T let moderne HEERE HERMAN NYPELS tynjL-Lm KIJK UIT!!! heerenbaai Vierde Blad. VAN ZATERDAG 21 MEI 1932. STAUSNItUWü HEERENKLEEDING Visschei*ij. Ons Xeeszaal J(oekje. Langs de Straat. Het Vijfde Blad bevat de Zomerdienst regeling voor treinen en autobussen. ,.j Op -en ondergang van Zon- en Maan en tijd van hoogwater (Texel). Zomertijd. Maan Zon Hoogwater Mei. op: ond.: op: ond; sm. nam. Z 22 —.84 5.55 4.55 20.56 10.54 11.17 M 23 1.— 7.08 4.53 20.57 11.41 0.07 D 24 1.14 8.31 4.52 20.58 —.33 0.59 W 25 1.39 9.56 4.51 20.59 1.— 1.26 H 26 1.56 11.17 4.50 21.— 1.54 2.22 V 27 2.09 12.34 4.49 21.02 2.51 3.22 Z 28 2.19 13.47 4.48 21.04 3.54 4.28 Licht op voor alle voertuigen: Wintertijd. Zaterdag 21 Mei20.24 uur Zomertijd. Zondag 22 21.26 Maandag 23 21.27 Voor het te Amsterdam gehouden examen voor apothekers-assistent is ge slaagd onze stadgenoote, mej. E. Kingma. Op de te Utrecht en Arnhem gehou den P.B.N.A.-examens, slaagden voor het diploma adspirant-electro-technisch op zichter, onze piaatsgenooten, de heeren J. Plasmeijer en D. Kemp, en onze vroe gere stadgenoot de heer W. Brizee. JUBILEUM W. YBES. Op 1 Juni a.s. herdenkt de heer W. Ybes, deurwaarder bij de gemeente Den Helder, den dag waarop hij voor 25 jaar in vasten dienst der gemeente werd aan gesteld. Aanvankelijk gedurende een zestal jaren als schrijver in particulieren dienst van den toenmaligen Gemeente-Ontvan ger, den heer A. J. de Jongh, ging de heer Ybes op 1 Juni 1907 in den rang van klerk over in dienst der gemeente ten kantore van den Gemeente-Ontvanger om eenige jaren later als hoofdklerk op dat kantoor te worden benoemd. Door reorganisatie van den dienst werd de jubilaris op 1 Juli 1920, in de ontstane vacature J. F. Jacques, in zijn huidige functie aangesteld. In de uitoefening van zijn moeilijk ambt heeft hij zich altijd als een zeer humaan mensch doen kennen, terwijl hij ook bij zijn superieuren en collega's hoog staat aangeschreven. Wij twijfelen dan ook niet, dat het hem op 1 Juni a.s. aan belangstelling zal ont breken. DE COLLECTE VOOR HET CRISIS-COMITÉ. Maandag a.s. zal een aanvang worden gemaakt met de wekelijksche inzamelin gen ten behoeve van de kas van het Crisis-comité, waarvan wij dezer dagen melding hebben gemaakt. Zooals wij heb ben medegedeeld, zal de stad in wijken worden verdeeld, welke door collectanten regelmatig worden bezocht. Het is geens-- zins de bedoeling bjj die gelegenheden groote geldsommen te ontvangen. Natuur lijk, hoe meer men wil geven, hoe liever, maar de bedoeling van deze geregelde col lectes is om* daardoor regelmatige ont vangsten te hebben, waaruit dan de steeds grooter wordende uitgaven kun nen worden bestreden. Wil men er elke week een gulden voor bestemmen, des te beter, maar natuurlijk is een kwartje, een dubbeltje, of zelfs vijf centen ook wel kom. Ieder regele dat naar eigen beurs. Maar men late niet den collectant zonder gave heengaan. Want slechts door regel matige inkomsten wordt het comité daad werkelijk in staat gesteld tot helpen. Ieder bepale dus wat hij voor dit doel wil afzonderen! APOTHEKEN. Van hedenavond 10 uur tot Maandag morgen is alleen geopend de apotheek van H. J. Rootlieb, Binnenhaven. Van Maandag 23 Mei tot 30 Mei wordt avond- en Zondagsdienst waargenomen door de firma SmeetsSnel, Weststraat. BLOEMBOLLENVEILING. Wij verwijzen naar een advertentie in dit nummer betreffende een bloembollen- j veiling op den a.s. Woensdag 25 Mei, aan de Middenvliet te Koegras. OPENSTELLING GEMEENTE-ZWEMBAD. Blijkens een in-dit nummer voorkomen de advertentie zal het Gemeente-zwembad1 in de Binnenhaven, van Maandag 23 Mei af, weder voor het publiek geopend zijn. Voor de openingsuren zie men de ad-; vertentie. DE ZOMERTIJD. Gaat Zondagmorgen 2 uur in. De lezers gelieven er aan te denken, dat in verband met den zomertijd, die hedennacht ingaat, de verschillende uur werken een uur moeten worden vooruit- gezet. Zomerdienstregeling. In verband met den zomertijd ontvan gen onze lezers heden, als bijvoegsel, we derom de zomerdienstregeling van de treinen en bussen. Vroeger werden deze diensten in ons blad zelf opgenomen, maar de omvang daarvan werd lang zamerhand van dien aard, dat wij ter besparing van plaatsruimte een en ander in den vorm van een boekje als afzonder, lijk bijvoegsel drukten. De nieuwe dienst heeft ook weer eenige uitbreiding onder gaan; onder de spoordiensten is opge nomen de volledige dienst Alkmaar Amsterdam, zulks ten gerieve van hen, die per bus of per particuliere auto tot Alkmaar gaan, maar gaarne nog verder zouden willen. Onder de auto-busdien sten is opgenomen de dienst Stations plein-Duinoord-Donkere Duinen, terwijl de vracht-autodiensten eveneens uitbrei ding ondergingen. De firma gebr. van Koningsbruggen heeft een nieuwe wachtdienst Den HelderAmsterdam in gelegd; nieuw is voorts de dagelijksclie vrachtdienst naar Koegras, en die naar BreezandAnna PaulownaOudesluis Schagen (4 maal 's weeks), terwijl ook diê voor WieringerwaardKolhorn is opge nomen. Javastraat 86 te koop, met Tuin, Kelder, 6 Kamers (Suite 12 X 4 M.). Te bevragen aldaar. Het Gildeboek (April 1931, afl. .1 en 2, XlVe jaarg.) wijdt een heel artikel met een viertal illustraties aan Bernardine Schregel's vaandelontwerpen. Deze kunstenares, aldus de schr., heeft zich weten los te maken van den streng symmetrischen opbouw en hij besprak vervolgens de groote Verschillen tusschen de ontwerpen van Bernardine Schregel en de gebruikelijke smakelooze vaandels. In verschillende Haagsche bladen o.a. ,,'s-Gravenhage in Beeld", wordt deze schilderes bij de besprekingen van ten toonstellingen met lof vermeld. Mej. Schregel was ook de ontwerpster van het affiche, betreffende de ceramiek- tentoonstelling van Lea Halpern in het Stedelijk Museum. En aangezien het Haagsche gemeente bestuur het juist achtte Bernardine Schregel's kunst door een toelage aan te moedigen, zullen we met veel vertrou wen haar werk tegemoet treden en kun nen we zeker de lezers van dit blad och, dat zijn toch zoowat alle Helder- schen en omgeving aanraden: bezoekt de tentoonstelling in Musis. Een abuis willen we even rechtzetten. Het affiche, door Lambert Simon getee- kend, zal wel ieders aandacht trekken. Men leze echter voor de data voor het publiek n.1. van Dinsdag 24 tot en met Zondag 29 Mei is de tentoonstelling ge opend, dagelijks van 3—10 uur. Maandag avond is de tentoonstelling namelijk alleen voor donateurs en genoodigden te bezichtigen. Dan heeft de officieele ope ning plaats om 8 uur met daglicht, dank zij den zomertijd. NAAR DE ZUIDERZEE. Zondag a.s. zal de salonboot van de E.S.O.N.A. een tocht maken naar de Zui- i derzee. Dit zal hoogstwaarschijnlijk de laatste tocht zijn, die deze boot naar een j Zuiderzee kan maken, daar de naam Zui- derzee de volgende week wel tot het ver leden zal; behooren. Te Wiêringen en het Kornwerderzand zal aangelegd worden om de werken ver- 1 der te voet te bezichtigen, i Wanneer het weer een beetje mee werkt, belooft dit een buitengewoon mooie tocht te worden, waarvan niet verz"'md mag worden deze mee te maken. bij aanschaffing van Wij leveren U uitsluitend eerste klas stofferienvoeringsvoor billijke prijzen. Onzekleeding past mooi, is degelijk en niet duur. NIET TE VERGELIJKEN met de hier ter plaatse en in den omtrek veel aangeboden partijgoederen welke vaak uit failliete of opgeheven (onbe kende) zaken worden opgekocht. Wij maken HeerenkEeeding op eigen ateliers, bij aan- schaffing daarvan steunt Uboven- dien de plaatselijke industrie. Toegang tot onze magazijnen gaarne - zonder verplichting tot koopen KLEED INGMAGAZiJNEN DEN HELDER TWEE KINDEREN TE WATER. Donderdagavond zijn bij de bloemen- schuit, aan de Keizersbrug, twee kleine kinderen te water geraakt. Bij het over- gaan van de loopplank gleed een meisje, dat het tweejarig kindje vqn den eigenaar van de schuit droeg, uit en vielen de beide kinderen te water. Gelukkig kwamen ze voor de schuit, aan den walkant, terecht, maar toch gingen ze nog kopje onder. De vader, die direct toeschoot heeft de kinderen er uit gehaald. Buren wilden de kleine meid, die op de Zuidstraat woonde, schoone kleeren geven, maar de kleine oordeelde het beter om maar met een vaartje naar huis te gaan. Een en ander gaf nog heel wat conster natie onder de avondwandelaars. kind, de wijze hoe het op al die kleedingpro- blemen, die de groote menschen op hun beste manier oplossen, reageert en zijn boek is vol van voorbeelden, waarin de ouderen hopeloos blijken te falen en het kind door hun j wijze van handelen zeer scherp gevoeld leed aandoen. Dit alles is met humor en zonder sentimentaliteit verteld en met een merkwaar-1 dige gemakkelijkheid van schrijven, die het boek in hooge mate boeiend maakt. Het is j thans in de leeszaal aanwezig en zal wel druk worden besproken. Laat men zich niet door den niet zeer gelukkig gekozen titel laten af schrikken. NOORDER KUNSTKRKING. Na de recensies, die u in de vorige nummers van dit blad zijn voorgelegd, omtrent het werk van verschillende ex posanten op de komende expositie van den Noorder Kunstkring, rest nog eenige aandacht te wijden aan het werk van Bernardine Schregel, dochter van dén Haagschen kunstschilder Bernard Schre gel. Zij beweegt zich in hoofdzaak op het gebied van portret en tevens van het vaandel, Neen lezer, niet een vaandel zooals u hier elkeen onzer vele fanfare corpsen ziet ronddragen, maar waarop één geheel van fijne figurale voorstellin gen is afgebeeld, al of niet begeleid door zeer enkele woorden. Het deed zeer aangenaam aan te ver nemen, dat drie leden van de Kamer van Koophandel, hier woonachtig, het initia tief namen om te trachten alle Kamers van Koophandel in Nederland in actie te zetten tot het voeren van propaganda voor meer binnenlandsch vischverbruik. Ook dit schijnt ons het eenige middel om de visscherij en de daarbij behooren- de nevenbedrijven nog op gang te houden. Er is momenteel geen andere weg om het afzetgebied te verruimen, omdat thans de wereld door de waanzin slechts schijnt geregeerd te worden en alle gezond tfetl- stand, door een te beperkten gezichts kring, wordt in een hoek gedrukt. Inderdaad ligt er in Nederland ffeg wel terrein braak, waar uitbreiding vischverbruik mogelijk is. Dit initiatief van de genoemde led^n der Kaïr van Koophandel komt géyii moment t, oeg en wellicht groeit er uit voort, dat zdfs in andere tijden, daarvan ook nog vruchten kunnen worden ge plukt. Want wie eenmaal visch op het menu heeft gekregen, zal dat nu en dan er weer op willen zien. We hopen op groot succes! We hebben niet te zeggen hoe het de visscherij gaat. De marktberichten wijzen dat wel uit. I Haring was haast onverkoopbaar deze I week, evenals garnalen. Geep deed nog behoorlijken prijs. Ansjovis brengt het niet veel verder dan 5 ct. per kilo en plat- visch doet weinig geld. Ziedaar ongeveer het beeld. ECHTE FR1ESCHE e24 ■imuiiiiuiiiiiiiiuuiiiiuiiH 20-50 cl. per ons zachte en geurige rooktabak. In de serie Beroemde musici verscheen een biogrnphie over Joseph Haydn van de hand van mr. G. Keiler. In kort bestek is hier zeer veel interessants over den meester bijeen, ter wijl aan het einde een biographie over zijn omvangrijk werk is opgenomen. Daar het werk met veel portretten en gravures is ge ïllustreerd, zal de muziekliefhebber het gaarne raadplegen. Het komt binnenkort op het be kende plankje. De Leeszaal heeft zich aangeschaft een omvangrijk werk, (voor de groote massa te kostbaar) over de „Wetenschap van het Le ven": een geschiedenis namelijk van alle levende wezens. Het is een Engelsche uitgave, die in het Nederlandsch in drie omvangrijke 'deelen verschijnt, waarvan thans het eerste is verschenen. Schrijvers zijn de bekende Engel sche romancier H. G. Wells en G. P. Wells en Julian Huxley, beide laatsten docenten in de biologie, welke drie heeren in dit standaard werk op een voor ieder verstaanbare en bij zonder aantrekkelijke wijze een volledig over zicht geven van de vele en velerlei vormen, waarin het leven zich openbaart en de wetten waaraan het gehoorzaamt. Alle tot nu toe be kend geworden feiten op het gebied der bio logische wetenschap hebben de schrijvers ver zameld en in dit werk bijeengevoegd. Dit is bij uitstek een boek om in de leeszaal te wor den geraadpleegd. „Het taaie ongerief" is de niet zeer aan trekkelijke titel van een wel aantrekkelijk boek van den romancier Theo Thijssen, den schrij ver van meerdere aantrekkelijke romans, waarin hij zoo'n ju-isten kijk heeft op de kin derpsyche. In dit nieuwe boek lezers van het „Volk" en het „Volksblad" kennen het als feuilleton in de nieuwe editie geeft Thijssen (al of niet gefingeerde) jeugdherin neringen, die alle betrekking hebben op het vraagstuk der kleeding. Dit blijkt dan ook het taaie ongerief te zijn, dat telkens weerkeert: de vraag voor de arme ouders hoe ze hun jongens zullen kleeden. Thijssen beziet deze problemen geheel van de psyche van het kind uit en hij geeft voortreffelijk waargenomen j ervaringen van het jonge en ouder wordende DE PARAPLU. Een levensdrama. Het ï-egende dien middag en aangezien Pcddennans nogal bezorgd was voor zijn gezondheid besloot lui, mede op aanraden van zijm vrouw, naar het kantoor zijn paraplu mee te nemen. Poldermans was zeer aan zijn paraplu gehecht en dat zal den lezer duidelijk worden als wij het ont staan en den levensloop van dit huismeu bel met een enkel woord hebben verteld. De paraplu had namelijk historische waarde; toen Poldermans en zijn vrouw enkele jajren geleden een vacantiereisje hadden gemaakt naar Luxemburg, had hij hem, in het knusse en vriendelijke stadje Diekirch, gekocht. Poldermans was daar destijds toe gedwongen. Want toen hij het plan voor een grooten dag-wandeltocht, dien hij en zijn vrouw wilden ondernemen naar Vianden, tot uitvoering zou brengen, toen was daar natuurlijk, zooals dat nu eenmaal steeds gaat in de vacantiemaand, Jupiter Pluvius gekomen en had de slui zen des hemels opengezet. Wagenwijd open zelfs: het goot. Maar Poldermans en zijn vrouw lieten zich niet afschrikken; opgewekt aan vaardden zii den tocht, opgewekt stapten zij door den regen, maar nog vóór zii de enorme straatkeien van Diekirch hadden verwisseld voor den stevigen straatweg, die naar Vianden leidde, waren de stralen veranderd in bakken en voortgaan in dit zelfde tempo ten eenenmale onmogelijk. Maar, zooals gezegd. Poldermans noch ziin vrouw lieten zich lompen en besloten, ten koste van alles, dooi te zetten: eenmaal zou de regen ophouden. Nochtans wilde Poldermans een paraplu hebben om zich althans eënigszins te beschutten en zoo kwamen zii terecht in een gezellig para pluwinkeltje. waar een gemoedelijke eige nares hen een keur van regenschermen voorlegde. Poldermans had spoedig zijn keus gedaan; het was een aardig één per- soons-paraplutje, dat zelfstandig open klapte als men op de veer drukte en Pol dermans was er wat mee in ziin schik. En toen zij tegen den avond het re gende nog steeds weer in Diekirch te rugkwamen. stond daar in een droge bul het paraplu-vrouwtje voor de deur en glimlachte hen toe. Was het wonder, dat Poldermans aan dit paraplutje gehecht was als aan een jonge hond? Maar helaas! de tand des tijds. die den eigenaar niet had gespaard, had ook het paraplutje aangetast. Wee moedig had Poldermans al eens gekeken naar een balein, die losgegaan was, maar Poldermans had zich voor verdere wee moedigheden trachten te bewaren door na deze eerste poging niet meer naar zijn Bloeiende bloemen waar eens het zeewater spoelde. In de Wierin- germeer worden ook proeven genomen met de teelt van bloembollen. Op de foto een veld met bloeiende tulpen. De Spuisluizen te Den Oever, in 't geheel 15 stuks van 12 Meter breed, waarmede na de sluiting van den afsluitdijk, de waterstand van het Ysel- meer wordt geregeld, zijn thans reeds in gebruik genomen. Op de foto de complexen sluizen, terwijl er gespuid wordt. Men ziet de schuiven tusschen de torens opgetrokken. A C VAM KAMPCn. Indien ge nog nooit -op gul gevischt hebt lezer, wees dan zoo goed om van de volgende regelen notie te nemen. Wij wis ten er ook niet veel van, en zijn toch met een braad visch thuis gekomen,nee enorm! Vrijdagavond was afgesproken, dat we Zaterdagsmorgens eens zouden probeeren wat gul, u weet we, van die schelvisch- achtige beesten, die in dezen tijd op en neer in het Marsdiep zwemmen, te ver schalken, en als we wat van plan zijn, nou, dan wordt het goed hoor! We hadden zelfs van verscheidene vrienden en bekenden klanken opgevan gen. dat het hun lang niet onverschillig zou zijn als ze mee mochten profiteeren van de prooi, en dus konden we moeilijk met leege hand'en terugkomen. Wat we ook niet van plan waren. Het ergste van de heele grap was ech- ier, dat we volgens onzen instructeur om 'ier uur present moesten zijn, hetwelk als ogisch gevolg met zich draagt, dat er om jokke drie uur opgestaan moest worden, «rie uur!!! Ik constiwerd-? t6 dion 6ind6 van d<? wekker een wonderlijk voorwerp, dat met medewerking van eenige steen en en alu minium pannen knal-geluids-effecten moest maken. Om kort te gaan, ik ontwaakte dan, dank zii die hypermoderne wekker, om klokke drie uur, wat een alleronaange naamste en tevens onfatsoenlijke tijd is. Tot overmaat van ramp bleek, dat er bui ten ge-luilakt werd, wat heelemaal niet erg is, als je er maar door kunt piepen. Alleen kan ik er met m'n verstand niet bij, hoe die jongens het in hun kersepit krijgen om daar in het holst van den nacht met een stelletje blikken bussen te gaan sjouwen. Onder ketelgeraas en indianengebrul ben ik in m'n kleeren geschoten, in m'n visschers-uniform, hetwelk bestaat uit een sportief rij broekje, een dito pet en een heel oud jasje. (Nog eentje met twee rijen knoopenl). Dat aantrekken van het uniform moet vermeld worden, aangezien deze maatre gel later een heel verstandige bleek ge weest te ziin. En aldus geschiedde het, dat we naar den dijk kuierden, alwaar onze instructeur ons reeds wachtte. Een feno meen is dat lezers. Die weet nou alles van de gul-sche wijsbegeerte en levensomstan digheden af, en kan precies zeggen, of 't zal „tukken" of niet. Om de waarheid te zeggen, zelf wisten we niet zoo heel veel van dezen tak van sport af, ja, om als uitzondering eens heel concientieus te zijn: we wisten er heelemaal niks van. En daarom lieten wij ons heel kalm haarfijn uitleggen wat nu die juiste manier is om dat gedierte uit het water op te tukken, èn hoe de verschillende er aan te pas komende factoren behandeld' moeten worden. Alen pakt de twee hoeken beet, wat na tuurlijk in verband met eventueele ver wondingen voorzichtig moet geschieden, en bevestigt aan genoemde hoeken, (of haken), het aas. Dit moet versch zijn, het zij pier, hetzij ansjovis. Is het water „dik", dan moet u maar denken, dat de gullen net als wü in de mist loopen, in dit geval dan zwemmen, en dat zii dan niet met donkerbruine pier te lokken zijn. Die zien ze doodeenvoudig niet. Nee, u moet dan van die kleine mootjes gesneden ansjovis hébben, of zoo als wij visschers dat noemen: ansjop. Dat glimt en schit tert dat 't een lieve lust is! Gelukkig was 't nog al- niet heiig onder water, zoodat de ansjop gevoegelijk weg gelaten kon worden, wat maar goed was ook, want we hadden alleen pieren. Maar die hadden we in allerlei variaties. Jk graaide in het de-Betuwe-jamblikje, en haalde een trosje van dat gewormte naar boven. Het leken wel tropische pieren, rooue, en bruine, en gespikkelde, en een paar met haartjes op hun kop. Nee, die waren puikie! Pieren ziin uit den aard der zaak on willige creaturen, maar vooral dien Zater dagmorgen was er geen huis met hen te houden. Dat kronkelde daar maar tusschen m'n vingeren, en dat trok hun kop maar terug, en voelde er ten eenemale niets voor om zich de mensohheid ten nutte te maken. Eindelijk waren we zco ver, dat de hengel uitgeworpen kon worden, en er een aanvang met de visch-verschalking op grooten schaal kon gemaakt worden. Maar dat was het juist. Want nu moet u niet denken, dat gul- visschen gaat met die kleine hengeltjes waarmee je op paling vischt, nee nee, in tegendeel! Van die groete boomstammen van hengels heb je daar voor noodig, hengels, die wel 6 kilo wegen, en waar aan een snoer vastzit waarmee je wel een haai uit de zilte wateren trekken kunt. In ieder geval kunnen slechts de aller sterkste menschen met dergelijk gereed schap omgaan, en het is dus niet te ver wonderen, dat ook ik af en toe daar nog last mee had. snoer met de „hoekies" het Marsdiep in geworpen, en dan maar wachten op de dingen die komen (of niet komen). En zoo sta je dati op den een of anderen gladden steen, midden tusschen het wier en andere ongerechtigheden, en je loopt permanent de kans, dat je beenen naar voren zullen schieten. Wat altijd een minder aangename ervaring is. Da's het risico, zeggen ze dan.... Maar aanvan kelijk liep alles goed af. zoodat er geen reden tot mopperen was. De gul scheen echter voorshands nog weinig trek in 't toch zoo smakelijk toe bereide ontbijt te iiebben, waar ze, van hun standpunt bezien, geen ongelijk in hadden. Plotseling weergalmde een triomplian- telijke schreeuw door de serene morgen- atmosfeer. M'n maat had de eerste gul in de wacht gesleept. En een beste ook! Jandosie, 't leek wel een klein wal- vischje. Onder de bedrijven door merkte ik dat het ook met mijn dobber niet pluis was. Er moest daar iets niet in den haak zijn onder aan m'n lijntje. Zou het een gul zijn, of een paling, of een.... doodgewoon krabbetje. Het was een gul, een beest, dat op z'n rug geel van 't vet was. Maar hoeveel moeite heeft 't me gekost om dat voor werp goed en wel op 't droge te trans- porteeren! Want het rukte en worstelde aan den hengel dat 't een lieve lust was, en ik bang werd dat de constructie van genoemde hengel het niet uithouden zou. Maar tenslotte was het gul-dier binnen boord en kon er een aanvang gemaakt worden met het verwijderen van den „haak des doods". Dat is ook nog zoo'n lelletje niet, vooral als 't hoekie doorge slikt is. Maar met groote ongevoeligheid (dat wordt je wel als de visschersgeest vaardig over je wordt!) verloste ik vriend gul van ziin noodlottig geworden speel goed1 en wierp hem met veldheersgebaar in de anderhalfmiud-zak. Niet lang na dit daverend succes ver loor ik door den een of andere, tot nu toe niet opgehelderde reden, mijn rechtstan dige positie en smakte op smadelijke wijze tusschen de keien. Tot aan m'n middel was ik drijf!! Ook deed het niet onaan zienlijk pün Dat noemen ze dan het risico En wat ook niks meeviel was het zitten op die harde steenen; met de minuut worden ze harder. Den volgenden keer neem ik-een kussentje mee; dat staat zoo vast als een huis! Waar ik de hengelaars ook nog voor wil waarschuwen is het volgende: als de dobber verleidelijk aan het schommelen en dansen is, haal dan niet op. Loos alarm! Die gullen zijn om den drommel niet gek en hebben al heel gauw door dat er wat achter steekt. Nee, u moet wachten tot de dobber heelemaal uit zicht is. Dan heeft een niet al te goocheme gul zijn stommiteit met den dood moeten betalen en kunt u ge voegelijk met ophalen beginnen. Doe dat kalm en bezadigd. Overhaast u niet. Door die dikke hengels, en het groote kracht er op zetten, krijgt u in ieder geval de eerste keer een stelletje blaren op uw handen. Maar dat is als het voorgaande: risico! Om een uur of zes kregen we bezoek van een stelletje visschers. Die waren niet a! te best te spreken, hoogstwaarschijn lijk in verband met luilak, en begonnen derhalve allerlei stekelige en hatelijke op merkingen over ons visschen en visch- gerei te maken. Die hengel was te lang en die te kort. Die z'n aas was te oud, on van die was het veel te versch. Tenslotte deugde het getii ook niet. Maar als tegen bewijs vingen we ondanks al die opmer kingen een zooi gul, neegeweldig. En ik dacht: de beste gul visschers staan aan land! Om acht uur kwam een stelletje bruin- visschen eens kijken, en waren zoo ver baasd over onze vangst, dat ze van louter plezier gingen duikelen en niezen. Ook

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 9