■mm Rijk en geen geld, IS ALTIJD GOEDKOOPER m NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN CN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht. KANNEWASSER OOK VOOR DAMES-CONFECTIE rarysche Middenstandsbank No. 7189. EERSTE BLAD DONDERDAG 27 OCTOBER 1932 60ste JAARGANG Over ontwapening en ontwapeningsconferenties. - De uitspraak in het conflict tusschen Pruisen en het Rijk. - Nieuwe gevaarlijke plannen van Japan? - Japan wil met Rusland een non-agressie-verdrag sluiten. vdCMDtco^]ferentie°P in* "ÏÏÏK J* vj^dening van den rijkspresident j slechts zijn militairen aan het woord heeft 1^32„tot..^tel V.ani?_ J0peD: Uit het Engelsche Lagerhuis. De Japansche vloot De afsluitdijk Noord-Hol'and-Friesland. FEUILLETON "C-i' I m Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65 finnen- land f 2.—, NederL Oost- en West Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr. p. p. 6ct. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v'h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 60 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4ct. borgen, op zich zou nemen. Daarvoor was de Conferentie van Vier noodig en daar om zou het te betreuren zijn, als zij, tèn- gevolge van stijfhoofdigheid van Berlijn en Parijs, en van onhandigheid van Lon den, tenslotte zou moeten vervallen. Over ontwapening en ontwapenings conferenties. Frankrijk zit een beetje in zijn maag met de gevolgen van zijn hals starrigheid ten opzichte van de plaats waai de viermogendhedenconferentie zou wor den gehouden, waardoor dit onderhoud, door de niet minder kleinzielige houding van Duitschiand, onmogelijk is geworden Ook Engeland heeft daarin een rol ge speeld, die niet overeenkomt met oen vredeswil van zijn eersten minister. De Nw. Rott. Crt. schrijft erover: ze?da^enC{e^-echt ^^t^ezen,6 dat ^Lon- j is" "het J R A (Ml EN HET RAPPORT LYTTON. Het conflict van Pruisen, Beieren en Baden met het Duitsche Rijk. In het in den kop vermelde conflict is Dinsdagmid dag, door het Staatsgerechtshof te Leip- Japan wil met Rusland een non-agres sie-verdrag sluiten. De Japansche am bassadeur te Moskou en de RussiscV am bassadeur te Tokio zijn in opdracht hunner regeeringen, aldus meldt Vaz Dias uit Tokio, overeengekomen voorbereid ude besprekingen te openen, teneinde te kun nen komen tot een Russisch-Japansch non agressie-verdrag. Het ligt allereerst in het voornemen een voorbereidend verdrag te sluiten op oee«- nomisch en handelspolitiek gebied. Vol gens de wenschen der Japansche regeering moeten de eigenlijke onderhandelingen half December een aanvang nemen. Het verdrag zal een garantie inhouden voor Russische petroleum-, vissoherij- en bosch rechten. De Japanners zijn van plan Mos kou voor de Russische aandeelen in den Chineeschen Oosterspoorweg een aanbie ding te doen. Het beoogde verdrag zal bo vendien de Russisch-Mant sjoer;;°',he crens nauwkeurig vaststellen, Voorts il het verdrag een bepaling bevatten betref fende de levering van Japansche machines en andere goederen aan Rusland, teneinde „Rusland te steunen bij de ten uitvoer leg ging van het vijfjarenplan". Aan Matoeska is, naar verluidt, opge dragen te wijzen op de beteekenis van een hechte Japansch-Russische samenwerking in het belang van den vrede in het Verre Oosten en deze argwaan te doen verdwij nen. Matsoeka zou te Moskou ook moeten trachten te bewerken, dat een vertegen woordiger van Sowjet-Rusland naar Ge- nève zal worden gezonden om deel te ne men aan de onderhandelingen van den Volkenbond inzake het rapport-Lytton. gelaten. Hoover stelde nu een verminde ring tot twee derde van de totale tonnage der linieschepen voor. Engeland wilde slechts een vermindering van het formaat der individueele vaartuigen tot een maxi mum van 25.000 ton aanvaarden. Enge land wilde dus feitelijk den bouw van nieuwe linievloten noodzakelijk maken! De tank werd als aanvalswapen tor af schaffing voorgesteld. Engeland wUJe - Japan heeft een doelbewuste politiek, bare veiligheid en orde in het gebied van waarvan het alleen af te dwingen is, Bruisen stemt met de rijksgrondwet over- wanneer hij daartoe door overmacht ge- een, in zooverre zij den rijkskanselier tot dwongen wordt, hetzij omdat het land rijkscommissaris voor Pruisen benoemt financieel in elkaar zaktt, hetzij dat de en hem machtigt Pruisische ministers tij- macht van wapenen der eventueele tegen- delijk hun ambtsbevoegdheden te ont- standers het land te sterk is. De finan- nemen en deze bevoegdheden zelf op zich cfeele kwestie is buitengewoon moeilijk te nemen of aan personen als commissa- boordeelen. Natuurlijk kost hte Ooster- rissen van het rijk over te dragen. sche avontuur handen vol geld, maar wij Deze machtiging mocht echter niet zoo hebben in den wereld-oorlog al voldoen- impasse komen te zitten, wanneer vitale kwesties aan de orde worden gesteld en partijen van geen buigen willen weten. Daarvoor is de Volkenbond dan ook niet. Japan gaf onlangs een staaltje van de maling, die het land aan West-Europa heeft. Er wordt een bijzondere Japansche gedelegeerde naar Genève gezonden, die het Japansche antwoord op het Lytton- rapport in zijn zak heeft. Dit antwoord is voor het prestige, waarvan men natuur- elechts verbod van tanks boven 20 ton.ve.r .gaa"' dat aan, b6t Pruisische staats- de gezien, dat men in den krijg zelf, zich I lijk dankbaar gebruik zal maken. De Booze tongen beweren, dat het Engelsche "!m ster e en,zljn ]'eid®n de veribege ïwornr- niet om de wijze bekommert, waarmede leger niet veel wil heeft van zijn zwaar- van. staat Pruisen in den betalingsmiddelen gecreëerd worden, dere tanks. Enzoovoorts. Dit is in ieder v* a Apres 110US le delu^e' wordt alsdan £6' geval wel duidelijk, dat Engeland totnog- ^lk,' de,n 1133(5 >an H -iegens andeie huldigd, want het winnen van aen oorlog, r toe in hoofdzaak geestdrift heeft getoond HcirSf oTeVee^temmln nïiltairf hetzij economisch is het de Japansche bijzondere belangen in voor de ontwapening van anderen. Men 033 - mermee met overeenstemmen, hoofddoek Al het andere is bijzaak. J— - heeft gezien hoe vinnig Sir John Simon,1 worden z" afgewezen. r>aarbii komt, dat, het on het oog de advocaat-zaakgelastigde van Downing Slreet, reageerde, toen Hoover zijn voor stellen te Genève liet openbaar maken. H - Maar da verdere loop van raken kan tolX ve»Sin|hebbend Z !8Mfn,af ??t"raen"ï,le- dat Mantójoerije van 20 Juli «bracht hebben. Het arreststlg6 mome„, d?artOT afgewacht. Reeds m™ en "S't mS'Cbhia" hoofdzaak is echter, dat er drie eischen gesteld worden: 1. Jelui in Genève mogen wel door praten, net zooveel als jelui willen, mits de Japansche bijzondere belangen in i Mantsjoerije door den Volkenbond wor- Daarbn komt, dat het op het oogenblik: den erkend. In regeeringskringen te Berlijn wordt, japan's eenige kans in de naaste toe-1 2. Willen jelui praten dan moet dit ge- ^tsZrechtshof' ee^vofkomen be k°mst is om zi''n slag te slaan' Met schieden binnen het kader van het Lyt- ..taats^erechtshof als een voikomen be- fyncie diplomatie, met omzichtigheid heb-ton-rapport en de gesprekken moeten uit reden met meer dan anderen aanmodi- gende redevoeringen voor den dag te ko men. Men zou zich kunnen voorstellen, dat het zelfs wat toeschietelijker werd tegenover den Fransohen eisch van inter nationaal gewaarborgde veiligheid, waar van het totnogtoe volstrekt afkeerig was, als het met concessies op dat punt kans op nieuw onderzeesch gevaar zou kunnen afkoopen. Daarom is het denkbaar, diat dè Fransche eisch, thans herhaald, niet meer dezelfde slechte ontvangst vindt, die hem ruim een half jaar geleden ten deel viel. Onder druk van het „Duitsche gevaar" wordf er nu in ieder geval ijverig nage dacht en beraadslaagd. Geheel afwenden kan men dat gevaar nu eenmaal niet, dat staat vast; men kan het slechts gedeelte lijk afkoopen. Het streven moet dus zijn het in handen te houden door te voor komen, dat Duitschiand ziin eigen weg gaat. Daarom wordt nu grooten druk op Parijs uitgeoefend. Mussolini is van den beginne af voor inwilliging geweest van den Duitschen eisch van rechtsgelijkheid; Engeland komt van stap tot stap, over de formalistische diepzinnigheden van Si mon heen, tot een duidelijk standpunt. Nu mengt Amerika zich heel beslist in het koor. In het Angelsaksische duet valt heel duidelijk het „Leittmotiv" te onder scheiden. „Geef den Duitscher zijn zin, anders maakt gü het slechts nog erger". Herriot weet blijkbaar nog niet wat te doen. De beste uitweg zou zijn zegt het blad verder dat men het tevoren met Duitschiand eens werd en dit land zijn vrijheid van handelen herkreeg, waar tegenover het, om een wedstrijd in be wapening te voorkomen, vrijwillige be perkingen, verbonden met politieke waar- Engeiand niet langer onverschillig zijn, als aan ziin Oosterkim het gevaar van "1 ~ëns ^"coedkeurinc van het stand- muu!cm Duitsche duikboothavens opnieuw op-menigmaal werd gedacht, dat Japan zou j 3. Incjien de Volkenbond besluiten duikt. Dat moet Engeland kunnen over- gg JgSK vertegenwoo'rdi-" 3° Ï8" W*?"* V&1 Jap8n ging van den staat Pruisen. Dit vraagstuk ^fen ^.gericht zyn, dan za de Japansche ver heeft de rijksregeering steeds als een nog Met woorden hrenet men Tanan i tegen woord'ger vei klai endat Jap n uit hantrpndp kwestie beschouwd en de riiks- et w0<liaen brengt men Japan m den Volkenbond zal treden, nangenae Kwestie Descnouwa en ce_ iyks n gevaj van zyn standpunt at. Het is4 Voelt de Volkenbond dat hii zich in kanselier heeft, nog als rijkscommissaris bevreemdend dat men er al die moeite' 3 "J' •van Prniien nneb door een zijner onder- 66111(1611(1, aat men er ai üie moeite een wespennest gestoken heeft, welnu a f, e z-' (voor over heeft gehad om den toestand |.lat fienève de besprekingen een jaar of geschikte instanties de vertegenwoordig t n onnartiidicr te he«tndeeren oespieKingcii een jia oino- van Prnisen in den Rijksraad of i? Oosten onpartijdig te bestuaeeren. V16r U1tstellen, want dan heeft Japan het ging van Pruisen in oen KlJKSldao oi jT> „„mm SS e T.vtton is we aard HZ. maar Riiksrw voor zich of een dier instanties De oommissie L>'tton is.wel aardig, maar geheel voor elkander. dan is de Oos- j g, J T practisch nut heeft zij niet. Wat deert het tersche kwestie zoo ver dat niemand het opgeeischt, of omgekeerd in den Landdag V' nfln nf pl nhinn het. eerst. K^eSt^^Jve^L_ airJ of Pruisischen staatsraad uitgeoefend. Japan of Japan dan wel China het eerst jan(j van (je Rjjzende Zon iets kan doen geslagen heeft! Tokio wil vooruit en dan en ,jan ueert een eventueele Geneefsche let het op die dingen niet. actie Japan niet meer. Doch dit alles r o Juist door de Volkenbond-actie in deze beeft Japan niet gezegd; men mag het Nieuwe gevaarlijke plannen van Japan? kwestie heeft men het Japan gemakke-1 alleen maar denken. Zoo mogen tenminste de besprekingen wel üjker gemaakt, want het kon nu tijd win-. T t inzien worden genoemd, die op het oogenblik te nen en tyd gewonnen is alles gewonnen.' L uuidelijk inzien Tnkin wenden tzehmiden tns.seben Tannn u H|u Sswuiureu is eucs, gewuiuic en nucJ1ter beoordeelen. Geen enkele iokio worden gehouden tussciien Japan- Men had direct Japan voor een fait ac- Wfh fa t man vopIt ipt„ voor sche politieke vertegenwoordigers in Chi-;00mpli moeten stellen; men had moeten L I w na en een aantal Chineesche diplomaten, eischen dat de vijandelijkheden zonderze 18 v0° 36111 e€n ,„.r" die tegenstanders zijn van de regeering te j oorlogsverklaring direct moesten worden kan niet Nanking. Deze besprekingen hebben aan- lgestaakt anders Maar juist dat liggen, anders niet. Men kan niet leiding gegeven tot het gerucht, dat ge-ijSers" deed deVolkenbond huiveren. streefd wordt naar een samenvoeging derjWat was dat „anders"? Boycotoor- Noordelijke Chineesche provincies met j0„i Mantsjoerije. Zelfs wordt beweerd - zooj Hier zit de kneep Ret eenig€ alterna. Sshoofd vanMantsfoeriS1 Poe-ji weer tief in h€t JaP3"^116 Oostersche avon- gebied" om de tegenstelling uit te druk- oo den Chineeschen ke zèrstroon wil tuur was óf oorlog óf Japan laten. betuien- ken tusschen ethiek en materialisme, nLuvn i Wilde men het eerste niet en wij kunnen want verdere bedoelingen hebben wij Hierover verluidt verder dat van ja. i volkomen de houding van Genève begrjj-met dit woord niet. Frankrijk beheerscht nansche ziide reeds onderhandelingen ge- Pen' dan heeft men het andere accep" het Zuiden, Engeland de Yangste met ope^d ziin over het herste' der monarchie teeren- Maar hier komt het prestige naar Shanghai als middelpunt en Amerika ?n China lvoren- Hoe kan Europa verwachten dat dachf zyn voordeel in Mantsjoerije te De Japansche gezant te Peking zou een'verdragen worden nagekomen wanneer kunnen behalen. Nu is Mantsjoerije ten Vergadering hebben belegd', waaraan ver- de eerste niaaI' dat zy geschonden wor- j nadeele der Yankees het eerst aan bod; tegenwoordigers der regeering van Mant-jden niets g«daan wordt? |vadaar, dat Washington een ge uid ep- sjoekwo Japansche politieke leiders en! Wij geven gaarne toe, dat de groote vandaar, dat Washington een geluid op- eenige voormalige Chineesche generaals naties in een impasse waren aageland. rechten van het Kellog-pact schermt, zouden hebben deelgenomen. Critiek is gemakkelijk, maar wij moeten Vandaar, dat de anderen er lauw bij Van "root belan» is hierbij de houding gaarne toegeven, dat niemand een oplos-blijven, want hun belangen raken nog van maarschalk Tsjang Sjoe-liang, den tot sing kan vinden, tenzij oorlog of boycot, niet in de verdrukking. In dit licht moet kort geleden zoo invloedrijken Mantsjoe- waarvoor men begrijpelijkerwijs terug- men de onderhandelingen in Genève over rijsohen dictator schrikt. Doch steeds zal Genève in een het Japansche vraagstuk bezien. tolereeren, dat een ander die voordeelen inpikt, want hij wil deze het liefst voor zich zelf houden. Elke groote mogend heid heeft zijn eigen invloedssfeer, lees: zijn eigen roofgebied. Wij zeggen „roof- De motie van wantrouwen. In het Lagerhuis heeft Lansbury Dins dagmiddag een motie van wantrouwen in de regeering ingediend, volgens welke zij, daar zij niet doeltreffend heeft weten te handelen ten aanzien van den oecono- mischen toestand in Engeland, gelijk blijkt uit het toenemende aantal werkloozen en verder op grond van de bezuinigingen en op de sociale voorzorg en de instelling van een onderzoek naar de bestaansmid delen van „uitgetrokken" werkloozen, het vertrouwen van het land verloren heeft. De eerste minister verdedigde de ge wraakte maatregelen en zeide dat het werkloosheidsvraagstuk er niet slechts een sympathie was, maar een van geld en zaken en van het zoeken van wegen tot werkverschaffing. Daartoe was de op lossing van zulke vraagstukken noodig als door de financieele bepalingen van het verdrag van Versailles geschapen zijn, Verder te gaan met de toepassing van de overeenkomst van Lausanne en een internationale overeenkomst te krijgen op de oeconomische wereldconferentie. DE OVEREENKOMSTEN VAN OTTAWA IN HET ENGELSCHE LAGERHUIS. De financieele besluiten alle aangenomen. Het debat in het Lagerhuis over de financieele besluiten, die verband houden met de overeenkomsten van Ottawa, was Dinsdagnacht even na twaalven afgeloo- pen, waarop de wet tot ratificatie van de overeenkomsten zelf ingediend en in eer ste lezing aangenomen werd. Bü het debat over de oontingenteering van den vleeschimport zei Malcoln Mac- Donald, de onder-staatssecretaris voor dominions, dat het percentage, in de over eenkomsten genoemd voor den buiten- landschen invoer een maximum is. De regeering mag den invoer nog meer be perken als dit percentage onvoldoende blijkt. De bedoeling van de oontingentee ring is het hoofd te bieden aan een van de voornaamste oorzaken van de depres sie, n.1. de inzakking van de koopkracht der producenten tengevolge van de daling van de groothandelsprijzen, en het hand haven der prijzen op zoodanig peil, dat een voldoende productie verzekerd zij. SIR WALTER LAYTON TREEDT AF. Wegens meeningsverschil met de Engelsche regeering. Reuter meldt uit Londen, dat Sir Wal- ter Layton ontslag heeft genomen als En- gelsch economisch deskundige' in de voorbereidende commissie voor de oeco nomische wereldconferentie; de reden hiertoe bestaat in meeningsverschil met de Engelsche regeering. Vermindering rustingen. der vloot-toe- Te Tokio is, uit officieele bron, bekend geworden, dat er een nieuwe reeks voor stellen te wachten is over een verlaging van de vlootsterkte. Den aard dier voorstellen is nog niet bekend gemaakt; men neemt echter aan, dat dezen noch een aanvaarding noch een verwerping zijn van de voorstellen van president Hoover en van Engeland. De Japansche voorstellen zullen worden doorgegeven tegelijkertijd met de indie ning der Britsche en Amerikaansche voorstellen. Zij zullen van die laatstge noemde voorstellen volkomen los staan. In de allereerste plaats zullen zij aan sturen op de beperking der aanvalswape- ningen. Zal de eerste maanden nog niet worden opengesteld, daar de toe gangswegen op Wierlngen en ln Friesland nog niet gereed zijn. Van verschillende kanten is in de laat ste dagen belangstelling aan den dag ge legd voor de ingebruikneming van den af sluitdijk N oor d- H oll andFriesla nd. Het Nedel. oorr. bureau verneemt daar omtrent, dat, hoewel de weg over den dijk voor het verkeer vrijwel gereed is, het nog wel eenige maanden zal duren, alvorens de aigeheele openstelling zal kunnen ge schieden, en wel omdat de aansluitingswe gen bij Wieringen c.a. en in Fiesland nog niet klaar ziin om het te verwachten drukke auto-verkeer over den dük op te vangen. Tegen het aanstaande voorjaar zal men echter in alle geval op deze open stelling kunnen rekenen. Wat de concessies voor autobusdiensten betreft, er zijn een aantal aanvragen, waar onder een van de A.T.O. en diverse van particuliere ondernemers, bij de colleges van Gedep. Staten van Noord-Holland en Friesland in behandeling. Tot nu toe is nog geen enkele concessie aan eenige transportonderneming voor een autobus dienst over den dijk verleend. Wat den voorgenomen aanleg van een spoorlijn over den afsluitdijk betreft, deze aanleg waarop met de constructie van den dijk is gerekend zal stellig 8 a 10 millioen gulden kosten en het is niet te verwachten, dat de Ned. Spoorwegen in de tegenwoordige tü'dsomstandigheden der gelijke sommen zullen beschikbaar hebber, voor dit doel. Voordat de spoorwegaan sluiting tot stand komt, zullen er stellig nog wel eenige jaren mee heengaan. In- tusschen wordt voortgegaan met den aan koop van gronden in de gedeelten van Noord-Holland en Friesland, voor de aan sluiting van den toekomstigen spoorweg over den dü'k benoodigd. („Nw. Rott. Crt."). KANTOOR DEN HELDER KONINGSTRAAT 7 Effecten Coupons door E. PHILLIPS OPPENHEIM. 64) „Lieve schat," zeide hij zachtjes, „ik kan je nog niet alles uitleggen, jy denkt natuurlijk dat ik een dwaas ben, met niet het minste plichtsgevoel, een onverant woordelijke optimist, die je een geluk kige toekomst durft voorspiegelen op niet de minste grondslagen. Maar geloof me, de grondslagen zijn er, mijn optimis me heeft redenen van bestaan." Zij zuchtte even. ,,'t Is niet de eerste keer, dat je zoo tegen me spreekt, Ernest. En dit is mijn antwoord: Als je vooruitzichten had, waarover je me tot dusver nog niets ge zegd hebt, dan was je eerste plicht om mij er over te spreken. Ik houd niet van al die geheimzinnigheden. En daarom moet Cit het einde zijn. Ik houd werkelijk heel veel van je, maar een toekomst is er voor die genegenheid niet en ik kan onmoge lijk niet mijn tegenwoordige leven door gaan. In mijn laatste betrekking droeg ik een bril en had ik mijn haaro, als ik nog aan dien toestand denk!" Onwille keurig begon ze te lachen. „M;jn chef ▼roeg me doodkalm of ik dien bril heel erg noodig had en vertelde me toen, dat ik hem gerust kon afzetten. Dien dag vroeg hij voor den derden keer of ik mee ging lunchen." „Toe probeer het nog één keer", vroeg Bliss, ,,'t is toch niet overal zoo. Je zult toch wel een betrekking kunnen vinden, waar je heel gewoon behandeld wordt." „Probeer jij er dan een voor me te vinden," daagde ze hem uit. „Ik weet er geen raad meer op. Een vrouw, die haar eigen brood moet verdienen, kan een ge voel van eigenwaardie niet gebruiken. Ze moet beslist doen, of ze niets merkt, wanneer de eerste pogingen tot toenade ring gaan beginnen. Ik heb 't geprobeerd. Maar ik kan 't niet uithouden. Natuurlijk zal ik het afschuwelijk vinden, maar lie ver dan dat alles, wat ik je zooeven geii zegd heb, onderwerp ik me aan een kleine ceremonie met Mr. Masters, dan kan ik me tenminste zijn vrouw noemen en voor mij zusters zorgen en dan heb ik eindelijk.rust. Want dat heb ik meer dan iets ter wereld op het oogenblik noo dig". „Rust zal je in overvloed hebben,' antwoordde Büss met nadruk, „maar niet by Mr. Masters. Luister eens goed naar me, kind, Wat ik je nu ga zeggen, meen ik heel ernstig. Vertrouw nog iets langer op me, ik zweer je bij alles wat je maar wilt, dat ik in een positie zal zijn, om je te trouwen, voodat we zes weken verder zijn." „Geef me daar een bewijs van, hoe klein ook," smeekte ze. „Neen, dat kan ik niet," zeide hij open hartig. „Je moet me vertrouwen." Ze schudde het hoofd. „Och," zuchtte ze. „altijd krijg ik het zelfde antwoord. Als je vrienden had of als je zeker was, dat je binnen een af- zienbaren tijd in andere geldelijke om standigheden zou verkeeren, dan was het toch niet noodig geweest om al deze we ken practisch genomen honger te lijden en om dan uitermate in je schik te zijn met een betrekking van zes en dertig shilling in de week." „Ik kan je geen naderen uitleg geven," zeide hij koppig. „Dan kan ik niet op je wachten," ant woordde ze. „Tenslotte, waarom zou ik het doen?" „Omdat ik van je houdt," zeide hij heel eenvoudig, „omdat er voor jou geen an dere toekomst mogelijk is, dan als mijn vrouw. Je weet evengoed als Ik, dat we I bij elkaar behooren. Zou jij je plan ten uitvoer durven brengen? Alleen al tegen- 1 over Mr. Masters zou je het niet mogen doen." „Ik heb er meer dan genoeg van, om altijd aan anderen te denken," verklaarde ze koppig. Al pratend waren ze iets langzamer gaan loopen. Bij de laatste woorden van IFrances bleven ze staan op nog geen twee meter afstand van de boogvormige poort, die toegang gaf tot de groote ga rage. Snel keek Bliss naar de klok. "Frances,," smeekte hij toen, „heb nog iets langer vertrouwen in me. Ik heb nog maar vier minuten den tijd. Toe zeg me, dat je ons beider leven niet door een wan- hoopsopwelling zal vernielen." Haar oogen schoten vol tranen. Hard nekkig hield zij het hoofd afgewend, maar toen hij haar even bij de hand vatte, om haar een antwoord af te dwingen, keek ze hem plotseling recht in 't gelaat. „Ik heb het vooruit geweten," zeide ze, „dat ik toch zwak zou worden, als ik met je meeging." „Je belooft 't me dus?" hield hij aan. „Ja, ik belooft T je," antwoordde ze. „Ik zal 't nog één keer probeeren." HOOFFDSTUK XXXI. Ongeveer zes weken later werd Bliss, die nu de Piccadilly-route had, met een uithaal vanaf het trottoir aangeroepen. Toen hij dien kant uitkeek zag hij een grooten, keurig geklëeden jongen man, die z'n monocle van schrik uit zijn oog had laten vallen en die nu zonder op de voorbijgangers te letten, onbesuisd met z;jn stok stond te zwaaien. „Hé, riep hij. „Hé, stop!" Onmiddellijk stopte Bliss. Honerton bleef hem van af het trottoir met groote verbaasde oogen aankijken. „Hallo, Bliss," riep hij toen. „Deze lijn gaat naar Hammersmith en Barnes", zeide Bliss uitermate beleefd. „Moet u mee?" „Wel, heb ik van mijn leven," was de eerste samenhangende zin, dien Honer ton uit wist te brengen. „Kom, rijd een eindje mee," zeide Bliss aanmoedigend. „De heele rit kost je maar vier pence, en de ondervinidng, die je op doet, zijn het tienvoudige waard. Hoe gaat het er mee?" „Bestuurder van een autobus?" bracht Honerton er met moeite uit. „Een buitengewoon gezond, om niet te zeggen sportief beroep," verzekerde Bliss hem. „Vooruit, als je mee wilt gaan moet je voortmaken. Ik kan hier niet mijn tijd blijven verpraten." By Hyde Park Corner was de weg vol komen geblokkeerd, zoodat ze een kort oponthoud hadden. Bijna onmiddellijk zag Bliss het hoofd van Honerton boven het zijschot uitkomen. Blijkbaar was hij iets van den schrik bekomen. „Kerel," zeide hij, „je weet niett, hot ik naar jou gezocht heb." „Zoo, waarom?" Honerton kuchte even. Blijkbaar voel de hij zich niet erg op zijn gemak. „Ik zou je graag eens willen spreken. Wanneer schikt het je?" vroeg hij, ter wijl hij met een groote opgetrokken neus naar een groote vetvlek op een van zijn keurige handschoenen stond te kijken. „Wel, na afloop van mijn werk heb ik niet veel tijd," zeide Bliss nadenkend. „Dadelijk als ik klaar ben, ga ik mijn meisje halen." „Je wat?" vroeg Honerton, terwijl hij Bliss met open mond aankeek. „Mijn meisje, beste kerel," zeide Bliss gemoedelijk. „Heb ik je nog niet verteld, dat ik verloofd ben?" „Neen, ik heb je er niet over hooren praten," antwoordde Homerton, die met zijn figuur geen raad wist. „Enfin, hoe 't ook zij, ik ben ver loofd," ging Bliss opgewekt voort. „Ze is typiste op een kantoor vlak bij mijn ga rage. Dit is vanmiddag mijn laatste rit. Daarna heb ik vier uur vrij, dus je kunt dan wel begrijpen, dat ze me komt halen. Zou je niet naar de eindhalte mee kun nen gaan, als je tenmiste tijd hebt?" „Goed," stemde Honerton toe, „dan ga ik mee. Tot straks dan." De bus reed weer weg en bereikte na een kwartier het eindpunt van de gewone route. Bliss ging op zijn gemak zitten, en geen tien tellen daarna zag hij het hoofd van Honerton weer boven het zijschot uit verschijnen. „Nou, vooruit er mee," zeide hij uitnoo- digend. Honerton legde zijn eene keurig ge- handschoende hand op een droog plekje van het voorbalcon, greep met zijn andere de ijzeren stang, die aan weerszijden be vestigd was, vast en boog zich vertrou welijk iets tot Bliss over. Voodat hij be gon te spreken, keek hij echter eerst zenuwachtig naar links en rechts om zich te overtuigen, dat niemand hem hooren kon. „Kijk Bliss," zeide hy, „de zaak zit zoo in elkaar. Dien heelen dag nadat ik je gesproken heb, heb ik verduiveld het land gehad. Ik vond het een allerbelab- berst idee, dat een vriend van me zoo'n smak had gedaan, figuurlijk dan altijd, en dat hij nou niet de kracht had om weer op te krabbelen. „Je begrijpt toch wel, wat ik bedoel?" ging hij iets sneller voort. „Neem mij bij voorbeeld. Ik heb toch tijden gehad, dat ik geen rooden duit meer had, maar vondt je, dat je dat aan me zien kondt? Denk je, dat ik een van mijn kennissen het ooit maar in de verste verte vermoed heeft? En dat heb ik alleen aan de handigheid te danken, om zoo gauw mogelijk weer op te krabbelen en dan maar net te doen, alsof er niets gebeurd was. Begrijp je?" (Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 1