BAKVISCH EN BOXER-GENERAAL. Een kiespijn altaar. Herinneringen van een journalist uit den tijd van den Chineeschen boxer-opstand door JOSEPH HERRINGS. (Geïllustreerd door Wooping). I. Het is thans ongeveer dertig jaar geleden, dat de oogen der geheele beschaafde wereld ge richt waren op het Verre Oos ten. Dat was in het jaar 1900, toen een groep Chineesche fa natici, de zoogen. „Boxers", den haat van hun rasgenooten tegen de blanken toonden door zeer vijandig op te treden, ja zelfs door moord en dood slag! De moord op den toen- maligen Duitschen gezant in China vormde de climax voor den opstand, waaraan door een internationaal expeditiekorps een einde werd gemaakt. Een der journalisten, die van de vijandelijkheden getuige was, geeft hier in een serie van vier artikelen zijn ervaringen weer. Aan den mast van de „Lien-Shing", in de haven van Sjanghai, fladderde reeds de „blue Peter" het was dus de hoogste tijd om mij in te schepen, wil de ik de reis naar het terrein der Boxer opstanden meemaken. Reeds stond ik, geleund over de ver schansing, op het dek van het schip, toen vanaf den landingssteiger de heer H uit Strassbourg, die in de Fransche concessie van Sjanghai woonde mü groette. „Waarheen is de reis?" vroeg hij be langstellend. „Naar Takoe en Tientsin voorloopig!" was mijn antwoord, „en dan waarschijn lijk verder naar Peking!" „Daar komt u nooit", voorspelde mij M. op hoopvolle wijze", ditmaal is het ernst! U weet immers, dat ik in relatie sta met Ghang-chi-toeng, den vice- koning van de provincie Hupeh, die door de Engelschen evenals door de andere Europeanen voor hun vriend wordt gehouden God bescherme deze onuoozelen! Maar door mijn rela ties met hem ben ik over de vorderin gen van den boxer-opstand nauwkeu rig onderricht en ik kan u verzekeren, dat de Chineezen ditmaal werkelijk de blanken uit het land willen drijven, óf alle blanken om zeep willen helpen! Dat is tenminste de vrome wensch van hen en óók van Chang-chi-toeng! En als hij nu nog niet meedoet, is het alleen, omdat het een geslepen kerel is„ die eerst de kat eens uit den boom kijkt en afwacht, hoe de machtsver houdingen zich tusschen Peking en Takoe ontwikkelen". „U meent toch niet, dat de Boxers of laten wij liever generaliseeren en „China" zeggen daar zullen over winnen?" bemerkte ik. „Ik geloof dat ook niet, maar last zullen wij zeker er mee hebben! Voor u is dat een heel ander gevaldan is zoo'n opstand een bron van geld Uw courant krijgt natuurlijk kolom na kolom overgetelegrafeerd, als „Nu als „Als u in leven blijft en telegraaf en kabel intact blijven! Het laatste schijnt reeds het geval te zijn. Tenmin ste in Tsjifoe. En nu heb ik nog een verzoek aan u Ja, antwoordde ze gedwee, zonder eenige uitlegging te vragen. Ik zal ko men. En het volgende oogenblik was de trein reeds verdwenen. Eenige weken leefde ze als in een droom, waarin de Parijsche trein weer telkens en telkens Harry bracht, Harry, dien ze op zoo'n plotselinge, vreemde wijze was gaan liefhebben met haar gebeole ziel. Daarna volgde een hel op aarde. Dat was de tijd, waarin pa en ma alles ontdekten, haar verweten dat ze haar naam te grabbelen gooide. Nooit behoefde ze op hulp te rekenen als ze dat met dien kellner voortzette. Ze ant woordde weinig op al die verwijten, we tende dat ze nog machteloos was, maar toen ze één-en-twintig jaar was, gebeur de het, dat de kellner van een Parij- schen trein in een hotel in de hoofd stad een betrekking vroeg en kreeg en dat een verwend doktersdochtertje een nederige kantoorbetrekking aannam en inet haar Harry trouwde en zoo geluk kig was als nooit tevoren in haar luxe leventie. (Nadruk verboden). Een verscheurende gil van de stoom fluit, het teeken van vertek der „Lien- Shing" onderbrak de rede van M. „Wij hebben nog enkele minuten luistert u nog even: Het zal u wel be kend zijn, dat sedert korten tijd de gouverneur der provincie Sjangtoeng, Yuan-Ski-kai (later korten tijd keizer van China. Red.) een vriend van mijn nu vice-koning Chang-chi-toeng is Evenals deze laatste is hij een voor zichtig man, die slechts dan mede zal werken tot een algemeene slachting der Europeanen, als er kans bestaat, redelijke kans natuurlijk, dat men de Europeanen daarmede geheel en voor altijd kan verwijderen! Maar zooals reeds gezegd Yuan-ski-kui is pas korten tijd in Sjantoeng en heeft daar met een aantal corrupte generaals te doen, die het liefst op eigen gelegen heid laten wij zeggen voor eigen risico zaken doen. Een van deze „Het is mij alleen niet duidelijk, waarom Uw papa U juist in deze moei lijke tijden mee naar China neemt" generaals heet Woe-tsjoe-feng, die de in Tsjifoe gestationneerde troepen commandeert. Om deze generaal te winnen voor Yuan-ski-kai heeft Chang- chi-toeng korten tijd geleden bijna een millioen dollars naar Tsjifoe verzon den. Wij moesten dat zilver in baren zenden, daar de tijd te kort was, ze te laten munten. Maar ter zake! Mijn partner, zooals u weet de Chinees Wang-kai-tse, heeft den schat zelf naar Tsjifoe gebracht en vanaf dat oogen blik heb ik niets meer van hem ge hoord, noch schriftelijk, noch telegra fisch". „Dus telegraaf en kabel zijn reeds verbroken?" onderbrak ik hem, niet zonder bezorgdheid voor mijn jour nalistieke werkzaamheid aldaar. „Tenminste in Tsjifoe. Ik zou u daar om willen verzoeken, dat u mijn part ner Wang-kai-tse in zijn woning aldaar opzocht". M. beschreef mij het huis, dat tusschen de Europeesche nederzet ting en de Chineezenstad moest lig gen en dat betrekkelijk gemakkelijk te vinden moest zijn. „Geef hem dit" hij drukte mij zijn visitekaartje in de hand, waarop hij in Chineesche letterteekens iets had neer gekrabbeld het zal hem van uw goeden wil overtuigen en zendt mij a.u.b. het telegram, dat hij u zal over handigen vanuit Takoe, als hij tenmin ste niet de voorkeur er aan zou geven, zelf zich op de „Lien-shing" in te schepen De matrozen troffen reeds toebereid selen om de valreep in te halen. „Ik vertrouw deze zaak in alle op zichten aan u toe en dank u bij voor baat!" riep M. nog en greep, zonder dat ik ja of neen had gezegd, mijn hand, die hij krachtig drukte en was on danks zijn 60 jaren in twee, drie sprongen van de valreep in de wach tende sampan gesprongen. „Wang-kai- tse, mijn partner", riep hij van daaruit nog., terwijl het anker reeds werd op- haald, „is gemakkelijk te herkennen een lange, magere kerel, die een lang en een kort been heeft en dientenge volge een minstens 15 cm hooge ortho- paedische laars draagt, van Euro- peesch fabrikaat". De schroef begon te draaien de „Lien-shing" stoomde den Wampoe af naar de Gele Zee. Drie dagen later, nog vóór zonsop gang, deed het schip Wei-hai-wei aan, vroeger een Chineesche oorlogshaven. thans Britsche bezitting. Twee Aineri- kaansche dames kwamen aan boord, een bekoorlijke, eenigszins vroegrijpe bak- visch van 16 jaar en de ver-in-ouder- dom boven haar uitstekende tante. Ik was tegen mijn gewoonte in zeer vroeg opgestaan, daar ik mij Wei-hai- wei niet wilde laten ontgaan en nu was j ik de eenige persoon, waarbij het bak- vischje haar hart kon uitstorten en waarbij zij haar nieuwsgierigheid kon voldoen. Lang voordat wij Tjingfoe bereikten, wist ik daarom, dat het bakvischje Mabel Kingford heette en de dochter was van een bekenden „tea-taster". Wat een „tea-taster" was, wist ik niet en zullen ook slechts weinigen weten. Totdat ik miss Mabel leerde kennen had ik nog nooit van dit woord ge hoord. Zij verklaarde mij met grappi ge ernst, dat haar „pa", dien zij meer malen heel oneerbiedig bij zijn voor naam Charly noemde, de beroemdste tea-taster van heel Amerika en Enge land was. „Als u in Amerika en Enge land bent geweest, kent u toch wel de firma Par kand Tealford? Nu, ziet u weldaarvoor keurt hij de thee. En ik zeg u uit dertig verschillende soorten vindt hij na te hebben ge dronken, onmiddellijk de beste soorten that 's my papa theeproever en inkooper en hij verdient geld als water!" „Het is mij alleen niet duidelijk", zei ik, „waarom uw papa u juist in deze moeilijke tijden mee naar China neemt!" „Als hij daarover te zeggen had ge had, zat ik nu thuis, in New-York, 84ste straat West, drie trappen, voorhuis, en zat ik daar te versuffen bij den rom mel, dei zij „kunstnijverheid" gelieven te noemen! Tante Alice is één stuk kunstnijverheid! Maar sedert ma ge storven is ik was toen 10 jaar oud heeft hij mij beloofd, mij ieder jaar mee op zijn reizen te nemen, die dan meestal naar China of naar Japan zijn, in verband met zijn theezaken. Dat wil zeggen, hij zou mij meenemen, wan neer ik goed oppaste, maar hij heeft nog geen enkel jaar woord gehouden!" „Dus hebt u ieder jaar slecht opge past?" veronderstelde ik. „Dan kent u Mabel Kingford al heel slecht", antwoordde zij, met een belee- dig airtje, „ik was zóó braaf en paste zóó geweldig goed op, dat de directrice van de kostschool, waar Charly mij op had geplaatst, reeds vóór het einde van de eerste cursus verklaarde, dat zij mij niets meer leeren kon". (Vervolg volgende week). „Wat bedoelt u er mee dat u in de advertentie zet „met uitzicht op een groot park? Daar is hier toch geen park?" „Nou ja, dat is wel zoo, maar er is uitzicht op den aanleg ervan!" („Berlingske Tidende"). In bijna alle Japansche steden be vinden zich zoogenaamde „kiespijn altaren". Hierbij prevelt de Japanner een voorgeschreven gebed, waarin hij om verlossing van zijn kiespijn smeekt. In dit gebed wordt er een bepaalde godheid, Binzoeroe genaamd, aange roepen. Het is de god der genees krachtige kruiden en een der meest populaire goden voor de armere volks lagen. Binzoeroe's wonderen zijn alom bekend, want een gebed tot hem helpt bijna altijd. Wie een beeltenis van dezen god be'.t, die streelt het beeld op de plaats, waar hij zelf pijn voelt. Dan raakt hij met diezelfde vinger de pijnlijke plaats aan. Door deze genees kracht-overdracht, meent men vast het lichaam weer gezond te kunnen maken. Het „kiespijnaltaar" is een soort Ja- pansch houten huisje, dat eenigszins gelijkt op een nestkastje voor zang- i vogels, want het huisje staat meestal in een groen boschje. Duizenden pa piertjes zijn aan het huisje en aan de takken er om heen bevestigd. Velen verzoeken de godheid om verlossing van hun kiespijn, maar evenveel ge bedsbriefjes danken de godheid weer voor zijn goedheid om hun pijn weg te nemen. Het aanroepen van deze godheid is dus eigenlijk niets anders dan een IIOOREN EN HOOREN ZIJN TWEE. Wie uiwuuteuu üe Q üoort, ure noori met veei. xUxxuii, zeer la»x^ xya ue Uiugen uie ecu xixcimuu o* ccu UUji aüOx x -- mum, lil xyu Weia. uil »txaai, ia nu nam, ja Waai' incir Wie aonoiy Waarneemt en uaimucü- „xg iULwen, «.au veexueei met ancS Wat ujj uouiu xeeren, el' een rncixw ü^xouu^uai uoor upuoeu, or net nau uoui v exiuanon. v oor uxl Oiies. isi net oenter nooaia, Uul ny weiixcujiv n o o r t, u.w.z. uat met öiocnts xjjii oor een zeitere KiauK oi oomuiiiatio van mannen opvangt, maar nat zyii gcuacnten ue oelecnenis van nei gcnoorue ook Verwerden, xxet oor is» lonsnotte niet meer uan net or gaan, net miuuei waaruoor een ge waar woruing tot ons nomt. op net verwenen van uie gewaui wor- Uing aoint nel aan. Z.OU u.v. een muziekiieineuoer van een concert gemeten wanneer ny, ai- ieeu met zyu ooren, zeitere noten oomoinauea noorüei rveen numersl Zjiju geuacnten zjju ingesteiU op net verwerxen van ue Kiamten ure zyu ooren opvangen, en uit verwciK.cn geelt üe gewaarworuing, aie de neï- neboers Kunstgenot noemen. Wie proiyt wil treKKen van hetgeen om hem heen voorvait, moet zien uan ook voornemen om te luisteren met ge concentreerde aanaaeht. Wanneer wij wat men noemt „ver strooid" zijn, beteekent dit, dat onze gedachten ergens anders zijn dan bij hetgeen op dat oogenblik voorvait. W anneer dan toch het oor als orgaan mechanisch doorgaat met opnemen van klanken, dan kan het zijn dat wij desgevraagd in staat zijn om precies te herhalen wat men tot ons gezegd heeft, zonder dat nochtans een grein van de beteekenis van die woor den tot ons is doorgedrongen. Wat men hoort met het oor alleen neemt de geest niet op, en onthoudt men derhalve ook niet, Hooren zonder opnemen heeft even weinig nut als het van buiten leeren van meetkundige stellingen met bewijs en al, wanneer men niet in staat is de stellingen te begrijpen. Want wie ze begrijpt kan ze, na grondige studie, ook zelf reconstruee- ren. Hoort in twee opzichten! Geeft uzelf onmiddellijk rekenschap van de beteekenis van het gesproken woord, de gesproken zin. Schept u een scherp gedachtenbeeeld van hetgene waarop ze betrekking hebben. Doorgrondt en combineert, dan alleen maakt u 100 procent van wat u hoort! Dr. JOS. DE COCK. (Nadruk verboden). soort onbewuste inbeelding, zooge naamde „suggestie". Het volk gelooft echter vast en zeker, dat zoo'n gebed en zulk een gebedbriefje zal helpen. En daarmede is reeds veel gedaan, is een deel der pijnstillende genezing reeds gedaan. De aan kiespijn heeft het onbegrensde vertrouwen zijn godheid, dat deze zijn gebed verhooren. Evenals bij ons de zieke rustiger is, als de dokter zijn bezo heeft gebracht. Rin. Waarschijnlijk zal de godheid i zoeroe niet alle kiespijn kunnen len, want een nerveuze tand- en a gezichtspijn is slechts op deze wy te overwinnen. Bij aandoeningen de tand wortels zal de Japanner, ev goed als de Europeaan naar den i arts moeten gaan, om werkelijk van pijn te worden verlost.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 28