dezen Eersten
Pinksterdag geen sprake. En ook zorgde
de kille noordoosten wind wel dat van
buiten zitten niets kon komen.
Maar onze oude trouwe barometer bleef
optimist. En wat men ook moge voor
spellen, berekenen, en zoo, onze vriend
blijft hij, op wiens woord men vertrouwen
kan. En deze barometer was het, die ons
steeds maar toeriep: w'acht maar!
geduld f Het komt in orde en jelui zult nog
Pinksteren kunnen vieren I En ziedaar,
hoe tegen den avond van Eersten Pinkster
dag de symptomen al kwamen van een
fraaieren Tweeden, een Tweeden, die, nu
we de rekening dankbaar hebben opge
maakt, voor pns een ouderwetsche, zo-
mersche zonnige dag is gebleken te zijn,
zoo een, waarover je een jaar later nog
dankbaar napraat: Weet je nog, ver
leden jaar, wat een weer hè?
Dat dan ook al vroeg de uittocht begon,
ligt voor de band: op alle wegen rondom
de stad zwierven de Pinksterfeestvier
ders, tusschen het schallende lied van
leeuwerik en koekoek hoorde men het
blij gepraat van menschenstemmen en er
waren niet veel plaatsen in het duin,
waar niet feestelijk gestemde Helder-
schen waren neergestreken. Wat wel
zeer opvalt, is do vermeerderde lust tot
wandelen en zwerven. Natuurlijk, de
grnote afstanden maken, dat men hier
in het dagelijksch leven aangewezen is
op de flets als middel van vervoer. Maar
even natuurlijk is het, dat wie echt
zwerven wil, de duinen in, van de flets
niets dan last heeft. Maar nog niet zoo
veel jaren is het geleden, dat men slechts
sporadisch menschen tegenkwam in de
duinen. Af en toe zwierf er eens een
vader met een paar jongens, en in de
na-iDonkere Duinen zag men dan meestal
I0f meisjes, die daar
Dezen tweeden Pinksterdag was dat
anders: bij troepjes waren de menschen
'uitgetrokken, en zeer zeker is de invloed
Maar met optimisme en vertrouwen heeft
men doorgezetmet zorg en liefde zijn
de aanplantingen onderhouden, de vijver,
aanvankelijk niet meer dan een kom, is
geleidelijk verder afgegraven en toen de
dennen eenmaal den groei te pakken
hadden, ging het wat harder. En ziedaar
over nogmaals tien jaar hebben weer
andere jongens en meisjes een pracht
van een natuurpark in de onmiddelijke
omgeving der stad. Geen wonder, dat een
wandeling er heen elk jaar een grooter
en loonender genot wordt
Heeft ooit een goudvisch een luxueuser
bestaan dan de goudvisch uit de Donkere
Duinen Ik waag het niet de hoeveelheid
uitgestrooid brood te tellen, dat de vis-
schen niet meer eten, omdat een vis-
schersmaag tenslotte ook maar een be
perkte capaciteit heeft. En het moet wel
zijn toe te schrijven aan het „onbekend
maakt onbemind", dat de edelkarper, die
in dezen vijver is gepoot, nog niet de
kennismaking wenscht met de Heldersche
jongens en meisjes. Want vborloopig
blijft deze nog in de onderste regionen
van zijn waterverblijf.
Van den vijver naar „Duinoord": is
er op de wereld wel prettiger, aan
trekkelijker wandeling? Want de dui
nen maken dorstig en moe, en «Duin
oord" is er om dien dorst te lesschen.
En bovendien zijn er de schommel en de
wip. En dan de duinen over naar zee
overal, overal vond men de menschen op
dezen bijzonderen, zomerschen Pinkster
dag. Van die zee en van het strand en
de drukte die daar waren, vertellen wij
op een andere plaats: ook helaas! van
het tragisch ongeval, dat aan een jeugdig
stadgenootje het leven kostte. Maar wij
mogen toch niet eindigen zonder van den
schitterend mooien zomeravond te hebben
verteld, die dezen Pinkstermaandag be-
kroonde. Een zomeravond, zooais we die dë pier in het water aan het .speïen" tóen
aan deze kust met de altijd koele avond- men op het strand de meisjes niet'meer
winden helaas te weinig kennen; een bemerkte. Het tweede meisje werd nog op
zomeravond, die wij, wellicht juist door den wal gebracht. Zij was bewusteloos,
zijn zeldzaamheid, dubbel waardeeren, en Onmiddellijk werden de leden van den
waarvan gelukkig oud en jong, arm en wachtpost van het Roode Kruis gewaar-
rijk, gelijk kan proflteeren. Een zorne^ schuwd, die met Dr. Rienks, die od het
avond, die, in het langst der dagen val- strand aanwezig was, door middel vau
nog tamelijk goede zaken,
Zwemmers waren er niet veel, met drie
of vier hield het op.
's Avonds ging de wind liggen en toen
was het wel aangenaam weer, doch over
het algemeen heeft de 1ste Pinksterdag
niet aan de verwachtingen voldaan.
Wat er aan den eersten Pinksterdag
tekort is gekomen, heeft de tweede ruim
schoots goed gemaakt. Den geheelen dag
was het weer zoo schitterend als men
het maar eenigszins kon verlangen.
Op het vrije strand stonden talrijke
tenten, groot, middelsoort, klein, nog
kleiner, enz. Het was weer oppassen met
de touwtjes, om er niet over te struike
len.
Het is verbazingwekkend te zien hoe
veel tenten er nu wél zijn. Bijna ieder
een 'die tegenwoordig naar strand gaat
heeft de beschikking over een eigen tent.
's Morgens kan men ze al zien gaan,
Vader, Moeder en de kinderen, op de
flets of in de auto, allen bepakt en ge
zakt, Vader als de sterkste sjouwt na
tuurlijk de tent en een ieder verder naar
zijn krachten. Velen echter bergen hun
tent op Huisduinen, wat men veel beter
kan doen, het kost niet veel.
Talrijke baders en baadsters plasten
rond in het zilte nat. Van erg druk zwem
men kon men echter nog niet opreken,
daar schijnt het voor velen nog te vroeg
voor te zijn, hoewel het water thans pri
ma is. Bij velen moeten echter eerst de
vissohen gestoofd op het water drijven.
Voor de zakenlieden was het ook een
goede dag. In Kuisduinen en op het
strand werden, voor zoover wij het kon
den bekijken, goede zaken gemaakt, een
mooie schadevergoeding van den vorigen
dag.
Betrekkelijk vroeg werd het strand
ontruimd. Het droevig ongeluk was hier
wel een groote oorzaak van.
Te Huisduinen stond men in de rij op
de autobussen te wachten. Afgeladen
gingen deze naar Den Helder terug.
Het is echter soms een angstig gezicht
te zien, hoe deze bussen en andere auto's
langs den weg voortvliegen. Zelfs wan
neer ze elkaar passeeren denken ze er
niet over hun vaart te verminderen,
rakelings gaan ze langs elkaar heen. Nu
is het wel zaak zooveel mogelijk vrachtjes
te vervoeren, maar met de veiligheid moet
toch ook rekening worden gehouden. Er
is reeds veel over geklaagd, dat de Huis-
duinerweg niet meer berekend is voor
het hedendaagsche verkeer en den een of
anderen dag gebeuren er beslist onge
lukken, wanneer de uittocht van het
strand begint. Vooral voetgangers dienen
voorzichtig te zijn. Deze loopen nu ook
vaak op de paadjes langs den weg. Deze
waren echter oorspronkelijk bestemd voor
rijwielpaden, doch zij voldoen hieraan
volstrekt niet.
Wij zullen echter hopen, dat er gauw
maatregelen worden genomen ter ver
betering.
Alles bij elkaar genomen, kunnen wij
tevreden zijn over de Pinksterdagen, het
zijn een paar heerlijke vrije dagen ge
weest.
Over de Pinksterdagen is een droeve
schaduw 'gevallen. De tien-jarige Annle
Dieniaar uit de Schagenstraat is het slacht
offer van de zee geworden, die reeds zoo-
velen menschen het leven heeft gekost.
Hoe het precies gebeurd is, daar loopen
de lezingen nogal over uiteen.
De 10-jarige Annie Dienaar en haar
vriendinnetje Martens, ongeveer van ge
lijken leeftijd, waren in de nabijheid van/