MOPEPRAATJE V|
GOEDKOOPE PATRONEN.
Hoe te bestellen?
Patronen worden binnen 36 dagen
toegezonden na overschrijving van het
bij ieder patroon vermelde bedrag op
postrekening 191919 ten name van den
„Knippatronendienst" te 's-Graven-
hage, onder duidelijke vermelding van
gewenscht nummer en juiste maat.
Aanvragen kunnen ook per postwissel
en indien niet anders mogelijk per
brief onder bijsluiting van postzegels
gericht worden aan de Mode-redac-
trlce van dit blad, Muzenstraat 5 B, te
's-Gravenhage.
Gekleecje Japon voor gezette figuren.
(No. 228).
Zeer practische overall.
(No. 234).
Steeds weer worden ons patronen
gevraagd voor practische schorten.
Het lijkt ons, dat dit model bijzonder
in den smaak zal vallen, daar het de
geheele japon bedekt. Het spreekt van
zelf, dat alle waschstoffen in aanmer
king komen, maar toch lijkt ons satinet
bijzonder geschikt. Wij kunnen dit op
Verder wordt de geheele omtrek met
een smal effen biesje in de hoofdtint
van het satinet afgebiesd. We kunnen
deze biesjes, die kleurecht zijn, op rol
letjes koopen; willen we zelf biesjes
knippen, dan nemen wij deze pl.m.
2 cm breed (inslagen van Vi cm plus
1 cm der bies) maar zorgen er voor, ze
vooral in schuine richting te knippen.
We stikken de bies eerst op den ver
keerden kant, slaan haar om, strijken
aanmerkelijk lager is dan een confec-
tiejas van goede kwaliteit.
Ratiné lijkt ons bijzonder geschikt:
het is sterk en tevens warm, terwijl
we als voering een zware kwaliteit
satinet kiezen. Na het knippen der jas
blijven er zeker Wel stukjes over die
in een goede hoedenzaak tot een pet
verwerkt kunnen worden.
Patronen verkrijgbaar voor jongens
van 47 jaar. Prijs 0.58.
een donkeren ondergrond mei zoo'n
oneindige variatie van patroontjes en
kleuren koopen, het een al mooier dan
het andere. Bijzonder groote motieven
zullen wij bij voorkeur echter niet
aanraden.
Het patroon hebben wij nageknipt,
we gaan dus dadelijk aan hei werk en
beginnen de schouders en zijnaden
met Engelsche naden te naaien. Nu
blijft ons alleen over het afwerken van
den omtrek. Het midden-achter wordt
ov£r een lengte van 25 cm van de hals
af met smalle stofreepjes tegengenaaid
waarin de knoopsgaten gemaakt en de
knoopen aangebracht worden.
haar uit, rijgen haar op den goeden
kant over, daarna opstikken.
Tenslotte blijft na het opzetten van
de zak nog over het bevestigen van de
stofreepen, die als sluiting achter
dienst doen, aan de zijwanden, en onze
schort is klaar.
Patronen verkrijgbaar in de maten
42—52. Prijs 0.58.
Jongensjas.
(No. 219).
Jassen voor kleine jongens kunnen
heel goed thuis gemaakt worden, daar
het model zeer eenvoudig is en de prijs
Deze zeer aparte japon kan van ve
lours chiffon maar ook van soepel ge
werkt fluweel of zijde gemaakt wor
den. Van effen crêpe of wol met zijden
crêpe kan voor oudere dames ook een
zeer apart geheel worden verkregen.
De japon bestaat uit taille, heup
stuk en niet te wijde klokrok, die
nauw is tot op kniehoogte en vandaar
af eerst de noodige ruimte krijgt, ver
der een strakke mouw en chabot, die
vanaf de schouders tot de taille reikt,
juist tot onder het smalle ceintuurtje.
De hals wordt met een zeer smalle
bies van dezelfde zijde afgewerkt, als
we onder aan de chabot en aan de
mouwnaad zien en eenige malen door
gestikt; het mooiste is een effen tint
in de hoofdkleur der japon te kiezen.
Is de keus op effen wollen stof ge
vallen, dan wordt de chabot van crêpe
de chine gemaakt, evenals de plissé's,
desverkiezende in een zachte tint.
De patronen voor dit zeer gekleede
model wordën beschikbaar gesteld tot
en met maat 52. Prijs 0.58.
De tram-saneering. De geest
onder het personeel.
De voetgangersweek, die j.1. Zaterdag be
sloten werd met de apotheose van een zeer
geslaagden verkeers-optocht waarin een al
leraardigst overzicht werd gegeven van „de
vervoersmiddelen door alle tijden", is onge
twijfeld een groot succes geweest. Niet alleen
boekte de vereeniging voor Veilig Verkeer
niet minder dan een 2000 nieuwe leden, maar
de Amsterdamsche voetganger, die wel eens
het gevoel had dat'men hem in het gedrang
waarin hij in letterlijken en figuurlijken zin
al meer en meer kwam te zitten, of liever te
staan en te loopen, vrijwel aan zijn lot over
liet, ondervond thans, dat de gemeente
bereid was alle mogelijke rekening met zijn
belangen te houden en hem zooveel moge
lijk van dienst wilde zijn.
Wat de gemeente aldus, via het optreden
en de houding van haar politie ten opzichte
van den voetganger bereikt heeft, vermocht
zij ongetwijfeld nog niet tot stand te bren
gen ten opzichte van den tram-passagier!
Men kan wel zeggen, dat de ontevredenheid
van den hoofdstedelijken tramklani over de
„service" die zijn gemeentelijken leverancier
hem biedt algemeen is. Afnemen deed die
ontevredenheid ook het laatste jaar nog niet,
al trachtte die leverancier zoo nu en dan met
het leiden van kleine, nieuwe attracties,
zooals het invoeren van een vijfminutendienst
op enkele lijnen, het doen loopen van enkele
speciale theatertrams, de cliëntèle wat
gunstiger te stemmen. Dr. Lulofs, onze ge
meentelijke Electriciteitsdirecteur, die als
licht-dictator toch blijk had gegeven, dat hij
de klanten van een gemeentebedrijf minstens
even goed en vlot wenschte te bedienen als
particuliere ondernemingen dat de hunne
doen, en die men het vorig jaar ook tijde
lijk aan het hoofd van de tram gesteld had
teneinde ook daar eens de zaak fiksch op
nooten te zetten, kwam maar steeds niet met
'>et nieuwe, groote, algemeene reorganisatie-
'an, dat men van hem verwachtte voor den
ag. naar bepaalde zich aanvankelijk tot
enkele reorganisaties van onderdeelen waar
van het publiek weinig of niets bemerkte.
Hij had van uit de G.E.W. enkele technische
en administratieve krachten, die van aaft-
pakken en efficiency weten, mee naar de
tram overgebracht en hij was met hen in
de bueraux aan de Stadhouderskade energiek
aan het.... bestudeeren gegaan. Dat was
langen tijd alles wat men er van vernam.
Maar thans is hij dan toch ten laatste van
achter de schermen voor den dag getreden en
stuurde hij zijn groote plan in aee. Zijn rap
port ten dezen ging vertrouwelijk naar de
Commissie van Bijstand en zal weldra bij den
Raad in openbare behandeling komen. In-
tusschen heeft de pers, die in de gemeente
lijke vertrouwelijkheid altijd een lek weet te
ontdekken, de voornaamste punten uit dit
rapport reeds gepubliceerd en weten we dat
er de invoering van een sectie-tarief, ver
hooging van de rijsnelheid, en een ont
lasten van de tramroute langs Rokin en Dam
rak, door middel van overstaplijnen en an
derszins, in bepleit wordt. Dat zijn dan om
zoo te zeggen de materieele, technische reor
ganisaties die worden voorgesteld. Maar
daarmede komen wij er niet, zegt dr. Lulofs.
„Wil de nieuwe opbouw van het trambedrijf
volgens het gegeven ontwerp succes hebben,
dan is daarvoor noodig een frissche en ac
tieve geest onder het personeel, een warme
belangstelling voor het bedrijf, liefde voor het
werk, terwijl de wil om z'n taak zoo goed
mogelijk te volbrengen, zijn stempel moet
drukken op de wijze waarop deze wordt ver
vuld. „Die geest, die belangstelling en die
liefde is er, heet het dan, op het oogenblik
in veel te geringe mate. Er moet een gron
dige verbetering worden gebracht in de
wijze waarop er aan de tram gewerkt wórdt,
in den geest onder en van het personeel in
alle rangen, van hoog tot laag. Daartoe is
allereerst noodig, betoogt het rapport, een
vervroegde pensioneering van tal van oudere
ambtenaren en beamtben die geen aanpas
singsvermogen meer bezitten voldoende
groot om met den nieuwen, meer efficienten
geest waarmede dr. Lulofs het „levende ma
teriaal" der tram als het ware wil injectee-
ren, mee te gaan. Wil er van de tram-sanee
ring iets terecht komen, dan moet dien nieu
wen geest er door middel van jong bloed
worden ingebracht. Men moet er ook niet
voor terugschrikken, zegt de waarnemende
directeur, hier en daar bij bepaalde benoe
mingen nieuw bloed van buitenaf in te voe
ren en eens af te wijken von de streng hiërar
chische promoties van functionarissen uit
lageren rang, die nu "bij dergelijke benoemin
gen altijd worden toegepast.
Al wordt er in het rapport dan ook niet
op directe wijze een lans gebroken voor ver
laging van loonen, indirect, kan men zeg
gen, geschiedt dit wel. Waren hier b.v. die
loonen van het rijdend personeel even hoog
als die te Rotterdam, dan zouden we resds
met een half millioen minder verlies werken
en het geheele exploitatie-tekort tot op de
helft zijn teruggebracht. Dat loonsverschil is
inderdaad, naar de gegevens die meh uit an
deren bron kan putten, uitwijzen, niet ge
ring. Een wagenbestuurder verdient bij ons
gemiddeld ruim f 36.per week, in Rotter
dam pl.m. f 32.een conducteur bij ons
f 35-in de Maasstad f 30.
Er zal over dit rapport en over het groote
tram-plan van dr. Lulofs nog heet wat te
doen zijn. En vooral zijn „aanval" op den
geest onder het personeel zal vele politieke
poppen hevig aan het dansen zetten. Nu reeds
terwijl de zaak nog maar in het vertrouwe
lijke stadium verkeert, wordt er van de daken
af „veel te fel!", „Onrechtvaardig!", enz.
geroepen.... Onthouden wij ons voorloopig
van een oordeel en laten we alleen maar
vaststellen, dat de nog steeds angstwekkend-
snelle achteruitgang van het hoofdstedelijk
tramvervoer (in de afgeloopen maanden van
dit jaar nam het al weer met vele millioenen
passagiers .af!) toch zeker niet alleen ver
klaard kan worden met een verwijzing naar
het feit dat de tram het tegenwoordig overal
zoowel in binnen-, als in buitenland moeilijk
heeft en als gevolg van de algemeene malaise.
Er zal allicht toch ook wel „iets" te wijten
vallen aan die, door dr. Lulofs geconstateerde
geestelijke malaise onder het personeel. Waar
van men dan echter wel nog kan zeggen, dat
dit verschijnsel zich waarlijk niet alleen bij
de Amsterdamsche gemeentetram voordoet
en dat ook de oorzaken daarvan misschien
wel dieper liggen dan in den onwil, sleur,
gemakzucht, enz. van een aantal afzonder
lijke personen.
Hergeboorte van „Flora.".
Van de niet vertrouwelijke, maar open
bare gemeentelijke zaken valt er verder dit
keer nog maar één te noemen, die voor de
naaste toekomst van een zeker belang kan
zijn. De beslissing namelijk, die de Raad
nam om een gedeelte van den tuin van het
museum Willet Holthuijsen, indertijd bij
legaat aan de gemeente vermaakt, in erf
pacht te geven aan den nieuwen exploitant
van Flora in de Amstelstraat, die dit oude, I
enkele jaren geleden door brand vernielde
theater wil opbouwen en uitbreiden tot een
soort modern vermaakspaleis, waarin het
café-chantant, de bioscoop, de rolschaatsen-
baan, enz., een ruim en van alle gemakken
voorzien onderdak zullen vinden. Het bleek
bij de verdediging van de desbetreffende
voordracht, dat men achter de tafel van B.
en W. zeer met dit plan was ingenomen en
dat men den nieuwen Flora-exploitant, die,
zonder eenige garantie of bijdrage van de
gemeente te vragen, een 3 millioen ln deze
onderneming wil steken en in wie „het ge
meentebestuur alle mogelijke vertrouwen
heeft", zooveel mogelijk ter wille wenscltt te
zijn. De kaarten van den heer Koopman
en zijn Groote Schouwburgplan, die 'n oogen
blik wat beter geschikt leken, zijn hierdoor
weer wat ongunstiger komen te liggen. Men
kreeg den indruk, dat het plotselinge enthou
siasme, dat althans een deel van het College
ten aanzien van dezen Flora-her- en nieuw
bouw ten toon spreidde, mede zijn oorzaak
vond in een verlangen om Koopman's Groo-
ten Schouwburg van de baan te duwen! Het
is dan ook niet liitgesloten, dat B. en W.
gauw nog even deze voordracht „er door
drukten", vóór dat de uitgestelde behandeling
van het plan-Koopman op het Prinsenhof
aan de orde komt, teneinde een nieuw argu
ment te hebben om hun aanvankelijk afwij
zend prae-advies op dat plan te kunnen stut
ten en handhaven. Teneinde althans de
garantie-eisch van den heer Koopman met
een verwijzing naar den Flora-exploitant, die
er dan toch maar geheel alleen, zonder ge-
meenteüjke hulp, zegt te kunnen komen,
te kunnen afwijzen. In alle geval is dezen j
gang van zaken voor de Groote Schouw-
burg-promoiors, die nu reeds twaalf jaar
achtereen onverdroten aan hun plannen ge- I
werkt hebben, een tegenslag. Nog maar twee
weken geleden dachten zij de veilige haven
eindelijk in zicht te krijgen; nu dreigt zij
weer achter den horizont te verdwijnen en li
wordt een behouden binnenkropen minstens I
genomen twijfelachtig....
Vondel-strijd. De Gijsbrccht.
Onderwijl er gewerkt wordt en gestreden fl
voor bouw van nieuwe, groote schouwbur--
gen, nieuwe groote vermaakspaleizen (de
bouw van de zesdaagsche wielerbaan in het
eveneens tot vermaaks-paleis herschapen
R.A.I.-gebouw is ook al bijna gereed),,—
gaat de bestaansstrijd op leven en dood van
het dozijn tooneelgezelschappen en gezel
schapjes in de bestaande schouwburgen on
verdroten zijn gang. Definitieve overwinnin
gen of nederlagen zijn er nog niet te regis-
treeren. Die zullen waarschijnlijk pas zoo
omstreeks nieuwjaar te vermelden vallen. I
Alleen kan men nu wel reeds zeggen, dat het
Amsterdamsch Tooneel van Defresne en van 1
Dalsum een goeden kans maakt als nummer
één der overlevenden de eindstreep van het
jaar te zullen halen. Vooral met de recente t
opvoering van het nieuwe stuk „Noach", f.'
die van alle zijden als een groote toonee!-
daad geroemd werd. heeft het zich onder
de favorieten geplaatst. En als van Dalsum
zélf op Nieuwjaarsdag, temidden van zijn j
troup of met anderen, den Gijsbrecht te P
spelen krijgt (ook ten dézen staan zijn kan-
sen er niet slecht voor), dan zal hij misschien
ook wel de woorden, waarmede het stuk in
zet, met een opgelucht gemoed op zichzelf
als tooneeldirecteur en op zijn gezelschap als
toepasselijk kunnen voelen....
Het hemelsche gerecht heeft zich ten
lange lesten
Erbarremt over mij en mijn benauwde
vesten
Die Gijsbrecht-opvoering, ik had 't er
al eens met een enkel woord over, die is
op het oogenblik in den tooneelstrijd één
van de voornaamste inzetten. Ook al zou het
groote publiek nog meer uit den schouwburg
gaan wegblijven dan het den laatsten tijd al
deed, naar den Gijsbrecht zal het in drom
men gaan. Die goede Amsterdamsche traditie
zal niet gebroken worden; zij bleef vanaf
den derden van Louwmaand (Januari) 1638,
toen men met Vondel's nieuwe treurspel Cos-
ter's Academie inwijdde, onveranderd ge
handhaafd en zij zal ook nu gehandhaafd blij
ven. Er zijn tallooze Amsterdammers die
anders nooit naar de comedie gaan, maar
toch nooit verzuimen eens in het jaar den
Gijsbrecht te gaan zienMen is nu al
bijna driehonderd jaar lang deze gewoonte
trouw gebleven; ook de gewoonte van vele
Amsterdamsche families om wanneer de
meisjes en jongens tot de jaren des onder-
scheids zijn gekomen en zij „in de wereld r
gebracht" moeten worden, hun eerste intrede f
in die wereld te doen zijn: de voorstelling
van de Gijsbrecht van Aemstel. De toeloop V
er naar bleef, deze drie eeuwen lang. A'
werd hij dan toch misschien wel Iets minder
dan in de dagen van Pieter Langendijk, dte
