U MISSEN Ui.
DE DOLENDE MEIEN.
TIELEMANS' WIJNEN
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
Hederlandsche fliddenstandsbank
Wat moet men van Amerika's
economische toestand denken?
DONDERDAG 14 APRiL 1932
60ste JAARGANC
Nieuw leven te Genève. - Fransche ontstemming over
de Amerikaansche voorstellen. - Redevoeringen van
Litwinof en Tardieu. - Fransche persstemmen over
de verkiezing van Hindenburg.
KONINGSTRAAT 7
Handelscredieten
Girorekening
De ontwapeningsconferentie.
Raad van den Volkenbond.
De Nederlandsch-Belgische
betrekkingen.
in 50 dessins,
kleur-eoht, - wasch-echt,
VRAAGT naar
Koningstraat 85. om de kwaliteit. Telef. 492.
FEUILLETON
Nr. 7106. EERSTE BLAD
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 11.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, NederL Oost en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f 1._. Modeblad resp. f 0.95,fl.25, f 1.25, f 1.36. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTEN TIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsrto. 4 ct.
De ontwapeningsconferentie is tot
nieuw leven gekomen, na een Paasch-
vacantie van drie weken en de heeren di
plomaten hebben zich ook aan hun af
spraak gehouden, dat direct na de vacantie
die groote principieele kwesties aangepakt
zouden worden. Tal van ministers van
buitenlandschs zaken zijn te Genève, zoo
dat in de komende dagen belangrijke be
sprekingen kunnen worden verwacht.
De eerste indruk, die men van de nieu
we besprekingen krijgt zegt de „Nw.
Rott. Crt" is dat die groote dingen met
meer waarschijnlijkheid in hevige botsin
gen dan in indrukwekkende resultaten
zullen bestaan. Maar wat er ook te voor
schijn kome, hetzij goed of kwaad, het zal
in ieder geval van het grootste belang zijn
voor de verantwoordelijke mannen in de
verschillende landen van Europa, er hun
volle aandacht aan te wijden.
Genève wordt in deze dagen politiek
centrum, meer dan het ooit is geweest.
Weldra zullen daar MacDonald, Stimson,
dr. Briining en Tardieu bijeen zijn, ge
flankeerd door Grandi, die in de buiten-
Avereld steeds Mussolini vertegenwoordigt.
Wij vreezen, dat de vooruitzichten van de
ontwapeningsconferentie dan op zichzelf
geen rechtvaardiging zullen zijn voor het
bijeenkomen van een zoo uitermate illus
ter gezelschap. De heeren zullen slechts
uit radeloosheid, in de hoop van met pra
ten in het algemeen iets verder te komen
of eenig nieuw onheil af te wenden, de
hoofden bijeensteken. Desniettemin zal
deze ontmoeting toch nog weer meer be-
teekenis geven aan het milieu van de con
ferentie, die 2M maand na haar begin nog
zoo weinig belooft. En in ieder geval zal
dat milieu de beste observatiepost zün
voor de andere ministers van buitenland-
8che zaken, aan wier handen op 't oogen-
blik zooveel is toevertrouwd.
Zooals men uit het nummer van Dins
dag heeft kunnen lezen, heeft. Amerika
den eereten dèh besten dag meteen flink
aangepakt en is met een voorstel gekomen
om niet alleen den gasoorlog af te schaf
fen, maar ook tanks en geschut boven zes
Engelsche duimen, dat niet in permanente
versterkingen ontransportabel of op oor
logsschepen is opgesteld, te verbieden.
De Engelsehen hebben onmiddellijk hun
steun aan dit voorstel verleend, maar
Frankrijk had er groote bezwaren tegen,
omdat het daarmee de richting uit zou
gaan die Frankrijk niet wil. Het maakt
van de beperking der bewapening een
eenvoudig probleem, wat voor Amerika
geen bezwaar heeft, terwijl Frankrijk dit
vraagstuk alleen in grooten samenhang
wil behandelen.
De Fransche ontstemming naar aanlei
ding van de Amerikaansche vooretellen,
waarover wij hierboven reeds spraken,
geeft de Fransche bladen natuurlijk de
noodige stof tot schrijven. Verschillende
bladen beschouwen het Amerikaansche
KANTOOR DEN HELDER
voorstel als een manoeuvre tegen Frank
rijk. "Men verwijt den Amerikaanschen
vertegenwoordiger bovendien, in strijd
met de bepalingen, geen der betrokken
mogendheden van te voren van zijn voor
nemen te hebben ingelicht en niet den
gebruikeliiken weg via het bureau der con
ferentie te hebben gevolgd, aangezien het
bureau alleen bevoegd is voorstellen op
de agenda te plaatsen.
De „Echo de Paris" schrijft, dat men de
Fransche vertegenwoordigers wilde ver
rassen. Het blad acht het ongehoord, dat
een vertegenwoordiger ter conferentie het
zelfs niet de moeite waard vond. een dei-
meest belanghebbende staten van zijn
voornemens op de hoogte te stellen.
Overigens heeft Amerika zich wel er
voor behoed, de vliegtuigmoederschepen
en de zware bombardementsvliegtuigen,
die het in zoo groote hoeveelheid bezit, in
het voorstel op te nemen.
Tardieu heeft echter op meesterlijke
wijze het voorstel van den Amerikaan
schen ambassadeur weten af te wijzen.
Redevoeringen van Litwinof en Tardieu,
De corr. van de „Nw. Rott. Crt." te Ge
nève meldde Dinsdagavond aan zijn blad:
Op de ontwapeningsconferentie begint
het er op te lijken, dat wij in de algemeen e
commissie een herhaling krijgen van de
algemeene discussie van Februari. De ge-
heele ochtend -bijeenkomst, die drie uur
duurde, was door twee groote redevoerin
gen gevuld, die van Tardieu en Litwinof.
Het bedenkelijke was niet alleen dat bei
der standpunt natuurlijk geheel uit elkaar
liep, doch ook dat heiden een gansch an
dere kwestie behandelden, zoodat wii nog
niet kunnen zeggen, dat er eenige bepaal
de orde, althans in de debatten gekomen
is. Tardieu besprak de Amerikaansche
motie van Maandag en verdedigde tegen
over f».7.e de Fransche voorstellen van Fe
bruari. Litwinof daarentegen zeide slechts
enkele woorden over de qualitatieve wa
peningsvermindering en behandelde voor
namelijk de kwantitatieve vermindering
van wapening.
Tardieu was de tweede en laatste spre
ker. Hü heeft geen nieuw voorstel inge
diend, doch zich tot de verdediging der
Fransche vooretellen van Februari en de
bestrijding der Amerikaansche motie be
paald. Hij deed dit weer op zijn streng
logische redeneertoon zonder eenige lyri
sche opsmuk. Zijn rede heeft wel duidelijk
gemaakt, dat als Tardieu na de a.s. Fran
sche Kamerverkiezingen aan het bewind
zou blijven, geenei'lei hoop op een kwali
tatieve vermindering van oorlogsmateriaal
der landmacht kan worden gekoesterd;
terwijl Tardieu het nog trachtte voor te
stellen dat de Fransche en Amerikaansche
voorstellen eigenlijk hetzelfde wilden. Be
houdens het feit, dat de Amerikaansche
motie onvolledig was, heeft Tardieu onom
wonden de tegenstelling tusschen de Fran
sche en Amerikaansche voorstellen toege
geven en het Amerikaansche voorstel tot
afschaffing van tanks en zwaar geschut
beslist verworpen.
Enkele Fransche bladen wijden nog
commentaren aan de overwinning van
Hindenburg, die interessant genoeg zijn
om hier te vermelden.
Het radicale blad „Républiique" ver
klaart, dat, nu Hindenburg herkozen is.
het moment voor een loyale en volledige
bespreking tusschen Duitschland
Frankrijk bijzonder gunstig is.
De „Ere Nouvelle" merkt op. dat alleen
de werkloosheid de getalsterkte der uatiq-
naal-socialisten bepaalt. De werkloosheid
zal verdwijnen, als de nood verdwijnt en
als Duitschland zich bereid verklaart aan
zün herstel te beginnen door samenwer
king met het overige Europa.
De „Oeuvre" noemt het vreemd, met
welk een nadruk de Fransche nationalis
tische pers tracht te bewijzen, dat Hinden-
burg's overwinning eigenlijk een neder-
laao- en Hitler's nederlaag eigenlijk een
overwinning is.
Naar de meen ing van de „Peuple"10ej'
men thans in Frankrijk en in Duitschland
beginnen te werken aan het herstel van
den waren vrede, welke de wraakzucht, die
de oorlog heeft achtergelaten. wegneemt.
Een oprechte verzoening der volken kan
slechts geschieden door volledig af te zien
van de oude methoden.
en dene technische argumenten naar voren
om het bewijs te leveren, dat het onmoge-
Ter ontwapeningsconferentie zijn Dins
dagmorgen in de centrale commissie de
algemeene beschouwingen voortgezet.
Litwinof, de Russische minister van
buitenlandsche zaken, eischte, dat de te
sluiten ontwapeningsovereenkomst niet
slechts een beperking der wapenigen, doch
een algemeene wapeningsvermindering
moet inhouden, want noch een beperking,
noch een gedeeltelijke vermindering van
bepaalde soorten van wapening kan een
toekomstigen oorlog verhinderen.
De generale staven moeten de ingrij
pende wapeningsvermindering welke Rus
land voorstelt, evenzeer gevoelen als de
ministers van financiën, en de belasting
betalers.
De wapeningsvermindering moet voorts
onder volle rechtsgelijkheid van alle sta
ten tot stand komen en wel zoo, dat de
lijk is een algemeen aanvaardbaar begrip
van een „aanvalswapen" vast te leggen;
want ook een beperking in de grootte van
onderscheiden wapeningen of vaststelling
van een maximum bedrag voor de toe
laatbare kosten, zou in de praktijk niets
uithalen. Duitschland had reeds het
voorbeeld gegeven van den bouw van een
prachtigen kruiser in zakformaat en on
getwijfeld zouden knappe ingenieurs in
alle landen ook vliegtuigen in zakformaat
kunnen construeeren. Met de tanks als
aanvalswapen was het feitelijk hetzelfde,
want ieder land bezit landbouw-tractors,
die niemand zou willen afschaffen, en die
met weinig moeite in krachtige aanvals
wapenen veranderd konden worden.
De hulp aan de Donaulanden.
De voorstellen van de flnaneleele
commissie aangehouden.
De Raad van den Volkenbond heeft
Dinsdagmiddag, zooals na de mislukking
van de Londensche Donauconferentie te
verwachten was, de behandeling van de
voorstellen van de financieele Volken
bondscommissie tot leniging van den
financieelen nood van Bulgarije, Grieken
land, Hongarije en Oostenrijk tot de zit
ting van Mei verdaagd.
Tardieu, die de raadsvergadering pre
sideerde, Sir John Simon, Grandi en von
Bülow beijverden zich allen bij hun verde
diging van het besluit tot verdaging om
den indruk van de mislukking der Lon
densche besprekingen te verzachten. Met
nadruk verzekerden allen, dat men het te
Londen volkomen eens was geweest over
de noodzakelijkheid van spoedige hulp en
zij spraken allen het vertrouwen uit, dat
alsnog overeenstemming zal worden be
reikt.
Uiteenzetting van minister
Hymans in den Belgischen mi
nisterraad. De kwestie voor
©nbepaalden tijd verdaagd?
In den ministerraad, welke Maandag
middag heeft plaats gehad, heeft de heer
Hymans, minister van buitenlandsche
zaken, breedvoerig gesproken over de be
trekkingen tusschen België en Nederland.
Hij zette uiteen, in welke omstandig
heden officieuse onderhandelingen tus
schen twee staatslieden eenige maanden
waren begonnen, ten einde te onderzoe
ken, of er eenige overeenkomst mogelijk
was.
Er was eenige overeenstemming be
reikt, waarvan de bepalingen evenwel niet
konden worden bekend gemaakt, wegens
het verzet, dat in Nederland is opge
stoken. Dit verzet heeft den Nederland-
schen minister aangespoord om de kwes
tie voor onbepaalden tijd te verdagen.
Minister Hymans betreurde het, dat 13
jaren na den oorlog nog geen overeen
komst was getroffen, aangaande de her
ziening van het verdrag van 1839, het
welk volgens de beslissing van de confe
rentie van Versailles gewijzigd diende te
worden.
Wij op het Continent weten over het
algemeen bitter weinig, wat er in het
sterkst gewapende staten ook het meest
door de ontwapening worden „getroffen
Spr. acht het gewenscht, dat de be
perking der bewapeningen des te grooterRijk van den eertijds zoo machtigen dol-
zal zijn naarmate de bewapening van een ,'ar omgaat? Het is een land, dat onge-
land reeds zeer groot is. Het Russische ivvijfeld fascineert; men heeft er hooge
voorstel luidt dan ook, dat legers vaii'^deeën van, grootendeels gevolg van de
meer dan 200.000 man met vijftig procent
verminderd zullen worden en slechts
legers onder 30.000 man van eenige be-
perking vrij zullen blijven. Legers die
i tusschen 30 en 200 duizend man sterk
SS per el.
Verkrijgbaar bij:
Let op naam op den zelfkant
Vraagt onze Stalen-collectlo
in het zwaar beproefde Europa. Het is
waar, dat Europa verdeeld is en dat aloin
tariefmuren den handel doen stagneeren
en het chauvinisme doen toenemen, ter
wijl Amerika die nadeelen niet kent.
Maar Europa heeft het intellect c*» de
Amerikaansche gave voor bluf, reclame traditie, beide factoren, die Amreika in
en niets ontziende reclame. Men be- het geheel niet of zeer embryonaal bezit,
schouwt Amerika als het land van ont
zaglijken rijkdom, van fabelachtige hulp
bronnen, van toomelooze energie; een
Bovendien is de controverse tusschen de
verschillende Amerikaansche staten mis
schien even groot als in ons werelddeel
land, dat de wereld zal leiden naar nieu- en hoe verder de crisis zich verscherpt,
zijn, moeten proportioneel in percentageswe weivaart. Heeft Hoover niet menig- hoe meer kans er is, dat die controverse
r?n K. l V.^ verminderd worden.maaj gezegd, dat de crisis in Europa be- tot conflicten leidt. Wij in Europa heb-
Dit zelfde beginsel maar natuurlijk met gonnen is en dat zij in Amerika zal ein-I ben er na den oorlog op los geleefd; wij
andere getallen kan op de verminde- j digen? Hoe is de realiteit? Met één woord 1 hebben in den vrede van Versailles een
ring van de zee- en luchtstrijdkrachten j treurig. Amerika ziet in Europa ver-onding, dat meer verwording sticht dan
fl An I d 1, 1 rl Onn 1V1 rrïL-l 1 Ct V» /T li n! ,1 1V1 w, 1. 1 A_ ,1 t. 1 1Cl .1 1
deeldheid, waar in zqn land eenheid in men oorspronkelijk gedacht heeft, doch
alles heerscht, eenheid van munt, vanjook in Amerika heeft men het ervan ge-
vervoer, van tarieven, van politiek; nomen en de fabelachtige rijkdom mag
toegepast worden.
Nopens het voorstel van Gibson zeide
Litwinof: voorstellen tot afschaffing van t,
een bepaalde soort bewa'peninq lijken de opa krakeelt met elkander om niets, gerust een sprookje worden genoemd.
r>ljT_ terwijl in Amerika de eenhoofdige lei- De ex-president Calvin Coolidge,
Russische regeering niet den juisten weg te
zijn om tot een oplossing van het alge
meen probleem van ontwapening te ge
raken.
De rede van Tardieu.
Na Litwinof sprak Tardieu, die vrij
scherp de Amerikaansche voorstellen nog
maals te lijf ging. Hij noemde ze onover-
legd en onuitvoerbaar en bracht verschei
ding voor regelmaat en gezonde toestan
den zorg draagt. In Europa een ontel
baar aantal staten en staatjes met elkan-
in
zijn ambteloos burgerschap journalist
geworden, schreef hierover in de „Satur-
day Evening Post" onder het hoofd
der vijandige belangetjes, in Amerika „Debts and Taxes" en bewees met cijfers,
een nauw aan elkander verbonden Sta- hoe de publiekrechterlijke schulden in
ten-bond. Kortom.... Europa is een Amerika tot een topzware kegel zijn uit-
afstervend werelddeel, terwijl Amerika gegroeid. In de onderstaande cijfers ziet
de verpersoonlijking is van forsche men de anstwekkende stiiging van de pu-
kracht. Tenminste zoo ziet Amrika den bliekrechterlijke uitgaven in millioenen
toestand! In werkelijkheid is het in dollars:
Amerika misschien treuriger gesteld dan
Totale uitgaven
van de Federale
Regeering, de
Staten en Ge
meenten
waaarvan Fed.
Regeering
Staten
Gemeenten
1903 1913 1923 1929
I 1.570 2-919 S 9-920 13.048
475
182
9'3
692
383
1.844
3.885 3.932
1.242 1.990
4.793 7-126
De stijging der gezamenlijke uitgaven
steeg van 1913 tot 1929 van 30.24 tot
107.37 per hoofd der bevolking en het
eenige gunstige is dat de nationale schuld
van 1919 tot 1929 van 26.400.0000.000 tot
16.900.000.000 is verminderd; op het
moment is deze weder stijgende. De kos
ten van staten en gemeenten steeg van
2.27 millioen in 1913 tot $9.116 ntillioen
in 1929, hetgeen een gemiddelde jaarljjk-
sche vermeerdering van 20 uitmaakt.
Van deze ontzaglijke som vergde rente
1.481 millioen, schuldvermindering
1.126 millioen, -wegen 1.936 millioen ert
scholen 2.491 millioen, cijfers, d'.e uit
liet budget van 1928/9 zijn genomen.
Het is niet te verwonderen, dat wij
van een noodtoestand spreken. Toen er
een hoogconjunctuur heerschte, viel deze
reusachtige uitbreiding van het bestuurs
apparaat niet op; men betaalde de belas
tingen en men hield meer dan voldoende
over om goed te leven en daarbij nog te
sparen. Nu echter de situatie buitenge
woon is achteruitgegaan, de koopkracht
is verminderd, beteekent deze reusach
tige uitgave een niet meet te dragen be
lasting. Vooral als daarbij op een ge
geven moment sociale steunmaatregelen
noodig zijn, want Amerika kent geen
sociale wetten. Toch zijn er op het mo
ment niet minder dan acht millioen werk-
loozen niet hun respectievelijke gezinnen.
Natuurlijk moet voor deze slachtoffers,
tenmiste, wanneer de crisis nog langer
blijft aanhouden, iets worden gedaan en
de kleinste steun in verhouding tot den
Amerikaanschen levensstandaard zal
toch minstens ettelijke milliarden dollars
per jaar vergen, waarmede het budget
moet worden verhoogd en waar over het
loopende begrootingsjaar een deficit van
circa 2 mililard wordt verwacht, zou dit
deficit met de steun-milliarden worden
verhoogd!
Is het dan te houd gesproken 0111 te
zeggen, dat Amerika voor een debacle
staat? De gemeenten kunnen nergens
door
K. R. G. BROYVNE.
64)
Geoi'ge kuchte voor de derde maal en
keek strak voor zich uit. Hij had als leu
genaar niet de minste routine en dus was
hij blij, dat zijn plicht, als chauffeur hem
gebood den weg in het oog te houden en
hem dus het aankijken van het slacht
offer des heeren Todd's weldadigheid be
spaarde.
„Wél, toevallig., toen Sir John weer
teruggekomen was.moest ik mijn zak
doek hebben en toen, vreeselijk dom van
me, maar er was niets aan te doen
vlogen de „steenen" mee eruit.... Sir
John zag ze natuurlijk en toen.... en
toen.o verdorie, ik zit te zeuren als
een -ouwe bes.... toen heeft hij ze ge
kocht."
Op die aankondiging volgde een stilte.
Een stilte, die zoo zwaar op de beide
samenzweerders drukte, dat hun adem
haling er onder leed. Ze durfden elkaar
niet aankijken, ze durfden Carmencita
niet aankijken en toen zij begon te spre
ken, hetgeen niet geschiedde vóór de
Westen Winchester weer een kilometer
dichter bij Londen gekomen was
schrokken ze, of iemand onverwacht een
revolver aan hun oor afgeschoten had.
„Sir John heeft mijn juweelen g e-
kocht, zeg je?"
Tot George's groote verlichting kwam
Mr. Todd hem op dit kritieke oogenblik
te hulp.
„Zoo is 't, Millie voor tien duizend
potid. Hij had al 't geld niet in huis en
toen heeft-ie ons een soort van waarborg
som gegeven, begrijp-je en morge an den
dag stuurt-ie je de rest, heb-ie gezegd."
Hij maakte een stuiptrekkende bewe
ging en haalde een portefeuille uit zijn
broekzak te voorschijn. „Hier he-je de
waarborgsom tweehonderd en vijftig
pond.... Zeg, je ben toch niet woedend
op ons, Millie?"
Miss Milligan zag er absoluut niet woe
dend uit, ze keek eer of iemand haar met
een zandzak een tik op haar hoofd gege
ven had. Ze staarde naar de bankbiljet
ten, tot de hoeken begonnen om te krul
len. Ze staarde Mr. Todd aan tot de ex-
vaste goederen-expert begon te blozen;
ze staarde naar de linkerhelft van
George's gezicht, tot die een zacht pur
peren tint kreeg.
I „Goede genade!" zei ze toen. „Moet dat
een grap beteekenen, George?"
„Nee, warempel niet!" gaf George ver
ontwaardigd ten antwoord, ,,'t Is de waar-
beid, de zuivere, onvervalschte, alleen-en-
niets-dan-de-waarheid."
„Zoo is 't," stemde Mr. Todd bij. „Waar
i 0111 ook niet?"
„Waarom ook niet?" herhaalde Car
mencita. a a r 0111 ook niet? Omdat
hel tegen alles in is! Dringt het wel tot
.jullie door wat jullie daar zit te vertellen?
Sir John zou voor vijftig duizend dollar
juweelen van me gekocht hebben en er
met geen woord over gerept hebben! Dat
is toch klets!" 1
George ondervond het als een oplich-
1 ting, dat de crisis er w a s. Hij haalde diep
adem en begon energiek aan het verbete-
ren van den slechten stand van zaken,
1 volgens het plan, door Mr. Todd en hem
ontworpen.
„Nee, dat is het niet, als je bedenkt, dat
Sir John het type van een ouderwetschen
Engelschman is. Er zijn er ongeveer nog
drie over en hij is er één van. Beschei
den, begrijp je vindt het verschrikke
lijk om bedankt te worden.... enzoo-
voort.
„Badankt te worden? Waarom zou ik
hein bedanken? Hij heeft toch waar voor
I zijn geld gekregen, is 't niet?"
I „O. Ja, natuurlijkehdat be
doelde ik ook niet. De quaestie isdat
hij de geheele geschiedenis stil wou hou
den. Geen gezeur en gezanik.begrijp
je?"
„Nee, ik begrijp 't niet," verklaarde
Carmencita kort en bondig. „Ik begrijp
0111 tebeginnen niet...."
„Enne. in de tweede plaats. wou
hij niet dat Lady Croyde er iets van te
weten kwant. Yoor zoover ik tusschen
jzijn voorden door heb kunnen hooren.
zonder één gewetensprik begon Gen-ge
aan het zwart-maken van den schulde- en
vlekkeloozen leenheer van Quantock
j Royal, „schijnt ze te vinden, dat hij te
veel geld voor zijn verzameling uitgeeft.
I Het erfdeel van Geoffrey schiet er op
die manier bij in, enzoovoort, enzoovoort.
En dus wou hij het liever zelf vertellen,
als ze in de geschikte stemming was, of
zoo iets.
„Maar.Heilige Mozes! wat dacht die
vent! dat ik het in het dorp zou laten
omroepen?"
„Nee, neemaar de quaestie is," nu
hij eenmaal op gang was, kreeg George
plezier in het improviseeren, „dat hij
eigenlijk een vrouwenhater.... of nee,
een vrouwen-wantrouwer is. Ik geloof,
dat hij een paar jaar geleden.... door
leen vrouw, zie-je, een financieelen strop
gehad heeft en dat heeft hem natuurlijk
een beetje voorzichtig gemaakt.... Niet,
dat bq jouw niet vertrouwde.. welnee.
maar bij wijze van voorzorg, zie.je..
„Nee," zei Carmencita positief. „Dat zie
I ik niet. Waarom?"
Bij het hooren van dat antwoord achtte
Mr. Todd, die met open mond naar het
meesterlijke improviseeren van zijn me-
desamenzweerder had zitten luisteren,
het oogenblik gekomen om een handje
mee te helpen.
„Luister nou eens naar mij, Millie. Je
bent naar Engeland gekomme 0111 die
'steene te verkoope, is 't niet?.... Nou,
nou benne ze verkocht. Wat wou je dan
nog meer?"
„Ja, maar
„Ben je bang voor wat Reilly zal zeg
ge? Dat zou 'k niet zijn as ik in jouw
j plaats was. We hebben-em een hoop werk
j bespaard, en as echte Ier zal hij je daar
wel vriendelijk en beleefd voor bedan
ken. En het geld van Sir John is toch
zeker net zoo goed as dat van hem, niet?"
Carmencita keek hem strak aan.
„Heeft u een quitantie of een overeen
komst of zoo iets dergelijks, Mr. Todd?"
„Wel nee.maar.
„Tusschen Engclschen van bescha
ving," verklaarde George eenigszins uit
de hoogte, „zijn dergelijke dingen over
bodig. Ons woord is onze schuldbrief.
En je zou hem toch niet hebben willen
beleedigen, is 't wel?"
„Zoo is 't," stemde Mr. Todd in. „Kijk
(es hier, Millie.ik begin 111e een tikkie
j verongelijkt te voelen.George hier en
ik hebben dit voor je opgeknapt, omdat
we Smith een strop wouen bezorgen en
I omdat we jou in de gelegenheid wouen
stellen om naar huis te gaan wanneer je
wou.En nou zit je me an te kijken of
ik een zeere teen ben!"
Carmencita glimlachte even.
„Zoo bedoel ik 't niet, Mr. Todd. Maar
't is nogal en verrassing, ziet-u.
j „Natuurlijk. En je vind dat het een
tikkie onwaarschijnlijk klinkt, niet? Maar
denk es na.wat voor reden zouën wij
ltebb, om et voor waar te laten doorgaan
als et niet waar was?. Nou jij, meisje!"
„Dat is 't 'ent juist," zei Carmencita.
„Het klinkt volgens mij niet een tikje
onwaarschijnlijk, maar absoluut onwaar
schijnlijk, en ik zou het heele verhaal
doodgewoon een verzinsel noemen, als ik
er eenige reden voor zagU zegt, dat
ik morgen de rest van het geld krijg?"
„Ja wis en drie."
„Ik dacht, dat u een man van zaken
was, Mr. Todd!" zei Carmencita op eigen-
aardigen toon. „En u geeft vijftigduizend
pond aan juweelen af aan iemand, die u
Voor den eersten keer in uw leven ziet.
tegen een belachelijk kleine waarborg
som. U moet wel een goeden kijk op
iemands karakter hebben."
Uit den mond des heeren Carr ontsnap
ten allerlei verontwaardigde geluiden.
„Nee ntaar, Carmencita! Je vergeet dat
Sir John een Engelschman uit de beste
kringen is. en daarbij een vriend van
ntijn tante! Ik kan je de verzekering ge
ven, dat als hij je beloofde 0111 je morgen
ochtend een witten olifant te sturen, dat
je om twaalf uur aan 't jacht maken op
een stal zou zijn."
Een korte poos bleef het stil. Dan
schudde Carmencita haar hoofd en
zuchtte wanhopig.
„Ik kan er geen touw aan vast knoo-
pen. Werkelijk, ik begrijp er niets van.
Maar as ik mijn geld morgen werkelijk
„Dat krijg je," stelde Mr. Todd haar
gerust. „Dus nou is de zaak gezond, hè
Millie? As ik jou was telegrafeerde ik me
Pa, dat de boel voor mekaar was, dus
dattie op ze eigen gezondheid mocht gaan
drinken."
„Dat zal ik doen nadat ik telefonisch
met Sir John gesproken heb."
Mr. Todd schrok en keek George hul
peloos aan. George kuchte en trok moe
dig van leer.
„Dat zal niet gaan, Carmencita. Sir
John is ouderwetsehdie heeft zulke
moderne apparaten niet. Als hij kon, gaf
hij zijn brieven nog met den postillon
mee.
„O!" zei Carmencita; dan zweeg ze en
dacht na. „Dan zal ik hem moeten schrij
ven." Ze keek Mr. Todd van onder haar
oogharen aan. „Of misschien stuurt hij 111e
een briefje b'ij het geld.... tenzij hij
hang is natuurlijk, dat ik het in de kran
ten publiceer.
Mr. Todd schrok voor de zooveelste
maal. Maar daar hij vond, dat hq voor
het oogenblik genoeg gedana had en dat
het dwazenwerk was om ntoeilijkhden
vooruit te loopen, hnikte hij energiek.
„Dat denk ik ook hij zal Je wel
schrijvenKijk die heuvels daar! Wat
is dat mooi tegen de zon!"
(Wordt vervolgd).
