IS ALTIJD
Werkelijke ontwapening is onmogelijk onder
het bestaande economische stelsel.
DE STRIJD OM WEENEN.
NlhUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
OOK VOOR
No. 7208
EERSTE BLAD
liet Amerikaansche antwoord op de Engelsche nota. -
De tweede nota van België betreffende de oorlogs
schulden. - Het Chineesch-Japansche geschil voor de
buitengewone Volkenbondsvergadering.
Opheffing rechtbanken en
kantongerechten.
Onnoodig lijden.
FEUILLETON
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f i.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen*
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen 13.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70.11.— Modeblad resp. f 1.20, 1 1.50, 11.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
Het Amerikaansche antwoord op de En
gelsche nota betreffende de oorlogssohul-
den. waarnaar met zoo groote belangstel
ling is uitgezien, is Donderdag verschenen.
De Amerikaansche regeering begint met
te zeggen, dat zij bereid is, voor den aan
vang van de economische wereldconferen
tie, wegen te zoeken om het vraagstuk der
Engelsche schulden te herzien.
Ik juich, aldus de nota, het voorstel toe,
tot een nauwkeurig onderzoek van het
lieele vraagstuk door Engeland en de Ver.
Staten, ter voorbereiding van de oecono-
mische wereldconferentie, want ik ben van
meening, dat er belangriikè mogelijkheden
tot wederzijdsch voordeel ziin, die diep
gaand onderzocht moeten worden.
Een dergelijk onderzoek beteekent niet
schrapping.
Bij een dergelijk onderzoek zouden
noodzakelijk andere vormen van tastbare
compensatie overwogen moeten worden,
in den zin van uitbreiding van de afzet
mogelijkheden van de producten van Ame-
rikaanschen landbouw en arbeid.
Gij zult voorts begrijpen zoo zegt de
Amerikaansche staatssecretaris Stimson
verder in ziin antweoru-nota dat het
vraagstuk der buitenlandsche schuld in de
Amerikaansche gedachten, zeer definitief
verband houdt met het ontwapenings-
vraagstuk en de voortdurende lasten, die
de wedstrijd in wapening de heele wereld
oplegt.
Vervolgens wordt critiek geoefend op
de cijfers en feiten in de Engelsche nota,
waarna c'e nota als volgt besluit:
„Wat betreft de betalingen op 15 De
cember, ik erken de overtuigende kracht
van de moeiliikheden, die gij opsomt ten
aanzien van de transfer van deze bedragen
bij den tegenwoordigen stand van de wis
selkoersen.
Teneinde aan deze moeilijkheden tege
moet te komen, is reeds te kennen gege
ven, dat de President der Ver. Staten ge
neigd zou ziin om aan het Congres aan
vaarding van een deposito in sterling in
Engeland voor te stellen, met garantie
voor de waarde in dollars en met de moge
lijkheid van overmaking op een zoodanig
tijdstip, dat hierdoor niet in de stabiliteit
van den wisselkoers zou worden inge
grepen.
Dit heeft, naar ik meen, uw regeering
afgewezen, uit de overweging, dat het be
staan van een groot bedrag aan sterling,
wachtende op overmaking, op de wissel
koersen vrijwel even ernstigen invloed
zou hebben als het aankoopen van devie
zen op dit oogenblik.
Daarom zijn andere informeele voorstel
len aan uw regeering gedaan om deze
moeilijkheden te overwinnen, die zij meen
de niet te kunnen aanvaarden.
Deze moeilijkheden inzake de transfer
erkennende, vertrouw ik, dat bet Congres
bereid zal zijn elk redelijk voorstel te
overwegen, dat de betalingen op 15 De
cember zou vergemakkelijken.
De tweede nota van België inzake de
oorlogsschulden geeft een weinig opwek
kend beeld van den toestand in België.
Allereerst wordt daarin door de Belgische
regeering met voldoening vastgesteld, dat
de regeering der Vereenigde Staten zich
bereid heeft verklaard de mogelijkheid van
het onderwerpen van de kwestie der inter-
gouvernementeele schulden aan een nieuw
onderzoek in overweging te nemen. Wat
echter het uitstel van betaling dezer schul
den betreft, tijdens den duur van dit on
derzoek, betreurt de Belgische regecring
het, dat de Amerikaansche regeering ge-:
meend heeft een dergelijk uitstel niet te
kunnen aanvaarden.
De Belgische regeering beroept :ich op
óe speciale moreele positie van België en
brengt o.m. in herinnering, dat zijn rech
ten op volledig herstel der geleden oor
logsschade een van de 14 punten van
Wilson was. Dit punt werd door alle oor
logvoerende landen aanvaard, als zijnde
[een der grondslagen van den vrede. België
heeft echter naderhand het laatst nog
in Juni 1931 toegestemd in de morato
rium-voorstellen van den president der
Vereenigde Staten. Het trad eveneens toe
tot het acooord van Lausanne, maar deze
aceoorden en tegemoetkomingen, vroeger
i reeds door de aanvaarding van het plan-
Dawes en het plan-Young gedaan, hebben
I tot gevolg gehad, dat België afstand deed
van de Duitsche herstelbetalingen voor
een bedrag van bijna 1 milliard frank per
jaar. Dit was ongeveer 10 pet. van de jaar-
lijksche begrooting van Be'gië. Een ge
deeltelijke vergoeding vond dit laatste land
in het feit, dat het gelijktijdig ontslagen
I werd van de verplichting tot betaling der
annuïteiten, welke het aan de regeeringen
I van de Vereenigde Staten en Groot-Brit-
j tannië schuldig was, dus bleef het verlies,
door de Belgische schatkist geleden, on-
geveer een half milliard frank bedragen,
j De verplichtingen aan de Vereenigde Sta-
J ten, om de verschuldigde betaling te doen,
I zouden dit verlies nog verhoogen, en het
I offer, door de Belgische schatkist ge-
j bracht, op ongeveer een miliiard frank
brengen.
De Belgische regeering houdt zich er
dan ook van overtuigd, dat uit een aan
dachtig onderzoek van den toestand blij
ken zal hoe de crisis, welke oorzaak is
van het in gebreke blijven van haar eigen
schuldenaren, België tegenover geduchte
moeilijkheden heeft geplaatst, welke dit
land aan groote gevaren zal blootstellen,
indien zii de schuldenbetaling moest na
komen, waarvan de opschorting reeds
eenige jaren geleden als onvermijdelijk
werd beschouwd.
ADVERTEN T1ËN.
20 ct. per regel (galjhrd). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct.
Göhrinq, de Duitsche Iiijksdagpresident.
•den president zal vragen ze onmiddellijk
in stemming te brengen.
Als zii mocht worden aangenomen, zou
dit gevolgen hebben, die de voorstellers
wellicht niet hebben voorzien.
De door Matsoeoka bestreden resolutie
zegt in hoofdzaak: „Bij het conflict tus-
schen beide partijen waarmede middelen
tot vreedzame beslechting op 18 Septem
ber 1931 niet uitgeput. De betrekkingen
tusschen China en Japan zijn die van wen
latende oorlogstoestand. De militaire ope
raties, welke Japan sedert 18 September
1931 heeft doorgezet, kunnen niet als
maatregelen van noodweer worden be-
j schouwd. Zonder oorlogsverklaring heb-
1 ben Japansche troepen een groot deel
van onbetwistbaar Chineesch gebied be-
I
de Duitsche re geering verstaat onder
gelijkgerechtigdheid". De Duitsche mi
nister heeft zicli daarop tot alle toelich
ting bereid verklaard.
In tegenstelling met andersluidende be
richten heeft Boncour geenszins deze toe
lichting als voorwaarde voor de beant
woording der Duitsche vragen gesteld.
door
H. G. WELLS,
bekend Engelsch schrijver.
Dr. Gereke, de nieuwe Rijksdaqcommis-
saris voor arb eidsv er schaf fing.
Het Japansch-Chineesche qeschil is
weer eens voor de zooveelste maal ver
scherpt. Konden we Donderdag medeelen,
dat de houding van Japan wat toeschiete
lijker en verstandiger was geworden, deze
houding is sindsdien alweer veranderd en
meer star geworden dan ooit tevoren.
Matsoeoka, de leider der Japansche dele
gatie, heeft Donderdagochtend in de
buitengewone Volkenbondsvergadering
meegedeeld, dat, tenzij de resolutie, welke
niet erkenning van de republiek Mant-
sjoekwo voorstelt, wordt ingetrokken, hij
De Duitsche schrijver én bioqraaf
Emil Ludwig
zet, dit van het overige China gescheiden
en onafhankelijk verklaard. Het huidige
regiem in Mantsjoerjje kan niet als het
resultaat van eén spontane en onafhan
kelijke beweging, waarop geen invloed is
uitgeoefend worden beschouwd. Slechts
dank zij de aanwezigheid van Japansche
troepen kon Mantsjoerije onafhankelijk
worden verklaard. Zijn erkenning is der
halve niet in overeenstemming met de
bestaande internationale verplichtingen."
Matsoeoka verklaarde nopens deze
resolutie, dat zij een eenzijdige veroor
deeling van Japan behelst en niet in
overeenstemming is met het rapport van
de commissie-Lytton en met den geest en
de internationale taak van den Volken
bond.
Donderdag zijn de algemeene beschou
wingen over het geschil geëindigd, doch
tot een breuk van Japan met den Volken
bond, die men na bovenstaand dreige
ment mocht verwachten, is het gelukkig
niet gekomen.
DE BESPREKINGEN DER VIJF
MOGENDHEDEN TE GENEVE
Wat is gelijkgerechtigdheid
Aan het einde van de besprekingen
van Donderdag te Genève heeft Boncour
den Duitschen minister van buitenland
sche zaken gevraagd, of hij in principe
bereid was, nader uiteen te zetten, wat
De bekende Enqelsche schrijver
H. G. Wells heelt eindelijk zijn
stilzwijqen verbroken om uiting te
geven aan zijn verbittering over
den oorlog.
ik heb zelf de leus uitgevonden: „Oor
log om een einde te maken aan allen
oorlog (The war to end war)", en ik heb
redenen gehad om dit feit te betreuren. Ik
ben een voorstander geweest van den oor-
- log tot aan de conferentie van Stockholm
j in 1917 en een positieven tegenstander er
i van na dien tijd.
Toch is ontwapening een onmogelijk
heid onder een economisch stelsel, dat
niet verbruiken kan, wat het voortbrengt
en dat, om in stand te blijven, een reus
achtig aantal menschen noodig heeft voor
onproductief werk, zelfs voor verspilling,
want munitie is zuiver verspild werk.
Het is onmogelijk om van den grond af
opnieuw te gaan bouwen. Doch wel kan
ik zeggen, dat de economische wereldcon
ferentie veel belangrijker is dan de ont
wapeningsconferentie. Welke rol de we
tenschap in den eerstvolgenden ooi-log zal
spelen en wanneer deze zal uitbreken,
kunnen wij thans nog niet zeggen, doch
de geleerden zullen ongetwijfeld de zaak
in het honderd laten loopen. Zco is het
ook in den vorigen oorlog gegaan. Die
was in 1917 afgeloopen geweest, als ze het
juiste gebruik hadden gemaakt van de
tanks. Ook nu is men op weg om fouten
te maken. Het wordt nu toch wel tijd om
het bouwen van reusachtige oorlogssche
pen, die millioenen ponden kostten, te
staken en inplaats daarvan kleinere en
snellere schepen te bouwen, waarmee men
veel meer bereikt. Er is ook geen rede
lijke verhouding tusschen het kapitaal,
dat wij uitgeven om oorlog te voeren, en
de waarde van datgene, wat wij door dien
oorlog hopen te bereiken. Hoe dwaas is
het bijv. om met slagschepen van 2 mil
lioen pond te gaan vechten om Elzsach-
Lotharingen. Welke geldswaarde ver-
tegenwoordigt Elzas-Lotharingen eigen-
I lijk? Een van de groote fouten van den
i vorigen oorlog is dan ook geweest, dat
onze doeleinden ons niet van oogenblik tot
oogenblik duidelijk voor oogen stonden.
Ik heb getracht om het ministerie van
Buitenlandsche Zaken er toe te brengen,
zich de zaken duidelijk voor te stellen en
de doeleinden te formuleeren, welke En
geland met den oorlog beoogde. Doch ik
wist niets af van de geheime verdragen,
waarvan het ministerie het bestaan ver
zweeg, en van de omstandigheid, dat de
geestesgesteldheid van diplomaten niets
zoozeer schuwde als scherp geformuleerde
doelstellingen. Eiken keer, dat wij een
paar duizend Duitschers gevangen namen
met een paar kanonnen, werden onze doel
stellingen uitgebreid. Als wij een neder
laag leden, gebeurde hetzelfde aan den
kant van de Duitschers en waren wii plot
seling veel meer geneigd onze eischèn te
matigen.
Men vraagt.mij, of Engeland er zich bui
ten zou kunnen houden, als er opnieuw
oorlog uitbrak tusschen Frankrijk en
Duitschland. Waar Nederland en Zwitser
land er wel in geslaagd zijn om zich buiten
den vorigen oorlog te houden, moet het
naar mijn meening mogelijk zijn, dat En
geland zich buiten den volgenden oorlog
houdt. Dóch dan dient ons land bestuurd
te worden door mannen met een breeden
blik mannen van alle partijen, ook van
de socialisten. De radicale elementen zou
den onder zulke ernstige omstandigheden
even goed discipline leeren als elk ander.
Wat de inflatie betreft, wanneer zij niet
te ver gaat, beschouw ik haar als een
noodzakelijkheid, o.a. om den schuldenlast
te verlichten. Ik zou echter geen weg
kunnen aanwijzen, om uit de financieele
moeilijkheden te komen, en ik zie ook niet
duidelijk voor mij, welke mannen ons den
weg kunnen wijzen. Doch Sir Oswald
Mosley is er zeker niet geschikt voor;
met zijn Engelscre fascisme doet hij mij
denken aan een Londensch koetsier, die
oproer trachtte te maken, of aan een oor-
logszuchtigen kellner. En Montagu Nor
man, wiens positie bijna even onaantast
baar is als die van den Koning, nu, ik heb
er weieens over gedacht om een boek te
schrijven over de Engelsche financieele
wereld, met twee groote geheimzinnige
hoofdfiguren, waarvan de eene Montagu
Norman zou wezen en de andere Zaharoff
of Ivar Kreuger. Het is n.1. een feit, dat
vele personen uit de Londensche finan
cieele kringen drie jaar voor Kreuger's
val wisten, dat hij een oplichter was, even
goed, als sommige menschen precies wis
ten, wat Hatry waard was, lang voordat
hij werd gearresteerd. Ook zij lieten hem
begaan in de hoop, dat zij zelf een ge
deelte van den winst zouden kunnen be
machtigen.
heffing van het kanton Waalwijk alsnog
wordt vastgesteld.
JHR. H. M. VAN DE WIJCK.
Te Velp is Donderdag overleden jhr.
H. M. v. d. Wijck, oud-vice-admiraal, oud
minister van marine uit het ministerie-
Röell van 1894'97. De heer v. d. Wijck
bereikte den leeftijd van 89 jaar. Hij was
na zijn ministerschap als ambtenoos our-
ger in Den Haag blijven wonen en had
zich later te Velp gevestigd.
Vóór zijn ministerschap was hij secre
taris-generaal bij het departement van
marine.
De begrafenis zal Maandag 12 dezer op
het kerkhof te Rozendaal geschieden.
Binnenland.
Concessies van minister Donner.
i
Verschenen is de memorie van ant-
woord aan de Tweede Kamer over de
wetsontwerpen. Nieuwe vaststelling van
het rechtsgebied en de zetels der recht
banken en kantongerechten, behoorende
tot de gerechtshoven te 's Hertogenbosch,
Arnhem, 's Gravenhage, Amsterdam en
Leeuwarden, en Wettelijke bepalingen
in verband met de nieuwe vaststelling
van het rechtsgebied en de zetels dei-
rechtbanken en kantongerechten.
De minister van justitie is bereid, het
voorstel tot opheffing van de rechtban
ken te Alkmaar, Almelo en Roermond
I voorloopig terug te nemen en wil ook af-
j zien van de opheffing van eenige kanton
gerechten en wel die te Zevenbergen,
Wageningen, Groenlo, Harderwijk, Steen-
wijk, Alphen, Sommelsdijk, Oostburg en
Zaandam, waartegenover echter de op-
MAJESTEITSSCHENNIS.
Communist tot zes maand ver
oordeeld.
Voor het Gerechtshof te Arnhem heeft
gisteren terechtgestaan het communis
tische raadslid C. F., uit Schiedam, die
terzake van majesteitsschennis door de
rechtbank te Almelo was veroordeeld tot
een maand gevangenisstraf. Tijdens de
Twentsche textielstaking had verd. op
een plein een redevoering gehouden,
waarin hij beleedigende uitdrukkingen
had gebezigd, ten aanzien van de Ko
ningin, den Duitschen Rijkspresident Von
Hindenburg en den Hongaarschen Rijks
bestuurder Horthy. Het O.M. had in eer
ste instantie zes maanden geëischt. De
advocaat-generaal bij het Hof eischte nu
dezelfde straf. De zaak werd, zijnde strij
dig met de openbare orde, met gesloten
deuren behandeld.
Uitspraak 22 dezer.
ACTIE VAN WERKLOOZE MUSICI
TE AMSTERDAM.
Woensdagavond hebben een aantal
werkloozen Nederlandsche musici op het
Rembrandtplein te Amsterdam wederom
Als iedere beweging u pijn doet, als pijn in
de lendenen, urinestoornissen, hoofdpijn, dui
zeligheid en rheumatische pijnen uw leven tot
een last maken en gij uw werk moet laten lig
gen, wordt gij gewaarschuwd, dat de organen
van uw rug niet behoorlijk werken
Waarom wilt gij noodeloos lijden aan rheu-
matiek, spit, waterzucht of blaaszwakte?
Gebruik Foster's Rugpijn Pillen bij het
eerste waarschuwende teeken der organen,
welke de urine afscheiden en zoodoende de
onzuiverheden uit het bloed filtreeren. Fos
ter's Pillen heelen en versterken deze ver
zwakte organen, zoodat de onzuiverheden,
welke zich anders ophoopen en afzetten en
zoodoende eindelooze pijn en ongemak ver
oorzaken, afgevoerd worden.
In alle deelen van Holland hebben dankbare
personen huri levenslust herwonnen, dank zij
Foster's Pillen.
Bij alle drogisten enz. a i.75 per flacon.
Roman van
HUGO BETTAUER.
14)
(Nadruk verboden).
Klopfer-Hart deed vergeefsche pogin
gen zijn collega onder tafel een sein te
geven, dat h(j zijn mond moest houden.
Hij gaf nu den Amerikaan een trap en
meneer Pfeffer barstte los:
„Geen denken uan! Ik ben toch niet
van plan honderd millioen tegen tien
procent te geven als ik op veel gemakke
lijker wijze het twintigvoud kan verdie
nen 1"
Ralph had een gevoel, alsof hij zijn
voet op drijfzand had gezet en koel
merkte hij op:
„Ik dacht, dat banken eigenlijk in de
eerste plaats ten doel hadden met het
kapitaal, dat zij verzamelden, productief
werk te ondersteunen".
„Natuurlijk, dat is ook zoo", haastte
Klopfer-Hart, die er inmiddels in ge
slaagd was den voet van Pfeffer te berei
ken, zich te zeggen. „Zeer zeker, maar u
moet niet vergeten, dat w;j onze eigen
groote industrieën moeten alimenteeren
en dat het geld schaarsch is".
„Goed, ik zal daar niet verder op in
gaan. Alleen, meneer Klophert-Hart, zou
ik u willen verzoeken de onderneming
van de Gebr. Krause zooveel crediet ter
beschikking te stellen, als zij noodig heeft
en wel tegen een rente, die niet hooger is
dan de thans geldende. Het bedrag kunt
u van mijn rekening afschrijven, maar,
zooals gezegd, wil ik, dat 11 het doet voor
komen, alsof de bank het crediet ver
leent."
De directeur verklaarde zich natuurlijk
bereid. De lunch werd nu geserveerd en
in de pauzes ontwikkelden de beide direc
teuren een omvangrijk project in zake de
oprichting van nieuwe industrieën, cre-
dietverleeningen voor de aanschaffing van
grondstoffen, den bouw van nieuwe fa
brieken enzoovoorts.
„Wij stellen ons dat zóó voor", zei
Klopfer-Hart, dat u het kapitaal ter he-
schikking stelt, naar de Weensche ban
ken gezamenlijk een belangengemeen
schap constitueeren, het kapitaal beheo
ren en de geheele onderneming leiden."
„En hoe groot denkt u, dat dat kapitaal
taal zou moeten zijn?"
Een oogenblik bleef het doodstil, toen
kwam van beide heeren gelijktijdig het
antwoord:
„Dertig millioen dollar dat zal vol
doende zijn om het tot iets goeds to
brengen."
Ralph rekende snel om.
„Dat is dus rond een-en-twintig-hon
derd milliard in Oostenrijksche kronen?"
„Ja, maar 't zal minder zijn, omdat
zoodra het project bekend wordt, de
kroon zal stijgen. Daarom hebben we
juist het bedrag in dollars genoemd."
Ralph sloot de oogen en dacht na. Zon
h;j zoo maar zijn toestemming geven?
Hij kon het doen zonder zijn vermogen
in gevaar te brengen. Maar een inwen-
dige stem waarschuwde hem voor over
ijling. Plotseling als In een droom, sche
nen die gezichten voor hem te verande
ren en den vorm aan te nemen van grijn
zende maskers. Hy haalde diep acem:
„Mijne heeren, daar moet nog eens
over gedacht worden."
Op Pfeffer's wangen teekenden zich
roode vlekken af en zijn stem sloeg bijna
'over van opwinding, toen hij vroeg:
„En hoe lang denkt u daarvoor noodig
te hebben?"
„Ik hoop u onmiddellijk na Nieuw
jaar mijn besluit te kunnen meedeelen."
Zwijgend gebruikten de heeren hui.
mokka, een kwartier lang werd nog over
politiek, Amerika's houding tegenover
Duitschland en de uitlatingen van Mor
gan besproken, toen namen de beide
bankmagnaten afscheid en bleef Ralph
met zijn gedachten alleen.
Te lang naar den zin van Lazlo Bar-
tos, die onder den divan het geheele ge
sprek stenografisch had opgeteekend.
Ilij haalde verlicht adem toen Ralph ein
delijk opstond, zich door Sam in zijn
pels liet helpen en vertrok.
Eén minuut nog, toen sloop Bartoa,
hevig transpirecrend en half verdoofd de
kamer uit en zonder dat iemand het be
merkte, kon hij het hotel verlaten.
Kertsniis.
Een vochtige, in nevelen gehulde
Kerstdag brak aan. In de modderige stra
ten verdrongen zich de menschen, die
nog inkoopen wilden doen, maar het wa
ren voor het meerendeel kleine midden
standers en arbeiders, die hun biljet van
duizend kronen tot het laatste ooogenblik
in den zak wilden houden, omdat zij van
het beetje geld, dat zij bezaten, slechts
noode konden scheiden.
Het was reeds donker en de rolluiken
werden hier en daar al neergelaten, toen
1 Ralph gereed was met zijn inkoopen
voor Sam en den chauffeur. Sam had een
gouden armbandhorloge op zijn verlang
lijst staan, de chauffeur een nieuwe pels
jas en beider wenschen gingen in vervul
ling. Lang overlegde hij bij zichzelf of
hij het zou wagen ook het meisje, waar
aan hij met oprechte vriendschap dacht,
iets te schenken, maar bevreesd, dat hij
haar opnieuw zou krengen, besloot hij
ten slotte het niet te doen.
Het was zeven uur. Ralph had Sam en
den chauffeur zijn cadeaux overhandigd
1 en beiden voor het overige deel van den
j dag vrij gegeven, waarover Sam bijzon
der in zijn schik was.
Ralph stond aan het raam en staarde
j in de donkere straat, die nu wel uitge
storven leek. Een wee gevoel van verlan
gen bekroop hem en heet steeg de
wensch in hem op dezen avond, waarop
zelfs de armste niet alleen en geheel zon
der vreugde wilde zijn, met Hilde door
te brengen.
Met groote stappen liep hij de kamer
op en neer, toen kwam hij plotseling tot
een besluit Snel schreef hij een paar
regels:
„Mej. Wehningen, ik voel me vandaag
van aile menschen verlaten en verlang
naar u en een groenen dennentak. Mag
ik als eenvoudige, bescheiden gast na hei
avondeten u en uw moeder komen be
zoeken? Ik blijf m'n kamer op en af
draven tot uw antwoord komt."
Ralph gaf opdracht den brief met een
taxi naar de Kreuzgasse te laten bren
gen en op antwoord te wachten. Een
klein half uur, waarin hij inderdaad het
vertrek op en neer bleef loopen, verliep,
i eer de chauffeur terugkeerde.
„U bent hartelijk welkom," schreef
juffrouw Wehningen: „Echter: niet na
het avondeten, maar nu direct. Onze
Kerstkarper reikt ook voor drie."
In minder dan geen tijd had Ralph een
ander pak aangetrokken en reeds wilde
hij de kamer uitstormen, toen hij zich
plotseling bedacht. Hij liep naar de
schrijftafel, waaruit hij een klein étui
1 nam. Het bevatte een eenvoudig goud
medaillon, waarin een foto van hemzelf
'als jongen. Zijn moeder had dit medail
lon nog op haar doodsbed gedragen. Een
[oogenblik wijlden zijn gedachten bij de
[vrouw, aan wie dat sieraad had toebe
hoord en hij voelde, dat hij dit aan nie
mand beter zou kunnen schenken dan
aan Hilde Wehningen.
Bij zijn intree in haar woning aan de
Kreuzgass werd Ralph zich direct be
wust van de vertrouwelijke intimiteit en
gezelligheid, die hier heer3chten. Antieke
I meubelen, nog uit overgrootvaders bezit,
een paar mooie, zelfs kostbare schilde
rijen aan den muur, een Bösendorfei
vleugel en in den Maria-Theresia-salon
een heel klein, maar smaakvol versierd
Kerstboompje.
Hilde, die Ralph hartelijk en onbevan
gen begroet had, zei luchtigjes:
„De luxe van een grooten boom kun
nen we ons niet permitteeren, maar
gelukkig hangt de Kerststemming niet
van de grootte van den boom af."
Mevrouw Wehningen, geboren gravin
Boos, had, toen Hilde van „niet kunnen
permitteeren" sprak, afwerend „maar
Hilde!" geroepen en de bleeke vrouw met
de nog steeds mooie, zij het ook ietwat
harde en koude gelaatstrekken, richtte
zich hoog op.
Hilda lachte luid.-
„Maar mama, meneer Ralph weet im
mers wel, dat we arme menschen zijn;
bovendien geloof ik, dat het heden ten
dage eervoller is geen geld te hebben
dan kronenmilliardair te zijn".
Aarzelend, verlegen als een school
jongen, haalde Ralph onder den boom
het kleine étui uit den zak.
„Juffrouw Wehningen, toen ik besloot
mijzelf bij u uit te noodigen, waren alle
winkels reeds dicht ik kon niets meer
voor u koopen, neemt u het mij dus niet
kwalijk dat ik u iets, wat zeer ouder-
wetsch en misschien zelfs verre van fraai
is, heb meegebracht. Maar het is nog af
komstig van m'n moeder en ik zou het
waarschijnlijk nooit aan iemand anders
hebben gegeven."
De laatste woorden sprak Ralph op
zulk een fluisterenden toon, dat me
vrouw Wehningen, die zich in de andere
kamer ophield, er niets van kon hooren.
Over het geheele gezicht blozend, hield
Htlda het medaillon tusschen de slanke,
fijne vingers haar oogen glinsteren voch
tig en haar stem klonk bedeesd, toen ze
hem, eveneens fluisterend, met eenige
hartelijke woorden haar dank betuigde.
(Wordt vervolgd).