STERDAMSCHEk
BRIEVEN
SOTO DE PRAATJE
geklopte eiwit. Dit eenvoudige beslag
gieten wij over de appels, dat door de
hitte van den oven vanzelf verdeeld
wordt, waarna wij de taart bij niet te
groote hitte ongeveer drie kwartier a
één uur bakken. We kloppen 3 dl room
stijf en mengen door de helft een paar
druppels plantenrood. Is de taart ge
heel en al bekoeld, dan spuiten wij met
witte slagroom strepen, naar het mid
den toeloopend, waar een roset van
rose room komt. Om den buitenrand
komen kleine rose rozetjes, terwijl wij
verder onze eigen fantasie laten gaan
om mot de overgebleven room verdere
versieringen aan te brengen, hier en
daar een geconfijte kersje tusschen de
rozetjes room en een zilver dragée
geven ons een aardige taart, die ons
heel wat goedkooper uitkomt, dan van
den banketbakker.
Tenslotte nog even de Kerststol, die
wij natuurlijk heel graag zelf zullen
bakken.
Kerststol.
500 gram bloem, 50 gram gist, 2
eieren, zout, 100 gram basterdsuiker,
175 gram boter, 250 gram sunmaid
rozijnen, 50 gram amandelen, 1 dl lau
we melk.
We doen de bloem in de pan, lossen
de gist met wat suiker in de lauwe melk
op, doen dit in het midden van de
bloem, waarin wij een kuiltje maakten,
mengen er wat van de omringende
bloem doorheen en laten het daarna
ongeveer 20 minuten op een warm
plaatsje staan, daarna kneden we het
met de eieren, de melk, de weekge-
maakte boter en het zout (met de han
den) tot een soepele elastische bal, zoo
lang tot het deeg van de pan loslaat,
doch minstens 10 minuten, waarna de
rozijnen en de gepelde gehakte aman
delen er door komen en wij het deeg
minstens 1V2 uur bij de kachel laten
rijzen.
Het bakblik vetten wij in en bestui
ven het met bloem, het deeg wordt nog
eens goed doorgeweekt en eenige ma
len heen en weer geslagen, dan vor
men wij er een dikke rondeplak van,
die aan den voorkant dunner uitloopt.
We bestrijken deze deeglap met water
en vouwen ze dicht, waarna ze op het
bakblik nog een half uur moet narijzen
en daarna in den oven gebakken wordt.
Is de stol gaar, d.w.z. komt een brei
naald er geheel droog uit, dan halen
wij het brood uit den oven, bestrijken
het nog warm met boter en bestuiven
het met een dikke laag poedersuiker.
Ik hoop, dat onze lezeressen keus
kunnen maken uit de gegeven recep
ten, aan andere verlangens zal ik nog
gaarne op verzoek tegemoetkomen, ter
wijl ik U allen een vroolijk en geluk
kig Kerstfeest toewensch.
de Redactrice „Onze Keuken".
Hofzichtlaan 4, Ben Haag.
(Nadruk verboden).
den, waardoor de buiging van den arm
eenigszins aan den vorm van een me
loen deed denken.
De zeer lange japon wordt in Parijs
slechts voor avond- of officieele toilet
ten gedragen en wel in velvet, velours
chiffon, crêpe satin en crêpe georgette
gecombineerd met kant. Men draagt
deze japonnen bij huwelijken zoowel
als bij recepties voor schouwburgbe
zoek en aan diners.
Wij woonden onlangs het huwelijk
bij van een der dochters van een be
kend mode-ontwerper en zagen ver
schillende met kant gecombineerde ja
ponnen dragen door de bruidsmeisjes.
De bruidsmoeder droeg een japon, die
tot op de voeten reikte en was gemaakt
van goudkant met hoogen hals en lan
ge mouwen, afgezet met smaragdgroen
zijdefluweel, waarvan de hoed in
toquemodel eveneens gemaakt was.
Een der andere bruidsgasten droeg
een japon van grijs velours chiffon
met ingerimpelden rok, die even boven
den grond kwam, terwijl wij verder vele
gasten japonnen zagen dragen, die tot
de enkels reikten, sommige in zwart,
andere in groen of bruin fluweel, met
gepofte mouwen óf aan boven- óf aan
onderarm. Allen droegen bijpassende
hoeden of toques met aigrettes of an-
ndere chique garneering. Deze nieuwe
japonnen gaven de draagsters een ze
kere waardigheid, die geheel en al in
overeenstemming was met de plechtige
gelegenheid.
(Nadruk verboden).
Kinder Ondergoed.
Wanneer wij het ondergoed onzer
kinderen gaan aanvullen, dan moeten
wij er vooral rekening mee houden,
dat het eenvoudig en soliede, zoowel
wat vorm als garneering betreft. Een
paar smalle plooitjes, open randjes of
een gehaakt kantje, meer vraagt het
kinderondergoed niet. Voor kleine
meisjes kiest men rose toile de soie of
batist, hetgeen niet onpractischer is
dan wit en heel lief staat, vooral met
ajour bewerkt. De onderjurkjes zijn
miniatuurtjes van die der dames, alleen
zullen de drmsgaten iets wijder moeten
worden uitgeknipt, om de kleinen meer
bewegingsvrijheid te geven.
Kiest men om practische redenen
's winters wel flanel voor onderklee-
ding, dan overtuige men zich bij den
aankoop, dat het krimpvrij is, om niet
tot de onaangename ontdekking te
komen, dat na het eerste wasschen het
stuk aanmerkelijk gekrompen is, niet
tegenstaande het met zorg behandeld
werd.
's Nachts zijn pyama's te verkiezen
boven nachthemden, daar de pyama-
broeken de beentjes meer omsluiten.
Men heeft tegenwoordig alleraardigst
gebloemde cretonne en dit flanel, dat
met een effen kraagje en manchetten
wordt gegarneerd, terwijl een paar
zakjes op zijde van het jasje bij de
kleinen zeer in den smaak valt. Het
broekje krijgt 10 cm van den onder-
zoom een beleg; aan den bovenkant
daarvan worden 2 nesselgaten gemaakt,
waardoor een bandje wordt geregen,
zoodat het broekje dichtgehaald kan
worden en om het enkeltje sluit; de
strook valt dan juist op het voetje.
(Nadruk verboden).
PARIJSCHE MODENIEUWTJES.
Het is nog niet zoo héél lang geleden,
dat de goedgekleede vrouw een garde
robe had, die slechts uit sportieve
avondjaponnen bestond. Dit is echter
veranderd. Langzamerhand is de mid
dagjapon weer naar voren gekomen en
heeft nu een plaats verworven, waar
van zij zich voorloopig niet zal laten
verdringen.
Men ziet het type dezer eenvoudige
en toch gekleede japon meestal in don
kere tinten, soms met een klein werkje
voor den middag, terwijl men voor
bridge, tea's of avondvisites japonnen
met een bontgarneering kiest of wel
zwarte japonnen met wit wollen kant
stof gecombineerd.
Voor meer gekleede japonnen kiest
men velours of crêpe satin, in één tint
of wel twee tinten gecombineerd; veelal
ziet men b.v. zwart fluweelen japon
nen, waarop een shawl van mosgroene
zijde is gedrapeerd, hetgeen zeer flat
teus staat. De japon heeft een punt-
hals, terwijl de shawl onderaan de hals
uitsnijding een losse strik heeft, gaat
zij om den hals aan de linkerzijde recht
naar beneden en wordt onder de cein
tuur doorgehaald.
Dit jaar staat in het teeken der flu
weelmode en wel gecombineerd met wit
bont. Zoo zagen wij een buitengewoon
elegante zwartfluweelen japon, die een
plastron had van wit bont, terwijl de
gladde ondermouw, die aan den elle
boog vrij wijd viel, eveneens van wit
bont gemaakt was en de zwartfluweelen
bo-wnmoirw geheel strak was gehou
De twee lampen.
We mogen dan al, volgens sommi
gen, naar het woord door Minister De
Geer destijds bü de indiening dei-
Rij ksbegrooting gesproken, in den
mist rijden inzake de openbare finan
ciën, er zijn er, op het gebied van
or.ze gemeentelijke financiën, daaren
tegen anderen, die overtuigd zijn door
dien mist niet te kunnen heen blikken
en aan den einder wel degelijk een
open verschiet ontwaren. Het is alleen
maar jammer, dat die „anderen" in
twee, scherp gescheiden, kampen ver
deeld zijn, die ieder in een volmaakt
tegenovergestelde richting kijken! Het
eene kamp, grootendeels bestaande uit
Vryheidsbonders en Christelyk-Histo-
rischen, met de heeren Walrave Bois-
sevain en Ter Haar als voornaamste
woordvoerders, zien de uitkomst in de
richting van een ingrijpende en zoo snel
mogelijk in te zetten verlaging der ge
meentelijke loonen en salarissen en dei-
uitgaven voor velerlei, volgens hen, veel
te hoog opgevoerde uitgaven voor al
lerhande gemeentelijk-sociale voorzie
ningen. Reeds voor den aanvang der
Begrootingsdebatten in den Raad, heeft
dit kamp van zijn standpunt en zijn kijk
krachtdadig getuigenis afgelegd in het
openbaar, o.a. in een vergadering
in het American Hotel, die heel wat stof
heeft opgeworpen, omdat daar verklaard
werd, dat, mochten de gemeentebestuur
ders niet ook in de aangeduide rich
ting willen kijken en gaan handelen,
het oogenblik naderde waarop de
banken en andere groote geldschieters
geen cent nieuw crediet meer aan de
gemeenten, in de eerste plaats niet
aan Amsterdam, zouden verstrek
ken. Wèl bleek daarna, bij de behande
ling van de begrooting op het Prinsen
hof, dit kamp niet meer zoo krachtig en
dreigend in een officieele vergaderzaal
te willen spreken, maar aiet zoodra
liepen deze debatten op hun eind, of in
een vergadering buiten de Raadzaal,
dit keer in Parkzicht, werd de cam
pagne wederom voortgezet en werd o. m.
de boeman van de inflatie ten tooneele
gevoerd met behulp van een oud 1000
mark biljet, dat, vrijwel waardeloos,
als afschrikwekkend voorbeeld werd
omhoog gehouden! Hulptroepen kreeg
dit kamp dan nog door middel van een
vergadering van de Mij. van Nijverheid,
waar mr. Zimmerman eenzelfde stand
punt verdedigde en geprezen werd als
een „man, die in dezen verwarden tijd,
tenminste wist wat hij wilde"....
Hoewel het andere kamp, waarvan
de leiding voornamelijk bij de S.D.A.P.-
sche voormannen berust, bij de be
grootingsdebatten in den Raad flank
stelling had genomen en, ook van
een volkomen neutraal en objectief
standpunt af beschouwd mag dit wel
gezegd worden, flink stand had ge
houden, kreeg een deel van het pu
bliek toch den indruk, dat er daar, in
dat andere kamp, toch misschien wel
iets minder overtuiging van eigen goed
recht, van een kijken in de goede
richting, leefde dan in het eerste.
Men miste, tot nu toe, in dit tweede
kamp de activiteit in het openbaar, die
kon opwegen tegen de activiteit dei-
tegenstanders.
Thans heeft men dien achterstand
ingehaald.' In een, door de Federatie
A'dam der S.D.A.P. in „Bellevue" be
legde, zeer druk bezochte, vergadering
hebben nu ook de verdedigers van het
gemeentelijk financieel beleid, zooals
dat de laatste jaren door wethouder Wi-
baut gevoerd werd en zooals het door
wethouder Polak thans, zij het dan
ook met wegknipping van wat overtol
lige franje, bijwijze van bezuinigings
maatregel, wordt voortgezet, reke
ning en verantwoording afgelegd van
hun standpunt, hun kijk, in de
eerste plaats van hun crisis-kijk, en
blijk gegeven, dat er, ook onder hen
mannen zijn, „die weten wat zij willen".
Mr. Van den Bergh, die als eerste
uiteen zijn opvatting van de huidige
spreker optrad, zette nog eens uitvoerig
crisis, die volgens hem een afzet-
crisis en een rijkdoms (te groote pro
ductie-) crisis is en allerminst een
armoe-crisis. Hadde men enkele jaren
geleden, toen de winsten uit de bedrij
ven ruim vloeiden, die winsten niet be
steed aan een ongerechtvaardigde pro
ductie-vermeerdering, maar aan een
verhooging der loonen en salarissen,
danzaten wij nu niet in de malaise.
En, willen we er nu uitkomen, dan zou
eerder, ook nu nog, een dergelijke ver
hooging dan een verlaging helpen; het
minste wat men doen kan is het be
staande peil te handhaven. Wethouder
Polak, de tweede spreker, wel verre van
zich als beheerder der gemeentelijke
schatkist, door de tijdsomstandigheden
in het nauw gedreven te voelen,
verklaarde, dat hij zich nog nooit zoo
gelukkig had gevoeld als den laatsten
tijd, nu hii de nalatenschap van wet
houder Wibaut te verdedigen en te be-
heeren had! Ook hij bepleitte handha
ving van de hoofdstedelijke sociale
voorzieningen en loonen en verklaarde
de onrust, die onder het beleggend pu
bliek den laatsten tijd ten aanzien van
de gemeentelijke obligaties hier en daar
aan den dag was getreden, uitsluitend
als een gevolg van de, door het kamp
der tegenstanders verrichte manoeu
vres. Naar waarheid cn werkelijkneid
'u-i11 aitl, zeide hij, financieel nog
altyd zoo gezond als een visch. En te
genover de dreiging van de groote geld
gevers stelde hü: als ik de 20 mil!io<m
extra, dae ik in 1932 noodig seb ni
kryg. - treed ik oogenblikkelük 'af
begeef mij in de oppositie en verkZ
de tegen party verantwoordelijk voor
den, dan opgeroepen, toestand
Ik onthoud mij hier ten eenenmale
van critiek op de wyze waarop men in
beide kampen tlians de troepen inVi.
vechtsorde heeft opgesteld. En pIw
slechts een, zoo beknopt en duidelijk
mogelijk, verslag van de formatie aan
beide zijden.
Vermeldenswaard is alleen nog de
hulde, die wethouder Polak niet naliet
aan burgemeester De Vlugt, zoowel als
aan Minister De Geer te brengen. De
eerste had hem, zeide hij, in de afge-
loopen moeilijke weken met het werk
„trouw terzijde gestaan en zich een
Amsterdamsch burgemeester in den wa.
ren zin des woords getoond", en de
tweede had in zijn onderhandelingen
met de gemeente „volkomen correct en
als een waar gentleman gehandeld".
Wrijving allerwege.
Erkenning van verdiensten over en
weer, teekenen van goede samen
werking, daar doen wy anders in
deze dagen niet véél aan! Het gaatr vrij
wel overal hard tegen hard en er ont
staan telkens weer wrijvingen, ook daar
waar men dit wel in de allerlaatste
plaats verwachten zou! Onder de werk-
loozen die moeten stempelen, is onder
ling wrijving door toedoen van een
groep stempel-stakers, die hun wél-
stempelende collega's bij de stempel
lokalen lastig vallen. Onder de acteurs,
die gezamenlijk lijden onder de tooneel-
malaise en de financieele nooden waar
in het Ned. Tooneel verkeert, is even
eens wrijving, door toedoen van een
aantal z.g. eerste-plans spelers, die huu
eigen artistieke ijdelheid en eerzucht
verre stellen boven de onderlinge soli
dariteit en die, door middel van een, in
staat van wording verkeerende organi
satie van „prominenten", als splijtzwam
trachten op te treden. En tenslotte,
en hiérop doelde ik in het bovenstaande
met die „allerlaatste plaats", is er
zelfs wrijving in die, anders zoo vreed
zame en genoegelijk-sportieve gelede
ren der Amsterdamschehengelaars,
die in opstand kwamen tegen het Be
stuur van hun Bond. omdat het, vol
gens hen, een visch-water gepacht had,
waarin hun dobbers geen „schijn van
bewijs" vertoonden, dat er werkelijk
iets te vangen viel! Alleen door een
aanschouwelijke les, met behulp van
een zegen, waarbij een grooten buit
aan water-bewoners getoond werd,
vermocht dat Bestuur de hengelaars
opstandigheid tot bedaren te brengenl
Jammer, dat op andere gebieden der
gelijke overtuigende aanschouwelijke
lessen niet ook altijd zoo eenvoudig en
zoo schielijk gegeven kunnen worden!
De nieuwe Schouwburg-kwestie.
Zoo kan men b.v. vreezen, dat de aan
schouwelijke les, waaruit te leeren valt,
dat op het oogenblik en zelfs binnen
afzienbaren tijd, een nieuwe schouw
burg voor Amsterdam niet alleen niet
noodzakelijk, maar zelfs eenon
ding, zoowel in financieel als in andere
opzichten, zou zijn, gehouden zal
moeten worden ten koste van veel tyd-
en nog meer geld-verspilling. Ik heo
een vorigen keer, naar aanleiding van
het onlangs verschenen rapport der z.g.
Schouwburg-oommissie, waarbij weder-
l-> rv1
om een schouwburggebouw op
het
vrill Ks\/xi "vu
Museumterrein, bevattende twee zalen,
annex winkels, restaurants, woonruim
ten, enz. wordt aanbevolen, al eens
van deze vrees gewaagd. Intusschen is
thans de situatie ietwat veranderd en
behoeft die vrees althans niet meer in
dié mate te gelden. Het bleek namelijk
dezer dagen, dat de S.D.A.P., die tot
nu toe onder de propagandisten van
een dergeliiken Museum-schouwburg-
bouw kon gerekend worden, ten de
zen „overstag" ging.
Men is blijkbaar, ook in de roode ge
lederen, tot de overtuiging gekomen,
dat het „thans in de hoogste mate on
verantwoordelijk wezen zou om gelden
voor theaterbouw (hetzij dan voor dien
Museumschouwburg, hetzy voor den
z.g. Koopman-schouwburg op het Belle-
vue-terrein) uit de gemeentekas be
schikbaar te stellen, of deze kas ook
maar de minste risico te laten beloopen,
terwijl de ensembles van hun kant al
lerminst bewijzen, dat zij eventueel aan
te wenden kapitaal zouden verdienen".
Een nieuwe groote schouwburg,
heet het dan verder, naast de be-
staanden, brengt in allerlei opzicht
groot ongerief, terwy'1 wij daar tegen
over geen enkel bewijs vinden voor het
nut van zulk een stichting, tenzij f}9
architectonische fraaiigheid. Er zÜ"
vele andere dingen die te Amsterda"1
voorrang van behandeling boven het
