Kannewasser's Sint Nicolaasfeest
Rijk en geen geld.
TERUG UIT HET LAND VAN IJS EN SNEEUW!
HOOFDKANTOOR
KONINGSTRAAT 76
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BuitenSandsch overzicht.
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1932
De verdediging van de Fransche Oostgrens. - De
weer gespannen verhouding tusschen Pruisen en liet
rijk. - Hen congres van het Int. Landbouw bureau. -
De presidentsverkiezing in de Ver. Staten.
OP 6 DECEMBER IR „CASINO".
De leden der Franck-Filmexpeditie weer behouden
uit de Poolstreken teruggekeerd
VOOR
(ER Zin GEEN SLAAPNuMMERS MEER)
Wederom rugpijn
FEUILLETON
ec»t» jAAAGAkC
DERSCHE COURANT
:-c»o»-
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Keldersche Courant f 1.50; voor
Ivoegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p. 6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekstl dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4ct.
De verdedigingswerken aan de Fran
sche Oostgrens. Dit is nu juist geen on
derwerp in dezen tijd van spreken en
schrijven over „ontwapening" en dat wij
het onder het buitenlandsch-overzicht be
handelen is nergens anders om dan om
nogmaals aan te toonen, dat het zoo
noodzakelijk vertrouwen in elkander, ten
eenenmale ontbreekt. Men denkt er
slechts over hoe men zich het best tegen
zijn denkbeeldigen vijand kan wapenen
en verdedigen. Maar dat kweekt niet den
geest die noodig is voor bewapeningsbe
perking, die noodig is voor een betere
verstandhouding onder de volken. Een
sober berichtje, als het onderstaande,
dat wij in een onzer groote bladen aan
troffen, zegt genoeg, voor wie lezen kan.
Wij geven het dus verder zonder com
mentaar weer.
De Fransche generaal Bourgeois heeft
interessante mededeelingen gedaan over
den stand van zaken betreffende de nieu
we verdedigingswerken aan de Fransche
oostgrens.
De kern van de versterkingen langs
het Rhöne-front zijn de kleine uitermate
versterkte forten, die op sommige plaat
sen zelfs in groepen van tien bij elkaar
liggen op punten, waar de mogelijkheid
bestaat dat een vijandelijk leger zou
kunnen trachten over de rivier te trek
ken. De wapening van deze versterkin
gen, die betrekkelijk klein van omvang
zijn, bestaat uit lichte artillerie en ma-
chinegeweren. Deze versterkingen zijn
practisch zoo goed als voltooid.
De groote verdedigingswerken liggen
langs de Lotharingsche grens en zijn
voorbeelden van de modernste militaire
techniek en wetenschap. Zij zijn nog niet
voltooid, doch generaal Bourgeois ver
wacht, dat dit binnen tweebaar het geval
zal zijn.
En verderop zegt het blad: De maat
regelen, die de rijksregeering genomen
heeft, zijn niet als voorloopig bedoeld,
doch als de kern van de reorganisatie van
het Rijk. De bedoeling is van het rijks
gezag een uitsluitend centraal gezag te
Zaleski, de Poolsche minister van
buitenlandsche zaken.
maken, terwijl de landen tusschen-instan-
ties zullen worden, die niet meer over
eenige macht zullen beschikken.
Hiermede schendt de rijkskanselier zijn
belofte, dat de bestuurshervormlng zou
geschieden op federalistischen grondslag
en dat er niets zou worden ondernomen
zonder dat eerst de landen gehoord wa«
ren. Beieren is weliswaar bereid mee te
werken aan een hervorming van het Rijk,
doch zulks moet geschieden op federa
listischen grondslag en langs grondwette
lijke wegen, en niet door middel van een,
staatsgreep op grond* van artikel 48. Ten
slotte heeft Held nog verzekerd, dat hij
den weg tot overleg niet heeft willen af
snijden. Wanneer men van beide kanten
i van goeden wille is, staat deze nog altijd
open.
Voorloopig blijft de rijksregeering nog
ongenegen af te, wijken van de arbitraire
wijze van optreden, die zij in deze zaak
heeft aangenomen.
door het aanvaarden van een bedenkelijk
risico in geldzaken. De tijd van ongebrei
deld individualisme is voorbij, het stelsel
van reglementeering is thans reeds in
geluid.
Aan den anderen kant onderscheidt zich
de agrarisch-democratisc-he voorstelling
van vrijheid niet alleen van de kapitalis
tische maar ook van de socialistische,
welke laatste tot dictatuur van het pro
letariaat moet leiden. De boer doet geen
afstand van zijn individualisme, dat ein
digt bij het coöperatiewezen.
De secretaris-generaal Metsjirsj con
stateert in ïijn rapport, dat alle verslagen
over de landbouwcrisis, die voor het con-|
gres zijn samengesteld, de crisis toeschrij- j
ven aan dezelfde oorzaak, n.1. dispari
teit der prijzen tusschen landbouw- en
industrieele producten, toeneming der(
fiscale en sociale lasten, schulden en ge
brek aan kapitaal. Uitbreiding en ver
sterking der binnenlandsche markt ah
middel tot bestrijding der crisis, kan
slechts dan succes hebben, wanneer de
verbruiker zelf niet door de crisis is ge
troffen. Een algemeen coöperatiestelsel
voor geheel Europa ware stellig een uit
weg, doch vele staten willen hier niet
aan, omdat zij hierdoor hun overzeeschcn t
handel bedreigd achten.
Het tijdschrift Litterary Digest publi
ceert het resultaat van een enquete onder
3 millioen kiezers over de presidentsver
kiezing. Roosevelt kreeg bij deze en-1
quète 50 pet. meer stemmen dan Hoover
en ten aanzien van de kiesdistricten had
Roosevelt een meerderheid in 474 geval
len en Hoover slechts in 57. De socialis
tische candidaat Thomas kreeg 4.8 pet.
der stemmen, maar in geen enkel kies
district had hij de meerderheid. Opge
werkt wordt, dat de resultaten, die de Li-
terary Digest bij de vorige verkiezing
publiceerde, slechts 5 pet. van den wer-
kelqken uitslag der verkiezing verschil
den.
HET NATIONALE CRISISCOMITE.
Het secretariaat van het nationale cri-
sieomité deelt mede:
Nadat in Augustus en September het
totaal der ingekomen giften ongeveer
constant was gebleven (per maand onge
veer 39.000), is gedurende October een
LEEST ONS RECLAMEBOEKJE.
verblijdende stijging verkregen, welke
ongetwijfeld mag toegeschreven worden
aan de op 1 October door den voorzitter
gehouden radio-rede. In totaal werd ge
durende October ontvangen 67.518.11,
hetgeen met de vorige ontvangsten een
totaal generaal maakt van 1.101.291.54.
In dit bedrag zijn begrepen enkele groote
giften, n.1. 5000 van een bekende con-
fectie-firma; een gift van 1000 en twee
van 500. benevens een gift van 2165
van de Nederlandsche vereenigtng voor
huisvrouwen.
Over dezelfde maand werd uitgekeerd:
A-steun 29.352.57, B-steun (aanvullen
de steun aan werkloozen) 87.897.82.
De gespannen verhouding tusschen
Pruisen en het rijk, die aanvankelijk wat
geluwd was, is verscherpt geworden door
de uitspraak van het rijksgerechtshof.
Wij hebben in ons vorig nummer daar
over nog een bericht op genomen. In de
Nw. Rott. Crt. wordt er een artikel aan
gewijd, waaraan wij het volgende ont-
leenen:
In wezen komt het huidige conflict
daarop neer, schrijft het blad, dat vol
gens de Pruisische regeering de uit
spraak van het Rijksgerechtshof slechts
beteekent, dat de rijkscommissaris de
zorg voor de bescherming van rust en
orde op zich neemt, terwijl volgens de
rijksregeering het heele uitvoerende be
stuur in een hand moet zijn, d.w.z. aan den
rijkscommissaris ondergeschikt. Hinden
burg staat aan de zijde van de rijksregee
ring, daar volgens hem niet alleen de
machtsmiddelen van Pruisen en het rijk
in een hand moeten zijn, maar ook de
politiek van Pruisen en van het rijk in
dezelfde richting moeten worden geleid.
Hij steunt daarbij op de uitspraak van het
Leipziger Hof, dat inderdaad den rijks
president deze taak toekent in geval van
dreigend gevaar volgens art. 48 par. 2.
Een congres van het Internationaal
Landbouw-bureau is Donderdag te Praag
door zijn oprichter en voorzitter, den
Tsjecho-Slowakschen minister van land
bouw, dr. Hodza, geopend. Twaalf staten
w.o. ook Nederland, nemen er, volgens
den Praagschen corr. van de Nw. Rott.
Crt., aan deel.
In zijn openingsrede gewaagde Hodza
van den strijd tusschen dictatuur en de
mocratie, welke in de verschillende lan
den wordt gevoerd. De plaats van den
landbouw kan slechts in de eerste gelede
ren der democratie zijn. Anderzijds moet
de landbouw het bolwerk tegen het bols
jewisme vormen op zijn weg naar West-
Europa. De boeren in Rusland zelf zullen
de groote en levende hindernis voor het
bolsjewisme in het Oosten voeren.
Wij gelooven - aldus Hodza niet
aan den ondergang van het kapitalisme,
maar wel moet dit afstand doen van zijn
methodes. Het moet de niet-gecontroleer-
de vrije concurrentie en de speculatie
laten varen en het kapitaal stelle zich in
dienst der productie en bedreige deze
niet door speculatieve overproductite of
Hoover.
Roosevelt.
De beide candidaten voor het
presidentschap der Vereen. Staten.
De presidentsverkiezing in de Ver.
Staten staat voor de deur en de voorspel
lingen komen los. Wie zal er gekozen
worden? Men meent dat Hoover niet veel
kans zal maken en dat zijn tegencanch-
daat Roosevelt, wiens conterfeitsel men
hierboven vindt afgebeeld, bewoner van
het Witte Huis zal worden. De beide can
didaten zijn begonnen aan een felle slot-
campagne. Hoover in het midden-Wes
ten, Roosevelt in den staat New York.
De Democraten rekenen er nu op, dat
zij de overwining zullen behalen; zij po
gen meer hun positie te consolideeren
dan veel nieuwe aanhangers te winnen;
Hoover daarentegen zal naar men ver
wacht, zijn tegenstanders krachtig aan
vallen en een wanhopige poging doen
om het in de laatste jaren verloren ter
rein te herwinnen. Men is algemeen,
aldus Reuter, van opvatting, dat als
Hoover verslagen wordt, dat een gevolg
zal zijn van het feit, dat hij in een periode
van depressie president was.
door
ERNST UDET.
Op 27 October j.1. is de film
regisseur Dr. Franc-k, bekend om
zijn kunstwerken als „De Heilige
Berg" en „De Witte Hel van de
Piz Palü", uit de Poolstreken te
ruggekeerd. Zooals men zich ber
inneren zal is gedurende deze
expeditie Dr. W. Sorge eenigen
tijd vermist geweest, doch de be
kende vlieger Udet was het ten
slotte, welke hem wist op te spo
ren. We laten hier den vliege
nier aan het woord.
Verscheidene weken na den terugkeer
van haar hoofdrolvertolkster, de moedige
Leni Riefenstahl, is eindelijk de hoofü-
trcep van de filmexpeditie van Dr. Franek
teruggekeerd.met haar land- en water
vliegtuigen, haar motorbooten, kajaks,
berggidsen, filmoperateurs, hondesleden
en radioapparaten.
Ja, wü hebben onze Groenland-expeditie
zoo goed en nauwkeurig mogelijk voor
bereid, het prestige van de Duitsche cul
tuurfilm stond op het spel; de oogen van
heel de wereld waren op ons gericht. Wij
waren dos in de eerste plaats hieraan ver
plicht onze maatregelen zoo uitgebreid
mogelijk te nemen. Haast zou ik willen
zeggen, dat de resultaten van de vorige,
wetenschappelijke expeditie veel beter
zouden zijn geweest, als de veiligheids
maatregelen even serieus genomen waren,
als by ons het geval was"
Ik ben zelf ontelbare malen bij mijn
vliegacrobatiek in levensgevaar geweest,
maar ik kan met trots verklaren, dat er
op deze expeditie geen menschen- of die
renleven lichtzinnig of onnoodig in gevaar
gebracht is....
En desondanks blijven er steeds situa
ties bestaan, waarbij de betrokkenen tot
zichzelf zeiden; „Ik ben er geweest er
zou een wonder moeten geschieden, als ik
hier ongedeerd weet te ontkomen!" Dat
heeft natuurlijk niets met slapheid of
wanhoop te maken. Het is beter, dat men
zich ten allen tijde de waarheid klaar voor
oogen weet te stellen, om alle energie in
te spannen en het Toeval een handje te
helpen. En dat moet ik zeggen on
danks alle veiligheidsmaatregelen is men
maar al te dikwijls verduiveld dicht bij
een catastrophe geweest!
Op zekeren dag was Dr. Sorge, de we
tenschappelijke leider van deze expeditie,
in zijn bootje.... verdwenen en niet meer
teruggekeerd! Wachten, wachten, twee
dagen en niemand komt terug! En dan
zoeken tusschen de qsfjorden van de
Groenland-kust, mijlen ver in den omtrek,
naar een mensch. een onbeteekenend zwart
stipje in die wijde, witte uitgestrektheid
verloren tusschen ijsblokken en ijs
bergen, als een speld in een hooischelf!
Ieder van ons is er ten volle van over
tuigd, dat wii een waanzinnig geluk moe
ten hebben om onzen armen vriend Sorge
weer terug te vinden!.... Dan volgen er
tallooze rondvluchten over dit sterk ver
brokkeld, gespleten kustgebied. Mooie,
nog warme, windstille dagen een blau
we, heldere lucht. En boven deze gouden
en witte heerlijkheid van Zon, ijs en
sneeuw, met de blauwviolette schaduwen
vliegt men heen en weer en zou men ge
lukkig en tevreden kunnen zijn, als alles
maar in orde ware geweest
Men vliegt en vliegt men kijkt de
oogen uit het hoofd, ondanks de sneeuw-
bril is men doezelig en vermoeid door
het aanhoudend turen.... alles schemert
voor deoogenhemel, ijs en zee zijn
nauwelijks meer van elkander te onder
scheiden dat kan gevaarlijk zijn
voor een vliegenier! En dan nog het on
aangename gevoel.... voor de film te
spelen 1
Wat dit zoeken naar Dr. Sorge met de
film te maken heeft?....
In werkelijkheids niets, totaal niets, na
tuurlijk! Maar de regie schreef voor, dat
ik op zekeren dag moest zoeken naar
iemand, die verloren was gegaanen
als dat dan eens werkelijkheid wordt,
krijgt men steeds het onaangename ge
voel, dat uit een film de bloedige waarheid
is geworden. Of nóg erger: dat men zich
er niet mee bemoeien mag of het spel is,
of werkelijkheid dat de hoofdzaak is,
dat de belichting goed is en dat de film
strook veilig naar huis komt. En als wer
kelijk een ongeluk geschiedt, dan moet
men dat vanzelfsprekend meefilmen. En
zoo zal een leek, die het resultaat ziet,
onwillekeurig den indruk krijgen, dat men
de film superieur stelt aan menschenleven'
en menschenlot. Hetgeen wii overigens
zélf nog wel op oogenblikken van moede
loosheid ondervinden!
Als ik daaraan denk. voel ik nog steeds
een zekere beklemmingEn tóch is
het onzin. Bovendien hadden wij het on
uitsprekelijke geluk onze wakkere Sorge
terug te vinden na negen dagen, waar
in hij zich met mannenmoed door het
leven geslagen had. Zijn boot was verdwe
nen, de resten hadden wij reeds vroeger
I
UNIE-OBLIGATIEN
Voortdurend pijn in de lendenen, of scherpe
steken als gij u bukt of opricht, wijzen op ver
zwakking der organen in den rug. Des te
meer als gij tevens blazen onder de oogen,
duizeligheid, hoofdpijn of urinestoornissen
kunt opmerken
Verwaarloozing dezer verschijnselen kan
aanleiding geven tot ernstige kwalen. Er be
staat gevaar voor maandenlange pijn of wer
keloosheid door rheumatiek, ischias, spit,
blaaszwakte. waterzucht enz
Laat Foster's Rugpijn Pillen de organen
weder tot gezonde werking brengen, zoodat
het urinezuur en de andere schadelijke stoffen
weder uit het bloed gefiltreerd worden. Reeds
jaren verwierf dit speciale middel naam door
tallooze mannen en vrouwen van eiken leeftijd
hun gezondheid en kracht te hergeven.
Bij .alle drogisten enz. a 1.75 per flacon.
door
E. FHILLIPS OPPENHEIM.
18)
Frances was niet in staat te antwoor
den. Aanmoedigend nam Bliss haar hand
in de zijne.
„We zijn vanmorgen pas getrouwd
legde hij uit, „en volgens haar beste
weten was ik arm. Ik probeer haar nu
langzamerhand voor te bereiden. En als
u me nu even pen en inkt wilt geven, Sir
James, dan zal ik zorgen, dat uw gasthuis
niet onder 't feit lijdt, dat ik de wedden
schap gewonnen heb."
Meteen haalde "hij een gloednieuw
chèque-boek uit den binnenzak van zijn
jas. Voor de tweede maal op dezen bewus-
ten dag onderteekende hij een chèque en
weer genoot hij van het gevoel van
macht, dat het simpele zetten van zijn
naam hem al gaf.
„Betaalbaar aan Sir James Alroyd of
order de somma van: Vijf en twintig dui
zend pond."
Heel zachtjes in zichzelf, las hq die
woorden op, toen begon hq te lachen.
„Weet u wel, dokter," zeide hq, „dat ik
hier met twaalf shilling en zes pence in
mqn zak ben binnengekomen, en dat ik
vanmorgen al twee standjes van mijn
vrouw heb gehad, omdat ik me de weelde
van een taxi durfde veroorloven?"
De dokter nam de chèque van Bliss
aan en zag het bedrag. Weer stak liq
Bliss de hand toe.
„U moest eens weten," zeide hij heel
ernstig, „hoeveel goed dit zal doen."
„In elk geval,' antwoordde Bliss, „ben
ik nu beter in staat het te begrijpen dan
een jaar geleden. En dank zij uw goeden
raad, Sir James, heb ik nu wel een do-
zqn manieren leeren kennen, waarop ik
in de toekomst mijn geld en mijn tijd
nuttig kan besteden."
„Ik zou het heel prettig vinden, als u
me eens uw ondervindingen van het af-
geloopen jaar wilde vertellen," zeide de
dokter. „Zoudt u me het genoegen willen
doen om met uw vrouw in den loop van
de volgende week hier te komen dinee-
ren? Woensdag bijvoorbeeld? Het zou
meteen een goede gelegenheid voor de
overige leden van het bestuur zijn om u
te ontmoeten."
„Met het meeste genoegen", stemde
Bliss toe, terwijl hq meteen opstond.
„Maar u wilt ons zeker nu wel exuseeren?
Dit is namelijk ons eerste bezoek ge
weest."
De dokter drukte even op het schei-
knopje. Daarna gaf hij hen beiden de
hand.
„Ik wensch u nogmaals beiden het aller
beste toe," zeide hij hartelijk. „En ik
herhaal u," ging hij voort, terwijl hij
Bliss op de schouders klopte, „dat ik nog
nooit zoo trotsch op een patiënt ben ge
weest als op u."
HOOFDSTUK XXXIII.
Voor de deur van den dokter stond een
prachtige auto te wachten. Toen Bliss en
zijn vrouw de voordeur uitkwamen,
maakte de chauffeur het portier open en
.tikte aan zijn pet.
t „Ziezoo, daar zijn we weer, Hayes
zeide Bliss vriendelijk. „Loopt de wagen
goed?"
i ,,'t Gaat nogal mijnheer. U moet in
aanmerking nemen, dat hij een jaar in de
garage opgeborgen heeft gestaan."
„Enfin, we zullen haar nu wel weer in
orde krijgen," antwoordde Bliss, terwql
hij Frances hielp instappen. „Over een
paar weken gaan we naar de Fransche
Riviera."
Het portier sloeg dicht, de chauffeur
ging op zqn plaats zitten en even daarna
reed de wagen weg. Frances keek Bliss
bijna angstig aan.
„Vertel me niet te veel ineens,"
smeekte ze, „maar.hoort deze auto
van jou?"
„Neen, van ons," lachte Bliss. „Maar
luister nu eens even kind. 't Wordt tqd,
dat je de waarheid weet. Een jaar geleden
voelde ik me niet goed in orde. Ik was
een rijke, luie en egoïstische kerel. Ik
ging te laat naar bed, ik at te veel en
dronk te veel, mqn hersenen hadden als
eenig onderwerp mezelf en hoe mezelf te
vermaken. En toen lieten mijn zenuwen
me in den steek. En daarom ging ik naar
den dokter, met wien je zoo juist hebt
kennis gemaakt. Maar ik was niet het
slag patiënt, waarvoor hij ook maar
eenige sympathie voelde. Daarom ver
telde hij me zoo onhebbelijk mogelqk, hoe
hq over mij en over mijn manier van
leven dacht, en toen hq klaar was, wees
hq me, om zoo te zeggen, de deur. En
toen ik hem goeden dag wilde zeggen,
weigerde hq botweg mij een hand te ge
ven. Hij vond het absoluut niet noodig
om me iets voor te schrijven. Zijn raad
bestond daarin, dat ik eens voor een jaar
moest probeeren mqn eigen brood te
verdienen en heel complimenteus voegde
hij er aan toe, dat hq me er toch niet toe
in staat achtte! Hij prikkelde mij net zoo
lang, tot ik driftig werd. En toen heb ik
een weddenschap met hem aangegaan,
dat ik een jaar lang van mqn eigen ver-
diende geld zou leven, dat ik geen penny 1
van mqn geld zou aanraken, behalve een
bankbiljet van vijf pond om mee te be-
ginnen. Dat is nu precies een jaar geleden
en vandaag heb ik mijn weddenschap ge-1
wonnen. De termen waren van mqn kant
vijfentwintig duizend pond voor zijn gast
huis en van mijn kant een eerlijk ge
meende" handdruk en een verontschuldi
ging. En bij de ontknooping ben je zoo
even zelf geweest, Frances. Heb je opge-,
let hoe hq betaald heeft? Eerlijk als man
tegen man."
„Maar jij?" vroeg ze aarzelend. „Jij was
al dien tijd dus rijk? Je hadt gemakke
lijk die vqfentwintig duizend pond kun
nen betalen?"
„Natuurlijk zou ik hebben kunnen be
talen," gaf Bliss toe. „Als je opgelet had,
zooeven, dan zou je gezien hebben, dat ik
ze hem cadeau heb gedaan voor zqn gast
huis. Je zult me nu wel een aartsbedrie
ger vinden, maar misschien kan je toch
wel begrqpen, dat ik me in een allermoei-
lqkste positie bevond. Als ik op een of
andere manier van mijn eigen geld ge
bruikte, dan moest ik zorg dragen, dat
ik persoonlqk ook niet het minste voor
deel ervan had. Toen ik merkte, dat het
Mr. Masters aan kapitaal ontbrak, heb
ik hem geholpen, om een groote reclame
voor zijn fornuizen te maken, maar daar
door zette ik meteen een streep onder
mqn connecties met hem. En die hakken-
fabrikant, Mr. Morgan, heb ik een fail
lissement'bespaard, maar toen zat er voor
mij ook weer niets anders op dan heen
te gaan. Jij was het probleem, dat het
moeilijkst op te lossen was. Aan den
eenen kant had ik je zoo dolgraag alle
misère bespaard, maar aan den anderen
kant, was het een van mqn grootste
wenschen, dat je van me zoudt leeren
houden, zooals ik toen was, dat je mei
me zoudt trouwen zonder iets van m'n
werkelqke positie af te weten en daar
na. daarna kon ik dan probeeren om
je leven zooveel mogelijk, tot een
sprookje te maken."
Frances begon zachtjes te huilen.
„Laat me maar even gaan," zeide ze,
„den laatsten tqd is het leven zoo moei-
Iqk geweest, dat ik zelfs de hoop op iets
beters begon te verliezen."
Even daarna hield de auto voor Arle-
ton Court stil. De portier wist zijn ver
bazing over de zonderlinge kleeding van
Bliss onder een groot vertoon van be
leefdheid te verbergen. Ze stapten samen
in de lieft naar de vierde verdieping. Even
daarna drukte Bliss op het sehelknopje.
En na even wachten werd de deur open
gedaan door een zeer onderdanigen Clo-
wes. Nauwelijks waren ze in de hall of
mr. Crawley kwam met uitgestoken han
den naar hen toe.
„Daar zqn ze eindelqk, gelukkig, ge
lukkig," zeide hij, zichtbaar opgelucht.
„Mijn waarde heer, u moest eens weten,
hoe blij ik ben u weer hier te zien. Ik heb
al uwe instructies tot de laatste letter
opgevolgd, zonder ook maar een keer
mijn nieuwsgierigheid te toonen. Wilt u
me even voorstellen?"
„Mag ik je even voorstellen, Frances,"
zeide Bliss, „mijn zaakwaarnemer en
vriend mr. Crawley. Gedurende het laat
ste jaar heb ik hem een paar keer bijna
tot wanhoop gebracht, maar ik denk, dat
hij me alles vergeven zal, als hq maar
eerst de heele geschiedenis kent."
„Ik heb nog nooit zoo'n merkwaardig
mensch gezien als uw man is, mijn beste
mevrouw," verklaarde mr. Crawley. „En
lk moet u eerlijk bekennen, dat zijn
proefnemingen gedurende het laatste
jaar me wel eens angstige oogenblikken
bezorgd hebben. Maar over het resultaat
I van een van die proefnemingen maak ik
hem mqn compliment."
Frances -bloosde, maar gaf hem toch
met een allerliefsten glimlach haar hand.
Met hun drieën gingen ze de eetkamer
binnen, waar de tafel al gedekt stond
voor de luncn. Mr. Crawley schelde.
„Mqn vrouw heeft precies uw instruc
ties opgevolgd," zeide hij, zich tot Bliss
wendende. „Ik hoop dat de inrichting
van de kamers naar uw zin zal zijn. Wilt
ju even meegaan?"
Hq bracht hen naar de deur van een
keurig ingericht boudoir, waar een slaap
kamer op uit kwam. Bij hun binnenko
men kwam een eenvoudig gekleede ka
menier naar hpn toe. De slaapkamer bood
een zonderlingen aanblik, elk meubel
stuk stond opgestapeld met doozen.
„Ik geloof niet, dat ik iets vergeten
I heb," zeide mr. Crawley, terwijl hij zijn
notitieboekje raadpleegde. „Laat eens
zien. Levillion heeft de bestelde japon
nen gestuurd, over een half uur komt de
1 coupeuse om te passen. De andere dingen
van Bond-Street zijn allemaal op zicht."
„Wil mevrouw eerst ontbijten, of zal
ik eerst het bad klaarmaakte?" vroeg de
kamenier beleefd.
Frances keek Bliss aan, haar lippen
trilden. Geruststellend stak hij zijn arm
door den hare.
„Zorg, dat het bad over een half uur
klaar is en leg wat kleeren uit," zeide hij
rustig. „Kom kind, ga mee, het wordt nu
langzamerhand tijd om op eikaars ge
zondheid te drinken met iets beters dan
de Médoc, waarvoor je me altijd zoo'n
standje gaf. Maak een flesch champagne
open, Clowes," ging hq voort, terwijl ze
de eetkamer binnen gingen en zich aan
tafel zetten. „En nu, mr. Crawley, als u
nu maar luisteren wilt."
Met een paar woorden bracht hij mr.
Crawley van de aanleiding van zqn
eigenaardig lijkend experiment op de
hoogte. De rechtsgeleerde luisterde zwij
gend toe, maar toen het verhaal geëin
digd was, drukte hij zqn cliënt hartelijk
de hand.
„Ik ben van mijn leven nog nooit zoo
verbaasd geweest, mr. Bliss," verklaarde
hq. „En ik hoop van harte, dat u zoo
gelukkig mag worden als u verdient".
„Daar zullen we op drinken," zeide
Bliss, terwql hij zijn glas omhoog hief.
„Op jullie beider gezondheid, jongelui."
ging de rechtsgeleerde voort. „En op jullie
huwelqk, dat zoo romantisch mogelijk be
gonnen is. Jullie hebben beiden ook den
harden kant van 't leven leeren kennen,
je hebt beiden ondervinding opgedaan,
die op jullie volgend leven invloed zullen
oefenen. En wat mij betreft," ging hij
voort, terwql hij zqn hoed greep, „ik zal
nooit vergeten, mqn beste mevrouw, wat
en goed figuur uw man maakte boven op
de bestuurdersplaats van een omnibus".
Even daarna nam hq afscheid en nu
waren ze voor 't eerst alleen. Impulsief
keerde Frances zich tot haar man.
„Ik kan het nog niet gelooven, dat het
heuseh waar is," zeide ze. „Je zult zien,
dat ik er nooit aan wennen zal."
(Slot volgt.)
