KAN IK ZONDER GEVAAR OP AFBETALING VERKOOPEN
Testament&n.
Hoe men in Uw portemonnaie kijkt, zonder het te merken.
Marktplaats te Itouaan opgerichte
brandstapel.
Op haar verzoek wordt haar toege
staan, dat haar biechtvader haar bege
leidt en het crucifix voorhoudt. Het
laatste wat de omstanders uit den op-
warrelenden rook hooren, is de betui
ging der waarheid in hare stem en de
aanroeping van den Aartsengel, die
haar ten strijde heeft gezonden, van de
Moeder Gods en van Christus.
De dood van de vermeende heks
maakte diepen indruk op de toeschou
wers en men geloofde een witte duif
te zien vliegen vanaf den brandstapel,
om de asch in de Seine te verspreiden.
Haar werk zou evenwel voortleven;
de liefde voor het vaderland, die in
geen ander menschenhart van haar tijd
zoo innig leefde als bij Jeanne, plantte
zich voort gedurende den korten tijd,
dat zin ben ten voorbeeld was.
Na den wapenstilstand en de tegen
slagen in de jaren 1430 en 1431 begon
de opstand in Frankrijk opnieuw. De
strijd werd voortgezet, niet onder de
aanmoediging van den koning, maar
door de legeraanvoerders, die voor een
deel uit striidgenooten van de Maagd
van Orleans bestonden.
Twintig jaren na de voltrekking van
het vonnis werd het proces van Jeanne
d'Arc herzien en werd zü in eere her
steld.
Al de eerbetuigingen, die te harer
nagedachtenis gehouden zullen wor
den, kunnen een gevoel van bitterheid
en beschaming toch niet terugdringen,
dat onwillekeurig over ons komt bü de
beschouwing van het einde dezer mar
telares voor haar geloof en voor hare
vaderlandsliefde. Wü gevoelen een in
tens verdriet, dat deze groote gevoels-
mensch te gronde is gericht door de
kleinheid, domheid en slechtheid eener
wereld, voor wie zij te hoog stond en
die haar in haar onkunde als schadelijk
voor het wereldgebeuren brandmerkte.
(Nadruk verboden).
Om de firma'sdie hun waren
op afbetaling verkoopen, snel en
deugdelijk in te lichten over de
positie van hun aspirant-klanten,
heeft men in Londen een grootsche
instelling opgericht, waarover men
in het volgende artikel de zeer
lezenswaardige bijzonderheden aan
treft.
In een groote bureauruimte, die meer
op een kleine zaal gelijkt, zitten onge
veer 50 jonge meisjes. De wanden van
de kamer zijn onzichtbaar door de
kaart-systeem-kasten. 4 millioen kaar
ten zijn hier opgestapeld. Zü bevatten
de namen van 4 millioen inwoners van
de Engelsohe hoofdstad. De meisjes
zitten aan groote tafels. Elk heeft voor
zich een band zonder einde, die door
de geheele kamer loopt 'en van de eene
tafel naar de andere gaat. Op elke
schrijftafel bevindt zich bovendien de
monding van een buis van de lucht
druk-post. Geruischloos en met de
meest mogelijke nauwgezetheid wordt
in deze kamer gewerkt.
Daarnaast is de „oentrale". Hier zit
ten eveneens weer een aantal jonge,
vrouwelijke beambten. Ongeveer 30
telefoonapparaten zijn hier aanwezig.
De signaallichtjes men heeft geen
bel of zoemer om onnoodig lawaai te
voorkomen gaan onophoudelijk uit
en aan. Vele van deze telefoontoestel
len hebben een directe lün met groote
magazijnen.
Een ander beeld. Ergens in een win
kel in Londen komt een dame binnen.
Zij zou graag een zeker voorwerp op
afbetaling willen koopeh.
De verkoopster gaat naar de telefoon
en verbindt zich met het inlichtingen
bureau voor afbetalingszaken. „Ik zou
graag inlichtingen hebben over Agnes
Brown, Towerstreet 11."
Aan den anderen kant van de lijn
in de centrale wordt haar geantwoord:
„Een oogenblikje". Naam en adres
worden op een papiertje geschreven.
Dit wordt in een busje gedaan en gaat
in de onder luchtdruk staande buis, die
het naar de zaal daarnaast transpor
teert, waar het terecht komt op de tafel,
waar men de letter B. behandelt. Tijds
duur 5 seconden.
De betreffende beambte leest het
briefje, slaat het kaartregister op:
greep toch wel, dat zyn zenuwen daar
niet tegen bestand waren! Had ze maar
iets gezegd, ronduit, dan hadden ze er
over kunnen praten. Mogelijk had ze
wel gelijk in veel, dat hü anders niet
de moeite van het bespreken waard
vond. Maar hij was toch nooit willens
en wetens „leeüjk" voor haar geweest?
Ze was toch geen kind. Wonderlijk,
hoe kinderlijk zij er uit kon zien.
Vooral als zy' zich als 'n beknord kind
van hem afwendde, 't Was al een paar
maal, neen, meermalen voorgekomen,
dat hij erg ongeduldig 'n eind had ge
maakt aan haar klachten over.
't eenzaam voelen, als ze 's avonds al
leen thuis zat. Juist dat kinderlijke in
haar, had 'm klein gemaakt, 'n vreese-
lijk gevoel van spyt in 'm doen opko
men.
Hij zat op de divan in gedachten al
door naar de wy'zers van de klok te
kijken. Toen opeens hoorde hü een
stap in den tuin. Achter 't huis kraakte
*t grint. Eerst dacht hü, dat hij zich
vergiste, maar 't geluid werd duide
lijker, kwam dichter en nog dichter
naar 't huis toe.
„Wies!" riep hij. Zijn stem klonk
Brown, Agnes, Towerstreet 11, heeft by
by X. en IJ. ook op afbetaling gekocht
en steeds op tijd betaald. Er loopt nog
een crediet van 15 pond by Z. De be
ambte schrijft onder den naam een
paar teekentjes en stuurt het briefje
over den band zonder einde naar de
centrale terug. Daar deelt de beambte
de aan de telefoon wachtende verkoop
ster het resultaat mee. Gezamenlijke
tijdsduur: 1 Vi minuut. Prijs van de in
lichting 5 pence (25 cent).
De verkoopster hangt de telefoon
weer op den haak, gaat naar de klant
terug en verklaart vriendelijk: als 't u
blieft dame, het is in orde. U kunt de
japon dadelijk meenemen.
Niet altijd luiden de inlichtingen zoo
gunstig. Dikwijls deelt de centrale mee:
de klant heeft de afbetalingstermijnen
niet betaald. Failliet. Inbeslagname
vruchteloos, vertrokken, adres onbe
kend en dergelijke meer.
Hoe komt dit bureau aan al deze me-
dedeelingen, die zy voor 5 pence per
aanvrage kan verschaffen? Zyn eerste
informatie-bron is de civiele rechtbank,
die automatisch mededeeling doet van
faillissementen, inbeslagnamen, finan-
cieele procedures, enz. Maar in hoofd
zaak toch krijgt het bureau de inlich
tingen van de zaken zelf. Het is, beter
gezegd, een schepping van den klein
handel zelf, want meer dan 3000 winkel
zaken, die waren op crediet verkoopen,
zyn er bij aangesloten. Het doel van
deze instelling is financieele eigen
hulp, want elk van de aangesloten za
ken is verplicht over zijn klanten in
lichtingen te geven. Men moet mede-
deelen, wie op crediet koopt, of de ter
mijnen op tijd of niet op tyd worden
betaald, of men van plan is beslag te
leggen, enz. Op deze wijze heeft het
bureau een buitengewoon veelzijdig
materiaal bij elkaar verzameld, met die
hulp waarvan men het crediet dient.
Natuurlijk als er een kooper voor de
eerste maal op crediet koopt, dan weet
het inlichtingenbureau meestal niet
meer van hem te berichten, dan dat hij
gunstig of ongunstig bekend staat.
„Bescherming van het crediet op den
band zonder einde, dat beteekent voor
de schuldenaars slechte tijden", ver
klaarde vriendelijk lachend mijn rond
leider. „Maar het is noodzakelijk in deze
tijden, dat men het met zijn schulden
geweldig in de groote stilte.
„Ja vent, ben je al thuis?" hoorde hy,
haar roepen, nog voor zij uit den ach
tertuin in 't licht vóór 't huis tevoor-
schyn kwam. Hy sprong de treden van
de veranda af.
„Waar ben je toch geweest?" vroeg
hij. Vreugde en verwyt klonken beide
in zijn stem.
,,'k Ben, schijnt 't, in slaap gevallen,
in 't koepeltje. Brr, ik ben er huiverig
van. Maar m'n hoofdpijn is nu over.
Hoe laat is 't?"
Hy gaf geen antwoord op deze vraag,
maar pakte haar zwijgend op en droeg
haar als 'n veertje over de treden van
de veranda. In de huiskamer lichtte hij
haar hoofdje met zijn vrüe linkerhand
op en bedekte hij haar mond en haar
gezichtje met kussen. Toen zette hy
haar neer, vlak voor den schoorsteen
en wees hij dreigend naar dc klok.
"fnf °P> als je nog eens zoo laat
thuis komt. Rakker om me zoo te laten
wachten!"
„K-W art voor twaalf!" riep zü ver
schrikt uit.
5
(Nadruk verboden).
niet zoo nauw meer neemt".
Het is onze bijzondere kracht, dat wy
het niet laten by één inlichting over de
credietwaardigheid. Als de een of an
dere klant zijn afbetaling niet op tyd
betaalt, dan berichten wy dadxdyk alle
zaken, waar hy op afbetaling heelt g -
kocht. Wij weten daarom steeds precies
hoeveel crediet hü <>P zeker oogenblik
hooft
Wij hebben ook nog een andere taak.
Op verlangen van de zakeneigenaars
controleeren wij de door hem genoemde
ondergeschikten, ais zü op crediet koo-
pen. Van deze afdeeling wordt in zeer
sterke inate gebruik gemaakt, want
deze eigenaars hebben er een groot be
lang bij te weten in welken fhianciee-
len toestand hun bedienden zich bevin
den en of zü in zekere omstandigheden
door financieele moeilijkheden tot on
regelmatigheden kunnen verleid wor
den. Kort geleden, om een voorbeeld te
noemen, heeft zich het volgende geval
afgespeeld. Wü stelden vast, dat twee
hooge employé's van een groote zaak
veel te hooge inkoopen hadden gedaan.
In de zaak waren onregelmatigheden
voorgevallen. Met behulp van onze in
lichtingen kon gemakkelijk worden
vastgesteld, dat deze menschen geld
verduisterd hadden. De directeur liet
hen bü zich komen, sprak ernstig met
hen en daar zü lang bij hem in dienst
waren, ontsloeg hij hen niet. De afbe
talingen werden door hun zaak gere
geld en het verduisterde bedrag in ge
deelten van hun salaris afgetrokken.
Dikwijls maken wü ook grappige
dingen mee. Het is een bekend ver
schijnsel, dat de meeste oplichters hun
inkoopen op crediet vóór de zon- en
feestdagen na 's middags drie uur
doen, omdat zij gelooven, dat om dien
tijd alle inlichtingenbureaux gesloten
zijn. Dan komt het voor, dat wü op
zulke middagen door vyf tot zes ver
schillende zaken worden opgebeld met
het verzoek over een en denzelfden
man inlichtingen te geven. Natuurlijk
krijgt hij overal den kous op den kop,
omdat wy meedeelen, dat hy* niet cre-
dietwaardig is. De betreffende persoon,
die zeer voornaam en elegant optreedt
en slechts relatief kleine sommen wil
oplichten, gelooft aan hekserij.
Of het gebeurt, dat een getrouwd
paar, dat een zaak binnenkomt en op
crediet wil koopen, door den verkooper
wordt afgewimpeld, omdat de man een
onbetrouwbaar persoon is. Eenige
oogenblikken later verscihünt de dame
in een andere zaak en wil weer op cre
diet koopen. Weer telefoneert de ver
koopster met ons en wijst wegens de
insolventheid van den man het ver
langde crediet af. Dan roept de dame
boos: „Maar wat wilt u van me, ik ben
toch gescheiden".
De verkoopster antwoordt lachend:
„Een kwartier geleden was u in een
andere zaak toch nog getrouwd. Zulke
snelle scheidingen erkennen wü niet,
dame!"
Het is niet gemakkelijk om de ge
schokte sdhuld-moraal weer te herstel
len. Maar deze inrichting is een. stap in
de goede richting en als voorbeeld voor
Nederland zeer zeker een nadere be
schouwing waard.
(Nadruk verboden»).
Het testament, het symbool van ver
rassing en teleurstelling beide, heeft
dikwyls tot eigenaardige tooneelen aan
leiding gegeven.
Iets byzonders op dit gebied is zeker
wel de laatste wil van de losbandige
hertogin d'Olonne, die in 1776 over
leed.
De hertogin maakte in haar testa
ment de volgende beschikkingen met
betrekking tot haar begrafénis. Haar
lijk moest naar Parijs worden overge
bracht naar haar prinsdom Lux in
Neder Navarre, zoo ongeveer 250 my-
len van Parys. De kosten van dit ver
voer, werden geraamd op 18.000 livres,
alleen voor huur en paarden en rytui-
gen, de laatste ten getale van zes. De
hertogin verlangde dat haar lykstoet,
die zeer talryk was, daar er o.a. 200
armen bü moesten zyn, die fakkels
droegen en een kroon daags verdien
den, zeer statig zou wezen, en in de
vier en twintig uur niet meer dan vijf
mylen zou afleggen. Dat er op iedere
plaats waar men vertoefde, voor het
vertrek een lijkdienst zou worden ge
houden, waarby de kerken in rouw
moesten zyn en al de weelde moest
worden tentoongesteld, die aan zoo-
ceremonieel is verbonden.
Men kan gerust aannemen dat alles
te zamen een uitgaaf van 150 duizend
hvres heeft gevorderd.
Deze feiten schilderen volkomen het
karakter van uiterlijkheid van de her
togin.
Het leven is druk en roc
ken, denken, ontspanni^
houding tot anderen. Het u'!
vergt veel van ons. Het Ls
nioeilyk, om een goede
ding te bewaren. Men tracht
te drukken, uiting te gevw.
voelens en gewaarwordingen
binnen in ons omgaan. Door' c
slachtige woorden, die dit
brekkig of in 't geheel niet 5S
wat wy gevoelen en bedoelen
den die ons, even nadat wii
sproken hebben, niet een ziUA
bedenken dat wy het eigj.,,^ H
anders of misschien wei Wi
niet hadden moeten zeggen u.
is het te laat Een eens êe> J*1
woord kan men nooit meer aohtJ
en al trachten wy den indruk 01
door duizend andere woorden fVï:
te doen, juist dat een? woori
wü zoo vurig ongesproken
heeft wellicht bü de(n) ander «n '1'
druk nagelaten, die nooit meer nit
wisschen is.
Hoe geheel anders is alles, wanne
er tuasohen twee menaouen liarrnon
bestaat. Dan zyn alle zware, gebreid
ge, onzuivere woorden overbodig
Twee harmoniserende naturen h,
grijpen elkaar met een half woord
zelfs zonder dat. Wanneer er hara*
is, kunnen twee menschen bij elkaar
zitten, urenlang, zonder dat er een
woord gesproken wordt en zonder dat
er sprake is van eenige leegte. In
tegendeel, de geheele atmosfeer is dan
doortrokken van de diepe, zwijgende
sympathie, die ze elkaar toedragen. Et
de tijd zal voorbü vliegen, onvetscM
lig of er gesproken of gezwegen,
I werkt of gerust wordt. En wanneer:
wat in elk leven voorkomt, voora
van beiden moeüykheden zijn, dier/K
onder woorden gebracht kunnen»
den en waarvoor ook, in woori»,
geen troost te vinden is, zal de
kele nabyheid van de(n) ander
grootste verzachting zün, die bestas
baar is. Een enkele korte blik,
lichte aanraking der handen, ft
van kan meer steun en opbeuring ui.
gaan dan van de hartelijkste woorden
Omdat op zoo'n oogenblik de liefde
volle warmte in het hart van de(n) ar
der de(n)gene, die troost behoeft, hl
besef schenkt, begrepente worden
En dat is, van alles ter wereld,
waarachtigste troost.
(Nadruk verboden).
Een aanzienlyke dame liet
het volgende zonderlinge testamentna
„Daar mijn hond", staat er,
trouwste myner vrienden is ge**»
maak ik hem, tot den uitvoerder®
myn laatste wil, en vertrouw ik
beschikking toe, over myn geheele
mogen. Ik heb my zeer te beklagen
over de menschen, zy hebben noch ze-
delyke, noch psychische waarde; WP
minnaars waren zwak en bedriegen)*,
mijn vrienden valsch en trouwloos.n'
der al de wezens, die mij omringd®,
was myn hond de eenige, in w'en k,
goede eigenschappen heb ontdek'
verlang dus, dat men ten ziine^ s
ste over mün vermogen bescbikke,
dat men legaten uitdeele aandege
die door hem geliefkoosd worden®
zorg voor hem dragen".
Liefhebbers voor den hond,
de legaten zullen er wel legi°
weest.
H^: „J4j dottkt »e«00* wfe*6
don over mannen."
Zy: „Neen, dat is niet waar,
ik denk ook wel ee»s a»n i00, I
BvecbodyZs Week#. 1®°*^
