■mm
Rijk en geen geld,
IS ALTIJD GOEDKOOPER
m
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN CN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
KANNEWASSER
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
rarysche Middenstandsbank
No. 7189. EERSTE BLAD
DONDERDAG 27 OCTOBER 1932
60ste JAARGANG
Over ontwapening en ontwapeningsconferenties. - De
uitspraak in het conflict tusschen Pruisen en het Rijk. -
Nieuwe gevaarlijke plannen van Japan? - Japan wil
met Rusland een non-agressie-verdrag sluiten.
vdCMDtco^]ferentie°P in* "ÏÏÏK J* vj^dening van den rijkspresident j
slechts zijn militairen aan het woord heeft 1^32„tot..^tel V.ani?_ J0peD:
Uit het Engelsche Lagerhuis.
De Japansche vloot
De afsluitdijk
Noord-Hol'and-Friesland.
FEUILLETON
"C-i' I
m
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65 finnen-
land f 2.—, NederL Oost- en West Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr. p. p. 6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v'h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 60 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4ct.
borgen, op zich zou nemen. Daarvoor was
de Conferentie van Vier noodig en daar
om zou het te betreuren zijn, als zij, tèn-
gevolge van stijfhoofdigheid van Berlijn
en Parijs, en van onhandigheid van Lon
den, tenslotte zou moeten vervallen.
Over ontwapening en ontwapenings
conferenties. Frankrijk zit een beetje in
zijn maag met de gevolgen van zijn hals
starrigheid ten opzichte van de plaats waai
de viermogendhedenconferentie zou wor
den gehouden, waardoor dit onderhoud,
door de niet minder kleinzielige houding
van Duitschiand, onmogelijk is geworden
Ook Engeland heeft daarin een rol ge
speeld, die niet overeenkomt met oen
vredeswil van zijn eersten minister.
De Nw. Rott. Crt. schrijft erover:
ze?da^enC{e^-echt ^^t^ezen,6 dat ^Lon- j is" "het J R A (Ml EN HET RAPPORT LYTTON.
Het conflict van Pruisen, Beieren en
Baden met het Duitsche Rijk. In het in
den kop vermelde conflict is Dinsdagmid
dag, door het Staatsgerechtshof te Leip-
Japan wil met Rusland een non-agres
sie-verdrag sluiten. De Japansche am
bassadeur te Moskou en de RussiscV am
bassadeur te Tokio zijn in opdracht hunner
regeeringen, aldus meldt Vaz Dias uit
Tokio, overeengekomen voorbereid ude
besprekingen te openen, teneinde te kun
nen komen tot een Russisch-Japansch non
agressie-verdrag.
Het ligt allereerst in het voornemen een
voorbereidend verdrag te sluiten op oee«-
nomisch en handelspolitiek gebied. Vol
gens de wenschen der Japansche regeering
moeten de eigenlijke onderhandelingen
half December een aanvang nemen. Het
verdrag zal een garantie inhouden voor
Russische petroleum-, vissoherij- en bosch
rechten. De Japanners zijn van plan Mos
kou voor de Russische aandeelen in den
Chineeschen Oosterspoorweg een aanbie
ding te doen. Het beoogde verdrag zal bo
vendien de Russisch-Mant sjoer;;°',he
crens nauwkeurig vaststellen, Voorts il
het verdrag een bepaling bevatten betref
fende de levering van Japansche machines
en andere goederen aan Rusland, teneinde
„Rusland te steunen bij de ten uitvoer leg
ging van het vijfjarenplan".
Aan Matoeska is, naar verluidt, opge
dragen te wijzen op de beteekenis van een
hechte Japansch-Russische samenwerking
in het belang van den vrede in het Verre
Oosten en deze argwaan te doen verdwij
nen. Matsoeka zou te Moskou ook moeten
trachten te bewerken, dat een vertegen
woordiger van Sowjet-Rusland naar Ge-
nève zal worden gezonden om deel te ne
men aan de onderhandelingen van den
Volkenbond inzake het rapport-Lytton.
gelaten. Hoover stelde nu een verminde
ring tot twee derde van de totale tonnage
der linieschepen voor. Engeland wilde
slechts een vermindering van het formaat
der individueele vaartuigen tot een maxi
mum van 25.000 ton aanvaarden. Enge
land wilde dus feitelijk den bouw van
nieuwe linievloten noodzakelijk maken!
De tank werd als aanvalswapen tor af
schaffing voorgesteld. Engeland wUJe
- Japan heeft een doelbewuste politiek,
bare veiligheid en orde in het gebied van waarvan het alleen af te dwingen is,
Bruisen stemt met de rijksgrondwet over- wanneer hij daartoe door overmacht ge-
een, in zooverre zij den rijkskanselier tot dwongen wordt, hetzij omdat het land
rijkscommissaris voor Pruisen benoemt financieel in elkaar zaktt, hetzij dat de
en hem machtigt Pruisische ministers tij- macht van wapenen der eventueele tegen-
delijk hun ambtsbevoegdheden te ont- standers het land te sterk is. De finan-
nemen en deze bevoegdheden zelf op zich cfeele kwestie is buitengewoon moeilijk
te nemen of aan personen als commissa- boordeelen. Natuurlijk kost hte Ooster-
rissen van het rijk over te dragen. sche avontuur handen vol geld, maar wij
Deze machtiging mocht echter niet zoo hebben in den wereld-oorlog al voldoen-
impasse komen te zitten, wanneer vitale
kwesties aan de orde worden gesteld en
partijen van geen buigen willen weten.
Daarvoor is de Volkenbond dan ook niet.
Japan gaf onlangs een staaltje van de
maling, die het land aan West-Europa
heeft. Er wordt een bijzondere Japansche
gedelegeerde naar Genève gezonden, die
het Japansche antwoord op het Lytton-
rapport in zijn zak heeft. Dit antwoord is
voor het prestige, waarvan men natuur-
elechts verbod van tanks boven 20 ton.ve.r .gaa"' dat aan, b6t Pruisische staats- de gezien, dat men in den krijg zelf, zich I lijk dankbaar gebruik zal maken. De
Booze tongen beweren, dat het Engelsche "!m ster e en,zljn ]'eid®n de veribege ïwornr- niet om de wijze bekommert, waarmede
leger niet veel wil heeft van zijn zwaar- van. staat Pruisen in den betalingsmiddelen gecreëerd worden,
dere tanks. Enzoovoorts. Dit is in ieder v* a Apres 110US le delu^e' wordt alsdan £6'
geval wel duidelijk, dat Engeland totnog- ^lk,' de,n 1133(5 >an H -iegens andeie huldigd, want het winnen van aen oorlog, r
toe in hoofdzaak geestdrift heeft getoond HcirSf oTeVee^temmln nïiltairf hetzij economisch is het de Japansche bijzondere belangen in
voor de ontwapening van anderen. Men 033 - mermee met overeenstemmen, hoofddoek Al het andere is bijzaak. J— -
heeft gezien hoe vinnig Sir John Simon,1 worden z" afgewezen. r>aarbii komt, dat, het on het oog
de advocaat-zaakgelastigde van Downing
Slreet, reageerde, toen Hoover zijn voor
stellen te Genève liet openbaar maken. H -
Maar da verdere loop van raken kan tolX ve»Sin|hebbend Z !8Mfn,af ??t"raen"ï,le- dat Mantójoerije
van 20 Juli «bracht hebben. Het arreststlg6 mome„, d?artOT afgewacht. Reeds m™ en "S't mS'Cbhia"
hoofdzaak is echter, dat er drie eischen
gesteld worden:
1. Jelui in Genève mogen wel door
praten, net zooveel als jelui willen, mits
de Japansche bijzondere belangen in
i Mantsjoerije door den Volkenbond wor-
Daarbn komt, dat het op het oogenblik: den erkend.
In regeeringskringen te Berlijn wordt, japan's eenige kans in de naaste toe-1 2. Willen jelui praten dan moet dit ge-
^tsZrechtshof' ee^vofkomen be k°mst is om zi''n slag te slaan' Met schieden binnen het kader van het Lyt-
..taats^erechtshof als een voikomen be- fyncie diplomatie, met omzichtigheid heb-ton-rapport en de gesprekken moeten uit
reden met meer dan anderen aanmodi-
gende redevoeringen voor den dag te ko
men. Men zou zich kunnen voorstellen,
dat het zelfs wat toeschietelijker werd
tegenover den Fransohen eisch van inter
nationaal gewaarborgde veiligheid, waar
van het totnogtoe volstrekt afkeerig was,
als het met concessies op dat punt kans
op nieuw onderzeesch gevaar zou kunnen
afkoopen. Daarom is het denkbaar, diat
dè Fransche eisch, thans herhaald, niet
meer dezelfde slechte ontvangst vindt, die
hem ruim een half jaar geleden ten deel
viel.
Onder druk van het „Duitsche gevaar"
wordf er nu in ieder geval ijverig nage
dacht en beraadslaagd. Geheel afwenden
kan men dat gevaar nu eenmaal niet, dat
staat vast; men kan het slechts gedeelte
lijk afkoopen. Het streven moet dus zijn
het in handen te houden door te voor
komen, dat Duitschiand ziin eigen weg
gaat. Daarom wordt nu grooten druk op
Parijs uitgeoefend. Mussolini is van den
beginne af voor inwilliging geweest van
den Duitschen eisch van rechtsgelijkheid;
Engeland komt van stap tot stap, over de
formalistische diepzinnigheden van Si
mon heen, tot een duidelijk standpunt.
Nu mengt Amerika zich heel beslist in
het koor. In het Angelsaksische duet valt
heel duidelijk het „Leittmotiv" te onder
scheiden. „Geef den Duitscher zijn zin,
anders maakt gü het slechts nog erger".
Herriot weet blijkbaar nog niet wat te
doen.
De beste uitweg zou zijn zegt het
blad verder dat men het tevoren met
Duitschiand eens werd en dit land zijn
vrijheid van handelen herkreeg, waar
tegenover het, om een wedstrijd in be
wapening te voorkomen, vrijwillige be
perkingen, verbonden met politieke waar-
Engeiand niet langer onverschillig zijn,
als aan ziin Oosterkim het gevaar van "1 ~ëns ^"coedkeurinc van het stand- muu!cm
Duitsche duikboothavens opnieuw op-menigmaal werd gedacht, dat Japan zou j 3. Incjien de Volkenbond besluiten
duikt. Dat moet Engeland kunnen over- gg JgSK vertegenwoo'rdi-" 3° Ï8" W*?"* V&1 Jap8n
ging van den staat Pruisen. Dit vraagstuk ^fen ^.gericht zyn, dan za de Japansche ver
heeft de rijksregeering steeds als een nog Met woorden hrenet men Tanan i tegen woord'ger vei klai endat Jap n uit
hantrpndp kwestie beschouwd en de riiks- et w0<liaen brengt men Japan m den Volkenbond zal treden,
nangenae Kwestie Descnouwa en ce_ iyks n gevaj van zyn standpunt at. Het is4 Voelt de Volkenbond dat hii zich in
kanselier heeft, nog als rijkscommissaris bevreemdend dat men er al die moeite' 3 "J'
•van Prniien nneb door een zijner onder- 66111(1611(1, aat men er ai üie moeite een wespennest gestoken heeft, welnu
a f, e z-' (voor over heeft gehad om den toestand |.lat fienève de besprekingen een jaar of
geschikte instanties de vertegenwoordig t n onnartiidicr te he«tndeeren oespieKingcii een jia
oino- van Prnisen in den Rijksraad of i? Oosten onpartijdig te bestuaeeren. V16r U1tstellen, want dan heeft Japan het
ging van Pruisen in oen KlJKSldao oi jT> „„mm SS e T.vtton is we aard HZ. maar
Riiksrw voor zich of een dier instanties De oommissie L>'tton is.wel aardig, maar geheel voor elkander. dan is de Oos-
j g, J T practisch nut heeft zij niet. Wat deert het tersche kwestie zoo ver dat niemand het
opgeeischt, of omgekeerd in den Landdag V' nfln nf pl nhinn het. eerst. K^eSt^^Jve^L_ airJ
of Pruisischen staatsraad uitgeoefend.
Japan of Japan dan wel China het eerst jan(j van (je Rjjzende Zon iets kan doen
geslagen heeft! Tokio wil vooruit en dan en ,jan ueert een eventueele Geneefsche
let het op die dingen niet. actie Japan niet meer. Doch dit alles
r o Juist door de Volkenbond-actie in deze beeft Japan niet gezegd; men mag het
Nieuwe gevaarlijke plannen van Japan? kwestie heeft men het Japan gemakke-1 alleen maar denken.
Zoo mogen tenminste de besprekingen wel üjker gemaakt, want het kon nu tijd win-. T t inzien
worden genoemd, die op het oogenblik te nen en tyd gewonnen is alles gewonnen.' L uuidelijk inzien
Tnkin wenden tzehmiden tns.seben Tannn u H|u Sswuiureu is eucs, gewuiuic en nucJ1ter beoordeelen. Geen enkele
iokio worden gehouden tussciien Japan- Men had direct Japan voor een fait ac- Wfh fa t man vopIt ipt„ voor
sche politieke vertegenwoordigers in Chi-;00mpli moeten stellen; men had moeten L I w
na en een aantal Chineesche diplomaten, eischen dat de vijandelijkheden zonderze 18 v0° 36111 e€n ,„.r"
die tegenstanders zijn van de regeering te j oorlogsverklaring direct moesten worden kan niet
Nanking. Deze besprekingen hebben aan- lgestaakt anders Maar juist dat liggen, anders niet. Men kan niet
leiding gegeven tot het gerucht, dat ge-ijSers" deed deVolkenbond huiveren.
streefd wordt naar een samenvoeging derjWat was dat „anders"? Boycotoor-
Noordelijke Chineesche provincies met j0„i
Mantsjoerije. Zelfs wordt beweerd - zooj Hier zit de kneep Ret eenig€ alterna.
Sshoofd vanMantsfoeriS1 Poe-ji weer tief in h€t JaP3"^116 Oostersche avon- gebied" om de tegenstelling uit te druk-
oo den Chineeschen ke zèrstroon wil tuur was óf oorlog óf Japan laten. betuien- ken tusschen ethiek en materialisme,
nLuvn i Wilde men het eerste niet en wij kunnen want verdere bedoelingen hebben wij
Hierover verluidt verder dat van ja. i volkomen de houding van Genève begrjj-met dit woord niet. Frankrijk beheerscht
nansche ziide reeds onderhandelingen ge- Pen' dan heeft men het andere accep" het Zuiden, Engeland de Yangste met
ope^d ziin over het herste' der monarchie teeren- Maar hier komt het prestige naar Shanghai als middelpunt en Amerika
?n China lvoren- Hoe kan Europa verwachten dat dachf zyn voordeel in Mantsjoerije te
De Japansche gezant te Peking zou een'verdragen worden nagekomen wanneer kunnen behalen. Nu is Mantsjoerije ten
Vergadering hebben belegd', waaraan ver- de eerste niaaI' dat zy geschonden wor- j nadeele der Yankees het eerst aan bod;
tegenwoordigers der regeering van Mant-jden niets g«daan wordt? |vadaar, dat Washington een ge uid ep-
sjoekwo Japansche politieke leiders en! Wij geven gaarne toe, dat de groote vandaar, dat Washington een geluid op-
eenige voormalige Chineesche generaals naties in een impasse waren aageland. rechten van het Kellog-pact schermt,
zouden hebben deelgenomen. Critiek is gemakkelijk, maar wij moeten Vandaar, dat de anderen er lauw bij
Van "root belan» is hierbij de houding gaarne toegeven, dat niemand een oplos-blijven, want hun belangen raken nog
van maarschalk Tsjang Sjoe-liang, den tot sing kan vinden, tenzij oorlog of boycot, niet in de verdrukking. In dit licht moet
kort geleden zoo invloedrijken Mantsjoe- waarvoor men begrijpelijkerwijs terug- men de onderhandelingen in Genève over
rijsohen dictator schrikt. Doch steeds zal Genève in een het Japansche vraagstuk bezien.
tolereeren, dat een ander die voordeelen
inpikt, want hij wil deze het liefst voor
zich zelf houden. Elke groote mogend
heid heeft zijn eigen invloedssfeer, lees:
zijn eigen roofgebied. Wij zeggen „roof-
De motie van wantrouwen.
In het Lagerhuis heeft Lansbury Dins
dagmiddag een motie van wantrouwen in
de regeering ingediend, volgens welke
zij, daar zij niet doeltreffend heeft weten
te handelen ten aanzien van den oecono-
mischen toestand in Engeland, gelijk blijkt
uit het toenemende aantal werkloozen en
verder op grond van de bezuinigingen
en op de sociale voorzorg en de instelling
van een onderzoek naar de bestaansmid
delen van „uitgetrokken" werkloozen, het
vertrouwen van het land verloren heeft.
De eerste minister verdedigde de ge
wraakte maatregelen en zeide dat het
werkloosheidsvraagstuk er niet slechts
een sympathie was, maar een van geld
en zaken en van het zoeken van wegen
tot werkverschaffing. Daartoe was de op
lossing van zulke vraagstukken noodig
als door de financieele bepalingen van
het verdrag van Versailles geschapen zijn,
Verder te gaan met de toepassing van
de overeenkomst van Lausanne en een
internationale overeenkomst te krijgen
op de oeconomische wereldconferentie.
DE OVEREENKOMSTEN VAN
OTTAWA IN HET ENGELSCHE
LAGERHUIS.
De financieele besluiten alle
aangenomen.
Het debat in het Lagerhuis over de
financieele besluiten, die verband houden
met de overeenkomsten van Ottawa, was
Dinsdagnacht even na twaalven afgeloo-
pen, waarop de wet tot ratificatie van de
overeenkomsten zelf ingediend en in eer
ste lezing aangenomen werd.
Bü het debat over de oontingenteering
van den vleeschimport zei Malcoln Mac-
Donald, de onder-staatssecretaris voor
dominions, dat het percentage, in de over
eenkomsten genoemd voor den buiten-
landschen invoer een maximum is. De
regeering mag den invoer nog meer be
perken als dit percentage onvoldoende
blijkt. De bedoeling van de oontingentee
ring is het hoofd te bieden aan een van
de voornaamste oorzaken van de depres
sie, n.1. de inzakking van de koopkracht
der producenten tengevolge van de daling
van de groothandelsprijzen, en het hand
haven der prijzen op zoodanig peil, dat
een voldoende productie verzekerd zij.
SIR WALTER LAYTON TREEDT AF.
Wegens meeningsverschil met
de Engelsche regeering.
Reuter meldt uit Londen, dat Sir Wal-
ter Layton ontslag heeft genomen als En-
gelsch economisch deskundige' in de
voorbereidende commissie voor de oeco
nomische wereldconferentie; de reden
hiertoe bestaat in meeningsverschil met
de Engelsche regeering.
Vermindering
rustingen.
der vloot-toe-
Te Tokio is, uit officieele bron, bekend
geworden, dat er een nieuwe reeks voor
stellen te wachten is over een verlaging
van de vlootsterkte.
Den aard dier voorstellen is nog niet
bekend gemaakt; men neemt echter aan,
dat dezen noch een aanvaarding noch een
verwerping zijn van de voorstellen van
president Hoover en van Engeland.
De Japansche voorstellen zullen worden
doorgegeven tegelijkertijd met de indie
ning der Britsche en Amerikaansche
voorstellen. Zij zullen van die laatstge
noemde voorstellen volkomen los staan.
In de allereerste plaats zullen zij aan
sturen op de beperking der aanvalswape-
ningen.
Zal de eerste maanden nog niet
worden opengesteld, daar de toe
gangswegen op Wierlngen en ln
Friesland nog niet gereed zijn.
Van verschillende kanten is in de laat
ste dagen belangstelling aan den dag ge
legd voor de ingebruikneming van den af
sluitdijk N oor d- H oll andFriesla nd.
Het Nedel. oorr. bureau verneemt daar
omtrent, dat, hoewel de weg over den dijk
voor het verkeer vrijwel gereed is, het nog
wel eenige maanden zal duren, alvorens
de aigeheele openstelling zal kunnen ge
schieden, en wel omdat de aansluitingswe
gen bij Wieringen c.a. en in Fiesland nog
niet klaar ziin om het te verwachten
drukke auto-verkeer over den dük op te
vangen. Tegen het aanstaande voorjaar
zal men echter in alle geval op deze open
stelling kunnen rekenen.
Wat de concessies voor autobusdiensten
betreft, er zijn een aantal aanvragen, waar
onder een van de A.T.O. en diverse van
particuliere ondernemers, bij de colleges
van Gedep. Staten van Noord-Holland en
Friesland in behandeling. Tot nu toe is
nog geen enkele concessie aan eenige
transportonderneming voor een autobus
dienst over den dijk verleend.
Wat den voorgenomen aanleg van een
spoorlijn over den afsluitdijk betreft, deze
aanleg waarop met de constructie van
den dijk is gerekend zal stellig 8 a 10
millioen gulden kosten en het is niet te
verwachten, dat de Ned. Spoorwegen in de
tegenwoordige tü'dsomstandigheden der
gelijke sommen zullen beschikbaar hebber,
voor dit doel. Voordat de spoorwegaan
sluiting tot stand komt, zullen er stellig
nog wel eenige jaren mee heengaan. In-
tusschen wordt voortgegaan met den aan
koop van gronden in de gedeelten van
Noord-Holland en Friesland, voor de aan
sluiting van den toekomstigen spoorweg
over den dü'k benoodigd.
(„Nw. Rott. Crt.").
KANTOOR DEN HELDER
KONINGSTRAAT 7
Effecten Coupons
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
64)
„Lieve schat," zeide hij zachtjes, „ik
kan je nog niet alles uitleggen, jy denkt
natuurlijk dat ik een dwaas ben, met niet
het minste plichtsgevoel, een onverant
woordelijke optimist, die je een geluk
kige toekomst durft voorspiegelen op
niet de minste grondslagen. Maar geloof
me, de grondslagen zijn er, mijn optimis
me heeft redenen van bestaan."
Zij zuchtte even.
,,'t Is niet de eerste keer, dat je zoo
tegen me spreekt, Ernest. En dit is mijn
antwoord: Als je vooruitzichten had,
waarover je me tot dusver nog niets ge
zegd hebt, dan was je eerste plicht om mij
er over te spreken. Ik houd niet van al
die geheimzinnigheden. En daarom moet
Cit het einde zijn. Ik houd werkelijk heel
veel van je, maar een toekomst is er voor
die genegenheid niet en ik kan onmoge
lijk niet mijn tegenwoordige leven door
gaan. In mijn laatste betrekking droeg ik
een bril en had ik mijn haaro, als ik
nog aan dien toestand denk!" Onwille
keurig begon ze te lachen. „M;jn chef
▼roeg me doodkalm of ik dien bril heel
erg noodig had en vertelde me toen, dat
ik hem gerust kon afzetten. Dien dag
vroeg hij voor den derden keer of ik
mee ging lunchen."
„Toe probeer het nog één keer", vroeg
Bliss, ,,'t is toch niet overal zoo. Je zult
toch wel een betrekking kunnen vinden,
waar je heel gewoon behandeld wordt."
„Probeer jij er dan een voor me te
vinden," daagde ze hem uit. „Ik weet er
geen raad meer op. Een vrouw, die haar
eigen brood moet verdienen, kan een ge
voel van eigenwaardie niet gebruiken.
Ze moet beslist doen, of ze niets merkt,
wanneer de eerste pogingen tot toenade
ring gaan beginnen. Ik heb 't geprobeerd.
Maar ik kan 't niet uithouden. Natuurlijk
zal ik het afschuwelijk vinden, maar lie
ver dan dat alles, wat ik je zooeven geii
zegd heb, onderwerp ik me aan een
kleine ceremonie met Mr. Masters, dan
kan ik me tenminste zijn vrouw noemen
en voor mij zusters zorgen en dan heb ik
eindelijk.rust. Want dat heb ik meer
dan iets ter wereld op het oogenblik noo
dig".
„Rust zal je in overvloed hebben,'
antwoordde Büss met nadruk, „maar niet
by Mr. Masters. Luister eens goed naar
me, kind, Wat ik je nu ga zeggen, meen
ik heel ernstig. Vertrouw nog iets langer
op me, ik zweer je bij alles wat je maar
wilt, dat ik in een positie zal zijn, om je
te trouwen, voodat we zes weken verder
zijn."
„Geef me daar een bewijs van, hoe
klein ook," smeekte ze.
„Neen, dat kan ik niet," zeide hij open
hartig. „Je moet me vertrouwen."
Ze schudde het hoofd.
„Och," zuchtte ze. „altijd krijg ik het
zelfde antwoord. Als je vrienden had of
als je zeker was, dat je binnen een af-
zienbaren tijd in andere geldelijke om
standigheden zou verkeeren, dan was het
toch niet noodig geweest om al deze we
ken practisch genomen honger te lijden
en om dan uitermate in je schik te zijn
met een betrekking van zes en dertig
shilling in de week."
„Ik kan je geen naderen uitleg geven,"
zeide hij koppig.
„Dan kan ik niet op je wachten," ant
woordde ze. „Tenslotte, waarom zou ik het
doen?"
„Omdat ik van je houdt," zeide hij heel
eenvoudig, „omdat er voor jou geen an
dere toekomst mogelijk is, dan als mijn
vrouw. Je weet evengoed als Ik, dat we
I bij elkaar behooren. Zou jij je plan ten
uitvoer durven brengen? Alleen al tegen-
1 over Mr. Masters zou je het niet mogen
doen."
„Ik heb er meer dan genoeg van, om
altijd aan anderen te denken," verklaarde
ze koppig.
Al pratend waren ze iets langzamer
gaan loopen. Bij de laatste woorden van
IFrances bleven ze staan op nog geen
twee meter afstand van de boogvormige
poort, die toegang gaf tot de groote ga
rage. Snel keek Bliss naar de klok.
"Frances,," smeekte hij toen, „heb nog
iets langer vertrouwen in me. Ik heb nog
maar vier minuten den tijd. Toe zeg me,
dat je ons beider leven niet door een wan-
hoopsopwelling zal vernielen."
Haar oogen schoten vol tranen. Hard
nekkig hield zij het hoofd afgewend, maar
toen hij haar even bij de hand vatte, om
haar een antwoord af te dwingen, keek
ze hem plotseling recht in 't gelaat.
„Ik heb het vooruit geweten," zeide ze,
„dat ik toch zwak zou worden, als ik met
je meeging."
„Je belooft 't me dus?" hield hij aan.
„Ja, ik belooft T je," antwoordde ze. „Ik
zal 't nog één keer probeeren."
HOOFFDSTUK XXXI.
Ongeveer zes weken later werd Bliss,
die nu de Piccadilly-route had, met een
uithaal vanaf het trottoir aangeroepen.
Toen hij dien kant uitkeek zag hij een
grooten, keurig geklëeden jongen man,
die z'n monocle van schrik uit zijn oog
had laten vallen en die nu zonder op de
voorbijgangers te letten, onbesuisd met
z;jn stok stond te zwaaien.
„Hé, riep hij. „Hé, stop!"
Onmiddellijk stopte Bliss. Honerton
bleef hem van af het trottoir met groote
verbaasde oogen aankijken.
„Hallo, Bliss," riep hij toen.
„Deze lijn gaat naar Hammersmith en
Barnes", zeide Bliss uitermate beleefd.
„Moet u mee?"
„Wel, heb ik van mijn leven," was de
eerste samenhangende zin, dien Honer
ton uit wist te brengen.
„Kom, rijd een eindje mee," zeide Bliss
aanmoedigend. „De heele rit kost je maar
vier pence, en de ondervinidng, die je
op doet, zijn het tienvoudige waard. Hoe
gaat het er mee?"
„Bestuurder van een autobus?" bracht
Honerton er met moeite uit.
„Een buitengewoon gezond, om niet te
zeggen sportief beroep," verzekerde
Bliss hem. „Vooruit, als je mee wilt gaan
moet je voortmaken. Ik kan hier niet
mijn tijd blijven verpraten."
By Hyde Park Corner was de weg vol
komen geblokkeerd, zoodat ze een kort
oponthoud hadden. Bijna onmiddellijk
zag Bliss het hoofd van Honerton boven
het zijschot uitkomen. Blijkbaar was hij
iets van den schrik bekomen.
„Kerel," zeide hij, „je weet niett, hot
ik naar jou gezocht heb."
„Zoo, waarom?"
Honerton kuchte even. Blijkbaar voel
de hij zich niet erg op zijn gemak.
„Ik zou je graag eens willen spreken.
Wanneer schikt het je?" vroeg hij, ter
wijl hij met een groote opgetrokken neus
naar een groote vetvlek op een van zijn
keurige handschoenen stond te kijken.
„Wel, na afloop van mijn werk heb ik
niet veel tijd," zeide Bliss nadenkend.
„Dadelijk als ik klaar ben, ga ik mijn
meisje halen."
„Je wat?" vroeg Honerton, terwijl hij
Bliss met open mond aankeek.
„Mijn meisje, beste kerel," zeide Bliss
gemoedelijk. „Heb ik je nog niet verteld,
dat ik verloofd ben?"
„Neen, ik heb je er niet over hooren
praten," antwoordde Homerton, die met
zijn figuur geen raad wist.
„Enfin, hoe 't ook zij, ik ben ver
loofd," ging Bliss opgewekt voort. „Ze is
typiste op een kantoor vlak bij mijn ga
rage. Dit is vanmiddag mijn laatste rit.
Daarna heb ik vier uur vrij, dus je kunt
dan wel begrijpen, dat ze me komt halen.
Zou je niet naar de eindhalte mee kun
nen gaan, als je tenmiste tijd hebt?"
„Goed," stemde Honerton toe, „dan ga
ik mee. Tot straks dan."
De bus reed weer weg en bereikte na
een kwartier het eindpunt van de gewone
route. Bliss ging op zijn gemak zitten, en
geen tien tellen daarna zag hij het hoofd
van Honerton weer boven het zijschot uit
verschijnen.
„Nou, vooruit er mee," zeide hij uitnoo-
digend.
Honerton legde zijn eene keurig ge-
handschoende hand op een droog plekje
van het voorbalcon, greep met zijn andere
de ijzeren stang, die aan weerszijden be
vestigd was, vast en boog zich vertrou
welijk iets tot Bliss over. Voodat hij be
gon te spreken, keek hij echter eerst
zenuwachtig naar links en rechts om
zich te overtuigen, dat niemand hem
hooren kon.
„Kijk Bliss," zeide hy, „de zaak zit zoo
in elkaar. Dien heelen dag nadat ik je
gesproken heb, heb ik verduiveld het
land gehad. Ik vond het een allerbelab-
berst idee, dat een vriend van me zoo'n
smak had gedaan, figuurlijk dan altijd,
en dat hij nou niet de kracht had om
weer op te krabbelen.
„Je begrijpt toch wel, wat ik bedoel?"
ging hij iets sneller voort. „Neem mij bij
voorbeeld. Ik heb toch tijden gehad, dat
ik geen rooden duit meer had, maar vondt
je, dat je dat aan me zien kondt? Denk
je, dat ik een van mijn kennissen het ooit
maar in de verste verte vermoed heeft?
En dat heb ik alleen aan de handigheid
te danken, om zoo gauw mogelijk weer
op te krabbelen en dan maar net te doen,
alsof er niets gebeurd was. Begrijp je?"
(Wordt vervolgd