Ons kinderverhaal.
De schatgravers van
Dubbelman.
C)NS_g<JNDgRtlOgK|ECf
Beste jongens en meisjes!
Een meneer van kantoor heeft eens
tegen me gezegd: „Zeg Kindervriend,
nu moet je niet meer over het mooie
weer schrijven, want altijd als jij er
over geschreven hebt, begint het te
regenen". Dat was natuurlijk niet
heelemaal waar, al is het wel eens ge
beurd, dat, wanneer ik Donderdags
middags aan jullie schreef, en de zon
zoo bij me binnenviel en ik jullie daar
over ging vertellen, dat Zaterdags
middags, als jullie het lazen, de regen
neerplenste. Toch moet ik jullie ook
vandaag vertellen, dat ik het heerlijk
vind, dat het zulk mooi weer is. Want
nu hebben we toch waarlijk de lente
gekregen, dat zie je aan alles. Ga b.v.
eens op het Koningsplein staan en zie
dan de Prins Hendriklaan in, dan zie
je aan die kale verminkte boomstam
men allemaal frisch jong groen en zie
eens naar de landerijen, waarop de
koeien loopen, het gras ziet er uit als
jonge spinazie en als je nog meer van
de lente wil zien en hooren, dan moet
je eens 's morgens vroeg naar de dui
nen gaan, och zoo ver is eigenlijk niet
eens noodig, ga maar eens bij de linie
staan, dan hoor je de leeuwerikken de
zon tegemoet jubelen; dan zie je de
blauwe hemel vol zon, dan is er de
vreugde van de lente over heel de
wereld.
Corrie Bijl. Dat is een aardig zusje van
jou, Corrie, dat je in je versje hieronder
beschrijft. Vooral dat neusje als een „erre-
tje" zou ik wel eens willen zien. Dat is vast
net zoo leuk als dat leuke versje van je.
Dittie Bijl. Corrie heeft jou zeker ook
aangestoken met de rijmelarij, of is het an
dersom het geval? Jouw versje was ook aar
dig. Ga jij onder de wol als de zon in
haar „wolkenbedje" kruipt?
Ina Boels. Alweer naar Amsterdam ge
weest, Ina? Ik denk, dat je er beter den weg
weet dan ik, want ik ben niet veel in Amster
dam geweest. Een verrassing was dat, hè,
dat je je eigen raadsel in ,,'t Juttertje" zag
staan, je was er natuurlijk zoo mee klaar.
Heb je dat versje zelf gemaakt? Ik meen het
al eens gelezen te hebben; in ieder geval is
het verhaaltje bekend.
Tinie Kuiper. Dat is je tweede versje
dat in de krant staat, Tinie, je wordt geloof i armen boven zijn hoofd,
ik, ook een van m'n trouwe rijmelaarsters.
Catrientje Ouwerkerk. Ik krijg straks
een „Jutter" vol rijmpjes, Catrientje. Maar
dat geeft niet, hoor, als ze dan allemaal ten
minste maar net zoo aardig zijn als dat van
jou. En het is nog wel de eerste keer voor
je, hè?
Gerrit Bakker. Ja, dat zijn feestdagen
geweest, Gerrit, die Pinksterdagen; dat
kwam door de zon die zoo blij scheen. Ik
zal je nu alvast maar feliciteeren met je ver
jaardag op volgende week Dinsdag. Ik hoop,
dat je een fijnen dag hebt, enfin, dat schrijf
je me volgende week wel, hè?
Mon Bonte. Nu ben je tien jaar, Mon,
ik zie het onder op je briefje staan en ik heb
gelezen, dat je een prettigen verjaardag hebt
gehad en ook fijne cadeautjes, daar ben ik
blij om, want ik gun het je van harte.
Tonny Kersbergen. Dat is fijn, dat je
vader een boekenkastje voor je gaat maken,
Tonny, dan kunnen daar alle boeken in die
je met de raadsels wint en die je met je ver
jaardag krijgt en die je op school als prijs
ontvangt. Dan zal het wel gauw vol zijn.
Agatha Koclemey. De teekening is mis
lukt, Agatha, ik lijk geen sikkepit op een van
de vier gemaakte portretten. Je zal het dus
nog eens over moeten doen, maar tijd om
voor je te poseeren, heb ik niet, hoor.
Jopie Bijl. Jullie hebt dus alle menschen
op de boot zien gaan en zien vertrekken. Wat
een vroolijke drukte is dat, hè. Ik weet me
dat nog goed te herinneren, toen ik nog op
de Binnenhaven woonde. Ik vond het altijd
wat een leuk gezicht het vertrek en de aan
komst van de boot. Dat versje kan ik van
daag heusch niet opnemen, Jopie, omdat er
zooveel versjes zijn ingezonden en ik dus
alleen de eigengemaakte kan plaatsen. Van
den zomer, als het niet zoo druk is met in
zenden, stuur jij dan nog eens een versje.
Germaine Franken. Dat ingezonden
versje door jou, kan ook vandaag niet ge
plaatst worden. Als je de reden wilt weten,
lees dan het briefje maar dat ik hierboven
aan Jopie Bijl schreef.
Jan, Henny en Alie
Roeper, Texel. Dat
was jammer, dat Jan niet
mee kon naar de markt
en hij houdt het zeker nu
te goed tot een anderen
keer? Drieduizend lam
metjes, die heb ik nog
nooit bij elkaar gezien,
wat een leuk gezicht zal
dat geweest zijn.
Harm Leyen. Jij bent net als ik, Harm,
ik houd ook meer van de zee en de duinen,
dan van de bosschen. Dat komt zeker omdat
ik bij de zee geboren ben en jij ook. Maar
het was toch fijn, hè, met de Pinksterdagen
in Hilversum en je zal wel genoten hebben
van al het moois dat je gezien hebt.
Annie Walboom. Dat heb ik eerst even
na moeten zien, Annie, dat ik jou vorige
week niet geschreven had. Je briefje is me
beslist ontgaan, maar wees gerust, want je
versjes waren heel aardig, hoor, anders had
ik ze toch niet opgenomen? Vandaag zie je
maar een versje van je in ,,'t Juttertje" staan
en dat komt niet, omdat het andere niet aar
dig was, maar omdat ik er geen ruimte voor
had en ook de andere kinderen een plaatsje
moest geven. Dat hadden we afgesproken,
nietwaar.
Mien Jonkmans. Ook ik ben Tweeden
Pinksterdag even naar het strand geweest,
Mien. Misschien heb ik je dus wel gezien.
Van de week zag ik je ook, toen je de raad
sels bracht en jij keek me aan alsof je dacht:
„dat is zeker de Kindervriend". Is het zoo
niet?
Beppie Keizer. Dat is fijn, Beppie, dat
je zulke prettige Pinksterdagen hebt gehad.
Nu, ik ook, hoor. Er is gelukkig nog een
groot stuk strand over, hè, en ik geloof, dat
het al weer grooter wordt, zoodat we mis
schien toch nog over een paar jaar weer een
breed strand hebben.
Louise v. Schaik. Nu moet je niet te
leurgesteld kijken dat je versje er niet in
staat, Louise, als er niet zooveel versjes
waren ingezonden, vandaag, dan had ik er
nog wel een plaatsje voor kunnen vinden,
maar nu was ,,'t Juttertje" vol en moest ik
wel eenige versjes opzij leggen. Van de week
kreeg ik van Jan weer een brief met allerlei J
raadsels en daar waren nog al moeilijke bij-
Het duurt natuurlijk wel twee maanden voor
dat hij op het briefje van de vorige we%k ant
woord kan geven, maar ik hoop, dat hij dan
begrepen heeft, dat ik graag had, dat hij eens
iets van zijn reizen vertelde. En dat wil hij
dan vast wel doen, denk ik.
Annie v. d. Brink. Of broertje en Rita
het heerlijk vinden in de duinen? Dat kan je
begrijpen, vooral broertje, die heeft nu zoo'n
groot speelterrein, waar geen gevaar is voor
auto's of fietsen. Hij is den heelen dag bui
ten en slaapt 's avonds als een roos, met z'n
Annie Jansen. Ik ben bang, Annie, dat,
wanneer ik in jouw poezie-album wat zou
schrijven, alle meisjes met hun albums bij me
op kantoor kwamen, en daar heb ik heusch
geen tijd voor en eigenlijk ken ik je daarvoor
ook weer te weinig, om iets voor jou te
schrijven waar je wat aan hebt. Dan zou ik
je veel beter moeten kennen.
Henk Verheul. Wat een mooie tochten
heb je gemaakt met de Pinksterdagen, Henk,
jammer, dat ze voorbij zijn, hè. Ja, nu ben
ik ook in de „Donkere Duinen" geweest en
broertje vond de visschen toch zoo prachtig,
als ik hem niet vastgehouden had, was hij,
geloof ik, zoo den vijver ingeloopen.
Tony Sinnige. Zie je wel, dat dacht ik
al, als één meisje met haar poezie-album aan
komt dragen, dan komen er meer; je weet,
als er één schaap over den dam isIk
moet aan jou hetzelfde antwoord geven als
aan Annie Jansen. Lees dat dus maar. Het
versje dat je gemaakt hebt is weer heel aar
dig.
Jaap en Kees Kok. Ja, dat kon nog wel
eens gebeuren, dat ik met vacantie op Texel
kom, maar dan moeten de kinderen even
grooter zijn. Nu, zou ik Rita nog op m'n
schouders moeten nemen en dat zou niet mee
vallen, omdat ze, geloof ik, ongeveer 25 pond
weegt. Broertje kan al wel zoo goed loopen,
dat hij best van Oudeschild naar de dennen-
bosschen kon. Tweeden Pinksterdag is hij,
van Huisduinen uit, heen en terug naar de
„Donkere Duinen" gewandeld en dat is ook
heel ver en toen was hij nog heelemaal niet
moe. Dus misschien over een jaartje.
Nu, jongens en meisjes, tot volgen
de week maar weer.
Kindervriend.
Mama, moeten we over dat smalle
bruggetje?
Ja kind, maar wacht even, het is
misschien niet betrouwbaar. Laat papa
er maar eerst over gaan.
EEN MISLUKTE DAG.
Al weken van te voren
Was 't plan al opgezet:
Met Pinksteren naar de duinen;
O jongens wat een pret.
De duinen zijn zoo veilig.
Dat is toch heel veel waard;
Geen last van fiets of auto,
Zooals thans op de straat
Het weertje was zoo prachtig.
Met 'n mooi blauwe lucht,
Want moe is zoo bezorgd
Voor mijn lieve kleine zus.
Cathrientje in den wagen,
Mijn broer en ik voorop.
Zoo gingen wij gezellig
Den mooien Strooweg op.
Pa zei: wij wandelen langzaam
Het kerkhof voorbij
En dan nog even verder,
Daar moeten wij dan zijn.
Op de plaats al aangekomen,
Toen wisten wij geen raad;
Thans alles afgesloten
Met 'n hek van prikkeldraad.
Er stond verboden toegang.
Dat was voor ons een ramp.
Ons spelen viel in duigen,
Wij waren in den brand.
Mijn broer zei; Pa, 't is zeker,
En schoot toen uit z'n slof,
Dat bord met paal stond beter
Voor den ingang van 't kerkhof.
Jo Burger.
HET LENTEGETIJ.
Komt knapen en meisjes naar buiten,
Waar de vogels lustig fluiten.
Spring nu vroolijk en blij,
Want het is Lentegetij.
Jong en oud nu lustig gezongen
En daarbij ook vroolijk gesprongen;
Wees nu allen vroolijk en blij,
Want nu is het de maand Mei.
Catrientje Ouwerkerk.
DE LENTE KOMT.
Weg de Winter met haar korte dagen,
Weg de wind met hare vlagen.
Weg 't ijs, waarop wij reden.
Weg de sneeuw, waarop wij gleden,
Weg de hagel en de regen,
Weg de man, die de banen veegde,
Weg de sneeuwman en de bal,
t Is nu Lente overal.
Tinie Kuiper.
TIJDIG TERUGGEKEERD.
„Maar Piet", zegt meester, ,,'t is toch erg.
Je komt vandaag weer veel te laat".
„Ja, u hebt wel gelijk", zegt Piet,
„Maar t is zoo glibberig op straat,
Dat men bij eiken tred vooruit
Twee passen naar achter schiet".
„Maar Piet", zegt meester, „is dat waar?
Dan was je immers hier toch niet".
„Dat is te zeggen", antwoordt Piet
„Ik keerde me om, 'k liep hier vandaan.
En door naar den anderen kant te gaan
Kwam ik vrij spoedig toch nog aan",
Ina Boels.
Het zonnetje van t schijnen moe,
Ging naar zijn wolkenbedje toe;
't Deed zijn plichten heel den dag,
Zoodat het nu wel rusten mag.
Dittie Bijl.
DIRK.
Dirks moeder was een huisvrouw,
Alles hield ze heel en schoon.
Dirks vader was een dronkaard.
Verdronk een deel van 't arbeidsloon.
Dirks moeder, die was vroolijk,
Zong, terwijl zij bitter leed.
Dirks vader was een brombeer.
Die een iedereen verweet.
Dirk zelf was een jongen,
Zwevend tusschen goed en kwaad;
En dat kon ook niet anders,
Besmet wordt men waarmee men gaat.
En wat overredingskracht.
Dirk begon verstand te krijgen
Telkens ging hij die gebruiken
Na zijn vaders dronkennacht.
Dirk heeft het pleit gewonnen,
Vader drinkt en bromt nooit weer,
Moeder zingt nu zonder lijden,
Dirk is niet zoo zwevend meer.
Annie Walboom.
TOOSJE.
Een aardig blozend bolletje.
Een lijfje als een molletje,
Twee armpjes om te grijpen,
Twee handjes om te knijpen,
Twee lekkere dikke beentjes
Twee oogjes als een sterretje,
Met kleine rose teentjes;
Een neusje als een erretje,
Een mondje als een roosje,
Dat is mijn zusje Toosje.
Corrie Bijl.
ONDEUGENDE BROER.
Broer was 'n kleine stoute guit,
Hij voerde heel den dag niets uit,
Hij sprak op school en lachte luid,
Zoo leert hij voor geen halven duit.
Nooit was broer met zijn sommen kla
Hij draaide en hij praatte maar.
Meneer vond dat verschrikkelijk naar:
„Ja broer, je kijkt nog wel eens raar".
De meester zei ten laatste, kwaad:
„Je blijft vanavond, kameraad,
De sommen moet je maken
En nu geen noten kraken J"
In nevelen van tranen gehuld,
Met oogjes van verdriet gevuld,
Moest hij nu schrijven met geduld,
Maar 't was toch ook zijn eigen schuld.
Al zijn vriendjes zijn aan 't spelen.
Hebben saam de grootste pret.
„Broer, had jij, toen meester les gaf,
Ook maar beter opgelet!"
Tony Sinnige.
Gemaakt naar aanleiding van de fikn-
vertooning van het Drankweercomité.
Een schrikwekkend avontuur
van meneer Knoop
door
MART.
„Castor en Pollux" heette het land
goed, waar de familie Van der Zon
woonde. Castor en Pollux heetten de
beide zoontjes van vader en moeder
Van der Zon. Castor en Pollux waren
zij genoemd, naar de historische twee
ling van dien naam en „Castor en Pol
lux" had meneer Van der Zon zijn
landgoed gedoopt, toen hij verblijd
werd met een gezonde tweeling....
Castor noemde men bij afkorting Kas
en Pollux werd Luc genoemd. Dat wa
ren de helden, die in dit verhaal een
groote rol zullen spelen. Wij zullen
niet lang blijven stilstaan bij hun le
vensgeschiedenis, doch slechts in korte
trekken verhalen, dat Kas de grootste
en de magerste was en dat Luc kort
en dik was, haast op mollig af! Beide
werden zij op school door meester
Stier gevreesd, want zij zetten zijn
geheele school op stelten.
Het landgoed was een oud kasteeltje,
dat door de Van der Zon'nen gerestau
reerd en opgekalefaterd was, zoodat
het er thans weer alleraardigst uitzag.
Het was de trots van Dubbeldam, want
het verhaal ging, dat het kasteel al da
teerde uit het begin van de Middeleeu
wen, en dat is een heelen tijd geleden!
Kort en goedde Van der Zon'nen
hadden het goed. Papa van der Zon
was Wethouder van Dubbeldam, voor
zitter van de Dubbeldammer Kegel
club, eere-brandmeester en werd door
alle rechtgeaarde Dubbeldammers
hoog geacht. ,t
Kas en Luc waren nog nooit zui
goede vrienden met elkaar geweest
die week. Dat kwam, omdat zij sam
een geheim hadden en dat brengt zei
broers nader tot elkaar. Kas had p
een inspectietocht door den kelder e
losse tegel ontdekt, waarachter e,
luik scheen te zitten en daar hij op
oogenblik niemand anders zag om V
ontdekking aan toe te vertrouwen,
zijn broer Luc, had hij die maar d
genoot gemaakt. Zij voelden zien n
gewichtig met dit geheim en hetkos
hen heel,wat moeite hun mond te n
den tegen de andere huisgenoot^
want anders had men hen vast
boden in den kelder te gaan. n
Het was ZaterdagmiddagK8?. n
Luc waren vrij van school. Z« ,ha
zich juist verkleed in hun hinsP^
en waren thans geheel gereed to
expeditie naar het geheimzinnige
in den kelder. Luc had een oude sc
