KANNEWASSER'sST.NICOLAASFEEST II DOLENDE JIIWEELEN. iFijne Kaas.| N.V. STOOMWASSCHERIJ „DEN HELDER" 1 De naam onzer inrichting I waarborgt U een PRIMA lenVLUGGE AFLEVERING NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht BEZOEKT OP 9 DECEMBER A.S. De vuurbrand in Mantsjoerije. mïïJiï Tf ik hel" «—l Nr. 7050. EERSTE BLAD ZATERDAG 5 DECEMBER 1931. 59ste JAARGANG De val van het Engelsche pond. - Na het einde Van de Britsch-Indische conferentie. - De Ver. Staten en de Russische goederen. - De toestand in Mantsjoerije nog lang niet opgeklaard. Coöp. Zuivelfabriek Eendracht - Oen Burg Momentopnamen van den strijd in Oost-China. WILHELMiNASTRAAT 63-67 TEL. 524 Angstige tijden. FEUILLETON 1 heldersche courant Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, 11.Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr.p.p.6ct. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h G. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct. De val van het Enpelsche pond heeft al heel wat onrust teweeg gebracht en Donderdag is aan den kanselier van de schatkist van verschillende kanten in het Engelsche Lagerhuis gevraagd of hij een geruststellende verklaring kon afleggen nopens den val van het pond en of de regeering geen bijzondere maatregelen overwoog om den internationalen wissel koers te stabiliseeren. Wat do rijkskanselier daarop geant woord heeft laten wij hieronder volgen Neville Chamberlain zeide dan, dat de val van het pond hoofdzakelijk te wijten was aan buitenlandsche verkoopen, waar op de Engelsche regeering natuurlijk geen invloed kon oefenen, maar dat er geen reden was voor eenige bezorgdheid Het pond moest zichzelf stabiliseeren en wanneer buitenlandsche verkoopen nu toevallig samengingen met Engelsche seizoenbetalingen en abnormalen invoer, dan ontstonden natuurlijk heftige fluctua ties zooals deze week. die aan de intrin sieke waarde van het pond niets afdeden Op een nadere vraag of de regeering niet tenminste stabiliteit tusschen de leden in het Britsche Rijk onderling kon bewerken, antwoordde de minister, dat ©ok deze zaak voortdurend de aandacht der regeering had, maar dat hij in den eersten tijd geen nadere verklaring zou kunnen geven. De Britsch-Indische conferentie hebben we in een vorig overzicht mislukt ge noemd en nu is dat niet geheel juist. Nu de conferentie is afgeloopen en de resul taten dus bekend zijn, is daarover beter te oordeelen. De Nw. Rott. Crt. schrijft er over in een hoofdartikel, waaraan wij het volgende ontleenen: Men kan spieken van een mislukking van deze conferentie, zegt het blad, maar men make zich dan geen verkeerde voor stelling van de beteekenis van het woord. Het is geen mislukking in den trant van de mislukking van de vredesconferentie van Den Haag uit het begin van deze eeuw, dat een totaal afbreken was, omdat het onbereikbare van het nagestreefde hoofddoel kort en klaar gebleken was. De stof, die de ronde tafel-conferentie behan delt, is zoo compact en zoo taai tegelijker tijd, dat men aan geen afbreken er van zou kunnen denken. Het Indische pro bleem is te geweldig van omvang, een te zwaar vlechtwerk van machtige vertakkin gen, om in een of twee pogingen gebogen te kunnen worden in den vorm, dien men wenscht. De eerste poging gaf, zooals vaak geschiedt, zooveel veelbelovende re sultaten. dat men aan de tweede niet zon der verwachtingen begon. Een voordeel was het, dat Gandhi er nu ook zou zijn, dus dat de Indische congrespartij niet de vrije hand zou houden tegenover de op lossing, waartoe men wellicht zou beslui ten. Het bleek echter, dat men den eersten keer betrekkelijk zoo gemakkelijk vooruit gekomen was, omdat men de kern van de moeilijkheden nog niet had geraakt. Nu stuitte men onmiddellijk daarop. Het was de onmogelijkheid om het belang van Hindoes, Mohammedanen en andere min derheden op voor deze partijen bevredi gende manier in overeenstemming te brengen. Het was vooral ook Gandhi, van wien hier gevraagd werd en die moest weigeren; een feit, dat het hem moeilijker maakt Engelsche onverzettelijkheid op cardinale punten fel te beoordeelen. Behept met deze onoplosbare moeilijk heden, was de conferentie verder tot mis lukken gedoemd. Men gaat nu uit elkaar. Het werk zal in Indië worden voortgezet door een com missie, maar onder veel moeilijkere om standigheden. Daar immers staan de ver tegenwoordigers onder meer directen druk van hun aanhangers. Einde der Ronde Tafel-conferentie. Gandhi spreekt reeds van heengaan, hij zeide, dat het mogelijk ware, dat het einde der Ronde Tafel-conferentie ook een scheiding der wegen beteekende. Zullen de Ver. Staten Russische poede ren boycotten? Die vraag mag 'gesteld worden naar aanleiding van een N.T.A.- persbericht, waarin melding wordt ge maakt over een groote beweging, die in de Ver. Staten gaande is om den invoer van Russische goederen te verbieden. Thans is een desbetreffend wetsontwerp opgesteld, dat de volgende week aan den Senaat zal worden voorgelegd, die .dit wetsontwerp waarschijnlijk Maandag a.s. zal behandelen, daar dan een gemeen schappelijke vergadering plaats heeft van leden van den Senaat en het Huis van Afgevaardigden. Men is het er algemeen over eens, dat de Amerikaansche markten voor de over strooming met Russische goederen, die veelal nog onder den kostprijs worden aangeboden, moeten worden behoed. Naar men zich herinnert, heeft het parlement zich reeds eenige keeren bezig gehouden met een invoer-verbod. Flandin maakt Engeland voor eenige Ponden lichter. Dit schijnt Baldwin niet erg te bevallen. zone waren gesteld. In den Raad werd Szé met den inhoud van het Japansche memorandum in kennis gesteld. In verband met het uitblijven van resul taten, thans door den Volkenbondsraad geconstateerd, zal de Raad er de voorkeur aan geven, voorloopig de bijeenkomsten van de Twaalf te staken en wil hü terug- keeren tot particuliere besprekingen met de betrokken partijen. En de Parijsche corr. van de Nw. Rott. Crt. meldt nog dat bij de besprekingen Donderdag in den Volkenbondsraad ge voerd, zekere moeilijkheden zijn opgedo ken. De reeds bestaande kwesties, zoo als de samenstelling van de studiecom missie, de tekst der resolutie, het com mentaar daarop etc., zijn eenigermate op den achtergrond geraakt. De Raad van Twaalf heeft zich Don derdag opnieuw in den breede bezig ge houden met de kwestie der vorming van de neutrale zone, over welk onderwerp de Japanners een nota hadden inge diend, tegen welke nota zich nu weer de Ghineezen verzetten. De Japanners ver klaren, dat zij weliswaar principieel voor het scheppen van een neutrale zone zijn, doch dat zij zich het recht voorbehouden om mochten er zich onverwachte ge beurtenissen voordoen zonder meer in de neutrale zone en zelfs nog verder voor waarts te trekken. Dit zullen zij kunnen doen zonder dat van te voren de neutrale „waarnemers" daarover zijn geraadpleegd of er zelfs maar in zijn gekend. Echter verklaren de Japanners zich bereid om, zoodra zoo'n actie mocht hebben plaats gevonden, daarvan kennis te geven aan den Volkenbondsraad. De Chineesche delegatie houdt er ech ter onvoorwaardelijk aan vast, dat de Volkenbondsraad de neutrale zone waar borgt. Deze scherpe tegenspraak tus schen de wederzijdsche formuleering van de opvatting heeft den Volkenbond er toe doen besluiten, eerst in afzonder lijke onderhandelingen met de beide par tijen te treden over de gerezen kwestie, LEEST ONS RECLAMEBOEKJE voor de andere moeilijkheden weer aan de orde komen. In ieder geval is Donder dag gebleken, dat men nog rekening zal moeten houden met een langeren duur van de zitting van den Volkenbondsraad. Bieden aan zeer goedkoope prima j Edammerkaas jn verschillende soorten, j Verpakt in doozen van 6 stuks. Vraagt heden offerte. De toestand in Mantsjoerije blijft duis ter, men kan er met geen mogelijkheid hoogte van krijgen of er nu hoop is op beterschap of dat men nog steeds het ergste moet vreezen. In het vorig over zicht konden we, aan de hand van de be richten, ook uit Parijs, bemoedigende mededeelingen doen, daarin is echter al weer verandering gekomen. Van de tele grammen van Donderdag laten we hier maar eenige volgen. Ze spreken voor zichzelf en commentaar is overbodig. Reuter meldt uit Parijs, dat de Volken bondsraad den Chineeschen gedelegeerde, dr. Szé, ontvangen heeft, die een vertoog hield over de voorwaarden, welke zouden moeten gelden voor de instelling van een neutrale zone in het gebied bij Tsjingtsou. Het schijnt, dat de Chineesche gedelegeer de eenige bezwaren heeft geonperd nopens de voorwaaiden, die in het Japansche memorandum terzake van deze neutrale K. I. door Windstock. langen tijd doorgebracht in het on rustige Mandsjoerije en geeft hier een zeer interessante beschrijving van menschen en toestanden China. in Senator Borah wil de Sovjet-Unie er kennen. m J De schrijver van dit artikel heeft I sche kalmte met twee bruin verbrande Engelschen. „Wanneer gaat de volgende trein naar Moekden? „Dat weet ik niet". „Vandaag nog?" „Misschien wel, misschien ook niet." „Is de baan tot aan Moekden vrij?" „Dat weet ik niet, maar mijn collega van Jukiawei heeft getelefoneerd, dat de baan tot daar toe door soldaten bewaakt wordt." En dan moet men weten, dat Jukiawei 12 K.M. van Peking verwijderd ligt, maar Moekden meer dan honderd Eindelijk vertrekt er dan toch een trein. Op de locomotief staan een Engelsche machinist en een Chineesche stoker. De hoofdconducteur is een Franschman, de conducteurs die zich nergens om be kommeren Chineezen. In het voorste rijtuig heeft een officier met een aantal soldaten plaats genomen, na eerst de rei zigers te hebben laten uitstappen. Deze krijgen nu onmogelijk meer plaats in den reeds overvollen trein. Van het begin of wordt met een waan zinnige snelheid gereden. Er wordt slechts gestopt bij de hoofdstations of als de loco motief water moet innemen. Wie te ver meerijdt, neemt zonder een klacht zijn ba gage op den rug en loopt 20, 30 of 50 K.M. terug. In de wagens der eerste en tweede klasse zijn de kussen gescheurd en vol ongedierde. Men hoort er En- gelsch, Russisch en Chineesch spreken: verder zitten er een kleine, dikke Italiaan en zelfs twee Japanners. Er heerscht een goede stemming onder deze menschen; zij intereseesren zich dan ook geen van allen voor de gevechten aan de Nonni of bij Tsitsikar. Zij hebben slechts één doel: zaken doen! In Kiautsjau blijven wij eindeloos lang wachten. De baan moet vernield zijn, vol gens de geruchten zijn er rooverbenden gezien. De machinist wil bovendien niet verder rijden, omdat hij hier afgelost moet worden. Een van de Engelschen heeft contant geld bij zich. Hij koopt den stationschef om en den kleinen, zwart be smeurden stoker, die zelfbewust beweert, dat hij met de machine kan omgaan. Na- I dat acht pondstukken van eigenaar veran derd zijn, wordt er verder gereden. In Charbin komen de spoorwegen Wladiwostok-Charbin-Tsitsikar en Moek- den—CharbinTsitsikar samen. Het we melt er van avonturiers van elke huids kleur. De Russen hebben de meerderheid. Hoe staan zij nu precies tegenover het conflict? Geld hebben zij nooit bij zich, doch chèques in overvloed. Er zwermen voortdurend Chineezen om hen heen, doch deze blijven ook voortdurend in de buurt van de Engelsche club, die een paar hui Het onzegbaar vuile en verwaarloosde plein voor het Zuidersfation in Peking is overvol met menschen van alle rassen en standen. Er bevinden zich onder hen vele soldaten in lichte linnen uniformen en ka potte schoenen, de zwartleeren uitrusting slordig omgehangen, de muts ver achter over geschoven. Bij den ingang van het station staan twee politie-agenten, kerels als boomen, te suffen in het bleeke, koude zonlicht. Tevoren zijn het misschien koe lies of roovers geweest. Nu staan zij hier, om het verkeer te regelen, doch zij trek ken er zich niet veel van aan. Ze kauwen op het kartonnen mondstuk van de prik kelende Russische sigaretten, die behoo- ren tot hun bezoldiging. Misschien den ken zij erover na, wanneer zij eindelijk ook geld krijgen, dat tot hun bezoldiging behoort. Slechts wanneer het gedrang bij den fngang van het portaal te groot wordt,, en een van de magere koelies tegen hen oploopt, grijpen zij snel en schijnbaar machinaal naar hun politiestok en slaan op de halfnaakte ruggen. In het station zelf is het gedrang levensgevaarlijk. Als er een trein binnen komt. stort alles zich daarop, om vech tend en schreeuwend de onvoldoende plaatsruimte te bezetten. Dan rollen de passagiers zich in hun versleten dekens en wachten af. Zij moeten n.1. uren en soms dagen lang wachten: niemand kijkt in dien tijd naar hen om. De locomotief wordt af gekoppeld en in de loods gereden en al het treinpersoneel gaat naar huis. Er is slechts een stationsbeambte over; deze onderhandelt in een hoekje met stoicijn- zen verder ligt. Hun eenige doel is om elke situatie financieel voordeel te laten opleveren. Zij weten alles eerder dan wie ook, zelfs al zijn de telegraafkabels door gesneden. Zij drijven handel met elke partij en zijn betrokken bij elke verdachte transactie. En er worden wel verdachte transacties afgesloten in China. „Morgen vallen de Japanners de Nonni-brug aan!" „Overmorgen komen groote troepen transporten uit Peking aan!" Zoo bren gen zij het laatste nieuws. Zij sluipen door de theehuizen, zoeken hun men schen uit en beginnen: „Koopt u kanonnen?" „,Neen!" „Misschien machinegeweren? Goede Engelsche Hotchkiss geweren?" „Neen!" „Karabijnen dan? Splinternieuwe van de Russische cavalerie?" „Neen!" Een uur later zijn de wapens toch ver kocht. Aan een man uit de buurt van Boetsjan, een fort in het Chingan- gebergte. Hij vertelt, dat hij landbouwer is. Vermoedelijk wil hij zijn akker met machinegeweren omploegen. „China heeft een keizer noodig!" zegt Sergej Stepanoff. Hij is een Rus, moet tot de staf van den beruchten Borodin gehoord hebben en kent Oost-China door en door. Maar nu heeft hij een pas, die bedriegelijk veel op een echte lijkt en te Bombay zou zijn afgegeven voor een zekeren Henderson. Hij spreekt nu met een kleinen Japanner. Deze is enthousiast want Japan wil Poe gaarne zien op den alouden troon der Mandsjoe's. En de Ja panner schrijft een chèque en gaat weg. Nu komt er een Chinees, Sam Woe genaamd, op Stepanoff af. „Een keizer?" vraagt hij voorzichtig. De Rus knikt slechts en schrijft een chèque. En Sam Woe reist met ons mee naar Moekden. Daar ging hij naar een textielfabrikant, wien hij tegen een provisie van 25 der zuivere winst den raad gaf, dadelijk vlag gen en goed te maken met de oude Mandsjoe-symbolen en deze zoo spoedig mogelijk te verkoopen. En toen stelde hij zich pas in verbinding met personen uit de omgeving van Poe-Yi, na eerst nog een paar Engelschen zijn plan, om hem op den troon te brengen, te hebben mede gedeeld, waarvoor hij natuurlijk weer de hem toegekende chèques kreeg. Een week later was de toestand zóó, Zwakte avn de organen in den rug bedreigt zoowel mannen als vrouwen, vooral in den middelbaren leeftijd en daarna. De verschijn selen zijn gemakelijk te onderkennen. Als uw rug, ledematen en spieren pijnlijk zijn; als gij u prikkelbaar, vermoeid en zenuw achtig voelt; als gij last hebt van urinestoor- nissen, waterzuchtige zwellingen, hoofdpijn of aanvallen van duizeligheid, gebruik dan onmiddellijk Foster's Rugpijn Pillen. Want als tengevolge van verzwakking der organen in den rug urinezuur en andere schadelijke on zuiverheden zich in het bloed meer en meer ophoopen door verwaarloozing der eerste waarschuwende verschijnselen, wordt herstel moeilijker. Er bestaat gevaar voor rheuma- tiek, ischias, spit waterzucht en Maaszwakte. Foster's Rugpijn Pillen zijn een speciaal middel, dat rechtstreesk op de bedoelde orga nen werkt en geen nevenwerking heeft op de ingewanden. Bij alle drogisten k per flacon. 1.75 door K. R, G. BROWNE. 8) „Om te zien of ik geld los kan krijgen. We moeten wel aanpakken, omdat Smith een maand geleden uit Guayacuador ver dwenen was en we er achter gekomen waren dat hij moeite deed om iemand te vinden, die hem financieren wou- Ik ken dit land min of meer ik ben hier zes jaar op school geweest dus liet ik rondstrooien, dat ik voor mijn gezond heid reizen moest, naaide den pink in de voering van mijn koffer en verdween od mijn beurt. Het plan was, dat ik zoo gauw ik in Engeland was, me in verbindino zou stellen met een ouden vriend S vader een zekeren Reillv die vjjf jaar geleden schatriik trieerd is. Vader en hii Smpa-: nog wel eens en rin schrijven elkaar' pen. Gisteren ben iV s V16 wou I daag ben ik on hut v aanttekomen, van-! S V001 een week- En toen ik het hek van zijn tuin uitkwam liep ik, bom, tegen de Byngs op." „Tegen wie?" vroeg Mr. Todd. „Tegen de Byngs. Die twee, die u in de greppel gewerkt heeft. Ted Byng en A]f Byng. 'n Paar Engelschen, die twee jaar geleden in Guayacuador gekomen zj,jn. Ze hadden een groot warenhuis vlak naast het huis van den President. Vader heeft met ze overhoop gelegen van af het oogenblik waarop hij ze erop betrapt had, dat ze meer dan zeshonderd procent winst nLK!ër!?7d-e 'W™™"™ "in- nensieepten. t Zyn om zoo te zeggen de Had 'ik 4"Jfn V" Opdeboot at ze nl s^!6"' niaar dacht ik, ik beter «'"Ren. Maar nu weet he'nII\tii'lA h6j d°,el' 1110('ten ze heb- 1 eeffaan l a i p Ze hebben me na- 'schpnm c 00senblik van onze ont- ypir hebben ze me trouwens zelf verteld. Ja. paflr aar. ge' eerlyke jongensmaar niet I neusch, ging Miss Milligan met opge trokken neus voort. „En ik ben niet laf uitgevallen ik kan mijn handen ge bruiken, maar tegen die twee kan ik niet °p. Dus ik heb Ted een stomp in zijn middengedeelte gegeven en Alf een flin ker» pats om zijn ooren en toen ben ik er vandoor gegaan.... zoo hard ik kon. Maar ze zouden me vast gekregen heb ben, als deze auto er niet gestaan had." „Dus.... denden pluk hebben ze niet?" vroeg George. „Nee, naturulyk niet. Die zit nog ni de voering van mijn koffer en m n koffer is in het Regal. Dat j leek me beter zoolang ik niet wist of I Reilly disponibel was. Maar dat wisten J de Byngs nietdie dachten, dat ik ze i in mijn kous of zoo had. Alf zei ook, dat i ze den heelen overtocht al geprobeerd j hadden me te pakken te krijgen, maar dat ze nooit kans gehad hadden. Dit was de eerste keer." Miss Milligan zuchtte diep. „Ziehier mijn verhaal, vrienden Carr en Todd. Ik moet zeggen dat jullie knap zijn in 't luisteren. Als ,een van jullie tweeën me nu een sigaret' wou ge ven, zou ik niet nee zeggen." George vischte zijn sigarettenkoker uit zijn zak en stak hem haar toe. Hij voelde dat het meisje met de donkere oogen de een of andere opmerking verwachtte, maar zelfs op straffe van zonder vorm van proces opgehangen te worden, kon hij niets behoorlijks bedenken. Tot dus ver was zijn leven met nu en dan een raren bokkesprong, maar dat hoort er- bij langs keurig afgebaande paden gegaan, en dus was het begrijpelijk dat de plotselinge en onverwachte invasie j van een „exotisch" jong meisje, twee on- vervalschte bandieten en een „pluk" juweelen ter waarde van vijftig-duizend pond hem lichtelijk uit den koers gesla gen had. Het leven was opeens een serie filmtafreelen geworden en dus moest hij zich als film-acteur leeren gedragen. Als een ander met een dergelijk verhaal hii hein aangekomen was, zou hij zijn schouders opgehaald en zijn handen in zijn zakken gestoken hebben en wegge wandeld zijn, maar het kwam geen oogen blik bij hem op om Miss Milligan's ge loofwaardigheid in twijfel te trekken. En zoo voelde hij zich de gelukkige be zitter van een drietal tegenstrijdige emo ties: overbluftheid, voldaanheid en op winding. Hij was overbluft door het on verwachte van het geval, voldaan omdat het meisje in quaestie hem haar vertrou wen waardig gekeurd had en opgewon den door het vooruitzincht op meer avonturen. George A. Carr kwam dien dag voor de tweede maal tot de merk waardige ontdekking, dat het goed was te leven. En toen hii bij die gedachte steelsgewijze een blik op het fyne pro fieltje naast zich wierp, merkte hy dat het niet goed, maar buitengewoon goed was te leven. Een dergelijke serie emoties bracht de gevoelens van den kolossus, die mr. 'ïodd heette, blijkbaar in beroering. Want na een minuut of vy'f diepzinnig nadenken hief hy zyn hoofd op en grin nikte schor maar zeer vergenoegd, en keek het meisje naast hem met glinste rende oogen aan. „Geen twee uur geleden, Miss, verveel de ik me zóó gruwelijk, dat ik met ple zier een half uur hard geloopen zou heb ben om een paar katten te zien vech ten en nou. Nou zit ik midden in de presidenten en juweelen! En wat uw vraag van zooeven aangaat, of we u zouën willen helpen, zeg ik voor mezelf ja! Ik ben geen jonge kerel meer en hard loopen kan ik niet kijk myn omvang maar maar zooals ik ben, ben ik tot uw beschikking. Ik srpeek natuurlijk alleen voor mezelf, niet voor me vrind George." „Me vriend George", zei het jong- mensch achter het stuur een tikje ge- piqueerd, „is van dezelfde gevoelens. Als u nog een plaatsje in de ploeg over heeft, Miss Milligan, houd ik me aanbevolen." „Buitengewoon vriendelijk van u. van u alle twee", zei Miss Mililgan. „Ik heb blykbaar een van m'n gelukkige dagen." By die laatste woorden keek ze eerst den een en dan den ander zóó aan, dat ze, als visschien op het droge, naar adem hapten. „En wat gaan we nu eerst doen?" vroeg Mr. Todd, toen hij wat bekomen was, met het air van iemand die er naar snakt handgemeen met den vijand te raken. „Om te beginnen, èn om door te gaan, tenminste voorloopig," zei Miss Milligan. „moet u ze van me af zien te houden. Dat is alles. De meeste menschen zullen 't wel idioot van me vinden, dat ik u alles ver teld heb, maar wat de eigenschappen van mannen betreft, ben ik tot de jaren des onderscheids gekomen en als ik' weet dat u met u beiden in de buurt bent, zal ik waarschijnlijk heel wat rustiger kunnen slapen. Maar u moet niet denken dat liet een tam baantje is- Die twee Byngs zyn tot alles in staat. „Anders niet?" vroeg Todd teleurge steld. „Dus een soort van lijfwacht vor men, als ik 't goed heb. Wel, ais u graag wilt, gebeurt 't. „Wat ik wou zeggen." viel George hem in de redeU hndt 't over juweelen. WaêSm.Sa.nn''ma«l!<len. EU elkaar dertig stuks. Sobrero was een kenner. Hallo«e zyn er al!" Zoo was het, of beter, ze waren er byna. De Weston-Winchester draaide van uit St. James Street Pall Mali in, liet zich meeslecpen in de Trafalgar Square draai kolk, koos op zyn gemak een weg dooi de drukte van het stampvolle Strand en kwam voor den hoofdingang van het Regal tot stilstand. Van alle kanten scho ten de lijfeigenen in uniform toe. „Hoor eens," zei Mr. Todd, terwijl hy zich steunend uit de zachte kussens van zijn zitplaats verhief. „We moesten nou maar met ons drieën gaan eten. Voelen de aanwezigen daarvoor? Ja? Goed. Breng de omnibus dan naar bed, George, en kom ons dan achterna. Dit is het aan gewezen oogenblik voor iets met ijs en kersen erin.Perdon, Miss." Een tien minuten later, toen de Weston Winchester veilig en wel usschen de ge weldige collectie motor-vehikels op zyn plaats stond, ging George de stoep naar den hoofdingang op. Hy had om allerlei te denken, maar op dat oogenblik ver drong het verlangen, om zoo gauw moge lijk weer bij Carmencita Milligan te zyn, alles wat hem anders interesseerde. Het lot had echter gedecreteerd dat zijn ver langen niet onmiddellijk bevredigd zou worden. En zoo kwam het, dat hy, juist toen hii zyn hand naar de draaideur uit stak, een slag tusschen zyn schouderbla den kreeg en een mannenstem vlak bij zyn oor hoorde zeggen: „Waarachtig! George M. A. Carr! Ileh ik van m'n leven!" (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1931 | | pagina 1