T'
Een Gedistingeerd Kapsel
DERDE EN LAATSTE BLAD
STADSNIEUWS
De vernummering der woningen.
VAN DONDERDAG 11 DECEMBER 1930
Licht op
voor alle voertuigen:
Wintertijd.
Donderdag 11 Dec16.17 uur.
Vrijdag 12 10.17
De heecr N. A. G. van der Hulst; is
9 December te Amsterdam geslaagd voor
bet candidaats-examen sociale geografie.
VERLOTING UTRECHTSCHE
HOEFIJZER COMMISSIE.
Tegen 1 December -was door bovenge
noemde commissie een verloting georga
niseerd, ten behoeve van bet Centraal
genootschap voor Kinder Herstel- en Va-
cantiekoloni.es, dooh doordat er nog geen
voldoend aantal loten verkocnt waren is
deze na verzoek aail den minister van
Justitie uitgesteld. Waarschijnlijk zal de
trekking plaats hebben op 1 Juni 1931.
De loten zijn verkrijgbaar 0.80 bij
Mevr. Schreuder, Westplein. De hoofd
prijs is een huis.
NED. CHR. VROUWENBOND.
Men schrijft ons:
Voor de afdeeling Den Helder van den
N. C. V. B. hoopt de heer E. H. Bos, hoofd
der Ohr. Mulo-school Kanaalweg, alhier,
een lezing te houden over Erfelijkheid en
Opvoeding. We hopen dat dit belangrijke
onderwerp velen in het gebouw der Chr.
J. V., Spoorstraat7, zal brengen.
Zooals in de advertentie van dit blad
staat, is de toegang vrij, ook wij schrij
ven om misverstand te voorkomen dit er
even hij1 óók voor heer en. Laat ieder
die kan, morgenavond komen.
DERDE MARINE-CONCERT.
De belangstelling was ditmaal niet zoo
groot als anders. Alles is betrekkelijk en
men vatte dit dan ook niet op als zou er
gebrek aan belangstelling zijn geweest
bij dit derde concert van de stafmuziek.
Maar Sint Nicolans in 't verleden en
Kerstmis en Nieuwjaar in 't verschiet
zijn nu eenmaal slechte gangmukers, en
hebben het bezoek beïnvloed.
De vergelijking tusschen lieethoven's
Egmont-ouverture en Haydn's g-dur
symphonie (de tweede, die Haydn in
dezen toonaard schreef), viel ten nadeele
uit van Beethovende muziek van Haydn
was als altijd uiterst bekoorlijk, ook wut
instrumentatie betreft, en al is dit niet
een van 's meesters mooiste werken, het
was alles bijeen van grooto bekoring. De
statige inleiding, het sierlijke allegretto,
het was echt Haydn. Een klein incidentje
had plaats, toen met luiden knal de gloei
lamp boven 's dirigenten hoofd uiteen
spatte, gelukkig zonder den heer Leisti-
kow te raken. Het bleek, dat het slot-
accoord van de menuet de schuldige was,
tegen g-dur was deze lamp blijkbaar niet
bestand. Doordat het het slotaccoord was,
werd geen stagnatie veroorzaakt.
Na de pauze konden we genieten: voor
eerst van Saint Saëns, die met een frissche,
uitermate bekoorlijke ouverture (Prin-
cesse Janne) vertegenwoordigd was;van
Brahms, van wien we twee zijner Hon-
gaarsche dansen (nos. 5 en 6) kregen,
mooi geïnstrumenteerd, en tenslotte van
Tschaikowski. Zijn notenkraker-suite was
origineel, karakteristiek, geestig en ty-
pcerend, in het bijzonder de vijf korte
dansen, die dan ook als „danses carac-
tóristiques" aangeduid waren. Hierbij
moeten in 't bijzonder genoemd worden
de Russische, Arabische en Ohlneesche
dans. Ook de instrumentatie was buiten
gewoon in dit mooie nummer, waarin,
naar mijne meening, Tschuikowskl op
zijn best werd vertegenwoordigd. En de
vertolking was uitstekend.
ZANG- EN RECITEERVEREENIGING
„HARMONIE".
Opvoering van de operette
„Franchement de Marskramer".
De zang- en reciteervereeniging •Har
monie* is een van onze oudste gemengde
koren in de gemeente. Zij werd opge
richt 25 April 1893 en is dus de Voor
zitter, de heer Lebbe, zinspeelde er bij
de uitvoering van j.1. Dinsdag reeds op
spoedig aan haar 40-jarigo-estaan toe.Wie
evenwel meent, dat we hier te doen hebben
met een 40-jarige, bij wie zich reeds de
verschijnselen van het ouder worden doen
merken, zooals dat nu eenmaal bij den
mensch onvermijdelijk het geval is, ver
gist zich: in «Harmonie* komt geregeld
toevoer van nieuw, versch bloed en dat
houdt de vereeniglng frisch. Met even
veel animo als voor veertig jaren de
ouders en grootouders, geven de kinderen
en kleinkinderen zich thans aan de kunst
van Erato over, en even geanimeerd wel
licht als in 1893 wordt er thans naafloop
gedanst.
Dinsdagavond dan had de eerste uit
voering plaats en na het bovenstaande
behoeven wij niet nog eens speciaal te
zeggen, dat het overvol was in de zaal,
en dat er een gezellige stemming heerschte.
Zooals men weet, heeft de heer Brizee,
die vele jaren lang de repetities en uit
voeringen leidde en met enthousiasme
en liefde, dat kunnen wij verzekeren I
om gezondheidsredenen daarvoor moeten
bedankenzijn plaats is'ingenomen door
den heer Jac. Bos, die dus dezen avond
voor do eerste maal voor de zware taak
stond. Want hoewel onder de medewer
kenden vele «vaste krachten* zijn, en
vele geroutineerde leden de hoofdrollen
vervullen, is het nochtans een zware arbeid
een zoo groot geheel van uiteenloopende
personen, allen zonder uitzondering dilet-j
tanten. te leiden en te zorgen, dat alles!
in goede banen blijft. En toen het orkest
eenmaal over de eerste zenuwachtigheid
heen was, en de frissche inzet van het
koor den strijder moed gegeven had door
te gaan, liep de rest als op rolletjes.
Het was de oude, trouwe «Fronchemont
de marskramer*, van den bekenden com
ponist Mart. Schuil, die voor dezen avond
op het programma stond, een operette
die tal van aardige melodietjes en zang
nummers bevat en die daarboven de aan
trekkelijkheid heeft van fleurige en de
dames (de heeren trouwens ook wel)
flatteerende oostuumpjes. Dan daarbij de
zang.... de actie.... wat wil men meer?
De hoofdrollen waren in beproefde en
geroutineerde handen; mevrouw Buter
Klaassen als vrouw Dupuis heeft er voor
namelijk een sprekende rol, de dames A.
Bruin (Constance) en T. Krigee—Muller
(Marie) zingen en acteeren afwisselend.
Hoe sierlijk en elegant was Constance's
révérence, en hoe lief klonk haar stem
metje. Jammer, dat zij in haar wanhoop
en smart wel wat te kort schoot. Wat
meer durfl Mevrouw Krigee was in dit
Bij MAISON GERRITS
Diplome a Paris
Alle oomfort Centrale installatie
Spoorstraat 128 Tel 467
Levering, een bloemetje, en desgelijks
ook de hoofdrollenvertoiksters. En de
regisseur, de heer Jb. Bruyn, bleef als
altijd weer bescheiden achter de scher
men; hij vertikte het om op 't tooneel
te komen, maar zijn bloemetjes werden
hem thuisgebracht. Reken maar!
Wat moeten wij ten slotte nog meer
zeggen? Het kapwerk van den heer van
der Maden was als altijd keurig in orde;
de costuums van de firma A. J. Bakker
en Zoon te Amsterdam smaakvol en
helder. Laten we nu weer hoopvol uit
zien naar de volgende opvoering.
LEZING MET LICHTBEELDEN OVER
„PALESTINA".
Voor ongeveer een vijfhonderd toehoor
ders hield Ds. Verwaal op Dinsdag j.1.
zijn lezing met lichtbeelden over „Pa
lestina". Precies 8 uur opende de voorzit
ter der C.J.M.V. „Spr. 9 10a", de heer
M. Leemans met zingen en gebed, waar
na hij een kort woord sprak. Over het al-
o__ gemeen bestaat er weinig belangstelling
opzicht beter en ook haar zang was zeer voor een lezing met lichtbeelden. Maar
zuiver en bekoorlijk. Van de dames moet dezen avond was de opkomst boven ver-
nog afzonderlijk worden vermeld mej. A.waohüng. De voorzitter geeft dan het
van der Mark, die als Margot Toupet In woord Ds.Verwaal. Alles te beschrij-
het tweede bedrijf een allerkeurigste ven. natuurlijk ondoenlijk. We zien de
voordracht gaf (keurig zoowel door stem jUeVze op
als door actie) van de fabel van den ezel. dellandsche Zee met 1200 passagiers,
Alle hulde Margot I waaronder 45 Nederlanders. We komen
Wo, ,.0A nitt in Damascus, wandelen door de straat, ge-
Wat de hoeren betreft, hadden we aller- naamd de Rechte« 2len de weg van' 5e.
eerst de hoofdpersoon, Franchemont de ru2alem naar Damascus. In Jeruzalem
marskramer. Deze rol werd vervuld door ataan w9 v00r de klaagmuuri het ramp.
L. Visser, die ook een trouwe medewerker 2alig overschot v. d. tempeL We wandelen
"'a° ,de. uitvoeringen. Maax vooral door Xazareth en BethaniS. Op iedere hei-
Mlobot, de oud-gediende (A. Roodenburg) piaau hebben de Mohammedanen een
heeft een belangrijke rol ln deze operette moakee opgerlcht. In één woord: Ds. Ver-
te vervullen en belde heeren kweten ,.aaj hjeid het publiek leerzaam bezig, ter-
ch daarvan naar genoegen van het pu- wljl een enkele moal door 2yn geestige
bliek. Verder was daar Jean (E. J. Bruljn), gezegden het gelach ln de zaal opklonk.
1^uw-m u oar(! g A ra maar Hoewel uit technisch ogpunt de belichting
zich blijkbaar ook niet voldoende durfde het doekoppervlak natuurlijk niet vol
te geven. Ja 't vult niet mee om in 't pu- komen prima was, mag toch de O.J.M.V.,
blieic zoo alleen te moeten zingen! Antoine, <jank zij den spreker, die zelf in Palestina
des marskramers zoon (D. v. d. Berghj
had een vrij bescheiden taak en Mathieu,
de herbergier (J. Koster) nog beschei
dener.
Het orkest wist zich door de tallooze
moeilijkheden, die zich bij een opvoering
als deze voordoen, dapper heen te slaan;
het was evenwel hier en daar wel eens
te sterk tegenover de solisten. Of eigen
is geweest dezen zomer, op een goedge
slaagden avond terugzien.
T. J. D.
VTSSCHERLI.
De aan/voer van garnalen is d'e laatste
dagen iets minder overvloedig en ten»
gevolge daarvan zijn de prijzen omhoog
lijk moesten wij de zaak omdraaien en I geigaan, zoodat het financieel resultaat
zeggen, dat het zich niet voldoende aan- daaronder dus ndet deed. De prezen loo-
paste aan de beschikbare stemkrnohten, pon rond de 20 cent per kilo, hetgeen
Me wel eens te loor gingen onder de
begeleidende muziek.
Wij hebben reeds gesproken van den
frisscheti inzet van het koor. De koor-!
wel niet hoog kan worden genoemd, doch
die, by deze vangsten, toch het bedrijf
loonond maken.
De vangst werd uitgeoefend op Texel-
zang kenmerkte zioh den ganschen avond stroom en in de zeegaten en nagenoeg de
door frlschheld en warmte; ieder gaf
zich met hart en ziel over aan zijn taak
en daardoor kreeg men een geheel, dat
er wezen mocht.
Van de soll en samenzangen noemen
wij het entréelied van vader Michot met
het geestige refreintje: „O foei, o foei,
Michot!", het trio van Constance, Marie
en Jean, waarbij, zooals we zeiden, de be
geleiding wel wat erg domineerde. Marie
en Constance gaven nog verschillende
nummers, in samenzang en afzonderlijk.
Aardig was de sierlijke menuet: „Ja voor
waar menig keer", door vader Michot
©zongen met behulp van het koor. De
abel van den ezel hebben wij reeds ver
meld. Aan het slot kwam zoowaar Antoine
nog met een romance voor den dag; hij
bleek een fraai geluid te hebben. Het slot
was een groote apotheose met de bloem
kransen voor het jonge paar, een daverend
handgeklap en een hartelijke hulde. Maar
toen was het ook namiddernacht.
Wij zijn al schrijvende, de gebeurte
nissen wat vooruitgeloopen en moeten
weer terug naar den aanvang. Want voor
dat begonnen werd, was de voorzitter, de
heer Lebbe, naar voren getreden om allen
aanwezigen het welkom toe te roepen, in
het bizonder den oud-directeur, den heer
Brizee, die mede aanwezig was. Hij wees
op diens groote verdiensten ten opzichte
van de vereeniglng, de vele jaren, dat
de heer Brizee de uitvoeringen geleid
heeft en op het feit, dat door zijn werken
de vereeniglng gegroeid is. Thans heeft
de heer Jac, Bos zijn taak overgenomen,'
en de vereeniglng hoopt in hem een
waardig opvolger van den heer Brizee
te vinden, die hei werk zal voortzetten
en onder wiens leiding de vereeniging
verder zal groeien en bloeien.
Toen kwamen allerlei andere mede-
deelingen. Vooreerst:-in het a.s. voorjaar
staat op het programma de operette „De
dochter van Madame Angot". Die is niet
voordo poes (niet die dochter bedoel ik,
maar de operette) en vooral zijn daar
voor costuums e.d. groote kosten aan
verbonden. Ter bestrijding daarvan
werden steunbons verkocht, en in ver
band hiermede deed de spr. een beroep
op de aanwezigen om die steunbonnen
te koopen.
Dat was, zeiden we, aan het begin van
den avond. En aan het einde, toen Antoine
en Marie elkaar in de armen hadden (een
meisje bij mij in de buurt vond het een
beetje koude vrijerij, en dat was dan ook
wel zoo, maar u moet denken, ze moesten
het zaakje al zingende opknappen en als
regel doe je het zonder de hulp van de
zanggodin, Amor kan dat alleen wel af.
Gossiemijne, wat een zin, hoe kora ik
daar weer met goed fatsoen uit?) aan
het einde dan, bracht de voorzitter dank
aan den heer Bos en het orkest voor de
medewerking, welke geheel belangeloos
gegeven werd. En toen kwamen de
bloemetjesde heer Bos kreeg een lauwer-
geheele vloot neeimt er aan deel
Andere visscherij Is er haast niet
DEMONSTRATIE OLIEFABRIEKEN
CALVE, DELFT.
Men verzoekt ons opname van het vol
gende:
Zoodra volksgroepen tot een zekeren
trap van beschaving waren gekomen
werd het verkrijgen van onderlinge ver
bindingen een onderwerp van hun
denken.
Wij allen hebben in onze jeugd ge
lezen, in spannende verhalen* over de
rookkolommen der Indianen als middel
om met elkaar in verbinding te komen.
Later volgde hieruit vanzelf het verlan
gen naar elkaar toe te komen en werd
het aanleggen en onderhouden van wegen
hun groote zorg.
De wegen der oudheid doen ons den
ken aan de menschen, die, de tijden door,
deze wegen hebben betreden.
Eén is er echter, die zijn eigen pad
heeft en altijd heeft gehad de eeuwen
door.
Aimor heeft zijn eigen weg.
Deze weg gaat nu eens zich in schoone
bochten kronkelend, dan weder een eind
recht op zijn doel af, voort door donkere
wouden, waar de grenzen van den weg
nauwelijks zijn te herkennen.
Hoe deze weg ook telkens de laagste
en meest effen vLakten moge uitkiezen,
één plaats Js er waar hij noodzakelijk
moet worden doorgelegd.
U kent toch allen het bekende spreek
woord: „De weg naar het hart leidt
door.
Of Amor spoedig zijn dóel bereikt zial
er veel van afhangen, hoe die weg is ge
legd en wordt onderhonden.
U kunt de zorg hiervoor niet aan an
deren overlaten, dooh moet er uw eigen
aandacht ten voile aan geven. U bij deze
belangrijke taak een weinig bij te staan
is bet doel van de demonstraties van
Oalvé-Delft, waar een bekwame kok u
door practische bak- en braadpioeven
aantoont hoe het best partij is te trekken
van de keurige receptenboekjes, welke
wel bdj Iedere huisvrouw bekend zijn.
De aanwezige vertegenwoordiger geeft
bovendien alle gewenschte inlichtingen.
Nadere bijzonderheden vindt u in de
annonce in dit blad.
„BLANK EN BRUIN."
Spel van rassenhaat en liefde.
A.s. Zondag wordt in Casino het be
kende tooneelspel „Blank en Bruin" op
gevoerd door het Haagsche gezelschap
„Het Speeltooneel". Om een oordeel te
vormen over het uitstekend gehalte van
dit gezelschap en het te geven stuk
plaatsen we hieronder een beoordeeling
van de Al.kim. Courant over de voorstel-
De tijden zijn veranderd «m verbeterd en
ook ons Indié is er in dat opzicht beter op
geworden, maar nog altijd vormen deze half
bloeden een apart ras, dat een moeilijken
levensstrijd voert. En daarom i9 het tooneel-
stuk Blank en Bruin zeker nog altijd waard,
om opnieuw voor het voetlicht gebracht te
wordlen.
We zuller. het stuk niet nader uitpluizen,
omdat het genoeg bekend is. Genoeg zij het,
te vermelden, dat de uitvoering: zeer voldoen
de was. Dat was hoofdzakelijk te danken aan
drie personen: Henk van Buuren als de kapi
tein, Walter Ward als de assistent-resident en
Coba Kellinig als Ida Vletters, het nichtje uit
Hollarnd- Van deze drie had Henk van Buuren
de dankbare rol, maar het succes, dat hij er
mee bereikte, was volkomen verdiend. Hij
heeft den strijd van den halfbloed uitstekend
weergegeven met een warm temperament.
Het opbruisende element sprak in hem, zijn
hart, maar ook zijn liefde werd goed weer
gegeven.
De vaal-grauwe sfeer.
De vaal-grauwe kleur blijft hangen in
de natuur en het is, alsof de beperktheid
van de gezichtskring den mensch dwingt
zich te «bepalen bij den eigen enige kring
en vooral zich «ook eens te bepalen tot
eigen omslotenheid.
Want hoewel het noodzakelijk, soms
meer dan noodzakelijk is, dat dé mensch
schouwt buiten het eigen kringetje, om
niet vast te raken in het gpinneweb van
de zelfingenomenheid, zoo kan het toch
ook zijn, dat het wel eens goed is voor den
mensch, dat hjj zich uitsluitend met zich
zelf bemoeit.
Want door het blikken naar ai hetgeen
rondom ons gebeurt en daaraan al onze
belangstelling te besteden, kan het ge
beuren, dat we verzuimen ons eigen huisje
te verzorgen, zoodat het ten slotte de spo
ren van aftakeling begint te vertoonen.
Vooral thans met de radio, nu we met
het omdraaien van een kTjop, soms slechts
een fractie van een millimeter, ons plaat
sen midden in de cultuur van een ander
land, van andere volkeren, wordt 2eer
zeker onze gezichtskring verruimd en
verbreed en voelen we ons meer cosmopo-
liet en voelen we ook dieper, dat de ge-
heele aarde is een groot raderwerk, waar
van geen enkel deeltje kan worden ge
mist- En als er aan het een of anaer
tandje iets mankeert, dat daarvan de rest
van het samenstel noodwendig de gevol
gen (moet ondervinden.
Zoodat het zaak is, ook in het belang
van onszelf en daardoor in het belang
van het geheel, dat het raderwerk zoo
regelmatig mogelijk moet blijven loopen
en dat allen en ieder tot taak hebben om
daaraan mee te werken.
Dat is dan gelijkertijd egoïsme en al
truïsme.
Vergaderingen, vermakelijkheden
enz.
Donderdag 11 December.
Bouwvakarbeidersfilm „Wij bouwen",
Tivoli, 8 uur.
Jubileum-feestavond Bond Vergun
ninghouders, Casino, 8.16 uur.
Zaterdag 18 December.
Gyimnasti ekuitvoering „O. K. K.", Ca-
sino, 8 uur.
Zondag 14 December.
Toon eelvoo rat ell. „Blank en Bruin",
Casino, 8 uur.
Maandag 15 December.
Feestavond Korps Adelborsten, Mu-
sds, 8 uur.
Uitvoering der Marine Officieren
tooneelclub, Casino, 8V» uur.
10, 17, 18 December.
Demonstratie der CaÜve fabrieken,
Casino.
En dat hebben we toch eigenlijk noodig,
want het individu zal noodzakelijk zijn
egoïsme hebben te verzorgen, wil hij
inderdaad deelnemen aan het breedexe
altruïsme. Het geheel is immers het sa
menstel van individuën en wanneer die
individuën allemaal gammel zouden zijn,
dan zou er van dat geheel wel niet veel
kracht kunnen uitgaan.
Daarom is het goed, dat er ook momen
ten en veel momenten zijn, die ons dóen
bezig zijn met het eigen zen, tooals het
bij de radio noodzakelijk is, dat er nu en
dan een rustpoos Is om den zender te ver
zorgen.
Wanneer het oentrale punt, waaruit de
stuwkracht moet worden verspreid naar
alle windstreken, in zich zelf haperingen
vertoont, dan kan er geen kracht meer
van uitgaan en het zaakje wordt bouw
vallig en daardoor valt het geheel in
duigen.
Dat is hetgeen de vaal-grauwe sfeer
daarbuiten ons influistert, dat we ons
ook eens met onszelf moeten bemoeien.
De damp en mist sluit, hetgeen daar
buiten gebeurt, voor ons oog af; hét dag
licht is geheel den dag getemperd en het
is nog geen vier uur na den middag of
we sluiten de luiken reedis en het licht
gaat op, zoodat we ook daardoor reeds
op ons zelf zijn aangewezen. En d'at alles
schijnt ook tot ons te zeggen, dat het nu
Met de vernummering een aanvang gemaakt Nog niet alle
plaatjes klaar. Om verwarringen te voorkomen, hou de men
voorlooplg, naast het nieuw©, óók het oude nummer van zijn
huls aan.
Met de vernummering der woningen Is
thans in verschillende straten een aanvang
gemaakt. Hierbij doet zioh het ietwat
vreeand lijkend, verschijnsel voor, dat aan
bepaalde nuizen een er straat wel het nieu
we nummer is aangebracht, terwijl eenige
perceelen verder die vernummering niet
heeft plaats gehad. De oplossing hiervan
is evenwel eenvoudig genoeg; het gemeen
tebestuur heeft nog niet voldoende num
merplaatjes ontvangen voor alle woningen.
Eenige personen zijn thans vanwege de
gemeente bezig de plaatjes, voor zoover
ze er zijn, aan de perceelen te bevestigen;
men hoopt nog vóór Nieuwjaar of althans
onmiddellijk erna met de geheeie vernum
mering gereed te zijn.
Natuurlijk levert deze overgangsperiode
last en onaangenaamheden op. Vooral
voor de rondbrengers van dagbladen,
bodes e. d. Er zijn namelijk menschen, die
hun verandert! huisnummer reeds thans
opgaven aan de administratie hunner dag
bladen of aan de besturen der vereeni-
gingen, en dat» dit ldcht tot verwarring
aanleiding kan geven, ligt voor de hand.
Ons verzoek is nu aan ieder om, zoolang
deze vernummering nog niet geheel haar
beslag heeft gekregen, naast het nieuwe,
voorloopig nog het oulde huisnummer aan
te houden.
De voornaamste straten, waar op het
oogenJbllk bij verschillende perceelen
reeds vernummering heeft plaalts gehad en
waar dus ln de eerste plaats verwarring
kan.ontstaan, zijn de volgende: Jan in
't Veltstraat, Kanaalweg, Dijkweg, Kerk-
graclit, Loodsgracht, Hoogerwerfstraat,
Hoofdgracht, Havenpledn, Achterstraat,
Buiitenhaven, Ankerpark, Weststraat, N.
Brugstraat, Binnenhaven, Brakkelveldweg,
Julianapark, Spoorstraat, Vlamingstraat,
de beide Vroonsstraten, alsmede de Vroon-
dwarsstraat, Hoogstraat, Scbagenstraat,
Schagenstraat, Govers- en Goversdwars-
straalt, alsmede een aantal kleinere zij
straten, zooals de zijstraten, uitkomende
op den Kanaalweg, Doolhof, Kuiperstraat,
en nog eenige. Het bovenstaande verzoek
geldt dus in de eerste plaats voor de be
woners dezer straten en hen, bij wie in de
eerstkomende dagen nog nummerplaatjes
worden aangebracht. Zoodra de vernum
mering definitief haar beslag heeft ge
kregen, zullen wij daarvan melding maken
Wü willen er tenslotte nog op wijzen,
dat ten postkantore formulieren zijn ver
krijgbaar, waarop men zijinj adres(num-
mer)veran!derirïg kan opgeven. Deze for
mulieren kosten slechts IA cent, er mag
natuurlijk geen correspondentie op wor
den geschreven; uitsluitend de naam en
oud en nieuw adres en datum mogen wor-
ingevuld.
krans, de pianiste, mejuffrouw Marigling op jJL 16 itov. aldaar.
Helt bovenstaande was juist gezet, toen
i wij; het navolgende ingezonden schrijven
ontvingen (des inzenders naam, die niets
ter zake doet, laten wfl maar achterwege):
Dezer "dagen worden in de verschillende
straten hier ter plaatse de zoo royaal door
ons Gemeentebestuur beschikbaar gestelde
emaille nummerplaten aangebracht.
Te hopen is echter, dat deze platen niet
aangebracht worden op de wijze als aan
,den Brakkeveldweg op Maandag ji. ge
schiedde.
Daar werden n.L 's morgens de num
merplaten bevestigd op eene hoogte, zoo-
als totnutoe hier meest gebruikelijk was.
In den namiddag echter kwam de werk
man, die met deze werkzaamheden beiast
was, de platen verwijderen, waarbij hjj
gebruik maakte van een beitel, om daarna
de platen op een lagere plaats weder te
bevestigen. Bij het verwijderen van de
platen kon onmogelijk vermeden worden,
dat de verf door den beitel beschadigd
werd en tevens blijven bovendien nog vier
spijkergaten de kozijnen ontsieren.
'De vraag rijst nu, of de aan de huizen
toegebrachte schade van gemeentewege
[hersteld zal worden. Onaangenaam blijft,
dat dit alles zonder goedkeuring van de
betrokken bewoners kan gebeuren.
Voorts nog eenige vragen.
Waarom wordt bij den één de nummer
plaat op het kozijn en bij den ander op
den muur bevestigd' en waarom zijn bij
sommige ln 't geheel' geen platen aange
bracht? Ia dit mLeschien, omdat door de
betrokken bewoners bezwaren tegen be
vestiging gemaakt zfln?
Missdhien kan Uwe Redactie licht ver
schaffen.
Wfli 'kunnen daarop hët volgende ant
woorden:
Tot nu toe waren de huisnummers op
alierleti uiteenloopende wijzen aan de wo
ningen aangebracht. Bij den een waren
duidelijk leesbare cflfers aan den voorkant
der kozijnen aangebracht, terwijl op een
andere woning ergens, verscholen in een
hoekje, een cijfer stond vermeld. Het ge
meentebestuur heeft thans eenheid willen
brengen, en de nieuwe nummerplaatjes
worden alle aan den voorkant der huizen
en op gelijke hoogte aangebracht. Vooral
voor de post was een dergelijke maatregel
dringend noodig.
Dat nu sommige nummerplaatjes aan de
muren inplaats van aan de kozijnen zijn
bevestigd, vindt zijn oorzaak hierin, 'dat
deze kozijnen te smal zfln om de nieuwe,
groot-model plaatjes op te kunnen beves
tigen.
Het is natuurlijk voor deni Inzender zeer
onaangenaam, dat men aanvankelijk de
plaatjes te hoog heeft aangebracht en
thans het kozijn heeft beschadigd. De
kwestie of deze vernummering zondei
goedkeuring van de betrokken bewoners
kan geschieden, is er eene van civielrech-
telflken aard en kan niet door ons worden
beantwoord.
