TOBRALCO
Een avontuur in het land
der Pharao's.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
KONIJN'S Lunchtong
S. I. IIIBI ÏI
Nr. 7110. EERSTE BLAD
DINSDAG 26 APRIL 1932
60ste JAARGANG
De Landdagverkiezing in Pruisen. - Hen geweldige
zetelwinst voor Hitier. - Hij heeft geen absolute meer
derheid behaald. - Groote verliezen voor de sociaal
democraten. - De ontwapeningscomedie. - De betee-
kenis van het Fransche voorstel.
Wij Breien!!! en repareeren alle
Hierop lefiten!
China en Japan.
in 50 dessins,
kleur-eoht, - wasch-echt,
55 per el.
FEUILLETON
HELDERSCKE COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f i._. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.6ct!
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/b C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon'. 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
AD VERTEN TIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct.
De Ltfnddagverkiezingen voor Pruisen
hebben Zondag plaats gehad en hebben
aan Hitier een geweldige zetelwinst ge
bracht, ten koste van de sociaal-democra
ten en de Duitsche Volkspartij, die groote
verliezen hebben geleden. Dit was een
heel belangrijke verkiezing, niet alleen
voor Duitschland, maar ook voor overig
Europa. De Berlijnsche corr. van het Hbl.
schreef er Zaterdagavond o.m. over:
Het gaat Zondag om Pruisen. In de
eerste plaats om Pruisen en via Prui
sen wellicht om de naaste politieke toe
komst van het Duitsche rijk. De dertien
de Maart en de tiende April, de beide
verkiezingsdagen, die beslisten over de
vraag, wie de eerstvolgende jaren presi
dent van de Duitsche republiek zou zijn,
Paul von Hindenburg of Adolf Hitier,
waren natuurlijk van overgroote inter-
nationaal-politieke beteekenis. Wie den
derden datum in deze merkwaardige
trits, den 24sten April, intusschen minder
belangrijk meent te mogen vinden, ver
gist zich deerljjk! Het gaat Zondag om
Pruisen, om de beslissing, of de grootste
en toonaangevende Duitsche Staat, die
sinds de revolutie van 1918 een rustpunt
lil de onrust der ontwikkeling gebleven
is, die voor het buitenlad een assurantie
beteekende en die zijn solide karakter
behield, ook toen het rijk, waarmee het
de centrale hoofdstad gemeen heeft, ge
vaarlijke down-perioden moest doorma
ken, ook na 24 April een gematigd ge
regeerd land zal blijven, dan wel den weg
terugvindt naar de mentaliteit van 1914.
Een mentaliteit, die vooral dank zij de
Hitler-beweging nieuwe en verrassende
kleurschakeeringen zou kunnen gaan
aannemen.
Tot zoover het Hbl. Volgens de cijfers
die gistermorgen bekend waren en waar
in waarschijnlijk geen verandering meer
zou komen, zal de samenstelling van den
Pruisischen Landdag als volgt zijn:
Sociaal Democraten 92 zetels (137)
Duitsch Nationalen 31 71)
Centrum 68 71)
Communisten 56 48)
Nationaal Socialisten 160 9)
Duitsche Volkspartij 6 40)
Staatspartij 2 22)
Economische Partij '2 16)
Christelijk Socialisten 2 4>
Duitsch-Handverianen 1 (5)
De regeeringscoalitie, sociaal-democra
ten, staatspartij en Centrum, hadden in
den ontbonden Landdag 230 van de 450
zetels, terwijl zij thans nog 163 zetels
heeft en dus volkomen in de minderheid
is. De vereenigde partijen der rechter
zijde beschikken over 202 zetels. Een
meerderheid hebben 35 dus ook niet, daar
deze volgens de huidige berekeningen
211 bedraagt. De nieuwe Landdag zal n.1.
421 mandaten tellen.
Over den uitslag van de verkiezing
schrijft „De Telegraaf":
In weerwil van de groote winst der
Hltlerianen kunnen zij samen met hun j
soorten wollen kleedirg, kousen en sokken (ook
de allerfijnste). Vraagt onze eigengebreide ijzer- j
sterke Sportkousen. JAAP SNOR, Zuidstrbat 19
(Let op den gelen winkel)
P.S. Voor Texel: Wed. BUIJSMAN, Den Purg.
bondgenooten de politieke situatie in
Pruisen niet beheerschen. Zij zijn niet
alleen afhankelijk van de gematigde
kleine rechtsche groepen, maar bovendien
hebben zij 0111 een stabiele regeering te
kunnen vormen het Centrum noodig. De
logische gang van zaken zal zijn, dat de
sociaal-democraten samen met de commu
nisten in de oppositie worden gedrongen.
Voor dit resultaat zal zijn bereikt, zullen
er nog langdurige en moeilijke onder
handelingen tusschen de partijen moeten
plaats hebben. Men moet echter beden
ken, dat de beslissing, die in Pruisen zal
vallen, niet geïsoleerd staat; de onderhan
delingen over de nieuwe regeering in
Pruisen zullen gevoerd worden in over
leg met overige staten.
Bijzonder verward is de toestand in
Hamburg. Het zal daar waarschijnlijk on
mogelijk zijn een regeering te vormen
zonder dat de Hitlerianen samengaan met
de democraten.
Tardieu, de leeuw van Belfort.
Daags na zijn groote overwinning staat
Hitier voor nieuwe zware zorgen. Hij
moet coalitie-onderhandelingen gaan voe
ren en aan zijn bondgenooten waarbor
gen bieden, die hij tot 1111 toe hardnekkig
heeft geweigerd te geven. De Landdag-
verkiezingen, die heden in Pruisen zijn
gehouden, bewijzen opnieuw, hoe diep
Duitschland verontrust is. Ongetwijfeld
ziet de toestand er verre van rooskleurig
uit. Het zou echter overdreven zijn van
een catastrofe te spreken. Voor het eerst
zal Hitier tot practisch werk worden ge
dwongen en wel in samenwerking en. on
der controle van partijen, die hij tot nu
toe vinnig heeft bestreden. Deze practi-
sche arbeid zal of wel het nationaal-socia-
lisme louteren of wel het ten gronde rich
ten.
De ontwapeningscomedie schreven wij
in den kop van ons overzicht en misschien
vindt u dat een beetje bout gezegd, toch
meenen we op grond van de jongste resul
taten van Genève niet te hebben overdre
ven. Wat toch beteekent het laatste Fran
sche voorstel, waardoor Frankrijk toch
zijn zin heeft gekregen en de mogendhe
den naar zijn hand heeft gezet. Wij lezen
daarover in het Hbl. een goede beschou
wing, waaraan wij het volgende ontleenen
en waaruit wel duidelijk blijkt dat het ont-
wapeningsspel in Genève tot nog toe
comedie is en als er geen verandering in
de discussies en resultaten komt, een aan
fluiting zal worden voor de beschaafde
wereld.
Het Hbl. schrijft dan:
Wat beteekent de compromis-resolutie
die in beginsel goedkeurt dat in een alge-
meene conventie bepaalde categorieën of
typen van wapenen zullen worden aange
wezen, wier bezit of gebruik aan alle sta
ten hetzij volstrekt verboden behoort te
worden, hetzij geïnternationaliseerd?
Zij beteekent in de eerste plaats dat de
voorstanders van het verbod van bepaalde
aanvalswapenen (de groote meerderheid
der deelnemende landen in Genève be
hoorde daartoe) het niet hebben aange
durfd om de Franschen in hun oppositie
te isoleeren, waardoor in elk geval de
verantwoordelijkheden voor het „doods
punt" zouden zijn verduidelijkt. Zij be
teekent dat Tardieu, die halsoverkop naar
Genève kwam, nog over voldoende midde
len tot overreding beschikt om Frankrjjk's
isoleering te voorkomen. De Fransche
positie als Europeesche crediteurstaat
zal zich daarbij wel hebben laten gelden.
En tenslotte beteekent de resolutie, dat nu
aan het begrip qualltatieve ontwapeninig
een beteekenis dreigt te worden gegeven
(met de principieele instemming al
thans ontstentenis van afkeuring van
alle landen) die tot ohoudbare consequen
ties kan leiden..
Want onder internationalisatie van aan
valswapenen verstaan de Franschen vol
gens hun voorstellen, het handhaven dooi
de individueele staten van zulke wape
nen, onder voorwaarde dat zij deze in ge
val van nood ter beschikking zullen stel
len van den Volkenbond voor een Vol
kenbondsweermacht. M.a.w. in aanvals-
kracht zou praktisch niet worden ontwa
pend. Elk land zou als potentleeie aanval
ler zoo sterk en gevaarlijk blijven als het
nu is. Alleen zou een wissel getrokken
worden op het vertrouwen in de bereid-
ivilligheid van elk Volkenbondsverbaind!
gebruik te maken.
E11 verderop zegt liet blad:
Maar vertrouwen dat men zelf niet ge
ven wil, kan men moeilijk van anderen
vragen. En dan zeker niet van zwakke
ren. Of ligt het in de bedoeling der Fran
schen om ook aan Duitschland het recht
voeders en tabletten rijn alléén echt, als de
Perpakking voorzien is van den naam
Mijnhardt. Let bij het koopen daar speciaal
op, want dit alleen garandeert U de echtheid.
ontwapenen, wapens verminderen of af
schaffen. En hoe meer aanvalskx-acht er
wordt afgeschaft, hoe kleiner de kansen
zullen worden dat de landen elkander in
de haren zullen vliegen. Dat geldt voor
allen, ook voor de groote zeemogendhe
den. die daarbij ook nog wel zullen tegen
stribbelen, al zijn zij erin geslaagd thans
de aandacht speciaal op Frankrijk te ves
tigen.
Paul Boncour, Frankrijk s pleitbezorger
op de Ontwapeningsconferentie.
te verleenen naar believen aanvalswape
nen te bezitten,mits deze maar ter be
schikking van den volkenbond door de
Duitschers worden bewaard? Het is niet
waarschijnlijk. Tardieu zou een zoodanige
weermacht in Duitsche handen geen
oogenblik vertrouwen. Maar waarom dan
verwacht dat men zulke weermiddelen in
Fransche handen ongevaarlijk zal willen
achten?
Langs dezen weg is geen werkelijke op
lossing mogelijk. Ontwapenen moet zijn
In Crisistijd is kwaliteit goedkooper
Geen hervatting der Japanseh-
Chineesche onderhandelingen te
Sjanghai?
Het Telegraafagentschap Sjimboen Ren-
go deelt mede, dat een hervatting der
Chineeseh-Japansche wapenstilstandson
derhandelingen waarschijnlijk niet meer
verwacht worden. Een deel der Japansche
delegatie heeft reeds opdracht gekregen
naar Tokio terug te keeren.
De troebelen in Mantsjoerije.
Drieduizend opstandelingen hebben de
stad Santsjalio, gelegen aan een Zuide
lijke aftakking van den Cliineeschen
Oosterspoorweg, bezet. De opstandelingen
hebben daar de spoorlijn zelf en de tele
graaflijnen vernield. De verbinding
tusschen Harbin en Tsjantsjoen is ver
broken.
Nadat een cavaleriebrigade uit Kirin
tot den terugtocht gedwongen was, heeft
een troep van drieduizend opstandelin
gen Santsjou bezet, een stad, die gelegen
is aan een zuidelijke aftakking van den
Chineeschen Oosterspoorweg. De rebel
len hebben de telegraafdraden vernield;
de verbindingen tusschen Harbin en
Tsjangtsjoen zijn verbroken.
Volgens de Japansche bladen breiden
de tegen de nieuwe Mantsjoerijsche re
geering in opstand gekomen troepen hun
invloed op den Oost-Chineeschen spoor
weg uit.
Een aantal Japansche inwoners van
Tadlaitsjao, ten Zuiden van Harbin, zou
den ontvoerd zijn, hetgeen aanleiding
heeft gegeven tot uitzending van een de-
techament Japansche troepen.
Generaal Ma vormt een zelf
standige regeering.
Volgens een bericht uit Sachaljan heeft
generaal Ma Zaterdag verklaard, dat hij
in den loop der eerstvolgende dagen een
nieuwe, zelfstandige regeering zal vor-.
men, welke het bewind zal voeren over
de provincies Heiloengang en Bindsjan.
MEVROUW HANAU.
Onthullingen?
Mevrouw Hanau heeft uit de St. La
zarus-gevangenis, waarin zij is opgeslo
ten, aan den rechter van instructie laten
weten, dat zij hem ernstige onthullingen
had te doen, maar dat haar gezondheids
toestand niet toeliet, dat zij zich naar het
paleis van justitie begaf.
De rechter zou Zaterdag naar mevrouw
Hanau gaan.
AANKLACHT WEGENS POGING TOT
HOOGVERRAAD TEGEN GOEBBFl S.
De rqk^advocaat heeft tegen dr. Goeb-
bels, leider der Berlijnsche nationaal so
cialisten, een klacht wegens poging tot
hoogverraad ingediend.
GEP. GENERAAL C. J. SNIJDERS.
Het voornemen bestaat generaal Snij
ders ter gelegenheid van diens 80sten ver
jaardag te huldigen, vermoedelijk op een
'der laatste dagen van September te 's-Gra-
venhage.
Voor deze huldiging is een comité ge
vormd, waarvan als voorzitter zal optre
den de heer J. J. C. van Dijk, oud-minis
ter van oorlog.
SALARISVERLAGING TE ALKMAAR.
De correspondent van de „Nw. Rott.
Crt." te Alkmaar meldt:
Naar wij vernemen heeft de commissie
voor het G. O. te Alkmaar in verband met
de salarisverlaging besloten B. en W. te
adviseeren een korting van 4.2 procent
op de loonen en salarissen toe te passen
nadat van alle loonen en salarissen eerst
een bedrag van 700 buiten beschouwing
is gelaten.
Voor een inkomen van 6000 komt dit
neer op 3.7 procent en over de geheele
linie wordt een totaalbedrag van 3 pro
cent der gezamenlijke loonen en salaris-
nen verkregen.
B. en W. besloten in dien geest den
raad te adviseeren.
NEDERLANDSCHE RONDVLUCHT
1932.
De belangstelling voor de op 29 en 30
dezer bepaalde rondvlucht over Neder
land overtreft de verwachtingen. Voor
den eersten dag, waarop de tocht over
Noordelijk Nederland gaat, hebben zich
reeds circa 30 passagiers opgegeven, bui
ten de vertegenwoordigers van de pers,
waarvoor de K.L.M. een afzonderlijk
vliegtuig beschikbaar heeft gesteld. Er
zijn nog 5 plaatsen onbezet.
Voor den tweeden dag, waarop de
vlucht Zuid-Nederland plaats vindt, is de
toeloop nog niet zoo groot, ofschoon toch
reeds een vliegtuig met betalende passa
giers is volgeboekt.
DE CRISIS IN DE
HARING VISSCHERIJ.
Een adres van de reedersver-
eeniging te Vlaardingen.
De reedersvereeniging te Vlaardingen
heeft zich met een adres tot den minister
van arbeid, handel en nijverheid gewend,
waarin onder meer wordt gezegd, dat de
strekking van het door de vereeniging
ter bevordering van visscherij, handel en
nijverheid gezonden rekest, als zou ge
noemde vereeniging van oordeel zijn, dat
niet in de eerste plaats regeeringssteun
voor 't haringvisscherijhedrijf gewenscht
is, niet de meening weergeeft van het
overgroote deel van de Vlaardingsche
haringreeders. Deze stellen zich op het
standpunt, dat financieele steun van de
zijde van de regeering stellig noodig is,
ook bij beperkte uitoefening van de ha-
ringvisscherij, zooals het hoofdbestuur
van de reedersvereeniging ook bij de re
geering heeft gevraagd.
I11 verband met het bovenstaande
schrijft men ons uit Vlaardingen, dat ver
scheidene haringreederijen hun schippers,
schuurpersoneel en nettenboetsters heb
ben bedankt, of ontslag hebben aange
zegd, in verband met het voornemen van
de haringvisscherij dit jaar in het geheel
niet, dan wel slechts gedeeltelijk uit te
oefenen.
Verkrijgbaar bij:
Let op naam op den zelfkant
Vraagt onze Stalen-collectie
In Scheveningen en Katwijk zijn of
worden gelijke maatregelen getroffen,
hetgeen hoofdzakelijk is te wijten aan het
uitblijven van eenig afdoend antwoord
van de regeering op het verzoek van de
haringreeders inzake een voor de a.s. ha-
ringteelt te garandeeren minimumprijs
per aan te voeren kantje haring. De ha
ringreederijen hebben in het afgeloopen
seizoen gezamenlijk meer dan 2 millioen
gulden verloren; verschillende bedrijven
zitten aan den grond, terwijl de nog ka
pitaalkrachtigen onder deze omstandig
heden de schepen niet durven uitzenden.
Duitschland legt den Nederlandschen
haringexport de grootst mogelijke moei
lijkheden in den weg ten aanzien van de
betalingen, terwijl de Nederlandsche re
geering geen haast blijkt te hebben, de
gevraagde hulp te verleenen. Meer werk
loosheid zal daarvan slechts het gevolg
zijn, niet alleen in het haringvisscherij-
bedrijf zelf, doch in niet mindere mate in
de nevenbedrijven.
DE WERKVERSCHAFFING TE
CASTRICUM.
Wethouder van Liemt te Haarlem is er
in geslaagd, als uiterste concessie van den
minister van binnenlandsche zaken ge-
Een dosli Poster e Maagpillen
'a avonds bij het naar bed gaan
genomen, verzekert een goede
nachtrust en verschaft 's morgens
volkomen normale stoelgang.
f 0.65 per flacon.
Oorspronkelijk verhaal.
door
KEES MIDDELBERG.
(Auteursrecht voorbehouden).
HOOFDSTUK I.
Een mummie in een hotelkamer.
1.
De mooie groote kamers van het „I111-
perial Hotel" te Luxor waren schitterend
verlicht. Buiten lag de donkerte van den
avond over het land. Zachte, onbestemde
geluiden drongen door de geopende bal-
condeuren naar binnen. De kreet van een
nachtvogel, het gedempte ronken van een
automobiel in de verte, nu en dan een
nauwelijks hoorbare menschelijke stem
langs of op den Nijl en het permanente
zachte gekabbel van stroomend water.
erder heerschte de stilte van den avond
in het land der Pharao's.
De heer George T. Russell gaapte. Hij
lag achterover in een gemakkelijken stoel
en rookte een groenachtige sigaar. Me
vrouw Russell zat te lezen in een Aine-
rikaansch tijdschrift.
„Je wordt slaperig, George".
De Amerikaansche bankier gaapte
weer.
„Ik ben slaperig", zei hij. „Wie kan
wakker blijven in dit land en in zoo'11 om
geving? Het is heel aardig te zeggen, dat
men in Egypte is geweest, maar geef mij
liever New-York met zijn leven en ver
keer".
„We hebben een mooie reis gehad,
George, en veel interessants gezien".
„S ure! Maar ik heb nu genoeg van
den Nijl en van het zand. Ik begrijp niet,
wat John er toch voor genoegen in kan
vinden dagen lang ovpral rond te snuffe
len en naar oude paperassen of antieke
voorwerpen te zoeken. Hij heeft al koffers
vol met allerlei rommel".
„Dat is nu juist niet het ware woord,
George", zei mevr. Russell glimlachend.
„Het zijn allemaal dingen van historische
waarde, althans voor mensohen zooals
John, die een studie maken van de oude
geschiedenis. Hij is zeer blij met zijn
vondsten en hij heeft nog maar één
wensch".
„Nog drie maanden in Egypte te blijven
zwerven? Laat hij maar doen, wat hij wil.
Ik dank er hartelijk voor!"
„Neen, dal is zijn ideaal niet, hoewel hij
liever zes maanden, dan drie maanden hier
zou willen blijven. Zijn groote wensch is,
dat hij nog een mummie zal bemachti
gen".
De heer Russell keek zijn vrouw ver
bijsterend aan.
„Een mummie?!"
Ja".
,Om ze mee te nemen naar Amerika?"
„Ja".
De bankier trok aan zijn venijnige
groene sigaar en blies een duchtige rook
wolk uit.
„Hij is volslagen gek", zei hij toen met
minachtend gebaar.
Doch zijn vrouw lachte slechts over deze
oneerbiedige opmerking. Zij kende haar
man en zijn manier van spreken.
„George dear, dat begrijp je niet. Jij
bent een zakenman en hebt geen oog voor
de liefhebberijen van een gestudeerd man,
die dweept met de studie van oude volke
ren. Maar voor John, die het oude Egypte
zoo goed kent, is het een buitenkans, dat
hij koffers vol oude dingen kan mee
nemen. En als hij er in mocht slagen een
heusche mummie in handen te»krijgen en
die mee te nemen, dan is hij-ons allen te
rijk af".
„Hm! Je kunt gelijk hebben, Mary",
antwoordde de bankier met een zekere be
scheidenheid. „Ik ben maar een zaken
man en heb niet zooveel verstand van die
dingen als je broer. Maar hoe wil hij aan
een jnummie komen? Ze groeien toch niet
aan de boomen?!"
„Zeker niet. Het is bijna niet mogelijk,
er een te vinden, tenzij men zich de moei
te en de kosten getroost, te gaan graven
in de oude pyramiden of tempels. En
daarvoor is verlof noodig. Maar John be
weert dat er met geld altijd nog wel wat
te beginnen is. Er zijn Arabieren of Egyp-
tenaren, zegt hij, die weten, waar mum
mies liggen. Zij weten ook, dat er altijd
vreemdelingen komen, die voor een echte
mummie een hand vol geld over hebben.
E11 aan wie zij dan den weg wijzen en die
zij behulpzaam zijn, 0111 de mummie weg
te halen".
„En mag men zoo'n ding ongestoord
meenemen uit het land?"
„Neen! Maar men kan het sprokkelen, j
In Amerika mag men een mummie gerust!
invoeren en het is geen kunst ze bij het
vertrek uit Egypte met veel andere baga
ge ^Uan boord van een schip te brengen".
„Dus we zullen misschien een ouden
Egyptenaar, een edelman of zonnepriester
meenemen naar Amerika?"
„Als John er in slaagt, een mummie in
zijn bezit te krijgen ja!"
De bankier schudde het hoofd.
„Raar gezelschap! Weet je, Mary, ik
heb geen verstand van zulke dingen, maar
ik vind het niethoe zal ik het zeg
gen? niet erg netjes. Het is niet gentle-
manlike, zoo'n mummie als een souvenir
aan Egypte mee te nemen, zooals men een
aschbakje of een wandelstok meeneemt.
Het is geen voorwerp van hout of steen;
het is het stoffelijk overschot van een
mensch. Een mensch zooals jij en ik of je
broer John. Hij heeft geleefd en gewerkt
vreugde en leed gehad zooals wij. Hij was
misschien veel méér dan wij. En zijn
bloedverwanten of vrienden of dienst
baren hebben hem na zijn dood gebalsemd
en bijgezet in zijn graf, met allen eerbied
en met. groote zorgvuldigheid. Ik kan het
niet helpen, Mary, maar ik vind het een
schending van piëteit, dat gebalsemde
lijk, dat eeuwen en eeuwen 111 zijn graf
heeft gelegen, weg te nemen, het mee te
voeren naar een vreemd land en het daar
als een voorwerp van nieuwsgierigheid te
bewaren te ïhidden van allerlei andere
souvenirs. Ik zou liet niet willen doen.
Tk zou het niet durven doen. Ik zou
altijd het idee hebben, dat die roof me een
ongeluk zou aanbrengen en dat de geest
van den man, wiens lijk ik geroofd had.
zich op mij zou wreken. Ja, je zult er mis
schien 0111 lachen, maar ik kan het niet
Imlpen'.
Mevrouw Russell lachte niet; ze keek
haar man slechts met eenige verbazing
aan.
„Als ik ooit had kunnen denken, Geor
ge, dat jij zulke bijgeloovige ideeën had
kunnen hebben... Je neemt de zaak te
zwaar op, geloof ik. Ik wil niet ontken
nen, dat er wel wat waars is in wat je zegt
over het profaneerende, maar John is
geen profaan nieuwsgierige. Hij heeft
liefde voor de Egyptische oudheid en eer
bied en piëteit. En als hij een mummie
mocht meenemen naar huis, dan zal hij
zeker waken tegen iedere profaneering. I11
zijn villa in Providence zal de mummie zoo
veilig en ongestoord staan als in het
museum in Caïro".
De bankier scheen niet geheel overtuigd
te zijn. Hij rookte een poos zwijgend en
peinzend. Toen haalde hij de schouders
op.
„Enfin, het gaat mg niet aan. En ik
moet ook eerst nog zien, dat John een
mummie in zijn bezit krijgt. Waar is hij
vanavond eigenlijk heen?"
„ik weet het niet precies. Hij had een
afspraak met iemand, zei hij 11a het diner.
Maar hij zou niet laat thuis komen".
„Zoo!" zei de bankier en gaapte. Hij
wierp het restant van zijn sigaar weg en
begon een weinig te dutten. Mevrouw Rus
sell, een vriendelijke dame met grijzend
haar en blozend gelaat, hernam haar lec
tuur.
Na een kwartiertje werd er even aan de
deur getikt, waarna ze onmiddellijk ge
opend werd. Er kwam een heer binnen
van middelbaren leeftijd met een scherp,
droog gelaat, een spitsen neus en bree-
den bril voor zijn oogen.
„Hallo!" zei hij kort. Maar zijn oogen
flikkerden achter den bril en een glim
lach speelde 0111 zijn mond.
De bankier schrok op uit zijn dommel.
„John", zei hij, eenigszins in de war.
„Wathoe laat is het eigenlijk?"
„Bijna bedtijd", antwoordde dr. John
Oxenham. „Zat je alweer te dutten? Maar
luister", ging hij op zachten toon voort,
„ga eens even mee!"
„Mee? Waarheen?"
„Naar mjjn kamer, hiernaast. Ik wilde
je iets laten zien!"
Een geheimzinnige lach speelde om zijn
mond.
Mevrouw Russell scheen reeds te ver
moeden, wat er in John's kamer te zien
zou zijn. Haar man, pas uit zijn slaapje
ontwaakt, scheen geheel vergeten te zijn,
wat hij even te voren met zijn vrouw had
besproken.
„Mij goed. Ga maar voor".
ZÜ gingen niet hun drieën de gang op.
De kamer van dr. Oxenham lag naast de
zitkamer van het echtpaar, maar er was
geen tusschendeur. Toen John de deur
opende, 0111 zijn zuster en zwager binnen
1 te laten, zei de bankier verrast: „Je hebt
geen licht aan!"
John glimlachte.
„Ik zal het dadelijk opsteken. Gaat eerst
maar even binnen'.
Met een. verbaasd gezicht voldeed de
bankier aan het verzoek. Toen zij binnen
waren en John de kamerdeur had geslo
ten, draaide hij den sleutel van binnen 0111
en draaide daarop het electrisch licht aan.
„Look here!" zei hij triomfeerend.
Een zachte uitroep ontsnapte aan me
vrouw Russell.
„Great Scott!" zei de bankier en bleef
met een zekere vrees staan waar hij stond.
Fn een hoek van de kamer stond een lang-
j werpige kist,
(Wordt vervolgd).
