BAKVISCH EN BOXER-GENERAAL.
Een kiespijn altaar.
Herinneringen van een journalist uit den tijd van den Chineeschen
boxer-opstand
door
JOSEPH HERRINGS.
(Geïllustreerd door Wooping).
I.
Het is thans ongeveer dertig
jaar geleden, dat de oogen der
geheele beschaafde wereld ge
richt waren op het Verre Oos
ten. Dat was in het jaar 1900,
toen een groep Chineesche fa
natici, de zoogen. „Boxers",
den haat van hun rasgenooten
tegen de blanken toonden door
zeer vijandig op te treden, ja
zelfs door moord en dood
slag! De moord op den toen-
maligen Duitschen gezant in
China vormde de climax voor
den opstand, waaraan door een
internationaal expeditiekorps
een einde werd gemaakt. Een
der journalisten, die van de
vijandelijkheden getuige was,
geeft hier in een serie van vier
artikelen zijn ervaringen weer.
Aan den mast van de „Lien-Shing",
in de haven van Sjanghai, fladderde
reeds de „blue Peter" het was dus de
hoogste tijd om mij in te schepen, wil
de ik de reis naar het terrein der Boxer
opstanden meemaken.
Reeds stond ik, geleund over de ver
schansing, op het dek van het schip,
toen vanaf den landingssteiger de heer
H uit Strassbourg, die in de Fransche
concessie van Sjanghai woonde mü
groette.
„Waarheen is de reis?" vroeg hij be
langstellend.
„Naar Takoe en Tientsin voorloopig!"
was mijn antwoord, „en dan waarschijn
lijk verder naar Peking!"
„Daar komt u nooit", voorspelde mij
M. op hoopvolle wijze", ditmaal is het
ernst! U weet immers, dat ik in relatie
sta met Ghang-chi-toeng, den vice-
koning van de provincie Hupeh, die
door de Engelschen evenals door de
andere Europeanen voor hun vriend
wordt gehouden God bescherme
deze onuoozelen! Maar door mijn rela
ties met hem ben ik over de vorderin
gen van den boxer-opstand nauwkeu
rig onderricht en ik kan u verzekeren,
dat de Chineezen ditmaal werkelijk de
blanken uit het land willen drijven,
óf alle blanken om zeep willen helpen!
Dat is tenminste de vrome wensch van
hen en óók van Chang-chi-toeng!
En als hij nu nog niet meedoet, is het
alleen, omdat het een geslepen kerel
is„ die eerst de kat eens uit den boom
kijkt en afwacht, hoe de machtsver
houdingen zich tusschen Peking en
Takoe ontwikkelen".
„U meent toch niet, dat de Boxers
of laten wij liever generaliseeren en
„China" zeggen daar zullen over
winnen?" bemerkte ik.
„Ik geloof dat ook niet, maar last
zullen wij zeker er mee hebben! Voor
u is dat een heel ander gevaldan
is zoo'n opstand een bron van geld
Uw courant krijgt natuurlijk kolom na
kolom overgetelegrafeerd, als
„Nu als
„Als u in leven blijft en telegraaf
en kabel intact blijven! Het laatste
schijnt reeds het geval te zijn. Tenmin
ste in Tsjifoe. En nu heb ik nog een
verzoek aan u
Ja, antwoordde ze gedwee, zonder
eenige uitlegging te vragen. Ik zal ko
men. En het volgende oogenblik was de
trein reeds verdwenen.
Eenige weken leefde ze als in een
droom, waarin de Parijsche trein weer
telkens en telkens Harry bracht, Harry,
dien ze op zoo'n plotselinge, vreemde
wijze was gaan liefhebben met haar
gebeole ziel. Daarna volgde een hel op
aarde. Dat was de tijd, waarin pa en
ma alles ontdekten, haar verweten dat
ze haar naam te grabbelen gooide. Nooit
behoefde ze op hulp te rekenen als ze
dat met dien kellner voortzette. Ze ant
woordde weinig op al die verwijten, we
tende dat ze nog machteloos was, maar
toen ze één-en-twintig jaar was, gebeur
de het, dat de kellner van een Parij-
schen trein in een hotel in de hoofd
stad een betrekking vroeg en kreeg en
dat een verwend doktersdochtertje een
nederige kantoorbetrekking aannam en
inet haar Harry trouwde en zoo geluk
kig was als nooit tevoren in haar luxe
leventie.
(Nadruk verboden).
Een verscheurende gil van de stoom
fluit, het teeken van vertek der „Lien-
Shing" onderbrak de rede van M.
„Wij hebben nog enkele minuten
luistert u nog even: Het zal u wel be
kend zijn, dat sedert korten tijd de
gouverneur der provincie Sjangtoeng,
Yuan-Ski-kai (later korten tijd keizer
van China. Red.) een vriend van mijn
nu vice-koning Chang-chi-toeng
is Evenals deze laatste is hij een voor
zichtig man, die slechts dan mede zal
werken tot een algemeene slachting
der Europeanen, als er kans bestaat,
redelijke kans natuurlijk, dat men de
Europeanen daarmede geheel en voor
altijd kan verwijderen! Maar zooals
reeds gezegd Yuan-ski-kui is pas
korten tijd in Sjantoeng en heeft daar
met een aantal corrupte generaals te
doen, die het liefst op eigen gelegen
heid laten wij zeggen voor eigen
risico zaken doen. Een van deze
„Het is mij alleen niet duidelijk,
waarom Uw papa U juist in deze moei
lijke tijden mee naar China neemt"
generaals heet Woe-tsjoe-feng, die de
in Tsjifoe gestationneerde troepen
commandeert. Om deze generaal te
winnen voor Yuan-ski-kai heeft Chang-
chi-toeng korten tijd geleden bijna een
millioen dollars naar Tsjifoe verzon
den. Wij moesten dat zilver in baren
zenden, daar de tijd te kort was, ze te
laten munten. Maar ter zake! Mijn
partner, zooals u weet de Chinees
Wang-kai-tse, heeft den schat zelf naar
Tsjifoe gebracht en vanaf dat oogen
blik heb ik niets meer van hem ge
hoord, noch schriftelijk, noch telegra
fisch".
„Dus telegraaf en kabel zijn reeds
verbroken?" onderbrak ik hem, niet
zonder bezorgdheid voor mijn jour
nalistieke werkzaamheid aldaar.
„Tenminste in Tsjifoe. Ik zou u daar
om willen verzoeken, dat u mijn part
ner Wang-kai-tse in zijn woning aldaar
opzocht". M. beschreef mij het huis,
dat tusschen de Europeesche nederzet
ting en de Chineezenstad moest lig
gen en dat betrekkelijk gemakkelijk te
vinden moest zijn.
„Geef hem dit" hij drukte mij zijn
visitekaartje in de hand, waarop hij in
Chineesche letterteekens iets had neer
gekrabbeld het zal hem van uw
goeden wil overtuigen en zendt mij
a.u.b. het telegram, dat hij u zal over
handigen vanuit Takoe, als hij tenmin
ste niet de voorkeur er aan zou geven,
zelf zich op de „Lien-shing" in te
schepen
De matrozen troffen reeds toebereid
selen om de valreep in te halen.
„Ik vertrouw deze zaak in alle op
zichten aan u toe en dank u bij voor
baat!" riep M. nog en greep, zonder
dat ik ja of neen had gezegd, mijn hand,
die hij krachtig drukte en was on
danks zijn 60 jaren in twee, drie
sprongen van de valreep in de wach
tende sampan gesprongen. „Wang-kai-
tse, mijn partner", riep hij van daaruit
nog., terwijl het anker reeds werd op-
haald, „is gemakkelijk te herkennen
een lange, magere kerel, die een lang
en een kort been heeft en dientenge
volge een minstens 15 cm hooge ortho-
paedische laars draagt, van Euro-
peesch fabrikaat". De schroef begon te
draaien de „Lien-shing" stoomde
den Wampoe af naar de Gele Zee.
Drie dagen later, nog vóór zonsop
gang, deed het schip Wei-hai-wei aan,
vroeger een Chineesche oorlogshaven.
thans Britsche bezitting. Twee Aineri-
kaansche dames kwamen aan boord, een
bekoorlijke, eenigszins vroegrijpe bak-
visch van 16 jaar en de ver-in-ouder-
dom boven haar uitstekende tante.
Ik was tegen mijn gewoonte in zeer
vroeg opgestaan, daar ik mij Wei-hai-
wei niet wilde laten ontgaan en nu was
j ik de eenige persoon, waarbij het bak-
vischje haar hart kon uitstorten en
waarbij zij haar nieuwsgierigheid kon
voldoen.
Lang voordat wij Tjingfoe bereikten,
wist ik daarom, dat het bakvischje
Mabel Kingford heette en de dochter
was van een bekenden „tea-taster".
Wat een „tea-taster" was, wist ik niet
en zullen ook slechts weinigen weten.
Totdat ik miss Mabel leerde kennen
had ik nog nooit van dit woord ge
hoord. Zij verklaarde mij met grappi
ge ernst, dat haar „pa", dien zij meer
malen heel oneerbiedig bij zijn voor
naam Charly noemde, de beroemdste
tea-taster van heel Amerika en Enge
land was. „Als u in Amerika en Enge
land bent geweest, kent u toch wel de
firma Par kand Tealford? Nu, ziet u
weldaarvoor keurt hij de thee. En
ik zeg u uit dertig verschillende
soorten vindt hij na te hebben ge
dronken, onmiddellijk de beste soorten
that 's my papa theeproever en
inkooper en hij verdient geld als
water!"
„Het is mij alleen niet duidelijk", zei
ik, „waarom uw papa u juist in deze
moeilijke tijden mee naar China
neemt!"
„Als hij daarover te zeggen had ge
had, zat ik nu thuis, in New-York, 84ste
straat West, drie trappen, voorhuis, en
zat ik daar te versuffen bij den rom
mel, dei zij „kunstnijverheid" gelieven
te noemen! Tante Alice is één stuk
kunstnijverheid! Maar sedert ma ge
storven is ik was toen 10 jaar oud
heeft hij mij beloofd, mij ieder jaar
mee op zijn reizen te nemen, die dan
meestal naar China of naar Japan zijn,
in verband met zijn theezaken. Dat wil
zeggen, hij zou mij meenemen, wan
neer ik goed oppaste, maar hij heeft
nog geen enkel jaar woord gehouden!"
„Dus hebt u ieder jaar slecht opge
past?" veronderstelde ik.
„Dan kent u Mabel Kingford al heel
slecht", antwoordde zij, met een belee-
dig airtje, „ik was zóó braaf en paste
zóó geweldig goed op, dat de directrice
van de kostschool, waar Charly mij op
had geplaatst, reeds vóór het einde van
de eerste cursus verklaarde, dat zij mij
niets meer leeren kon".
(Vervolg volgende week).
„Wat bedoelt u er mee dat u in de
advertentie zet „met uitzicht op een
groot park? Daar is hier toch geen
park?"
„Nou ja, dat is wel zoo, maar er is
uitzicht op den aanleg ervan!"
(„Berlingske Tidende").
In bijna alle Japansche steden be
vinden zich zoogenaamde „kiespijn
altaren". Hierbij prevelt de Japanner
een voorgeschreven gebed, waarin hij
om verlossing van zijn kiespijn smeekt.
In dit gebed wordt er een bepaalde
godheid, Binzoeroe genaamd, aange
roepen. Het is de god der genees
krachtige kruiden en een der meest
populaire goden voor de armere volks
lagen. Binzoeroe's wonderen zijn alom
bekend, want een gebed tot hem helpt
bijna altijd. Wie een beeltenis van
dezen god be'.t, die streelt het beeld
op de plaats, waar hij zelf pijn voelt.
Dan raakt hij met diezelfde vinger de
pijnlijke plaats aan. Door deze genees
kracht-overdracht, meent men vast het
lichaam weer gezond te kunnen maken.
Het „kiespijnaltaar" is een soort Ja-
pansch houten huisje, dat eenigszins
gelijkt op een nestkastje voor zang- i
vogels, want het huisje staat meestal
in een groen boschje. Duizenden pa
piertjes zijn aan het huisje en aan de
takken er om heen bevestigd. Velen
verzoeken de godheid om verlossing
van hun kiespijn, maar evenveel ge
bedsbriefjes danken de godheid weer
voor zijn goedheid om hun pijn weg te
nemen.
Het aanroepen van deze godheid is
dus eigenlijk niets anders dan een
IIOOREN EN HOOREN
ZIJN TWEE.
Wie uiwuuteuu üe Q
üoort, ure noori met veei.
xUxxuii, zeer la»x^ xya ue Uiugen
uie ecu xixcimuu o* ccu UUji aüOx x --
mum, lil xyu Weia. uil
»txaai, ia nu
nam, ja Waai' incir
Wie aonoiy Waarneemt en uaimucü-
„xg iULwen, «.au veexueei met
ancS Wat ujj uouiu
xeeren, el' een rncixw ü^xouu^uai uoor
upuoeu, or net nau uoui
v exiuanon.
v oor uxl Oiies. isi net oenter nooaia, Uul
ny weiixcujiv n o o r t, u.w.z. uat met
öiocnts xjjii oor een zeitere KiauK oi
oomuiiiatio van mannen opvangt, maar
nat zyii gcuacnten ue oelecnenis
van nei gcnoorue ook Verwerden, xxet
oor is» lonsnotte niet meer uan net or
gaan, net miuuei waaruoor een ge
waar woruing tot ons nomt. op net
verwenen van uie gewaui wor-
Uing aoint nel aan.
Z.OU u.v. een muziekiieineuoer van
een concert gemeten wanneer ny, ai-
ieeu met zyu ooren, zeitere noten
oomoinauea noorüei rveen numersl
Zjiju geuacnten zjju ingesteiU op net
verwerxen van ue Kiamten ure zyu
ooren opvangen, en uit verwciK.cn
geelt üe gewaarworuing, aie de neï-
neboers Kunstgenot noemen.
Wie proiyt wil treKKen van hetgeen
om hem heen voorvait, moet zien uan
ook voornemen om te luisteren met ge
concentreerde aanaaeht.
Wanneer wij wat men noemt „ver
strooid" zijn, beteekent dit, dat onze
gedachten ergens anders zijn dan bij
hetgeen op dat oogenblik voorvait.
W anneer dan toch het oor als orgaan
mechanisch doorgaat met opnemen
van klanken, dan kan het zijn dat wij
desgevraagd in staat zijn om precies
te herhalen wat men tot ons gezegd
heeft, zonder dat nochtans een grein
van de beteekenis van die woor
den tot ons is doorgedrongen.
Wat men hoort met het oor alleen
neemt de geest niet op, en onthoudt
men derhalve ook niet, Hooren zonder
opnemen heeft even weinig nut als het
van buiten leeren van meetkundige
stellingen met bewijs en al, wanneer
men niet in staat is de stellingen te
begrijpen.
Want wie ze begrijpt kan ze, na
grondige studie, ook zelf reconstruee-
ren. Hoort in twee opzichten! Geeft
uzelf onmiddellijk rekenschap van de
beteekenis van het gesproken woord,
de gesproken zin. Schept u een scherp
gedachtenbeeeld van hetgene waarop
ze betrekking hebben. Doorgrondt en
combineert, dan alleen maakt u 100
procent van wat u hoort!
Dr. JOS. DE COCK.
(Nadruk verboden).
soort onbewuste inbeelding, zooge
naamde „suggestie". Het volk gelooft
echter vast en zeker, dat zoo'n gebed
en zulk een gebedbriefje zal helpen. En
daarmede is reeds veel gedaan, is een
deel der pijnstillende genezing reeds
gedaan. De aan kiespijn
heeft het onbegrensde vertrouwen
zijn godheid, dat deze zijn gebed
verhooren. Evenals bij ons de zieke
rustiger is, als de dokter zijn bezo
heeft gebracht. Rin.
Waarschijnlijk zal de godheid i
zoeroe niet alle kiespijn kunnen
len, want een nerveuze tand- en a
gezichtspijn is slechts op deze wy
te overwinnen. Bij aandoeningen
de tand wortels zal de Japanner, ev
goed als de Europeaan naar den i
arts moeten gaan, om werkelijk van
pijn te worden verlost.