&avoM
De tocht van prof, Piccard geslaagd.
Derde Bi.' d.
China en Japan.
J.J. v.d. PLAAT
STRANDING
De Oostenrijksche oud
bondskanselier dr. H. Schober.
De conferentie te Ottawa.
16770 foeter de lucht in. - Veilig geland. - De
gondel beschadigd. - De wetenschappelijke in
strumenten vernield.
Ziekte van Weil.
heden zijn nog niet geheel geregeld. Niet- toezicht op de volksgezondheid en de ge-
j temin is het mogelijk, dat men toch nog neeskundige dienst te Rotterdam den
I voor groote verrassingen komt te staan, burgemeester van Schiebroek hebben aan-
Desondanks blijven de Engelschen bijgeraden, dat er maatregelen zullen wor-
hun voornemen Ottawa Zaterdag nog te den getroffen om te voorkomen, dat spijs-
verlaten. resten aan de oevers van den Wilgenpias
In den ochtend zijn de overeenkomsten j achterblijven, daar als gevolg hiervan
met de overige dominions en de kroon- ratten naar den Plas worden gelokt. Bo-
koloniën vastgesteld. Dit alles wordt zeer vendien is het advies gegeven een paar
overhaast uitgevoerd.
De ontslagaanvraag van Tsjang
slootjes, die in verbinding staan met den
Wilgenpias, te dempen.
Te Dordrecht zijn 7 gevallen
van ziekte van Weil geconstateerd.
De gemeentelijke geneeskundige dienst
S.joc-linng goedgekeurd. 57 andere te Dordrecht heeft in verband met de
generaals vragen ontslag. j onrust, die er heerscht ten opzichte van
de voorgekomen besmettelijke-ziekte-ge'
De Chmeesche regeering te Nanking vaUen door infectie van ratten, een mede-
heeft de ontslagaanvrage van generaal deeli aan h bH k d waarin
Tsjang Sjoe-liang goedgekeurd. Hij zal in „„,„„5 acua":
Peking blijven tot maarschalk Tsjang 9 z^gd wordt, dat van de z.g. Ziekte van
Naar Wolff vannacht uit Weenen Kai-sjek daar is gearriveerd. Inmiddels ^ei' gevallen bekend zijn, waarvan
meldde is daar gisteravond om 22 uur de hebben 57 andere generaals in een ge-
oud-bondskanselier dr. Hans Schober op
57-jarigen leeftijd overleden.
Canada aanvaardt het Engcl-
sche voorstel.
Men meldt aan de „N. Rott. Crt." uit
Londen
De Canadeesche regeering heeft om
middernacht besloten het Engelsche voor
stel betreffende een garantie van de
Dominion-belangen tegenoverdeRussische
concurrentie aan te nemen. Het Engel
sche voorstel omvat een zeer vergaande
tegemoetkoming, welke naar onze me ening,
de toekomstige belangen van de Engel
sche exportindustrie bij den handel op
Rusland zeer kan benadeelen. Wat verder
de dumpingbelangen t.a.v. Rusland be
treft, blijkt uit de berichten uit Ottawa,
dat de Engelsche regeering bereid zou
zijn, om, indien dit noodig mocht blijken,
het handelsverdrag met Rusland onder
inachtneming van den vastgestelden ter
mijn van 6 maanden op te zeggen en
Canada een grooter contingent voor tarwe
en hout te verleenen.
Opzegging van het Engelsch-
Russische handelsverdrag.
Een hooge Canadeesche autoriteit heeft
gezegd, dat op de totstandkoming van een
overeenkomst tusschen Engeland en
Canada de opzegging van het verdrag
tusschen Engeland en de Sowjetunie vol
gen zal. Hij verklaarde, dat er tevens een
formule gevonden was, om onverwijld de
dumping door Rusland langs administra
tieven weg te behandelen.
Ook van anderen kant is bevestigd, dat
Engeland en Canada in beginsel tot over
eenstemming gekomen zijn in de dum
ping-kwestie. Het is echter mogelijk, dat
de betreffende overeenkomst alle vormen
van oneerlijke mededinging omvatten zal.
De Engelsche delegatie zou thans de
meeningsverschillen in de onderhandelin
delingen met de andere dominions en
Indië ook overwonnen hebben en ver
scheidene overeenkomsten zouden zoover
zijn, dat zij nog slechts onderteekend
hoeven te worden.
De financieele correspondent van de
Nw. Rott. Crt. te Londen schrijft:
De Donderdag gehouden besprekingen
te Ottawa hebben de voornaamste moei
lijkheden voor een overigens zeer on
volkomen slot van de conferentie uit
é&n weg geruimd. Ook wat Rusland be-
<areüt schijnt men tot volkomen overeen
stemming te zijn gekomen, waarbij het
fingelsche standpunt toch nog in zooverre
gehandhaafd is, dat de anti-dumping
maatregelen niet alleen tegen Rusland,
doch ook tegen alle andere landen van
kracht zullen zijn. Vandaag zullen de af
zonderlijke overeenkomsten vastgelegd
worden. Slechts eenige kleine bijzonder-
meenschappelijk telegram aan de regee
ring hun ontslag aangeboden, ingeval
geen pogingen worden gedaan generaal
Tsjang Sjoe-liang te bewegen zijn ont
slag in te trekken, aangezien de aanlei
ding tot het ontslag op politiek gebied
ligt.
officieel aangegeven. Alle gevallen heb
ben een gunstig beloop.
STEUN AAN DE NOODLIJDENDE
TUINBOUWERS IN
WEST-FRIESLAND.
De minister van oeconomisclie zaken
en arbeid heeft aan een commissie uit 50
West-Friesche gemeentebesturen geschre
ven:
Naar aanleiding van uw missives van
30 Juli en 8 Augustus, waarvan ik met
bijzondere belangstelling heb kennis ge
nomen, heb ik de eer u mede te deelen,
dat met den grootst mogelijken spoed de
mogelijkheid van het nemen van maat
regelen tot hulpverleening aan de nood
lijdende tuinbouwers wordt overwogen.
De toestand van de bedrijven, zooals die
zich in den jongsten tijd heeft ontwik
keld, heeft daarbij de speciale aandacht
der regeering.
zich 2V, uur lang over Desenzano. De draadlooze verbinding.
Daarna zette hij koers naar Fastilione
della Stiviere, waarna hij in de buurt vanHoewel de radio-berichten, door Cosyns
Monzambano landde. Een talrijke menigte uit de gondel verzonden, wel vry geregeld
juichte de luchtvaarders geestdriftig zijn ontvangen door Duitsche, OostenryK-
toe. Prof Piccard verliet dadelijk na de sche en Zwitsersche stations, werden in
landing den gondel en begaf zich per België die berichten niet gehoord. Dit
auto naar Desenzano; Cosyns bleef op de beeft in België teleurstelling gewekt, vo -
landingsplaats. al omdat Cosyns een Belgische mat co-
Naar verder uit Desenzano gemeld rist is,
wordt, heeft prof. Piccard den tocht uit
stekend doorstaan. Het Italiaansche mi
nisterie van luchtvaart, dat van te voren
Toekomstplannen.
Volgens een broer van prof. Piccard,
CRISISBOTERMERK.
Naar de crisis-zuivel-centrale meedeelt,
bedraagt de prijs van het crisis-botermerk
en de vervoervergunning voor boter,
voor de week van 2127 Augustus weder
om 0.55 per kg.
STEUNREGELING ZEEVISSCHERS.
Zandvoort verwerpt de regee-
ringsmaatregelen.
De gemeenteraad van Zandvoort heeft,
zoo meldt het „Handelsblad", besloten, de
door de regeering vastgestelde steunrege
ling voor werklooze zeevisschers en va
rensgezellen niet te aanvaarden.
Er is een commissie benoemd, die een
bespreking met den minister zal vragen,
om tot een betere regeling te komen.
EEN WERELD-ANTI-OORLOGS
CONGRES.
De regeering behoudt zich alle
rechten voor nopens toelating van
vreemdelingen tot bijwoning van
dit congres.
Het Nederlandsche Correspondentiebu
reau in Den Haag meldt
en een menigte belangstellenden van 30
a 40.000 menschen woonden ondanks het
vroege uur het vertrek bij. De Zwitser
sche Bondsspoorwegen hadden geduren
de den nacht speciale treinen naar Dtiben-
dorf ingelegd, terwijl het autoverkeer op
den weg naar liet vliegveld zeer druk
was.
Te 8.05 werd de ballon boven Sevelen
aan den Rijn waargenomen, vanwaar hij
in de richting van Tirol verdween.
n'vprdp mmrlHU-hpw'vatTeen landhui ini welke broer te Wilmington in den staat
«Art,f E. ingèliclitj Pelaware X^S'bi'nUTrTort
had aan officieren en soldaten van de bgwn van den Professor I in en zeerort
ÏÏÏÏÏS? bevel **even, zich ZaTlPS^ wSSüSS&rm
h in Hudson baai-ge bied.
Waarnemingen en ervaringen
van de reizigers.
De instrumenten van prof. Piccard heb
ben een koude van 55 graden C. opgetee-
kend. De lucht was in de hooge luchtlagen
niet meer blauw, doch donker en het is
zeer moeiliik geweest zich te oriënteeren,
daar de aarde nauwelijks zichtbaar was.
De ballon heeft aanvankelijk met sterke
luchtstroomingen te kampen gehad, waar
van men later geen last meer heeft onder
vonden. De ballonvaarders hebben nog
urenlang zonder vooruil te komen boven
het Garda-meer gedreven. Prof. Piccard
verklaarde nog, dat de tocht in elk opzicht
goed is geslaagd en dat de wetenschappe
lijke instrumenten goed hebben g'werkt.
Over de wetenschappelijke resultaten kou
hii zich nog niet uitlaten. De van do aarde
aan hem gezonden draadlooze berichten
ziin slechts moeilijk verstaanbaar geweest,
daar de ontvangst in de gondel niet steeds
storingvrii was. Voorts verklaarde Piccard;
dat zijn vingers zoozeer bevroren war m,
dat hii nog slechts met moeite heeft kun-
Inen seinen. Overdag heeft de ballon met
een gemiddelde snelheid van 25 km per
uur gedreven. Alle experimenten, die de
Prof. Piccard.
Wii hebben onder „Laatste berichten"
in ons vorig nummer nog kunnen vermel-
„Een onder leiding van Henri Barbusse den, dat prof. Piccard voor ziin tocht naar
de fijnste melange
Spoorstr. 53. Tel. 420
staand comité blijkt voornemens te zijn,
te Amsterdam een wereld-anti-oorlogscon-
gres te houden.
Aanvankelijk zou dit congres te Genè-
ve worden gehouden. Van regeerings-
wege is echter dit congres in Zwitserland
verboden geworden. Een poging om het
congres in Engeland te doen houden is
ook daar op een weigering van de over
heid afgestuit. De eenzijdige communisti
sche strekking van dit congres lag aan
die overwegingen ten grondslag.
Ook de Nederlandsche regeering, het
eenzijdig karakter van den opzet kennen
de, zal rekening houden met de revolutio
naire propagandistische strekking van het
voornemen en behoudt zich alle rechten
nopens toelating van vreemdelingen hier
te lande tot eventueele bijwoning van dat
congres voor".
Te Rotterdam elf personen.
Naar de Nw. Rott. Crt. verneemt, heb
ben zich den laatsten tijd te Rotterdam
elf gevallen van de ziekte van Weil voor
gedaan, Vier hiervan werden vóór Augus
tus geconstateerd en zeven in de afge-
loopen dagen van Augustus. Van deze
elf ziektegevallen zouden er vier zeer
waarschijnlijk zijn ontstaan na het zwem
men in de Waalhaven. Een van de ge
vallen heeft een doodelijken afloop ge
had. Deze patiënt zou in den Wilgenpias
hebben gezwommen.
Het blad verneemt nog, dat het staats-
de stratosfeer was opgestegen. Intusschen
is hii ook weer veilig geland en behouden
op de wereld aangekomen. Hieronder ge
ven wii het verloop van den tocht weer.
die den ballon met zijn vliegtuig na het
vertrek begeleidde, moest reeds tegen
zes terukeeren, daar de ballon te dien
tijde een hoogte van ongeveer 4900 meter
had bereikt en de vlieger haar of
schoon hij met een vliegtuig met drie mo
toren vloog niet verder kon volgen.
Berichten van Piccard zelf.
Om 9 u. 40 werden uit de gondel van
den ballon de volgende draadlooze be
richten uitgezonden: „vliegen in de rich
ting van Meran, zijn halverweegs". Een
later draadloos bericht luidt: „hier alles
goed, metingen goed, hoogte 14 a 15.000
meter".
Om 9 u. 8 is te St. Antoni (Arlberg) de
ballon boven den Hoogen Riffier gezien.
De ballon op 16.500 meter hoogte;
een spoedige landing te verwach
ten.
Professor Piccard denkt aan alles! professor zich ten doel had gesteld, heeft
Het vliegtuig. Een andere professor had toch minstens hü rustig kunnen uitvoeren.
De Zwitsersche vlieger Mittelholzer,vergeten '/ljn ballon op( JSebetapSter.") Om kwart over 1 Donderdagmiddag liet
in mi™ wi c Piccard Zich door Desenzano, aan de Zuid-
Uit Desenzano wordt nog gemeld, datkust van het Gardameer plaatsopgave ge-
Piccard, die bij de landing hulp ondervond j ven, waarna hij tusschen half twee en
van boeren, toch nog met een smak met j halfvijf ten Zuiden van het Gardameer
zijn ballonkogel op den grond stootte.tusschen Desenzano en Poszolengo rond-
Vrachtauto's uit Desenzano brachten hetdreef. De commandant van de snelvlucht-
metalen schuitje met de wetenschappelijkeafdeeling van Desenzano, eerste luitenant
instrumenten naar genoemde plaats. Ook
Piccard en Oosijns begaven zich daarheen.
De instrumenten vernield.
Bernasconi, steeg met ziin vliegtuig op om
Piccard den eersten welkomstgroet te ge
ven. Piccard opende een luikje van de
gondel en beantwoordde den groet. Om 10
minuten na vijf uur is toen de ballon lang-
Cosyns heeft meegedeeld, dat by den zaam in de onmiddellijke nabijheid van
schok tengevolge van de landing alle we- j den straatweg op 6 km van Volta geland,
tenschappeliike instrumenten zijn bescha- g di na dfi iandjjnf, kwamen manschap-
rl.imrr?; rzïin vArlrrPObAn WflUTnft- i lnnKni>irfii
d.igd; echter ziin de verkregen waarne
mingsreeksen onbeschadigd gebleven.
Piccard uitgeput.
Te tien minuten voor vijf kwam prof.
Piccard, die in het restaurant een laatste
ontbijt had gebruikt, weer op het vlieg
veld terug en na nogmaals alles te heb
ben gecontroleerd, klom hij, geholpen
door eenige omstanders, door de smalle
opening in den gondel. Zijn ssistent, ir.
Costy'ns, was reeds eerder in de gondel
gestegen. Prof. Piccard onderhield zich
nog met ir. Kipfer, die bij de eerste tocht
als assistent was meegegaan, en besprak
nog eenige technische details met hem.
Vervolgens boog hij zich uit het raam en
riep: „dank aan allen, die mij geholpen
hebben, en tot weerziens!" De aanwezi
gen antwoordden met een veelstemmig
„tot weerziens". Te ruim 5 min. over 5
commandeerde prof. Piccard: „Langzaam
loslaten".
Rustig en majestieus steeg de ballon
kaarsrecht omhoog tot een hoogte van
eenige honderden meters. Hij dreef toen
eenigszins af in Noord-Westelijke rich
ting zonder zichtbaar te stijgen. Men zag
duidelijk dat prof. Piccard ballast uit
wierp, waardoor de ballon verder steeg
om na eenigen tijd in Zuidelijke richting
te drijven. Twintig minuten later was de
ballon reeds 3 a 4000 meter hoog en zag
men nog slechts een grooten witten kogel
aan den hemel.
De belangstelling op het vliegveld Dü-
bendorf was zeer groot. Stedelijke en ka-
tonnale autoriteiten, luchtvaartautoriteiten
Om 11 u. 31 heeft prof. Piccard het vol
gend draadloos telegram uitgezonden:
„Zijn over Engadin en Samaden gevlo
gen, hoogte 16.500 meter; hier alles in
De opstijgiug. orde, doch zeer koud".
Voorts meldt Piccard: „Zullen spoedig
dalen om de Adriatische Zee te vermij
den, Garda Meer in zicht".
Naar uit Sulden wordt gemeld is sedert
11 u. 15 de ballon van den Ortler af te
zien; zij drijft op zeer groote hoogte en
beweegt zich naar het schijnt bijna
niet.
pen der vliegertroepen van het naburige
vliegveld. Piocard en ziin begeleider sche
nen zeer vermoeid. Het eerste wat ze de
den, toen ze de gondel hadden verlaten,
Prof. Piccard was zeer vermoeid, .ia JSfYÏÏ
bijna totaal uitgeput. Vooral de snelle hpt in wi_
temperatuurswisselingen hadden hem erg
aangepakt.
Ene hoogte van 16.770 m.
Een felle kou.
Piccard vertelde, dat hii een uitstekende
reis had gehad en een hoogte van 16.770
meter had bereikt. Hii had zeer van de
koude te lijden gehad. In den kogel was de
temperatuur gedaald tot onder 16° C.,
maar buiten het schuitje was een tempe
ratuur genoteerd van 55° C.
De wetenschappelijke resultaten kunnen
pas over verscheidene maanden nauwkeu
rig bekend ziin.
Snelle stijging.
Naar Piccard wel mededeelde, had hii
binnen drie uur na het vertrek uit Zürich
de hoogte van 16.500 meter bereikt. Daar
het uitzicht van die hoogte bemoeiliikt
werd door de groote duisternis, die daar
schijnt te heerschen, voor wie re naar be-
Gardameer in het gehucht Cacalloro di j neden staart, had hii moeite zich aan het
Mauzambano op eenige tientallen kilo-land te oriënteeren. Echter waren de me
meters afstand van Desenzano is geland.1 ren zeer duidelijk te zien geweest, hetgeen
Nader wordt gemeld: het hem dus mogeliik maakte, te weten
De ballon was reeds gedurende gerul- j waar hü was.
men tijd boven Verona gezien, doch was
op een hoogte van ongeveer 1000 meterItaliaansche hulp bij de berging,
hoogte in de richting van Bresoia afge- J Spoedig nadat de ballon geland was,
even. Naderhand kwam de ballon ech-kwam een Italiaansche troepenafdeeling
ter weer in de richting van Verona terug. j,er piaatse, alsook een eskader vliegtui-
Reuter meldt uit Milaan; gen_ f)e soldaten begonnen dadelijk mee te
Het bericht van de nadering van dehelpen aan het demonteeren en inpakken
ballon van Piccard verspreidde zich snel i van den ballon.
door het gebied van het Gardameer. Dui-1 Ook kwam een fascistisch bestuurslid
zenden volgden met levendige belang-zyn opwachting maken bij Piocard, om de
stelling den langzaam en voortgang van zen ziin gelukwenschen aan te bieden.
iMn uur w3s P^ccar<^ tot °P i Te Desenzano zal Piccard de gast zün
1000 meter hoogte gedaald en bewoog hii j van de Italiaansche militaire vliegers.
Aan den Zuid-oever van het
Gardameer geland.
Donderdag werd bekend, dat prof. Pic
card kort na vijven, nadat hij eerst op
ongeveer 1400 meter hoogte boven Riva
gekomen was, aan den Zuidoever van het
gen van hun instrumenten en het in vei
ligheid brengen van hun ballon. Piccard
zeide niet veel, deelde alleen mede, dat hii
voorzoover hii kon nagaan, de hoogte van
ziin vorige opstijging had overtroffen.
De vervaardiging van de gondel.
Het meest merkwaardige deel van het
luchtvaartuig, waarmede professor Pic
card in 1931 met ing. Kipfer en thans
met ing. Cosyns zijn succesvollen tocht
naar de stratosfeer heeft gemaakt, is wel
de bolvormige gondel van aluminium, die
een wand heeft van nauwelijks meer dan
3 millimeter dikte, schrijft het Hbl. Den
15den September 1929 ontving de heer
Georges L'Hoir, ingenieur te Luik en des
kundige op het gebied van aluminium-
constructies, een brief van professor
Piccard, directeur van het natuurkundig
laboratorium der Vrije Universiteit al
daar, om inlichtingen te mogen ontvan
gen over een hollen bol van aluminium,
van twee meter middellijn. Dit zou dus de
gondel moeten worden, die Piccard in
1930 aan zijn ballon wilde bevestigen.
Het weer belette in dat jaar de opstijging.
Aan zeer zware eischen moest deze
gondel voldoen. Zij moest zelf zeer licht
van gewicht zijn en toch een zwaren last
kunnen dragen: haar volkomen lucht
dichtheid mocht door geen zwakke plek,
door geen trekken van het metaal in ge
vaar worden gebracht. De bolvorm bood
in verschillende opzichten groote voor
deden, maar de afwerking in de perfectie
was moeilijk genoeg. Ook het ophangen
van de sferische gondel aan den ballon
Klompen klepperden over Botbrug en
Ankerparkbrug en het klonk op uit de
straten daar uit de buurt en het verstoor
de de stilte van den nacht.
Haastig, onder het snelle loopen door,
schreeuwde men elkaar iets toe, dat tot
grondtoon had: ,,'n Schip in de Bol".
Dat klompgeroffel en dat schor geroep
werkte enerveerend en electriseerend op
de bewoners in dat kwartier, die iets uit
staande hadden met de zee.
Want het was nog in den tijd, dat een
stranding een wereld van ongekende
mogelijkheden schiep.
Niet zoo'n stranding van een jachtje of
een driemastertje, dat over de gronden
slaat als er maar effetjes een zeetje aan
tilt. Neen, een stranding, waarin het woord
katoen of stukgoed een gewaardeerde
plaats innam.
En het was zaak er dan by te zijn. Liefst
in de hoede van het almachtig lichaam,
dat bergingscontract afsloot. Dan zat je
dicht by het vuur en allicht ondervond je
daarvan de warmteweldaad.
Maar ook dit lichaam kon niet tot in het
oneindige mannen aannemen en het was
er mee als met een kloek: het kon niet
meer kiekens onder zyn hoede nemen dan
zyn wiekslag toeliet.
Daarom was er haast by het werk.
Nauwelyks had de fluitstoot van de
sleepboot gegalmd over het huizenkwar
tier of deuren werden opengesmeten en
klonk het slipper-kloppen van de klom-
den gestampt.
En dat geluid, dat was als van een wek
ker, die op een stikkebordje staat te ram
melen, wekte de geheele buurt uit de
pen, die, al loopende, aan de voeten wer-
nachtrust en deed weldra het Ankerpark
daveren van het klompgeroffel.
En in de buurt van het havenkantoor,
dat door zyn buitengewone ligging, nog
had het vertrouwelyke en het meelevende
en het meevoelende, doch dat nu ook aJ
ligt weggedoken, heerschte de sfeer van
het voorspel van de „sjouw".
Luide stemmen klonken dooreen, het
knerpend harde geluid van het hieuwen
van de ketting door het kluisgat, snerpte
daar doorheen; het geklikklak van rie
men tusschen de dollen werd gehoord,
terwyl heftig geroep van opgewonden
stemmen daar roesde.
„Kan ik nog mee, oome Piet?" had de
„slappe" gevraagd, die achter zün adem
haast, aan kwam rennen, net toen oome
Piet zyn endje had vastgemaakt aan de
sleepboot, die groote rookwolken uitstiet
en een witte stoomscheut perste door de
stoomuitlaat, klaar om zoo aanstonds te
vertrekken.
Oome Piet stond te weifelen. Er flitste
snel iets door zyn brein en zyn pientere
oogen staarden als in zichzelf gekeerd.
Hy' lichtte zyn flambard van zyn gryzen-
den kop en krauwde met pink en ring
vinger door zyn al wat dunner wordende
haardos.
„De slappe", zoo dacht oome Piet waar-
schynlyk, „die is een broodvechter voor
zyn gezin. Niet te lui, maar te zwak, te
slap. Pas weer een week of zes ziek ge
weest. Inkomsten: noppes. Moet toch ge
holpen worden, kan 'm niet op 'n houtje
laten bijten. Mogen niet meer dan drie
deelen in Ren vlet".
'n Nüdigen knauw op zyn pruim, dan:
„Klaas jy' d'r uit!" Klaas mopperde tegen.
„Geen gedonder", zei oome Piet, „d'r
uit!"
En Klaas klauterde op den steiger, in
zichzelf vloekend. De „slappe" had z'n
schoeisel, laarzen en oliejekker, al in de
vlet gegooid en jompte, met een kwieken
sprong, op de doft en sloeg haast achter
over, want de sleepboot stoomde volle
kracht van den steiger, een heele rist
vletten achter zich aan sleepende, zoodat
het uitkyken geblazen was om elkaar niet
in den weg te loopen.
Het duurde maar kort of Wierhoofd
was gerond en, in het maanlicht zag je
nog verschillende vletten het op het krul
lende zeetje houden, klaar om ook vast
te maken. En als een karavaan, die vracht
ging halen, koerste de sleepboot met haar
satellieten naar de strandingsplaats.
Rond Kaaphoofd kon je tegen de wat
lichtende kim de omtrekken van het schip
zien, dat zün toplicht nog op had.
Het zeetje begon wat aan te schieten
door de doorstaande eb, zoodat het hobbel-
bobbel ging over de aanloopende golven.
Onverstoorbaar stoomde de sleepboot
door en onverstoorbaar zaten de vlet-
schippers aan het helmstokje en de man
nen weggedoken in het neusje van de
vlet, terwy'1 de schipper oog had voor het
zeetje, maar tevens oog voor hetgeen daar
wachtte op hun hulp en dat in hun ge-
dachtengang was als een schemering van
het beloofde land, dat melk en honing in
zijn schoot droeg.
By' het schip, dat nu sterk geboeid lag
en waaromheen steigerde de branding,
lagen in de buurt nog eenige vletten van
de „kraaien" uit den ouden Helder te
heilebeilen, maar ze hadden geen sjans
om vast te maken, want ze waren met
stukken sintels en kool bekogeld toen ze
een poging waagden.
Maar dat veranderde toen de salvage-
chief in de vlet van de sleepboot naderde
en Engelsch begon te parlevinken. In no
time was de stormladder uitgeworpen en,
met een behendigen sprong, bengelde de
salvage-chief tegen de scheepsromp en
stond weldra op de brug.
Met zyn handen aan den mond
schreeuwde hy toen enkele woorden over
de reeling en eenige vletten trotseerden
de branding en lagen langszü en kat ach
ter kat tornden de mannen de stormladder
op, terwyl ze hun vletten met een vang-
lyn aan de boot vastmaakten.
De luiken gingen open, de stoomlieren
ratelden, de balen katoen want dat was
de lading werden aangeslagen en het
duurde niet lang of deze kostbare goede
ren werden over boord gezet.
Enkele balen dreven weg en waren
voor een deel buit van de vletten, die
niet „vast" hadden kunnen krygen, ter
wyl andere balen opgetast werden langs
de boot, daar de Bol hoe langer hoe meer
„bloot" kwam te liggen.
Ook de vastgemaakte vletten kwamen
droog te liggen. De lossing ging in koort-
sigen haast voort, de boomen zwaaiden
over de reeling en de balen werden er
uitgetipt en op de Bol leek het een deel
van een katoenplantage waar de balen
werden opgehoopt.
Oome Piet met zyn zoon en de „slappe"
waren mede van de partij aan boord van
het gestrande schip.
Doel was het schip zooveel te lichten,
dat het, by' vloedgety' een kans zou krij
gen met sleepboothulp los te komen.
De lucht betrok. Aan de kim kropen al
dreigender de wolken omhoog. Warrelige
uitloopers schenen er uit die wolkmassa
voort te springen en, als dreigende boden,
niet veel goeds te voorspellen.
Aan boord had men geen tijd om op te
kijken; alle aandacht had zich geconcen
treerd by de lossing.
Wel daarentegen op de sleepboot, die,
op eenigen afstand, in diep water lag te
heilebeilen en als een trouwe waakhond
zyn tijd kalm afwachtte om, als het noodig
was, in te grijpen.
Het „glas" liep terug en de wind ging
even „westelijken".
De vloed kwam door en het duurde niet
lang of de Bol lag al weer overvloeid, zoo
dat de vletten begonnen te vlotten en al
hobbelden op het zeetje.
De balen katoen rausden door elkaar en
tuimelden omver, zoodat ze aanstonds
willig werden meegevoerd door den vloed
en weldra prys werden voor de vletten,
voor de strandjutters en voor Texelaren
en Wieringers, die daarmede ook een deel
van den overvloed konden bemachtigen.
Er kwam meer „swell" in het zeetje en
nu en dan klapte al een forsehe golfuit-
schieter tegen de boot, zoodat de water
slierten joegen over de reeling.
Voort ging het werk aan boord en uit
de luiken kwamen regelmatig de strop
pen met katoenbalen, die overboord wer
den gesmeten.
De sleepboot draaide langzaamaan ach
ter zijn anker vooruit om wat steun te
hebben het op zee te kunnen houden..
Toen echter nu en dan een straal water
in het ruim schoot, waren er al enkelen,
die het bijltje er by neer wilden gooien,
maar dringende aansporingen verhinder
den dat. Tot tenslotte een breker een
plomp water over dek en in de ruimen
schoof welke tal van vletterlui dadelijk
naar boven dreef, die de vanglynen aan
trokken en de stormleer afdaalden, in
hun vletjes sprongen en hals over dop
deze buiten de branding boegseerden om
daarna, met het zeiltje op, huiswaarts te
gaan.
Oome Piet met de „Slappe" en nog
enkele anderen achtten het tijdstip van
opbreken nog niet te zyn aangebroken
en, al ging het dan in minder snel tempo,
ze lieten den salvage-chief nog niet in
den steek.
De wind begon door het want te flui
ten, de zee schoot al meer aan en de gol
ven sloegen al krachtiger tegen de romp
der boot en al meer water sloeg over dek
en in de ruimen.
„Vasthalen!" schreeuwde de salvage-
chief. Ook hem was 't nu duidelyk, dat
j langer volhouden, nadeeliger in plaats
van voordeeliger was.
„Maar eerst schalken!"
Het aantal mannen, dat aan boord bleef,
werd al geringer, maar Oome Piet met
zijn mannen hielp eerst de luiken voor
zien, terwyl de eigenlyke bemanning al
door de reddingboot was overgenomen.
Toen de laatste vletterman aan boord
was en zich met groote moeite van het
schip had verwyderd, begon de duisternis
te vallen en de vuurtoren had zyn licht
al ontstoken.
De sleepboot kreeg het ook niet gemak
kelijker en daar het schip nog te veel ge
boeid lag en de salvage-chief door seinen
te kennen gaf, dat hy aan boord bleef,
terwijl ze maar weg moesten stoomen.
Koerste de sleepboot ook havenwaarts.
In plaats van een vriendelyke ont
vangst, wachtte Oome Piet, hoewel tot zyn
hemd doornat, een bits woord, want tante
Trui, die voor zooveel monden had te zor
gen, was het lang niet naar den zin go
weest, dat haar Klaas voor de „Slappe"
had moeten wyken.
Dat beteekende misschien een honderd
pop „poet" minder.
„Hoe kon je dat nou doen, Piet? Heb
jy het soms zoo breed en wie heeft er voor
