TWEEDE EN LAATSTE BLAD Slapeloosheid Mijnhardt's Zenuwtabletten Zon en zomer en Pinksteren. VAN DINSDAG 10 JUNI 1930 STADSNIEUWS Een tienjarig meisje verdronken. DR. L H. J. VOS. Wii herinneren er aan dat het Tweede Kamerlid, dr. L H. J. Vos, hedenmiddag van 3 tot 5 uur te spreken is in het ge bouw U.S.O., Kanaalweg, alhier, voor be langhebbenden en belangstellenden, ook niet-partijgenooten. HET STA FMUZIEKCORPS VOOR DE RADIO. A.s. Woensdag 11 Juni zal ons Staf- muziekoorps zijn periodiek zomeroonoert van 4 tot 5 uur óók voor de radio geven. Radiobezitters imoeten op Huizen, 1875 M., instellen; wij laten het programma hieronder volgen: i. Koraal. 3. Deutschlands Ehre. Marach H. L. Blankenburg 3. Das goldene Kreuz. Ouverture. I, Brüll 4. „Caprice" v. Rubinstein, N. A. Bouwman 5. Der Rose Hochzeitszug L. Jessel 6. Fantasie Gonsertante F. Blumentritt 7. Defileermarsch A. L. Hazebroek 8. Oude Wilhelmus. ZOMERCONCERT HARMONIEKAPEL „WINNUBST". Op Woensdag 11 Juni 1930, des avonds van 8 u. 30 tot 10 uur, geeft de Harmonie- kapel Winnubst, onder leiding van haar directeur, den heer H. B. Schenkels, een oonoert in het Julianapark. Programma: 1. Groet aan Beek. Marsch Herm. Lureman 3. Néron. Ouverture dramatique. Fr. Popy 3. In schöner Maiennacht. Walzer Max Rentzsch 4. Les Cherubins. Andante reliigieux. J. Martin 5. Fantaisie Pastorale sam Vlessing 6. Potpourri Sur 1' Opéra „Gitana" Balfe 7. Groot-Ro>tt>erdam. Marsch Willy Schootemeyer in dit standaardwerk een voorwoord schreven, hebben natuurlijk allen vol trots gekeken naar dit stoere zeemans gezicht Hij is het ook waard, in dit archief, dat onder deskundige leiding vnn Henri ter Hall verzameld en samengesteld werd, een plaatsje te krijgen. Ook ik had de eer in dit boek mede te werken, en schreef o.a. een interview met Piet Rens maag. „Ouwe Piet Rensmaag redde met vlet ten veel menschen. In hevigen storm voer hij naar een bark met ijzer.De Potjewaai biet ie. Tjonge tjonge dat was een storrempie. We haalden de menschen der of. Een uur later, toen we met ze an wal wasse, was 't schip naar de haaie; geen blikskater meer van te zien 't was een boot van Piet v. d. Hoeve. Me zoon heb ook honderde menschen gered." Nu wordt Piet Rensmaag 80 jaar. Hij zal op dien dag zeker niet vergeten wor den en tal van felicitaties in ontvangst hebben te nemen. HET MUZIEKCONCOURS TE BAARN. Het Stedelijk Muziekcorps debu teert in de hoogste afdeeiing met een 2en prijs en in den Marschwed- strijd met een len prijs. Begunstigd door het prachtigste zomer weder wat men zich maar denken kan en te midden van een schitterende omgeving wat is ons land toch mooi, als men maar zien wil heeft ons Stedelijk Muziek corps, na een vier-jarig stilzwijgen op een dergelijk evenement, haar kunnen ge toond in de Superieure afdeeiing. Laten wij direct zeggen dat het debuut van den heer Pala zeer fraai is geweest; dat hij en zijn executanten een lofwaardige ver tolking hebben gegeven van de beide nummers. Waarin, inzake vooral de stem ming (zuiverheid) en beschaafd spel, aan de hoQgste eisdhen stellig is voldaan ge worden! Dit zal zeker bemoedigend wer ken en een spoorslag zijn op het inge slagen pad voort te gaan. Het Stedelijk heeit zich naar buiten wederom van een goede zijde doen zien. Wat wij reeds per soonlijk deden, herhalen wij nogmaals hier: onze welgemeende felicitatie aan allen, die tot dit mooie succes hebben bij gedragen! Men zal ons toevoegen, maar waarom dan een tweeden prijst' Laten wij dan dit zeggen: wij1, die reeds een reeks van jaren diverse Concoursen bezocht hebben, onze oogen en ooren terdege de kost hebben gegeven, stonden gewoonweg perplex, verslagen, toen bekend gemaakt werd dat de vereeniging een tweeden prijs met 109 punten toegekend weid. Dit na zoo'n su blieme vertolking, op zoo'n geestdriftige en spontane wijze door bet zeer talrijke publiek toegejuicht; de „bravo's" van een paar heeren op het gereserveerde gedeelte waren méér dan een beleefdheidsgebaar! Niet dat wij teleurgesteld waren omdat het een 2en prijs was, maar w i omdat het andere corps in deze afdeeiing (Aurora", DriebergenRijssenburg) een lang niet zoo'n gave reproductie van het werk gaf. Het slagwerk was hard, nu en dan bepaald ruw en overstemde soms het ensemble. De clarinetten, hoewel tech- njsch zeer goed, hadden, ondanks de groote bezetting hiervan, geen mooie toon, hij was eerder schraal. Bovendien week de opvatting in veel van die van den heer Pala af. Het vrije nummer was heel wat beter en werd met waar raffinement ge speeld, maar ook hier was de groote trom soms veel te grof. Daar beide corpsen 11a elkaar optraden, was het verschil in uit voering bepaald frappant. En toch be haalde „Aurora" 40 punten méér dan het Stedelijk Muziekcorps! Eén uitspraak waarover ook velen buiten het corps ten hoogste verbaasd waren. Laten wij eens aannemen dat de jury het met des Directeurs opvatting niet eens was (wat dus puntenverlies beteekent), dan blijkt toch een verschil van 40 punten ons hoogst vreemd toe. Wij kunnen ons de motieven, welke de heeren juryleden tot deze uitspraak genoopt hebben, in geen enkel opzicht verklaren. Dat is voor ons een raadsel. De heer Pala zelf was hoogst tevreden over het gepresteerde, dat beslist beter was dan verleden week Woensdag in de tent in het Plantsoen. En hij zou dat heusoh niet zeggen als het andersom was. Hij windt er gerust geen doekjes om, daarvoor kennen wij hem. Wij hernalen: deze 2e prijs is heusch geen schande als men weet wat er gevergd wordt; daarover gaat het dan ook niet. Maar wèl het grootere puntental van het andere corps, welks prestatie beslist niet zoo artistiek was. Doch het laatste woord is hierover nog niet gesproken. Directeur en Bestuur heb ben weliswaar niet geprotesteerd tegen deze uitspraak en 'ook den prijs niet ge weigerd, maar zij zullen hun stem (om opheldering) zeker Taten hoeren. Dat is hun goed recht. De wetenschap echter dat er goed gewerkt is en de opgetogen hou ding van het publiek, heeft er echter toe bijgedragen dat de stemming onder de leden allerminst down was, al werkte dan ook het bekendmaken van het oordeel der jury voor een oogenblik ontnuchterend. In het Marschconcours behaalde het Stedelijk een eersten prijs met 64 punten. De jury was aldus samengesteld: Joh. Zaagmans, oud-kapelmeester 7e Keg. Inf.; Leo Ruygrok, 2e dirigent Residentie orkest; Joh. C. Geijp, dir. Sted. Muziek corps, Leiden. Een aardige attentie was het toen bij onze aankomst afgevaardigden van de zustervereenigingen aanwezig waren om het Sted. Muziekcorps te complimenteeren met het behaalde succes. Wat wel bewijst dat men eikaars werk weet te waardeeren een eveneens getuigt van een kameraad schappelijke verhouding. Zaterdag a.s. zal het corps in „Casino" VEERTIG-JARIG JUBILEUM H. J. MAHIEU. Wij hebben medegedeeld, dat een vier tal jubilarissen op 's Rijkswerf hun 40- jarig jubileum zouden vieren. Dat van den heer Mahieu, eerste teekenaar bij de afdeeiing scheepsbouw, is Zaterdag morgen reeds in hartelijke toespraken herdacht. Allereerst 's Heeren Mahieu's directe chef, de hoofdingenieur van het Bureau Scheepvaart, de heer Monhemius, die in zijn toespraak den jubilaris ver geleek met een generaal, op wiens slag veld evenwel niet wordt gedood, maar integendeel, plannen, vorm 3n leven krijgen. Het werd prettig geacht dezen gestadigen en stillen werker te huldigen op zijn eigen terrein. Namens het corps ingenieurs wenscht spr. den jubilaris geluk, alsmede echtgenoote en kinderen. De spr. wijst er verder op, dat de heer Mahieu 40 jaren lang op deze zelfde werf heeft gearbeid en dus al heel wat zien gebeuren. En hoe meer de nieuw bouw hier op deze werf inburgerde, hoe belangrijker het werk werd, en mij dunkt, aldus spr., hoe meer ook voldoening schenkend. Ik weet bij ervaring, hoe heerlijk het is een schip te bouwen, al thans dén bouw daarvan te leiden, en het werk, u daarvan toebedeeld, is zeer belangrijk. Op 't papier alles te ontwer pen en uit te werken, is een mooi en nuttig, een voldoening gevend dagwerk. Als scheepstimmermansleerling kwam de heer Mahieu 9 Juni 1890 in dienst, om achtereenvolgens over te gaan in de rangen van huistimmermansleerling, scheepsbeschietersleerling, waarna hij in 1899 werd aangesteld tot leerling-teeke naar op f 1.20 daggeld. Mahieu was toen bijna 22 jaar oud. Dan komen de pro moties 1900 teekenaar 4e kl., 1902 in eens naar 2e kl., in 1914 eindelijk le kl. en in 1912 eerst nog burgerlijk ambte naar. Op 1 Mei 1922 tenslotte kwam de heer Mahieu in zijn tegenwoordigen werkkring als teekenaar, een gewichtig ambt, op de werf. 1 Oct. 1909 verwierf Mahieu de bronzen werfmedaille. Na den heer Monhemius kwam aller eerst de teekenaar le kl. Otsen, gevolgd door den meesterknecht Kruk, waarna de jubilaris in welgekozen woorden be dankte voor de hem gebrachte hulde. Door het personeel van Bureau Scheeps bouw werd hem een fraaien leuningstoel overhandigd, terwijl hem namens het corps ingenieurs bloemen werden ge geven. PIETER RENSMAAG 80 JAAR. Donderdag 12 Juni a.s. wordt Pieter Renamaag 80 jaar. De heer Levy Grun- wald, die zoo'n beetje als consul honoris causa van de blauwe zeeridders fungeert, schjjft ons: Ouwe Piet is net als Hein Kuiper uit de Wachtstraat en als Jaap Been, zijn overbuur, een ouwe waterrot. Je kunt het direct aan zijn grauwen verweerden hop zien. Zijn grijs zeemanshaardje, dat Z(>o karakteristiek aan zijn kin plakt, heeft Leo Pinkhof reeds dikwerf in ver rukking gebracht. Jaren geleden stond hij met stramme verkleumde vingers in een Noordwester op den dijk Piet Rens maag en zijn 'baardje uit te reekenen. Een tijdje later is hij geportretteerd en wam zijn kop, gedekt door zoo'n echt een extra-donateursconcert geven en «ciuppershoedje, in een hoek, een groot tuur!ijk zullen daar de concoursnummers groepen jongens siandaardwerk. De ministers van Water- ook gegeven worden. Is de vertolking dan kampeerden staat, van Defensie, minister Kan, minis dezelfde als Pinkster-Maandag te Baarn,| n he v isser, de gouverneur-generaal dan zullen de ware liefhebbers zich mi N.-indië en vice-admiraal Quant, die heusch niet beklagen. MANDOLINEVEREENIGING „ARS ET LABOR" TE DEN HELDER. Men verzoekt ons plaatsing van het volgende: Bovengenoemde vereeniging, die sedert haar aansluiting bij den Alg. Bond van Mandolinegezelschappen in Nederland bij al de door dien Bond gedurende dien tijd gehouden concoursen steeds successen heeft mogen boeken, en wel in die mate, dat zij bij het volgende te houden concours in de eerste afdeeiing zal uitkomen, zag gaarne hare gelederen dusdanig ver sterkt, dat onze gemeente, welke op het gebied van muziek-dilettantisme naar bui ten een zeer goeden klank heeft, ook ten aanzien van het mandoldne-ensemblespel in de naaste toekomst zich met succes kon meten met de allerbesite vereenigingen op mandolinegebied in Nederland. Waar dit doel niet te bereiken is door versnippering, maar wel door eendrachtig optreden onder kundige leiding welke leiding ten deze is verzekerd doet het bestuur van bovengenoemde vereeniging een oproep aan alle bespelers(sters) van onze instrumenten, waarvan er ongetwij feld te dezer stede zich vele goede krach ten buiten onze rijen bevinden. Sluit u aan bij onze vereeniging, teneinde het mandoline-ensemblespel te Den Helder zoodanig op te voeren, dat, om een feit van beteekenis in dezen tijd te memorce- ren, ook uw spel waardig worde geacht in den aether gehoord te worden, gelijk zulks wel geschiedt met diverse zuster vereenigingen. Repetitieavond Woensdag van 8—10 u. Plaats: Benedenzaal van het Evangelie- satiegebouw in de Palmstraat (zijstraat van de Spoorstraat). VRAGEN VAN RAADSLEDEN. De heer Schoeffelenberger wijst op de noodzakelijkheid' van een vlet ln zee te hebben. Door den heer Schoeffelenberger zijn de navolgende vragen aan den Burgemeester gericht: Edeladhtb. heer Burgemeester. Ondergeteekende verzoekt de navolgen de vragen spoedig door U behandeld te zien. Acht U het niet meer dan noodzakelijk, gezien het droevig ongeval hetwelk op den tweeden Pinksterdag aan ons strand plaats heeft gehad, daarvoor zooveel mogelijk de noodige maatregelen te nemen? Door b.v. op kosten van de gemeente op bepaalde tijden een vlet met twee men schen te laten varen, op die plaatsen welke het gevaarlijkst zijn, om daardoor het gevaar tot een minimum terug te brengen. Vindt U niet dat de jaarlijks terug- keerende ongevallen aan ons strand, af breuk doen aan deszelfs goede reputatie als badplaats? Hoogachtend, J. J. SCHOEFFELENBERGER. Den Helder, 10 Juni 1930. DUTTSCHE SLEEPBOOTJES IN DE HAVEN. Den eersten Pinksterdag zijn hier in de haven drie kleine sleepbootjes aange komen. De bootjes zijn in DuitscMand ge bouwd en bestemd voor Frankrijk, waar zij als dolcsleepbooten dienst zullen doen. Zij worden op de oorlogssohuld van Duitschland aan Frankrijk afgeschreven. Na kolen en water te hebben ingenomen, tengevolge van de zomerwarmte, overwint men spoedig door het gebruik van een paar Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten lend, ons volop te genieten geeft van schier elndelooze uren, en waarin de volle maan zoo vriendelijk en zachtmoedig ons aanziet, dat men wel zou willen doen wat Schiller ln zijn ode aan de vreugde wilde: de heele menschheid zoenen! Maar dat zou in de praktijk toch niet meevallen vrees ik 1 HET STRAND MET DE PINKSTERDAGEN. Ondanks de minder goede voorspellin gen zijn wij toch niet teleurgesteld ge- 1 geil CiJLIJJ «IJ lULll UIDI) tCiï/UI.^VDWVlU 50 zyn de vaartuigen in den morgen van den worden met de Pinksterdagen, al was Wntata™!™, wpat- ^rtrnlrW I w0er tweeden dflg yeel beter dan den eersten dag. Dat betere weer teekende zich dan ook wel in het strandbezoek af. Op den eersten Pinksterdag waren wij 's morgens al vroeg op het strand, doch er was nog haast niemand. Een flinke wind woei vlak op het strand en maakte het verblijf minder aangenaam. Den geheelen morgen was het bezoek dan ook miniem, degenen die voorbij het Roode Kruis gebouwtje gingen, konden geteld worden. Daarbinnen was het ge zellig. Wauneer men daar zoo'n geheelen dag zit, moet het dat wel zijn. Thee en koffie, brood en versnaperingen waren er in overvloed. Later op den dag kwamen een paar menschen die nog wat negotie dachten te doen. Zij hadden het goed nu eenmaal ingeslagen, dus er moest verkocht wor- den. Na den middag werd het oven druk ker. Eerst een, toen twee, drie tentjes, later kwamen er neg eenige bij. Het viel later in den middag nogal mee met het tweeden Pinksterdag weer vertrokken. OPENBARE LEESZAAL EN BIBLIOTHEEK. In de maand Mei werd de Leeszaal be zocht door 1319 mannen en 110 vrouwen, totaal 1429 personen. Uitgeleend werden 1714 romans, 1979 kinderboeken en 480 studielboeken, totaal 4173 banden. De navolgende werken werden aange schaft: Barth. van Marle: Rusland's nacht en dageraad; Betz: Spinoza en de vrijheid; Boissevain e.a.: Het handelsonderwijs in Nederland; Brugmans: De arbeidende klasse in Nederland in de 19e eeuw; Cha- rlvarius: Ruize-rijmen; Collina: De vrouw in 't wit; Corsari: Gestalten in een spiegel; Deoping: Kitty; id.: Oude Pybus; id.: Sorrell en zoon; Devoluy: Psalmen in den nacht; van der Faen: Kassian; Figner: Nacht over Rusland; Gerversman: Wal- ther Rathenau; id.: Mozes, de geboorto van Jahvo; Haak- en brelboek, dl. 2; Hey- mans: Inleiding tot de speciale psycho-- logie, 2 din.; Honig en Tazelaar: Het hu- strandbezoek, de verkoopers maakten welijksprobleem in leven en literatuur, Jaarboek voor de reclasseering van vol wassenen en kinderen '30; Jaarsma: Aan gene zijde; Thiss, dl. 8; Jérome én Tha- raud: De schaduw van het kruis; Muherji: Het gelaat van mijn broeder; Nieuwste filetpatronen; Nieuwste kelimpatronen; Polak: Het kleine land en zijn groote schoonheid; Raabe: De hongerpredikant; Spansteek op stramien; Zweig: De oogen van den eeuwigen broeder. Ten geschenke ontvangen: Molenbroek en Wijdenes: Planimetrie, 2 dln.; Wijdenes en De Lange: Vlakke meetkunde, 2 dln. En algemeene uittocht. Het zag er niet aanlokkelijk uit, toen van A. J. C. en andere jeugdclubs aan Zaterdagmiddag plotseling blijkbaar na* die vermeerderde wandellust niet vreemd. e n onw seiB r0eB3 in he l;nd, de wind draaide naar den kouden hoek. En tot overmaat van ramp kwam de krant nog met een ongunstig weerbericht uit de Bilt. En de eerste Pinksterdag tracht dan ook niet de rechte voorjaarsstemming: 't was reuzeweer, droog en zonnig en zoo, maar je kon alleen maar niet naar het strand. Daarvoor was de noordoosten wind toch te koud. 't Was jammer, want heel onze samenleving had zich op de Pinkster dagen gespitst en hoopte dan eens ouder- wetsch te kunnen genieten. Zaterdag was er al aan het station een geweldige drukte geweest van gaanden en komenden. Wie naar het centrum van het land trokken, hebben zich niet be klaagd, het droge, zonnige weer liet voor een prettig uitstapje ruimte. Wie hier binnen vielen hadden, we zeiden het al, aanvankelijk geen geluk, en konden bij schap. Zelfs met den rugzak trokken de jongens er al op uit.. Ongetwijfeld zal de toestand, waarin ons wandelpark de Donkere Duinen zoo langzamerhand is komen te verkeeren, den lust tot bezoeken daarvan hebben aangewakkerd. Voor wie dit duinterrein een tiental jaren terug hebben gekend, is het verschil wel opvallend. En eigen lijk zijn die jongens en meisjes te be nijden, die het niet anders kennen dan in zijn tegenwoordigen staat. Tien jaar geleden was alles nog in aanlegbeden- netjes nou ja, je kon ze vinden als je goed zag, maar eigenlijk waren de heele Donkere Duinen niet meer dan een voortzetting van de gewone, die daar achter liggen. Met dat verschil, dat die gewone, met hun hoog en laag, veel aardiger waren dan dit vlakke duinland- de familieleden thuis blijven zitten. Er werden Zondagmiddag wel enkele pogin gen gedaanofficieel was het badseizoen Zaterdag geopend, maar van een druk vertier aan ons strand was dezen Eersten Pinksterdag geen sprake. En ook zorgde de kille noordoosten wind wel dat van buiten zitten niets kon komen. Maar onze oude trouwe barometer bleef optimist. En wat men ook moge voor spellen, berekenen, en zoo, onze vriend blijft hij, op wiens woord men vertrouwen kan. En deze barometer was het, die ons steeds maar toeriep: w'acht maar! geduld f Het komt in orde en jelui zult nog Pinksteren kunnen vieren I En ziedaar, hoe tegen den avond van Eersten Pinkster dag de symptomen al kwamen van een fraaieren Tweeden, een Tweeden, die, nu we de rekening dankbaar hebben opge maakt, voor pns een ouderwetsche, zo- mersche zonnige dag is gebleken te zijn, zoo een, waarover je een jaar later nog dankbaar napraat: Weet je nog, ver leden jaar, wat een weer hè? Dat dan ook al vroeg de uittocht begon, ligt voor de band: op alle wegen rondom de stad zwierven de Pinksterfeestvier ders, tusschen het schallende lied van leeuwerik en koekoek hoorde men het blij gepraat van menschenstemmen en er waren niet veel plaatsen in het duin, waar niet feestelijk gestemde Helder- schen waren neergestreken. Wat wel zeer opvalt, is do vermeerderde lust tot wandelen en zwerven. Natuurlijk, de grnote afstanden maken, dat men hier in het dagelijksch leven aangewezen is op de flets als middel van vervoer. Maar even natuurlijk is het, dat wie echt zwerven wil, de duinen in, van de flets niets dan last heeft. Maar nog niet zoo veel jaren is het geleden, dat men slechts sporadisch menschen tegenkwam in de duinen. Af en toe zwierf er eens een vader met een paar jongens, en in de na-iDonkere Duinen zag men dan meestal I0f meisjes, die daar Dezen tweeden Pinksterdag was dat anders: bij troepjes waren de menschen 'uitgetrokken, en zeer zeker is de invloed Maar met optimisme en vertrouwen heeft men doorgezetmet zorg en liefde zijn de aanplantingen onderhouden, de vijver, aanvankelijk niet meer dan een kom, is geleidelijk verder afgegraven en toen de dennen eenmaal den groei te pakken hadden, ging het wat harder. En ziedaar over nogmaals tien jaar hebben weer andere jongens en meisjes een pracht van een natuurpark in de onmiddelijke omgeving der stad. Geen wonder, dat een wandeling er heen elk jaar een grooter en loonender genot wordt Heeft ooit een goudvisch een luxueuser bestaan dan de goudvisch uit de Donkere Duinen Ik waag het niet de hoeveelheid uitgestrooid brood te tellen, dat de vis- schen niet meer eten, omdat een vis- schersmaag tenslotte ook maar een be perkte capaciteit heeft. En het moet wel zijn toe te schrijven aan het „onbekend maakt onbemind", dat de edelkarper, die in dezen vijver is gepoot, nog niet de kennismaking wenscht met de Heldersche jongens en meisjes. Want vborloopig blijft deze nog in de onderste regionen van zijn waterverblijf. Van den vijver naar „Duinoord": is er op de wereld wel prettiger, aan trekkelijker wandeling? Want de dui nen maken dorstig en moe, en «Duin oord" is er om dien dorst te lesschen. En bovendien zijn er de schommel en de wip. En dan de duinen over naar zee overal, overal vond men de menschen op dezen bijzonderen, zomerschen Pinkster dag. Van die zee en van het strand en de drukte die daar waren, vertellen wij op een andere plaats: ook helaas! van het tragisch ongeval, dat aan een jeugdig stadgenootje het leven kostte. Maar wij mogen toch niet eindigen zonder van den schitterend mooien zomeravond te hebben verteld, die dezen Pinkstermaandag be- kroonde. Een zomeravond, zooais we die dë pier in het water aan het .speïen" tóen aan deze kust met de altijd koele avond- men op het strand de meisjes niet'meer winden helaas te weinig kennen; een bemerkte. Het tweede meisje werd nog op zomeravond, die wij, wellicht juist door den wal gebracht. Zij was bewusteloos, zijn zeldzaamheid, dubbel waardeeren, en Onmiddellijk werden de leden van den waarvan gelukkig oud en jong, arm en wachtpost van het Roode Kruis gewaar- rijk, gelijk kan proflteeren. Een zorne^ schuwd, die met Dr. Rienks, die od het avond, die, in het langst der dagen val- strand aanwezig was, door middel vau nog tamelijk goede zaken, Zwemmers waren er niet veel, met drie of vier hield het op. 's Avonds ging de wind liggen en toen was het wel aangenaam weer, doch over het algemeen heeft de 1ste Pinksterdag niet aan de verwachtingen voldaan. Wat er aan den eersten Pinksterdag tekort is gekomen, heeft de tweede ruim schoots goed gemaakt. Den geheelen dag was het weer zoo schitterend als men het maar eenigszins kon verlangen. Op het vrije strand stonden talrijke tenten, groot, middelsoort, klein, nog kleiner, enz. Het was weer oppassen met de touwtjes, om er niet over te struike len. Het is verbazingwekkend te zien hoe veel tenten er nu wél zijn. Bijna ieder een 'die tegenwoordig naar strand gaat heeft de beschikking over een eigen tent. 's Morgens kan men ze al zien gaan, Vader, Moeder en de kinderen, op de flets of in de auto, allen bepakt en ge zakt, Vader als de sterkste sjouwt na tuurlijk de tent en een ieder verder naar zijn krachten. Velen echter bergen hun tent op Huisduinen, wat men veel beter kan doen, het kost niet veel. Talrijke baders en baadsters plasten rond in het zilte nat. Van erg druk zwem men kon men echter nog niet opreken, daar schijnt het voor velen nog te vroeg voor te zijn, hoewel het water thans pri ma is. Bij velen moeten echter eerst de vissohen gestoofd op het water drijven. Voor de zakenlieden was het ook een goede dag. In Kuisduinen en op het strand werden, voor zoover wij het kon den bekijken, goede zaken gemaakt, een mooie schadevergoeding van den vorigen dag. Betrekkelijk vroeg werd het strand ontruimd. Het droevig ongeluk was hier wel een groote oorzaak van. Te Huisduinen stond men in de rij op de autobussen te wachten. Afgeladen gingen deze naar Den Helder terug. Het is echter soms een angstig gezicht te zien, hoe deze bussen en andere auto's langs den weg voortvliegen. Zelfs wan neer ze elkaar passeeren denken ze er niet over hun vaart te verminderen, rakelings gaan ze langs elkaar heen. Nu is het wel zaak zooveel mogelijk vrachtjes te vervoeren, maar met de veiligheid moet toch ook rekening worden gehouden. Er is reeds veel over geklaagd, dat de Huis- duinerweg niet meer berekend is voor het hedendaagsche verkeer en den een of anderen dag gebeuren er beslist onge lukken, wanneer de uittocht van het strand begint. Vooral voetgangers dienen voorzichtig te zijn. Deze loopen nu ook vaak op de paadjes langs den weg. Deze waren echter oorspronkelijk bestemd voor rijwielpaden, doch zij voldoen hieraan volstrekt niet. Wij zullen echter hopen, dat er gauw maatregelen worden genomen ter ver betering. Alles bij elkaar genomen, kunnen wij tevreden zijn over de Pinksterdagen, het zijn een paar heerlijke vrije dagen ge weest. Over de Pinksterdagen is een droeve schaduw 'gevallen. De tien-jarige Annle Dieniaar uit de Schagenstraat is het slacht offer van de zee geworden, die reeds zoo- velen menschen het leven heeft gekost. Hoe het precies gebeurd is, daar loopen de lezingen nogal over uiteen. De 10-jarige Annie Dienaar en haar vriendinnetje Martens, ongeveer van ge lijken leeftijd, waren in de nabijheid van/

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1930 | | pagina 5