K OSLEHDE MEUK.
IS ALTIJD GOEDKOOPER
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BuiisnSandsch overzicht
BINNENLAND.
©OSC VOOR
MEÖIIm
KMiSS
Nr. 7059
EERSTE BLAD
DINSDAG 29 DECEMBER 1931
59ste JAARGANG
Een kerstboodschap van het Internationaal Vredesbu
reau. - Het ten einde spoedende jaar, het somberste
der wereldgeschiedenis. - Ook sombere woorden van
den Duitschen Rijkskanselier. - Het rapport van de
commissie te Bazel. - De groote geschilpunten onop
gelost gebleven.
China en Japan.
De kerstgroet van de Koningin.
Nieuwe noodkreet van de land
en tuinbouwers.
breit alles best.
PER POND
GEEL.30cf.
GROEN35
ROOD .40
FE U I LLETO N
OURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land 1 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. I 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos. 4 ct.; Ir.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h O. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIÊN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct.
De kerstboodschappen, die zich bezig
hielden met „de maatschappelijke omstan
digheden", konden niet opgewekt gesteld
zijn, bij den droevigen economischen toe
stand van de geheele wereld kon men van
geen blijheid spreken en alleen wanneer
liet oog dus verder reikte dan de stoffelijke
en vergankelijke dingen, kon er „kerst
feest" gevierd worden. Wij vangen dit
©verzicht aan met het weergeven van
eenige van deze „kerstboodschappen". En
wel van het internationaal vredesbureau te
Genève, dat evenals andere jaren ook
thans weer een kerstboodschap richtte tot
den Volkenbond.
„De oproep, die naar allen rr 't, die hun
geloof in de intellectueel© en iijke mo
gelijkheden van de menschlieia nog be
houden hebben, herinnert er aan, dat het
ten einde spoedende jaar tot de somberste
der wereldgeschiedenis zal behooren.
Nooit hebben de betreurenswaardige te
rugwerkingen van den wereldoorlog zich
smartelijker bemerkbaar gemaakt dan dit
jaar. Nooit heeft een zoo zware crisis de
geheele wereld zoo verlamd en nooit zijn
de vooruitzichten op herstel verder ver
wijderd geweest.
De oeconomische wanorde is nog ver
zwaard door de gebeurtenissen van polik-
tieken aard, die geest en geweten veran
deren. Aan een geschil, dat reeds gedu
rende een paar maanden met de wapenen
wordt gevoerd, heeft men getracht een op
lossing te geven, die gedekt werd door
overwegingen die zich niet uitsluitend om
recht en gerechtigheid schenen te bekom
meren. Het is thans aan de volkeren om
het noodzakelijk herstel te bewerkstelligen
en hun regeeringen den steun te geven,
dien deze blijkbaar zoo noodig hebben. Het
Kerstfeest is het feest van de hoop. Het
internationaal vredesbureau drukt de hoop
uit, dat het Kerstfeest ook een feest zij
van ontwapening der geesten, een onont
beerlijke voorwaarde voor militaire ont
wapening.
Mogen alle christenen zich in deze da
gen herinneren, dat slechts diegenen den
meester waardig zijn, die arbeiden voor de
vestiging van den vrede, die Christus on
voorwaardelijk verlangde, omdat vrede al
leen alle andere deugden schept en moge
lijk maakt.
De kerstboodschap van rijkskanselier
Brüninq kon niet veel opgewekter zijn.
De Duitsche rijkskanselier wijst er daarin
op, dat meer dan ooit de menscbheid drin
gend behoefte heeft aan het „Vrede op
aarde".
De crisis heeft zich thans over de ge
heele wereld uitgebreid en uit het verloop
der omstandigheden is nu wel ten volle
gebleken, dat niet elk land op zichzelf die
crisis kan bezweren, maar dat aller samen
werking noodig is. In plaats van geïsoleer
de actie moet de wil gericht worden op
het gemeenschappelijke wereldprobleem.
Daartoe behoort de wensch tot internatio
nale samenwerking, tot vrede en tot een
politiek van toenadering.
De verantwoordelijkheid van den staats
burger is groot, wanneer kostbare oogen-
blikken niet benut worden; oogenblikken,
waarin de mogelijkheid bestaat, het voort
schrijdende onheil halt te gebieden, en
Europa en de wereld vrede en herstel te
geven.
De overwinning en ineenschrompeling
van internationaal misverstand en wan
trouwen, de erkenning van gelijke rechten
bereiken van dit doel. Duitschland is sinds
jaren dezen weg gegaan. Het heeft terwille
voor allen, zijn de voorwaarden voor het
van dit doel de smartelijkste offers op zich
genomen. Geloof, liefde en hoop, de be-
MACDONALD WIL ONMIDDELLIJK
EEN CONFERENTIE HOUDEN.
Waarschijnlijk in Den Haag.
Een journalist heeft Ramsay Mac-
Donald bij hem thuis te Lossymouth ge
ïnterviewd naar aanleiding van de con
clusies van Bazel. MacDonald, die reeds
over de jongste gegevens beschikte, zeide
dat het rapport bewijst, dat de regeerin
gen zonder een dag dan strikt noodig is1
te laten voorbijgaan, bijeen moeten komen.
De Engelsche regeering is onmiddellijk
daartoe bereid. Hij voegde er aan toe:
„Laat ons in 's hemels naam onmiddellijk
bijeenkomen".
Deze journalist meent dat de conferen
tie hoogstwaarschijnlijk in Den Haag zal
plaats vinden.
Nieuwe gevechten.
Volgens een bericht van den „Petit
Parisien" schijnen de gevechten in
grippen van het Kerstfeest, moeten eeist jjjmtsioerije bervat te worden. De Japan
!v. /In P, n m-, tt„ v, L rtt tt/iI 1t t /-flr nnnon oio -- i
in de harten van het volk terugkeeren, als
vervulling van zijn hoop bereikt zal kun
nen worden.
De commissie te Bazel heeft haar werk
voltooidL In het nummer van de vorige
week Donderdag hebben we nog een offi
cieel communiqué kunnen geven van het
te Bazel tot stand gekomen rapport, waar
onder alle landen hun handteekening heb
ben gezet.
Deze eenstemmigheid zou heuglijk zijn
als zjj niet verkregen was ten koste van
het karakter der conclusie schrijft de
„Nw. Rott. Ct.". En het blad vervolgt dan:
In plaats van krachtig en met gezag ge
sproken, heeft men bescheiden, maar in
ieder geval met verstand, gefluisterd. Het
voornaamste geschilpunt heeft men ten
slotte terzijde gelaten, en de beslissing ten
opzichte daarvan overgelaten aan de re-
geeringsconferentie, die uiteraard nog
sterker onder den invloed zal staan van de
politieke overwegingen, welke Bazel zoo
bescheiden hebben gemaakt. Dat zal een
moeilijke conferentie worden! De staats
lieden zullen er niet aan kunnen ontsnap
pen rekening te houden met zeer sterke
stroomingen in Frankrijk en in Duitsch
land, die nu eenmaal niet te vereenigen
zijn. De Duitsche strooming heeft den fei-
telijken toestand in haar voordeel: Waar
niets is verliest zelfs de keizer zijn recht.
De Fransche tegenstrooming wordt ver
sterkt door hetgeen de beraadslagingen
van het Amerikaansch© Congres de wereld
hebben geleerd: Dat van Amerika geen
schrapping van vorderingen, ja, wellicht
niet eens een verlenging van het morato
rium te verwachten is. Als Duitschland,
wat reeds door de commissie is erkend, in
ieder geval in de eerste jaren niet meer
kan betalen dan de, in het plan-Young
sche bevelhebber moet echter verklaard
hebben, dat men bezig is „de bandieten te
bestrijden".
Een beleefde waarschuwing aan
Japan.
De gezanten van Engeland, Frankrijk
en de Vereenigde Staten te Tokio heb
ben aan den Japanschen minister-presi
dent hun ongerustheid betuigd wegens de
mogelijkheid van een treffen tusschen de
Chineesche en de Japansche troepen bij
Tsjingtsou. De minister-president deelde
aan den Amerikaanschen gezant mee, dat
de krijgsoperaties alleen gericht waren
tegen de bandieten. Maar voegde de
minister-president er bij er bestaat zoo
weinig verschil tusschen de Chineesche
troepen en de bandieten, dat hij het ge
raden achtte, dat de Chineesche troepen
maar vrijwillig terugtrokken om een mo
gelijk treffen te voorkomen.
De woorden, welke de Koningin op den
Eersten Kerstdag per radio tot haar Volk
heeft gericht en door vele duizenden in
den lande en ook elders zullen zijn opge
vangen, luiden als volgt:
Inleidend woord.
Voor mij is het een reden tot dankbaar
heid, mii op dit oogenblik door de radio
met u allen verbonden te weten en daar-
vastgestelde „onbeschermde annuïteiten" I door zoovele landgenooten te kunnen toe-
Gelukkig brengt het feest Wijdere bood
schap.
Want het Kerstfeest is onafscheidelijk
verbonden met onzen strijd en met ons
lijden, het is de vervulling van al hetgeen
w;j daarin ontberen. Het verlegt in ons
het zwaartepunt van zorgen en moeite
l^aar Hem, die ons spreekt van verlossing
en troost, het brengt den klemtoon van die
zorgen en die moeite over op Zijne liefde.
Het komt met iets nieuws, met hoogere
kracht, het doet die kracht in ons ontwa
ken, het leert ons dragen wat zonder die
kracht niet te dragen is.
Over de wereld, gedompeld in kommer,
daart de Kerstnacht, komt de liefde van
God ons lichtend tegemoet, schenkt God
Zjjn heerlijke gave, Immanuel daalt af in
onzen diepen nood.
„Het licht schijnt in de duisternis en de
duisternis heeft het niet overmocht.".
De liefde van Christus straalt door de
schaduwen van dezen tijd heen, zij zal
sterker blijken te zijn dan dat donker.
Wij zingen „Stille nacht, Heilige Nacht"
Die liefde maakt innerlijk stil. Waar zij
overwint verdwijnt de onrust, die velen in
onzen tijd den innerlijken vrede ontrooft,
Zij voert ons naar dat thuis van de ziel,
waar alles in overeenstemming is met het
beste en met het diepste in ons wezen.
Zü leert bidden, zóó bidden, dat God
verhooren kan; eigen wenschen en begeer
ten te toetsen aan den hoogen wil van God
en dien wil tot den onzen maken en zoo
het bedoelen van dat Vaderhart kennen.
Zij bekwaamt ons om zelf mede te arbei
den aan het plan dat Gods liefde voor ieder
onzer persoonlijk heeft bepaald en, dat on
danks alle stormen en beproevingen welke
in deze wereld ons deel mochten zijn, rus
tig zijne voltooiïng tegemoet gaat, voor
welksverwezenlijking Immanuel onze ge
stalte aannam.
Hij deelt ons Zijn leven mede. Gelijk in
de lente de plantenwereld bij haar ontwa
ken, in eindelooze verscheidenheid, het
wonder te aanschouwen geeft van het ont
luiken van één en hetzelfde leven, zoo ver
tolkt een ieder het van Christus ontvangen
leven, volgens eigen aard en karakter in
de heerlijke ruimte en vrijheid welke dit
leven ons schenkt.
Dit vernieuwe in ons de kracht om met
blijdschap onzen weg te gaan.
Welk een vastheid, welk een zekerheid
komt er niet in ons bestaan, als wij mogen
wandelen in het lieht dat Zijn leven uit
straalt.
Onze tijd vraagt veel moed, veel geest
kracht, veel geloof.
Het Kerstfeest roept het elkeen als het
ware toe: waagt het met Immanuel, dit is
God met ons. Vertrouwt op Zijn liefde, in
gebed en in persoonlijke gemeenschap.
Zóó wordt alle donker een lichtende
Kerstnacht, en ieder kruis, hetzij bewust
hetzij onbewust met hem gedragen, gaat
over in heerlijkheid.
In Nederl.-Indië slecht ontvangen.
Aneta seint uit Batavia, dat in tal van
plaatsen van Indië in openbare samenkom
sten gelegenheid is gegeven tot het aan-
hooren van den Kerstgroet der Koningin,
die echter in de meeste plaatsen vrijwel
KERSTREDE IR. J. W. ALBARDA.
In een vergadering van de federatie
Amsterdam van de S.D.A.P., Vrijdag (le
Kerstdag) gehouden in de groote zaal van
het Concertgebouw te Amsterdam, welke
onverstaanbaar is doorgekomen. Een gun- geheel vol geloopen was, heeft de leider
stige uitzondering vormde de ontvangst
ten huize van den gouverneur van Jogja-
karta, waar o. m. de Pakoe Alam en zijn
gemalin de rede goed hebben kunnen vol
gen. Te Soerakarta werden enkele volzin
nen verstaan, hetgeen een diepen indruk
op den Soenan maakte, die opgetogen was
over dit technisch wonder.
en ook zelfs dat lijkt onzeker dan
zullen de schuldeischers uit eigen zak hun
betalingen aan Amerika moeten voortzet
ten. Dat zal een pijnlijk proces zijn, voor
Engeland, omdat liet met gedeprecieerde
ponden schulden in goud moet voldoen, en
voor Frankrijk omdat zijn gevoelens zich
zoo heel erg moeilijk met dezen nieuwen
toestand zullen kunnen verzoenen.
Dit is een loop van zaken, waarbij de
spreken. Het is als scheidde ons geen af
stand, als toefden wij in eikaars tegen
woordigheid.
Ik zie in ons contact door den aether het
beeld van een hoogeren band, door God
zelf gelegd, die de geheele menscbheid
omvat.
Terwijl ik u thans mün Kerstgroet zal
voorlezen, doe ik dit in het levendig besef
van die saamhoorigheid en gedenk met
Fransche vertegenwoordigers, die ter con- j een uit het hart komende heilbede de ge-
ferentie komen, zich heel moeilijk zullen heele menschheid
kunnen neerleggen; zij zullen daarbij de
JAAP SNOR
Vraagt onze Truien (IJzersterk) Resultaatv.eigenwerk
T ZUIDSTRAAT 19.
e op den gelen winkel. - Onze vertegenwoor-
ger den Heer L. ZWART, komt U bezoeken.
Belgen en waarschijnlijk nog anderen aan
hun zijde vinden. Dat kan een gerekten
strijd teweeg brengen.
VoorlooDig kunnen zich dus slechts de
Kerstgroet.
Er lijkt ongetwijfeld voor velen eene
groote tegenstelling tusschen de schaduw
welke de ongunst der tijden op de men-
hotelhouders in de stad, die de conferentie schen en omstandigheden werpt, en de
zal herbergen, zich verheugen over degroote blijdschap van het Kerstfeest,
vooruitzichten, die zich openen door het De stoffelijke en geestelijke nood is
academisch gehouden rapport der com
missie. Wij maken deze opmerking, omdat
Den Haag naar alle waarschijnlijkheid die
hoog gestegen. Er is veel dat neerdrukt,
dat de levensvreugde van pns allen be
dreigt en sterker dan ooit is de overtui-
stad zal zijn, zoo besluit het blad zijn be-ging, dat wij dit uit ons zelf niet kunnen
schouwing. tfc b0Ven komen.
1981.
WILHELMINA.
<^30*
B39
PER!* PD.
Het comité voor economisch verweer uit
de Nederlandsche land- en tuinbouworga
nisaties heeft dezer dagen opnieuw verga
derd, omdat voor de boeren en tuinders,
die geld moeten maken voor hun export
producten, de nood tot buitengewone
hoogte gestegen is. Daarin wordt o. m.
gezegd:
De betaling van de Nederlandsche boter,
kaas, groenten en andere landbouwexport
artikelen heeft in sommige landen óf in
het geheel niet meer plaats, èf met dus
danige vertraging, dat elk oogenblik ge
vreesd moet worden, dat ook in het laatste
geval geen geld meer ontvangen zal wor
den. Enkele landen hebben nJ. maatrege
len genomen, waardoor geen geld het be
trokken land meer verlaat, terwijl andere
landen slechts onder zeer bezwarende
voorwaarden het doen van betalingen mo
gelijk maken. Wat moet er onder die om
standigheden van onze boeren en tuinders
terecht komen?
Het comité voor economisch verweer
heeft de overtuiging, dat het Nederland
sche volk nog bij lange na niet beseft, wat
dat niet betalen beteekent, En toch zal het
niet lang meer duren of de middenstand
en in het algemeen de leveranciers van
boeren en tuinders zullen bemerken, dat
geen landbouwer of tuinder meer zal kun
nen koopen, indien daarin geen verande
ring komt. Er is niet veel voorstellings
vermogen voor noodig om tot de conclusie
te komen, dat deze toestand tot groote
débécles in de steden zal leiden.
Het comité voor economisch verweer
vraagt zich af of onze regeering dan niet
ziet dat het stilzwijgend toelaten van der
gelijke niet-betaling-methoden, door een
buitenlandsche regeering toegepast of
aangewakkerd, hier te lande tot een cata-
strophe moet leiden.
Het is oorlog en er wordt gevochten.
Ook onze regeering moet voor haar bur-
(gers medevechten. Zachte middelen hel
pen niet meer, er moet forsoh aangepakt
worden.
Het comité voor economisch verweer
ziet geen andere mogelijkheid om de scha
mele betaling van onze eerste klasse land
en tuinbouwuitvoerproducten te verkrij
gen dan door een regeeringsmaatregel,
waarbij de betaling van den uitvoer en den
invoer onder regeeringscontrole komt en
de daarbij betrokken bedragen met elkan
der worden verrekend.
Blijft de regeering in dezen een afwach
tende houding aannemen, dan verliezen de
land- en tuinbouworganisaties den invloed
over hare leden en de meest chaotische
toestanden zullen er het gevolg van
woelen.
Het is niet meer voldoende dat de regee
ring waakt, het is noodig dat de regeering
handelt. De belangen van het overgroote
deel van het Nederlandsche volk staan hier
op het spel.
der soc. dem. Kamerfractie, ir. J. W,
Albarda, een Kerstrede uitgesproken.
Hij zeide, dat de wereldcrisis vooral de
arbeidersklasse treft, omdat zjj haar eenig
bestaansmiddel, de gelegenheid om te ar
beiden, er door verliest. Er is overvloed
van productiemiddelen, grondstoffen, ver
voermiddelen, doch ze liggen ongebruikt.
Dit is de grootste aanklacht, ooit tegen het
kapitalisme aangeheven; een aanklacht,
waaruit de noodzakelijkheid volgt van
organisatie van het economisch leven.
Deze is echter volgens kapitalistisch re
cept onmogelijk gebleken; de internatio
nale politiek heeft jammerlijk gefaald.
Thans is loonsverlaging aangegrepen als
middel om het bedrijfsleven uit de crisis
te redden; maar de arbeidersklasse is de
talrijkste klasse des volks geworden en
haar koopkracht de belangrijkste econo
mische factor. Daardoor kan zeker nooit
door verlaging van de loonen een opleving
komen, vooral niet, nu steeds hoogere tol
muren de buitenlandsche markten afslui
ten. Reeds daarom mogen de arbeiders
nooit vrijwillig een loonsverlaging aan
vaarden.
In het vervolg van zijn rede zeide spr.,
dat de crisis ook hooge eischen stelt aan
de S.D.A.P. en haar op een zware proef
stelt.
In het tweede gedeelte van zijn rede
zeide spr., dat de crisis de socialistische
beweging niet mag afleiden van aanval
len tegen de arbeidersklasse gericht.
Het vertrouwen in den Volkenbond is
geschokt; deze zal iets kunnen bereiken
alleen met den krachtigen steun der av
beidersklasse. Hoe geringer haar vertrou
wen is in den Volkenbond, des te krach
tiger zal haar actie voor ontwapening
moeten zijn; alleen zij zal de ontwape
ningsconferentie kunnen dwingen, haar
plicht tegenover de volken te doen. De
mislukking van deze conferentie zou niet
alleen de crisis rekken, maar ook den wed
strijd in bewapening in hevigheid doen
toenemen. Volledige ontwapening is in
de tegenwoordige omstandigheden niet te
bereiken, echter wel vermindering vaö
bewapening, die van periode tot periode
de mogelijkheid op het uitbarsten vaü
nieuwe oorlogen zal verminderen. Intus-
schen moeten wij den strijd voor nationale
ontwapening onverzwakt voortzetten.
PRODUCTIEBEPERKING IN
BAKSTEENINDUSTRIE.
DE
Uit Arnhem wordt gemeld:
In een heden gehouden vergadering
van steenfabrikanten is definitief besloten
tot stopzetting van de fabrieken voor den
tijd van drie maanden.
MftGMSLUSTM.
Wilt gij U weer frisch
en opgewekt voelen, vrij
van slechte spijsvertering,
verstopping en de daaruit
voortvloeiende lusteloos
heid, gebruik dan Foster's
Maagpilllen.
f 0.65 per flacon.
18)
K.
door
R. G. BROWNE.
HOOFDSTUK VII.
Waarin het een en ander gebeurt.
Om in het café-restaurant „De mauwe
maan" te komen, moet men een nauw en
cita Milligan, mr. Decimus Todd en de
bekende amateur zakkenroller mr. George
Merriweather Ashburnham Carr. Dit ge
zelschap ging de glas-en-mahonie deur
door en daalde de breede, marmeren trap
af. Onderaan werden ze ontvangen door
een stoet mannen, die er uitzagen als
hoogwaardigheidsbekleeders, met veel
vertoon naar een tafeltje vlak bij den
dansvloer gegleid en daar aan hun lot
overgelaten.
Het vertrek, waarin ze zich bevonden,
was bjjna rond, met, een meter of drie
van den grond een cirkelvormig balkon.
Het geheel was zwierig aangekleed in
„en en geornamenteerd in een
dans f" Zó0' met veel verguldsel. De
dan^vlnpvwguiuoci. w
5Ö5. "SSSr.°,aS w™*™ SMeï
Piccadilly Circus uitkomt, in. Voor de
rest wijst de weg zich vanzelf. Ongeveer
in het midden van dit straatje, aan den
linkerkant, bevindt zich een poort, die
toegang geeft tot een steenen gang. Die
steenen gang mondt uit op een kleine bin
nenplaats met een groote deur van ge
lijke deelen glas en mahoniehout, geflan
keerd door twee planten in potten. Boven
!.u' Pr«kt een schild met iets erop
geschilderd, dat op een schimmelige kaas
Rikt maar dat niet is, hetgeen het onder
schrift „De mauwe maan" bewijst. Ach
ter de deur voert een breede marmeren
trap, met een halven meter minder bree-
den dikken rooden looper, naar beneden,
naar den kelder of beter gezegd, naar het
café zelf.
Op den avond van den dag, waarop dit
verhaal begint, verscheen er op genoemde
binnenplaats, om even voor tienen, een
gezelschap bestaande uit: Miss Carmen-
SLn imrkPtiï,7«ng'h~ was voor zeven acht-
Het SÏ !'w ?r tafeltjes en stoelen.
Het achtste-achtste stuk werd beerensd
door een podium, waarop een half doziin
iMwatah,, i„ keuriBp "zSoïX
waarmee ze straks de ooren en gevoelens
van de bezoekers hoopten te geleedieen
Meer dan twee-derden van de tafeltjes
was nog onbezet de toeloop van ex
schouwburgbezoekers was nog niet be
gonnen. De kellners stonden in groepjes
bijeen of te praten over de dingen, waar
over de kellners het gewoonlijk hebben,
nir# Todd taxe-erend te bekijken.
Mr. Todd zag er, dank zij Saville Row,
op zn voordeeligst uit. Boven het wit van
een merkwaardig breed stuk overhemd-
borst straalde zijn goedige, ronde kop
als het gezicht van een jongen van een
jaar of tien, die voor het eerst mee uit
is; zijn embonpoint maakte, het tafeltje
voor hem tot een stuk speelgoed; het
juweelen overhemdsknoopje zond, pe
dant, naar alle kanten stralen uit. Hij
was op en top de man, die een halve
crown in een half millioen had weten
om te zetten.
De pracht en praal van het uiterlijk
zette wel wat den domper op zijn beide
metgezellen. Aan zijn linkerhand zat
George, keurig, maar niet bepaald over
bluffend keurig in wat een jonge man
behoort te dragen; aan zijn rechterhand
Carmencita in een eenvoudige, maar
aangezien het de japonnen-ontwerpers
zijn geweest, die het eerst de ware waar
de van den eenvoud begrepen hebben
waarschijnlijk zeer kostbare japon van
vlam-kleurig materiaal, die haar zoo bui
tengewoon goed stond, dat George zich
telkens als liii naar haar keek, lichtelijk
ijlhoofdig voelde worden.
„Zeg, George." zei Mr. Todd, terwijl
hij steeds glurend om zich heen keek,
Mr. Todd grinnikte en keek openlijk
om zich heen. Van beide kanten schoten
de kellners toe. De aanvoerder haalde
een reusachtige, dicht-beschreven kaart
te voorschijn en legde die met een zwie
rig armgebaar voor Mr. Todd neer. Mr.
Todd nam de kennisgeving voorzichtig
bij een punt op, legde zijn hand als steun
eronder en verzonk in trance.
„Zeg," fluisterde hij na een poos zon
der op te kijken, „help me 's, George. Ik
heb nooit uit die pergramma's wijs ge
kend."
Ieder doorsnee man heeft een zeker
quantum theorieën over zichzelf, waar
aan hij zich vastklampt allen bewijzen
en argumenten, die zonneklaar aantoonen
dat hij ongelijk heeft ten spijt. Zoo
gelooft bijna elke man, dat kinderen en
honden, wanneer hij ten tooneele ver
schijnt, een soort van liefde op het eerste
gezicht voor hem opvatten; dat hij suc
ces bü de vrouwen heeft als hij zou
willen; dat hij gevoel voor humor heeft
„waar zijn ze? Jii zee, dat het hier vol met en dat hij een menu samen kan stellen
de arristocratie zou zijn." j Wat dit laatste item aangaat, behoorde
„Alles op zijn tijd," gaf George ten j George tot de hierboven genoemde groep
antwoord, ,,'t Is nog vroeg! Overeenkomst j maar met meer recht dan drie-kwart er-
tusschen ,De Chic" en het geslacht kak-, van. De kunst om het te bestellen eten
kerlakken: ze houden ervan om 't laat aan te passen aan de menschen, die het
te laten worden."
„O!" zei Mr. Todd verlicht. „Dan moes
ten we nou maar beginnen strakkies
is er misschien geen ruimte genoeg meer.
Hoe denk je over zuurkool met spek,
Mllie?"
„Goed," zei Carmencita, „maar als u len bijna voortdurend knikte
(lat hier bestelt, gooien ze u eruit." „Gom, jong," zei Mr. Todd toen
„ik wou grappig zijn," legde Mr. Todd ceremonie was afgeloonen Tii wppi
haar verontwaardigd uit. weg in dit woordenboek
„ik ook, gaf Carmencita ten antwoord,! George glimlachte een ietsje bitter.
„Vroeger een goede training gehad.
De laatste jaren wat verleerd. Maar dit
zal wel in orde zijn."
Het was in orde. Zelfs zoo, dat er na
het begin een periode van stilte on
stond, die langer dan een kwartier duur
de, want ze hadden een veelbewogen dag
achter den'rug en waren dientengevolge
uitgehongerd. Na dat kwartier legde Mr.
Todd, die in recordtijd erin geslaagd was
om zijn ergsten honger te stillen, zijn
mes en vork voor een oogenblik neer,
leunde achterover in zijn stoel en zuchtte
tevreden.
„Dat is nou in de laatste tien jaar de
prettigste dag dien ik gehad heli," ver
klaarde hij, stralend van tevredenheid.
„Eerst, dat George hier op me hoed
trapt, dan die President-en-juweelenge-
scliiedenis en nou dit! Eén ding mankeert
er nog maar an, en dat is het gezicht van
die vriend van je, Smith, assie in ze zak
daan heb "SS'6 tenminste no« niet «e-
»^ijn gezicht kan me niets schelen,"
zei Oarmencita. „Ik zou graag willen we
ten, wat hij dacht! Smith heeft kop.
dan konden we voor zijn volgenden zet
op onze hoede zijn-"
„Als je het „been" dezen keer maar
„Hè!" zei Mr. Todd verbaasd. „Wat!
Of i k dan s!" Hij grinnikte vermaakt.
„Kom nou, zeg! 't Staat je mooi om een
ouwe man van mijn postuur voor den
gek te houenVraag George liever.
Die zal der wel mee overweg kenne."
„Ik loop zoo'n beetje mee," zei George
quasi-geestig, „maar meer niet. Zelfs
had1" e6n eervo^e verme'ding voor ge-
„Kom dan," zei Carmencita, terwijl ze
opstond. „Ik kan me niet herinneren,
wanneer ik 't laatst gedanst heb.
lerwijl ze zaten te eten, had het groote
ronde vertrek zich langzamerhand met
een publiek, dat zeer duidelijk zichtbaar
eerste klas was, gevuld. De lucht om hen
heen roezemoesde van luide begroetin
gen, van gekletter van vorken en lepels,
van klinken van glazen, van praten,
lachen, schertsen. En op de dansvloer
oase want het orkest had nu alle
reserve laten varen, en ging te keer op
een manier, die beter in Olympis of Al-
bert Hall op haar plaats geweest zou zijn
bewogen zich eenige paren met lang
zame, trage bewegingen heen en weer.
George stond op, betastte nerveus zijn
dasje, trok zijn vest naar beneden en
wandelde achter Carmencita aan den
eten moeten, is een gave - een gave die handZ 1 "uew' (aefn Inaar *anae'ae acuter Uarmencita aan den
George had. Dus nam hij het menu'van ÏS v,®rst?p*„ heJft_ 'iü* .op' HV was een serleuse
Mr. Todd over en zoo'n kcnnis'ïan Zm ?wg6i <lat ik nie'f ,te," all»n JW® jgeeni graciëuselans^-partnerrênlat'w"tet
,vv,;e.„n us van.gas- klaar sta om den verongelijkten te hulp u"
dnt"'^©'1 vnitp onwlpCn t0°n spreiden, te komen.... Maar als ik het eens per
waar ^ii bleêf en dp t^u^"38 n-iet wist da* van F-S" moet halen> ik
waar hy bleef en de kellner eenige ma-oud voor m'n tijd."
„Maak je maar niet bezorgd. Ze zijn
de j veilig opgeborgen. eh.ergens on-
de1 der mijn japon. En zoolang ik ze daar
I houd, wil ik zien, wie ze er vandaan
'krijgt. Danst u niet, Mr. Todd?"
hij. Hij danste, zooals hij bokste en reed
en voetbal speelde kordaat, energiek,
onvermoeibaar. Gesteld dat hij door ztju
onhandigheid Carmencita'a ongenoegen
gaande maakte! Gesteld dat hü haar bij
voorbeeld op haar teenen trapte....!
(Wordt vervolgd.)
