J. J. H. KOOPMAN
Bontkragen
Bontmantels
Bontvellen
UZIKALE RH APSODIE
TWEEDE BLAD
HELDERSCHE COURANT VAN ZATERDAG 12 NOVEMBER 1932.
Vossen en Sto&wJs
Stoffenmantels naar maat
met prima bontkraag f
WESTSTRAAT 14
SPOORWEGONGELUK.
Brand in een Kindertehuis.
unüerzoek van oorlogskinderen, meening is, dat zij meer gevarieerd on
derwijs moeten hebben, dan op onze scho-
Over het algemeen nerveus. len gegeven wordt en zij tot nu toe ge
kregen hebben. Deze kinderen gaan nu
Na den oorlog heeft zich in Engeland langzamerhand allen van school en het
een^ commissie gevormd, die zich speciaal eerste vraagstuk waar ze tegenover
bezig houdt met de vraag, of kinderen, komen te staan is, hoe zij geschikt werk
die gedurende den oorlog geboren zijn, moeten vinden. Hoe zullen zij reageeren
anders zijn dan kinderen, die voor of na op de verschillende moeilijkheden, waar
den oorlog geboren werden. Deze kinde- op zij ongetwijfeld zullen stuiten? Zullen
ren zijn aldoor gadegeslagen door hun zy jets bereiken?"
Kijkjes uit mijn venster.
De draaiorgelmannetjes.
Oorspronkelijk verhaal
door
JAN FEITH.
Buitenland.
vermeen bet gen geheel en een zeer groot aantal ge- RRNTM APA7I IN
vermogen van den spoorwegmagnaat, dat deeltelijk vernield. Vier personen werden ÖU"« mAuAZIJN
toen geschat werd on 100 millioen J Vi ,J;
i. r \aai viccitciijiv. veilutfia. vier pp
toen geschat werd op 100 millioen dollar, zwaar en 40 lichtgewond.
Natuurlijk is ook dit fortuin door de crisis zeer groot,
niet onaangetast gelaten.
De schade is
De spoorwegdirectie te Frankfort a/d
m. deelt mee, dat op het Station Paasen
Donderdagochtend tegen half acht een
van Fulda naar Giessen rijdende boemel-
trein op een op het stationsemplacement
stilstaanden goederentrein, is gereden.
Hierdoor zijn vijf wagens ontspoord; 16
passagiers zijn licht gekwetst.
EEN ERNSTIG ONGELUK
TE STETTTN.
3 dooden, 9 vermisten.
Donderdagochtend is te Waedenswil
16 gekwetsten, (kanton Ziirich) een tehuis verbrand, dat
80 achterlijke kinderen herbergde. Tot
nu toe heeft men de lijken van drie kin
deren gevonden; negen worden nog ver
mist.
Twee dooden.
Te Stettin is Donderdagochtend bij het
herstellen van een gasleiding een ern
stig ongeluk gebeurd, waarbij twee ar
beiders zijn gedood. In strijd met de
dienstaanwijzingen zijn vier arbeiders in
de gasschacht gegaan, vóórdat de opzich
ter was gekomen. Door het uitstroomende
gas raakten de vier arbeiders bedwelmd.
De brandweer heeft de mannen, die ern
stig waren vergiftigd, naar het zieken
huis gebracht, waar twee hunner kort
daarop zijn bezweken.
SLECHTE TIJDEN AAN DE RIVIERA.
In het Casino te Cannes heeft men,
zoo meldt V. D. uit Nice in het seizoen
1931 ongeveer 50 pet. minder inkomsten
geboekt dan in het vorige jaar. Te Juan
les Pins bedroegen de ontvangsten
slechts een derde van die van 1930. Des
ondanks is het seizoen aan de Riviera
nog beter geweest dan in de andere bad
plaatsen zooals Biarritz, Deauville, Le
Touquet.
GORGOELOF'S KIND.
Het kind, dat Gorgoelof, de i >rde-
naar van president Doumer, zeide te wil
len zien alvorens terecht gesteld te wor
den, is geboren. Zijn vrouw toefde de
laatste weken bij haar familie in Duitsch-
Zwitserland.
SMOKKELBALANS OVER OCTOBER.
De verschillende douane-autoriteiten
in het district Düsseldorf hebben bij hun
strijd tegen de smokkelhandelaars in
October in totaal 1200 gevallen van smok
kelarij ontdekt. In beslag werden geno
men 26,000 cigaretten, 4600 boekjes siga
rettenpapier, 4100 kg tabak, 1400 kg
koffie, 3800 kg graan of meel, 1600 kg
grutterswaren en 4600 kg goederen van
anderen aard. Voorts werden in beslag
genomen 182 fietsen. 2 motorrijwielen en
J4 auto's, die bij het transport der smok
kelwaar werden gebruikt.
DE RIJKSTE VROUW VAN AMERIKA
OVERLEDEN.
Mevrouw M. A. Harriman.
Mevrouw Marv A. Harriman :s Dins
dag, 81 jaar oud, in een New-Yorksch hos
pitaal overleden. Zij was de weduwe van
den vermaarden spoorwegmagnaat E. H.
Harriman en gold na diens dood voor de
rijkste vrouw van de Ver. Staten. Haar
vermogen gebruikte zit echter voor aller
lei philantropische en andere schenkingen
van openbaar nut. O.m. steunde zij op zeer
onbekrompen wijze de muziek en andere
kunsten in de Ver. Staten. Haar belang
rijkste schenking was echter misschien
de beschikbaarstelling van reusachtige
terreinen in de omstreken van New-York,
om die wereldstad te helpen aan „longen".
De parken, waarmee mevrouw Harriman
door haar vorstelijke vrijgevigheid New-
York verrijkte, liggen aan den overkant
van de Hudson en dus in den staat New-
Jersey. Ofschoon de schenkingen van me
vrouw Harriman reusachtige bedragen
vertegenwoordigden, bleef zü natuurlijk
toch een buitengewoon vermogende vrouw.
In het jaar, dat haar man stierf, 1909, viel
Reeds zeven lijkjes gevonden.
Bii het opruimingswerk in de puin-
hoopen van het door brand geteisterde
gesticht voor achterlijke kinderen te Wae
denswil aan het meer van Zürich werden
Donderdagmorgen tegen elf uur de ver
koolde lijkjes van vier meisjes gevonden,
zoodat in totaal zeven lijkjes zijn gevop-
den, alle van meisjes, nog vijf meisjes
worden vermist. Men hoopt, dat de kin
deren in hun angst zijn weggevlucht en
j z'ch in den omtrek schuil houden, doch
waarschijnlijk is dit niet. Alle jongens
konden gered worden, doordat de jongens-
j afdeeling gunstiger gelegen was.
j Het gesticht is een der bekendste in
richtingen voor achterlijke kinderen in
Zwitserland en bestaat reeds viif jaar. Het
vuur werd Donderdagmorgen tegen vijf
uur ontdekt in het hoofdgebouw, dat aan
de straat is gelegen en vier verdiepingen
hoog is. De luid jammerende kinderen
konden door de brandweer langs de bal-
cons worden gered en werden naar een
in de nabijheid gelegen gesticht overge
bracht. Het hoofdgebouw brandde geheel
uit, terwijl de bijgebouwen behouden ble
ven. De brand is vermoedelijk ontstaan
door een defect aan de stookgelegenheid
voor de centrale verwarming.
Wolff meldde Donderdagavond, dat om
5 uur 's middags 11 kinderlijkjes gevon
den waren; er ontbrak nog l kind.
EEN PARIJSCH MEDICUS VAN
HONDERD JAAR.
De Parijsche Academie voor genees
kunde heeft Dinsdag haar oudste lid, dr.
Guéniot, feestelijk gehuldigd naar aan
leiding van zijn honderdsten verjaardag.
Minister De Monzie heeft bij deze huldi-.
ging de regeering vertegenwoordigd. Dr.
Guéniot wekte bij zijn verschijning in de
zaal der academie de algemeene verba
zing op door zijn jeugdige verschijning.
Recht op en zonder stok trad hij binnen,
den indruk gevend van een man van ten
hoogste zeventig jaar.
Tal van kopstukken der medische we-
tenschap hebben vervolgens den honderd-
i jarige toegesprokende professoren Meil-
lère, Achard, Bar, Duval. Voorts heeft
minister De Monzie dr. Guéniot toege
sproken en de voorzitter van den Parij-
schen gemeenteraad heeft hem uit naam
van de stad Parijs een gedenkpenning
aangeboden.
De jarige heeft met zijn dankwoord
aan de sprekers een nieuw bewijs van
zijn verwonderlijke jeugd gegeven.
Dr. Guéniot is niet het eerste lid van
de Academie van Geneesdunde, dat een
eeuw is oud geworden. Dr. Chevreul heeft
honderd-en-drie jaar geleefd.
Aan den jubilaris van Dinsdag wordt
een goede kans gegeven, dit record te
verbeteren.
HANDEL IN BLANKE
SLAVINNEN.
Organisatie te Marseiile ont
dekt.
Te Marseiile is op een anonieme aan
wijzing een organisatie ontdekt, die zich
bezighield met den handel in blanke sla
vinnen.
De politie deed een inval in het huis
van een echtpaar, vond er een groot aan-
tal onbeschreven paspoortformulieren,
vervplschte stempels van de maire van
een der Parijsche arrondissementen, van
den perfect van het dep. Gard, van den
president van den rechtbank te Marseiile
enz. In het huis bevond zich ook een
kleine drukkerij, waar alle benoodigd-
heden voor het vervalschen van docu-
menten werden aangetroffen.
Het echtpaar bijgestaan door eenige
handlangers, hield zich bezig met het
j zenden van jonge meisjes naar Zuid-
Amerika, onder voorspiegeling van een
goede betrekking aldaar. Het doel was
de meisjes aan de prostitutie over te
leveren. Daar het veelal voorkwam, dat
de meisjes in het bezit van een kind
DAMES-KLEED€RM*KER
Alle soorten
oorlog geboren zijn en opgroeiden in de
zware oorlogsjaren', toen de vaders mees
tal van huis waren, zijn echter nog veel
moeilijker te regeeren.
Opmerkelijk is, dat de oorlogskinderen
veel minder interesse voor sport hebben
dan de andere jonge menschen.
„Het moet interessant zijn om na te
gaan, hoe de oorlogskinderen zullen han-
waren, wrerden deze kinderen bij het ver- delen, nu zij in zoo grooten getale de
trek der moeder aan de »zorgen« van gereld in gaan," meent de heer Benjamin
het echtpaar toevertrouwd. Ze werden Gott, een van de leidende figuren van de
dan grootgebracht om later eveneens het Pedagogische commissie. „Zonder twij-
slachtoffer der handelaars te worden. |*el verschillen deze kinderen van de kin-
(Hbl.) deren van voor en na den oorlog; dat
heb ik geconcludeerd uit de rapporten,
n i i j die ik daarover ontvangen heb. Mijn
onderwijzers en hoofdonderwijzers. Zorg- j Sir Gott betwijfelt, of zij wel met de
vuldig werden de gegevens verzameld noodige kennis uitgerust het leven in-
door de commissie van paedagogen. Alles gaan.
aangaande de gezondheid, de geestver
mogens en de bijzondere interessen van
deze oorlogskinderen werd zorgvuldig
opgeschreven en met deze documenten
wil men nagaan in welke opzichten deze
kinderen, die nu ongeveer 15 jaar zijn,
van andere kinderen afwijken en welken j
invloed de oorlog op hen gehad heeft.
Bovendien wil men te wetem komen, of
zij even gemakkelijk slagen in het voor
zien van hun levensonderhoud als zij
Met een jager op stap in d©
Heldersche duinen.
keuringen en straffen achter den rug.
Geld voor een geweer en voor kruit en
voor een acte had hij niet. Twee keer was
zjjn wapen al afgenomen en als ze zoo
op je letten, dan is oppassen de bood
schap. Zijn zware stem echo-galmde en
met zjjn hooge laarzen doorkruiste hij de
duinen, z'n apachepet diep op het don
kere haar.
Bjj een zoogenaamd konijnenpaadje
liep de bemoste grond naar omlaag. Daar
was inderdaad een strik geplaatst, de
list van den mensch om het duinkonijn
te bemachtigen. Het dier was nog niet
dood, maar door alle pogingen om te ont
vluchten. waardoor de lus zich nauwer
toesnoerde. Het hopelooze, het zich voor
altijd verloren weten, werd zoo sterk
uitgedrukt door het gevangen konijn, dat
de toeschouwer een bijna onweerstaan
bare lust in zich voelt opkomen om den
armen achtervolgden zondaar riiaar den
vrijen loop te laten.
In een komvormige kuil van sappige
hei kreeg de jager een kans. Na het ver
scholen loeren als van een kat, klonk een
schot in de lucht, IVin was het weer stik
Er zat bloed in zijn oogen en er kwam
een huilkreet door zijn strot, die weg-
kreunde. Schuw liet het dier zich grijpen
in de oneindigheid van het duinland, waar
hij sterven moest.
Langs het polderland waren de sil
houetten van werkers, die met de graaf
bezig waren om den zandrond om te
spitten. Over den weg gingen auto's in
jagend tempo. En dwars door den ouden
Helder naar de nieuwe wijken trok
zich een kijkkring van belangstellenden
om de*- jager. Op de plek aan den Singel,
waar gebouwd wordt, hadden de kennis
sen goed uitgekeken het konijn in den
zak moest er uit en bewonderd worden.
De jager liet rustig alles toe, rondloerend
met zijn oogen, verlangend naar de stil
lere straten, waar men hem niet zou
lastig vallen. Hij lachte en zijn diep ge
groefde oogen gloeiden en verwonderd
zei hij: „Wat heb ik een bekyk".
Van alle kanten begluurde men den
burger met een geweer op stap.
In de Joubertstraat schreeuwde een
jongen: „Zeg baas, wat heb je daar in
die zak?"
De jager kreeg pairaak een vuile
groentestruik tegen zjjn hoofd. Hij liep
even met ingebogen rug en schouders,
doch er kwam niets meer.
Zijn zware Lambard trok hij dieper op
zijn donkeren kop en groette een agent
met vriendelijk gebaar, die daar pas-
passeerde.
Aan den Polderweg ratelden en hots
ten de wagens en snelden de auto's en
het was er vol van en drukte.
In de Wilhelminastraat zette een koop
man zijn straatzang in: „Wie heeft er
nog vellen konijnenvellen?...."
Lang en lenig liep hij achter zijn wa
gen en schreeuwde de kaken bont en
blauw in het menschen gewirwar, want
het was twaalf uur en de Werf liep leeg.
Het wemelde van leven en hij genoot be
langstelling als zijn kreet om afgestroopte
huiden schalde. Hij was grappig en be
spraakt en hij lette op de uitwerking er
van en bleef maar alarmeeren: „Wie
heeft nou vellenDaar lokte hij
iemand uit de deur en als een geboren
vakman nam hij critisch en met handig
gebaar notitie van een huidje door een
juffrouw aangeboden.
Maar op het Koningsplein was de volte
van werklieden die door de Koningstraat
naar huis trokken en men staarde alge
meen ietwat verbaasd naar den jager en
achter de huisruiten gluurde men hem
na.
Op de Loodsgracht stonden wat men
schen bijeen en als goede bekenden gin
gen ze lachend voor den jager staan.
„Hoe is het gegaan?" vroegen ze zacht
triomfantelijk.
Verblufte bewoners lieten den jager
binnen. Het was of hij na een paar jaar
uit de Oost arriveerde.
DE NOBEBLPRIJS VOOR
SCHEIKUNDE.
Voor den Amerikaan Ir ving
Langmuir.
De Zweedsche cademie heeft Donder
dag den Nobelprijs voor scheikunde toe
gekend aan den Amerikaan Irving Lang
muur. Langmuur is 57 jaar oud.
HEVIGE WINDHOOS BOVEN HET
KLATENSCHE IN DE VORSTEN
LANDEN.
Woensdagmiddag tusschen drie en vier
uur is het Klatensche door een windhoos
geteisterd. In de onderdistricten Bajat,
Troetjoek en Tjawa werden 166 wonin-
u Het was een afspraakje om er wat over
eenmaal de school verlaten hebben als te schrijven voor de „Heldersche Oou-
de andere kinderen. Zullen ze mislukken ra"t.
of slagen en zullen zij een aparte groep He jachttijd is open en een jager trok
in de maatschappij vormen, of zullen zij naar buiten, met het geweer over den
zich onder de massa mengen, zonder dat schouder.
men hen speciaal opmerkt? Eelle verwondering van het publiek dat
Wat betreft de gezondheid van de oor- hem zag gaan. Een gewapend burger
logskinderen kan men opmerken, dat zij is ook iets bijzonders. Het is alsof men
over het algemeen sterker, gezonder en hem van kop tot teen opneemt. Mag hij
grooter zijn, dan de kinderen, die na den dat wel? Men tuurt naar zijn uitrusting
oorlog geboren zijn, vooral als hun ziet in hem de mensch die voor zijn
vaders in het leger of bij de marine ge- liefhebberij het jachtterrein zoekt en zijn
weest zijn. Dit geldt nog in meerdere hart ophaalt aan de seizoen-dieren, op-
mate voor meisjes dan voor jongens. Een gejaagd, getergd en uitgeput,
feit is echter, 'dat veel van deze jongeGrauw-grijs donkerde de herfstnevel
menschen zeer slecht van gezicht zijn: over de afgelegen Heldersche duinen.
17.1 pet. van de jongens en 19.3 van de Een snel aandrijvende bui kwam op, maar
meisjes van 15 jaar moeten een bril dra- de vroege ochtendwolken in de verte ver
gen, toonden nog wat zonnevuur en dat maakte
De meeste oorlogskinderen kunnen de alle zorgen weg.
lessen op school heel goed volgen, veelal I He jager betuurde sprakeloos de ein-
bereiken zij zelfs meer dan de kinderen, delooze heuvels en vaheien. In een dal
die voor of na den oorlog geboren zijn. van witte zandbergen schrikte een heele
In den regel heeft men ontdekt, dat de troep vogels op en met wild gekrijsch
vorderingen der oorlogskinderen aan- sloegen zy alarm. Maar zij hadden hier-
merkelijk beter waren, dan die van voor mee een slapenden haas opgeschrikt,
oorlogsche kinderen op dien leeftijd. j want die veerde op en met onbesuisde
Wel is men tot de conclusie gekomen, sprongen vluchtte het dier naar den duin
dat oorlogskinderen zich niet zoo gemak- rand en toen ging het verder dol en dar-
kelyk voor een bepaalden tyd ergens op tel den wijden polder in. Vereenzaamd en
kunnen concentreeren. Zij zijn heel gauw woest en hoog opgestapeld lagen de brok-
geestelijk vermoeid. Wat betreft de meis- ken duin rondom. En een jutter, die ook
jes, deze zijn over het algemeen veel ner- al vroeg op het pad was, sloeg vanuit de
veuzer, dan de meisjes, die na 1918 ge- hoogte begeerige oogen naar de geweren,
boren zijn. I Hy liet zich zakken en kwam nieuws-
Een feit'is, dat meisjes en jongens, die gierig en ongevraagd een praatje maken,
in den oorlog geboren zyn, veel moeilij- En terwijl hij van tijd tot tyd op zijn snor
ker te leiden zyn, dan zij, die lang voor beet, vertelde hij over zyn strooptochten
den oorlog geboren werden. Zy hebben met den lichtbak en de strikken. Maar
een hekel aan gezag en dulden moeilijk dat was al lang geleden, want ze keken
leiding over zich. Zij, die vlak voor den hem op de vingers en hij had al wat be-
Het oude sterit
Laatste aspect van het gedeelte Heldersch Kanaal, dat de volgende
week voor de scheepvaart wordt gesloten in verband met den bouw
der nieuwe postbrug. De baggermachine is voor de laatste maal aan
't werk.
Het laten zakken van een enorm zinkstuk nabij 't Ilorntje
aan de Texelsche Kust.
(Met teekeningen van den schrijver).
Het draaiorgel had zijn laatsten deun
dien dag gespeeld, 't Was een machtig
muziek-stuk geweest. Alle registers waren
er aan te-pas gekomen. Het slagwerk had
meegedaan; de triangel had z'n partij ver
vuld. De lucht rond-om leek er nog vól
mee te hangen.
Met volle kracht, de bekkens kletsend,
de pauken dreunend, de fluiten snerpend,
de bassen brommend, alles tezamen tot
één geweldige ruinoer-symfonie, die kla
terde, taterde, schaterde, zoo waren de
slot-accoorden uit het buikig orgel-lijf ge
barsten.
Nu was 't stil. De laatste deun was uit.
Bepaald soort muziekstuk, samen
gesteld uit allerlei melodieën, die in geen
onderling verband met elkander staan.
't Leek vreemd-stil bii het plotseling-zwy-
gend orgel-geweld.
Dat kolossale muziekd'ing scheen niet
eens vermoeid. Even was er 'n na-zuchtje
geweest, alsof nog 'n restje lucht aan den
blaasbalg ontsnapte. De draai-zwengel
hing omlaag, nabengelend met zoo'n
speelsch zwaaitje, om te laten zien, dat als
't noodig geweest zou zijn, gerust nog een
half uur doorgezwengeld had kunnen
worden.
Het omvangrijke orgel-apparaat, kleu
rig en glimmend, glanzend in de vernis-
verf, de pijpen opgepoetst, de ornamenten
met overdadigen prots, en de drie meka-
nieke dans-figuurtjes als uit een kappers
étalage, zag er riet moe uit.
Maar vermoeid waren de orgeldraaiers.
Die hadden a! den heclen dag gedraaid.
En den heelen dag hadden ze met hun
zware gevaarte rond-gesjouwd.
't Liep nu tegen donker. Dan mocht je
niet langer spelen, vanwege de politie. En
ook bleven de vensters dicht en de voor
deuren gesloten. Als vaklui wisten ze dit
wel!.'s Morgens vroeg op-stap met het
muziek-gevaarte op het lage wiel-wagen-
tje, uitkijkend naar 'n geschikte buurt.
Én daar maar doordraaien, den heelen lan
gen ochtend en middag. Tot je er, tegen
het vallen van den schemer, 'n eind aan
maakte.
Dan waren ze bek-af. Ja! die paar
kwartjes, die ze per man beurden, ha-den
ze niet in d'r luie-zweetje verdiend.
Ze hadden met hun drieën het orgel
werk onderling verdeeld. Elk van de drie
had zyn bepaalde taak. Maar alle c'rie
slaakten ze zoo'n laatsten zucht uit bet
orgel-lijf méé, als hun dagtaak bleek afge-
loopen. Wanneer het laatste nummer ge
speeld was, waren ze waarachtig büj-toe
Nou nog dat end naar huis terug. Eerst
hun pracht-orgel, dat ze in week-huur be
dienden, netjes opgeborgen in het schuur
tje. Dan de dag-verdiensten, centje bij
centje, opgeteld. Voorzichtig de huur-
centen voor den orgel-verhuurder apart
gelegd. En na-gerekend wat er van 't ar
moedje overbleef voor hun eigen schaft.
't Was nooit veel. De menschen betalen
maar zuinig voor orgel-muziek. 'n Dub
beltje hadden ze in geen tijden in hun pet
gevangen. Hoogstens rammelden wat oen
ten op straat. Zelfs na zoo'n langen dag
was je altijd weer teleurgesteld, zoo belab
berd weinig als ze hadden opgehaald.
Daarbij kwam, dat ze de verdiensten
eerlijk in drieën deelden.
Ze waren gedrieën als gelyk-gereehtigce
orgel-mannetjes.
De een. de man met den ondernemings
geest, zorgde voor het huren van het orgel.
Die bedacht het dageliiksche werkplan.
Die besliste ook, of ze 'n lang of kort num
mer draaiden. Soms maakte hü in-eens
'n teeken dat zelfs 'n hèlf nummer vol
doende was voor de ön-muzikale buurt,
waar ze terecht gekomen waren. Ook een
enkele keer, als de centjes-ontvangst mec-
vièl, besliste hli goedgunstig, dat nog 'a
I extra-mopje zou worden na-gedraaid.
De tweede was meer muzikale speciali
teit. Hij ging altijd mee naar ce verhuui-
inrichting, om de muziekstukken te keu
ren. Hli had d'r verstand van. Vroeger
zelf musicus geweest. Maar hoelang was
dat nou al geleje? Toch had hy er zyn mu-
zikalen smaak aan te danken, 'n Mooi
draai-orgel, als 't hunne, moeht niet uit
sluitend met alledaagsche mopjes-muziek
voor den dag komen! Daar hoorde 'n ste
vige ouverture bij; 'n fijn stuk uit 'n
opera; 'n sterke marsch of 'n degelijke
wals. Hy had er liefde voor. In 'n goed
orgel zit goeie muziek. Dat mostje d'r ook
weten uit te halen.
De derde ciende als centen-ophaler. Hy
was de oudste van de drie. En hij zag er
't armoedigst uit. Natuurlijk was hij daar
om aangewezen, om de straat-af huis-aan-
huis aan te bellen, en zijn pet op te hou
den voor de orgel-centen. Hij was niet
veel waard overigèns; maar bij hoorde
er nu eenmaal bij. Mee-draaien aan den
zwengel, dee-die nooit.
De twee anderen wisselden elkaar
geregeld af bii 't zware werk. Hli hoefde
z'n ouwe karkas alleen-maar 's morgens
en nog weer 's avonds in den lus te span
nen, om het orgel-gevaarte voort te ryden,
terwy'1 de twee anderen voor het sturen
zorgden.
Dus was 't moeilijk, uit te maken wiè
het belangrijkste werk vervulde. En daar
over braken ze zich 't hoofd ook niet. Met
hun drieën behoorde het stelletje zoo hij
mekaar.
De drie orgeWraaiertjes.
Kort nadat ze dien dag hun muzikale
taak vervuld hadden, alle drie even gam
mel, óp van het zwengelen en sjouwen,
met loome knieën en doffe koppen naar
huis terug, 't eene kereltje krom-gebogen
in den trek-lus, de beide anderen met
hun schonkige schouders duwend tegen
het langzaam voort-rollend orgel-gevaar-
te, daar gebeurde 't ongeluk!
Door het sckemer-duister had de chauf
feur slecht zicht op den weg. Als zoo'n
orgel nou maar 'n lantaarn droeg! Maar
dat langzaam zich voortbewegend ding,
de twee grauwe mannetjes netjes erach
ter, het gebogen oudje er voor, was niet
goed te onderscheiden geweest. De auto,
gelukkig dat de chauffeur niet al te hard
gereden had en nog bijtijds kon remmen,
zat er bovenop eer je 't wist.
'n Gemeen gekraak van splinterend
hout, nijdig geknars van scheurend ijzer
en-koperwerk, en een zonderlinge chaos
van geluiden, waaruit men de hooge tria'n-
geltóontjes, de bommende turksche-trom
en de ketsende bekkens zou hebben bun
nen herkennen, stel dat iemand bij
zoo'n auto-ongeluk op zülke bijkomstig
heden zou gelet hebben!
D'r was ook even een angstig gillen
van stemmen, zooals van menschen, die
in doode'.yken schrik hun pijn uitschreeu
wen.... Dan het oploopje. Nieuwsgierig
dringen van alle kanten, 'n Paar agenten,
die het publiek trachtten terug te duwen.
En daar, bii het felle licht van de auto
lantarens, die nu op de puinhoop gericht
worden, de slachtoffers van die domme
aanrijding.... Stuk-voor-stuk werden ze
te voorschijn gehaald tusschen de ruïnes
van hun draai-orgel
De stakkerds!
Bezeerd en bebloed, gedeukt en ge
kraakt werden ze opgenomen. Ze waren
met hun drieën; meer dan één ziekenhuis
auto kwam er aan te-pas.... 'n Agent
stelde z'n vragen aan den bleek-en-ont-
daan stamelenden chauffeur; dat was
voor 't proces-verbaal'n Collega
agent hield de wacht bii het bonte rom
meltje van vernield orgel; hij stond er in
bijna-komieke wanhoop naast: de koperen
orgelpijpen lagen als touwtjes dooreenge-
knoopt en alleen de dans-poppetjes leken
ongeschonden.
In de zieken-auto's werden de gewon
den geschoven. De dicht-opeen-gekluite
menschen keken meewarig toe: „Ogotogot!
drie ouwe mirakeltjes.Ze leken er
miserabel an-toe....!"
Zoo werden ze naar het ziekenhuis
overgebracht.
Daar lagen ze, nog altijd gedrieën, op
de zaal. Hun bedden naast elkaar, waar
om zou men hen gescheiden hebben?
Ze waren er, elk der drie, zoowat even
erg aan te pas gekomen. De een z'n arm
in tweeën, de ander z'n been op verschil
lende plaatsen gebroken; wat ribben ka
pot; verbandzwachtels om hun hoofden;
'n scherpe lucht van jodeform.Een
zaal-zuster met speciale opdracht, om dien
nacht de drie slachtoffers goed te obser-
veerenGeen direct levensgevaar, had
de wachtdokter gezegd. Maar 't waren alle
drie kwakkele ouwe-mannetjes! Zoo heel
veel zaaks bleek 't niet te zyn, toen de
chirurg met z'n reparatie-werk voorloopig
klaar was. Den volgenden achtend zouden
de doktoren Vel rader zien
Zoo lagen ze daar, naast elkaar, elk in
z'n ziekenhuis-bed, wit de kussens en
lakens, wit de wond-verbanden, waaruit
nauwelijks 'n paar schichtige oogjes, 'n
smal neusje, 'n strakke hand te-voorschijn
kwamen.
Toen schoof zich de eerste wat makke
lijk in z'n vreemde bed, mompelde, half
tegen zichzelf, half naar z'n beide kame
raden
,,'t Is maar dat zoo'n otemebiel zulke
dinge wel bliksems haastig lapt!.... Je
hebt geen tijd om je bulletjes te berge....
't Was 't duurste orgel uit de heele ver-
huurzaakZal me dat 'n hoop cente
koste eer we die schaaj terug hebbe ge
dokt!.. Want as ik nog goed heb gezien
voordat ze me oppakte, zate d'r geen twee
spijkers van dat heele ding meer an me
kaar.... En verzekerd wasse me natuur
lijk niet....! Daar benne onze verdienste
niet na.... Benieuwd of die verhuurknul
ons zei geloove as we zegge dat we d'r toch
