POPULAIRE RUËiÊI
De man, die altijd waakzaam moet zijn.
500
VAN ZATERDAG 22 AUG. 1931.
Het beroep van geheim koerier is niet zoo
romantisch als U wel denkt. Slechts ijzeren
plichtsbetrachting wordt geëischt.
Roofdieren-dressuur.
Het medaillon.
(AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
Den slanken, door sport gestaaiden
en elegant gekleeden heer van middel
baren leeftijd, die in een gereserveerde
afdeeling van den slaapwagen plaats
neemt en dan verder niet meer gestoord
wenscht te worden, ziet niemand zijn
beroep aan. Men zou hem voor een mil-
lionair kunnen houden, die uit een of
andere grillige overweging naar het
andere einde van de wereld wil reizen
om weer te leeren slapen. Want de heer
in den slaapwagen controleert met open
oog en onvermoeid zijn koffers alsof
deze onvervangbare schatten herbergen.
Hij is de koerier van het ministerie
voor buitenlandsche zaken en hij reist
met acten, waarvan hij zelf den inhoud
niet kent.
In alle landen ter wereld zijn tot op
den huidi" n dag de koeriers het beste
en zekerste middel gebleken om belang
rijke geheime berichten tusschen re
geering en de vertegenwoordiging in
het buitenland over te brengen. Deze
instelling bestaat zoolang er staten be
staan, die natuurlijk de behoefte had
den hun mededeelingen aan hun ver
trouwenslieden slechts in betrouwbare
handen te geven en op den snelsten
en zekersten weg over gewichtige ge
beurtenissen in andere landen te wor
den ingelicht. Uit de geschiedenis zijn
genoeg gevallen bekend, waarin de
snelheid en betrouwbaarheid der diplo
matische berichtenoverbrenging van
beslissende beteekenis was. Caesar,
evenals Napoleon, hebben een deel van
hun succes daar aan te danken.
Vroeiger en nu.
Voor den slaaf, op wiens gladgescho
ren hoofd de belangrijke mededeelingen
werden geschreven en die men op reis
stuurde als het haar weer gegroeid was,
is in onzen tijd de beëedigde koerier in
de plaats gekomen, die enkele diploma
tieke voorrechten geniet.
Geen onderbrekingen.
Slechts in één opzicht is het beroep
van den koerier hetzelfde gebleven. Het
stelt ontzettend zware eischen en vergt
den geheelen mensch, terwijl 't minder
romantisch is dan de meesten denken, j
Want een koerier is slechts een rader- j
tje, dat automatisch afloopt als een
machina De koeriersdienstregeling,
die even nauwkeurig moet verloopen
als een spoorwegdienstregeling, ver
oorlooft geen onvoorziene onderbre
kingen. Op reis van Parijs naar Rome
zal de koerier de dwingende lokstem
van een Nice of Monte Carlo geen ge
hoor mogen schenken. Een verfris-
schend bad in Scheveningen van An
gora naar Londen kan er niet op over
schieten. Misschien is hij zoo juist van
Warschau in Berlijn aangekomen en
moet hij een uur later weer een ticket
nemen naar Londen.
Tegen zulke eischen is lang niet
iedereen opgewassen. Voor den oorlog
werden in verschillende landen hier
voor in dienst genomen de elite van het
officierscorps.
Bijzondere behandeling.
Maar ook thans bestaan de koeriers
i van de ministeries van buitenlandsche
zaken bijna uitsluitend uit voormalige
officieren, die aan de verlangde eischen,
die niet gering zijn, voldoen. Men ver
langt van hen het hoogste aan plichts
betrachting, aan talenkennis en soepel
heid van bewegen. Zij reizen voortdu
rend in slaapwagens, zoodat zij zelden
van een hotelkamer behoeven gebruik
te maken en desnoods 's avonds weer
uit een plaats kunnen vertrekken. Als
identiteitsbewijs dient bij het over
schrijden der grens een koerierspas,
die hen een bevoorrechte behandeling
bii het betreden van een vreemd land
verzekert, en hun bagage voor een
douane-onderzoek bewaart. Alle be
schaafde staten der aarde hebben zich
verplicht den koeriers bijzondere hulp
en bescherming te verleenen. Voor elke
reis worden reisbagage, depêches en
stukken gezegeld en geplombeerd. De
koerier krijgt een nauwkeurige lijst
van de hem toevertrouwde stukken.
Slechts in zeer bijzondere gevallen zal
hem een document overhandigd worden
met het bevel het te verbranden indien
dit noodig mocht blijken.
Een koeriersdienst bestaat alleen
tusschen de hoofdsteden van Europa.
Een tusschen Berlijn, Kowno, Moskou,
Warschau, Den Haag, Parijs, Brussel,
Boekarest, Boedapest, Athene, enz.
Voor de groote conferenties bestaat
natuurlijk een vaste dagelijksche koe
riersdienst tusschen de regeering en
de delegaties. Ook de Ver. Staten van
Amerika onderhouden een koeriers
dienst tusschen de consulaten en ge
zantschappen in Europa. Het belang
bij de zekerheid van den koeriersdienst
is natuurlijk algemeen. Gevallen van
bewapende overvallen op koeriers be-
hooren vrijwel tot de uitzonderingen.
Veel grooter is het gevaar voor dief
stal err*de koerier mag daarom zijn
bagage nimmer uit het oog verliezen,
ook niet voor enkele seconden.
De telegraafkabel inplaats
van den koerier.
De koeriersdienst bestaat voor de
Europeesche hoofdzakelijk alleen op
het vasteland. Voor de overzeesche lan
den, waarmee deze landen in diploma
tieke verbinding staan, moet men tot
andere middelen zijn toevlucht nemen.
Een regelmatig met koeriers onderhou
den dienst zou niet alleen kapitalen
aan reiskosten verslinden, maar ook
veel te lang duren. Hier moeten de tele
graafkabel en de radio de berichten-
overbrenging overnemen. In sommige
gevallen worden gewichtige staatsstuk
ken ook aan de hoede van den kapitein
van een groot passagiersschip toever
trouwd. Indien dit noodig mocht blij
ken, worden deze zendingen door spe
ciale beambten aan boord gebracht en
gehaald. De steeds grooter wordende
straal van het schriftelijke diplomatieke
verkeer heeft de werkingskring van de
koeriers wat beperkt. Misschien zal de
groote tijd voor hen weerkeeren als het
vliegtuigverkeer zonder moeite met de
grootste snelheid ook de meest verwij
derde aarddeelen overbrugt. De Engel-
schen hebben reeds een vliegtuigkoe
riersdienst met overzeesche gewesten
ingesteld.
De nieuwe jeugd.
VP"
„Hoe lang was je met hem verloofd?"
„Ik weet het niet, mijn horloge stond
juist stil!"
De jeugdige bewoners der
wildernis op de schoolbanken.
Een strenge, doch niet wreede
leerschool.
Hagenbeek met zijn dierenpark in
Stellingen heeft wereldberoemdheid
verworven. Waar zou men beter dan
daar inlichtingen kunnen inwinnen
over roofdier-dressuur? Want aan het
dierenpark is een dressuurschool ver
bonden, waar de dieren bestemd voor
de circussen worden opgekweekt en ge
leerd. Als ze vrijwel volleerd zijn, dan
worden ze als troepen verkocht of naar
de eigen circusondernemingen ge
zonden.
De dressuurleeraar is de beste ken
ner van roofdieren. Het is aan hem
overgelaten uit een schare van pas uit
de wildernis aangekomen roofdieren de
meest geschikte exemplaren uit te zoe
ken. De populairste figuur onder deze
dressuurleeraars is wel de dompteur
Schilling, die reeds tientallen jaren dit
beroep uitoefent. Hem in zijn werk
zaamheden gade te slaan is een ware
vreugde. In het uiterste geval heeft hij
een zweep in de hand, maar overigens
voedt hij zijn dieren met een verma
nenden blik en vermanende woorden
op. Als een stramme, oude dorpsonder
wijzer, die gewend is zijn leerlingen
met kernachtige woorden toe te spre
ken, beweegt hij zich onder de roof
dieren, deelt hier en daar een klap uit
of in andere gevallen een lekkernij en
bereikt met deze methode de beste re
sultaten.
Evenals men moeilijk op te voeden
kinderen naar een instituut zendt, wer
den voor de dressuur bestemde dieren
reeds in hun prilste jeugd in de z.g.
kinderkamer tezamengebracht, waar zij
hun toekomstigen baas in den vorm
van een vredestichtenden en lekker
nijen uitdeelenden opziener leeren
kennen. In deze roofdierenkinderkamer
worden tot dertig dieren van den meest
uiteenloopenden aard tezamengebracht:
leeuwen, tijgers, panters, puma's, hye
na's, kraag-, ijs- en bruine beren. De
dieren zijn alle ongeveer even oud, n.1.
een jaar. Zij moeten elkaar leeren ken
nen en de dompteur moet van zijn kant
hun eigenschappen bestudeeren. Zes
maanden kroelen en stoeien deze beest
jes hier met elkaar, daarna begint voor
hen eerst de ernst van het leven. De
dressuurleeraar heeft hun bijzondere
eigenschappen leeren kennen. In den
geest heeft hij den troep reeds klaar,
de dressuur kan beginnen. Maar niet
door
J. FRANCES.
Mijmerend bekeek de oude man het
medaillon, dat hij even te voren uit de
lade van zijn secretaire had gehaald
en liefkozend was de blik, dien hij
sloeg op de reeds verbleekte foto, die
door het medaillon beschermd werd.
- og was het gezicht van de jonge
derajhe?den et w0rtret dl,ideli.ik te on-
scneiden. Een zachte glimlach lag
gelaat °F onkere krullen omlijnde
QZfUC^ Jendde de oude man
zn gelaat af. Oude herinneringen ziin
mooi, doch dikwijls ook pijnlijk on
danks den tijd, die vele wonden' w»t
te heelen. En voor hem was de hS
innering ook wel bijzonder pjjnlajk
Had zij, die jonge vrouw, niet eens de
v-raigde en de hoop van zijn leven uit
gemaakt en had zij van hem niet ge
maakt, wat hij nu was?
Als jeugdig student had hij het leven
nog al gemakkelijk opgenomen. De
studie was voor hem maar bijzaak ge
weest, terwijl het feestvieren hoofd
zaak was. Het duurde dan ook niet
lang, of hü was geworden wat men
noemde een losbol.
Het was juist in dien tijd, dat hij
kennis met haar maakte. Als een
visioen was zij voor hem verschenen en
op datzelfde oogenblik had hij gewe
ten, dat zjj voor hem het mooiste en
hóógste ter wereld beteekende.
Eenigen tijd later had hij haar zijn
liefde bekend, haar gezegd, dat hij
zonder haar niet kon leven.
Een onbeschrijfelijk lief lachje was
op haar gelaat verschenen, haar oogen
hadden een maar al te duidelijke taal
gesproken.
Op dat oogenblik had hij gemeend,
de gelukkigste mensch op aarde te
zijn.
Haar woorden, die in tegenspraak
waren met haar blik, hadden hem ech
ter anders geleerd. Hoe kan je me vra
gen, je vrouw te worden, had zij ge
zegd, jij, die bekend staat als een
losbol, die zijn studie verwaarloost,
alleen om zijn genoegens na je jagen,
die zich te buiten gaat aan alcohol.
Een treurige klank had in haar laat
ste woorden gelegen, hetgeen hem er
ger aangegrepen had dan haar woor
den zelf. Doch wel had zij hem hoop
gegeven. Toon, dat je een man kunt
zijn, dat hetgeen tot nu toe gebeurd is,
slechts een kleine afdwaling is geweest.
Gretig had hü toen gevraagd, of hij
dan nog eens mocht terugkomen en
haar blik had hem voldoende gezegd.
Er brak voor hem een tijd aan van
zwaren strijd. Hij, die geheel het inge
spannen studeeren was ontwend, zat
nu halve nachten over zijn boeken ge
bogen. De verlokkende stem van zijn
vroeger leven was dikwijls heel sterk
geweest, zoo sterk, dat hij er soms
wanhopig onder werd. Doch hij wist
vol te houden en na 3 jaar van inge
spannen studie behaalde hij zijn dok-
terstitel.
Het oogenblik was aangebroken, dat
hij den prqs van zijn volharding zou
gaan halen. Een telegram verwittigde
haar van zijn komst.
Haar vreugde was onbeschryflijk,
toen hü haar mededeelde, hoe hij in
het leven gezegevierd had en denzelf
den dag nog waren zü verloofd.
Eenige weken zou hij elders door
brengen om zich daarna te vestigen,
en hoewel noode nam hij afscheid van
haar. Zij had het gewild, dat hü eenige
weken rust zou nemen, om zich te
ontspannen. Nog geen 14 dagen later
geschiedde het vreeselüke. Hü ont
ving een telegram van haar ouders,
onmiddellü'k over te komen. Hij voelde
het, er moest iets ernstigs gebeurd zqn.
Vol angst bracht hij de uren tüdens
zijn reis door. Haar moeder ontving
hem aan de deur, trachtte hem zapht
voor te bereiden: haar had een onge
luk getroffen.
Toen hij aan haar ziekbed kwam
zag hij het reeds: het einde zou niet
lang meer op zich laten wachten.
Met een glimlach had ze hem ver
welkomd.
Liefste, ik ga voor altijd van je
scheiden, had zij gezegd. Blüf sterk,
dat is het eenige, dat ik je nog op
aarde wil vragen.
In zü'n armen was zij gestorven,
haar laatste woorden waren voor hem
geweest. Blijf sterk, blijf sterk, dat wa
ren haar woorden geweest.
Aan haar laatste wensch had hij
voldaan, hoe moeilijk bet hem in het
eerst ook gevallen was. En thans, als
grysaard, bezat hij nog steeds de lief
lijke en tevens zoo smartelijke herin
nering aan haar, die ondanks haar
jeugdig verscheiden, in zijn heele leven
voor hem een steun was geweest.
Met een zucht legde hij het medail
lon weer in de lade.
(Wordt vervolgd).