KANNEWASSER'sST.NICOLAASFEEST
II DOLENDE JIIWEELEN.
iFijne Kaas.|
N.V. STOOMWASSCHERIJ
„DEN HELDER"
1 De naam onzer inrichting
I waarborgt U een PRIMA
lenVLUGGE AFLEVERING
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht
BEZOEKT
OP 9 DECEMBER A.S.
De vuurbrand in Mantsjoerije.
mïïJiï Tf ik hel" «—l
Nr. 7050.
EERSTE BLAD
ZATERDAG 5 DECEMBER 1931.
59ste JAARGANG
De val van het Engelsche pond. - Na het einde Van
de Britsch-Indische conferentie. - De Ver. Staten en
de Russische goederen. - De toestand in Mantsjoerije
nog lang niet opgeklaard.
Coöp. Zuivelfabriek Eendracht - Oen Burg
Momentopnamen van den strijd in Oost-China.
WILHELMiNASTRAAT 63-67
TEL. 524
Angstige tijden.
FEUILLETON
1
heldersche courant
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
11.Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h G. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct.
De val van het Enpelsche pond heeft
al heel wat onrust teweeg gebracht en
Donderdag is aan den kanselier van de
schatkist van verschillende kanten in het
Engelsche Lagerhuis gevraagd of hij een
geruststellende verklaring kon afleggen
nopens den val van het pond en of de
regeering geen bijzondere maatregelen
overwoog om den internationalen wissel
koers te stabiliseeren.
Wat do rijkskanselier daarop geant
woord heeft laten wij hieronder volgen
Neville Chamberlain zeide dan, dat de
val van het pond hoofdzakelijk te wijten
was aan buitenlandsche verkoopen, waar
op de Engelsche regeering natuurlijk
geen invloed kon oefenen, maar dat er
geen reden was voor eenige bezorgdheid
Het pond moest zichzelf stabiliseeren en
wanneer buitenlandsche verkoopen nu
toevallig samengingen met Engelsche
seizoenbetalingen en abnormalen invoer,
dan ontstonden natuurlijk heftige fluctua
ties zooals deze week. die aan de intrin
sieke waarde van het pond niets afdeden
Op een nadere vraag of de regeering
niet tenminste stabiliteit tusschen de
leden in het Britsche Rijk onderling kon
bewerken, antwoordde de minister, dat
©ok deze zaak voortdurend de aandacht
der regeering had, maar dat hij in den
eersten tijd geen nadere verklaring zou
kunnen geven.
De Britsch-Indische conferentie hebben
we in een vorig overzicht mislukt ge
noemd en nu is dat niet geheel juist. Nu
de conferentie is afgeloopen en de resul
taten dus bekend zijn, is daarover beter
te oordeelen. De Nw. Rott. Crt. schrijft
er over in een hoofdartikel, waaraan wij
het volgende ontleenen:
Men kan spieken van een mislukking
van deze conferentie, zegt het blad, maar
men make zich dan geen verkeerde voor
stelling van de beteekenis van het woord.
Het is geen mislukking in den trant van
de mislukking van de vredesconferentie
van Den Haag uit het begin van deze
eeuw, dat een totaal afbreken was, omdat
het onbereikbare van het nagestreefde
hoofddoel kort en klaar gebleken was. De
stof, die de ronde tafel-conferentie behan
delt, is zoo compact en zoo taai tegelijker
tijd, dat men aan geen afbreken er van
zou kunnen denken. Het Indische pro
bleem is te geweldig van omvang, een te
zwaar vlechtwerk van machtige vertakkin
gen, om in een of twee pogingen gebogen
te kunnen worden in den vorm, dien men
wenscht. De eerste poging gaf, zooals
vaak geschiedt, zooveel veelbelovende re
sultaten. dat men aan de tweede niet zon
der verwachtingen begon. Een voordeel
was het, dat Gandhi er nu ook zou zijn,
dus dat de Indische congrespartij niet de
vrije hand zou houden tegenover de op
lossing, waartoe men wellicht zou beslui
ten.
Het bleek echter, dat men den eersten
keer betrekkelijk zoo gemakkelijk vooruit
gekomen was, omdat men de kern van de
moeilijkheden nog niet had geraakt. Nu
stuitte men onmiddellijk daarop. Het was
de onmogelijkheid om het belang van
Hindoes, Mohammedanen en andere min
derheden op voor deze partijen bevredi
gende manier in overeenstemming te
brengen. Het was vooral ook Gandhi, van
wien hier gevraagd werd en die moest
weigeren; een feit, dat het hem moeilijker
maakt Engelsche onverzettelijkheid op
cardinale punten fel te beoordeelen.
Behept met deze onoplosbare moeilijk
heden, was de conferentie verder tot mis
lukken gedoemd.
Men gaat nu uit elkaar. Het werk zal
in Indië worden voortgezet door een com
missie, maar onder veel moeilijkere om
standigheden. Daar immers staan de ver
tegenwoordigers onder meer directen druk
van hun aanhangers.
Einde der Ronde Tafel-conferentie.
Gandhi spreekt reeds van heengaan, hij
zeide, dat het mogelijk ware, dat het
einde der Ronde Tafel-conferentie ook
een scheiding der wegen beteekende.
Zullen de Ver. Staten Russische poede
ren boycotten? Die vraag mag 'gesteld
worden naar aanleiding van een N.T.A.-
persbericht, waarin melding wordt ge
maakt over een groote beweging, die in
de Ver. Staten gaande is om den invoer
van Russische goederen te verbieden.
Thans is een desbetreffend wetsontwerp
opgesteld, dat de volgende week aan den
Senaat zal worden voorgelegd, die .dit
wetsontwerp waarschijnlijk Maandag a.s.
zal behandelen, daar dan een gemeen
schappelijke vergadering plaats heeft van
leden van den Senaat en het Huis van
Afgevaardigden.
Men is het er algemeen over eens, dat
de Amerikaansche markten voor de over
strooming met Russische goederen, die
veelal nog onder den kostprijs worden
aangeboden, moeten worden behoed. Naar
men zich herinnert, heeft het parlement
zich reeds eenige keeren bezig gehouden
met een invoer-verbod.
Flandin maakt Engeland voor eenige
Ponden lichter. Dit schijnt Baldwin niet
erg te bevallen.
zone waren gesteld. In den Raad werd
Szé met den inhoud van het Japansche
memorandum in kennis gesteld.
In verband met het uitblijven van resul
taten, thans door den Volkenbondsraad
geconstateerd, zal de Raad er de voorkeur
aan geven, voorloopig de bijeenkomsten
van de Twaalf te staken en wil hü terug-
keeren tot particuliere besprekingen met
de betrokken partijen.
En de Parijsche corr. van de Nw. Rott.
Crt. meldt nog dat bij de besprekingen
Donderdag in den Volkenbondsraad ge
voerd, zekere moeilijkheden zijn opgedo
ken. De reeds bestaande kwesties, zoo
als de samenstelling van de studiecom
missie, de tekst der resolutie, het com
mentaar daarop etc., zijn eenigermate op
den achtergrond geraakt.
De Raad van Twaalf heeft zich Don
derdag opnieuw in den breede bezig ge
houden met de kwestie der vorming van
de neutrale zone, over welk onderwerp
de Japanners een nota hadden inge
diend, tegen welke nota zich nu weer de
Ghineezen verzetten. De Japanners ver
klaren, dat zij weliswaar principieel voor
het scheppen van een neutrale zone zijn,
doch dat zij zich het recht voorbehouden
om mochten er zich onverwachte ge
beurtenissen voordoen zonder meer in
de neutrale zone en zelfs nog verder voor
waarts te trekken. Dit zullen zij kunnen
doen zonder dat van te voren de neutrale
„waarnemers" daarover zijn geraadpleegd
of er zelfs maar in zijn gekend. Echter
verklaren de Japanners zich bereid om,
zoodra zoo'n actie mocht hebben plaats
gevonden, daarvan kennis te geven aan
den Volkenbondsraad.
De Chineesche delegatie houdt er ech
ter onvoorwaardelijk aan vast, dat de
Volkenbondsraad de neutrale zone waar
borgt. Deze scherpe tegenspraak tus
schen de wederzijdsche formuleering
van de opvatting heeft den Volkenbond
er toe doen besluiten, eerst in afzonder
lijke onderhandelingen met de beide par
tijen te treden over de gerezen kwestie,
LEEST ONS RECLAMEBOEKJE
voor de andere moeilijkheden weer aan
de orde komen. In ieder geval is Donder
dag gebleken, dat men nog rekening zal
moeten houden met een langeren duur
van de zitting van den Volkenbondsraad.
Bieden aan zeer goedkoope prima j
Edammerkaas jn verschillende soorten, j
Verpakt in doozen van 6 stuks.
Vraagt heden offerte.
De toestand in Mantsjoerije blijft duis
ter, men kan er met geen mogelijkheid
hoogte van krijgen of er nu hoop is op
beterschap of dat men nog steeds het
ergste moet vreezen. In het vorig over
zicht konden we, aan de hand van de be
richten, ook uit Parijs, bemoedigende
mededeelingen doen, daarin is echter al
weer verandering gekomen. Van de tele
grammen van Donderdag laten we hier
maar eenige volgen. Ze spreken voor
zichzelf en commentaar is overbodig.
Reuter meldt uit Parijs, dat de Volken
bondsraad den Chineeschen gedelegeerde,
dr. Szé, ontvangen heeft, die een vertoog
hield over de voorwaarden, welke zouden
moeten gelden voor de instelling van een
neutrale zone in het gebied bij Tsjingtsou.
Het schijnt, dat de Chineesche gedelegeer
de eenige bezwaren heeft geonperd nopens
de voorwaaiden, die in het Japansche
memorandum terzake van deze neutrale
K. I.
door
Windstock.
langen tijd doorgebracht in het on
rustige Mandsjoerije en geeft hier
een zeer interessante beschrijving
van menschen en toestanden
China.
in
Senator Borah wil de Sovjet-Unie er
kennen.
m
J
De schrijver van dit artikel heeft I sche kalmte met twee bruin verbrande
Engelschen.
„Wanneer gaat de volgende trein naar
Moekden?
„Dat weet ik niet".
„Vandaag nog?"
„Misschien wel, misschien ook niet."
„Is de baan tot aan Moekden vrij?"
„Dat weet ik niet, maar mijn collega
van Jukiawei heeft getelefoneerd, dat de
baan tot daar toe door soldaten bewaakt
wordt."
En dan moet men weten, dat Jukiawei
12 K.M. van Peking verwijderd ligt, maar
Moekden meer dan honderd
Eindelijk vertrekt er dan toch een trein.
Op de locomotief staan een Engelsche
machinist en een Chineesche stoker. De
hoofdconducteur is een Franschman, de
conducteurs die zich nergens om be
kommeren Chineezen. In het voorste
rijtuig heeft een officier met een aantal
soldaten plaats genomen, na eerst de rei
zigers te hebben laten uitstappen. Deze
krijgen nu onmogelijk meer plaats in den
reeds overvollen trein.
Van het begin of wordt met een waan
zinnige snelheid gereden. Er wordt slechts
gestopt bij de hoofdstations of als de loco
motief water moet innemen. Wie te ver
meerijdt, neemt zonder een klacht zijn ba
gage op den rug en loopt 20, 30 of 50
K.M. terug. In de wagens der eerste en
tweede klasse zijn de kussen gescheurd
en vol ongedierde. Men hoort er En-
gelsch, Russisch en Chineesch spreken:
verder zitten er een kleine, dikke Italiaan
en zelfs twee Japanners. Er heerscht een
goede stemming onder deze menschen; zij
intereseesren zich dan ook geen van allen
voor de gevechten aan de Nonni of bij
Tsitsikar. Zij hebben slechts één doel:
zaken doen!
In Kiautsjau blijven wij eindeloos lang
wachten. De baan moet vernield zijn, vol
gens de geruchten zijn er rooverbenden
gezien. De machinist wil bovendien niet
verder rijden, omdat hij hier afgelost
moet worden. Een van de Engelschen
heeft contant geld bij zich. Hij koopt den
stationschef om en den kleinen, zwart be
smeurden stoker, die zelfbewust beweert,
dat hij met de machine kan omgaan. Na-
I dat acht pondstukken van eigenaar veran
derd zijn, wordt er verder gereden.
In Charbin komen de spoorwegen
Wladiwostok-Charbin-Tsitsikar en Moek-
den—CharbinTsitsikar samen. Het we
melt er van avonturiers van elke huids
kleur. De Russen hebben de meerderheid.
Hoe staan zij nu precies tegenover het
conflict? Geld hebben zij nooit bij zich,
doch chèques in overvloed. Er zwermen
voortdurend Chineezen om hen heen, doch
deze blijven ook voortdurend in de buurt
van de Engelsche club, die een paar hui
Het onzegbaar vuile en verwaarloosde
plein voor het Zuidersfation in Peking is
overvol met menschen van alle rassen en
standen. Er bevinden zich onder hen vele
soldaten in lichte linnen uniformen en ka
potte schoenen, de zwartleeren uitrusting
slordig omgehangen, de muts ver achter
over geschoven. Bij den ingang van het
station staan twee politie-agenten, kerels
als boomen, te suffen in het bleeke, koude
zonlicht. Tevoren zijn het misschien koe
lies of roovers geweest. Nu staan zij hier,
om het verkeer te regelen, doch zij trek
ken er zich niet veel van aan. Ze kauwen
op het kartonnen mondstuk van de prik
kelende Russische sigaretten, die behoo-
ren tot hun bezoldiging. Misschien den
ken zij erover na, wanneer zij eindelijk
ook geld krijgen, dat tot hun bezoldiging
behoort. Slechts wanneer het gedrang bij
den fngang van het portaal te groot
wordt,, en een van de magere koelies
tegen hen oploopt, grijpen zij snel en
schijnbaar machinaal naar hun politiestok
en slaan op de halfnaakte ruggen.
In het station zelf is het gedrang
levensgevaarlijk. Als er een trein binnen
komt. stort alles zich daarop, om vech
tend en schreeuwend de onvoldoende
plaatsruimte te bezetten. Dan rollen de
passagiers zich in hun versleten dekens en
wachten af. Zij moeten n.1. uren en soms
dagen lang wachten: niemand kijkt in dien
tijd naar hen om. De locomotief wordt af
gekoppeld en in de loods gereden en al
het treinpersoneel gaat naar huis. Er is
slechts een stationsbeambte over; deze
onderhandelt in een hoekje met stoicijn-
zen verder ligt. Hun eenige doel is om
elke situatie financieel voordeel te laten
opleveren. Zij weten alles eerder dan wie
ook, zelfs al zijn de telegraafkabels door
gesneden. Zij drijven handel met elke
partij en zijn betrokken bij elke verdachte
transactie. En er worden wel verdachte
transacties afgesloten in China.
„Morgen vallen de Japanners de
Nonni-brug aan!"
„Overmorgen komen groote troepen
transporten uit Peking aan!" Zoo bren
gen zij het laatste nieuws. Zij sluipen
door de theehuizen, zoeken hun men
schen uit en beginnen:
„Koopt u kanonnen?"
„,Neen!"
„Misschien machinegeweren? Goede
Engelsche Hotchkiss geweren?"
„Neen!"
„Karabijnen dan? Splinternieuwe van
de Russische cavalerie?"
„Neen!"
Een uur later zijn de wapens toch ver
kocht. Aan een man uit de buurt van
Boetsjan, een fort in het Chingan-
gebergte. Hij vertelt, dat hij landbouwer
is. Vermoedelijk wil hij zijn akker met
machinegeweren omploegen.
„China heeft een keizer noodig!" zegt
Sergej Stepanoff. Hij is een Rus, moet
tot de staf van den beruchten Borodin
gehoord hebben en kent Oost-China door
en door. Maar nu heeft hij een pas, die
bedriegelijk veel op een echte lijkt en te
Bombay zou zijn afgegeven voor een
zekeren Henderson. Hij spreekt nu met
een kleinen Japanner. Deze is enthousiast
want Japan wil Poe gaarne zien op den
alouden troon der Mandsjoe's. En de Ja
panner schrijft een chèque en gaat weg.
Nu komt er een Chinees, Sam Woe
genaamd, op Stepanoff af. „Een keizer?"
vraagt hij voorzichtig. De Rus knikt
slechts en schrijft een chèque. En Sam
Woe reist met ons mee naar Moekden.
Daar ging hij naar een textielfabrikant,
wien hij tegen een provisie van 25 der
zuivere winst den raad gaf, dadelijk vlag
gen en goed te maken met de oude
Mandsjoe-symbolen en deze zoo spoedig
mogelijk te verkoopen. En toen stelde hij
zich pas in verbinding met personen uit
de omgeving van Poe-Yi, na eerst nog
een paar Engelschen zijn plan, om hem
op den troon te brengen, te hebben mede
gedeeld, waarvoor hij natuurlijk weer de
hem toegekende chèques kreeg.
Een week later was de toestand zóó,
Zwakte avn de organen in den rug bedreigt
zoowel mannen als vrouwen, vooral in den
middelbaren leeftijd en daarna. De verschijn
selen zijn gemakelijk te onderkennen.
Als uw rug, ledematen en spieren pijnlijk
zijn; als gij u prikkelbaar, vermoeid en zenuw
achtig voelt; als gij last hebt van urinestoor-
nissen, waterzuchtige zwellingen, hoofdpijn
of aanvallen van duizeligheid, gebruik dan
onmiddellijk Foster's Rugpijn Pillen. Want als
tengevolge van verzwakking der organen in
den rug urinezuur en andere schadelijke on
zuiverheden zich in het bloed meer en meer
ophoopen door verwaarloozing der eerste
waarschuwende verschijnselen, wordt herstel
moeilijker. Er bestaat gevaar voor rheuma-
tiek, ischias, spit waterzucht en Maaszwakte.
Foster's Rugpijn Pillen zijn een speciaal
middel, dat rechtstreesk op de bedoelde orga
nen werkt en geen nevenwerking heeft op
de ingewanden. Bij alle drogisten k
per flacon.
1.75
door
K. R, G. BROWNE.
8)
„Om te zien of ik geld los kan krijgen.
We moeten wel aanpakken, omdat Smith
een maand geleden uit Guayacuador ver
dwenen was en we er achter gekomen
waren dat hij moeite deed om iemand te
vinden, die hem financieren wou- Ik ken
dit land min of meer ik ben hier zes
jaar op school geweest dus liet ik
rondstrooien, dat ik voor mijn gezond
heid reizen moest, naaide den pink in de
voering van mijn koffer en verdween od
mijn beurt. Het plan was, dat ik zoo gauw
ik in Engeland was, me in verbindino
zou stellen met een ouden vriend S
vader een zekeren Reillv
die vjjf jaar geleden schatriik
trieerd is. Vader en hii Smpa-:
nog wel eens en rin schrijven elkaar'
pen. Gisteren ben iV s V16 wou I
daag ben ik on hut v aanttekomen, van-!
S V001 een week- En toen ik het hek
van zijn tuin uitkwam liep ik, bom, tegen
de Byngs op."
„Tegen wie?" vroeg Mr. Todd.
„Tegen de Byngs. Die twee, die u in
de greppel gewerkt heeft. Ted Byng en
A]f Byng. 'n Paar Engelschen, die twee
jaar geleden in Guayacuador gekomen
zj,jn. Ze hadden een groot warenhuis vlak
naast het huis van den President. Vader
heeft met ze overhoop gelegen van af het
oogenblik waarop hij ze erop betrapt had,
dat ze meer dan zeshonderd procent winst
nLK!ër!?7d-e 'W™™"™ "in-
nensieepten. t Zyn om zoo te zeggen de
Had 'ik 4"Jfn V" Opdeboot
at ze nl s^!6"' niaar dacht ik,
ik beter «'"Ren. Maar nu weet
he'nII\tii'lA h6j d°,el' 1110('ten ze heb-
1 eeffaan l a i p Ze hebben me na-
'schpnm c 00senblik van onze ont-
ypir hebben ze me trouwens
zelf verteld. Ja. paflr aar.
ge' eerlyke jongensmaar niet
I neusch, ging Miss Milligan met opge
trokken neus voort. „En ik ben niet laf
uitgevallen ik kan mijn handen ge
bruiken, maar tegen die twee kan ik niet
°p. Dus ik heb Ted een stomp in zijn
middengedeelte gegeven en Alf een flin
ker» pats om zijn ooren en toen ben ik
er vandoor gegaan.... zoo hard ik kon.
Maar ze zouden me vast gekregen heb
ben, als deze auto er niet gestaan had."
„Dus.... denden pluk hebben ze
niet?" vroeg George.
„Nee, naturulyk niet. Die zit nog
ni de voering van mijn koffer en
m n koffer is in het Regal. Dat
j leek me beter zoolang ik niet wist of
I Reilly disponibel was. Maar dat wisten
J de Byngs nietdie dachten, dat ik ze
i in mijn kous of zoo had. Alf zei ook, dat
i ze den heelen overtocht al geprobeerd
j hadden me te pakken te krijgen, maar
dat ze nooit kans gehad hadden. Dit
was de eerste keer." Miss Milligan zuchtte
diep. „Ziehier mijn verhaal, vrienden
Carr en Todd. Ik moet zeggen dat jullie
knap zijn in 't luisteren. Als ,een van
jullie tweeën me nu een sigaret' wou ge
ven, zou ik niet nee zeggen."
George vischte zijn sigarettenkoker uit
zijn zak en stak hem haar toe. Hij voelde
dat het meisje met de donkere oogen de
een of andere opmerking verwachtte,
maar zelfs op straffe van zonder vorm
van proces opgehangen te worden, kon
hij niets behoorlijks bedenken. Tot dus
ver was zijn leven met nu en dan een
raren bokkesprong, maar dat hoort er-
bij langs keurig afgebaande paden
gegaan, en dus was het begrijpelijk dat
de plotselinge en onverwachte invasie j
van een „exotisch" jong meisje, twee on-
vervalschte bandieten en een „pluk"
juweelen ter waarde van vijftig-duizend
pond hem lichtelijk uit den koers gesla
gen had. Het leven was opeens een serie
filmtafreelen geworden en dus moest hij
zich als film-acteur leeren gedragen.
Als een ander met een dergelijk verhaal
hii hein aangekomen was, zou hij zijn
schouders opgehaald en zijn handen in
zijn zakken gestoken hebben en wegge
wandeld zijn, maar het kwam geen oogen
blik bij hem op om Miss Milligan's ge
loofwaardigheid in twijfel te trekken.
En zoo voelde hij zich de gelukkige be
zitter van een drietal tegenstrijdige emo
ties: overbluftheid, voldaanheid en op
winding. Hij was overbluft door het on
verwachte van het geval, voldaan omdat
het meisje in quaestie hem haar vertrou
wen waardig gekeurd had en opgewon
den door het vooruitzincht op meer
avonturen. George A. Carr kwam dien
dag voor de tweede maal tot de merk
waardige ontdekking, dat het goed was
te leven. En toen hii bij die gedachte
steelsgewijze een blik op het fyne pro
fieltje naast zich wierp, merkte hy dat
het niet goed, maar buitengewoon goed
was te leven.
Een dergelijke serie emoties bracht de
gevoelens van den kolossus, die mr.
'ïodd heette, blijkbaar in beroering.
Want na een minuut of vy'f diepzinnig
nadenken hief hy zyn hoofd op en grin
nikte schor maar zeer vergenoegd, en
keek het meisje naast hem met glinste
rende oogen aan.
„Geen twee uur geleden, Miss, verveel
de ik me zóó gruwelijk, dat ik met ple
zier een half uur hard geloopen zou heb
ben om een paar katten te zien vech
ten en nou. Nou zit ik midden in de
presidenten en juweelen! En wat uw
vraag van zooeven aangaat, of we u
zouën willen helpen, zeg ik voor mezelf
ja! Ik ben geen jonge kerel meer en hard
loopen kan ik niet kijk myn omvang
maar maar zooals ik ben, ben ik tot
uw beschikking. Ik srpeek natuurlijk
alleen voor mezelf, niet voor me vrind
George."
„Me vriend George", zei het jong-
mensch achter het stuur een tikje ge-
piqueerd, „is van dezelfde gevoelens. Als
u nog een plaatsje in de ploeg over heeft,
Miss Milligan, houd ik me aanbevolen."
„Buitengewoon vriendelijk van u.
van u alle twee", zei Miss Mililgan. „Ik
heb blykbaar een van m'n gelukkige
dagen." By die laatste woorden keek ze
eerst den een en dan den ander zóó aan,
dat ze, als visschien op het droge, naar
adem hapten.
„En wat gaan we nu eerst doen?" vroeg
Mr. Todd, toen hij wat bekomen was, met
het air van iemand die er naar snakt
handgemeen met den vijand te raken.
„Om te beginnen, èn om door te gaan,
tenminste voorloopig," zei Miss Milligan.
„moet u ze van me af zien te houden. Dat
is alles. De meeste menschen zullen 't wel
idioot van me vinden, dat ik u alles ver
teld heb, maar wat de eigenschappen van
mannen betreft, ben ik tot de jaren des
onderscheids gekomen en als ik' weet dat
u met u beiden in de buurt bent, zal ik
waarschijnlijk heel wat rustiger kunnen
slapen. Maar u moet niet denken dat liet
een tam baantje is- Die twee Byngs zyn
tot alles in staat.
„Anders niet?" vroeg Todd teleurge
steld. „Dus een soort van lijfwacht vor
men, als ik 't goed heb. Wel, ais u
graag wilt, gebeurt 't.
„Wat ik wou zeggen." viel George hem
in de redeU hndt 't over juweelen.
WaêSm.Sa.nn''ma«l!<len. EU elkaar
dertig stuks. Sobrero was een kenner.
Hallo«e zyn er al!"
Zoo was het, of beter, ze waren er byna.
De Weston-Winchester draaide van uit
St. James Street Pall Mali in, liet zich
meeslecpen in de Trafalgar Square draai
kolk, koos op zyn gemak een weg dooi
de drukte van het stampvolle Strand en
kwam voor den hoofdingang van het
Regal tot stilstand. Van alle kanten scho
ten de lijfeigenen in uniform toe.
„Hoor eens," zei Mr. Todd, terwijl hy
zich steunend uit de zachte kussens van
zijn zitplaats verhief. „We moesten nou
maar met ons drieën gaan eten. Voelen
de aanwezigen daarvoor? Ja? Goed.
Breng de omnibus dan naar bed, George,
en kom ons dan achterna. Dit is het aan
gewezen oogenblik voor iets met ijs en
kersen erin.Perdon, Miss."
Een tien minuten later, toen de Weston
Winchester veilig en wel usschen de ge
weldige collectie motor-vehikels op zyn
plaats stond, ging George de stoep naar
den hoofdingang op. Hy had om allerlei
te denken, maar op dat oogenblik ver
drong het verlangen, om zoo gauw moge
lijk weer bij Carmencita Milligan te zyn,
alles wat hem anders interesseerde. Het
lot had echter gedecreteerd dat zijn ver
langen niet onmiddellijk bevredigd zou
worden. En zoo kwam het, dat hy, juist
toen hii zyn hand naar de draaideur uit
stak, een slag tusschen zyn schouderbla
den kreeg en een mannenstem vlak bij
zyn oor hoorde zeggen:
„Waarachtig! George M. A. Carr! Ileh
ik van m'n leven!"
(Wordt vervolgd).