KANNEWASSER
Rijk en geen geld.
V
onstifiariè
msmmL
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BuitenSandsch overzicht.
IS ALTIJD GOEDKOOPF.R
Nr. 7S7-J- EERSTE BLAD
DINSDAG 13 SEPTEMBER 1932
60ste JAARGANG
De dreigende Kamerontbinding in België afgewend. -
Mussolini over de Duitsche gelijkgerechtigdheid. - De
Vereenigde Staten van Europa.
Bolivië en Paraguay.
Oost-indië,
OOI€ VOOR DAMES-CONFECIR
©J
[T
•1
r
BBS
Het bezoek van de Koningin
aan Amsterdam.
KONIJN's Frankforter Worstjes.
De crisis en het bouwbedrijf.
De rijksbegrooting voor 1933.
E-ISE
V»
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65;binnen-
land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0. i0, f 0.i0,
fl._. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr.p.p. 6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct.
Dreigende Kamerontbinding in België.
Het gevaar voor een ontbinding van het
parlement in België en het daardoor nood
zakelijk gevolg van vervroegde verkiezin
gen was in het begin der vorige week zeer
ernstig, doch is nu, voorloopig tenminste,
geweken. Zoowel de liberale partijleider
Devèze als de liberale minister van buiten-
landsche zaken Hijmans waren er voor
standers van en ook in sommige katholieke
kringen bleek men er iets voor te voelen,
maar Renkin wilde, om diverse redenen,
van een Kamerontbinding vóór de ge
meenteraadsverkiezingen, die over een
maand plaats hebben, niets weten. De ka
tholieke minister van staat, senator Segers,
heeft, in de Libre Belgique van Vrijdag,
eenige dezer redenen, die door den minis
ter-president werden verzwegen, bekend
gemaakt.
Een andere reden, door Segers niet
aangehaald, is dat men nauwelijks de
mijnwerkersstaking, die vele gemoederen
ophitste, achter den rug zou hebben en de
verkiezing van 4 of 5 communistische Ka
merleden zeer waarschijnlijk zou zijn. De
katholieke Vlamingen, die het met de re
geering houden, zullen er, verder, binnen
enkele maanden, naar zij verwachten, be
ter voor staan op Vlaamsch gebied dan
nu, wanneer ook de wet tot vervlaam-
sching van het gerecht zal zijn aangeno
men.
De algemeene indruk is dan ook, dat
van een mogelijke Kamerontbinding, vóór
dé gemeenteraadsverkiezingen, niet meer
zal worden gesproken. Onmiddellijk daar
na zou dit punt echter wel weer aan de
orde komen.
Mussolini over de Duitsche eischen
voor gelijkgerechtigheid. We zijn door een
artikel van den Italiaanschen dictator in
de „Berliner Börsenkurier" in de gelegen
heid onze lezers te doen kennismaken met
het oordeel van Mussolini over de Duit
sche eischen tot gelijkgerechtigheid. Het
opschrift boven dit artikel laat reeds aan
duidelijkheid niets te wenschen over.
„Duitschland heeft gelijk", zegt Mussolini
en hij betoogt dan o.m.:
Het belangrijkste evenement in de in
ternationale politiek is op het oogenblik
het uitspreken van den Duitschen eisch
van gelijk recht op het gebied der militaire
wapening. Deze nieuwe situatie is ont
staan op den dag, waarop Duitschland
werd opgenomen als lid van den Volken
bond. Op hetzelfde oogenblik werd voor
Duitschland de juridische gelijkheid er
kend, n.1, de gelijkheid van rechten en
plichten met de andere mogendheden.
Hierop volgde Locarno. Deze garantie be-
teekende klaarblijkelijk, dat Duitschland
door Frankrijk op denzelfden trap gesteld
werd, dat het dus dezelfde verplichtingen
had om niet aan te vallen en het zelfde
recht op verdediging bij een aanval van
anderen. Toch is Duitschland ondanks het
feit, dat het in den Volkenbond is opge
nomen, ondanks het verdrag van Locarno
en van Kellogg, nog steeds in de positie
van een staat van den tweeden rang.
In het Verdrag van Versailles was de
ontwapening van Duitschland slechts be
doeld als inleiding tot een algemeen ver
laging van den bewapeningstandaard tot
het peil van Duitschland. Dat was een
plechtige verplichting, die tot dusverre nog
niet is nagekomen.
Men moet noodzakelijkerwijze tot de
erkenning komen, dat de Ontwapenings
conferentie in haar eerste en belangrijk
ste phaze schipbreuk heeft geleden. De
teleurstelling is algemeen, vooral in
Duitschland, waar men zich bewust is ge
worden, dat de onderteekenende mogend
heden van het Verdrag van Versailles
geen poging hebben gedaan een werke
lijke ontwapeningspolitiek te volgen en
dat zij zich derhalve niet meer aan het
verdrag houden. Oorsprong en rechtvaar
diging van den Duitschen eisch liggen in
het falen van de Conferentie van Genève,
die hierop neerkomt, dat men tweeërlei
recht wil maken tot een duurzamen toe
stand tusschen Duitschland en de andere
staten.
Werkelijke veiligheid is slechts op de
basis van het minimum mogelijk zoo
zegt Mussolini heel verstandig, en hij
vervolgt dan: Daarom is Duitschland, als
de minimum wapeningsstandaard niet
mogelijk is, in zijn recht wanneer het
wapent. Dit recht op gelijkheid kan niet
tegengesproken worden.
Om Duitschlands uittreden uit den
Volkenbond te verhinderen, is het onver
mijdelijk, dat zijn recht op gelijkheid in
het wapeningsvraagstuk erkend wordt.
Het spreekt vanzelf, dat Duitschland het
recht nu openlijk opeischt en niet wacht,
totdat de ontwapeningsconferentie op
één of andere wijze haar arbeid heeft
geëindigd.
Men moet niet veronderstellen, dat de
loop der historie vastgehouden kan wor
den in de meening, dat het mogelijk is
een volk met een hooge cultuur als het
Duitsche, eeuwig te knevelen. Dat is een
illusie; men kan niet den weg naar de toe
komst effenen door zich voortdurend aan
het verleden vast te klampen.
Pan-Europa. We hoorden dé laatste
tijden heel weinig over het plan voor de
„Vereenigde Staten van Europa", toch
zal nu weer een stap in deze richting
worden gedaan. De eerste dagen van
October zal n.1. een Europeesch congres
worden gehouden te Bazel, op initiatief
van graaf Koudenhove-Kalergi. In den
oproep tot dit congres schrijft de graaf
o.m,:
„De economische en politieke crisis,
waarin Europa gedompeld is, toont aan
alle onbevooroordeelde Europeanen de
zinneloosheid en onhoudbaarheid van de
tegenwoordige desorganisatie van hun
werelddeel.
Toch talmen de regeeringen om aan
dezen beschamenden toestand- door een
politieke organisatie van Europa bijtijds
een einde te maken. Dit talmen in het
aangezicht van het directe gevaar voor de
politieke, oeconomische en cultureele toe
komst van Europa heeft mij er toe ge
leid, een rechtsstreeksch beroep te doen
op de Europeanen, die zich hun verant
woordelijkheid bewust zijn, en hen tot een
groot Europeesch congres te Bazel uit te
noodigen.
Dit congres zal de voorvechters van de
Europeesche gedachte uit alle volken en
partijen, vrij van officieele banden, te
zamen brengen, om naar een oplossing
van de zakelijke problemen betreffende
de aaneensluiting van Europa te streven.
Tevens moet dit congres het Europeesche
geweten mobiliseeren en over alle natio
nale tegenstellingen heen het bewustzijn
wekken van de groote Europeesche lots-
gemeenschap.
WIJ BREIEN en repareeren alle soorten wollen
kleeding. Kousen en Sokken (ook de allerfijnste).
Voor nieuw werk zijn wij No. 1.
Voor Texel: Wed. BUIJSMAN, Parkstraat 30.
JAAP SNOR, Zuidstraat 19.
(Let op den gelen winkel.
VEERTIEN MILLIOEN WERK-
LOOZEN IN DE VER. STATEN.
Volgens een statistiek van de Ameri-
kaanscht Federatie van den arbeid be
draagt het aantal werkloozen in de Ver.
Staten nu 14 millioen. Hiervan zijn
800.000 Spoorwegarbeiders. Het te New
York gevestigde bureau voor werkloo
zen .ondersteuning heeft berekend dat al
leen reeds voor steun aaa te New York
wonende werkloozen gedurende den a.s.
winter 250 millioen benoodigd zullen
zijn. De steunkassen zijn volkomen uit
geput.
President Hoover heeft tegen 15 Sep
tember een bijeenkomst uitgeschreven
ter bespreking van de kwestie der werk-
loozenondersteuning. De federatie heeft
in dit verband een plan uitgewerkt naar
het voorbeeld van de in Duitschland en
Engeland gevolgde stelsels.
Nieuwe credieten.
Reuter meldt nader, dat president
Hoover aan de verschillende regeerings-
instellingen opdracht heeft gegeven om
de uitvoering van het federale program
van wederopbouw te verhaasten, tenein
de werk te verschaffen. Er worden on
geveer 200 millioen dollar beschikbaar
gesteld uit de credieten voor hulpverlee
ning en opbouw volgens de wet van 1932.
Hierdoor stijgt het totaal bedrag, dat
door de regeering beschikbaar is ge
steld voor constructieve werken tot 750
millioen dollar.
De oorlog in werkelijkheid be
gonnen.
Uit Asuncion, de hoofdstad van Para
guay, komen berichten, die er op schij
nen te wijzen, dat de „oorlog" tusschen
Bolivië en Paraguay of hoe men het
dan ook zou willen noemen thans in
ernst is begonnen.
Volgens een bericht zouden de Boli-
viaansche troepen een groot offensief
hebben ontketend tegen Paraguay.
Een officieel bericht uit Paraguay
meldt dienaangaande dat sterke Bolivi-
aansche troepenafdeelingen uit Fort Bo-
gueron zijn opgerukt naar Pozo Valencia,
welke stad aan een zwaar kanonvuur is
blootgesteld.
Ook op andere punten vielen de Boli-
vianen aan. Zoo werd een Boliviaansch
draadloos bericht opgevangen behelzen
de, dat een Paraguay'sch fort, Royas
Sylvia, was vermeesterd.
Een veranderde rivierbedding.
Boliviaansche troepen zijn naar het
gebied van Puerto Suarez, aan de grens
van Paraguay, gedirigeerd. Bij de voor
uitgeschoven grensstellingen worden lan
dingsterreinen voor militaire vliegtui
gen ingericht. Nieuwe verwarring is ont
staan door het feit, dat de loop der rivier
Pilcomayo, welke over groote afstanden
de grens vormt tusschen Paraguay en
Bolivië, zeer onlangs op een plaats on
geveer 15 km naar het Zuiden is afge
weken, zoodat gebieden welke tot nu toe
bij Paraguay werden gerekend, thans
gelegen zijn aan de zijde der rivier welke
Bolivië toebehoort. De Boliviaansche
troepen hebben dit nieuwe gebied reeds
bezet en den bewoners aangezegd dat zij
zich bij Bolivia moeten aansluiten.
De strijd om het fort Boqueron.
Volgens een telegram, dat door de Bo
liviaansche legatie te Londen ontvangen
is, hadden de Boliviaansche troepen, die
het fort Boqueron verdedigen, na een
strijd, die 15 uur duurde, den aanval der
Paraquanen afgeslagen.
Later: Naar Havas uit Asuncion meldt,
wordt officiële medegedeeld, dat de Para-
guaansche troepen het fort Boqueron
herover hebben en de Boliviaansche troe
pen op de vlucht gedreven hebben.
Een telegram van den voorzitter
van den Volkenbondsraad.
De president van den volkenbondsraad,
José Matos (Guatamala), heeft Zater
dagavond de regeeringen van Paraguay
en Bolivië een telegram gezonden, waar
in hij hen andermaal aan hun verplich
tingen als leden van den Volkenbond
herinnert. Hij wijst erop, dat zij verleden
maand de verzekering hebben gegeven,
het conflict in overeenstemming met de
bepalingen van het Volkenbondsverdrag
te regelen, maar dat in den laatsten tijd
onrustbarende persberichten aantoonen,
dat de toestand zich ernstig heeft ver
scherpt. Matos spreekt de hoop uit. dat
beide regeeringen zoo spoedig mogelijk
den Volkenbondsleden in kennis zullen
stellen van hun maatregelen, die zij den
ken te nemen om een einde aan dezen
den vrede in gevaar brengenden toestand.
DE NIEUWE SALARISSCHALEN.
Het A.I.D. meldt, dat de voorloopig
door de Salarisoommissie ontworpen
schalen kortingen aangeven op de trac-
tementen der landsdienaren tot 50 pet.
Deze laatste kortingen gelden in hoofd
zaak functies, bezet door inheemschen,
waaromtrent het algemeen gevoelen is,
dat deze volgens de huidige regeling te
hoog gehonoreerd worden.
Het ligt in de bedoeling de kortingen
tot 25 pet. te doen ingaan per 1 Januari
1933 en de grootere kortingen over een
tijdvak van twee jaar te doen verloopen.
Het schema der salarisvoorstellen zal
in November a.s. met de commissie voor
georganiseerd overleg worden besproken
en vervolgens in den Volksraad behan
deld.
Het A. I. D. teekent hierbij aan dat de
Salariscomissie geen rekening houdt met
de uitkomsten van het begrootingsonder-
zoek, ingezet door het Centraal kantoor
voor de statistiek.
-5§
Verstopping verstoort
Uw gestel en humeur.
Neem geen sterk pur-
geerende middelen, doch
van tijd tot tijd de
zacht werkende Foster's
Maagpiilen, het ideale laxeermiddel.
i»,|« f 0.65 pet flacon.
Ook Zaterdagmorgen is de Koningin,
vergezeld door de Prinses, weer te 10 uur
ten Paleize aangekomen. Zaterdag ont
ving H. M. in gehoor de heeren mr. G.
Vissering, oud-president van de Neder-
landsche Bank; Gottfr. H. Cröne, voor
zitter van de Kamer van Koopjhandel en
Fabrieken te Amsterdam; J. J. Korff,
voorzitter van de Algemeene Winkeliers-
vereeniging en A. Th. Waalberg, voor
zitter van de Vereeniging van Amster-
damsche winkeliers.
Prinses Juliana heeft Zaterdagochtend
de telefooncentrale aan de Heerengracht
bezocht.
Zaterdagmiddag zou op den Dam een
betooging van Oranjevereenigingen
plaats vinden.
In opdracht van de Koningin heeft ba
ron Van Geen, particulier secretaris van
H. M. een bedrag in geld gegeven aan de
Herv. Stadszending, die Zaterdag een col
lectie hield ten bate van haar jeugdwerk.
Het vertrek van H. M. uit de
hoofdstad. Een Oranje-hulde
op den Dam.
Op initiatief van het Comité Oranje
Getrouw, waren Zaterdagmiddag om half
drie een aantal Oranje-vereenigingen,
weeskinderen uit R, K. en Prot. huizen,
allen getooid met oranje en voorzien van
vlaggen, op het midden-Damplein bijeen
gekomen. De politie, onder leiding van
commissaris L. Hoogenboom, had voor
een ruime afzetting zorggedragen. Na
mens de vereeniging boden dr. W. G.
Harrenstein en mevr. SchutBuree ten
paleize H. M. de Koningin bloemen aan.
Kort hierna verschenen de Koningin en
prinses Juliana op het baloon, waarbij
zich aansloten de burgemeester en comité
leden. Een hartelijk en spontaan hoera
werd aangeheven. Gedurende een kwar
tier luisterden de Koningin en de Prinses
naar de liederen, die hun werden toege
zongen. Onder hartelijke toejuichingen
van het publiek vertrok de stoet in de
richting van het Rokin.
Langs den geheelen weg was dezen
middag veel publiek aanwezig. Op het
groote terrein bij het Betondorp aan de
Weesperzijde wachte H. M. nog een spon
tane hulde. Ook hier hadden zich een
groot aantal Oranje-vereenigingen, pad
vinders en weeskinderen, allen weer voor
zien van vlaggen, opgesteld. Een klein
meisje heeft H. M. bloemen aangeboden,
en gedurende eenige oogenblikken onder
hield de Koningin zich met de comité
leden en verzocht hen haar dank voor
deze aardige hulde aan de vereenlgingen
over te brengen.
Hierna namen H. M. en de Prinses af
scheid van den burgemeester, waarna de
tocht naaKSoestdijk werd voortgezet. Ook
de burgemeester werd bij zijn vertrek har
telijk door de talrijke menigte toegejuicht.
In Crisistijd is kwaliteit goedkooper!
j
A
Op de Donderdag te Haarlem gehou
den conferentie van afgevaardigden van
werkgevers- en werknemersbonden in het
bouwbedrijf is overeenstemming verkre
gen over de contractloonen. Er zal een;
eensluidend advies aan de ledenvergade
ringen worden uitgebracht, en hechten
deze daaraan haar goedkeuring, dan zal
men zich opnieuw tot de regeering wen
den, die dan zal hebben te beslissen, of
zij onder de nieuwe arbeidsvoorwaarden
het bekende bedrag van 20 millioen gld,
voor het op gang brengen van het bouw
bedrijf ter beschikking kan stellen en
andere in uitzicht gestelde maatregelen
kan nemen.
Opmerking verdient, dat aan de con
ferentie te Haarlem slechts twee pan
troosbonden hebben deelgenomen n.1.
de Algemeene Bon<j van Patroons in de
bouwbedrijven en de R.K. Bond. De
Christelijke Bond en de Ned. Bond van
Bouwkundigen, welke wel aan de bespre
kingen met de regeering hebben deel
genomen, waren voor de conferentie te
Haarlem niet uitgenoodigd en aldaar niet
vertegenwoordigd. Het is hierom de
vraag, of zij zich door haar resultaat
gebonden zullen achten. Aan een Maan
dag te houden conferentie van patroons-
vereenigingen zullen zij niet deelnemen.
(Nw. Rott. Crt.)
Crisis-opcenten op de gemeente
fondsbelasting?
In aansluiting op het bericht, dat Za
terdag aan de (a.r.) Rotterdammer over
een te verwachten belastingverhooging
ontleend was, verneemt het blad nog, dat,
behalve de gemeenten, die al 80 en meer
opcenten heffen en dus tegen het plafond
zitten, alle gemeenten nog 20 opcenten
op de gemeentefondsbelasting krijgen.
Zij, die dan nog niet aan de 80 toe zijn,
krijgen de helft van het verschil daar nog
boven op. Om een voorbeeld te nemenj
Den Haag heeft 6 opcenten, krijgt er dus
26; is dan nog 54 van de 80 af, krijgt er
dus 27 bij, zoodat voor een stad als Derf
Haag in totaal 53 opcenten zullen wor
den geheven.
UIT HET MIJNBEDRIJF.
Hernieuwde loonsverlaging bil
een particuliere mijn.
Men meldt uit Kerkrade:
Met ingang van 1 October wordt het
salaris van de beambten van de particu
liere mijn Willem Sophia wederom met
5 pet. verminderd.
DE NIEUWE HILVERSUMSCHE
ZENDER.
In gebruik.
Zaterdagavond acht uur is de nieuwe
Hilversumsche zender in werking gesteld,
Blijkens ontvangen rapporten is door
het nieuwe antennesysteem een grootei
verbetering van uitstraling en een sterke
vermindering van lading verkregen.
De 140 M. hooge mast met de Neder-
landsche vlag in top wordt gedurende
enkele avonden door zestien zoeklichten)
verlicht.
FEUILLETON
door
E, PHILLIPS OPPENHEIM.
45)
„Ik vind uw voorstel heel aardig," zei-
Je hü toen hartelijk, „maar u begrijpt
toch wel, dat ik u geen kleeren voor mij
kan laten koopen. Maar stopt u dan wat
meer in de kleinere plaatsen. Ik kan u
verzekeren, dat het me een heel groot
genoegen zal doen om daar samen met u
te dineeren en u 's avonds te vergezellen
overal waar u naar toe zoudt willen
gaan."
Met een onwillig gezicht haalde ze de
schouders op.
„Goed, laten we dat dan maar eerst
eens probeeren," zeide ze ontevreden.
In de volgende paar weken vergat
Bliss, dat er zoo iets als armoede en zon-
der-betrekking-zijn bestond. In contrast
met de vorige paar maanden werden deze
weken een vacantie-tijd, waarvan hij door
én door genoot. En op dien grooten rond-
fit, met nu en dan alleen een kort opont
houd hi een van de kleinere plaatsen,
verdween het laatste restje ruwheid en
terughoudendheid, welke eerst zoo op
vallend in de manieren van zijn metge-
lellin waren geweest. Langzamerhand,
naarmate de dagen verliepen, werd hun
verhouding vertrouwelijker. Maar na
verloop van een paar weken begon het
gevoel, dat er iets niet in orde was, weer
bij hem aan te groeien. Zijn metgezellin
werd bij den dag opgewekter en of
schoon hij geen hoogen dunk van zijn
eigen anatrekkelijkheden had, merkte hij
toch al te goed, dat haar veranderde stem
ming niet alleen aan den rit, maar even
goed aan den dagelijkschen omgang met
hem te danken was. Maar toen ze op een
avond, terwijl ze te samen op een van de
bruggen van Tewkesbury naar den zons
ondergang stonden te kijken, plotseling
haar arm door den zijne stak, stuurde
hij zich dienzelfden avond een telegram,
waarmee hij den volgenden morgen naar
haar toeging.
„Het spijt me heel erg", zeide hij,
„maar ik heb zoo juist een telegram ont
vangen, dat ik zoo gauw mogelijk naar
huis moet komen".
Toen hij begon te spreken, stond ze op
het punt om in den auto te stappen. Met
haar voet op de treeplank bleef ze een
oogenblik doodstil staan. Ze was heel
bleek geworden; de hand, welke op den
rand van den wagen lag, trilde nauw
merkbaar.
„Naar huis", herhaalde ze langzaam.
„En de auto dan? Ik kan toch zonder u
niets beginnen?"
„Ik zou naar de Sun Motor Company
om een anderen chauffeur kunnen tele-
grafeeren", stelde hij voor. „Als u dan
van te voren vaststellen kon, waar u wilt
overnachten, dan kan hij ons daar op
wachten. Dan zou ik met den trein naar
Londen terug kunnen gaan".
„Zoudt u nog niet één dag kunnen blij
ven?" vroeg ze. „U zoudt me dan naar
Salisbury kunnen brengen en dan zoudt
u met den auto naar huis kunnen gaan".
Bliss aarzelde even. De onverschillig
heid waarmee ze zijn bericht opgeno
men had, bracht hem geheel van de wijs.
„Ja, dat zou misschien wel gaan, als u
dat beter zou schikken", antwoordde hij
toen.
Daarna stapte ze in den auto en sprak
den geheelen verderen morgen bijna
geen woord. Maar 's avonds onder het
eten kwam haar opgewektheid weer te
rug, ofschoon ze wel stiller dan anders
was. Dadelijk na het eten verdween Bliss
naar de garage en toen ze, gekleed voor
hun gewone avondwandeling, beneden
kwam, zag ze hem gebogen staan ever
den motor, waarvan hij de kap afgeno
men had.
Ze ging naar hem toe, om te zien wat
hij deed. Haar houding van zelfbewuste
vrouw was nu geheel verdwenen, voor
haar doen was ze zelfs een weinig ner
veus.
„Kunt u dat niet morgenochtend doen?"
vroeg ze zonder hem aan te kijken. „Vol
gens de menschen in het hotel moeten
er hier in de buurt heel mooie wandelin
gen zijn".
Spijtig schudde hij het hoofd, zonder
zijn oogen van den motor af te wenden.
„Ik heb er meer dan een halven dag
werk aan", vertelde hij. „Ik zal van
avond heel hard moeten werken, als ik
den wagen voor morgenochtend weer
reisvaardig wil hebben".
Het meisje gaf geen antwoord, stil
stond ze toe te kijken, terwijl Bliss een
dot poetskatoen greep en plotseling een
en al aandacht was voor het toevloeien
van de benzine naar den carburateur.
„We zouden morgenochtend iets later
op weg kunnen gaan", zeide ze heel
zachtjes.
Weer schudde Bliss het hoofd.
„Nu ik eenmaal begonnen ben, moet ik
hiermee doorgaan", zeide hij. „Zoo'n kar
weitje moet je meteen doen of het wordt
erger".
Zonder te antwoorden keerde ze zich
om en ging weg. Bliss wachtte nog tot
ze geheel verdwenen was. Toen ging hij
op de treeplank van den auto zitten, haal
de zijn zakdoek te voorschijn en veegde
met een zucht van verlichting zijn voor
hoofd af.
,,'t Is meer dan tijd, dat ik terug ga",
mompelde hij. „Eigenlijk is het schande
om aan een auto, die zoo goed loopt, te
moeten knoeien, maar het kan nu niet an
ders, dus vooruit er mee".
Een paar uur lang werkte hij aan een
denkbeeldig defect in het electrisch cir
cuit. Gelukkig zag hij dien avond zijn
metgezellin niet meer terug; toen hij den
volgenden morgen om negen uur voor
reed kwam ze gekleed voor den rit naar
buiten.
„Zeker naar Salisbury?" vroeg hij. „Ik
heb de route op de kaart nagekeken. De
wegen er naar toe zijn bijna allemaal
goed".
Zonder te antwoorden ging ze naast
hem zitten. Ze had een dichte voile voor
gedaan. Gedurende den rit leunde ze ach
terover, alsof ze heel moe was. Op het
midden van den dag stapten ze in een
klein hotel af, waar ze samen lunchten,
bijna zonder een woord te spreken. Toen
ze Salisbury begonnen te naderen, kon
Bliss een gevoel van groote verlichting
niet onderdrukken.
„Blijkbaar heb ik nog al erg overdre
ven", dacht hij, terwijl hij steelsgewijze
zijn metgezellin aankeek. „Misschien is
ze zoo stil omdat ze me heel ondankbaar
vindt". Opgewekt begon hij te praten,
maar als eenig antwoord kreeg hij „ja"
en „neen" te hooren. Op het laatst wees
hij naar een plaats aan hun rechterhand,
waar de kathedraal van Salisbury in de
vallende schemering flauwtjes zichtbaar
was.
„Het einde van onzen rit", zeide hij.
„Over een half uur zijn we er".
„Stop eens even", zeide ze kortaf.
Onmiddellijk gehoorzaamde hij aan
haar bevel.
Ze bevonden zich juist boven op een
heuvel, zoo ver ze zien konden strekte
de breede weg zich eenzaam en verlaten
voor hen uit.
Langzaam sloeg ze haar sluier terug en
keek hem strak aan.
„Dit is dus het einde van onzen tocht",
zeide ze.
„Ik heb ervan genoten", zeide Bliss
hartelijk. „Ik zal uw vriendelijkheid
nooit vergeten".
„Er was hier geen sprake van vrien
delijkheid", zeide ze eenvoudig. „Dit is
de eerste keer sinds den dood van mijn
vader, dat ik me niet eenzaam en onge
lukkig gevoeld heb. Ik ben bangik
vind het afschuwelijk, dat het weer voor
bij is".
„Ja, het is heel prettig geweest', zeide'
Bliss, terwijl hij zijn oogen hardnekkig
op den weg voor hem gevestigd hield',
,,'t Is een echte vacantietijd voor me ge*
weest, dat kan ik u verzekeren".
Ze leunde iets voorover en dwong hem;
zoo haar aan te kijken.
„Moet het uit zijn?" vroeg ze zachtjes,
„Ik ben bang van wel", antwoordde hij
heel ernstig. „Mijn aanstaande vrouw;
heeft me geschreven, dat ze erg naar
mijn thuiskomst verlangt... en ik zal1
ook blij zijn, wanneer ik haar weer zie".
Zonder een spier van haar gelaat te
vertrekken, bleef ze hem gedurende,
eenige oogenblikken strak aankijken.
Toen leunde ze terug in haar zitplaats en
maakte met trillende vingers haar sluier
vast.
„Wilt u nu maar doorrijden", was het
eenige wat ze toen zei.
HOOFDSTUK XXIII.
Den volgenden namiddag om vijf uur
reed Bliss de garage van de Sun Motor
Company binnen. Hij was heel moe en
heel stoffig de lange rit van Salisbury
naar Londen was niet meegevallen
maar overigens was hij zoo opgewekt als
't maar zijn kon. Er was weer een maandl
van zijn proeftijd voorbij, op het kan*
toor van de Sun Motor Company lag het
salaris van vier weken op hem te wach«i
ten en hij had alle kans zoo dacht h:
tenminste om nu voor doorloopend b
haar In dienst te komen.
(Wordt vervolgd.])