EXPOSITIE SCHILDERIJEN
Fa, S. COLTOF, KANAALWEG
DEIHHLiillin
KONIJN'; Vleeschwaren
SUMMUM 8 li.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
fitoBioviSanslseh overzicht»
een jaar. - DeDuitsche regeering gaat met het Ameri-1 een voiiXatnTvwrVn gevaat
kaansche voorstel accoord. - De Oostenrijksche kabi- i P0" geweldige voorraad gecomprimeerde
lucht in stalen flessohen ter beschikking,
netscrisis opgelost.
feireüf alles best,
FEUILLETON
SPOORSTRAAT 122
BINNENLAND.
Het Koninklijk bezcek aan Parijs.
De heer A. DE GROOT te Bergen
ZAL EENSGE DAGEN EXPOSEEREN BU
Zoo gemakkelijk te wasschen
Zoo moeilijk te verslijten
Kleur-, wasch- en zon-echt
NERCSNSWST/Nf
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel I 1.65; binnen
land I 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. f 0.95,11.25,f1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; f?.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag,
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
AD VERTENTIEN
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 cL bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewjjsno. 4 ct.
tot 112 nieter diepte gedoken. Onder nor
male omstandigheden kunnen booten van
dit type drie dagen lang onder water büj-
un type cirie dagen lang onder water blij-
Uitstcl van de oorlogsbetalingen voor den tijd van ]jen- behulp van bijzondere toestellen
De droevige economische toestand van
Europa en in het bijzonder van Duitsch
land heeft president Hoover bewogen
hulp te verleenen in den vorm van een
nitstel van de oorlogsbetalingen voor den
tijd van een jaar. Zaterdagavond heeft de
president van de Ver. Staten de volgende
verklaring laten bekend maken:
De Amerikaansche regeering stelt voor
alle betalingen in verband met regee-
rings-, herstel en wederopbouw-schulden
voor den tijd van één jaar uit te stellen,
in dier voege, dat dit uitstel zoowel be
trekking heeft op het kapitaal als op den
interest, en dat die schuldbekentenissen
der regeeringen, welke zich in particuliere
handen bevinden, er natuurlijk van wor
den uitgezonderd.
Vooruitloopend op de goedkeuring van
het Congres is de Amerikaansche regee
ring bereid uitstel te verleenen van alle
betalingen, welke buitenlandsche regee
ringen haar verschuldigd zijn, gedurende
het op 1 Juli 1931 beginnende begroo-
tingsiaar, o - voorwaarde, dat de belang
rijkere crediteur-staten eveneens de hun
verschuldigde betalingen op regeerings-
schulden voor een jaar uitstellen.
Het doel van het besluit is het a.s. jaar
te wijden aan het economische herstel der
•w ereld en de krachten in de Ver. Staten,
die alreeds voor den opbouw werken, te
t)evrijden van den hen belemmerende fac
toren "-n buiten.
De over heel de wereld verspreide ma
laise heeft de Europeesche staten meer
getroffen dan ons, zoo gaat Hoover voort,
Enkele van die staten bespeuren in be
denkelijke mate een afneming van hun
economische stabiliteit ten gevolge van
deze depressie. Het '-ewicht der regee-
xingsschulden, dat in normale tijden
draaglijk was, drukt te midden van deze
malaise zwaar op de volken. Ten gevolge
van een reek® oorzaken, die op de malaise
terug te brengen zijn, b.v. de prijsdaling
van buitenlandsche goederen, en het slin
kend vertrouwen in de economische en
politieke stabiliteit van het buitenland,
zette een abnormale toestrooming van
goud naar de V. S. in, ten gevolge waar
van de cred iet. kracht van vele andere sta
ten afnam. Deze en andere moeilijkheden
in het buitenland verminderen de koop
kracht ten aanzien van onze exportgoe
deren en dragen derhalve in zekere mate
mede de schuld voor onze voortdurende
werkloosheid en het laag-blijven van de
prijzen onzer landbouwproducten.
Ik zou hieraan nog willen toevoegen
zoo eindigt de president dat wij, hoe
wel deze stap niets te maken heeft met
de ontwapeningsconferentie, die tegen
Februari a.s. is bijeengeroepen, niettemin
de hoop koesteren, dat gezien den groo-
ten invloed van den bewapeningswedloop
op de huidige depressie onze stap zal
bijdragen tot het ontstaan van vriend-
schappelijker betrekkingen, welke zoo
noodzakelijk zijn voor de oplossing van
deze belangrijke kwestie der bewape
ningen.
De Duitsche regeering en het Ameri
kaansche voorstel. Zooals wij hierboven
al schreven, is het in het bijzonder de
toestand van Duitschland, die Hoover be
wogen heeft tot dezen stap, en de Duit
sche regeering heeft dan ook de Ameri-
JAAP SNOR
ook wollen Badpakken.
ZUIDSTRAAT 1©.
Let op den gelen winkel.
Voor Texel: Wed. SCHUMAKER.
door
E. J. RATH.
86.
Toen Rawlins met een hoed en een jas
terugkwam, liet de heer Kilbourne zich
over de leuning van het terras naar be
neden glijden met een lenigheid, die zijn
jaren eer aandeed. Rawlins volgde hem.
Toen ze samen in de duisternis voortlie
pen, bewoog de heer van Kilbourne
Heights zich voort met de voorzichtigheid
van een kat, die een natten weg over
steekt.
•,tl hoeft den chauffeur niets te vragen
of te zeggen", zei Rawlins zacht, „Hij
weef vrat hij moet doen en hij is betaald."
ïWn Vf*>rRevoel, dat ik ga ver
hezen, klaagde de heer Kilbourne.
„Waarom gaat u dun?"
Is d(imwaagenk?"I>i€t biteelo<>vie ben. Waar
„S-s-st! We zijn er zoo en let ni«t cn
den chauffeur. H« weet zelfs niet, wie u
bent. Hn is vanavond niet anders dan een
automaat." n 6011
„Laat me dat wonder eens zien", gromde
de heer Kilbourne.
Hot wonder zat in elkaar gedoken voor
op de auto. Hij keek niet op, toen zijn
passagier verscheen, in gezélschap van
kaansche regeering laten weten, dat zij
accoord gaat met het voorstel van dén pre
sident.
Met des te meer vreugde is deze ac-
coordverklaring geschied, daar men te
Berlijn zoo goed naar waarde kan schat
ten, wat het ingrijpen der V. S. bii de
huidige wereldcrisis beteekent. De ver
lichting, wekte Duitschland krachtens het
Amerikaansche voorstel ten deel zal val
len, beloopt naar men in bevoegde krin
gen berekend heeft omstreeks 1500 mil-
lioen mark. Bovendien moet worden on
derstreept, dat de revisie-mogelijkheden
met betrekking tot het Young-plan door
het moratorium niet worden verminderd.
Men neemt te Berlijn aan, dat ook En
geland zich direct accoord zal verklaren
met het plan, en eveneens Italië. Proble-
matieker acht men thans nog de houding
van Frankrijk. Ook in Duitsche politieke
kringen wordt niet miskend, dat Frank
rijk zekere offers moet brengen. Frank
rijk ontvangt van Duitschland ruim 400
millioen mark, zoodat het gedurende een
jaar 400 millioen mark minder zou ont
vangen. Men acht het evenwel te Berlijn
niet waarschijnlijk, dat Frankrijk zich
onttrekken zal aan een gemeenschappe
lijke actie van Amerika en Europa.
Mogen we echter een bericht uit Lon
den gelooven, dan heeft de Fransche re
geering president Hoover laten weten,
zijn verklaring met de diepste bevrediging
te hebben ontvangen en in sympathieke
overweging te zullen nemen.
De Oostenrijksche kabinetscrisis is
weer opgelost, nadat Dr. Seipel zijn op
dracht tot regeeringsvorming had neer
gelegd, had, de bondspresident Dr. Bu-
resch, chr.-soc., met de vorming van een
nieuwe regeering heiast en deze is erin
geslaagd uit de huidige meerderheidspar
tijen een kabinet te vormen.
Bii het békend worden van de nieuwe
ministerlijst heeft het algemeen opzien
gebaard, dat Schcber in weerwil van al de
nederlagen van den laatsten tijd opnieuw
al® minister van buitenlandsche zaken in
het nieuwe kabinet is opgenomen De
vrienden van Sohober en hij zelf zouden
in de laatste dagen alles in het werk heb
ben gesteld om hem op zijn post te hand
haven.
De nieuwe regeering zal in haar poli
tiek een voortzetting van de regeering-
Ender zijn. Het is een kabinet van den
middenkoers, dat waarschijnlijk ook door
sociaal-democraten zal worden onder
steund. Burgemeester Seitz heeft op vra
gen van journalisten geantwoord, dat de
sociaal-democraten een nieuwe regeering
geenerlei moeilijkheden in den weg zullen
leggen.
DE BESTE
TELEFOON 339
DE MODERNSTE ONDERZEEBOOT
TER WERELD.
Kan een maand ondr water blijven.
Naar Die Umschau mededeelt, kan de
nieuwe Amerikaansche duikboot Nautilus,
niet te verwarren met de duikboot, van
denzelfden naam, waarmede Wilkins naar
de Noordpool denkt te gaan, aanspraak
maken op den naam, de modernste ter
wereld te zijn.
Het schip kan drie maanden achtereen
in volle zee blijven en 25000 zeemijlen af
leggen, zonder een haven aan te loopen,
om brandstof in te nemen. Het heeft de
voordeelen van een kruiser en kan dieper
onder water varen dan de tot dusver be
staande duikbooten. Bii een proef werd
Rawlins. De heer Kilbourne kon niet an
ders onderscheiden dan een uniform, een
pet en een bril.
„Slechte oogen?" vroeg lui, toen Raw
lins hem de auto in duwde.
„Uilenoogen", zei Rawlins.
Rawlins sloot het portier, liep naai
voren, flulslerde iets tegen den chauffeur
en kreeg een knik ten antwoord. Voor
zichtig werd de motor op de eerste ver
snelling gezet en de auto gleed zacht weg
in de duisternis
Jiawlins keerde naar huis terug. Hij
wilde probeeren Hilda onder vier oogen
te spreken te krijgen, als het mogdijk
was De briöge-les aan mevrouw Kilbourne
trok hem niet bijster aan.
De auto reed door zonder lichten, totdat
men Kilbourne Heights achter zich had;
daarna draaide de chauffeur het licht aan
en de weg werd plotseling fel verlicht.
De heer Kilbourne zat achterin te roo-
ken. Hij zag niet anders dan de silhouet
van het hoofd van den chauffeur en dat
interesseerde hem niet bijzonder. Hij
was volkomen bereid zich te houden aan
de door Rawlins voorgeschreven regels.
Groote mannen hielden zich niet op met
kleinigheden. Het begin wilde hij wel
missen, dat was toch niets, maar daarna
moest hij er bij zijn.
De chauffeur met den bril wist precies
wat hem te doen stond. Hij reed tien mijl
door en sloeg af op de juiste plaats, zon
der zijn passagier zenuwachtig te maken
of tijd te verspillen.
Toen de heer Kilbourne uitstapte, gooi
de hij een handje sigaren in de richting
van den chauffeur.
„Je hoeft alleen maar te wachten, zei
hij kortaf.
ADMIRAAL QUANT WATERSCHOUT?
Naar „De Telegraaf" verneemt komt
gep. vice-admiraal L. J. Quant ernstig in
aanmerking om te worden benoemd tot
waterschout van Amsterdam als opvolger
van den heer Bonnemanne.
Giften.
De Koningin heeft aan het gemeente
bestuur van Parijs 25.000 francs gegeven
voor de stadsarmen en 10.000 francs voor
het politiesanatorium, dat gesticht is
door mevrouw Chiappe.
De heer de Satellane, voorzitter van
den gemeenteraad, Renard, prefect van
het dept. van de Seine, en Chiappe,
hoofdcommissaris van politie, hebben
H. M. hun groote erkentelijkheid betuigd
voor deze bewijzen van sympathie.
De ontvangst op het stadhuis.
Zaterdagmiddag is de vorstelijke fami
lie ten stadhuize ontvangen. De plechtig
heid droeg, overeenkomstig den wensch
van de hooge gasten, een intiem karak
ter. De lijst van de genoodigden was veel
minder uitgebreid dan bij vorige gele
genheden. Behalve een twintigtal Neder-
landsche persoonlijkheden waren er
slechts de leden van den gemeenteraad
en van den raad van het Seine-departe-
ment, evenals hooge ambtenaren van de
prefecturen van het departement en van
de politie.
Het waterfeest op het meer
van Daumesnll.
De Parijsche medewerker van het Hbl.
telefoneerde:
Het moet een onvergetelijke avond
voor onze koningin zijn geweest, deze
Vrijdagavond op de koloniale tentoon
stelling.
Ondanks de viervoudig verhoogde en
tree-prijzen waren er duizenden en nog
maals duizenden naar Vincennes getrok
ken om van het bezoek van de koningin
der Nederlanden getuigen te zijn. Het
was of de Franschen nu opeens loskwa
men en uiting wilden geven aan hun
sympathie voor onze souvereine.
Een geweldige politiemacht was op de
been, die de grootste moeite had om de
deinende menigte in bedwang te houden.
Soms was het angstwekkend vol en dreig
de het even mis te loopen.
Zeer tegemoetkomend was de politie
voor de Nederlandsche journalisten,
wien het vergund was mee te loopen ach
ter aan den stoet. Zoo waren wij in de ge
legenheid de staatsietrap van den won
derlijk schoon verlichten majestueuzen
tempel van Angkor te bestijgen en dezen
van binnen te beschouwen.
Een machtigen indruk maakte het
bouwwerk in den zomernacht en de ko-
I ningin toonde zich telkens weer verrukt
over het prachtige schouwspel.
Langs een anderen uitgang verliet de
j stoet den tempel en schreed naar den
steiger vóór het restaurant van Indo-
i China, waar drie barkassen gereed la
gen. Het geheele gezelschap scheepte
zich in en langzaam zetten de vaartuigen
zich in beweging, voortbewogen door in
landers met lange boomen. Tal van
kleine vaartuigjes voeren op het meer,
waar de fonteinen in alle kleuren het
water opspoten. Licht deinend gleden de
barkassen over den voor een klein meer
opmerkelijk beweeglijken waterplas naar
de overzijde, waar aan den steiger van
het Nederlandsche paviljoen werd ge
meerd.
Hier wachtte de gamelan der Balinee-
zen de koninklijke familie op. Eentonig
klonk het doffe rhytme der muziek over
het water, terwijl de vaartuigen langzaam
naderden. De koningin scheen niet ge
noeg te kunnen krijgen van het groot-
sche schouwspel, dat de uitdrukking
moge banaal klinken een sprookje
leek. De prinses wees haar moeder tel
kens op bijzonderheden, die haar troffen.
Het bezoek liep ten einde veel later
dan was voorgesteld.
Onder het daverend gejuich der- langs
den weg geschaarde menigte verlieten
de auto's daarop Parijs, op weg naar
Chevreuse.
Kerkgang der Koningin.
De eorr. van „De Telegraaf" schrijft:
I De eenige Zondag, tegelijk de laatste
dag, dat Koningin Wilhelmina in en om
de „Ville lumière" vertoefde, is naar haar
wensch voorbijgegaan in die prachtige
beslotenheid, die haar rustdag pleegt te
kenmerken.
Om halftien kerkgang met prinses Ju-
liana en twee heeren en die dames van
het gevolg. Maar wie te Parijs de groote
hervormde bedehuizen kent, zou ooit ge
dacht hebben, dat onze vorstin daarvoor
het oog had laten vallen op het nederige
koepelkerkje Ste. Marie in de volkrijke
Bastillebuurt, de Rue St. Antoine.
Slechts enkele ingewijden wisten van
deze keus. Daar vervulde ds. Gounelle
zijn predikbeurt. Ds. Gounelle is een der
beste protestantsche voorgangers van de
Lichtstad, hij is bovendien vroeger in
Den Haag als hofprediker opgetreden.
Toen om half elf de twee auto's uit Che
vreuse voorreden en Hare Majesteit en
de prinses uitstapten, verried alleen de
aanwezigheid van een paar agenten bui
ten, wat er aan de hand was, zoodat
slechts enkele buurtbewoners zich be
scheiden om de stoep verzamelden.
Daarbinnen een gehoor van vierhon
derd menschen, merkbaar bewoners van
armere buurten.
Aan het diner in de villa „Les Tilleuls"
waren Zondagavond door de Koningin
gasten genoodigd. Ds. Gounelle zat hier
bij aan en tevens haar vroegere lectrice
en vertrouwelinge madame de Joanis, die
jarenlang aan ons hof heeft verkeerd.
De chauffeur tikte tegen zijn pet en de
wagen verdween in de duisternis. Hij
stopte onder de boomen, niet ver van het
huis en wachtte, totdat de gedaante van
den heer Kilbourne een oogenblik afstak
tegen een rechthoek van geel licht om
daarna achter een deur te verdwijnen.
Daarna reed de auto weer in de richting
van den hoofdweg.
Een paar honderd meter verder stopte
hij weer en zette Kane Kilbourne zijn
bril af. Hij keek hoe laat het was. Daarna
zocht hij een zaklantaarn, stapte uit, liep
naar den achterkant van den wagen en
keek hoeveel benzine hij nog had.
„Tijd en benzine in overvloed," besloot
hjj' „Ei ben een boon, als ik hier vier of
vijf uur op den ouden heer blijf wachten,
tot hij belieft klaar te zijn! Hij hoeft het
nooit te weten, en Rawlins ook niet."
Toen de auto weer in beweging kwam,
vermeerderde hij snelheid. Kane was een
goed chauffeur en hij kende den weg;
maar hij reed niet in de richting van Kil
bourne Heights.
1 Meer dan een uur verstreek. Twee dor
pen en een stadje had hij gepasseerd.
Eindelijk rook Kane een onmiskenbaar
zilte lucht en weldra ontwaardde hij een
rij iichten.
„Ze dansen zeker in het ho',.>!," mom
pelde hij. -En nu heb ik dit uniform aar1.
Ik zal haar door iemand laten halen
Merril beach hield zijn reput.nU' van
verjongend te werken ook dezen avond
op. Geen enkel raam in het groote hotel
scheen onverlicht te zijn. Toen Kane de
auto aan den achterkant neerzette, hoorde
hij den jazz-band boven het geschuive!
van voetén op het terras. Verder op he
pen paren kalm heen en weer, de ge
daanten afstekend tegen de donkere zee.
Alles was normaal.
„Netjes en als een heer," had Kane het
laatste uur voortdurend bij zichzelf her
haald. Toen hij zich afvroeg of Annabelle
op het terras zou zijn of op de kleine
veranda, zei hij het nog eens.
„Ze hoeft niet te denken, dat ik me door
iemand op mijn kop laat zitten," mop
perde hij. „'Als ik het afmaak, doe ik het
op mijn eigen houtje."
Hij liep het hotel om en wachtte bij het
eind van het terras, totdat hij een loop
jongen te pakken kreeg, die een bood
schap voor iemand anders deed. De jon
gen kende toevallig Annabelle; iedereen
kende haar. Voor een halven dollar was
hjj bereid een boodschap over te brengen
en verdween met bijna heel Kane's ka
pitaal.
Deze laatste keerde terug naar de auto
en wachtte; Annabelle zou misschien lie
ver niet gezien worden met een chauffeur
Na eenigen tijd vond ze hem. Haar ma
nier van kijken maakte hem onrustig. Hij
wist, dat Annabelle boos kon zijn, maar
nu keek ze anders alsof ze iets in het
schild voerde, waar ze niet gauw mee
voor den dag wilde komen.
„Waarom ben je verkleed?" vroeg ze.
„Speel je comedie?"
Hij had een andere begroeting ver
wacht, maar het bood hem de gelegen
heid een uitleg te geven, wat hij uitvoerig
deed.
„Zoodra ik den ouden heer dus afgezet
had," zei hij, „ben ik hier gekomen qni
jou op te zoeken. De eenige gelegenheid,
die ik had
„Heusch?" vroeg Annabelle. „Waarom
Verklaring var. den heer Arlstlde
Briand.
De Parijsche correspondent van het
„Handelsblad" telefoneerde Zaterdag
avond aan zijn blad:
Ter gelegenheid van het bezoek van de
Nederlandsche koninklijke familie aan
Parijs heeft de heer Aristide Briand, mi
nister van buitenlandsche zaken, mij bij
zijn terugkeer van zijn reis naar Nantes,
waar hij de begrafenis was gaan bijwonen
van de slachtoffers van de ramp van de
„St. Philibert", wel willen ontvangen, om
mij de volgende verklaringen te doen:
„Het bezoek dat Hare Majesteit de Ko
ningin der Nederlanden en de Koninklij
ke Familie wel aan de Koloniale tentoon
stelling te Parijs heeft willen komen bren
gen, heeft de Fransche bevolking een
buitengewoon gelukkige gelegenheid ver
schaft om in het publiek uiting te geven
aan de spontaan onwellende vriendschap
pelijke gevoelens die Frankrijk altijd ten
aanzien van Uw nobel land heeft gehad,
gevoelens die welbekend zijn aan den
eminenten vertegenwoordiger van Neder
land te Parijs, mijn vriend jonkheer Lou-
don, zooals ook aan al Uw landgenooten,
die eenigen tijd hier hebben kunnen ver
blijven, en daardoor in nauwere aanra
king met mijn landgenooten zijn kunnen
komen.
„Het is mij nog te aangenamer heden
te getuigen van den trouw dezer gevoe
lens, aangezien ik reeds aan het Fransche
regeeringsleven deelnam toen Hare Maje
steit Koningin Wilhelmina in 1912 te
Parijs is ontvangen.
„Laten wij ons er ten zeerste mee ge-
lukwenschen, dat de prachtige deel
neming van de Nederlandsche regeering
aan de Internationale Koloniale tentoon
stelling allen heeft in staat gesteld heter
kennis te maken met den opmerkelflken
koloniseeringsarbeid, die door Nederland
in Nederlandsch-Indië verricht wordt, en
aldus te constateeren hoezeer onzë beide
landen, zoowel ver over de zee als in
Europa, blijven vasthouden aan hetzelfde
ideaal van vrede, orde en vooruitgang.
Op dezen weg, waarop de Fransch-Neder-
landsohe vriendschap zich slechts harmo
nisch verder voortbewegen kan, kan men
met vertrouwen de meest gelukkige voor
uitzichten voorzien van een nuttige, duur-
me samenwerking.
„Het is de taak van een pers, die haar
roeping inderdaad waardig is, zich steeds
te beijveren om al deze mogelijkheden
van contact, wederzijdsch begrip en saam
horigheidsgevoel te allen tijde in stand
te houden".
INKRIMPING DER VLOOT DER
K. N. S. M.
Verkoop van eenige schepen.
Naar „De Telegraaf" verneemt bestaat
er bij de directie van de Kon. Ned. Stoom
boot Mij. het voornemen haar vloot be
langrijk in te krimpen. Eenige schepen
zuilen verkocht worden en verwacht
wordt, dat dezen zomer nog meer schepen
zullen worden opgelegd dan thans het ge
val is. In verband hiermede zullen in de
officiersrangen achteruitstellingen plaats
hebben, welke echter tot een minimum
beperkt zullen worden.
DAGBLAD „DE TIJD".
Gaat het over aan de N.V. „De
Spaarnestad"?
Men schrijft uit Amsterdam aan „Het
Centrum":
In de jongste aandeelhoudersvergade
ring van de N.V. „De Tijd" werd het in
de vorige vergadering genomen besluit
weer ongedaan gemaakt. De commissa
rissen traden af en nieuwe commissihis-
sen werden gekozen. Althans voorloopig.
Er was n.1. onderwijl onderhandeld met
de N.V. „De Spaarnestad" te Haarlem.
Deze bleek bereid, de meerderheid der
aandeelen over te nemen, en dan de ex
ploitatie van „De Tijd", maar zonder
ochtendblad, voort te zetten. Zoodra deze
ben je niet gekomen, toen ik bij jullie
thuis was?"
Kane maakte een veelzeggend gebaar.
„Je hadt het recht niet te komen, Anna
belle. Dat heb ik je ettelijke malen ver
teld."
„Schaam je je voor me?"
„Nneen," 'protesteerde hij.
„Heb je thuis ooit over me gesproken?"
„Neen waarom?"
„Dacht ik al!" zei Annabelle. „Zeg, wie
is die aardige man, die me thuis gebracht
heeft?"
„Een vriend," antwoordde Kane voor
zichtig, „maar hij had zich niet met de
zaak moeten bemoeien. Ik heb het hem
nooit gevraagd."
„Is hij rijk?"
„Ik ik weet het niet."
Annabelle daoht eenigen tijd na.
„Je komt bij mij niet verder, door de
zaak door je vrienden te laten opknap
pen," merkte ze op. „Het kan me niet
schelen, al zijn ze nog zoo deftig. Wat ben
je eigenlijk van plan? Mij aan den dijk
te zetten?"
Ze zei het onomwondener dan Kane
had willen doen, maar hij begreep, dat hij
de gelegenheid niet voorbij moest laten
gaan. Hij dacht nog steeds aan zijn
familie.
„Ik heb zoo'n idee, dat we niet bij
elkaar passen," zei hij langzaam. ,3egrijp
me niet verkeerd, Annabelle. Je weet wel,
hoe ik het bedoel. Ik voel
„O, heusch? En wat denk je dat ik
voel?"
„Ik dacht misschien, dat jii hetzelfde
zou voelen."
„Zie ik er onnoozel of versuft of zoo iets
uit?"
Groote sorteering,
In effen en gewerkt,
75 cent per el.
Verkrijgbaar bij:
Lciop naam op den zelfkant
Vraagt onze stalen -collectie
overdracht tot stand is gekomen, zullen
er nieuwe commissarissen gekozen wor
den. De N.V. „De Tijd" wordt dus een
dochter-maatschappij van „De Spaarne
stad'", die de zeggenschap krijgt niet al-
leen over de „De Tijd", maar ook over
„De Amstelbode" en de drukkerij „Het
Kasteel van Aemstel".
Het ligt in de bedoeling van „De Am
stelbode", die haar ochtendblad behoudt
en thans in hoofdzaak is het plaatselijk
katholiek dagblad van Amsterdam, te
maken een groot katholiek volksdagblad,
met cohtend- en avondeditie, voor geheel
NederUfcd.
PROV. STATEN VAN
NOORD-HOLLAND.
Verschenen is de rekening van de
provinciale inkomsten en uitgaven over
1929.
Voorgesteld wordt de ontvangsten en
uitgaven dezer rekening vast testellen
op een bedrag van 58.599.822. Het batig
slot is 5.543.889, dat op de begrooting
voor 1932 zal worden geregeld, voor zoo
ver dit althans niet reeds vroeger zal zijn
geschied.
De gewone inkomsten bedroegen
33.531.874, de gewone uitgavee
31.664.737; zoodat de gewone diens!
met een batig saldo van 1.867.136 sluit.
Wilt gij U weer frisch
en opgewekt voelen, vrij
van slechte spijsvertering,
verstopping en de daaruit
voortvloeiende lusteloos
heid, gebruik dan Foster's
Maagpilllen.
0.65 per flacon.
„Neen, natuurlijk niet. Alleen ze
zouden me thuis nog te jong vinden
Hij zweeg plotseling, bewust, dat hij
zich bijna versproken had.
„Wat bedoel je? Ben ik zoo een antiqui
teit?" vroeg ze. „Misschien ben ik ouder
dan jij, maar ik heb een hoop meer fut."
„Jij jij bent best," zei hij flauw.
„Behalve als het op familie aankomt.
Daarvoor laat je me schieten. Je denkt
zeker, dat je me kan nemen en van me
afzien, alsof ik een oude krant was in een
tram!"
Hij voelde, dat het makkelijker ge
weest zou zijn, als ze tegen hem was uit
gevaren, maar hoewel Annabelle precies
zei, waar het op stond, verloor ze geen
oogenblik haar zelfbeheersching en hier
door werd Kane uit het veld geslagen.
,..Je begrijpt me niet, Annabelle," zei
hij. „Wat mij betreft is alles in orde,
maar ik moet aan mijn familie denken."
„En ik moet aan Annabelle denken. Hoe
weet je, dat ik niet in den smaak zou val
len?"
„Dat is het eigenlijk niet. We hooren
niet bij elkaar; daar komt het op neer."
„Quaestie van temperament, hè,"
peinsde Annabelle. „Dat klinkt niet eer
lijk. Wat laat je eigenlijk in den steek
je liefde of je moed?"
Kane antwoordde niet. Hij dacht aan
zijn familie op Kilbourne Heights: Anna-
belle's gedaohten vertoefden ook op Kil
bourne Heights, maar niet bij de bewo
ners. Het huis, het land, de weelde ston
den haar levendig voor den geest.
(Weidt vervolgd).
