KANNEWASSER VERKOOPT UIT! ara Rijk en geen geld. Zij" Creme NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht. China en Japan. Oost-Indië. Wat zegt een klein prijsverschil tegenover een GROOT kwaliteitsverschil Koopt Blue Band, Hollands beste standaard- merk, nog altijd 25 cents per half ponds pakje tand*!» De gelijkgerechtigheid van Duitschland. - Bij den dood van Schober. - De conferentie te Ottawa ge sloten. - Overeenstemming tusschen Engeland en Ier land - China en Japan. 99 Het protocol van Lausanne. FEUILLETON HELDERSCHE COURAN Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, f i._. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.Ir. p. p. 6 ct! Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jk. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct. De gelijkgerechtigheid van Duitsch land, een eiseh waarop het tegenwoordi ge Duitschland blijft staan, heeft al heel wat stof doen opwaaien, tegenover de voorstanders van dezen rechtmatigen eisch, zijn er ook zoovele tegenstanders en onder dezen natuurlijk in de eerste en voornaamste plaats Frankrijk. De „Temps" zegt in een bespreking van de redevoering van Von Papen, waarin hy voor gelijkheid van bewapening eü teruggave van de Duitsche koloniën op kwam, dat het Duitsche volk eiken keer, dat er concessies aan Duitschland werden gedaan in de hoop daardoor verzoening en toenadering te bevorderen, onmiddel lijk met nieuwe eischen aankwam. Het gaf daarmede duidelijk de bedoe ling te kennen het vredesverdrag bij stukjes en beetjes te vernietigen. De „Temps" vervolgt: er bestaat omtrent den wil van het kabinet Von Papen te weinig twijfel dan dat men zich zou laten mis leiden door de slinksche handelwijze van de diplomatie te Berlijn. Die wil is gericht op de vorming van geheel Duitschland tot een militairen staat naar het model van het oude Pruisen. Tot zoover de „Temps". De meeste Parijsche bladen staan vij andig tegenover het uit Berlijn komende bericht omtrent het voornemen van het Duitsche rijk om met de Fransehe en En- gelsche regeering onderhandelingen te openen over een reorganisatie van de Reiehswehr. Daar het ministerie van buitenlandsche zaken nog niet officieel van dit voor nemen is in kennis gesteld, zijn de bladen van meening, dat men hier met een poging te doen heeft om de openbare mee ning te polsen en onderhandelingen te beginnen die de aandacht van de binnen- landsche moeilijkheden in Duitschland zouden afleiden. De onderhandelingen zelf worden door de Fransehe pers ongeschikt geacht om dat zy het kader der Fransch-Duitsche betrekkingen te buiten gaan en omdat zjj een herziening van het verdrag van Ver- sailles betreffen. Bij den dood van Schober, den Oosten- rijkschen oud-bondskanselier en politie chef, geven alle Weensche bladen uit drukking aan hun droefheid en erken nen zijn groote verdiensten voor Oosten rijk, vooral in den tijd der omwenteling. Alvorens eenige persstemmen te laten volgen, geven wij hier ten eerste een korte en karakteristieke teekening van den Oostenrijkschen staatsman, die wij in een artikel van de „Nw. Rott. Crt." vonden. Het blad schrijft dan: Hij d.i. Schober had de loffelijke ambities van een geslaagd ambtenaar van het goede, oude Oostenrijk. Staatsmans- blik was niet zijn aangelegenheid, een redelijk opportunisme, goede aanleg om een verwarden toestand op te ruimen, het vermogen tot orde scheppen dat een zoo uitstekend politieman als hem aangeboren moet zijn, dat waren de gaven die hem vooruit hielpen en hem in staat hebben gesteld zijn vaderland belangrijke dien sten te bewijzen. Schober was een man, waarmede altijd te praten, en zelfs onder netelige omstan digheden nog prettig te praten viel. Wat zijn betoog door gemis aan groote scherp zinnigheid te kort mocht schieten in overredingskracht won het weer terug door innemende rondheid. Schober durf de iets te zeggen, en niemand nam het hem kwalijk. En nu een paar Weensche persstem men, waarin de gevoelens van het Oos- tenrijksche volk vertolkt worden: De „Wiener Neuesten Nachrichten" Een groot Duitscher is met Schober heen gegaan. Lausanne heeft hem den dood steek gegeven. Als buitenlandsch politi cus is hij de vertegenwoordiger geweest van de actieve Duitschers. Den door Schober ingeslagen Duitschen koers in de buitenlandsche politiek heeft Oosten rijk niet laten varen. De „Reichspost" wijst op het tragisch toeval, dat Schober nauwelijks veertien dagen na Seipel is gestorven. Tot aan zijn intrede in de partijpolitiek in den herfst van 1930 is Schober een Oostenrijksche reserve van groote autoriteit geweest, wiens hulp steeds kon worden ingeroe pen, wanneer de aanstelling van een hoogste autoriteit op parlementairen grondslag niet mogelijk was. Het plan voor een tol-unie heeft een te vroeg einde gemaakt aan Schober's poli- tieken en publieken arbeid. Wellicht zou het hem vergund geweest zijn onder andere omstandigheden weer beslissenden invloed te verkrijgen op de leiding van Oostenrijk's lot. De conferentie te Ottawa is gesloten. Zaterdag is nog een plenaire zitting In bosch en duin, Op hei en strand: De huid wel bruin, Maar niet verbrandt gehouden, waarin de noodige schoone redevoeringen zijn afgestoken. De Canadeesche minister-president hield een redevoering, waarin hij zeida zeer tevreden te zijn over het verloop der conferentie. De conferentie heeft getoond dat de volkeren van het Engelsche wereldrijk een hechte eenheid vormen. Nadat Lord Hailsham het rapport van de commissie voor de bevordering van den handel in het wereldrijk had uitge bracht, begon de officieele onderteeke- ning van de overeenkomsten. Na nog een reeks redevoeringen van de delegaties werd met algemeene stemmen een motie aangenomen, waarin dank gebracht wordt aan den Canadeeschen premier. Voor zoover tot nog toe bekend is, heeft Engeland het recht van beroep op de in te stellen Canadeesche commissie ver kregen. Het heeft Canada een voorkeur- tarief van 15 pet. op boter, kaas en eieren, contingenteering van spek en opheffing van de buitengewone bepalingen pp den invoer van Canadeesch vee, een voor keurtarief van 6 dollarcent per schepel tarwe, voorkeurbehandeling van vruch ten en koper en vrijen invoer van meel toegestaan. Verder verluidt, dat Australië en Nieuw-Zeeland zich vrijwillig bereid heb ben verklaard om een kartel te vormen ter beperking van de vleeschproducten en dat overeenstemming tot stand is ge komen over den invoer van vleesch naar Engeland, waardoor beperking van den invoer van Argentijnsch vleesch is be reikt. De zitting was rjjk aan dramatische momenten. De Canadeesche ministerpre sident Bennett bood zijn verontschuldi ging aan voor zijn gedrag van Donder dag, waaraan de Britsche kanselier van de schatkist Neville Chamberlain ten zeerste aanstoot had genomen. Het excuus werd door de Britsche delegatie aanvaard. Overeenstemming tusschen Engeland en Ierland? Bij de onderhandelingen op de conferentie te Ottawa schijnen En geland en Ierland tot overeenstemming te ziin gekomen schrijft de „Nw. R. Crt.": De Iersche vice-president verklaarde aan een vertegenwoordiger van Reuter, dat het niet waarschijnlijk is, dat het En- gelsch-Iersche conflict te Ottawa zelf kan worden bijgelegd. Echter is de weg voor een latere overeenkomst geëffend. In kringen der conferentie verluidt nog, dat de onderhandelingen hierover direct na den terugkeer van de ministers van beiide landen uit Ottawa zullen worden voortgezet en dat gedurende de onderhan delingen in den wederzijdschen tariefoor log een „wapenstilstand" zal intreden. Nopens de kwestie van een scheidsgerecht moet Engeland er in hebben toegestemd, dat Ierland bü de keuze van zijn scheids rechters niet gebonden is; Engeland zal zijn scheidsrechters uit leden van het Brit sche wereldrijk kiezen. De Iersche vertegenwoordigers hadden tot nu toe verlangd, dat een internationaal scheidsgerecht over het conflict uitspraak zal doen; daarentegen verlangd© Engeland1, dat dit scheidsgerecht slechts uit burgers van het Britsche rijk zou bestaan. Tenslotte moet de Iersche regeering zich bereid verklaard hebben aan Engeland de achterstallige schulden te betalen, waar over de tariefoorlog tusschen beide landen is ontstaan. Door den Oostenrijkschen bonds raad afgewezen. Naar Reuter uit Weenen meldt, heeft de Oostenrijksche bondsraad (de Oosten rijksche Eerste Kamer) het protocol van Lausanne, dat zooals gemeld in den Nationalen raad met 1 stem meerderheid was aangenomen, met 2722 stemmen afgewezen. De sociaal-democraten, Groot- Duitschers, nat.-socialisten en Heimwehr stemden tegen. Nader wordt gemeld: De bezwaren van den Bondsraad wer den als volgt gemotiveerd: Door het protocol wordt de buitenland sche handelsvrijheid der republiek, in het bijzonder wat betreft het politieke en eco nomische verkeer met het Duitsche rijk, voor een tijdperk van 20 jaar afbreuk ge daan. Door het protocol wordt Oostenrijk natuurlijk aan een bezwarende buiten landsche controle onderworpen. In het protocol staan politiek-oecono- mische bepalingen vermeld van de meest gevaarlijke soort. Bepalingen van het protocol leenen zich er toe belangrijke sociaal-politieke voor deden van breede lagen der arbeidende bevolking in gevaar te brengen. Voordat de stemming kon plaats vin den, is het nog tot een minutenlange lawaaiscène gekomen in verband met een voorstel tot sluiting der debatten. Dit voorstel was n.1. afkomstig van de regee- ringspartijeh, omdat behalve de rappor teur sedert den aanvang der zitting, om 10 uur des morgens slechts drie nationaal- socialistische sprekers aan het woord waren geweest, welke sprekers obstructie voerden. Het voorstel om de debatten te sluiten werd met behulp der sociaal democraten aangenomen. Na de stemming werd de zitting voor een half uur geschorst. Bomaanslag op het vliegveld Harbin. Op de vlieghaven van Harbin is Vrij dag een bomaanslag gepleegd, waardoor honderden huizen werden vernield. De omgeving van het vliegveld is geheel met puin bedekt. De omvang van de ramp zal pas vastgesteld kunnen worden, wanneer dit punt zal zijn opgeruimd. Men ver wacht dat het aantal dooden zeer groot is. Een Russische emigrant en eenige Ko- reanen zijn gearresteerd. HET ANTI-OORLOG SOONGRES. Ook vertegenwoordigers uit Rusland. Het nationale comité ter voorbereiding van het wereldcongres tegen den oorlog deelt in een communiqué o.m. mede, dat ook een aantal gedelegeerden uit Sovjet- Unie, door verschillende arbeidersorga nisaties van intellectueelen aangewezen, aan dit congres zal deelnemen. In deze dele gatie hebben o.a. zittig, Maxim Oorki, van het verbond van schrijvers in de SovjetUnie, en Karl Radek, van de jour nalisten-organisatie te Moskou. thans gecancelde contracten. Een zeker concern moet op dat hoofd 2.000.000 af boeken zonder dat van de zijde der be volking iets daartegenover wordt ge steld. De houding der regeering tegenover het Suikersyndicaat is nimmer die van een smeekeïing geweest. De regeering is met den heer mr. Hart van oordeel, dat het aanbeveling verdient om langs den weg van minnelijk overleg fouten te cor- rigeeren, en eerst in uiterste gevallen den wetgever te hulp te roepen. (Aneta). REGEERING EN SUIKERINDUSTRIE Nadere gegevens over de ver liezen In de suikerindustrie. De regeeringsgemachtigde voor B.B., de heer Mühlenfeld, heeft in den. Volksraad meegedeeld, dat er, behalve de verliezen van de suikerindustrie, geschat op 60.000.000 per jaar, voor 120.000.000 ligt in niet dadelijk verkoopbare voor raden. De ondernemingen moeten niet alleen rekening houden met nieuwe uit gaven, doch ook met afschrijvingen van vroeger betaalde premies op langjarige, DE BEGROOTING VAN AMSTERDAM. Eindcijfer 31/» millioen lager dan vorig jaar. Belastingver- hooging voorgesteld. In een persconferentie heeft Zaterdag ochtend de heer S. R. de Miranda, waar nemend wethouder voor de financiën van Amsterdam, een uiteenzetting gegeven van de gemeentebegrooting voor 1933. Eindcijfer. Het eindcijfer van de begrooting voor 1933 belooptƒ114.516.085 tegen een eindcijfer der vastgsetelde begrooting voor 1932 van 118.042.588 De begrooting 1933 is dus lager3.526.503 Die verlaging drukt zich in vrijwel alle posten der begrooting, ook in de subsi die uit. Zij zou ongetwijfeld grooter zijn geweest als er in de begrooting 1933 niet een aantal posten was opgenomen, die een invloed in tegengestelde richting doen gelden. Om de begrooting te doen sluiten, heb ben B. en W. zich ten slotte genoodzaakt gezien, bij de raming van de opcenten op de fondsbelasting voor het jaar 1933/'34 rekening te houden met een heffing van 80 opcenten inplaats van 74, zooals nu en met een verhooging van de opcenten op de personeele belasting van 60-120 tot 70-140. Een minderheid in het college acht deze verhoogingen niet redelijk zoolang de arbeidsvoorwaarden van het personeel in dienst der gemeente ongewijzigd blij ven. BAND door E. PHILLIPS OPPENHEIM. 86) „Ik denk," antwoordde hij toen half lachend, „dat de vrouwen waarschijnlijk heel verstandig in hun keuze van echtge noot geweest zijn en de mannen.die hebben waarschijnlijk de rijkste vaders ■uitgezocht of toevallig gelukkig gespe culeerd of op het beste paard gewed, 't Leven heeft nu eenmaal heel wat van eon loterij, vindt je niet?" «Een loterij, dat is het goede woord niet...'t is hazardspel," riep ze verbit terd uit. Er is geen steek billijkheid bij,, alles is maar stom geluk. Kijk nu eens naar mijl" Bliss knikte tevreden. „Graag," stemde h;j gretig toe. „In dat heele restaurant is er niemand naar wien ik liever zou kijken dan naar jou." Maar zij was niet in een stemming om op zijn complimentje in te gaan. Gedu rende weer een paar oogenblikken keek Ze hem met groote verontwaardigde oogen aan. „Je moet geen onzin praten," ging ze tpen iets kalmer door. „Je kunt even goed ak ik zien, dat mijn kleeren shabby zijn. Mijn hoed, de eenige dien ik bezit, heb ik zelf opgemaakt met een bouquetje na gemaakte bloemen. Mijn schoenen heb ben een slecht model. Nog nooit van mijn leven heb ik zijden kousen gedragen en je moest eens weten, hoe prettig ik dat zou vinden. Ik ben dol op mooie dingen. Maar ik kan ze nu eenmaal niet bekos tigen en zal dat ook wel nooit kunnen, en toch heb ik mij heele leven hard ge werkt. En ik ben, wat de menschen noe men, „fatsoenlijk" gebleven. En denk er nu eens aan, dat je maar één leven hebt en dat er tusschen je zelf en de weelde- dingen van het leven altijd een niet te overbruggen afstand zal liggen." „Kom, kind, wees niet zoo down," zeide hij opgewekt, „je weet nooit, wat er nog gebeuren kan." Nu lachte ze ook, de bui begon alweer over te drijven. „Kon je maar wat uitvinden," zeide ze toen, „iets, waarmee je een heeleboel geld zou kunnen verdienen. Maar och, dat is toch niets voor jou, ik geloof dat je even praktisch bent als mijn pink". „Zeg dat niet te hard," zeide hij half in zichzelf. „Het komt me voor, dat ik in den laatsten tyd radikaal aan 't verande ren ben". „Je moest eens weten, hoe ik jou soms om je karakter benijd", ging ze met een zucht door. „Hoe dan?" „Dat zal ik je zeggen. Jij bent iemand, die dat alles zien kan, al die weelde, het gemakkelijke leven, dat andere men schen hebben, zonder ook maar een oogenblik jaloersch te worden. En toch geloof ik wel, dat je vroeger heel watj betere omstandigheden gekend hebt, is! 't niet?" „Dat is zoo," stemde hij toe. „Maar nooit heb ik me zoo gelukkig gevoeld als nu." Zachtjes legde hij zijn hand op de hare. Half verwijtend keek ze hem aan. „Je bent zeker van plan nog meer on zin te gaan vertellen", zeide ze half- lachend. „Ik was van plan je te vertellen, dat ik jou het liefste meisje vind, dat ik ooit ontmoet heb. Als je dat nu onzin wilt noemen. Bliss sliep dien nacht uitstekend. Den volgenden morgen, vlak na zijn meer dan schraal ontbijt, werd er een briefje boven gebracht, waarvan het adres door Fran- ces geschreven was. Haastig scheurde hij het couvert open en las: „Zooeven heeft mijn chef me een advertentie gedicteerd, waarin hij om een chauffeur vraagt. Als je slaagt, zal je het niet bepaald prettig hebben, maar elf shilling is nu eenmaal een som die gauw uitgeput raakt. Zijn naam is mr. Montague, hij heeft zijn kan toor in Norfolkstreet no. 17. 't Beste is, dat je maar naar dat adres toe gaat en hem persoonlijk te spreken vraagt". Bliss maakte zoo zorgvuldig mogelijk toilet en meldde zich in Norfolkstreet no. 17 precies om 10 uur aan. Hij werd te woord gestaan door een kleinen brutaal uitzienden loopjongen. „Mr. Montague mag op 't oogenblik niet gestoord worden," zeide het jong- mensch. „Zijn secretaresse is bij hem. Ik denk dat het wel eenigen tijd zal duren. Hoe heet u en wat komt u doen?" Bliss haalde een kaartje uit zijn zak en schreef het doel van zijn komst achterop. Nadat het jongmensch was weggegaan, keek hij eens om zich heen. Het kleine wachtkamertje hing vol met aanplakbil jetten en schouwburg-affiches. Blijkbaar waren Mrs. Montague en Flibbert im- pressario's. Volgens de aanplakbiljetten engageerden ze artisten van allerlei gen re, zoowel voor 't gewone tooneel als voor 't cabaret, ook waren zij de tusschenper- sonen van het opvoeringsrecht van too- neelstukken en een-akters. Onder de ar- tistennamen las Bliss heel wat goede be kenden en toen hij aan het einde van de lijst gekomen was, merkte hij tot zijn niet geringe verbazing, dat hij een hevige an tipathie tegen mr. Montague had opge vat. Plotseling ging de deur open. „Dezen kant uit, jongmensch," zeide de kleine loopjongen. Gedurende een paar oogenblikken keek Bliss zwijgend op den veel kleineren jon gen neer, toen zeide hij opgewekt: „Alsjeblieft, mijnheer." Een paar scherpe, lichtgrijze oogen ke ken hem een oogenblik achterdochtig aan, maar Bliss vertrok geen spier van zifn gezicht. „Ik mag het niet toestaan dat mijn zorgvuldige verdeeling van de ochtend uren in de war gestuurd wordt", ging het jongmensch op meesterachtigen toon door. „Over een groot half uur heb ik een afspraak gemaakt met een paar van onze voornaamste cliënten. Dus maak een beetje voort. Dezen kant op." Al pratende was hij tot vlak bij de deur genaderd; hij klopte even aan, deed de deur open en ging naar het wachkamer- tje terug. Bliss bevond zich nu in de tegenwoordigheid van zijn toekomst'gen heer en meester; tot zijn groote ergernis merkte hij, dat Frances vlak naast de schrijftafel zat met een open notitie boekje in de hand. Mr. Montague deed zijn ras eer aan. Hij had een frissche ge laatstint, zijn haar en wenkbrauwen wa ren heel donker, bij zwart af, zijn neus onloochenbaar semietisch. Zijn kleeding gaf blijk van een nogal opzichtigen smaak en was tof in de puntjes verzorgd. „Zoo, is dat het jongmensch", zeide hij op .een neerbuigenden toon, toen Bliss binnenkwam. Frances keek van haar notitiehoekje op en knikte Bliss vriend schappelijk toe. „Ja, mr. Bliss is de kennis, dien ik u gerecommandeerd heb," zeide ze stijfjes. Mr. Montague glimlachte beminnelijk, waardoor hij een kostelooze exhibitie gaf van zijn geheele gebit. „En een recommandatie van Miss Clay- ton beteekent veel, heel veel", verklaarde hij complimenteus. „Maar toch moet ik nog eenige kleinig heden weten. Ben je er zeker van, dat je behoorlijk met een auto kunt omgaan, jongmensch?" „Ik heb het tenminste heel veel ge daan", gaf Bliss kalm ten antwoord. Mr. Montague ging op zijn gemak ach terover in zijn stoel zitten. „Volgens mij bestaat het grootste ge noegen van het auto rijden daarin, om den grootst mogelijken afstand met de kleinst mogelijke onkosten af te leggen," zide mr. Montague met een air van ge wicht. „Omdat Miss Clayton je recom mandeert, zal ik je op proef aannemen. Je zult het heel gemakkelijk hij me heb ben en je krijgt een goed salaris, om te beginnen is dat twee pond per week, maar en dit moet je goed onthouden daarvoor verwacht ik dan ook een weke- lijksche onkostenrekening, gespecificeerd tot op een halve penny toe. Ik weet pre cies hoeveel benzine de auto per duizend kilometer verbruikt, maar toch probeer ik altijd weer een minimum record te slaan. Hier heb je mijn kaartje," ging hij door, terwijl hij iets er achterop schreef, „ga daarmee naar de garage van Elliman in Ensdellstreet, kijk den wagen na en kom me precies om één uur hier vandaan halen. Zoolang ik nog niet weet of je me wel goed bevallen zal, moet je maar in je eigen kleeren rijden. Is 't zoo goed. Miss Clayton?" Frances lachte even tegen Bliss en stond meteen op. Maar mr. Montague had blijkbaar haar diensten nog noodig. „Dan zijn we zoover klaar, jong mensch," zeide hij tegen Bliss. „Als je vanmorgen nog tijd over hebt, kon je meteen het koperwerk een flinke beurt geven. Ik houd ervan, dat de auto er keurig uitziet." Meteen bukte hij zich en sloeg met de punt van zijn zijden zakdoek een denk beeldig modderspatje van zijn modieuse lakschoenen af. „Wilt u nog even hier blijven, Miss Clayton?" ging hij door, „ik moet u nog een brief opgeven. En dan nog iets, Bliss, ik houd ervan, dat alles heel ordelijk en precies gaat. De menschen, die in mijn dienst zijn, mogen nooit een oogenblik te laat komen. Je doet dus 't beste, om eerst te eten, voordat je met den auto voor komt. Je moet me dan naar het restau rant brengen( waar ik gewoonlijk lunch en daar moet je op me wachten. Dus denk er om, precies om één uur." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 1