■mm
Rijk en geen geld.
IS ALTIJD
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BuitenlancSsch overzicht.
EEN JAAR VAN VERWARRING.
OOK VOOR DAMES
China en Japan.
No. 7»78. EERSTE BLAD
ZATERDAG 1 OCTOBER 1932
60ste JAARGANG
De wijzigingen in het Engelsche kabinet. - Herriot
erkent te Genève dat de internationale moeilijkheden
groot zijn. - De inhoud van het Deensche compromisplan.
De uitvoer van visch naar
Frankrijk en België.
FEU ILLETON
p
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65 finnen-
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—. Modeblad resp. 1.20, fl.30, 11.30, 11.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Teleloon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4ct.
Minlsterwijziging in het Engelsche ka
binet. Een viertal ministers heelt de
Slaat gepoetst, vertegenwoordigers van
et oude Engelsche liberalisme, die het
niet meer met hun eer en geweten kon
den overeenbrengen, om nog langer in
het ministerie te zitten. Het waren mi
nisters van de Samuelitische richting. De
Simonieten (ook een liberale groep) zijn
gebleven. En terecht zegt de ,;Nw.
Rott. Crt." daarvan, want zij hooren in
dit kabinet thuis. En het blad vervolgt
dan:
Het is mogelijk dat zij nu eenige moei
lijkheden krijgen in hun gelederen, waar
liberale tradities nog voortleven. Wij
kunnen echter niet inzien welke reden er
voor Sir John Simon, die volmaakt thuis
hoort in het conservatieve kamp, zou be
staan om zich bij den uittocht van zijn
oude vrienden aan te sluiten.
Ook Snowden heelt het kabinet den
rug toegekeerd. Hij heelt dit gedaan op
voor hem karakteristieke wijze, met een
aïscheidsbriel die aan scherpte en duide
lijkheid niet het minste te wenschen over
laat. Men mag verwachten dat deze brie!
in Engeland grooten indruk zal maken.
Want Snowden heelt zich in de perioden
van zijn ministerschap ongewoon aan
zien verworven als kampioen voor Enge-
lands' nationale belangen en als „stem
van het nationale geweten". Hij is ook de
man geweest die een paar geleden de be
grooting er door kreeg, welk de Engel
sche staatslinanciën weer in evenwicht
heelt gebracht, Snowden heelt nu met al
het gezag van zijn nationale verdiensten
en van zijn zoo krachtig gedemonstreer
de onafhankelijkheid van partij-overwe
gingen MacDonald gewaarschuwd voor
den gevaarlijken weg waarop hij zich be
vindt.
En verderop heet het:
De uittocht der Samuelieten was on
vermijdelijk geworden, wilde men de zui
verheid redden in het Engelsche parle
mentarisme. Wat de liberalen als voor
waarde stelden voor hun blijven in de
regeering was onvervulbaar: zij eischten
uitstel van de wetgeving, waartoe de re
geering zich te Ottawa had verplicht.
Aanvaardde men de overeenkomsten die
te Ottawa zijn gesloten, dan ging het niet
aan, de uitvoering ervan in beraad te
houden. Men heelt geweten waartoe men
zich verbond en wat dat meebracht.
De kern van de moeilijkheid lag veel
dieper; zij stak in een verstoppertje
spelen met de werkelijkheid. Toen de
delegatie naar Ottawa ging verkondigde
de Engelsche regeering dat zij ernaar
streven moest een begin te maken met
het albreken van de internationale tarief-
muren, en voorbereidend werk te ver
richten voor het slagen van de komende
oeconomische wereldconferentie. Met
dergelijke redeneeringen, waarvan het
misleidend karakter niemand ontgaan
kon, moesten in de eerste plaats de libe
rale leden van het kabinet in slaap wor
den gewiegd. Men kon denken dat zij
zich goedwillig lieten misleiden; dat blijkt
nu achtera! niet, ol in ieder geval niet
blijvénd, het geval te zijn geweest. De
resultaten van Ottawa hadden nog erger
kunnen zijn, en zij hebben de protectio-
nisten en de pleiters voor een door on
overkomelijke tarieïmuren voor de bui
tenwereld afgesloten Britsche rijkseen-
heid niet kunnen tevreden stellen. Maar
voor de liberalen waren zij terecht reeds
te machtig, niet alleen om de voortzetting
van het oprichten van belemmeringen
voor het wereldverkeer die zij vormden,
maar vooral ook omdat zy Engeland
dwongen met deze politiek te blijven
voortgaan, zelfs al zouden slechte erva
ringen het tot andere gedachten brengen.
Herriot erkent dat de internationale
moeilijkheden groot zijn. Donderdag
heeft de Fransehe minister-president,
Herriot, te Genève een redevoering ge
houden. Juist een dag van te voren was
de Duitsche minister van buitenlandsc-he
zaken, naar huis gegaan. Het schijnt geen
angst te zijn geweest voor de woorden
van Herriot, doch zijn aanwezigheid was
noodig op een dringende kabinetsbijeen
komst. Voor de rede van Herriot was
groote belangstelling. Sensatie???
In h»t begin zijner uiteenzettingen
zeide de Fransehe premier, dat hij het
woord had willen nemen bij de sluiting
der algemeene beraadslagingen om nog
maals van de aanhankelijkheid van
Frankrijk aan den Volkenbond een ern
stig getuigenis af te leggen. Dan ver
volgde hij: „Het is niet mijn plan woor
den te gebruiken, die de stemming der
vergadering zouden kunnen verontrus
ten. Wij zijn hier niet bijeen om steeds
opnieuw vast te stellen wat ons scheidt,
maar wat ons vereenigt. In het algemeen
is het ongetwijfeld wenschelijk, dat men
zijn meening eerlijk zegt en niet verhei
melijkt, maar evenzeer is het waar, dat
men moeilijkheden slechts erger kan ma
ken door te veel erover te spreken. Ik
erken, dat deze moeilijkheden thans zoo
groot zijn, dat wij met groote nauwgezet
heid moeten nadenken, want als wij nu
nieuwe fouten mochten begaan, zouden
wij het lot en de toekomst der menschen,
die op ons en onze beraadslagingen bou
wen en vertrouwen, in het ernstigste ge
vaar brengen. Hoe groot echter de ver
wikkelingen op het oogenblik ook mo
gen zijn. Frankrijk heeft den vasten wil
op de ont\ nonjngseonferentie die moei
lijkheden niet uit den weg te gaan, maar
ze te helpen oplossen.
„Spr. wilde niet toegeven, dat de ont
wapeningsconferentie nog geen resultaten
had opgeleverd. De werkzaamheden in
Juni en Juli waren niet zonder beteeke-
nis geweest en mochten als de eerste ge
deeltelijke resultaten beschouwd worden.
Nu was men echter uit het gebied der
ideologie op den vasten bodem der fei
ten aangeland en nu moeten wij die fei
ten ook onder de oogen durven zien."
Herriot sloot met een woord van waar
deering voor het vredeswerk van Briand.
Hij oogstte aan het einde een levendig
applaus.
Het Deensche ontwapeningsplan is
dezer dagen te Genève ter sprake ge
bracht, toen de vertegenwoordigers van
de pers van de acht kleinere staten,
daarover inlichtingen aan den Deenschen
minister van buitenlandsche zaken vroe
gen. De minister deed daarbij verschil
lende mededeelingen over den inhoud
van het Deensche plan, dat bedoeld is
als een eerste hoofdstuk van de te slui
ten ontwapeningsconferentie.
In dit hoofdstuk zou bepaald worden,
dat het doel is, langs den weg van een
etappengewijze wapenvermindering ten
slotte tot een zoo groot mogelijke gelijk
heid van wapening te komen. Het hoofd
stuk bevat voorts een definitie, welke
staat als aanvaller zou moeten worden
beschouwd en een omschrijving van de
middelen, die in geval van aanval zullen
moeten worden toegepast. Het hoofdstuk
bevat tevens bepalingen over de inter
nationale reglementeering der burger
lijke luchtvaart en over de vorming van
een kleine luchtvloot ten dienste van den
Volkenbond, die bij internationale moei
lijkheden zou kunnen gebezigd worden
om snel betrouwbare gegevens over den
toestand ter plaatse te verschaffen. Ten
aanzien van den omvang der voorgestel
de wapeningsvermindering stelde het
Deensche plan zich op het standpunt, dat
de wapenvermindering der legers en
vloten ongeveer een derde zou moeten
bedragen, zooals president Hoover heeft
voorgesteld. De staten wier militaire
kracht reeds volgens de vredesverdragen
is beperkt, zouden tot geen vermindering
verplicht zijn. Door het verbieden van
het luchtbombardement zouden natuur
lijk de luchtvloten in nog veel grootere
mate dan met een derde vanzelf vermin
derd worden.
Lichtpunten hier en daar. niet, maar hier is de crisis later begon-
TT nen dan aan de overzijde van den Oceaan.
Het js thans een jaar geleden, dat Voor het eerst sinds maanden, ja, sinds
wereld werd opgeschrikt door een don- jat.en> kan men lezen> dat in DlIjtschland
derslag. Het Engelsch Pond had de gou- tenminste één enkele bedrijfstak eenigen
basis verlaten, de Europeesche beurz vooruitgang aanwijst, n.1. de kunstzijde-
werden gesloten, een paniek heersdhte- iBdustrie- Het is een zwak teeken> en
allerwegen Velen zagen daarin het ein- men jjad daar stenjg njet een dergelijk
de van de heerschende orde en niemand twken venvacht) maar toch is het een
kon vooispellen, hoe zich de toestand lichtpunt na de duistere jaren, die
zouden ontwikkelen. Onzekerheid en Duitschland. achter den rug heeft
n a vi n n.1-, T1 ml, ai/1 K/\V* AAvrt/ïbt-n L At O/Win/t-
zenuwachtigheid beheerschte het econo
mische leven, met zorg ging men den
winter tegemoet.
Wij zijn op het oogenblik een jaar
verder. Weer staat de winter voor de
deur, en we zouden geenszins willen ver
klaren, dat de toestand rooskleurig is.
De komende winter zal voor millioenen
in de meest verschillende landen gebrek
Voor geheel Europa zeker is de ont
wikkeling van Duitschland in de naaste
toekomst van het hoogste belang. De
Duitsche regeering legde dezer dagen
een verklaring af, die getuigt van groot
optimisme en vertrouwen in de toekomst.
Vroegere regeeringen hebben daar
steeds maatregelen genomen tegen den
stijgenden financieelen nood, die neer-
en zorg brengen. Onze regeering heeT kwamen op belastingverhooging en be
de toekomst in de donkerste klem en ai- op de uitkeeringen aan het voort
durend aangroeiende leger van werkloo
geschilderd in de troonrede. Uit Zwitser
land, een der weinige landen, dat tot nu
toe de crisis zonder al te ernstige schok-
zen. De heer von Papen, die door som
migen in Duitschland als vertegenwoor-
ken te boven is gekomen, wordt gemeld, djger yan een groep conservatieve land-
dat de regeering er voor dezelide pro-jonkers wordt beschouwd, is de eerste,!
blemen staat als hier, een begrooting dje durven praten over verhooging
met een tekort, waarop bezuinigd moetder werx-kloozenUitkeeringen. Wel heeft
worden, een versobering, die weer groo- ky dit n0g niet beslist toegezegd, maar
ter zorg zal brengen in talrijke gezinnen, j hjJ heeft toch verklaard) dat hy een
Ondanks dit alles, ondanks het feit, j dergelijke verhooging ernstig in beraad
dat er nog niet van een opleving kan l iiad_ jfjj meent, dat deze verhooging mo-
worden gesproken, heerscht er. in de [gelijk is, daar hij binnenkort een belang-
meeste landen een andere geest dan eenrykg vermindering van het aantal werk
jaar geleden. Velen zijn optimist en j.00zen }n Duitschland verwacht als ge-
verklaren, dat het ergste geleden is, dat Volg van de door hem getroffen econo-
wlj betere tijden tegemoet gaan. Wli dur
ven niet zoo opgewekt te schrijven; wij
gelooven, dat het optimisme van thans in
vele opzichten even ongemotiveerd is als
het bodemlooze pessimisme van een jaar
geleden.
Maar toch is er iets veranderd in de
wereld. Men wanhoopt niet meer aan de
mische maatregelen.
Wie de ontzettende ellende der werk-1
•loozen in Duitschland kent, waarvan ve- i
len reeds jarenlang geen arbeid meer j
hebben kunnen vinden, zal beseffen welk
een ommekeer dit zou beteekenen in de j
geestesgesteldheid van het Duitsche volk. I
De politieke verwildering van den laat-
toe-komst, omdat men tot het inzicht is sten tijd is er grootendeels het gevolg
gekomen, dat het uithoudingsvermogen - yan gomi)ei.e perspectief, meer dan
onzer maatschappelijke organisatie en n0g van den nood van j[èt oogenblik. Het
eveneens het uithoudingsvermogen der da(- de toekomst geen verbetering in
menschen grooter is Han iemand had dje nood g^een te beloven, maakte de
durven veronderstellen. Men is blijmoe- mensoheil ontvankelijk voorde heftigste
dig omdat men denkt: als de maatschap- c),jtjek
pij dergelijke schokken kan verdragen j
als wn gedurende het laatste jaar heb-1
ben beleefd zonder ten onder te gaan, is DUITSCHLAND EN DE VER. STATEN
zij innerlijk sterk genoeg om te herstel
len van de crisisziekte der laatste jaren.
Het economisch leven past zich aan
DE KABINETSCRISIS IN HONGARIJE
Gümbös kabinetsformateur.
De rijksbestuurder van Hongarije, ad
miraal Horthy, heeft Donderdagavond
half acht den aftredenden minister van
oorlog, Julius Gömbös, met de vorming
van het nieuwe kabinet belast.
Nader wordt gemeld:
Het eerste bezoek van Gömbös heeft
Bethlen en de eenheidspartij gegolden.
Bethlen heeft Gömbös den steun der par
tij verzekerd.
DE AMERIKAANSCHE VLOOT.
Bouw van drie torpedojagers.
Volgens een hier uit Washington ont
vangen bericht heeft de Amerikaansche
minister van marine aangekondigd, dat
de regeering terstond met den bouw van
drie torpedojagers zal beginnen. De
bouw hiervan was indertijd om bezuini
gingsredenen uitgesteld. Thans wil men
met den bouw beginnen om de werkloos
heid te bestrijden.
Onveiligheid in Noordwest
Mantsjoerije.
Reuter meldt uit Harbin, dat behalve
Mantsjoeli en Hallar aan den spoorweg
in Noord-Mantsjoerlje, ook nog de plaat
sen Dalai Nor en Poehatoe in handen
zijn geraakt van Ghineesehe spoorweg
troepen.
Mantsjoeli werd pas veroverd na een
zwaar gevecht. De troepen die Mantsjoeli
hadden verdedigd werden ontwapend
door de Chineezen. Men neemt aan dat
de Japansehe inwoners van Madsjoeli en
de andere plaatsen in veligheid verkee-
ren, daar de Russische autoriteiten hun
een veilige toevlucht op Sowjetgebied
hebben toegezegd.
Nieuwe Japansehe troepen te
D®iren aangekomen.
Officieel wordt medegedeeld, dat de
elfde Japansehe cavallerie-brigade uit
Hokkaido te Dairen is aangekomen. Van
daar zal zij over Moekden naar Harbin
worden getransporteerd.
De
Duitschland kan niet betalen.
Duitsche zaakgelastigde te Wash-
veranderde geldswaarde aan, het stelt inSton, Leitner, heeft aan het depaite-
zich in een lege,- peil van tedpiivig-- Stol iMegededd dat de DnU-
heid, op lagere prijzen, en heeft een rek- ®ciie regeering voorne ens is, de bèta
baarheid, waardoor het mogelijk is, dat d„er kosten van de Amerikaansche
op dit lagere peil het bestaan mogelijk bezetting van Duitschland en de betalin-
wordt. E,f gelukkig, de onverwoestbare ™ake ^rtn
energie der menschen dwingt tot her- ^n, JP chortim Het A e sch
nieuwde pogingen om weer naar een j «P <,eLmen en de zaï in een
hooger plan te geraken, zoodra de ergste meJedeeft® ?erkennis gebracht van
slagen voorbij schijnen te zijn en een gsmededeelmg
MMen TeTlndeVweenlgde Staten Mills, verklaarde da, Daitsohland
vaai te neme .1 8 tenlandsche waarden .zich niet had kun
nen verschaffen. De minister voegde er
nog aan toe, dat geen der andere schul-
in Crisistijd is kwaliteit goedkooperi denaarslanden in dergelijke positie ver-
i/nuiiM'C uiadmc DPnniICTTFQ keert, welke landen in December in totaal
KUnlJn o WAnIVIL UnUUULI I Co J231/, mililoen dollar moeten fourneeren.
GROOTESTADSELLENDE IN
CRISISTIJD.
Onder de beruchte Bibisbrug, bij de
Weeskamer te Soera ba ja, huizen verschil
lende Inlandsche daklooze gezinnen, ver
telt de „Ind. Crt." Onder hen ook de Indo-
Europeesche vrouw E. H., oud ongeveer
24 jaar. Zij woont niet onder deze brug,
maar vertoeft onder deze menschen, haar
bad neemt zij daa'r ook eiken dag. Zü
slaapt in een krot achter de Weeskamer,
bestaande uit een hok, verdeeld in vier
vakken, waar nog drie Madoereesche vrou
wen wonen en een kind, in een toestand,
welke met elke beschrijving spot. Bedden
ontbreken, kleeren heeft zü nagenoeg niet,
slechts vodden en een jurk om des avonds
er on uit te gaan.
GEEN LOODSEN MEER!
Voor het bevaren van het IJs-
selmeer.
De directeur van het Loodswezen in het
derde district heeft besloten, dat voor het
bevaren van het IJsselmeer geen loodsen
meer beschikbaar worden gesteld. De
reden, die tot dit besluit hebben geleid,
zijn gelegen in het feit, dat er te weinig
aanvragen voor loodsen op de voormalige
Zuiderzee binnenkwamen in verhouding
tot de kosten, die gemaakt moesten wor
den, om de loodsen van den toestand van
dit water op de hoogte te houden. Deze
maatregel is 1 September in werking ge
treden. (Volksblad.)
I
Certificaat van oorsprong ver*
eischt?
Naar het Corr. bureau van bevoegde
zyde verneemt, zal eerlang een regeling
worden getroffen, waarbij de uitvoer van
gezouten haring en versche zeevisch naar
Frankrijk en van alle soorten versche
visch naar België alleen is toegestaan
wanneer de zending is gedekt door een
certificaat van oorsprong. Deze certifi
caten zullen uitsluitend worden afgege
ven voor den uitvoer van visch, welke
door Nederlandsche schepen is aange
voerd of in Nederlandsche wateren ge
vangen.
DE AANVOER VAN VERSCHE
HARING DOOR DUITSCHE
TREILERS.
In verband met hetgeen op pag. 1 van
dit blad is gemeld over den aanvoer door
Duitsche treilers van versche haring te
IJmuiden, verneemt de N. Rott. Crt., dat
de regeering maatregelen overweegt om te
beletten, dat versch-gelande buitenland-»
sche haring, die hier te lande gezouten
wordt, als Hollandsch product wordt uit-»
gevoerd, wat op het oogenblik schijnt te
geschieden, tot nadeel van de werkelijke
Hollandsche haring, waarvoor in verband
met de contingenteering enz. toch reeds
een beperkt debiet is.
FRANSCHE CONTINGENTEN VOOR
VERSCHE ZEEVISCH EN GEZOUTEN
HARING.
Het met 1 October ingaande continu
gent voor versche zeevisöh en gezouten
haring heeft de Fransehe regeering aldus
vastgesteld:
Fyne versche zeevisch, tijdvak 1 Octo
ber31 December 1932, 2850 quintalen;
idem, tijdvak 1 Januari31 Maart 1933,
2850 quintalen;
Grove versche zeevisch,-tijdvak 1 Octo
ber31 December 1932, 14.000 quintalen;'
idem, tijdvak 1 Januari—31 Maart 1933,
14.000 quintalen.
Gezouten haring, tijdvak 1 October
31 December 1932, 10.600 quintalen; idem
tijdvak 1 Januari31 Maart 1933, 7000j
quintalen.
Een quintaal is 100 kg bruto.
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
63)
„Als ik u nou geef zoo'n klein ordertje
van driehonderd van die hakken, zou u
denken, dat uw patroon dan eerst zal in-
formeeren wie J. Markus is?"
„Neen, naturlqk niet, hij is veel te blij,
dat hij ze verkoopt tegen zijn eigen prijs."
„Zoo gauw als hij kan, stuurt hij ze
me dan natuurlek. En als de kruier dan
met de hakjes aan de deur komt, ben ik
toevallig net uit. Hij laat naturlijk de
hakjes achter en zegt, alsdat hij den vol
genden morgen om 't geld zal komen. On-
dertusschen verkoop ik ze. Ik heb een
kennis, die er zes pence per pond voor
wil geven dus voor ons ieder drie
pence. Wel, wat zegt u? U kunt bytijds
zorgen dat u weg bent en daarna kunt u
altijd nog probeeren een andere betrek
king te krijgen."
Zonder te antwoorden pakte Bliss de
hakken weer in, klapte het koffertje dicht
en keek zyn buurman aan.
„Buitengewoon knap bedacht," zeide
hij droogjes.
„Gaat u dan nou meteen mee," noodig-
de de corpulente man hem uit, „dan za!
Ik dat ordertje meteen voor u schrijven."
-Uit pure nieuwsgierigheid ging Bli
met den man mee. Na ongeveer vijf m
nuten loopen hielden ze stil voor e-.
klein vervallen huisje in een vies, beb-
dompt steegje, dat op Tanner street uit
kwam.- Nadat ze een vochtige, onaange
naam riekende gang waren doorgeloopen,
kwamen ze op een met klinkers belegd
binnenplaatsje, in het midden waarvan
zich een klein onooglijk schuurtje be
vond. Met een breed gebaar wees de cor
pulente man op het kleine, vies uitziende
gebouwtje.
„Mijn pakhuis," kondigde hy aan. „Ik
zal ze zeggen om de zakken buiten te
laten staan, om reden mijn pakhuis op
het moment te vol is. Nou zal ik even het
ordertje schrijven."
Met een korten, dikken wijsvinger
vischte hij een stompje potlood uit zijn
vestzakje en likte er even nadenkend aan.
„Meer dan drie honderd pond is te
riskant, veel te riskant," mompelde hij in
zichzelf, hardop ging hij door: „Maar ik
heb nog een anderen kennis iemand
met een nette zaak, maar geen geld voor
contant die ook graag een ordertje zou
willen geven."
„Laten we nu met één beginnen," op
perde Bliss.
De corpulente man zuchtte diep, blijk
baar speet het hem heel erg oni zoo'n
mooi zaakje te laten voorbijgaan.
„U zorgt, dat de hakjes vanmiddag nog
hier zijn," zeide hij toen, „en vanavond
om zeven uur zie ik u in de Goat's Head,
daar om den hoek."
„Afgesproken," antwoordde Bliss.
Zoo snel als hij kon ging Bliss terug
naar het kleine onaanzienlijke fabriekje
Finsbury. Na eenig zoeken vond hij
i vriend, den fabrikant, in een klein
geschoten hokje zitten,dat met den
weidschen naam van „kantoor" werd be
stempeld. Met een smak zette Bliss de
tasch met monsters voor hem op tafel
neer.
„Ik dank u wel," zeide hij, „maar ik
voel me niet in staat om die vervloekte
hakken te verkoopen."
„Heeft u nog aanvragen gekregen?"
Bliss diepte de order van den corpu-
enten mynheer uit zijn zak op.
„Ja," antwoordde hij, „één heb ik er
gekregen. Hier heb ik een order van een
zekeren mijnheer Marcus voor drie hon
derd pond, nummers acht en zeven, tegen
elf pence per pond!"
„Nou, dat is toch een goéd begin."
„Die mijnheer heeft een aardig planne
tje op touw gezet," ging Bhss voort. „HU
heeft me voorgesteld, om den heelen
voorraad, dadelijk na ontvangst, van de
hand te doen tegen zes pence per pond,
voor ons beiden beteekende dat dan een
zoet winstje van een kleine acht pond.
Dat is de eenige aanvraag, die ik gekre
gen heb. Op het oogenblik zit hij op een
stoel voor zijn pakhuis geduldig op de
hakken te wachten."
Mr. Amos Morgan begon te grinniken
en bekeek zjjn nieuwen reiziger met heel
wat meer belangstelling.
„Van dat slag zijn er meer," zeide hij.
„Maar hij zou bij mij toch niet aan het
goeie adres geweest zyn. Ik geef nooit
iets af, of ik moet eerst behoorlijk naar
iemand geïnformeerd hebben."
„Enfin, hoe 't ook zij," zeide Bïiss, „ik
heb vanmorgen wel gemerkt, dat ik voor
dat soort werk niet deug. Ik dank u nog
wel, dat u het met me geprobeerd hebt.
Goeden morgen, mr. Morgan."
Mr. Amos Morgan krabde zich naden
kend langs zyn kin. Zooals hij daar zat,
zonder jas of boord, met de mouwen van
zijn eenigszins smoezelig flanellen over
hemd opgerold tot boven zijn ellebogen,
maakte hij een slordigen, onverzorgden
indruk. Hij was een groote, magere man,
wien men zjjn langdurig verblijf in Ame
rika wel aan kon zien.
„Wacht nog eens even," zeide hij. „Laat
me de prijscourant eens zien."
i Bliss haalde het bewuste document uit
j zijn zak en gaf het aan mr. Morgan, die
de prijzen gedurende een paar oogenblik-
ken nadenkend zat te bekijken.
I „De prijzen zijn wel wat te stijf," zeide
hij eindelijk.
j „Ja, dat heb ik gemerkt," antwoordde
Biiss droogjes. „En ik moet u zeggen, dat
het een hondenbaantje geweest is," voeg-
j de hij er aan toe, toen de misère en de
onhebbelijke behandling van den gehee-
len morgen hem weer voor den geest
kwamen.
„Ja, dat is m ij n manier om te probee
ren of iemand te gebruiken is," zeide mr.
Morgan.
„Nou, dan moet ik u zeggen, dat ik het
een beestachtige manier vind," wierp
Bliss er met den noodigen nadruk te
gen in.
„Wel, 't kan zijn," was het antwoord.
„In elk geval stel ik u dit voor: zoolang u
nog niets anders gevonden heeft, kunt u
als u dit tenminste wilt blijven doen
die prijzen twintig procent lager zetten,
en dan zal ik u een nieuwe lijst namen
geven, waar u naar toe moet gaan. Hoe
denkt u erover?"
Terwijl Bliss nog stond te aarzelen welk
antwoord hij zou geven, hoorde hij het j
speelwerk van een torenklok ergens in de
buurt zijn kort halfuur deuntje afklinge- j
len, gevolgd door twee slagen. Half-twee! I
Nog geen zes maanden geleden zou hy op
dat uur in de bar van een of ander mode-1
restaurant zijn apéritief gedronken heb
ben, om vijf minuten daarna het restau
rant binnen te komen wandelen, waar een
buigende maitre d'hotel met een opsom
ming van de meest smakelijke dingen zou
getracht hebben zijn eetlust op te wek
ken.
„Als u me een shilling op mjjn moge-
lyke provisie wilt voorschieten, zoodat
ik wat kan gaan eten," stelde hij voor,
„dan zal ik het nog eens probeeren."
Mr. Morgan keek bij die woorden niet
bepaald verheugd, maar toch ging zijn
rechterhand langzaam naar zyn broekzak,
waarin hij ijverig rondzocht.
,,'t Beste is, dat ik maar open kaart
met je speel, jongmensch," zeide hij. „J ii
schijnt heélemaal op zwart zaad te
zitten en by mjj scheelt het niet veel. Ik
zal je één shilling voorschieten, maar dan
moet je vóór Zaterdag ook wat verkocht
hebben. Ten eerste moet ik de loonen uit
betalen en ten tweede wordt de rekening
van het leer voor de laatste maal gepre
senteerd."
„Natuurlijk zal ik rap best doen," be
loofde Bliss, „maar u moet wel in 't oog
houden, dat ik niet de minste vakkennis
heb. Ik sta aldoor te twijfelen of ze me
voor den gek houden of niet, wanneer ze
het over leerprjjzen hebben."
„Bij dit soort werk heb je geen vak
kennis noodig," zeide mr. Morgan kort
en bondig. „Lager dan deze prijzen mag
je niet gaan, en als ze koopen willen, dan
is hét motto contant betalen met vijf pro
cent korting. Zie zoo, ga nu maar mee,
dan zullen we samen wat gaan eten."
Een paar minuten daarna zaten ze bei
den aan een klein tafeitje van een nabu
rig restaurant. Het raam aan de straat
was versierd met een zeer droefgeestig
uitziende ham en een paar rijen worstjes,
die als een guirlande voo het raam wa
ren opgehangen. Het interieur van het
cafétje was niet veel aanlokkelijker. De
tafeltjes bestonden uit planken, die dwars
over een paar schragen gelegd waren.
Het tafellaken zat vol vetvlekken en was
rafelig aan de kanten. Het menu was op
een lei geschreven en ging van hand tot
hand. En toch, merkwaardig genoeg,
deed noch deze omgeving, noch de tegen
woordigheid van zijn ongewasschen over
buurman, wiens tafelmanieren schitter
den door afwezigheid, ook maar iets af
aan den eetlust van Bliss, een eetlust, die
zes maanden geleden zulke hooge eischen
aan de vindingrijkheid van verschillende
beroemde chefs gesteld had. Zijn middag
maal bestond uit een portie hutspot en
een glas biereen drank, dien hij
eenigen tyd geleden om zyn eigenaardige
samenstelling met den naam van vergif
bestempeld zou hebben. Toen hy klaar
was rolde hy een cigarette van 'eenige
restjes tabak, welke hij uit zijn zak op
diepte en nam de zware glimmende moiw
stertasoh weer op.
(Wordt vervolgd.)
