Voor de Kinderen
VOOR DE VROUWEN.
HOE Z!ET DE WERELD
ER TEGENWOORDIG UIT?
De mocht van het kleine.
Iniaecton zullen -ons waarschijnlijk tot
eemlge veranderingen ln onze levens
wijze noodzaken.
Prof. Oh. B. Brues.
Hy wil maar.
Het drama van den intéllectueeüen
tijdgenoot is, diat hij revolutionair zou
wilden zijn, maar er niet toe kan komen.
Emmanuel Bu
Handel en wetenschap ont
moeten elkaar.
De industrieeden hebben er zich thans
rékenschap van te geven, dat zonlicht
voor commercieélie ondernemingen even
veel waarde heeft als voor de medische
wetenschap.
Leonard V. Dodds.
Als hfj een knap man ls.
Op het oogenblik zijn dichters tamelijk
in de mode. Maar de belangstelling is
veed grooter voor de. photo'a van den
dichter dan voor zijn gedichten.
Anthonie Donker.
De veelgeprezen jongenskleL
Er wordt te veel drukte gemaakt van
de jeugd. 'Onze jonge inenschen en ook
die van middelbaren leeftijd zijn bijna
allemaal Peter Paus. Ze zijn bang vol
wassen te worden. Ze willen altijd door
onmondige kinderen blijven.
Evenlng News.
Moet dat nog gezegd worden.
De kerk ls geen lichaam van goed
willende maar onwetende menschen, die
zoo ongevaarlijk zijn als duiven in een
wereid van slangen en even hulpeloos. Ze
is een groot en georganiseerd lichaam van
denkende mannc:: vrouwen, ondier wie
er velen zijn, die e m bewonderenswaardig
vermogen hebben om de openbare mee
ning te beïnvloeden.
Dr. Lofthouse.
Wat ls een feuilleton?
Een feuilleton is als een mooie vrouw,
een vrouw met een klein tikje rouge op
niet te véél en iets kokets in haar
oogen niet te weinig. Een vrouw die
luchtig en bekoorlijk conserveert, zonder
uitsluitend over japonnen en de japonnen
van haar vriendinnen te praten. Een
vrouw die gevoel voor humor heeft en
toch niet over alles heen holt.
Eduard Veterman.
Llftjongen gevraagd.te Angora.
Angora, de hoofdstad van Turkije, mo
derniseert zioh met vervaarlijke snelheid.
In het eerste moderne huis van de stad
is thans de lift gebouwd. De inwijding
was een enorme gebeurtenis. Maar.de
bewoners gebruiken nog altijd de trap,
want men heeft in de geheeie stad nog
niemand kunnen vinden, die zich vol
doende met het systeem vertrouwd heeft
gemaakt, om de lift te kunnen bedienen,
en men kan er moeilijk toe besluiten een
liftjongen te laten komen uit Londen of
Parijs.
1'Intransigeant.
Nieuw element voor rustverstoring.
Men spreekt er in ernst over, telefoon
in de treinen te plaatsen. Amerika is ons
daarin voorgegaan; Prettig idee! De
droom is uit. Uw effectenmakelaar, uw
vriendin, uw schuldeischers en de be
lastinginspecteurs kunnen u voortaan op
bellen in uw slaapwagen. Slaapwagen.
Wie zal er nog rust kunnen vinden.
Le Matin.
Wist aartsvader Jacob het beter.
Tn hét Oude Testament lezen wij, dat
wij onze klderen niet „door het vuur"
(mogen laten) doorgaan, dat is, zo niet
mogen offeren aan den afgod Moloch.
Nog steeds echter laten ouders hun kin
deren door de scholen africhten tot die
naren van dezen afgod of meer speciaal
van den afgod Mammon. Hun eerste en
voornaamste gedachte is, hoe ze hun
kinderen het beste kunnen opvoeden tot
de kunst van geld verdienen en van „het
vèr brengen in de wereld". Al het andere
komt slechts aan de beurt voor zoover
deze bewerking daartoe tijd en aandacht
overlaat.
Het Kind.
Uit het sowjet paradys.
De sowjeit-regieering heeft aan de
hoogeseholen voorgeschreven dat allen,
die student willen worden, een stuk moe
ten teekenen, waarin zij verklaren, dat
hun ouders geen bourgeois zijn, noch tot
de „niet-wer'kende elementen" beboeren.
Zooals bekend, worden kinderen van bour
geo-is, gewezen landheeren, enz. uit de
hoogiescholen geweerd. Tot nu toe stelde
de overheid zich tevreden met een mon
delinge verklaring van den oandidaat-
student, dat hij niet tot de „paria's" der
sowj et-samenleving behoorde. Het ge
beurde echter vaak, dat jongelui die het
ongeluk hadden, een bourgeois, een edel
man, een gewezen rijksambtenaar, een
priester, enz. tot vader te hebben, dat een
voudig verzwegen. Daarom wordt nu de
nieuwe regeling ingevoerd. Wie het stuk
teekent, terwijl hij of zij, wel tot de bour
geoisie behoort, zal gerechtelijk worden
v ervolgd.
Krasnaja Gazeta.
DIERENVRIENDSCHAP.
Hondjes en vogeltjes en katjes en
aapjes, zijn dikwijls huisvrienden, die zich
een, plaatsje in ons hart veroverden, maar
zelfs de grootste dierenvrienden moeten
erkennen, dat ze hun vriendelijkheid en
hartelijkheid vooral aan de menschen be
steden en voor hun mededieren niet de
minste egards hebben. Natuuronderzoe
kers z;jn tot de slotsom gekomen, dat de
diere ^vriendschappen, waarvan ons nu en
dan verteld werd, tot de bakersprookjes
behooren. Elk hondje of poesje, ook ai
krult zijn staartje nog zoo koket» en al
weet hij z'n meesteres tranen van verruk
king te ontlokken, door den glans van zijn
goedige trouwe oogen, is een groote egoïst.
Zijn er b.v. meerdere honden in huis,
en wordt een der dieren ziek, dan zal Garo
nimmer de ziekenoppasser van Fidel zijn.
Integendeel, wanneer zij samen in een
mandje slapen, werkt hij den zieke en
zwakkere het nest uit en eet den herstel
lende, die versterkende hapjes moet heb
ben, de lekkerste beetjes voor den neus
weg.
Bij vogels in- een volière ziet men het
niet zelden gebeuren, dat ze de zieken
vervolgen en tenslotte dooden. Een ziek
huisdier, hond, kat, of wat dan ook, moet
men steeds afzonderen ora ziln herstel te
waarborgen. Van zijn speelkameraden
heefthet niet de minste toegeefelljkheid te
verwachten.
GELDGEVAAR.
Een Fransche dokter schreef ln een van
de groote dagbladen een verontwaardigd
stuk over onzindelijk geld, zilverstukjes,
die hij gewisseld had bii een bank, en die
er uitzagen om ze met geen tang aan te
pakken. Hy zegt, dat dezo twee- en vjjf-
francstukken allen schijn hadden van lust
verblijven zijn van microben en bacillen,
en dat de roodvonk, typhus, Dokken, ma
zelen en andere liefelijWheden er .een duim
dik boven op lagen. Naar aanleiding daar
van bepleit hy de mogelijkheid, dat elke
bankier en elke zaak v. eenige beteekenis
er een sterelisatietoestel voor geld op na
behoorde to houden. Geen ongewasschen
kwartje, of dubbeltje, mocht bij de hande
laren van goede reputatie de deur uitko
men. Ik vraag me echter af, o f dan ook de
bankbiljetten gewasschen moeten worden,
want ik' heb altijd gehoord, dat deze zeer
ernstige besmettingdragers en bacillen-
nestjes zijn. Voor uitvinders is hier een
dankbaar terrein: de reiniging moet ge
schieden, snel, volkomen en zonder be
schadigen. Jammer, dat de Fransche dok
ter niet meteen een prijsvraag heeft uit
geschreven.
APOSTELTJES.
In zeer vele huishoudens treft men de
aardige apost-eltjes (apostel-lepeltjes) aan,
die in een rokje van Friesch snijwerk aan
den wand hangen. Ze zien er dikwijls
grappig antiek uit, maar ze komen (ook al
hebben hun eigenaars het zoete geloof dat
ze oud zijn), bijna altijd uit de nieuwe kast.
De echte apostels zijn zeer zeldzaam en
zeer kostbaar.
Eigen-aardig genoeg bestaat een com
pleet stel van deze lepeltjes uit 13 stuks.
Een complete serie van de oudste soort
(1686) bevindt zich. ln de collectie van den
Amerlkaanschen multimilllonair Astor.
Hij kocht ze In 1903 voor niet minder dan
68.800 gulden. Ontbreekt er een aan het
dertiental, dan Is het stel daardoor belang
rijk in waarde verminderd, maar toch werd
voorgaanden winter nog een dozijn van
1572 verkocht voor 24.000 gulden. De le
peltjes, die de oudBte jaarmerken dragen,
gelden natuurlijk het meest, maar ook de
jongere doen nog aardige prilzen: een
twaalftal in 1617 bracht het op een auctie
tot 14.640 en een stel van 1687 ging weg
voor de kleinigheid van 10.500. Van dit
laatste koopje kostte elke theelepel dus
toch nog 891 gulden. Is het niet wat ai te
veel om een kopje thee te roeren?
iets dergelijks staat deze japon altijd fijn.
De beide modellen hebben het vooiutel
van vril neutraal van vorm te zijn, zco
mocht de wintermode ons nog verrassin
gen brengen, zij volstrekt niet uit den
toon vallen. Wil men ze wat «ztu „>kleed
maken, dan zou men ze van dun velvet of
ook van velours-chiffon kunqjn maken.,
Corry Brens.
BABBELUURTJE OVER MODE.
Sport-kleedlng.
Op het verrukkelijke brok heide, waar
ik im' nvacantie mocht doorbrengen, zag
ik veel paard-rijden. De oudere dames, die
deze sport beoefenden, waren meestal in
het keurige amazone-costuum gekleed. De
jonge vrouwen of meisjes echter zagen er
meestentijds zeer eenvoudig uit. De ééne
droeg een shantung overhemd op zwart
laken rij-rok, een- ander weer een simpel
mantelpak met rijpantalon en het meest
eenvoudige was wel een pull-over op rij
pantalon met hooge kaplaarzen.
Later zag ik eens een zoodanig gekleede
jonge dame langs het strand gaan met een
driekwart lange mantel aan van dezelfde
stof als de rijpantalon (ongeveer als fig. I).
met een vest aanloopen, men wil hiermee
niet een visite maken en wil evenmin zit
ten huiveren.
Welnu, wat is beter dan een gezellig
wollen jponnetje. Er zijn -stofjes te over,
welke gezellig staan -en toch een lekkere
warmte geven.
Dan zag lk ook nog een practlsch spor
tief costuum, wat wel iets van een rij-
oostuum weg had. Het bestond n.1. uit een
beige waschlirmen overhemd-blouse op
een bruine tweed rok-pantalon. Deze hing
geheel neer als een korte gladde rok met
voor en achter een diepe onderplooi en
breed over de zijkanten heen hingen vanaf
de heup een paar losse banen. De diepe
onderplooi was echter geen plooi, maar
op deze manier was een makkelijk panta
lon-model gecamoufleerd. Er bij hoorde
een shawl en kort jasje van dezelfde tweed.
Bij het bekijken van het model dacht ik
wat zo-oden dit en ook 't laatste eenvoudige
rij-oostuum prachtige proto-typen zijn i
voor een fiets-pak. Voor de warme dagen 1
b.v. zou het gemaakt kunnen zijn van
linnen en voor de koelere voor- en na
jaarsdagen van bovengenoemde stof-com-
blnatie.
Ook voor de wandel-sport (die tegen
woordig steeds meer liefhebbers krilgt)
zijn het ideale modellen
September is al weer in 't land en graag
o. niet graac, we moeten al weer langza
merhand gaan denken aan wat warmere
kleeding, ail^ behoeft dit nu nog juist igeen
i winterkleed-ing te zijn, en1 al doen velen het
i af met een wollen vest of over-all of iets
dergelijks.
Buiten dezen zijn er toch ook genoeg
meisjes en dames, die de voorkeur geven
aan een wollen japonnetje, de atmosfeer
in huis wordt kouder, men wil niet altijd
Voor zoo'n eenvoudig „beginnertje" is
figuurtje No. 3 bijzonder geschikt. Met
een appail randje -langs hals-uitsnijding,
pols en zoom-rand maakt dit model van
aardige stof gemaakt toch een prettig ge
kleed effect.
Ook het 4e model is een keurige „be
ginner". Van donkerblauwe serge-foulé of
WAT TANTE BETJE VERTELDE.
(Vervolg van het Kinderverhaal van
Zaterdag 23 Augtustus.)
Ja.... zuchtte zij nu, ik kan natuurlijk
wel zeggen, dat er iets met het kippetje
gebeurd is, maar dan zal meneer het toch
wel gek vinden, dat er aan het andere
beestje niets mankeert. Dat kan niet....
als het vleesch bederft, 'bederft het natuur
lijk heelemaal
En toen at Truida uit angst voor stand
jes het tweede kippetje ook maar op. Na
tuurlijk kreeg zij na afloop van het maal
weer heel erge dorst en ging nog vlug een
slokje wijn drinken.
Maar net toen zij weer boven kwam,
hoorde zij d-e deur van het huis opengaan
en kwam meneer haastig binnen.
Vooruit, Truida, schiet vlug op met
de tafel. Mijn gast komt dadelijk.
Zeker meneer, riep Truinda en zij
holde naar de keuken.
Meneer keek intusschen de kamer na,
of alles netjes genoeg was om zijn gast te
ontvangen en begon vast een groot mes,
waarmede hij de kippen wilde snijden, te
slijpen.
tingeling.... daar ging de schel. Vlug
liep Truida naar de huisdeur en deed
open. Zij zag een vreemde heer staan en
vroeg angstig of hij misschien de gast
was voor dien avond. De heer knikte en
nu pakte Truida hem opeens bil den arm
en fluisterde.
Stil! Stil! Laat meneer u niet hooren
Hy heeft iets kwaads met u in den zin.
Geloof maar niet dat hij u hier heeft laten
komen om met hem te eten. Hij wil u na
tuurlijk de ooren afsnijden, dat heeft hij
al zoo dikwijls zijn gasten gedaan. Hij is
een menscheneter en ooren heeft hy het
liefste. Ik zag hem juist zijn mes slijpen.
Nu, dat slijpen kon de gast ook hooien
en het was dus heelemaal geen wonder,
dat hij schrok en hard wegliep. Maar nu
begon Truida te gillen, dat hooren ca zien
haar vergingen.
Maar, meneer, schreeuwde zij, wat
hebt u nu voor iemand in uw huis laten
komen?....
Wat ls er dan? vroeg meneer bleek
van schrik, want hy begreep natuuriyk,
dat er iets heel ergs gebeurd moest zijn,
Wel, antwoordde Truitje, daar kom
ik met de schaal door de gang en daar
pakt me die kerel opeens de kippen er af
en loopt hard weg....!
Jullie begrijpt dat haar heer stond te
kijken of hij het in Keulen hoorde on-
weeren.
Dat is me wat moois, schreeuwde hij
woedend, maar die man moet niet denken,
dat hij mij er zoo maar tusschen kan
nemen
En tegelijk holde meneer de straat op
en zijn gast achterna.
De bezoeker was natuurlijk al een heel
eind vooruit en liep wat hij loopen kon,
vooral toen hij merkte, dat zijn gastheer
hem thans achtervolgen ging. De brave
man keek eens om en schrok nog meer
toen hij zag, dat de ander een groot mes
in de hand hield.
Als hij me nu maar één kippetje
terug gaf, dacht Truida's meester, dan kén
hij met het andere doen wat hij wilde.
Hé, daar, riep 'hjj zoo hard hij kon,
blijf eens staan.
Maar de gast deed natuurlijk alsof hy
niets hoorde en rende nog sneller vooruit.
Je kunt er ééntje houden, maar geef
mü dan de tweede, gilde de woedende
gastheer weer.
Maar de vluchteling dacht, dat het om
zijn-ooren ging en schreeuwde terug:
Ik wil ze beide houden; je krijgt
niets!
En hij stormde voort net zoo lang tot
hij in- veiligheid was. Tenslotte moest
ook Truida's meester liet opgeven en met
knikkende knieën en geheel buiten adem
terugkeeren.
Truida, Truida, hijgde hjj, toen hij
ziln huis weer bereikt had, wie zou zooiets
gedacht hebben. Wat ziln de menschen
toch sleoht. Zelfs mijn eigen vrienden
schamen -zich niet te rooven en te stelen
Bijna weenend ging hij voor de kachel
zitten
Vrouw, vrouw, zeide de gast toen hij
blazend zijn huis binnenstormde, wie zou
zooiets gedacht hebben. Wat zijn, de men
schen toch slecht. Zelfs mijn eigen vrieiir
dtii st l.amen zich niet ieiq^inds ooren van
z;jn hoofd te stelen
Truida zeide niets Zij sloop nog eens
stilletjes naar de keuken en naim -en
leuw slokje water. Zij wenschte zich
zelve gezondheid en sprak:
eb, j'e; et' kranig afgebracht,
i. eisie! Zoon kippetjé is heel lekker, maar
als meneer liet opeet, proef je er niets van.
Zoo \h het echter veel beter.
lapte Hel je hield op; het verhaal was
drl«CnJfi welKevaden dat haar
t i i 1,4 **1 tintelende oogen geluls-
terd hadden. Natuuriyk hadden zij pret
T™idH' die Cngons, en dat
want Tridrf" maar toch
Bl t 'Pida was. toch eigenlijk een heel
8 echt keukenmeisje. En dat zeide tante
Betje dan ook tot haar neefjes en zij
voegde er nog bij:
•i°n«ens. .1e zult in je leven
heel wJ *enoe* V6rhalon hooren van
heel handige menschen, waar je erg om
hÏÏ rteSRëT f- toch
-daardoor nooit
ae verleiding brengen om te denken- Was
ik maar zoo handig, want het is veel beter
dan handig en daarbij slecht en leugen-
dom te zijn, maar daarbij eerlijk en braaf
ach tig....
En daarmede had tante Betje groot
gelijk!
DE KLEEREN MAKEN DEN MAN.
En de muzlekwaardeerinlg.
Jacques Gordon, de violist en concert
meester van het „Chicago Symphony
Orchestra", heeft dit eens proefondervin
delijk aangetoond met een origineel expe
riment. Als blind, bedelend straatmuzi
kant verkleed, posteerde hij zich voor de
Akademle van Schoone Kunsten te Chica
go en speelde op zijn prachtigen Stradi
varius allerlei uit de beste werken der
vioolliteratuur. Maar men lette nauwelijks
op hem en toen een uur verstreken was,
hadden een honderdtal voorbijgangers
hun penningske van het medelijden ge
offerd zonder overigens door het spel bij
zonder getroffen te blijken. En Gordon
trok de bittere conclusie: hoe duurder
men het publiek ziln fauteuil laat betalen,
hoe hooger het de muziek schat, doch
gratis Kunst raakt het niet.
Of Gordon geiyk heeft?
Neen Jan, zei zy zeer beslist, je
maakt mij nooit wijs. dat je nog nooit eén
ander meisje hebt gekust.
Neen, sprak Jan met een zucht, daar
heb jy veel te veel ervaring voor.
Kun je het fluisteren van ndjn ziel
hooren? vroeg de verliefde poëtische
jongeling.
Dat is je ziel niet, zei het prozaïsch
meisje. Dat doet inyn maag, ik heb
honger.
I wilt met myn dochter trouwen?
Goed, maar ik zeg u vooruit: tijdens mijn
leven hoeft u op geen cent van mü (e
rekenen.
Nu ja we kunnen het best een paar
jaar zuinig aanleggen.
Voorbeeldige straf.
Kapitein: „Van Klepperen, je hebt u
wederom zoo él echt gedragen, dat ik u
eens voorbeeldig wensch te straffen.
Vasten zal, dunkt me, wel het beste zijn.
(Tot onderofficier) „Wat wordt er van
daag gegeten?"
Onderofficier: „Erwtensoep, kapitein".
Kapitein: Erwensoep? Nu dan moet hij
voor straf twee porties hebben.
De Engelsche taal
.-Niets is gemakkelijker, dan de Engél-
sche taal," zeide onlangs Iemand, die
eenigen tijd in Engeland had doorge
bracht. „Als men b.v. „laarzen*' zeggen
wil, dan zegt men „boots" en zoo is het
met andere woorden ook."
Op 't exaimen.
Professor: „Wat houdt je voor het beste
middel om b.v. een in zwijm gevallen
student weder spoedig tot zich zeiven te
brengen?"
Candidaat: „Hem in 't oor roepen, dat
er een postwissel voor hem gekomen is."
Een dure advocaat.
Een advocaat sprak eens over een
collega, die als zeer dom bekend stond.
„Zoudt ge wol willen gelooven," zeidic
„dat M. de duurte advocaat ls. Nog voor
geen duizend gulden krijgt gij- een goéd
consult van hem."
Een goed koopman.
„Hoe duur zijn je prenten, mijnheer?"
vroeg een jongen aan een handelaar.
„Zeven voor zes oents, ventje!"
„Zeven voor zes cents? Dat is zes voor
vijf cents, vijf voor vier cents, vier voor
drie cents, drie voor twee cents, twee
voor één cent, één voor niets. Geef me er
dan maar één".
Geen bluf.
Juffrouw Lina beweert stoutweg, dat
zij duizendmaal een huwelijksaanzoek
heeft afgeslagen.
En -dat is geen bluf. Toen die weduw
naar met zes kind-eren h-aar vroeg, heeft
zij inderdaad -gezegd'; „Neen duizend
maal neen!"
Offlcieele kennisgeving.
„Er wordt bekend gemaakt, dat het vee
niet met brandende kaarsen en brandende
Ptypen, doch slechts met lantaarns mag
gevoerd worden."
Confusie.
„Wel, wel, Avaardle heer van Rinkelen,
verbeeld je eens hoe slecht mijn oogen
worden. In d-e verte hield' ik u voor man
heer uw vade-r, later meende ik dat gti
het vaart en n-u zie ik eerst d-at gij mijn
heer uw broer zijt."
