T
let moderne HEERE
HERMAN NYPELS
tynjL-Lm
KIJK UIT!!!
heerenbaai
Vierde Blad.
VAN ZATERDAG 21 MEI 1932.
STAUSNItUWü
HEERENKLEEDING
Visschei*ij.
Ons Xeeszaal J(oekje.
Langs de Straat.
Het Vijfde Blad bevat de Zomerdienst
regeling voor treinen en autobussen.
,.j
Op -en ondergang van Zon- en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
Zomertijd.
Maan Zon Hoogwater
Mei. op: ond.: op: ond; sm. nam.
Z 22 —.84 5.55 4.55 20.56 10.54 11.17
M 23 1.— 7.08 4.53 20.57 11.41 0.07
D 24 1.14 8.31 4.52 20.58 —.33 0.59
W 25 1.39 9.56 4.51 20.59 1.— 1.26
H 26 1.56 11.17 4.50 21.— 1.54 2.22
V 27 2.09 12.34 4.49 21.02 2.51 3.22
Z 28 2.19 13.47 4.48 21.04 3.54 4.28
Licht op
voor alle voertuigen:
Wintertijd.
Zaterdag 21 Mei20.24 uur
Zomertijd.
Zondag 22 21.26
Maandag 23 21.27
Voor het te Amsterdam gehouden
examen voor apothekers-assistent is ge
slaagd onze stadgenoote, mej. E. Kingma.
Op de te Utrecht en Arnhem gehou
den P.B.N.A.-examens, slaagden voor het
diploma adspirant-electro-technisch op
zichter, onze piaatsgenooten, de heeren
J. Plasmeijer en D. Kemp, en onze vroe
gere stadgenoot de heer W. Brizee.
JUBILEUM W. YBES.
Op 1 Juni a.s. herdenkt de heer W.
Ybes, deurwaarder bij de gemeente Den
Helder, den dag waarop hij voor 25 jaar
in vasten dienst der gemeente werd aan
gesteld.
Aanvankelijk gedurende een zestal
jaren als schrijver in particulieren dienst
van den toenmaligen Gemeente-Ontvan
ger, den heer A. J. de Jongh, ging de
heer Ybes op 1 Juni 1907 in den rang van
klerk over in dienst der gemeente ten
kantore van den Gemeente-Ontvanger om
eenige jaren later als hoofdklerk op dat
kantoor te worden benoemd.
Door reorganisatie van den dienst werd
de jubilaris op 1 Juli 1920, in de ontstane
vacature J. F. Jacques, in zijn huidige
functie aangesteld.
In de uitoefening van zijn moeilijk ambt
heeft hij zich altijd als een zeer humaan
mensch doen kennen, terwijl hij ook bij
zijn superieuren en collega's hoog staat
aangeschreven.
Wij twijfelen dan ook niet, dat het hem
op 1 Juni a.s. aan belangstelling zal ont
breken.
DE COLLECTE VOOR HET
CRISIS-COMITÉ.
Maandag a.s. zal een aanvang worden
gemaakt met de wekelijksche inzamelin
gen ten behoeve van de kas van het
Crisis-comité, waarvan wij dezer dagen
melding hebben gemaakt. Zooals wij heb
ben medegedeeld, zal de stad in wijken
worden verdeeld, welke door collectanten
regelmatig worden bezocht. Het is geens--
zins de bedoeling bjj die gelegenheden
groote geldsommen te ontvangen. Natuur
lijk, hoe meer men wil geven, hoe liever,
maar de bedoeling van deze geregelde col
lectes is om* daardoor regelmatige ont
vangsten te hebben, waaruit dan de
steeds grooter wordende uitgaven kun
nen worden bestreden. Wil men er elke
week een gulden voor bestemmen, des
te beter, maar natuurlijk is een kwartje,
een dubbeltje, of zelfs vijf centen ook wel
kom. Ieder regele dat naar eigen beurs.
Maar men late niet den collectant zonder
gave heengaan. Want slechts door regel
matige inkomsten wordt het comité daad
werkelijk in staat gesteld tot helpen.
Ieder bepale dus wat hij voor dit doel
wil afzonderen!
APOTHEKEN.
Van hedenavond 10 uur tot Maandag
morgen is alleen geopend de apotheek
van H. J. Rootlieb, Binnenhaven.
Van Maandag 23 Mei tot 30 Mei wordt
avond- en Zondagsdienst waargenomen
door de firma SmeetsSnel, Weststraat.
BLOEMBOLLENVEILING.
Wij verwijzen naar een advertentie in
dit nummer betreffende een bloembollen- j
veiling op den a.s. Woensdag 25 Mei, aan
de Middenvliet te Koegras.
OPENSTELLING
GEMEENTE-ZWEMBAD.
Blijkens een in-dit nummer voorkomen
de advertentie zal het Gemeente-zwembad1
in de Binnenhaven, van Maandag 23 Mei
af, weder voor het publiek geopend zijn.
Voor de openingsuren zie men de ad-;
vertentie.
DE ZOMERTIJD.
Gaat Zondagmorgen 2 uur in.
De lezers gelieven er aan te denken,
dat in verband met den zomertijd, die
hedennacht ingaat, de verschillende uur
werken een uur moeten worden vooruit-
gezet.
Zomerdienstregeling.
In verband met den zomertijd ontvan
gen onze lezers heden, als bijvoegsel, we
derom de zomerdienstregeling van de
treinen en bussen. Vroeger werden deze
diensten in ons blad zelf opgenomen,
maar de omvang daarvan werd lang
zamerhand van dien aard, dat wij ter
besparing van plaatsruimte een en ander
in den vorm van een boekje als afzonder,
lijk bijvoegsel drukten. De nieuwe dienst
heeft ook weer eenige uitbreiding onder
gaan; onder de spoordiensten is opge
nomen de volledige dienst Alkmaar
Amsterdam, zulks ten gerieve van hen,
die per bus of per particuliere auto tot
Alkmaar gaan, maar gaarne nog verder
zouden willen. Onder de auto-busdien
sten is opgenomen de dienst Stations
plein-Duinoord-Donkere Duinen, terwijl
de vracht-autodiensten eveneens uitbrei
ding ondergingen. De firma gebr. van
Koningsbruggen heeft een nieuwe
wachtdienst Den HelderAmsterdam in
gelegd; nieuw is voorts de dagelijksclie
vrachtdienst naar Koegras, en die naar
BreezandAnna PaulownaOudesluis
Schagen (4 maal 's weeks), terwijl ook diê
voor WieringerwaardKolhorn is opge
nomen.
Javastraat 86 te koop, met Tuin, Kelder,
6 Kamers (Suite 12 X 4 M.).
Te bevragen aldaar.
Het Gildeboek (April 1931, afl. .1 en 2,
XlVe jaarg.) wijdt een heel artikel met
een viertal illustraties aan Bernardine
Schregel's vaandelontwerpen.
Deze kunstenares, aldus de schr., heeft
zich weten los te maken van den streng
symmetrischen opbouw en hij besprak
vervolgens de groote Verschillen tusschen
de ontwerpen van Bernardine Schregel en
de gebruikelijke smakelooze vaandels.
In verschillende Haagsche bladen o.a.
,,'s-Gravenhage in Beeld", wordt deze
schilderes bij de besprekingen van ten
toonstellingen met lof vermeld.
Mej. Schregel was ook de ontwerpster
van het affiche, betreffende de ceramiek-
tentoonstelling van Lea Halpern in het
Stedelijk Museum.
En aangezien het Haagsche gemeente
bestuur het juist achtte Bernardine
Schregel's kunst door een toelage aan te
moedigen, zullen we met veel vertrou
wen haar werk tegemoet treden en kun
nen we zeker de lezers van dit blad
och, dat zijn toch zoowat alle Helder-
schen en omgeving aanraden: bezoekt
de tentoonstelling in Musis.
Een abuis willen we even rechtzetten.
Het affiche, door Lambert Simon getee-
kend, zal wel ieders aandacht trekken.
Men leze echter voor de data voor het
publiek n.1. van Dinsdag 24 tot en met
Zondag 29 Mei is de tentoonstelling ge
opend, dagelijks van 3—10 uur. Maandag
avond is de tentoonstelling namelijk
alleen voor donateurs en genoodigden te
bezichtigen. Dan heeft de officieele ope
ning plaats om 8 uur met daglicht,
dank zij den zomertijd.
NAAR DE ZUIDERZEE.
Zondag a.s. zal de salonboot van de
E.S.O.N.A. een tocht maken naar de Zui-
i derzee. Dit zal hoogstwaarschijnlijk de
laatste tocht zijn, die deze boot naar een
j Zuiderzee kan maken, daar de naam Zui-
derzee de volgende week wel tot het ver
leden zal; behooren.
Te Wiêringen en het Kornwerderzand
zal aangelegd worden om de werken ver-
1 der te voet te bezichtigen,
i Wanneer het weer een beetje mee
werkt, belooft dit een buitengewoon mooie
tocht te worden, waarvan niet verz"'md
mag worden deze mee te maken.
bij aanschaffing van
Wij leveren U uitsluitend eerste
klas stofferienvoeringsvoor
billijke prijzen. Onzekleeding
past mooi, is degelijk en niet duur.
NIET TE VERGELIJKEN
met de hier ter plaatse en in
den omtrek veel aangeboden
partijgoederen welke vaak uit
failliete of opgeheven (onbe
kende) zaken worden opgekocht.
Wij maken HeerenkEeeding
op eigen ateliers, bij aan-
schaffing daarvan steunt Uboven-
dien de plaatselijke industrie.
Toegang tot onze magazijnen
gaarne - zonder verplichting tot
koopen
KLEED INGMAGAZiJNEN
DEN HELDER
TWEE KINDEREN TE WATER.
Donderdagavond zijn bij de bloemen-
schuit, aan de Keizersbrug, twee kleine
kinderen te water geraakt. Bij het over-
gaan van de loopplank gleed een meisje,
dat het tweejarig kindje vqn den eigenaar
van de schuit droeg, uit en vielen de beide
kinderen te water. Gelukkig kwamen ze
voor de schuit, aan den walkant, terecht,
maar toch gingen ze nog kopje onder.
De vader, die direct toeschoot heeft de
kinderen er uit gehaald. Buren wilden de
kleine meid, die op de Zuidstraat woonde,
schoone kleeren geven, maar de kleine
oordeelde het beter om maar met een
vaartje naar huis te gaan.
Een en ander gaf nog heel wat conster
natie onder de avondwandelaars.
kind, de wijze hoe het op al die kleedingpro-
blemen, die de groote menschen op hun
beste manier oplossen, reageert en zijn boek
is vol van voorbeelden, waarin de ouderen
hopeloos blijken te falen en het kind door hun j
wijze van handelen zeer scherp gevoeld leed
aandoen. Dit alles is met humor en zonder
sentimentaliteit verteld en met een merkwaar-1
dige gemakkelijkheid van schrijven, die het
boek in hooge mate boeiend maakt. Het is j
thans in de leeszaal aanwezig en zal wel druk
worden besproken. Laat men zich niet door
den niet zeer gelukkig gekozen titel laten af
schrikken.
NOORDER KUNSTKRKING.
Na de recensies, die u in de vorige
nummers van dit blad zijn voorgelegd,
omtrent het werk van verschillende ex
posanten op de komende expositie van
den Noorder Kunstkring, rest nog eenige
aandacht te wijden aan het werk van
Bernardine Schregel, dochter van dén
Haagschen kunstschilder Bernard Schre
gel. Zij beweegt zich in hoofdzaak op het
gebied van portret en tevens van het
vaandel, Neen lezer, niet een vaandel
zooals u hier elkeen onzer vele fanfare
corpsen ziet ronddragen, maar waarop
één geheel van fijne figurale voorstellin
gen is afgebeeld, al of niet begeleid door
zeer enkele woorden.
Het deed zeer aangenaam aan te ver
nemen, dat drie leden van de Kamer van
Koophandel, hier woonachtig, het initia
tief namen om te trachten alle Kamers
van Koophandel in Nederland in actie te
zetten tot het voeren van propaganda
voor meer binnenlandsch vischverbruik.
Ook dit schijnt ons het eenige middel
om de visscherij en de daarbij behooren-
de nevenbedrijven nog op gang te houden.
Er is momenteel geen andere weg om
het afzetgebied te verruimen, omdat thans
de wereld door de waanzin slechts schijnt
geregeerd te worden en alle gezond tfetl-
stand, door een te beperkten gezichts
kring, wordt in een hoek gedrukt.
Inderdaad ligt er in Nederland ffeg
wel terrein braak, waar uitbreiding
vischverbruik mogelijk is.
Dit initiatief van de genoemde led^n
der Kaïr van Koophandel komt géyii
moment t, oeg en wellicht groeit er uit
voort, dat zdfs in andere tijden, daarvan
ook nog vruchten kunnen worden ge
plukt.
Want wie eenmaal visch op het menu
heeft gekregen, zal dat nu en dan er
weer op willen zien.
We hopen op groot succes!
We hebben niet te zeggen hoe het de
visscherij gaat. De marktberichten wijzen
dat wel uit.
I Haring was haast onverkoopbaar deze
I week, evenals garnalen. Geep deed nog
behoorlijken prijs. Ansjovis brengt het
niet veel verder dan 5 ct. per kilo en plat-
visch doet weinig geld.
Ziedaar ongeveer het beeld.
ECHTE FR1ESCHE
e24
■imuiiiiuiiiiiiiiuuiiiiuiiH
20-50 cl. per ons
zachte en geurige rooktabak.
In de serie Beroemde musici verscheen een
biogrnphie over Joseph Haydn van de hand
van mr. G. Keiler. In kort bestek is hier zeer
veel interessants over den meester bijeen, ter
wijl aan het einde een biographie over zijn
omvangrijk werk is opgenomen. Daar het
werk met veel portretten en gravures is ge
ïllustreerd, zal de muziekliefhebber het gaarne
raadplegen. Het komt binnenkort op het be
kende plankje.
De Leeszaal heeft zich aangeschaft een
omvangrijk werk, (voor de groote massa te
kostbaar) over de „Wetenschap van het Le
ven": een geschiedenis namelijk van alle
levende wezens. Het is een Engelsche uitgave,
die in het Nederlandsch in drie omvangrijke
'deelen verschijnt, waarvan thans het eerste is
verschenen. Schrijvers zijn de bekende Engel
sche romancier H. G. Wells en G. P. Wells en
Julian Huxley, beide laatsten docenten in de
biologie, welke drie heeren in dit standaard
werk op een voor ieder verstaanbare en bij
zonder aantrekkelijke wijze een volledig over
zicht geven van de vele en velerlei vormen,
waarin het leven zich openbaart en de wetten
waaraan het gehoorzaamt. Alle tot nu toe be
kend geworden feiten op het gebied der bio
logische wetenschap hebben de schrijvers ver
zameld en in dit werk bijeengevoegd. Dit is
bij uitstek een boek om in de leeszaal te wor
den geraadpleegd.
„Het taaie ongerief" is de niet zeer aan
trekkelijke titel van een wel aantrekkelijk boek
van den romancier Theo Thijssen, den schrij
ver van meerdere aantrekkelijke romans,
waarin hij zoo'n ju-isten kijk heeft op de kin
derpsyche. In dit nieuwe boek lezers van
het „Volk" en het „Volksblad" kennen het
als feuilleton in de nieuwe editie geeft
Thijssen (al of niet gefingeerde) jeugdherin
neringen, die alle betrekking hebben op het
vraagstuk der kleeding. Dit blijkt dan ook het
taaie ongerief te zijn, dat telkens weerkeert:
de vraag voor de arme ouders hoe ze hun
jongens zullen kleeden. Thijssen beziet deze
problemen geheel van de psyche van het kind
uit en hij geeft voortreffelijk waargenomen
j ervaringen van het jonge en ouder wordende
DE PARAPLU.
Een levensdrama.
Het ï-egende dien middag en aangezien
Pcddennans nogal bezorgd was voor zijn
gezondheid besloot lui, mede op aanraden
van zijm vrouw, naar het kantoor zijn
paraplu mee te nemen. Poldermans was
zeer aan zijn paraplu gehecht en dat zal
den lezer duidelijk worden als wij het ont
staan en den levensloop van dit huismeu
bel met een enkel woord hebben verteld.
De paraplu had namelijk historische
waarde; toen Poldermans en zijn vrouw
enkele jajren geleden een vacantiereisje
hadden gemaakt naar Luxemburg, had hij
hem, in het knusse en vriendelijke stadje
Diekirch, gekocht. Poldermans was daar
destijds toe gedwongen. Want toen hij het
plan voor een grooten dag-wandeltocht,
dien hij en zijn vrouw wilden ondernemen
naar Vianden, tot uitvoering zou brengen,
toen was daar natuurlijk, zooals dat nu
eenmaal steeds gaat in de vacantiemaand,
Jupiter Pluvius gekomen en had de slui
zen des hemels opengezet. Wagenwijd
open zelfs: het goot.
Maar Poldermans en zijn vrouw lieten
zich niet afschrikken; opgewekt aan
vaardden zii den tocht, opgewekt stapten
zij door den regen, maar nog vóór zii de
enorme straatkeien van Diekirch hadden
verwisseld voor den stevigen straatweg,
die naar Vianden leidde, waren de stralen
veranderd in bakken en voortgaan in dit
zelfde tempo ten eenenmale onmogelijk.
Maar, zooals gezegd. Poldermans noch ziin
vrouw lieten zich lompen en besloten, ten
koste van alles, dooi te zetten: eenmaal
zou de regen ophouden. Nochtans wilde
Poldermans een paraplu hebben om zich
althans eënigszins te beschutten en zoo
kwamen zii terecht in een gezellig para
pluwinkeltje. waar een gemoedelijke eige
nares hen een keur van regenschermen
voorlegde. Poldermans had spoedig zijn
keus gedaan; het was een aardig één per-
soons-paraplutje, dat zelfstandig open
klapte als men op de veer drukte en Pol
dermans was er wat mee in ziin schik.
En toen zij tegen den avond het re
gende nog steeds weer in Diekirch te
rugkwamen. stond daar in een droge bul
het paraplu-vrouwtje voor de deur en
glimlachte hen toe.
Was het wonder, dat Poldermans aan
dit paraplutje gehecht was als aan een
jonge hond? Maar helaas! de tand des
tijds. die den eigenaar niet had gespaard,
had ook het paraplutje aangetast. Wee
moedig had Poldermans al eens gekeken
naar een balein, die losgegaan was, maar
Poldermans had zich voor verdere wee
moedigheden trachten te bewaren door
na deze eerste poging niet meer naar zijn
Bloeiende bloemen waar eens het zeewater spoelde. In de Wierin-
germeer worden ook proeven genomen met de teelt van bloembollen. Op
de foto een veld met bloeiende tulpen.
De Spuisluizen te Den Oever, in 't geheel 15 stuks van 12 Meter breed,
waarmede na de sluiting van den afsluitdijk, de waterstand van het Ysel-
meer wordt geregeld, zijn thans reeds in gebruik genomen. Op de foto de
complexen sluizen, terwijl er gespuid wordt. Men ziet de schuiven tusschen
de torens opgetrokken.
A C VAM KAMPCn.
Indien ge nog nooit -op gul gevischt
hebt lezer, wees dan zoo goed om van de
volgende regelen notie te nemen. Wij wis
ten er ook niet veel van, en zijn toch met
een braad visch thuis gekomen,nee
enorm!
Vrijdagavond was afgesproken, dat we
Zaterdagsmorgens eens zouden probeeren
wat gul, u weet we, van die schelvisch-
achtige beesten, die in dezen tijd op en
neer in het Marsdiep zwemmen, te ver
schalken, en als we wat van plan zijn,
nou, dan wordt het goed hoor!
We hadden zelfs van verscheidene
vrienden en bekenden klanken opgevan
gen. dat het hun lang niet onverschillig
zou zijn als ze mee mochten profiteeren
van de prooi, en dus konden we moeilijk
met leege hand'en terugkomen. Wat we
ook niet van plan waren.
Het ergste van de heele grap was ech-
ier, dat we volgens onzen instructeur om
'ier uur present moesten zijn, hetwelk als
ogisch gevolg met zich draagt, dat er om
jokke drie uur opgestaan moest worden,
«rie uur!!!
Ik constiwerd-? t6 dion 6ind6 van d<?
wekker een wonderlijk voorwerp, dat met
medewerking van eenige steen en en alu
minium pannen knal-geluids-effecten
moest maken.
Om kort te gaan, ik ontwaakte dan,
dank zii die hypermoderne wekker, om
klokke drie uur, wat een alleronaange
naamste en tevens onfatsoenlijke tijd is.
Tot overmaat van ramp bleek, dat er bui
ten ge-luilakt werd, wat heelemaal niet
erg is, als je er maar door kunt piepen.
Alleen kan ik er met m'n verstand niet
bij, hoe die jongens het in hun kersepit
krijgen om daar in het holst van den
nacht met een stelletje blikken bussen te
gaan sjouwen.
Onder ketelgeraas en indianengebrul
ben ik in m'n kleeren geschoten, in m'n
visschers-uniform, hetwelk bestaat uit een
sportief rij broekje, een dito pet en een
heel oud jasje. (Nog eentje met twee rijen
knoopenl).
Dat aantrekken van het uniform moet
vermeld worden, aangezien deze maatre
gel later een heel verstandige bleek ge
weest te ziin. En aldus geschiedde het,
dat we naar den dijk kuierden, alwaar onze
instructeur ons reeds wachtte. Een feno
meen is dat lezers. Die weet nou alles van
de gul-sche wijsbegeerte en levensomstan
digheden af, en kan precies zeggen, of
't zal „tukken" of niet. Om de waarheid te
zeggen, zelf wisten we niet zoo heel veel
van dezen tak van sport af, ja, om als
uitzondering eens heel concientieus te
zijn: we wisten er heelemaal niks van.
En daarom lieten wij ons heel kalm
haarfijn uitleggen wat nu die juiste manier
is om dat gedierte uit het water op te
tukken, èn hoe de verschillende er aan te
pas komende factoren behandeld' moeten
worden.
Alen pakt de twee hoeken beet, wat na
tuurlijk in verband met eventueele ver
wondingen voorzichtig moet geschieden,
en bevestigt aan genoemde hoeken, (of
haken), het aas. Dit moet versch zijn, het
zij pier, hetzij ansjovis. Is het water
„dik", dan moet u maar denken, dat de
gullen net als wü in de mist loopen, in
dit geval dan zwemmen, en dat zii dan niet
met donkerbruine pier te lokken zijn. Die
zien ze doodeenvoudig niet. Nee, u moet
dan van die kleine mootjes gesneden
ansjovis hébben, of zoo als wij visschers
dat noemen: ansjop. Dat glimt en schit
tert dat 't een lieve lust is!
Gelukkig was 't nog al- niet heiig onder
water, zoodat de ansjop gevoegelijk weg
gelaten kon worden, wat maar goed was
ook, want we hadden alleen pieren. Maar
die hadden we in allerlei variaties. Jk
graaide in het de-Betuwe-jamblikje, en
haalde een trosje van dat gewormte naar
boven. Het leken wel tropische pieren,
rooue, en bruine, en gespikkelde, en een
paar met haartjes op hun kop. Nee, die
waren puikie!
Pieren ziin uit den aard der zaak on
willige creaturen, maar vooral dien Zater
dagmorgen was er geen huis met hen te
houden. Dat kronkelde daar maar tusschen
m'n vingeren, en dat trok hun kop maar
terug, en voelde er ten eenemale niets
voor om zich de mensohheid ten nutte
te maken.
Eindelijk waren we zco ver, dat de
hengel uitgeworpen kon worden, en er
een aanvang met de visch-verschalking
op grooten schaal kon gemaakt worden.
Maar dat was het juist.
Want nu moet u niet denken, dat gul-
visschen gaat met die kleine hengeltjes
waarmee je op paling vischt, nee nee, in
tegendeel! Van die groete boomstammen
van hengels heb je daar voor noodig,
hengels, die wel 6 kilo wegen, en waar
aan een snoer vastzit waarmee je wel een
haai uit de zilte wateren trekken kunt.
In ieder geval kunnen slechts de aller
sterkste menschen met dergelijk gereed
schap omgaan, en het is dus niet te ver
wonderen, dat ook ik af en toe daar nog
last mee had.
snoer met de „hoekies" het Marsdiep in
geworpen, en dan maar wachten op de
dingen die komen (of niet komen).
En zoo sta je dati op den een of anderen
gladden steen, midden tusschen het wier
en andere ongerechtigheden, en je loopt
permanent de kans, dat je beenen naar
voren zullen schieten. Wat altijd een
minder aangename ervaring is. Da's het
risico, zeggen ze dan.... Maar aanvan
kelijk liep alles goed af. zoodat er geen
reden tot mopperen was.
De gul scheen echter voorshands nog
weinig trek in 't toch zoo smakelijk toe
bereide ontbijt te iiebben, waar ze, van
hun standpunt bezien, geen ongelijk in
hadden.
Plotseling weergalmde een triomplian-
telijke schreeuw door de serene morgen-
atmosfeer. M'n maat had de eerste gul in
de wacht gesleept. En een beste ook!
Jandosie, 't leek wel een klein wal-
vischje.
Onder de bedrijven door merkte ik dat
het ook met mijn dobber niet pluis was.
Er moest daar iets niet in den haak zijn
onder aan m'n lijntje. Zou het een gul
zijn, of een paling, of een.... doodgewoon
krabbetje.
Het was een gul, een beest, dat op z'n
rug geel van 't vet was. Maar hoeveel
moeite heeft 't me gekost om dat voor
werp goed en wel op 't droge te trans-
porteeren! Want het rukte en worstelde
aan den hengel dat 't een lieve lust was,
en ik bang werd dat de constructie van
genoemde hengel het niet uithouden zou.
Maar tenslotte was het gul-dier binnen
boord en kon er een aanvang gemaakt
worden met het verwijderen van den
„haak des doods". Dat is ook nog zoo'n
lelletje niet, vooral als 't hoekie doorge
slikt is. Maar met groote ongevoeligheid
(dat wordt je wel als de visschersgeest
vaardig over je wordt!) verloste ik vriend
gul van ziin noodlottig geworden speel
goed1 en wierp hem met veldheersgebaar
in de anderhalfmiud-zak.
Niet lang na dit daverend succes ver
loor ik door den een of andere, tot nu toe
niet opgehelderde reden, mijn rechtstan
dige positie en smakte op smadelijke wijze
tusschen de keien. Tot aan m'n middel
was ik drijf!! Ook deed het niet onaan
zienlijk pün
Dat noemen ze dan het risico
En wat ook niks meeviel was het zitten
op die harde steenen; met de minuut
worden ze harder. Den volgenden keer
neem ik-een kussentje mee; dat staat zoo
vast als een huis!
Waar ik de hengelaars ook nog voor
wil waarschuwen is het volgende: als de
dobber verleidelijk aan het schommelen
en dansen is, haal dan niet op. Loos
alarm! Die gullen zijn om den drommel
niet gek en hebben al heel gauw door dat
er wat achter steekt.
Nee, u moet wachten tot de dobber
heelemaal uit zicht is. Dan heeft een niet
al te goocheme gul zijn stommiteit met
den dood moeten betalen en kunt u ge
voegelijk met ophalen beginnen. Doe dat
kalm en bezadigd. Overhaast u niet. Door
die dikke hengels, en het groote kracht
er op zetten, krijgt u in ieder geval de
eerste keer een stelletje blaren op uw
handen. Maar dat is als het voorgaande:
risico!
Om een uur of zes kregen we bezoek
van een stelletje visschers. Die waren niet
a! te best te spreken, hoogstwaarschijn
lijk in verband met luilak, en begonnen
derhalve allerlei stekelige en hatelijke op
merkingen over ons visschen en visch-
gerei te maken. Die hengel was te lang
en die te kort. Die z'n aas was te oud, on
van die was het veel te versch. Tenslotte
deugde het getii ook niet. Maar als tegen
bewijs vingen we ondanks al die opmer
kingen een zooi gul, neegeweldig. En
ik dacht: de beste gul visschers staan aan
land!
Om acht uur kwam een stelletje bruin-
visschen eens kijken, en waren zoo ver
baasd over onze vangst, dat ze van louter
plezier gingen duikelen en niezen. Ook