IMI1
m
S. I. KHMER S h
Rijk en geen geld.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
r-*' --
Nr. 7133. EERSTE BLAD
ZATERDAG 18 JUNI 1932
60ste JAARGANG
Dc herstelconferentie te Lausanne is begonnen. - De
groote beteekenis van deze conferentie. - Stemmen
van buiten. - Fransch-Engelsche plannen - De Duitsche
noodverordening tegen politieke onlusten.
Begrafenis «van Heemskerk.
Frederik van Eeden.
in 50 dessins,
Helpt bijtijds.
FEUILLETON
COURA
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras^AnnaPauiowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65;binnen-
'UK. e er ^08t- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
f1?' °m H°IfrJge landen f 3-20- Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
0 6 3 iesP- f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos. 4 ct.;fr. p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct.
De herstelconferentie te Lausanne is
Donderdagmorgen begonnen en met ze
kere spanning zullen zeker de berichten,
die van Lausanne komen, weer door het
groote publiek worden gevolgd, omdat nie
mand het gewicht van deze conferentie
kan ontkennen. Het gaat hier toch om
„groote dingen" en al staat men sceptisch
tegenover alle geconfereer, ontkend kan
niet worden, dat bij deze conferentie, zoo
goed als alle deelnemers bezield zijn met
een wil om tot overeenstemming te ko
men. Of dat evenwel lukken zal? Dat is
nu nog een groote vraag, die hopen we,
nog eens bevestigend beantwoord zal kun
nen worden.
MacDonald is tot voorzitter van de con
ferentie benoemd. Men had trouwens niet
anders verwacht en hij zal de stuwende
kracht van de conferentie worden. Hoe
het verloop ook zal zijn, een verwijt aan
MacDonald over eventueele mislukking
zal zeker nooit gedaan kunnen worden.
Dat durven wü met een gerust geweten
te voorspellen. Als er een bezield is met
den ernstigen wil om deze conferentie te
doen slagen dan is het zeker de Britsche
premier, die zoo diep doordrongen is van
de ellende van onzen tijd. Dat bleek ook
uit de woorden, die hü Donderdagmorgen
bij de opening sprak en waaruit wü hier
een greep doen.
Een Volkenbondscommissie heeft ons
Ingelicht dat de waarde van den interna
tionalen wereldhandel gekrompen is tot
de helft of iets minder dan de helft van
het jaar 1929, en dat het aantal werkloo-
zen daarentegen meer dan verdubbeld is
en 20 tot 25 miljoen bedraagt. De sociale
verzekeringen en andere voordeelen, ver
bonden aan het peil der beschaving, heeft
iedere regeering moeten beperken of zelfs
afschaffen, omdat er geen geld is en om
zijn eigen financiën te redden heeft iedere
staat zün buitenlandschen handel moeten
beperken, wat op den duur tot wurging
van den geheel en internationalen handel
zou moeten leiden. Er bestaat geen funda
menteel verschil in de crisisverschijnselen
van eenig land, de waarheid is, dat wü in
een stelsel leven dat onder onze voeten
dreigt ineen te storten. Wanneer men dan
echter vaststelt, dat een politiek gevolgd
Is, die de eenvoudigste economische begin
selen geschonden heeft die de welvaart
der volken beheerschen, dan moet men nu
ook den moed hebben den prijs te betalen,
die voor redding en opbouw noodig is.
Wü moeten de oorzaken van de crisis
onderzoeken en vaststellen, en een spoed-
eischend vraagstuk tot oplossing bren
gen; de financieele erfenis uit den oorlog
moet door een overeenkomst geliquideerd
worden!
Wat wil men nu te Lausanne? vraagt
de ster-corr. van de „N. Rott. Crt." en hij
vervolgt dan: Niemand is hier met een
plan gekomen. De Duitschers hebben het
niet. Dat was zeer sterk de indruk, welke
mii bijbleef uit tal van gesprekken op de
reis naar Lausanne, welke ik gemaakt heb
in den trein, die de Duitsche delegatie
transporteerde. De Franschen blijken al
evenmin met plannen te zü'n aangekomen,
nog in veel mindere mate zelfs dan men
verwacht had. Zij zijn bereid over alles te
praten, maar niet om het initiatief te
nemen.
De denkbeelden van Italië ziin bekend
en België zal zich naar de groote mogend
heden hebben te schikken als het er niet
in slaagt de rol van bemiddelaar te spelen,
waarop weinig vooruitzichten schijnen te
bestaan. Japan heeft niet al te veel belang
bü het heele geval. Ziedaar de positie,
waarin wij vandaag op den eersten dag
der conferentie vijf van de zes uitnoodi-
gende mogendheden hebben gezien. De
zesde is Engeland en ook England heeft
geen bepaald plan; het blaékt slechts van
tl ver.
MacDonald, in volle gezondheid na de
rust, die hij heeft moeten nemen, loopt
over van energie, maar nog niet van d'e
positieve plannen, waaraan die moet wor
den besteed. Wij zullen het met elkaar
vinden, zegt hü, want wü zitten in de klem
en wü moeten ei uit. Wij zijn van goeden
wille, waarom zouden wij dan niet slagen.
Dit optimisme vindt men echter alleen in
het Engelsche hoofdkwartier.
Ook de vers laat haar stem hooren
over de ëonferentie te Lausanna en ver
schillende bladen spreken positief uit dat
een definitieve regeling van het schul-
denvraagstuk geëischt wordt. In een
hoofdartikel keert de Times zich scherp
tegen een moratorium op korten termün.
De politieke opinie in Engeland zou
uitermate ontstemd zün, wanneer Lau
sanna wederom slechts uitstel brengt. In
loonden heerscht groote, doch naar men
mag hopen, ongemotiveerde vrees, dat de
vaste wil van MacDonald om tastbare
resultaten te bereiken, door argumenten,
die hij te Parijs heeft gehoord, zün ver
zwakt. De Times wjjst erop, dat Duitsch-
land, zooals officieel is vastgesteld, reeds
meer dan 20 milliard mark aan herstel
betalingen enz. heeft opgebracht. Het is
de taak der Duitsche regeering om tot
een vergelük met haar crediteuren te
komen. Het herstelsysteem, dat is inge
steld los van de oorlogsschulden, kan ook
los daarvan een einde nemen.
In de News Cronicle zet Sir Walter
Layton zün beschouwingen over de con
ferentie van Lausanne voort en waar
schuwt opnieuw voor een uitstel der defi
nitieve regeling tot na de Amerikaansche
presidentsverkiezingen. Het zou een
misleidende hoop zqn, te gelooven dat de
Amerikanen na de verkiezingen eerder
bereid zouden zün om de schulden te
schrappen, dan thans. De Europeesche
mogendheden moeten terstond het her-
stelvraagstuk definitief regelen. Daarna
moeten zjj tegen Amerika hetzelfde zeg
gen, wat Duitschland thans tegenover
zün herstelcrediteuren zegt, n.1. dat het
hervatten der betalingen zonder de oeco-
nomische kansen op herstel in gevaar te
brengen, niet mogelqk is.
Noodverordening tegen politieke on
lusten, zoo is de naam van de nieuwe
noodverordening in Duitschland, die
Woensdag door den rijkspresident is
onderteekend en waarover wü Donder
dag reeds het een en ander in ons over
zicht hebben vermeld. Deze noodveror
dening is tegen de politieke uitspattin
gen en is in de plaats gekomen van de
zeven vorige noodverordeningen, die
daardoor dus vervallen zün. Aangezien
deze verordeningen o.a. het uniformver
bod en het verbod der nationaal-socialis-
tische S.A.- en S.S.-troepen inhielden,
zijn deze verboden met ingang van Don
derdag j.1. opgeheven.
Baron von Gayl, de rqksminister van
binnenlandsche zaken, heeft aan verte
genwoordigers van de Duitsche pers me
degedeeld, dat de nieuwe noodverorde
ning de bestaande voorschriften ter be
scherming van rust en orde op elk ge-1
bied verzacht. De rjjksregeering wil aan!
alle deel en der bevolking, voor zoover zq
op den grondslag van de grondwet staan
en geen principieele tegenstanders van
de staatsorde zjjn, de mogelijkheid bieden
tot vrijere politieke activiteit. Hiermede
heeft de rijksregeering slechts de ver-
antwoordelükheid op zich genomen. Zq
verwacht dat het Duitsche volk van de
verleende vrijheden een juist gebruik zal
weten te maken. Teneinde misbruik te
voorkomen, zqn de straffen voor perso
nen, die de verleende rechten niet naar
waarde weten te schatten, aanmerkelük
verscherpt. Het is juist, dat door enkele
landen bezwaren tegen de plannen der
rijksregeering zün geopperd.. De rqks-
regeering heeft deze bezwaren ernstig
onderzocht. De beslissing over de thans
gepubliceerde noodverordening is ten
slotte door het rükskabinet met alge-
meene stemmen aangenomen.
Op een dag van straleyide zon is de mi
nister van staat, mr. Th. Heemskerk, Don
derdag naar zijn laatste rustplaats ge
bracht, onder deelneming van alle krin
gen in den lande.
HHV 11
W
I i *x..
1
Mr. Th. Heemskerk.
In het woonhuis van den ontslapen
staatsman leidde de wjjkpredikant dr. C.
Bouma, geref. predikant in Den Haag-
Oost, tevoren een rouwdienst, slechts bij
gewoond door de naaste bloedverwanten
van den overledene. Dr. Bouma sprak
een woord van troost naar aanleiding van
2 Cor. 4 13—18.
Even na twaalf u. verliet de rouwwagen
met het stoffelijk hulsel de rouwkapel
van de fa. Innemee.
Nadat de rouwwagen aan het woonhuis
was gearriveerd, werd de stoet opgesteld
voor den laatsten gang naar de alge-
meene begraafplaats.
Rede van minister Ruys.
Als eerste spreker trad aan de groeve
naar voren de minister van staat, voor
zitter van den ministerraad, jhr. mr. Ch-
J. M. Ruys de Beerenbrouck, die namens
de regeering sprak:
Aan de groeve van dezen uitgestreden
strqder, zoo zeide spr. o.m., wordt ons hart
vervuld van den ernst van den dood, die
ons den gaven en voornamen mensch, mr.
Theodorus Heemskerk, heeft ontnomen.
Aan de nagedachtenis van dat rijke
leven eerbiedige hulde te brengen, ge
voelt de regeering op dit treffende oogen-
blik als een behoefte en niet minder als
een plicht.
Wie of wat met dit kostbare leven ver-
bonden is geweest en de waarde van zün
meer dan gewone begaafdheid en kracht
moest ondergaan, begrüpt, dat het pas
sende woord van menschelüken dank te
kort schiet.
Verwonderen mag dit niet, waar zoo
vele schitterende uitwendige eigenschap
pen in dienst van een kundig leven vra
gen om een diepere verklaring, die voert
naar een verborgen leven.
Daar mogen wij terugvinden het be
ginsel en de kern van een gaaf karakter
en van een edel gevormden aard, die
Heemskerk's verschünen en optreden in
het volle leven voor een ieder tot een zoo
hooge aantrekkelükheid maakten.
Deze geloovige man verzorgde een diep
inwendig leven, dat God tot middelpunt
had ën dat hem diende tot bron van
geestkracht en overtuiging, waarmede
hü gearbeid heeft tot in zijn laten levens
avond. In het klare licht dier overtuiging
heeft Heemskerk met de vele hem ge
schonken groote gaven het harmonieuse
leven opgebouwd, dat een menschenleef-
tijd lang gestaan heeft midden onder ons
als een toren van leering en leiding.
Wü, die Heemskerk in den strüd ach
terliet, behouden een schoone herinnering
aan dezen krachtigen man Gods.
Rede van dr. H. CoHjn.
Dr. H. Colijn, minister van staat, voor
zitter van de a.r. party, heeft daarna het
woord gevoerd uit naam van die partjj en
de a.r. Kamerfractie.
De gedachte die het geheele leven van
'mr. Heemskerk gekenmerkt heeft, zeide
hü is: dienen. Wanneer men dit leven
overziet, dan blükt het dat mr. Heems
kerk zich meer dan een halve eeuw aan
de publieke zaak heeft gewüd.
De a.r. partü en de a.r. Kamerfractie
'zjjn hem buitengewoon dankbaar, dat hij
zich gewüd heeft aan de a.r. partü, de
partü van de kleine burgers en ambachts
lieden, die in dien tijd niets te beteekenen
had wanneer men haar zag tegen den
achtergrond van de machtige liberale
partü- Toch was de a.r. partü zjjn levens
keuze. Wü zullen dit nooit vergeten.
Heemskerk heeft zjjn land, de Kamer,
de a.r. partij, haar Kamerfractie en zjjn
God gediend. Twee dagen voor zün ziek
bed heeft hij in een gesprek in de Kamer
nog zün geloofsovertuiging uitgesproken
en op zün sterfbed heeft hü deze beves
tigd. Die overtuiging was, dat alles in dit
leven moet leiden tot eere van God, dat
in Hem des menschen heil is en dat Hq'
maakt wat goed is in ons leven.
Spr. besloot met de woorden: Heere on
ze God, wü danken u voor hetgeen gü
voor ons in dezen man geschonken hebt.
hulde aan de nagedachten van mr.
Heemskerk en bracht dank aan hetgeen
hjj als curator voor de Vrije Universiteit
voor haar gedaan had.
Hierna heeft de oudste zoon van den
overledene, mr. T. C. J. Heemskerk, voor
de belangstelling bedankt, in het bijzonder
voor de belangstelling van de Koningin.
In den ouderdom van ruim 72 jaar is
Donderdagmiddag te Bussum overleden
dr. Frederik van Eeden, bekend vooral
als de schepper van den „Kleinen Johan-
nes".
Al geruimen tüd geleden hadden de
kranten bericht, dat hü ernstig ziek
was; sedert had men niets meer van hem
gehoord. Thans blükt, dat hq al maanden
lang in een toestand van volkomen
\Dr. Fred. v. Eeden.
Rede prof. Dooyeweerd.
Prof. dr. H. Dooyeweerd, rector magni
ficus van de Vrije Universiteit, sprak ver
volgens een kort woord van eerbiedige
Vraag niet^Jricsche Heerenbaai "maar
ECHTE FRIESCHE
heerenbaai
20 50 cl PER ONS
apathie verkeerde en niemand meer her
kende. Verleden week kreeg hü een aan
val van bronchitis. Hü kon toen alleen
sinaasappelsap gebruiken. De verpleeg
ster, die hem dag en nacht büstond, heeft
de laatste uren geen enkel woord meer
van hem gehoord. De plechtige uitvaart
zal Maandag van 10 tot 11 geschieden in
de „St. Vituskerk" te Bussum, waarna de
ter aardebestelling zal plaats hebben op
de r.-k. begraafplaats.
Zooals uit het bovenstaande blükt,
komt het doodsbericht niet onverwacht.
Met Van Eeden is heengegaan een der
meest beteekenende dichters van de z.g.
80er generatie, waartoe o.a. Kloos en Van
Deyssel behooren. Hü werd 3 April 1860
geboren en werd op 18-jarigen leeftüd
student in de medieünen te Amsterdam,
Hoewel hij ook als arts gepromoveerd is,
lag zün liefde elders; de ellende en dor
heid van de werkelijke wereld, waarin hü
plotseling gekomen was, martelden hem.
Hü was onder zün mede-studenten zeer
gezien geweest en maakte deel uit van den
vriendenkring „Flanor", waaruit in 1885
de „Nieuwe Gids" geboren werd. In de
eerste afleveringen van dit nieuwe, baan
brekende tüdschrift, publiceerde Van
Eeden zün „Kleine Johannes". Hjj begon
zqn huwelüksleven als praktiseerend arts
te Bussum, maakte te'Parijs en Nancy
studie van hypnose en suggestie, en
stichtte met dr. Van Renterghem een
psycho-therapeutische kliniek te Amster
dam. Deze periode van zün leven eindigt
met de stichting van „Walden" te Bus
sum. Dit was een soort communistische
kolonie, naar het voorbeeld van den Ame
rikaan Thoreau, maar zü heeft Van
Eeden groote teleurstellingen gebaard.
De kolonie kon zichzelf tenslotte bedrui-
kleur-Ktht, - wasch-echt,
99 per el.
Verkrijgbaar bü:
Let op naam op den zelfkant
Vraagt onze Stalen-collectie
pen, maar Van Eeden's pioniersarbeid
vond geen navolging, en „Walden" is
langzamerhand teniet gegaan.
Toen in April 1903 de groote spoor
wegstaking uitbrak, plaatste Van Eeden
zich midden in de organisatie daarvan.
Zq'n rümpje, dat in die dagen voor vele
winkelruiten was aangeplakt, en dat op,
de toen zeer bewogen gemoederen van de
bevolking grooten indruk maakte, is
klassiek geworden; r,a nog hoort men het
citeeren:
Heel het raderwerk staat stil,
Als uw machtige arm het wil.
Het demonstreerde zoo juist de macht
van den arbeider, die door deze spoor
wegstaking, de geweldigste staking, die
Nederland ooit gekend heeft, naar voren
kwam.
De eerste staking had succes, de twee
de mislukte, een aantal conducteurs,
machinisten en ander treinpersoneel werd
ontslagen, en het kwam er op aan de
Wacht niet, tot gij te bed moet blijven door
scherpe of voortdurende pijnen in den rug,
waterzuchtige zwellingen der ledematen of
onder de oogen, rheumatische pijnen onna
tuurlijk uitzicht der urine, pijnlijke loozing of
voortdurende aandrang tot loozing.
Begin onmiddellijk bij de eerste kenteeke-
nen met het gebruik van Foster's Rugpijn
Pillen. Want zoo lang de in de lendenen ge
legen organen door verzwakking niet de ver
giftige onzuiverheden uit het bloed filtreerec
en verder uit het lichaam verwijderen, ken'
gij niet gezond worden.
Foster's Rugpijn Pillen werken recht
streeks op deze verzwakte organen, heelen
en versterken deze, en verschaffen zoodoende
behoorlijk gezuiverd, rijk en gezond bloed aan
alle deelen van het lichaam. En dan bestaat
geen verder gevaar voor rheumatiek, water
zucht, ischias, rugpijn, spit en gruis.
Bij alle drogisten enz. a 1.75 per flacon.
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
8)
„In het magazq'n staat er een kant en
klaar ingepakt," viel mr. Masters hem snel
in de rede. „Tim is nog niet weg, hü kan
het overal naar toe brengen, waarheen
je maar wilt. Den heelen dag heeft hü
nog niets uitgevoerd. Zal ik hem zeggen,
dat hü het op een handkar moet laden?"
Bü die woorden nam Bliss z;jn besluit.
„Graag," zeide Bliss, met een gevoel,
alsof hü zijn laatste steunpunt wegsloeg.
Roeiend 0111 Tim, liep mr. Masters zoo
hard hü kon naar het magazjjn. 't Was,
alsof hü door de woorden van Bliss weet
al zün oude veerkracht terug gekregen
had.' Het meisje keek Bliss büna verwij
tend aan.
„Vindt u het wel heelemaal in den
haak, om hem zoo iets wjjs te maken?"
vroeg ze.
„Ik maak hem absoluut niets wqs,'
antwoordde Bliss, terwijl hü naar zün
hoed greep. „Voordat het morgenavond
is, heb ik het bewuste fornuis, dat nu
buiten staat en misschien nog wel een
dozijn meer verkocht."
Onderzoekend keek ze hem aan. Ze
moest toegeven, dat de Ernest Bliss van
nu een geheel ander iemand was, dan de
jonge man, die een maand geleden op
dezelfde stoel gezeten had. Toen had ze
niet het minste vertrouwen in hem ge
had. Nu klonk zelfs zün stem anders, de
lq'nen van zün mond waren harder,
strakker geworden, zün geheele manier
van doen gaf veel meer den indruk van
beslistheid. Zonder dat ze het zelf wist,
klonk er in haar stem een zweempje
hoop door.
„O, als u dat zoudt kunnen doen!"
Haar oogen schitterden hem tegen,
't Was alsof hij alle krachten in hem
voelde groeien; een tweede Simson voel
de hü zich.
„Dat kan ik zeker," zeide hjj nog eens.
„En wat dan?"
Op dat oogenblik was zün overheer-
schend gevoel een groote verwondering,
dat hü nog nooit opgelet had, hoe verba
zend aantrekkelijk dat meisje was. Even
lachte ze tegen hem, maar toen ging ze
weer kalm voor haar schrijfmachine
zitten.
„Wel, dat moeten we afwachten."
HOOFDSTUK V.
Toen Bliss, met Tim plus de handkar
achter hem aan, de straat afwandelde,
voelde hij zich als iemand, die, door de
omstandigheden genoodzaakt, plotseling
een plan ten uitvoer moet brengen, dat
nog geen tien minuten geleden alleen als
een mogelijke oplossing bij hem opgeko
men was. Diep in gedachten liep hq
snel voort, zonder zich 0111 den weg te
bekommeren. Tim, die langzamerhand
aan niets doen gewend was geraakt, be
gon zich veronachtzaamd te voelen.
„Hoe ver moeten we, münheer?" vroeg
hü eindelijk, terwül hü even staan bleef
om zün voorhoofd af te vegen.
Bij het hooren van die stem bleef Bliss
plotseling stokstül op het trottoir staan
en keerde zich toen langzaam om.
„Allemachtig, ik had je heelemaal ver
geten," zeide hü- „Voordat ik het fornuis
noodig heb, moet ik eerst nog even naar
een paar menschen toe. Jü hoeft dus
heelemaal niet mee te gaan. Luister eens,
weet jij St. James street?"
„Bedoelt u de St. James street, die vlak
bij het West End is?" vroeg Tim met een
armezondaars gezicht.
„Ja juist. Je zult het toch wel kunnen
vinden? Je kunt er net zoo lang over
doen als je wilt, als je maar zorgt, dat je
binnen een uur aan het adres bent, dat
ik je zal opgeven. No. 37, de naam is
Broadbent en het is een makelaarskan
toor. Daar moet je dan maar wachten; ik
zal zorgen, dat ik er op tüd ben."
Tim veegde nog eens zeer in het oog
vallend zijn voorhoofd af, en vertelde
Bliss toen in vertrouwen, dat het onmo
gelijk voor hem zou zijn, om dat adres
te bereiken, als hij niet onderweg de
noodige ververschingen kan innemen,
met een zucht stak Bliss zün hand in zün
broekzak en bekeek toen berustend zün
geheele geldelqk bezit. Twee shillings en
negen en een halve penny, dat was alles
tot Zaterdag. Na even nadenken gaf hij
de negen en een halve penny aan den
magazünknecht.
„Maar dan moet je ook zorgen, dat je
er op tijd bent," zeide hij met nadruk.
„Het is van het grootste gewicht."
Nadat Bliss eenmaal zq'n besluit geno
men had, ging hij zijn zelfgekozen weg
imet een souvereine minachting voor alles
wat ook maar op een moeilijkheid leek.
Toen hü het kantoor van zün zaakwaar
nemer gesloten vond, hield hij zün vin
ger doodeenvoudig zoolang op het elec-
trische drukknopje aan de bédienden-
gang, totdat hü gehoor kreeg. Het noe
men van zün naam maakte natuurlijk de
rest gemakkelijk. Toen de bediende van
de makelaars in St. James street hem
uitlachte, omdat hij een leegstaanden
winkel in Regent street maar voor een
korten tijd wilde huren, liet Bliss hem
staan, alsof hü een stuk van het meubi
lair was en maakte door een handvol
bankpapier op tafel te leggen, de zaak
in een ommezien met den makelaar zelf
in orde. Eenige minuten daarna wan
delde hü kalm naar zün nieuwe, rijde-
lijke verblüfplaats, met als gevolg de
makelaarsbediende met den sleutel en
Tim met handkar en fornuis. Toen ze aan
het nieuwe adres kwamen, sloot de be
diende de deur open. Tim laadde de pak
kist af, welke volgens order van Bliss in
de uitstalkast vlak vooi de groote spie
gelruit werd neergezet. De jonge man
vertrok weer, nadat hü Bliss eenige klei
nigheden, zooals het schakelbord en de
verschillende knopjes voor het licht, aan
gewezen had. Met een zucht van verlich
ting sloot Bliss de deur achter hem af en
keerde zich tot Tim.
„Zeg, jü hebt toch verstand van die
fornuizen, is 't niet?" vroeg hjj Tim.
„Ik ken ze als mjjn eigen moeder,"
antwoordde Tim, „maar wat moeten we
met dat ding hier beginnen?"
„Dat zal je morgenochtend wel te we-
in elkaar zetten en zorgen, dat het mor
genochtend om acht uur precies gebruikt
kan worden. De rest kan je heusch wel
aan mü overlaten."
Tim gaf zün pet een duw naar achte
ren en krabde zich met een bedenkelük
gezicht op zün hoofd.
„Om het werkelük goed in orde te ma
ken, moet ik nog brandstoffen, wat olie
en poetsgedoe hebben," zeide hü toen.
Bliss stak zün hand in zjjn rechter
broekzak en haalde er tot Tim's niet ge
ringe verbazing een paar souvereigns uit.
„Als je blieft," zeide hjj, „nouw koop je
maar alles wat je denkt noodig te heb
ben. En dan nog wat. Doe me het genoe
gen en ga niet naar het magazün terug,
voordat ik het je zeg. Ik wou nu eerst
eens zien, of dit plannetje me zal lukken.
Morgenochtend om acht uur zal ik zor
gen, dat ik hier ben."
Voordat hjj wist wat hjj deed, liep Tim
op straat, nog te veel verbaasd om na te
denken; even daarna ging Bliss ook weg.
In zjjn rechter broekzak had hü driehon-
derdvüftig pond in bankpapier en wat
zilvergeld, eigendom van den heer Er-
nest Bliss, millionair, in zjjn linker
broekzak had hjj de eerbiedwaardige
som van twee shillings, het eenige gel-
delqke bezit van Ernest Bliss, reiziger
van de firma Masters Co., handelaars
in fornuizen. En daar liep hjj nu, juist
op het uur van den dag, waarop Londen
als een magneet werkt op vreemdelingen
en Londenaars van het type Ernest Bliss.
Alle huizen, alle restaurants waren ver
licht. Nog nooit had hü zoo sterk de at-
ten komen," was het antwoord, ,,'t Eenige tractie gevoeld van het West End, die ge-
wat jjj te doen hebt is: het ding uitpak-heimzinnige attractie van het West End
ken, het precies midden in de uitstalkastmet zün prachtige restaurants, zün mu
ziek en zjjn karakteristiek publiek, dat
hoofdzakelük uit luxemenschen bestaat.
Alle vroegere herinneringen werden met
een schok wakker. De zes wreken van
hard werken en slecht eten, welke achter
hem lagen, waren plotseling vergeten.
Hjj stond juist tussohen de ingangen van
twee van de beroemdste restaurants. Ten
slotte kon hjj zich toch wel een keer een
goed middagmaal toestaan, ter eere van
het komende succes van het Alpha for
nuis. Hjj leek wel dwaas om zich zelf zoo
strikt aan zjjn woord te houden. En ter-
wjjl hjj nog aarzelde, werd hjj plotseling
bjj den arm gepakt. Zonder eenig cere
monieel werd hjj omgedraaid en voordat
hjj het wist, keek hjj in een paar don
kere oogen en terwjjl hjj luisterde naar
een heel bekende stem kreeg hjj tegeljj-
kertjjd vaag een indruk van veel mooi,
zacht bont en een doordringenden geur
van viooltjes.
„Waarachtig hjj is 't Ernest Bliss.
Jou leeljjke schooier! Waar heb je al dien
tjjd gezeten? Kjjk eens, Hilda."
De twee meisjes waren juist uit een
taxi gestapt en pakten hem ieder bjj een
arm om hem vooral niet te laten ont
snappen.
„Niet éné keer ook maar ben je in den
schouwburg geweest," ging hetzelfde
meisje, dat hem het eerst had aangespro
ken, verwqtend door, „niet één keer in
the Milan, 't is zelfs niet bjj je opgeko
men, of we je auto soms noodig hadden.
Wees nu tenminste lief en ga met ons
eten bjj Oddy, dan kan je ons meteen ver
tellen wat er eigenljjk gebeurd is."
(Wordt vervolgd.)
