Koopt bi|
r
Ï'OSTER
HET RHTELMS OFFER
V. STOOMWASSCHERIJ
DEN HELDER
uaalcnüeidcccdt/
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht
Aflevering steeds binnen een
week. Op verzoek zelfs bin
nen enkele dagen.
7011. EERSTE blad
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1931.
59ste JAARG&NCa
De liquidatie van het Duitsch-Oostenrijksche tolver
bond. - Bezuinigingen in Pruisen. - Servië krijgt weer
een parlement. - Ontwapening- Amerika zal op legei
en vloot bezuinigen. - „Er is geen noodzaak voor een
groote vloot noch voor een groot leger
BINNENLAND.
99
99
WILHELMINASTRAAT 63-67
TEL. 524 i
Rugpijn Nieren Pillen
feuilleton
in1t-ViV1teru>*' 'Aeg leunde hij achterover
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
11.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct.
het passieve kiesrecht. Alle burgers heb
ben vanaf hun 21ste jaar het actieve kies
recht.
De liquidatie van het Duitsch-Oosten
rijksche Tolverbond staat -op het oogen
blik in het middelpunt der journalistieke
en politieke belangstelling. Tegen de
macht van zijn credietgevers kon Oosten
rijk niet op en evenmin was Duitschland
nog in staat zich de weelde te veroor
loven van dit avontuur, dat meer politiek
dan economisch was. Aldus drukt zich,
dichterlijk, de N. Rott. Crt. uit. Om het
wat minder dichterlijk, maar voor onze
lezers misschien duidelijker uiteen te zet
ten: men weet wellicht, dat vóór den oor
log het machtige Duitschland een verbond
gesloten had met de toenmalige Oosten-
rijksch-Hongaarsche monarchie onder het
motto, dat de Duitsche landen bijeenhoor
den. Dat verbond is dan ook wel een van
de redenen van den wereldoorlog gewor
den, want toen Oostenrijk het bekende
ultimatum aan Servië zond, dat de directe
aanleiding ertoe werd, geschiedde dat in
de zekerheid, dat Duitschland naast dit
land zou staan. Dat spelletje wilde men
nu weer spelen, door een economisch tol
verbond, dus een optrekken van hooge
tariefmuren, maar de omstandigheden
zijn eenigszins veranderd, zoodat terecht
de N. R. Ct. thans spreekt van een
„luxe", die Duitschland zich niet meer
veroorloven kan. Zoo is het inderdaad,
en Duitschland voelt zeer goed, dat het
uitgespeeld heeft voorloopig in het Euro-
peesche orkest. Aan den Oostenrijkschen
minister Schober was de taak opgedragen
zich uit deze impasse op de eervolste
wijze terug te trekken en het is alweer
hetzelfde blad, dat Schober's handelwijze
als volgt karakteriseert: „Schober heeft
met grandezza geopereerd, tot het laatste
oogenblik heeft hij de rol van den man,
die niet van zijn stuk was te krijgen, ge
speeld, geen greintje van zijn waardig
heid prijsgegeven en hij heeft zich op ge
lijken voet, met gelijk gebaar als Duitsch
land, uit de zaak teruggetrokken".
Ziet Oostenrijk van de tol-unic af?
De Oostenrijksche minister van buiten-
landsche zaken Schober.
Ja, de politiek is een schoone zaak!
Duitschland en Oostenrijk hebben het
plan opgeborgen tot betere tijden en zij
zullen nu „uit eigen beweging" (niet
lachen, a.u.b.) stil staan om de rest van
Europa gelegenheid te geven hen op dien
weg in te halen. Het heeft van de zijde
der overige mogendheden veel redeneeren
gekost eer men het eens was over den
vorm van het „spontane" besluit der Duit-
schers en Oostenrijkers.
Voor ons land wij citeeren nogmaals
de N.R.C., is het verdwijnen van dit tol-
plan verheugend; het zou een uitbreiding
zijn geweest van den hoogen muur van
tarieven, die rondom Duitschland staat.
Van Duitsche zijde wordt omtrent het
thans opgegeven plan gezegd, dat de
kerngedachte ervan, door wantrouwen
verwrongen en verpolitiekt, niet is ver
woest en deze het begin van de oecono-
mische bevrijding van Europa zal betee-
kenen. Die kerngedachte wordt uitge
drukt in deze definitie: „Het doel, dat be
reikt moet worden, is de meest mogelijke
samenwerking tusschen de Europeesche
naties om uit dit continent één algemeene
markt voor de producten der Europeesche
landen te vormen". Het is haast te mooi
om te kunnen worden verwezenlijkt en dit
geschiedt dan inderdaad ook niet, zooals
we zagen. Intusschen is dit plan niet los
gelaten. Zonder illusies kan de mensch nu
eenmaal niet leven
Men heeft in Pruisen de grootste
staat in het Duitsche statenverband
energieke bezuinigingsmaatregelen op de
begrooting doorgevoerd. Men hoopt er
een bedrag van 350 millioen op de staats-
begrooting en 520 millioen op die der
Pruisische steden door te kunnen dekken.
Maar om ze te kunnen doorvoeren, moet
het rijk zelf verschillende maatregelen
nemen, die ze mogelijk kunnen maken.
Servië heeft zijn parlementairen regee-
ringsvorm hersteld. Servië als zoodanig
bestaat niet meer, naar men weet; dit is
met den vrede van Versailles in 1918
van het tooneel verdwenen. We hebben
nu Joego-Slavië in de plaats gekregen,
waarin Servië, Montenegro en nog zoo
een en ander zijn opgenomen. In Januari
1929 werd de parlementaire regeerings-
vorm door den koning buiten werking ge
steld; thans is een nieuwe grondwet ont
worpen, waarin voor Zuid-Slavië een
parlement en senaat wordt ingesteld. Ko
ning Alexander heeft daardoor zijn toen
gegeven woord gestand gedaan, dat na
melijk het dictatoriaal bewind slechts
tijdelijk zou zijn.
De constitutie, die thans is afgekondigd
herstelt den constitutioneelen regeerings-
vorm. Zij doet dit nog op dictatoriale j
wijze, door afkondiging van bovenaf en
niet door vorming van een constituante.
De daad, waarmee Servië zich dus, om
het woord van een Servisch blad te ge
bruiken, herplaatst in de rij van de demo
cratische staten, is verre van democra
tisch.
Voor den senaat wordt vastgesteld, dat
de koning de helft der leden benoemt en
dat de andere helft door het volk wordt
gekozen. Alle burgers boven 40 jaar heb
ben het passieve kiesrecht. Voor het par
lement, dat door middel van een gelijk en
direct kiesrecht wordt gekozen hebben
alle burgers, die de dertig gepasseerd zijn,
jjrandtniet opdetoiuy-
De voorzitter van de thans geopende
Volkenbondsvergaderiij»'.
De Spaansche minister van buitenlandsche
zaken Lerroux.
Ziezoo, dat weet de lezer alweer. We gaan
nu over tot de ontwapeningsconferentie.
De Parijsche avondbladen melden, dat
de regeering der Vereenigde Staten toe
bereidselen maakt voor de ontwapenings
conferentie, die tegengesteld zijn aan den
geest van het Fransche memorandum.
Zoo meldt een Havas-telegram uit
Washington o.m., dat men zich in Ame-
rikaansche kringen verzet tegen ieder uit
stel van de ontwapeningsconferentie. In
welingelichte kringen aldaar wordt er de
nadruk op gelegd, dat de regeering der
Ver. Staten nog geen definitief plan heeft
uitgewerkt, en zich er voorloopig toe be
perkt den toestand der afzonderlijke
Europeesche landen nauwkeurig te bestu-
deeren. Washington zal vermoedelijk
eerst op het laatste oogenblik met een
helder omlijnd voorstel te voorschijn ko
men. Op het oogenblik schijnt echter vast
te staan, dat president Hoover de ont
wapeningsconferentie tot uitgangspunt
wil maken van zoowel de schuldenregeling
als ook de organisatie van de algemeene
veiligheid. Men heeft den indruk, dat
Hoover zich verzet tegen het in het Fran
sche memorandum verwerkte voorstel be
treffende de veiligheidsvoorzorgen in ge
val van een aanval. De president is van
meening, dat dit voorstel neerkomt op een
voorstel tot een aanbod wat volkomen
onvereenigbaar is met dc Amerikaansche
opvattingen.
Ook wijst Amerika eer. samenkoppeling
van ontwapening en Volkenbond af. Het
geen moet worden opgevat als antwoord
op de voorstellen van Paul Boncour. In
ieder geval is het 2eker, dat Amerika de
ontwapeningskwestie op een wijze te
berde zal brengen, die afwijkt van het
Fransche standpunt.
Frankrijk zelf spreekt de geruchten, die
thans in Genève worden vernomen, als
zou de Fransche regeering een voorstel
willen indienen o;n de a.s. ontwapenings
conferentie uit te stellen, energiek tegen.
Wel acht Frankrijk een bijeenkomst der
conferentie, om allerlei redenen, in
Februari, niet onwaarschijnlijk.
Dan krijgen we, waarde lezer, de kwes
tie der schulden. Ach, die schulden! Wie
ze betaalt, verarmt niet, zegt het spreek
woord. Amerika heeft een dreigend tekort
op zijn begrooting van twee milliard
dollar (men doet daar alles in het groot),
en president Hoover overweegt nu be
langrijke bezuinigingen opleger en
vloot, zonder voorloopig over te gaan tot
belastingverhooging
„Wij zijn niet in oorlog en wij worden
op geen enkele wijze door een oorlog be
dreigd" zeide de heer Wood na een
conferentie met president Hoover. „Er is
geen noodzaak voor een groote vloot en er
is geen noodzaak voor een groot leger.
Wij kunnen de uitgaven voor deze beide
diensten evengoed verminderen als die
voor den landbouw en op deze wijze den
langen weg inslaan om de begrooting in
evenwicht te brengen."
President Adatsji (Japan).
De beslissing der commissie van
arbitarage.
MUITERIJ OP DE CHILEENSCHE
VLOOT.
Op de Chileensche vloot is
muiterij uitgebroken.
Hoewel de regeering had verklaard,
dat zij de muiters meester was, schijnt
het, dat deze geenszins aanstalten maken
om toe te geven aan de hun gestelde
eischen. De muiters zijn meester van
een slagschip, een kruiser en 7 torpedo
jagers. Zij denken er ook niet over de ge
vangen genomen officieren in vrijheid te
stellen. Marine-autoriteiten te Coquimbo
probeeren met de opstandelingen te on
derhandelen. De regeering zou, indien
noodig, drastische maatregelen willen
nemen. Zij overweegt de vloot met duik-
booten aan te vallen, welker bemannin
gen haar trouw zijn gebleven. De autori
teiten van de luchtmacht overwegen, er
30 bombardementsvliegtuigen op af te
sturen. De muitende vloot heeft proviand
voor 3 maanden en is geheel van brand
stof voorzien. In Engelsche kringen gold
de Chileensche vloot tot nu toe als een
toonbeeld van orde en gehoorzaamheid.
Volgens telegrafische berichten heerscht
te Coquimbo groote opwinding en staan
de zaken stil.
Latere berichten (van Donderdag) ver
melden:
De heele Chileensche marine is nu in
opstand. Een aantal oorlogsschepen zijn
heden vertrokken om zich bij. de opstan
dige beweging te Coquimbo aan te slui
ten, terwijl een aantal andere schepen de
marinebasis te Talcahuano verlaten heeft.
(Reuterbericht).
De matrozenopstand is overgeslagen
op de grootste marinehaven van het land,
Talcahuano. De toestand is ernstig. Te
Santiago zijn alle zaken gesloten.
(Vaz Dias-bericht).
ALGEMEENE STAKING TE
BARCELONA.
Een volkomen
van het verkeer.
ontwrichting
-
Een algemeene staking te Barcelona, die
is uitgeroepen naar aanleiding van de be
handeling van politieke gevangenen door
den burgerlijken gouverneur, en die te
vens een uiting van sympathie was voor
de stakers te Saragossa, heeft tot bijna
volkomen ontwrichting van het verkeer
en stilstand in de meeste fabrieken en be
drijven geleid. Groote troepen stakers de
monstreerden in de straten en eischten
vrijlating der gevangenen en het aftreden
van den gouverneur. Ook de telegraaf-
telefoondienst met het buitenland is zeer
ontredderd.
Bij een poging om een politie-patrouille
van haar wapenen te berooven, zijn Don
derdagsmiddags eenige gewonden geval
len, maar in den avond was het in de stad
weer rustiger. Slechts hier en daar hadden
onbeteekenende opstootjes plaats.
BESTRIJDING VAN DEN
HONGERSNOOD IN CHINA.
Aankoop van graan in Amerika.
Een telegram uit Sjanghai meldt, dat de
regeex-ing te Nanking telegrafisch 450.000
ton Amerikaansche tarwe en graan heeft
gekocht voor onmiddellijke verscheping
naar de door hongersnood en overstroo
ming geteisterde provincies Hoepeh en
Kwantoeng.
GEDEELTELIJKE STRAFKWIJT-
SCHELDING VOOR GEVONNISTE
P. N. I.-LEIDERS.
Aneta meldt uit Bandoeng:
De gewezen leiders van de P. N. I. ir.
Soekarno en Gatot hebben ter gelegen
heid van den Koninginnedag drie maan
den remissie van straf gekregen. De
straftijden- der beide andere gestrafte
leiders der P. N. I., Maskoen en Soepria-
dinata, zijn reeds geëxpireerd.
Ir. Soekarno en Gatot waren resp. tot
4 en 2 jaar gevangenisstraf veroordeeld.
HET AFSCHEID VAN DR. WIBAUT.
In intiemen kring te zijnen huize heeft
di*. F. M. Wibaut Woensdagavond, naar
„Het Volk" meldt, afscheid genomen van
de sociaal-democratische raadsfractie.
Namens de fractie hield de heer Boek
man een hartelijke toespraak, waarna hij,
ais aandenken aan de kameraadschappe
lijke samenwerking, een door Jan Eisen-
j löffel vervaardigd ontwerp voor een zil
veren plaquette aanbood. De plaquette, die
nog niet gereed is, is geïnspireerd op de
woorden „Wie den bouw leiden, weten",
door Wibaut gesproken in de rede, welke
hij bij de viering van het 650-jarig bestaan
der stad in het paleis aan den Dam heeft
gehouden. Het middenvak stelt het kogge
schip vooi*, omringd door zinnebeeldige
voorstellingen, betrekking hebbend op
Wibaut's werk. Het geheel wordt be
kroond door de zooeven aangehaalde
woorden, en aan den voet van de plaquette
staat „1907—F. M. Wibaut—1931" ge
graveerd.
INVALIDITEITSWET EN
OUDERDOMSWET 1919.
Op 1 Aug. j.1. werden 18.615 weduwen-
renten en 12.689 weezenrenten krachtens
de Invaliditeitswet genoten, terwijl op ge
noemden datum krachtens art. 373 dier
wet 90.725 pei*sonen in het genot waren
van en als vrucht hunner vei'zekering
verkregen ouderdomsrente van drie gul
den per week.
Voorts "-enoten 31.968 personen invali-
diteitsrente als bedoeld in art, 71 der wet.
Krachtens art. 24 der Ouderdomswet
1919 varen op vorengenoemden datum
131.716 personen in het genot van een als
vrucht hunner verzekering verkregen
oudei-domsrente van di*ie gulden per week.
Het aantal renten, voortvloeiende uit
krachtens art. 10 van genoemde wet ge
sloten verzekeringen (selfsupporting ver
zekeringen) met rentebedragen van 23
per week bedroeg 1586.
DE KOLONIALE RESERVE BIJ DE
OPENING VAN DE
STATEN-GENERAAL.
Naar Aneta verneemt zal dit jaar voor
het eerst bij de opening van de Staten-
Generaal de eerewacht bij de Ridderzaal
Een nieraandoening kan uw gezond
heid bedreigen zonder dat gij u ervan
bewust zijt. En juist die langzame ont
wikkeling zonder veel uiterlijke en vaak
verkeerd begrepen kenteekenen is zoo
te duchten.
Maak niet de ernstige fout van waar
schuwingen te verwaarloozen als urine-
kwalen, rugpijn, rheumatische pijnen,
spit, ischias, duizeligheid en hoofdpijn,
waterzuchtige zwellingen enz.
Wees verstandig en neem het middel,
dat door duizenden wordt aanbevolen
voor het verbeteren hunner gezondheid
in dergelijke gevallen. Gebruik Foster's
Rugpijn Nieren Pillen, die de kwaal
in haar oorsprong aantasten en de
nieren versterken en opwekken tot ge
zonde werkzaamheid.
Bij alle drogisten enz. 1.75 p. flacon.
Een verhaal uit een Nabij Verleden.
Naar het Deensch van
8)
CARL MUUSMANN.
(Nadruk verboden).
geld ir..!' }p J11^ cien rechter had gewis-
Thafho jnu' achteraf beschouwd, dat
hadden'j" ari('ere gasten hun best
v( ,1 hem en Dr. Thingsted zoo-
boudei)0 Van e"{aai' verwijderd te
Hij kon niet nalaten dit feit in verband
te brengen met de vreemde manier van
doen van zijn vrouw, toen hjj de uitnoodi-
Rjig van den kolonel had ontvangen.
Zou er werkelijk verdenking op hem
rusten?
De gruwelijke gedachte, die hem opeens
door het hoofd flitste, bracht hem buiten
zichzelf. In zijn opwinding trok hü het
portierraampje met zooveel kracht omlaag,
at het aan scherven vloog. Hii bekom-
w-is' n o il 'In' °m, de koele nachtlucht
koortsachtig hoifm verkwikking voor zijn
De dagen, die op het diner volgden was
hij stil en afgetrokken en er lag over het
heele landgoed een stemming van lood-
zwaren druk, somber en onheilspellend.
Inmiddels liet de commissie verschil
lende nieuwe ai*restaties verrichten en tel
kens als weer een inhechtenisneming he
kend werd, had Bruhn het gevoel dat zijn
arbeiders hem met achterdochtige oogen
aankeken en op omzichtiger toon spraken
dan anders, om toch vooral hun verborgen
gedachten niet te verraden.
Op eexx zonnigen, warmen middag in het
begin van September kwam de ritmeester
doodmoe uit de velden terug, waar de
knechts aan het ploegen en zaaien waren.
Hü was den heelen dag van 's morgens
vroeg af. in touw geweest en verlangde
naar zijn middagmaal. Voor den eten had
hü nog tiid om 'n uurtje te gaan rusten
Toen hij zijn studeerkamer inkwam, zag
hij op zijn schrijftafel de courant liggen.
Maar hii was te moe om te lezen en strekte
zich behaagliik op den divan uit.
Na een paar minuten kwam Astrid bin
nen. Haar vader knikte haar vriende-
ljik toe.
„Zie eens of er nog wat bijzonders in
de krant staat, kindje", vei*zocht hii.
Astrid keek h~t blad door. Op een ge
geven moment hield ze het omhoog en
verborg haar gezicht er achter. Ze wilde
niet, dat haar vader zag, dat ze opeens
een kleur als vuur kreeg.
„Neen papa", zei ze. „Ik kan niets bij
zonders ontdekken. Ik heb trouwens niet
veel tiid. Ik had mama beloofd haar nog
even in de keuken te helpen."
Toen het meisje de kamer veiiaten had,
greep de ritmeester naar de courant, waar
hij van zijn plaats op de sofa juist bij kon.
Hij wilde zelf nog even zien of er iets in
stond, dat hem interesseerde. Astrid had
het blad wel erg vluchtig doorgekeken,
vond hii.
Neen, ze scheen toch gelijk te hebben,
dacht hii na een oogenblik. Op de eerste
en tweede pagina stond, niets dat de moeite
waard was. Maar toen hii aan de derde
bladzijde kwam, was zijn belangstelling
plotseling gewekt. Hii Ring overeind zit
ten en met gefronste wenkbrauwen en een
ontstemden, bijna-minachtenden trek om
den mond, las hii de i*egels, die zijn aan
dacht zoozeer hadden getrokken.
Het was een ingezonden stuk, gericht
tegen de werkzaamlxeid van de commissie
van onderzoek. Het was in voorzichtige
termen gesteld, maar de schrijver gaf toch
duidelijk genoeg te kennen, dat het alge
meen de aandaclit trok, dat Dr. Thingsted
zich uitsluitend tegen den kleinen man
keerde en lieden uit hoogere standen on
gemoeid liet. Aan het slot eischte de in
zender: „Gelijk recht voor allen!"
Ofschoon Bruhn zich niet kon ontvein
zen, dat er een kern van waarheid in de
beschuldiging stak, voelde hii toch heel
goed, dat het stuk direct tegen hem ge
richt was. Hü werd purper van woede en
tijdens het middagmaal was hii in een al-
lergrimmigst humeur.
Het diner was nog niet geheel afge-
loopen, toen een van de dienstmeisjes
kwam zeggen, dat de dorpsveldwachter
er was om meneer te spreken. De ritmees
ter ging naar buiten en de ouderwetscbe,
gemoedelijke diender overhandigde hem
een groote, officieel-uitziende gele en
veloppe.
Bruhn opende ze. Het couvert bevatte
een oproeping 0111 den volgenden middag
voor den pi*esident van de commissie van
onderzoek te verschijnen. Bruhn verloor
geen seconde zijn zelfbeheersching. Hii
was allang hierop voorbereid geweest, En
de veldwachter mocht niet aan Jan en
allemaal kunnen vei'tellen, dat een ond-
soldaat als hii angst had getoond.
Maar hjj voelde zich niet in staat naar
de eetkamer te gaan. Zijn moeheid was
als bü tooverslag verdwenen; hii had be
hoefte aan frissche lucht en beweging.
Hy greep zijn hoed en wandelstok en
liep met snellen pas de velden in. Op het
landgoed wist iedereen wat de veldwachter
bii meneer was komen doen. Oude her
inneringen werden opgehaald, bijna ver
geten vermoedens en verdenkingen op
nieuw uitgesproken. Uit de schuren en
stallen woeien de lasterpraatjes en ver
dachtmakingen over naar de dienstmeis
jes in de keuken en in de eetkamer zaten
mevrouw Bruhn en Astrid bij de koffie,
zich angstig afvragend waar de ritmeester
toeh bleef.
Pas laat in den avond keerde Bruhn
terug. Zijn gezicht had een kalme, be-
heerschte uitdrukking, zijn houding en
bewegingen waren zonder een zweem van
onzekerheid, ziin stem klonk rustig.
Hij lag nog geen vijf minuten in bed,
of ziin vrouw hoorde, dat hü vast sliep,
terwijl zij zelf geen oog kon dichtdoen. Ze
lag onbeweeglijk en staarde in de duistei*-
nis, die haar ondoordringbaar scheen.
HOOFDSTUK VI.
Den volgenden middag om twee uur
reed ritmeester Bruhn in ziin kleinen
manden wagen naar de stad en spande uit
bii den stalhouder op de markt.
Daarop ging hii naar het gerechtsge
bouw, dat eveneens aan het marktplein
lag, een grauw en somber bouwsel, met
op de bovenste verdieping een rij kleine,
vierkante, getraliede vensters: de cellen
voor preventieve hechtenis.
Een breede stoep met ijzeren leuningen
vormde de toegang en er was iets looms,
iets vermoeids, in Bruhn's manier van
loopen, toen hij de steenen treden opging.
In de groote voorhal, een kille ruimte
met een gemetseld gewelf, werd hii eer
biedig-welwillend door den ouden bewaar
der begx-oet. Deze oude getrouwe, een van
'n stevigen borrel niet afkeerige beziens
waardigheid van het stadje, voelde een
sooi*t van nauwelijks verholen sympathie
en solidariteit met de ongelukkige streek-
genooten, die voor Dr. Thingsted, die
vreemde eend in de bi.it, moesten verschij
nen. Door de verschijning van de com
missie uit de hoofdstad voelde hij zichzelf
baast even achteruit gezet als ziin rech
terlijk superieuren in het stadje.
De ritmeester werd direct in een ruim
licht vertrek gevoerd, waarvan de hooge
ïamen uitzicht hadden op het marktplein.
De rechter liep achter het houten hek
werk, dat de zaal in tweeën deelde, heen
en weer en keek nu eens het eene, dan
weer het andere document in. In 't voor
bijgaan beduidde hii Bruhn te gaan zitten.
De ritmeester zette zich schrijlings op
een naast de deur staande bank.
Dr. Thingsted ging voort met het raadple
gen van allerlei bescheiden en scheen de
aanwezigheid van den eigenaar van „See*
hof" geheel te vergeten.
Meer dan een half uur ging zoo voorbij;
eindelijk liet de groote klok in de vesti
bule drie luide slagen hooren.
De rechter keek op en zün blik ontmoette
dien van den landheer. Onwillekeurig
stond Bruhn op en liep naar de afschei
ding.
Het optreden van den gevreesden ma-
gistraat had niets stijfs, niets van den
strengen rechter. Integendeel, hy was na
tuurlijk en ongedwongen en dat wekte
vanzelf vertrouwen.
„We kennen elkaar al", begon hy, op
een toon, die overigens duidelijk te ken
nen gaf, dat hij vanzelfsprekend achtte,
dat de ander hierop niet verder inging.
Maar vandaag heb ik in miin kwaliteit
met u te spreken", vervolgde hy.
Hy trok een dossier naar zich toe, bla-
dei*de er in en zei toen:
„Ik zie uit de stukken, dat de gebouwen
van uw landgoed op 23 Mei 1866 zijn af
gebrand, Komt dat uit?"
„Zeker".
Het antwoord klonk opgewekt en vrij
moedig. Uit de manier van doen van den
rechter meende Bruhn te kunnen aflei
den. dat deze slechts inlichtingen over alle
bijzonderheden verlangde en hij had zich
voorgenomen klaren wyn te schenken.
„Ja, ja", ging de rechter voort, gemoe-
delyk pratend nu, „uw leven is niet altyd
even gemakkelijk geweest."
„Och neen."
„Het is my bekend, dat u uw ongehuwde
zusters met tameliik groote bedragen on
dersteund hebt."
„Dat is juist. Ik heb mijn zusters een
jaarlijksehe toelage gegeven, maar het ver
baast me, dat u dat weet".
(Wordt vervolgd).
