ionstipatie
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
DEinoEunm
Sbeilel'S "«"O»
Het Nederlandsche Paviljoen te Parijs
totaal verbrand.
UHHIlIi
'Wgpillen
No. ©982. EERSTE BLAD
DINSDAG 30 JUNI 1931.
Het voorstel van Hoover. - Groote teleurstelling van
Duitschland over het Fransehe antwoord. - Splitsing
bij de Engelsche liberalen. - De Spaansche vlieger
majoor Franco opnieuw opstandig.
FEUILLETON
breit alles best,
xxrv.
Zoo gemakkelijk te wasschen
Zoo moeilijk te verslijten
Kleur-, wasch- en zon-echt
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersohe Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2.Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.26, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.öct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag,
Redacteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekstl dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4ct.
wlmndsefo overzicht
H«t voorstel van Hoover blijft nog steeds
het middelpunt van de internationale
..eiangatelling staan. En dat niet omdat
wtj in den komkommertijd leven en er
rek is aan betere copie, doch omdat
foorstel waarlijk van zoo groote be
tekenis is voor Europa en in het bizon
der voor Duitschland. Zoo successievelijk
komen de verschillende antwoorden bin
nen en het meest beteekenende daarvan
is dat van Frankrijk, dat niet zonder
snanning tegemoet is gezien en dat, zoo-
ms wij hieronder nader meedeelen, in
Duitechlnnd niet met vreugde is ontvan
gen.
-.iet een groote meerderheid, n.1. 386
tegen 189 stemmen, heeft de Fransehe
Kamer Vrijdag haar vertrouwen in de
regeering uitgesproken en daarmede haar
Soedkeuring gehecht aan het antwoord
at de regeering aan Hoover op zijn
voorstel heeft gezonden.
De „Nw. Rott. Crt." schrijft daarover:
Met deze beslissing en met de nauw
keurige kennis van het Fransehe ant
woord is men een heel stuk verder. Dit
staat vast, dat Duitschland practisch van
1 Juli af een jaar lang weinig geld zal
hebben uit te geven voor de uitvoering
van het plan-Young. Ook volgens het
Fransehe voorstel niet. Immers wat
Duitschland betaalt op rekening van de
„onvoorwaardelijke annuïteiten" komt
voor verreweg het grootste gedeelte als
leening naar Duitschland terug. Wel
wordt daardoor de schuldenlast van
Duitschland weer grooter, maar dit be
drag is betrekkelijk klein, wanneer men
het in het verband van Duitschland's
totale verplichtingen beziet. En het euvel,
waaronder Duitschland op het oogenblik:
het meest gebukt gaat is gebrek aan cre-
diet. De lezer weet, dat de crisis in haar
acuut en levensgevaarlijk stadium ge
treden is doordat groote kapitalen aan
buitenlandsche credieten op korten ter-
ïptjn uit Duitschland weggenomen zijn.
Op het verkrijgen van belangrijke nieuwe
oredicten komt het er voor Duitschland
nu in de eerste plaats aan.
Uit het debat in de Fransehe Kamer
teek, dat de Fransehe regeering bereid
J mede te werken tot het vinden van
voorschotten voor Duitschland, ook buiten
hét bedrag om dat zij Duitschland uit zijn
«gen betalingen wil leenen.
Het voorstel van Hoover heeft, naar nu
reeife zichtbaar is, voor Duitschland al
heel wat tot stand gebracht. De Duitsche
regeering aarzelde merkbaar met het af
kondigen van het moratorium, ofschoon
dp noodzakelijkheid daarvan zelfs in
Krankrijk reeds werd ingezien, omdat dit
een nieuwen, hevigen schok zou hebben
gegeven aan haar crediet. En crediet
kon zij heelemaal niet meer missen. Er
was alle reden om te vreezen, dat de
nieuwe ongelukken, die deze schok zou
hebben veroorzaakt, nog vreeselijker zou
den zijn geweest dan de gevolgen van
het betalen der zoo ondragelijk geworden
lasten.
Nu echter Hoover het initiatief heeft
genomen tot het moratorium is het effect
precies omgekeerd. Het crediet van
Duitschland is er reeds zeer zichtbaar door
versterkt, buiten verhouding tot den ma-
teriaelen omvang van de verlichting.
Wij zouden het verschil aldus willen
fprmuleeren, schrijft hetzelfde blad ver
der; had Duitschland zelf een moratorium
gevraagd, dan zou het behandeld zijn als
een bedelaar, die zieh met zijn ellende
van deur tot deur sleept:' hier en daar
met medelijden, maar op menige plaats
raat wantrouwen behandeld. Nu wordt het
behandeld als de uitgeputte, die per
door
E. J. RATH.
30)
„Er uit!" beval hij zacht. De heer Kil-
hourne deed zoo goed mogelijk, wat hem
bevolen was, maar toen hij de vestibule
bereikte, zonk hij afgemat neer op een
tree van de stoep.
„Ik wil
Annabelle werd zoo hard heen en weer
geschud, dat ze van schrik zweeg.
„Houd je stil!" zei Rawlins bedaard.
Iets in zijn stem scheen haar tot ge
hoorzamen te dwingen. Ze boog zich tot
hem over en keek onderzoekend naar
zijn gezicht.
„O, ben jij het?" zei ze en scheen het
met onplezierig te vinden
a„ht1C (het arm? schaap op het strand
achtergelaten en beslag gelegd op wat
beters. Heb je gehoord, hoe ik tegen hem
te keer ben gegaan? Heb ik het niet goed
gedaan? Zeg, hoeveel zou ik er voor krii-
gen?"
Rawlins hoorde voetstappen op de trap
binnen.
„Maak, dat je weg komt!" zei hij snel.
„Wie ik?" begon Annabelle veront
waardigd. „Na al mijn moeite?"
brancard in het hospitaal wordt afge
leverd. Hij vindt prima verzorging. En
het wekt vertrouwen in zijn vooruitzich
ten, dat men zich zoo om hem bekommert.
Met het besluit der Fransehe Kamer
zijn alle moeilijkheden echter nog geens
zins uit de wereld. Het Fransehe voorstel
heeft de uitwerking, dat het plan-Young
dat door het voorstel van Hoover princi
pieel werd aangetast, in eere hersteld
wordt.
De handhaving van het plan-Young,
door de manipulatie van Frankrijk heeft
in Duitschland groote teleurstelling ge
wekt. Een correspondent van het „Hbld."
te Berlijn telefoneerde aan zijn blad:
Het antwoord van de Fransehe regee
ring op het voorstel van Hoover is koren
op den molen van de nationalistische op
positie in Duitschland. Afgezien van het
feit, dat zij het voorstel van den Ameri-
kaanschen president van den beginne af
als een lapmiddeltje en uitstel van execu
tie hebben gequalificeerd, hebben Duitsch-
nationalen en nationaal-socialisten voort
durend betoogd, dat de vreugde in het
kamp der middenpartijen over dit voor
stel voorbarig was, omdat Frankrijk na
tuurlijk niet zou nalaten om roet in het
eten te werpen.
En het antwoord van de Fransehe re
geering heeft inderdaad ï£el van een
poging in deze richting. Zelfs de nog
altijd vrij francophiele „Voss. Ztg."
spreekt vanmorgen van een „schrille"
tegenstelling tusschen het voorstel van
Hoover en het Fransehe tegenvoorstel en
somt in bizonderheden op, waarin deze
tegenstelling zich openbaart. Hetzelfde
doet de „Vorwarts", die de nota een
„principieele afwijzing" van het voorstel
van Hoover noemt en in het bizonder het
Fransehe denkbeeld om de aanwending
van de sommen, die Duitschland niet zou
behoeven te betalen, te controleeren,
scherp laakt. Het sociaal-democratische
blad noemt dit denkbeeld „een stap terug".
Splitsing in de Engelsche liberale
Lagerhuisfractie. Een twaalftal liberale
Lagerhuisleden, met Sir John Simon aan
het hoofd, hebben besloten zich van de
Liberale partij af te scheiden. Zij zullen
echter niet naar de Conservatieve partij
overgaan, maar in de toekomst als Onaf
hankelijke Liberalen optreden.
Deze splitsing in de Liberale Partij,
welke reeds geruimen tijd dreigde, schijnt
een definitief karakter te hebben aange
nomen, doordat Sir John Simon de hou
ding van de partij en van Llovd George
in de quaestie van bet compromis tus
schen de regeering en de liberalen aan
gaande het grondbelastingsontwerp, een
compromis, dat een ministerieele crisis
vermeed, als een volte face beschouwde.
Ook zijn Sir John en zijn vrienden ont
stemd over de h. i. geringschattende hou
ding van Snowden tegenover de Liberale
partij in het algemeen.
Onrust in Spanje. Sedert eenigen tijd
was het in Spanje tamelijk rustig, doch
daarmee schijnt het nu weer gedaan,
dank zij het optreden van majoo:- Franco,
die onder de nieuwe regeering de func
tie van chef van de Luchtmacht bekleed
de en een revolutionnaire beweging
schijnt te hebben gepropageerd.
De berichten die hierover uit Madrid
komen zijn nog wat vaag en wij bepalen
ons er bij alleen te vermelden dat door
het snel en krachtig ingrijpen van de re-
„Gauw wat!"
„Ik sta op mijn recht", zei ze boos. „Ik
had jou nogal willen hebben als getuige.
Ik dacht, dat je mijn vriend was. Ik dacht
niet
Hij kneep haar venijnig in den arm en
ze zweeg weer. Annabelle durfde niet
tegenstribbelen.
„Neem den wagen en verdwijn", zeide
hij streng. „Het kan me niet schelen, wat
je met de auto doet. Houd haar, als je
wilt. Van wien is dat geld?"
Hij raapte een stapeltje bankbiljetten
op van den grond.
„Van hem", zei Annabelle met begee-
rige blikken.
„Houd dat ook; en houd je mond, tot
dat je buiten de plaats bent".
„Ik neem een advocaat", klaagde ze,
terwijl ze het geld aannam.
„Zal je geen steek helpen. Maak nu,
dat je verdwijnt".
Annabelle dacht een oogenblik na, keek
nog eens naar Rawlins' gezjebt en ging
zitten achter het stuur. De wagen zette
zich in beweging.
Rawlins liep op de stoep toe, hielp den
verschrikten heer des huizes op de been
en nam hem mee naar binnen.
De heer Kilbourne liet het hoofd han
gen Zijn beenen bewogen, maar zijn geest
was blijkbaar verdoofd. Hij zag niets van
Hilda, die onder aan de trap stond, een
snoezige verschijning in het rose. Hij zag
ook Marian niet, die heen en weer liep
boven aan de trap, een spookachtige ge
daante in het wit. Noch zag hij iets van
het groepje bedienden, met Grosvenor aan
het hoofd, dat samenschoolde in de bo
vengang en schuifelend verdween bij een
nijdige beweging van Rawlins.
feering een opstand is voorkomen. Majoor
ranoo schijnt uit zijn functie gezet te
zijn en blijft gedwongen ter beschikking
van de regeering.
HET CONFLICT TUSSCHEN BOLIVIË
EN PARAGUAY.
Troepenconcentraties aan de
grenzen.
Het Argentijnsche blad „La Prenza"
meldt, dat het reeds sedert jaren be
staande oonflict tusschen Bolivië en Para
guay om het bezit van den Gran Chaco
opnieuw in een verscherpt stadium is ge
treden. Paraguay heeft de aanspraken
van Bolivië definitief afgewezen, aange
zien zij vergezeld gingen van dreigemen
ten, die Paraguay niet dulden kon, ook
al acht zü de Boliviaansehe wenschen, al
thans gedeeltelijk, gerechtvaardigd. Ver
scheidene Zuid-Amerikaansche staten,
die zich reeds eerder in het conflict ge
mengd hadden, hebben wederom hun tus-
schenkomst aangeboden om vijandelijk
heden te vermijden. Aan beide zijden van
de grens hebben de twee regeeringen
troepen geconcentreerd en reeds is het
tot eenige schietpartijen tusschen de aan
verschillende zijde strijdende Indianen
stammen gekomen. Argentinië heeft
twee regimenten infanterie gelegerd
langs de Pilcomayo-rivier, die de grens
vormt van de Argentijnsche Chaoo, ten
einde elke schending van de neutraliteit
tegen te gaan.
Ingezonden Mededeeüng. (696)
Doos 30-60,Tube 80ct.BijApoth.en Drogisten.
Al de kunstschatten verloren. Waarschijnlijk ls kortsluiting de
oorzaak. Een schade van eenige mlllioenen guldens.
„De Telegraaf" schrijft:
Een onherstelbare ramp heeft Neder
land op de Koloniale Tentonstelling te
Vincennes getroffen.
Ons hoofdpaviljoen, de trots onzer sec
tie, is Zondagochtend door een geweldi
gen brand in minder dan een half uur
tijds tot den grond toe in de asch gelegd.
Slechts het paviljoen der particuliere in
zendingen, de Pendoppo, het Sumatraan-
sche woonhuis, het Balineesche dorp en
de restaurants zijn gespaard. Daarmee
zijn behalve het heerlijke hoofdgebouw
zelf, de kostbare verzamelingen, die door
het Leidsch Ethnografisch Museum, het
Bataviaansch Genootschap en door archi
tect Mooijen waren afgestaan, totaal ver
nield.
De oorzaak wordt voorlo'opig, ofschoon
niet officieel vaststaande, aan kortslui
ting geweten. De schade is onbereken
baar. Het hoofdgebouw zelf was ver
zekerd voor ongeveer 600.000, de in
houd voor een bedrag, dat kon oploopen
tot 1.000.000, al naar gelang er werd
ingebracht, doch dat met het oog op de
nog onopgeheven waarde der jongste in
zendingen uit Batavia nog niet definitief
was vastgesteld -en daardoor dubieus is.
Alle verzekeringen loopen bij de Service
des Assurances de 1'Exposition, het ver
zekeringsorganisme van het commissa
riaat-generaal.
De ontdekking van nachtwaker
Spoormans.
Omtrent het verloop van deze ramp, die
even verpletterend als nog onoverzien
baar in haar oonsequenties is, het vol
gende:
Het was omstreeks 4 uur 40 Zondag
ochtend, toen de nachtwaker Spoormans
tijdens zijn ronde door het hoofdgebouw
eenige knallen hoorde, komende uit de
buurt van het rechtsche hoofdportiek,
waar zich voor de centrale receptiezaal
een vestiaire bevond. Toen hij op deze
knallen afsnelde en de vestiaire-deur
openrukte, sloeg hem uit het vertrekje een
ontzettende rook tegemoet, waardoor
vlammen speelden. Achter deze vestiaire
was de transformator voor de electrische
JAAP SNOR
ook wollen Badpakken.
ZUIDSTRAAT 19.
Let op den gelen winkel.
Voor Texel: Wed. SCHUMAKER.
De dageraad, die aarzelend zijn i trede
deed, toen Rawlins naar zijn kamer terug
keerde, was een welkome gast. Rawlins
had geen zin om verder te slapen. Hij zat
een tijdje voor het raam te kijken naar
't licht, dat wonderlijke schaduwen wierp,
naarmate de zon opkwam; maar zijn geest
was niet bezig met beschouwingen over
het aanbreken van den dag. Hij dacht na
over menschen en hun doen en laten en
niet het minst belangrijk van allen was
hij zelf.
Zelden hield Wade Rawlins zich bezig
met het berispen van Wade Rawlins. Hij
beschouwde het als een nuttelooze bezig
heid; maar niettegenstaande zijn stel
regel, kon hij zich niet aan critiek ont-
trekken»
„Ik had zelf moeten chauffeeren", mop
perde hij. „Ik had kunnen voorzien, dat
ik den idioot niet kon vertrouwen; maar
Hilda stuurde alles in de war. Ze daagde
me uit en ik was zwak genoeg om te blij
ven. En wat heb ik er aan gehad? Ik ben
niets wijzer geworden. Ik weet niet eens
of ze iets te vertellen had. Ik geloof
heusch, dat Marian gelijk heeft wees
voorzichtig, als Hilda lief tegen je is!"
De zon begon de toppen der boomen te
kleuren, toen hij opstond en zijn pyama
verwisselde tegen een badpak. Hij schoot
een paar schoenen aan, hulde zich in een
badmantel en liep naar beneden. Een
minuut of vijf liep hij in looppas over
het bedauwde gras, totdat het bloed hem
door de aderen joeg, daarna ging hij naar
den vijver.
Toen hij in de buurt kwam, kon hij uit
de geluiden aan den anderen kant van de
geleiding van de geheele Nederlandsche
sectie. Het schakelbord daarvan echter
was in de vestiaire zelf aangebracht.
Spoormans had niet de tegenwoordig
heid van geest of de kracht om de deur
weer te sluiten, doch holde naar de ach
ter het paviljoen gelegen woning van
den heer Moojen, die laat met zijn vrouw-
van de uitvoering der Wagnervereeni-
ging in de Opera was thuisgekomen, in
diepen slaap lag en nu gewekt werd door
den beangsten kreet van den waker:
„Wordt wakker, er is vuur in het ge
bouw!"
Toen de heer Moojen blootvoets en
haast ongekleed het gebouw had bereikt,
sloegen de vlammen reeds uit den voor
gevel, met zulk een geweld, dat dwars over
den breeden hoofdweg de Batak-huisjes
en de duiventil op het voorterrein in vlam
werden gezet en als lucifers opbrandden.
De heer Moojen zag in één oogopslag
den omvang van het onheil. Hij snelde
terug naar zijn woning, waarschuwde zijn
reeds wakker geworden echtgenoote en
den Indischen chauffeur, die voor het
snel naderende vuur in nachtgewaad door
het raam vluchtte. Daarna sprong de
heer Moojen zelf door het raam en alar
meerde het personeel en de Baliheesche
dansers in hun kampong. Zij geraakten
een oogenblik in hevige consternatie en
keken daarna beduusd naar het loeiende
vuur, om vervolgens in goede orde hun
verblijf te ontruimen. Hun leider, de heer
Soekawati, had daartoe onverwijld een
achterpoortje opengezet. Hierdoor zijn
althans gelukkig verliezen van menschen-
levens voorkomen.
Geheel complex een vlammen
zee.
Intusschen sloegen de vlammen reeds
boven de „meeroets" (stapeldaken) uit,
die als toortsen laaiden en om even 5 uur
met een donderenden slag door het dak
van het hoofdgebouw neersmakten. Nu
was het geheele complex tot aan den Ba-
lineeschen afsluitmuur één vlammenzee.
Machteloos, want het aanwezige snel-
bluschmaterieel kon zelfs niet bereikt
worden, moesten de heer Moojen, zijn
helpers, wakers en suppoosten, wier have
en goe$ in de reeds brandende personeel-
barakken tegen het Balineesche dorp aan
verteerd werd, de verwoesting gadeslaan.
De brandweer vond slechts
puinhoopen.
Om ongeveer 5 uur 10 stortten de muren
met donderend geraas in. Van het fiere
Nederlandsche paviljoen restte niets dan
groene heg opmaken, dat hij niet de eer
ste was. Waarschijnlijk Marian, dacht hij;
zij was bijna altijd het eerst op.
Maar het was Hilda. Ze was juist uit
het glinsterende water gekropen en stond
op den marmeren rand, als een druipen
de Diana in badcostuum. Ze zagen elkaar
op hetzelfde oogenblik. Rawlins was ge-
heel onvoorbereid op een ontmoeting,
maar hij aarzelde geen oogenblik, toen
hij op haar toetrad.
„Water koud?" vroeg hij.
De onderzoekende blik, waarmee ze
[hem aankeek, was een stille vraag, die
ze blijkbaar niet durfde uitspreken.
„Neen, het water is heelemaal niet
koud", antwoordde ze.
j Toen begreep hij, dat de koelheid er
gens anders was, maar hij glimlachte, ter-
i wijl hii zijn schoenen uitschopte en den
badmantel op een bank gooide. Hilda liep
al naar den springtoren. Ze maakte op
hem den indruk van een mooie, slanke
Amazone een volwassen Marian. Dit
was de eerste keer, dat ze elkaar bij den
vijver ontmoetten.
Als Hilda al merkte, dat hij naar haar
keek, verried ze dit toch niet. Het bracht
haar in het minst niet van de wijs, toen ze
|zich balanceerde boven op den spring
toren, de armen omhoog strekte en lang
zaam inademde. Met een grooten boog liet
ze zich naar beneden vallen en bijna ge-
ruischloos gleed ze in het water.
Rawlins besteeg den toren en volgde
haar voorbeeld. Een minuut of wat brach
ten ze het water in den vijver in heftige
beroering, zonder een woord te zeggen of
j elkaar zelfs aan te zien. Rawlins ontdekte
alleen, dat Hilda een mooier slag had dan
Marian en zoo snel kon zwemmen, dat hij
een hoeveelheid smeulend puin, waaruit
de karkassen van de boomen op de twee
binnenplaatsen treurig opstaken. De
brandweer der tentoonstelling, die on
middellijk na het ontdekken van het vuur
gealarmeerd was, was op volle sterkte
verschenen, maar had niets meer te doen
dan haar twintig waterstralen te richten
op het formilabele puin veld. Ook van de
hoofdbrandw^ercentrale te Parijs, ver
bonden met de prefectuur van politie, en
van zes der naastbij-gelegen hulpwachten
rukte dadelijk assistentie in den vorm van
een ware file spuit- en ladderwagens aan.
Doch ook deze hulp kwam natuurlijk te
laat.
Fransehe deelnemlngsbetuiging.
Tegelijk met de Parijsche brandweer
verscheen ook politieprefect Chiappe op
het terrein van de ramp. De heer Moojen
had bovendien onzen gezant, jhr. Loudon,
verwittigd, die zich met den Franschen
minister van Koloniën, Reynaud, in ver
binding stelde, en toen wij om 7 uur het
terrein der verwoesting bereikten, be
tuigde reeds de Fransehe regeering bij
monde van dezen bewindsman onzen ge
zant en den heer Moojen haar innige
deelneming met het verschrikkelijke ge
beuren. Even later was ook maarschalk
Lyautey, commissaris-generaal der ten
toonstelling, met zijn substituut-gouver
neur-generaal Olivier ter plaatse.
Ook Italiaansch restaurant in
brand.
Men vraagt zich wel af wat voor knal
len de nachtwaker gehoord kan hebben.
De man was heden totaal overstuur en
gaf slechts ver warrenden uitleg. Waren
zij afkomstig van het toen reeds bran
dend triplex houtwerk, dat uit elkaar
sprong, of waren het stoppen uit den
transformator? Het vuur, dat is zeker, is
onmiddellijk zoo overweldigend geweest,
ofschoon er nauwelijks wind stond, dat het
ontvlamde houtwerk naar alle kanten
werd geslingerd, als onder explosie-druk.
Terwijl de toren van het paviljoen
brandde, werd door wegvliegende stuk
ken hout en brandende „sirappen" (hou
ten Balineesche dakpannen), waarmede
het terrein bezaaid ligt, een rechts er van
gelegen restaurant van Italië in brand
gezet en ook de brand, die bijna tegelijk
een veel verder gelegen eethuisje ver
woestte, zoomede twee bungalows achter
den dierentuin, wordt aan vliegende von
ken en spanten van het Nederlandsch
paviljoen toegeschreven.
Onherstelbaar verlies voor den
heer Moojen.
Wat er verloren is gegaan, kan slechts
globaal worden opgegeven. Een geluk wil
bij het ongeluk, dat zoowel van het Bata
viaansch Genootschap als van het Leidsch
Ethnografisch Museum nog slechts een
gedeelte der beloofde inzendingen was
aangekomen. Van wat er al was, is uiter
aard niets meer over. Verder is met het
hoofdgebouw de geheele eollectie-Moojen,
een verzameling Indische kostbaarheden,
krissen, Balineesche weefsels van niet te
berekenen waarde, ivoorwerk etc. teloor
gegaan. Vijf en twintig jaar moeizaam
zoeken en kunstzinnig ordenen zijn hier
in minder dan een half uur vernietigd.
En zwaarder nog dan door het verlies
van deze schatten, dat door geen assu
rantie kan worden gedekt om hun artis
tieke en cultureele waarde, om hun on
vervangbaarheid, heeft het noodlot toe
geslagen. Veertig kisten vol reliquieën
van den heer Moojen uit Indië, met zijn
verzameling schilderijen en etsen van
moderne Nederlandsche meesters, zijn
eigen Indische schilderstukken, zoomede
een kwart eeuw studiemateriaal, waar
onder dat voor zijn tweede boek over Bali,
hetgeen hij allemaal opgeslagen had in
het magazijn achter zijn woonvertrek
ken, is door het razende vuur verteerd,
samen met een som gelds, met de boek
houding, met de geheele briefwisseling
met onze regeering, en het Fransehe be
stuur.
Groote sorteering,
in effen en gewerkt,
75 cent per el.
Verkrijgbaar bij:
Letop naam op den zelfkant
Vraagt onze stalen -collectie
Slechts resten.
Om 10 uur wijst nog wat rookend puin
de plaats aan, waar Nederland's glorieuze
paviljoen heeft gestaan, dat door ieder
erkend werd als het fraaiste, wat te Vin
cennes was te zien.
11.40 uur 's morgens bracht prinses
Juliana, die nog te Chevreux vertoefde,
een bezoek aan het terrein van de ramp
en betuigde den heer Moojen haar innige
deelneming.
De „Temps" over de oorzaak
der ramp.
Alle Fransehe Zondagavondbladen wij
den kolommen aan den brand van het
Nederlandsch paviljoen der Koloniale
Tentoonstellng en plaatsen foto's van het
vernielde meesterwerk naast die van de
huidige puinhoopen. De „Temps" schrijft
o.a.: „Men moet vaststellen wat de oor
zaak van de ramp is". Het blad sluit de
mogelijkheid van kwaadwilligheid uit.
Volgens de meening van ingenieurs en
electriciens zou er echter evenmin sprake
kunnen zijn van kortsluiting, want de
draden, die het paviljoen met het onder
station verbonden, zijn nog steeds intact.
Dan zou nog slechts de veronderstelling
overblijven, dat een draad in den loop der
avond warm is geloopen en een tusschen-
schot vlam heeft doen vatten. Het vuur
zou zich dan langzaam hebben voortge-
moeite zou hebben haar bij te houden.
Na eenigen tijd klom ze proestend op
het droge, nam een wollen mantel, die
op den rand van den vijver lag en sloeg
dien om. Hij dacht, dat ze naar huis ging
zonder verder notitie van hem te nemen,
maar tot zijn verwondering wenkte ze
hem.
Toen hij haar bereikte, zat ze op een
bank te spelen met haar gummi zwem-
muts.
„Ga zitten", zei ze.
Rawlins gehoorzaamde.
„Vertel me nu alles, Wade".
Hij was langzamerhand voorbereid.
Hoewel hij niet alles vertelde, verzweeg
hij toch niet veel. Hij begreep, dat het
veiliger was het een en ander, dat ze ge-
zien en gehoord had, uit te leggen. Hilda
knikte van tijd tot tijd, terwijl hij sprak.
Ze keek ernstig en gaf geen teeken van
verontwaardiging.
„Natuurlijk wist ik, dat vader poker
speelt", zei ze. „Het kan me niets schelen
en hij heeft geld genoeg, maar moeder is
er tegen. Ik ben blij voor haar, dat ze zoo
vast slaapt. Ze is heelemaal niet wakker
geweest. Ik heb in haar kamer gekeken
om er zeker van te zijn".
„Dat helpt natuurlijk", merkte hij op.
„Het bespaart haar een hoop verdriet
en teleurstelling", zei Hilda knikkend.
„Het was dezelfde vrouw, die hier dien
middag was, niet waar?"
„Ja. We zullen haar Annabelle noemen,
als je het goed vindt".
„Ken je haar al lang?"
„Nogal", antwoordde Rawlins.
„Heb je haar aan mijn vader voorge
steld?"
„NeepS
Verstopping verstoort
Uw gestel en humeur.
Neem geen sterk pur-
geerende middelen, doch
Van tijd tot tijd de
zacht werkende Foster's
het ideale laxeermiddel.
T 0.65 per flacon,
„Heeft vader dan
Ze eindigde haar zin met een veelbe-
teekenenden blik.
„O neen, dat niet", zei hij snel.
Tot dusver was het hem gelukt, Kane
er buiten te houden. Hij wist niet, hoe
lang hij dit zou kunnen volhouden, maar
zijn bescheidenheid verbood hem onthul
lingen te doen, voordat het strikt nood
zakelijk was. Hij begreep, dat Henry Kil-
bourne's schande al meer dan genoeg was
voor Hilda. Dat hij zichzelf te schande
had gemaakt, was zoo duidelijk, dat er
niet eens over gesproken behoefde te
worden.
„Ik weet het zelf niet precies".
Ze is zeker van plan het schandaal
ruchtbaar te maken?"
„Dat hoeft nog niet, lijkt me".
„Het is haar natuurlijk om geld- te
doen", peinsde Hilda.
„Ze heeft al wat gekregen", antwoord
de Rawlins. „Ik weet niet hoeveel. Het
leek nogal wat. Misschien blijkt het ge»
noeg te zijn".
„En hoe staat het met onze auto?"
„Dat is iets, waarnaar we alleen kun
nen raden. Ik begreep, dat het noodzake
lijk was haar weg te krijgen".
Hilde knikte. Ze moest toegeven, dat
hij dat handig gedaan had. Ze had lieve?
Annabelle alle auto's uit de garage ge
geven, dan dat haar moeder gewekt wast
maar Annabelle zelf bleef een raadsel.
(Wordt vervolgd)-
