Rijk en geen geld.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
IS ALTIJD
F0STER3MAAGPILLEN
IMr. 7164. EERSTE BLAD
DINSDAG 30 AUGUSTUS 1932
60ste JAARGANG
Bestrijding van de werkloosheid in Duitschland. - De
staking in de Noord-Engelsche textielnijverheid be
gonnen.
OOK VOOR DAMES
KONIJN's ZURE ZULT.
FEUILLETON
RSCHE COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen
land f 2.—, Neder 1. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overigi landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
1.Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos.4ct.fr.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau 7- d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct.
De bestrijding van de werkeloosheid In
Duitschland is voor de Duitsche regee
ring een van de voornaamste en moeilijk
ste problemen, en daarom was er voor de
rede die de Duitsche rijkskanselier, Von
Papen, Zondag te Munster, op het con
gres der West-Duitsche boerenvereeni-
gingen zou worden gehouden, groote be
langstelling omdat algemeen verwacht
werd, dat daarbij door hem het probleem
zou worden aangesneden. De rede werd
draadloos uitgezonden. Wij doen er hier
en daar een greep uit.
De rijkskanselier zeide, dat de taak der
regeering zich niet beperkt tot economi
sche of politieke detail-werkzaamheden,
doch dat de basis moet woorden gelegd
voor den nieuwen opbouw van den Duit-
schen staat. Spreker zette uiteen wat hij
onder een conservatieve gezindheid ver
staat.
De bandeloosheid, die uit den oproep
van den leider der nationaal-socialisti-
sche beweging spreekt, stemt slecht over
een met de eischen in zake de leiding van
den staat. Ik geef hem niet het recht, al
dus van Papen, de minderheid in Duitsch
land, die zijn vaandel volgt, alleen als de
Duitsche natie te beschouwen en alje an
dere landgenooten als vogelvrij te behan
delen.
Ik ben vast besloten een eind te maken
aan den toenemenden burgeroorlog, de
politieke onlusten en gewelddaden, die
thans een zoo grooten hinderpaal vormen
voor positief werk.
Over de maatregelen, die ter goedkeu
ring aan den rijkspresident zullen wor
den voorgelegd, zeide spreker, dat aan
gezien het groote probleem de werkloos
heid is, de reeds genomen maatregelen
tot werkverschaffing niet uit het oog
zullen worden verloren. Tot nu toe is
hiervoor een bedrag van 135 millioen
mark uitgetrokken. Verder zullen maat
regelen worden genomen voor land-
bouw-kolonisatie, vestiging in de voor
steden in verband met den akkerbouw,
voor den woningbouw en de reparatie van
huizen.
Dit is echter niet voldoende en de re
geering wil daarom trachten door het
doen opleven van particuliere bedrijven
en het indienststellen van nieuwe ar
beidskrachten vermindering van het aan
tal werkloozen mogelijk te maken. Spre
ker meent, dat het keerpunt in de crisis
weldra zal komen.
Voor milliarden aan onderhoudswerk
zaamheden en werken, welke voor ar-
beidsverschaffing kunnen dienen, hebben
zich opgestapeld zoo zeide spr. voorts.
Het economische leven moet de middelen
verkrijgen om dit verzuim in te halen.
Daardoor wordt de eerste stap gezet naai
de opleving en den middensoort- en klei
ne bedrijven zullen het eerst van die op
leving voordeel trekken.
Het voor dit groote plan benoodigde
bedrag moet meer dan 2 milliard mark
bedragen boven de reeds uitgetrokken
gelden. De desbetreffende onderhandelin
gen zijn reeds ver gevorderd, waarbij
speciaal de rijksbank haar medewerking
heeft toegezegd. Het gaat hierbij niet om
een belasting van de circulatiebank met
wing en den nieuwen opbouw van den
staat en het bedrijfsleven. Pas, wanneer
de eerste nood voorbij is, kan begonnen
worden met een sociaal en financieel pro
gram van langeren duur.
groote bedragen, doch om het vrij maken
I van beschikbare middelen, die op het
|oogenblik niet productief worden ge
maakt. Wij hebben geweigerd dit bedrag
te verkrijgen door een gedwongen lee-
ning, daar het Duitsche bedrijfsleven een
dergelijk bedrag niet zou kunnen opbren
gen. De regeering denkt daarbij onge
veer den volgenden weg in te slaan:
Bij de betaling van bepaalde soorten -
belastingen, die bijzonder storend wer-industneën ten gevolge zal hebben, be
ken op het bedrijfsleven, zooals die opteekent voor de katoenindustrie van Lan
den omzet, het grondbezit, het bedrijf en!casl,ire een wekelijksch verlies van 1 7»
het verkeer, welke tusschen 1 October '32 'mllloen Pond sterling aan opdrachten en
en October '33 vervallen, zal de regeering *°onen.
- Een voornaam fabrikant heeft ver-
De staking in de Noord-Engelsche tex-
tiel-industrie is begonnen, alle bemidde
lingspogingen zijn mislukt en de Noord-
Engelsche textiel-arbeidersbond, waarbij
200.000 aangeslotenen zijn, had besloten
het werk niet ingang van Zaterdag j.1.
neer te leggen, en om elf uur is daaraan
gevolg gegeven. Honderdduizenden weef
getouwen staan stil.
De staking, die waarschijnlijk ontsla
gen op groote schaal in de aangesloten
over gesproken. Men heeft tot dusver het
mogelijke gedaan om de verhooging te
keeren. Daar er in het handelsverdrag met
Duitschland niets over recht op haring is
vastgelegd is er langs dezen weg weinig
aan te doen.
De^ in ons bericht in het Ochtendblad
van Zaterdag (ons nummer van dien dag,
Red. Ileld. Crt.) genoemde cijfers van 6 en
9 nik. schijnen beide juist te zijn en voor
verschillende soorten haring te zullen
gelden.
De Duitsche regeerïng, die tot dusver
de haringreederij met milde hand gesteund
heeft door middel van subsidies, schijnt
niet ongeneigd te zijn, op deze wijze van
die uitgaven af te komen.
HET VISSCHERIJBEDRIJF
bons geven, die als betaling kunnen die-
nen voor alle belastingen, met uitzonde-Waard, dat de staking begint op een
ringen van die op het inkomen, welke van l «ogenblik, waarop de Engelsche katoen-
1934 tot 1938 vervallen. Het gaat hierbij l"du.strie haar het minst kan verdragen,
om een bedrag van ca. 1500 millioen mark. |Het waarschijnlijk, dat Lancashire jaren
Deze bons zullen een agio hebben en zul- j Ji°°dig zal hebben om dezen klap te
len dus het karakter hebben van leenin- hoven te komen.
gen van den belastingplichtige aan heti de spinnersorganisatie, waarbij
Rijk. Deze bons. zullen zoodanig zijn op- -oO.OOO textielarbeiders zijn aangesloten,
gesteld, dat zij voor het verkrijgen van heeft ^aterdag besloten binnen de eerst-
crediet kunnen worden gebruikt. Deze i volgende 10 dagen een stemming te hou-
gelden zullen gebruikt worden voor het deg over staken of niet staken
doen uitvoeren van nieuwe of uitgestelde
opdrachten, waarvoor arbeidskrachten
kunnen worden aangesteld. Bovendien wil
de regeering nog een bedrag van 700
millioen mark aan dergelijke bons ter be
schikking stellen van ondernemingen, die
Over de oorzaken van het geschil
schrijft het „Handelsblad" o.m.:
De werkgevers hadden, in verband met
den achteruitgaanden afzet van de En
gelsche katoenindustrie, oorspronkelijk
een loonsverlaging geëischt van 16 3/4%.
WIJ BREIEN en repareeren alle soorten wollen
kleeding. Kousen en Sokken (ook de allerfijnste).
Voor nieuw werk zijn wij No. 1.
Voor Texel: Wed. BUIJSMAN, Parkstraat 30.
JAAP SNOR, Zuidstraat 19.
(Let op den gelen winkel.
kunnen bewijzen, dat zij meer werkliedenDe leiders der vakvereenigingen, die een
in dienst hebben genomen. 0T)pn ooer blfikfin bpbbfin vnm' dft kwfits'
Voor eiken nieuwen aangestelden arbei
der zal over een jaar een bedrag van 400
mark aan bons worden verstrekt en indien
van dit bedrag ten volle gebruik wordt ge
maakt zullen 13A millioen arbeiders meer
aangesteld kunnen worden.
Tegelijkertijd moeten de werkgevers er
toe gebracht worden zooveel mogelijk ar-
open oog bleken te hebben voor de kwets
baarheid van de Engelsche katoennijver
heid en de noodzakelijkheid van produc
tiekostenvermindering erkenden, aan
vaardden het beginsel van loonsverla
ging, al achten zij de concrete werk
gevers de voorstellen ook te zwaar.
Uit de gevoerde besprekingen kwam een
vergelijk tot stand, dat de loonsverlaging
beiders aan te stellen en dit kan slechts j op 10 bepaalde,
geschieden door verlaging der loonen. Het eigenlijke conflict ligt thans dan
Men zal den werkgever machtigen, indien ook elders. Buiten en behalve de loons-
hii meer personeel aanstelt, fiet tariefloon verlaging ter versterking van het bedrijf,
tot een zekere grens, die niet beneden het j verlangden de werkgevers ook, dat het
voor noodzakelijk levensonderhoud benoo- aantal weefgetouwen per arbeider zou
digde minimum mag liggen, te verlagen.
Het percentage van de vermindering zal
grooter zijn, naarmate het aantal arbei-
worden vergroot. De vakvereenigingen,
de opportuniteit van bedrijfsrationalisatie
erkennend, waren bereid om ook aan
ders, dat opnieuw wordt aangesteld, toe- dezen eisch der werkgevers toe te geven,
neemt. Beide percentages zullen niet ge- mits de rationalisatie met tact en over-
lijk zijn, daar het totaalbedrag der betaalde leg zou geschieden, zoodat niet veel arbei
loonen dient te stijgen.
De kwestie van den rentevoet zal gere
geld worden en het disconto zal binnenkort
ders zouden behoeven te worden ontsla
gen. De invoering van het meerweef-
stoelenstelsel echter wekte onder de tex-
worden verlaagd. De komende twaalf 1 tielarbeiders ontevredenheid, die zich te
maanden moeten dienen voor de verbou- j Burnley uitte in een wilde staking. Deze
j wilde staking is de eigenlijke steen des
aanstoots geworden.
De heer von Papen heeft Zondag zijn
programrede in MUnster gehouden.
DE NEDERLANDSCHE HARING-
VISSCHERIJ.
Verhooging van het invoerrecht
op haring in Duitschland.
Op het ministerie van oeconomische za
ken werd ons, schrijft de „Nw. Rott. Crt.",
toen wü Zaterdagochtend naar de drei
gende verhooging van het invoerrecht op
haring in Duitschland informeerden, mee
gedeeld, dat deze verhooging inderdaad al
geruimen tijd in de pen is. Reeds in April
is er bij de onderhandelingen te Berlijn
Alle looncontracten opgezegd.
Het bestuur der Reedersvereeniging te
IJmuiden heeft tegen 1 Januari alle loon-
contracten in het visscherifbedrijf op-
1 gezegd.
BELGISCHE CONTINGENTEERING
VAN VISCHINVOER.
Nog meer beperkingen.
Men schrijft d.d. Zaterdag aan de „Nw.
Rott. Crt.":
Bfj de Belgische contingenteering is de
trawivisch ingedeeld in 2 categoriën,
groep B en C. Van groep B is er aan Ne
derland een voldoende contingent toege
zegd, maar van groep C is dit zeer beperkt.
Ofschoon de toezegging gedaan was dat er
feitelijk voor Nederland geen verandering
zou komen, is op deze manier langs een
omweg het contingent voor Nederland zeer
zwaar gedrukt. Bovendien heeft de Belgi
sche regeering als uitvoeringsmaatregel
toegepast, dat iedere week afzonderlijk het
percentage zal worden vastgesteld, zoodat
alle zekerheid aan den handel is ontnomen
en-het contingent nog meer wordt gedrukt.
Van Nederlandsche zijde had men
gaarne gezien, dat ter loyale uitvoering
enkele vischsoorten van lijst C zouden
worden overgebracht naar lijst B, maar
integendeel men heeft nog eenige visch
soorten van lijst B overgebracht naar lijst
C, waardoor de positie van Nederland nog
slechter is geworden. Vrijdag liepen in de
markt te IJmuiden geruchten, dat met in
gang van Maandag op lijst C, en deze is
voor IJmuiden het voornaamste, heelemaal
niet zou mogen worden ingevoerd. Hier
omtrent zijn inlichtingen ingewonnen en
thans is gebleken, dat de toestand nog
erger is dan Vrijdag werd medegedeeld,
want men heeft in België besloten dat te
beginnen met a.s. Maandag van lijst B en
C geen visch mag worden ingevoerd bene
den de maat van 40 cM. en dat is juist de
visch, welke in hoofdzaak naar België
werd uitgevoerd. Natuurlijk gaat er ook
wel visch boven 40 cM. naar België, maai
de IJmuidensche handel wordt door dezen
maatregel wat den grootsten aanvoer naar
België betreft, in het hart getroffen. Het
gevolg zal zijn, dat nog verschillende Ne
derlandsche trawlers worden opgelegd.
Toen ik dus schreef, dat belanghebbenden
op hun verzoek om in verder overleg bij
de Belgische onderhandelingen betrokken
te worden geen antwoord hebben ontvan
gen en de feiten reeds uitwezen dat van
het moment af, waarop zij waren uitge
schakeld, de onderhandelingen een zeer
onbevredigend resultaat hadden opgele
verd, was ik op het juiste spoor. Wat blijft
er nu nog over van het antwoord van den
minister in de Tweede Kamer, „dat nog
onlangs ten aanzien van België een niet
onbevredigend resultaat is verkregen".
In Crisistijd is kwaliteit goedkooper!
ONBEHOORLIJKHEDEN IN EEN
MILITAIR KAMP?
Door officieren.
Het Tweede Kamerlid K. ter Laan
heeft den minister van defensie de vol-
gene vragen gesteld:
1. Is de heer minister bereid, een on
derzoek te doen instellen naar de onbe
hoorlijkheden in het zomerkamp in de Le
gerplaats bij Laren, genoemd in een arti
kel, voorkomende in „De Tüd" van 16 de
zer, en bü gebleken juistheid van de feiten
te zorgen voor afdoende verbetering van
den toestand?
2. Is het mogelijk de leiding van dit
kamp voortaan op te dragen aan militai,
ren die voor zulk werk een bijzondere ge
schiktheid bezitten?
(In het door den heer Ter Laan genoem
de blad werd geklaagd, dat bij de perso
neelsvoorziening voor dit kamp niet wordt
gestreefd naar continuïteit, terwijl de offi
cieren hun maaltijden nuttigden niet te
midden der jongelui, ook niet in het kamp,
doch in een nabijgelegen uitspanning, te
vens dangsgelegenheid, zoodat zij na den
dienst in de uren van ontspanning den
jongelieden geen leiding geven en deze
leiding zelfs bii voorbaat in handen was
gelegd van enkele uitsluitend voor dit doel
aangewezen amusementsofficieren.
Ook dit jaar werden volgens het blad we
derom verscheidene gehuwde beroepsmi
litairen door kaderlandstormers in de om
geving van het kamp aangetroffen met
vreemde dames. Zelfs dagenlang werd een
twintigjarige bij herhaling en langdurig
in het kamp opgemerkt. Bovendien gaven,
volgens „De Tijd", op den laatsten kamp
avond verschillende officieren ondubbel
zinnig blijk in een toestand te verkeeren,
welke den door de krijgstucht verschuldi-
den eerbied bij vele kaderlandstormers in
walging deed ontstaan.
DE VERHOOGING VAN HET
DUITSCHE INVOERRECHT OP
HARING.
Heeft de volle aandacht der
regeering.
Een deputatie uit de Reeders-vereeni-
ging voor de Nederiandsche Haringvis-
scherij en uit den Bond van Haringexpor
teurs heeft Zaterdag een bezoek gebracht
aan het ministerie van buitenlandsche
zaken 0111 te spreken over de dreigende
verhooging van het Duitsche invoerrecht
op haring.
Van den kant van het ministerie werd
hun in antwoord op hun verzoek om maat
regelen daartegen te nemen, meegedeeld,
dat de Nederlandsche gezant te Berlijn
reeds sedert weken persoonlijk met deze
aangelegenheid doende is en zij de volle
aandacht van de regeering heeft.
De „Frankfurter Zeitung" van 18 dezer
bevatte een artikel, waarin over de verhoo
ging van het invoerrecht gesproken werd.
Het blad critiseert de politiek van „Liebes-
gaben", welke de Duitsche regeering te
genover de vissoherij volgt en die, consta
teert het, nog niet zooveel succes heeft op
geleverd, dat de Duitsche haringvisscherij
er rendabel door gemaakt is kunnen wor
den. Het betoogt, dat de Duitsche haring-
productie veel te klein is om de behoefte
van Duitschland te dekken en dat men het
verschil ook door kunstmatigen aanbouw
(met premie) van schepen vooreerst niet
zal kunnen overbruggen, waaruit het de
conclusie trekt, dat maatregelen, als de
verhooging van het invoerrecht, welke de
strekking hebben de ingevoerde haring
duurder te maken, een volksvoedsel voor
zeer breede kringen aanmerkelijk m prijs
zulle- doen stijgen.
Hieruit blijkt, dat men in Duitschland
nog niet geheel en al blind is voor de ge
volgen van de verhooging van invoerrecht
voor de Duitsche bevolking zelve, schrijft
de „Nw. Rott. Crt.". Wat de gevolgen voor
onze Nederlandsche haringvisscherij zui
len zijn is reeds gezegd: een nekslag voor
de reederij, die het grootste gedeelte van
haar schépen zal kunnen stilleggen De
Nederlandsche haringinvoer in Duitsch
land heeft over de laatste jaren bedragen:
1929: 290.000 vaten; 1930: 280.000 vaten;
1931: 320.000 vaten. Over het loopende jaar
is de uitvoer van haring naar Duitschland
tot dusver zeer miniem geweest en dit is
dan ook juist een van de redenen waarom
het in het haringbedrijf nijpt. De oorzaak
van den sterk verminderden uitvoei ligt
voornamelijk in de Duitsche de/ifzenrege-
ling. Men had nog altijd hoop, dat 11 ierin
op eenigerlei wijze verbetering zou komen.
Mocht echter nu ook nog een verhooging
van het invoerrecht intreden, dan zou het
heelemaal een wanhoopstoestand worden.
De vooruitzichten zoo werd ons Zater
dagavond gezegd, schrijft het blad zijn,
allersomberst.
DE RADIODISTRIBUTIE.
Censuur van P. T. T.
Het Tweede Kamerlid De Vissen
heeft den minister van waterstaat de vol
gende vragen gesteld:
1. Is het de regeering bekend, dat door
het hoofdbestuur der P.T.T. een zeer on-
gewenschte censuur op de radiodistributie
wordt toegepast?
2. Is het eveneens aan de regeering
bekend, dat dit hoofdbestuur zich veroor
looft aan bouwvereenigingen en andere
radio-distribuanten te bevelen, dat niet
mag worden afgestemd op golflengte 1304
meter, zoodat op straffe van anders geen
toestemming tot radiodistributie te ver
krijgen, de vakvereenigingszender te Mos
kou door de collectieve luisteraars niet
kan worden gehoord?
3. Weet de regeering dat voornoemde
vakvereenigingszender uiterst belangrijke
zendingen van groote cultureele waarde
de aether instuurt, zooals pas nog weel
de interessante rede van den Hollandschen
cineast Joris Ivens en vindt de regeering
het geoorloofd, dat een belangrijk deel dei-
luisteraars hiervan wordt verstoken?
4. Wil de regeering maatregelen treffen,
waardoor het ook aan op een distributie
net aangesloten luisteraars mogelijk wordt
op de vakvereenigingszender te Moskou
af te stemmen?
Verstopping en slechte
spijsvertering maken U
ellendig en humeuriq.
Neem bijtijds de zeer
zacht werkende Poster s
Maagplllen, het bekende
en beste laxeermiddel.
Alom verkrijgbaar f 0.65 per Bacon
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
89)
„Kom, kom, meiske," zeide hij. „kop op!
Je moet niet denken, dat dit nu het ein
de van de wereld is. We zijn zonder be
trekking, dat is waar, maar we vinden
wel weer wat anders. Kom, het doel van
dit tochtje was buiten zijn en frissohe
lucht happen. Laten we er nu van pro-
fiteeren."
't Was of zijn stemming op haar over
sloeg. Al haar moed en levenslust kwa
men bij tooverslag terug. Onwillekeurig
begon ze te lachen en drukte zich iets
vaster tegen hem aan.
„Ik zou wel eens willen weten," zeide
ze toen ondeugend, „of het eten» mr. Mon-
tague goed zal smaken."
Als een schim vloog de auto door de
grijs-grauwe schemering en daarna dooi
de bijna volslagen duisternis heen, totdat
ze door een rossigen gloed in de lucht en
tiet overal opduiken van twinkelende
Ijehtjes gewaarschuwd wei-den, dat Lon
den niet meer veraf was. Zachtjes trok
bij toon zijn armen weg en hield een wei
nig in. Frances huiverde even.
„Dom kind," fluisterde hij. „Je behoeft
toch niet bang voor Londen te zijn,"
„Dat weet ik wel," antwoordde ze, „en
toch ben ik bang. Het geeft je zoo'n in
druk van brute kracht. Je krijgt een ge
voel alsof het maar steeds naar nieuwe
slachtoffers zoekt, of het ons, als we hard
werken, precies genoeg gunt om in leven
te blijven, maar er meteen een genoegen
in vindt om alles wat het leven waarde
geeft juist buiten ons bereik tentoon te
stellen."
„Dan is het eenige wat ons te doen
staat: klimmen leeren," verklaarde Bliss
vol vertrouwen.
Ze reden naar de garage, waar Bliss
een kort briefje aan Mr. Montague
schreef, waarbij hij den sovereign insloot.
Daarna gingen ze samen weg.
„Ziezoo," zeide Bliss, „laten we nu
eens kijken. We hebben een week salaris,
een gevoel, dat alles op de wereld is zoo- j
als 't moet en een honger, waar je van
omvalt. We zullen er dus een fuif van
maken. We gaan ergens eten en bestel
len een flesch Médoc".
Half lachend, half wanhopig gaf ze tce.
Even daarna kwamen ze in Drury Lane.
HOOFDSTUK XIX.
Een magere, slecht uitziende jonge man,
gekleed in een lange linnen jas over een
slordig colbertje, met handen die be
smeerd waren met een of andere zwarte,
vettig uitziende substantie en haar, dat
naar alle windrichtingen wees, verscheen
in de deuropening van het kleine restau
rant in Drury Lane en keek rond, alsof
hij iemand zag. Toen hij Bliss zag, knikte
hij hem beschermend toe.
,,'n Monteur van de Sun Motor Works,"
legde Bliss uit. „Ik denk, dat hij op zoek
is naar een van hun chauffeurs."
„Bah, als ik aan die lui denk!" zeide
Frances minachtend. „Ik zou je vroegeren
directeur wel eens precies willen zeggen,
hoe ik over hem denk."
„Tom zal misschien wel een boodschap
van je over willen brengen, opperde Bliss
lachend.
„Goed, maar ik zou er bij willen zijn,
als hij haar overbracht", ging ze driftig
voort. „Of eigenlijk zou ik het hem zelf
willen gaan zeggen. Heusch, ik denk er
dikwijls over, of ze wel weten wat ze doen,
die ellendige kerels, die hun employé's,
mannen of meisjes, zoo maar hun ontslag
geven, zonder dat er één geldige reden
voor bestaat. Op een goeden ochtend zijn
ze in een slecht humeur, en dan moeten wij j
het ontgelden. Ze kennen eenvoudig geen
verantwoordelijkheidsgevoel tegenover
hun ondergeschikten. Ze denken alleen
aan zichzelf en aan niemand anders."
Bliss legde even kalmeerend zijn hand
op de hare en keek haar ernstig aan. Ze
had denzelfden blik in de oogen, waar
door hij weken geleden voor het eerst de
ware beteekenis van zulk een ontslag had
leeren begrijpen. Gedurende de laatste
maanden had hij armoede en misère te
over meegemaakt, maar het leek of hij
zulke toestanden pas goed begreep als hij
Frances er onder gebukt zag gaan.
„Maak je geen zorgen voor den tijd
kind", zei hij heel ernstig. „Je zult zien,
dat je gauw genoeg een andere betrek
king hebt."
„Ja, misschien wel, zei ze heel triest.
„Maar weet je wat het is, nu moet; ik er
morgen weer op uit en je weet niet hoe
ellendig ik dat vind. Den geheelen dag
heb je moeite om je tranen in te houden
en eiken keer als je sollicitatie niet lukt,
is het net of daar van binnen iets zoo
ellendig pijn doet. Je voelt je net als een
bedelaar, die om een aalmoes komt vra
gen. En dan komt er nog bij, dat je als
meisje dikwijls van top tot teen bekeken
wordt en als je dan aan hun kijken ziet,
datdat ze je aardig vinden, moet je nöt
doen of je het niet merkt. Ze zitten dan
achter hun schrijftafel met je getuigschrift
in hun handen en zelf sta je daar dan als
een arme zondaar midden in de kamer,
maar ondertusschen weet je door onder
vinding bijna precies wat ze denken. „Ja,
u lijkt me wel geschikt toe. En bent u ge
trouwd of heeft u een verloofde", en zoo
voort, en zoo voort. Wat gaat het ze aan?
Ze hebben het recht niet om zulke vragen
te stellen. Je weet niet hoe ik dat slag
mannen haat, Ernest. En als het morgen
avond is, dan haat ik mezelf er bij."
„Hoor eens, zei Bliss resoluut, „die
manier 0111 de zaak te beschouwen is ab
soluut uit den booze. Je onderschat jezelf.
Iemand zooals jij, met jouw verstand, ver
dient dubbel en dwars zijn dertig shillings
in de week, zonder dat je tegen je patroon
vriendelijker behoeft te zijn dan strikt
noodzakelijk is. Je vraagt toch geen
gunst."
Frances zuchtte.
„Dat zeg ik mezelf dikwijls genoeg,
maar als je dan op een betrekking af gaat
en je ziet de queus van sollicitanten staan,
ga je er anders over denken."
Op dat oogenblik kwam de lange,
magere monteur, na de geheele zaal ge
ïnspecteerd te hebben, hun tafeltje voor
bij. Even aarzelde hij nog, maar toen
kwam hij op hen toe.
„Heb je al een baantje, Bliss-?" vroeg hij.
Bliss schudde het hoofd. -
„Ik heb er wel een gehad, maar dat was
ook weer niets. Ik heb er vanavond de
brui van gegeven."
Het jongmensch werd nu iets vertrou
welijker. Hij leunde met beide handen op
het tafeltje en boog zich tot Bliss over.
„Luister eens", begon hij, „in de garage
zitten ze broodverlegen om een chauffeur.
De baas heeft dien ouden Wolsely race
wagen zoo even aan een jonge dame ver
huurd, die er contant voor betaald heeft
en die daar staat te wachten, totdat de
wagen in orde is en nou wil het ongeluk,
dat we geen enkelen chauffeur hebben. Ik
ben al naar alle café's hier in den omtrek
geweest, maar de eenige, dien ik heb kun
nen vinden is Sam Johnson, en die is te
dronken om op zijn beenen te staan.
Als je verstandig bent, ga je er als de
bliksem naar toe, dan zul je zien, dat jij
het baantje krijgt."
Alsof hij geëlectriseerd was stond Bliss
op, riep den kellner en betaalde de reke
ning.
„Als ik over een kwartier niet terug
ben," zeide hij, ,wil je dan voor vanavond
alleen naar huis gaan, Frances?"
Hartelijk beantwoordde ze zijn hand
druk.
„Natuurlijk, veel succes, hoor."
Voor de deur van de garage stond zijn
oude bekende, even keurig gekleed als
altijd. Naast hem stond een lange vrouw,
gekleed in een zwaren bruinen automantel
met bijbehoorende muts, waarover ze een
dichten sluier had gebonden. Het discours
was niet bepaald inalsch te noemen en
blijkbaar was het jongmensch de ver
liezende parti,j. Zijn heele gezicht klaarde
op, toen hij Bliss zag; de jonge dame nam
echter niet de minste notitie van den jon
gen man in zijn colbert pakje, maar ging
voort om met kracht haar ongenoegen te
kennen te geven.
„Wat geeft het of u me de auto laat
zien en me vertelt, dat ik oinnen vijf mi«
nuten weg kan gaan. U weet heel goed,
dat ik zelf niet kan chauffeeren. Zorg dan,
dat ik een chauffeur krijg, of geef me mijn
geld terug. Ik ben niet van plan hier nog»
langer voor gek te staan."
De directeur kwam naar Bliss toe.
„Kom je om een betrekking?" vroeg
hij zachtjes.
Bliss antwoordde met een enkel woord,
waarop de jonge man een zucht van ver
lichting slaakte.
„Hier is uw chauffeur," kondigde hij
aan.
,,'t Wordt tijd ook," antwoordde de
jonge dame, terwijl ze zich omkeerde en
Bliss van top tot teen monsterde. „Is hij
met dit soort auto bekend?"
„Zeker, mevrouw", stelde de jonge man,
haar gerust, „hij heeft er veel mee ge
reden en daarbij komt, dat hij een van
onze beste chauffeurs is."
Zonder hem verder een antwoord waar
dig te keuren stapte de jonge vrouw in
de auto en ging op haar gemak op de lage
zitplaats zitten.
„Zorg, dat je genoeg benzine bij je hebt
voor minstens tweehonderd vijftig kilo
meter", zeide ze kortaf.
Eenigszins onaangenaam getroffen keeks
Bliss haar aan.
„Moeten we den heelen nacht doorrijden
mevrouw?" vroeg hjj.
(Wordt vervolgd.)
