KANNEWASSER IS ALTIJD GOEDKOOPER DE STRIJD OM WEENEN. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlantisch overzicht. Hederlsndschs Middenstauilsbank OOK VOOR DAM ES-CONFECTIE 30 ets. per 1/2 pondspakje THEORIE EN PR&CTUK. No. 7225. EERSTE BLAD DONDERDAG 19 JANUARI 1933 61ste JAARGANG Nog iets over de voorbereidende conferentie tot ver korting van den arbeidstijd. Beschouwingen over den uitslag van de verkiezingen in Lippe. - De po ging tot financieel herstel van Frankrijk. - Het con flict in het Verre Oosten. KONINGSTRAAT 7 Handelseredieten Girorekening FEUILLETON Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Helriersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p.6ct. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, fl.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. BurCau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4ct. Nog iets over de voorbereidende eonle- rentie tot verkorting van den arbeidstijd, waarvan de discussies Dinsdag tot een einde zijn gebracht. Dat deze discussies niet als een nachtkaars zijn uitgegaan, schrijft de Geneefsche corr. van de „Nw. Rott. Crt." aan zijn blad, is te danken aan den voorzitter, prof. Mahaim, die zonder het echter zelf te willen, de oorzaak is ge worden, dat op den laatsten dag, nog een vrij levendig incident ontstond. Prof. Mahaim sprak namelijk als Bel gisch gedelegeerde en niet als voorzitter der conferentie over het behandelde on derwerp, waarbij hij ongeveer hetzelfde standpunt innam als gisteren prof. Aal- berse. De conferentie had ook naar zijn meening niet het recht de zuiver nega tieve houding aan te nemen, doch moest op grondige wijze nagaan, of niet inder daad door een conventie inzake de 40- urige arbeidsweek een aanzienlijke ver mindering der werkloosheid te verkrijgen zou zijn. Prof. Mahaim sprak daarbij een woord van critiek over de houding dei- werkgevers, die uitsluitend negatief was geweest. Het was natuurlijk liet goede recht van Mahaim om als Belgisch gede legeerde critiek op de gedragslijn dei- werkgevers uit te oefenen, doch hij ver galoppeerde zich daarbij door tevens te verklaren, dat hij hoopte dat de regeerin gen niet in de valstrik zouden loopen, die de werkgevers gespannen hadden door in hun voorstel thans reeds een wei gering uit te spreken en aldus alle brug gen voor toenadering tot het standpunt aer arbeidersgroep af te breken. Men kan zich begrijpen zegt de corr. dat de werkgeversgroep ont stemd was over het woord valstrik. Het wekte dus geen verwondering, dat de voorzitter van de werkgeversgroep, Oer- sted, terstond op een levendigen toon hiertegen geprotesteerd heeft. Door een verklaring van den voorzitter dat hij het woord in dezen zin niet bedoeld had, werd het incident voor gesloten ver klaard. De conferentie zal nu morgen de resoluties behandelen die als resultaat van de debatten zijn ingediend. De eene is van de arbeidersgroep en wil, dat bij de beraadslagingen over het ontwerp-conventie tot invoering der 40- urige arbeidsweek zal worden uitgegaan van het beginsel, dat het weekloon van de arbeiders door de verkorting van den arbeidstijd niet mag verminderd worden. Voorts is er een resolutie ingediend door de regeeringsgedelegeerden van Frankrijk, België, Nederland, Spanje, Chili, Duitsehland en Italië, die den vol genden inhoud heeft: De conferentie, na te hebben kennisgenomen van de ver schillende argumenten die voor en tegen een vermindering van den arbeidsduur zijn te berde gebracht, is van meening, dat de verkorting van den arbeidsduur een der middelen is, die de werkloosheid zou kunnen verminderen. Dientengevolge besluit de conferentie de kwestie in bij zonderheden in onderzoek te nemen met de bedoeling dat deze studie zal uitloopen op de schepping .van een internationale KANTOOR DEN HELQER regeling, die aldus zal moeten worden toegepast, dat daarvoor de tegenwoor dige levensstandaard der loontrekkende arbeiders zal kunnen gehandhaafd wor den." En wanneer een van deze resoluties, waarschijnlijk de laatste, aangenomen is, «dan gaan de heeren naar huis en blijft de werkloosheid en blijft de 48-urige i werkweek. Zooals men weet, zal eerst op i de internationale arbeidsconferentie van 'de maand Juni, beslist worden over het ai of niet sluiten van een conventie. Het resultaat van de verkiezingen In I Lippe, dat wij in ons vorig nummer lieb- ben vermeld en waaruit bleek dat de j nationaal-socialisten een belangrijke over- j winning hadden behaald, vindt tweeërlei beoordeeling. De nationaal-socialisten bui- j ten het natuurlijk uit, waar zij, van hun standpunt gezien, volkomen gelijk in heb ben, doch tal van bladen waarschuwen tegen overschatting van de beteekenis van dezen uitslag. Wij laten hieronder eenige persstemmen volgen: Het Berliner Tageblatt acht het feit, dat de nationaal-socialisten zich in verge- lijking met de in November gehouden verkiezingen konden herstellen, voor de rijkspolitiek van veel minder belang dan de nederlaag, welke Hugenberg geleden heeft, en de onverwachte en aanmerke lijke winst der sociaal-democraten. De Vossische Zeitung merkt op, dat de nationaal-socialisten hun winst niet heb ben behaald in een strijd tegen ontbinden de krachten; die winst is veeleer de uit komst van een arbeid, die elke noodzake lijke samenwerking op politiek en sociaal gebied negeert. De Börsencourier constateert, dat er een uitwisseling heeft plaats gehad tussehen nationaal-socialisten en Duitsch-nationale stemmen, en tussehen communisten en j sociaal-democraten, ten gunste van laatst- genoemde partij. De Lokal Anzeiger (D.nat.) trekt in twij fel of Hitier met het in Lippe bereikte resultaat tevreden kan zijn, en geeft toe, dat de Duitsch-nationalen ongetwijfeld J fouten in den verkiezingsstrijd hebben begaan. De plannen tot financieel herstel van Frankrijk, zijn Dinsdagmiddag door den Franschen minister van financiën, Chéron, ingediend. Zij bevatten bezuinigingen tot het kapitale bedrag van 5326 millioen francs. Onder de bezuinigingen komt o.a. voor de schrapping van de pensioenen van op nieuw gehuwde oorlogsweduwen en de verhooging van den pensioengerechtig den leeftijd van oud-strijders met 5 jaar. Als tijdelijke maatregel voor 1933 zullen de ambtenaarssalarissen boven 12.000 frs. gekort worden. Op de militaire begrootin gen zal 638 millioen bezuinigd worden en wel op die van oorlog 160 millioen, op die van de overzeesche strijdkrachten 42 mil lioen, op de marine 123 millioen, op de luchtvaart 301 millioen, bij het ministe rie van koloniën 12 millioen. Voor 1933 zuilen alle belastingbetalers bovendien 5 pet. boven het bedrag beta len, dat zij tot nu toe schuldig waren. In zijn motiveering van de financieele voorstellen deelt minister Chéron mede dat de economische crisis het critieke punt is gepasseerd. De industrieele uitrusting van het land is in orde gebleven. De valuta houdt zich dank zij de dekking goed, maar de kapi taalmarkt vertoont verontrustende ver schijnselen. De openbare schuld is sinds 1930 plotseling met 18 milliard gestegen en de vlottende schuld toont aan, dat de financieele politiek van '29'32 verkeerd is geweest, daar in die jaren toeneming van de uitgaven met 10 milliard heeft plaats gehad. Chéron acht de eenige oplossing, voor een nauwkeurig evenwicht op de begrooting te zorgen en de schatkist te ontlasten door buitengewone en krachtige maatregelen op groote schaal, gepaard gaande met maatregelen tot verlaging van de kosten van levensonderhoud en bevordering van het sparen. Pas daarna zal men kunnen overgaan tot eén consoli- datie-leennig van 15 milliard. Er moet een herziening plaats grijpen van het fis cale systeem,'evenals een administratieve hervorming en een reorganisatie van het belastingwezen met medewerking van de publieke diensten. Het gaat in het Verre Oosten verkeerd. Dat is niets nieuws zult u wellicht zeggen en dat is inderdaad zoo, maar toch spitst de toestand zich hoe langer hoe meer toe en wat het einde zal zijn van het conflict, is met geen mogelijkheid te zeggen. Twee dingen zijn échter wel zeker. Ten eerste dat de Volkenbond heel weinig Japan en de Volkenbond. MeneeJapan, wil u alsjeblieft zoo vriendelijk zijn en de voeten van tafel nemen; we zouden namelijk graag een protest-nota willen schrijven", („Berlingske Tidende"). heeft gedaan en nog zal kunnen doen om het tot een oplossing van de moeilijkheden te brengen en ten tweede dat Japan zijn annexatie-practijken niet op zal geven. De commissie van Negentien te Genève heeft haar taak deze week hervat om te trachten een verzoeningsformule te vin den. welke de instemming zou kunnen krijgen van de twee in conflict liggende partijen. 'L1 Och kom!kijk U maar eens goed! Ja natuurlijkzij is toch de bijzondere hulp in de huishouding, - het Blue Band-meisje! Let U eens op den eetlust van Uw huisge- nooten als er gebakken, gebraden en ge stoofd is met Blue Band. U kunt hun dan bovendien vertellen, dat Uw huishoudboekje er niet extra door belast wordt. Integendeel - U houdt nog geld over! Dat alles komt door Blue Band - versch gekarnd. BLUE BAND VERSCH GEKARND MET 25 <J|o ALLERFIJNSTE ROOMBOTER ONDER RIJKSCONTROLE x O M O Éi Het Hbld. schrijft daarover o.m.: De groote moeilijkheid daarbij is, dat de eene partij in die formule vervat wil zien wat juist de andere verloochend wil heb ben. De kans is dan ook groot, dat men er niet in zal slagen een dragelijk com promis te vinden, hetwelk niet al te dui delijk de capitulatie aan de wenschen van een der partijen laat uitkomen. Slaagt de commissie niet, dan zal niet veel langer gedraald kunnen worden met een uitspraak van de Assemblée, die in een rapport haar bevindingen over het conflict zal moeten neerleggen en haar „aanbevelingen" tot oplossing zal moeten geven. Gegeven het feit, dat de mogendheden, die daartoe eventueel aangewezen zouden zijn, er geen oogenblik aan kunnen den ken, om met behulp van sancties de aan bevelingen de noodige kracht bjj te zet ten een gang van zaken trouwens, die vermeden moet worden, daar het waar schijnlijk gevolg ervan zou zijn een alge- meene oorlog, waardoor de remedie erger dan de kwaal zou worden! is te voor zien dat daarmede de bemoeienissen van Genève feitelijk tot een einde zouden zijn gekomen. China zal dan, zooals wij hier onlangs reeds schreven, voorloopig althans op eigen krachten zijn aangewezen, om te trachten door middel van boycot en guer- illa de geweld-politiek van Japan het hoofd te bieden. Een dergelijke ontwikkeling van den toestand in het Verre Oosten zou intus- schen groote gevaren in zich sluiten, waarvoor men in Geneefsche kringen na tuurlijk niet blind is. Niemand weet nog, wanneer de econo mische wereldconferentie zal aanvangen, want de datum ervan is nog niet bepaald. Wij weten alleen, dat het principe be staat om deze conferentie op een gegeven moment te houden en dat het er tot dus verre uitziet, alsof men bezig is een prulle- mand van reusachtigen omvang te ver vaardigen, waarin men alle problemen, waarmede men in zijn maag zit, kan de- poneeren. Roosevelt schermt ook al flink met het komende avontuur. Voorzoover wij kunnen beoordeelen, zal er op die conferentie o.a. dienen te wor den geregeld het probleem der gouden standaard. Het is de vraag, of men voor dien tijd nog in de gelegenheid zal zijn, dien standaard over boord te gooien, want dan kan men het vraagstuk gevoeglijk van de agenda afvoeren, wat de taak der ge delegeerden aanmerkelijk zal verlichten. In Amerika roeren voorstanders van een nieuwe muntbasis zich hoe langer hoe meer, terwijl in Frankrijk een nervositeit omtrent de positie van den franc bestaat, welke te denken geeft. Een tweede kwestie, die er besproken zal dienen te worden, is die der tarieven. Men is er met den mond gloeiend voor, om de invoerrechten zoo drastisch moge lijk te verlagen en liefst in een heel vlug tempo. Algemeen hoort men klanken, dat het juist die dwaze tolmuren en handels belemmeringen zijn, die de crisis zoo scherp hebben gemaakt en hoe eerder deze tot het verleden behooren, hoe liever het zou zijn. Edochhier is de theorie aan het woord; de practijk doet anders. Want het is typeerend, dat men algemeen tot tarief- verhooging besluit, terwijl men verlaging propageert. Duitsehland ten eerste wil den land bouw steunen; zij wilde contingenteeren, maar hiertegen ontstond zoon zware oppositie, dat zij deze niet durfde in te voeren. Om toch haar doel te bereiken, neemt zij de invoerrechten te baat en het zou ons niet verwonaeren, wanneer de ta rieven binnenkort met een beduidend per centage zullen worden verhoogd. Intusschen is Duitsehland met Argen tinië in een handelsoorlog gewikkeld. De aanleiding hiertoe lag in een handelsver drag, dat Argentinië met Chili had ge sloten en waarbij Argentinië handelsfacili teiten had toegestaan, die ook voor Frank rijk, Italië en Engeland golden, maar waarvan Duitsehland buiten bleef. De onderhandelingen hierover hebben niet tot een bevredigend resultaat geleid en nu voelt Duitsehland er veel voor om zijn strijdtarieven'voor Argentinië van toepas sing te verklaren. Zwitserland heeft zijn tarieven voor koffie en thee beduidend verhoogd, het tarief voor ongebrande koffie is op Zfrs. 50, voor gebrande koffie op Zfrs. 100 en voor thee op Zfrs 100 a 150 per 100 Kg gebracht, hetgeen voor koffie een verhooging van circa 40 en voor thee van 25 beteekent. Wanneer men den smaak van dergelijke verhoogingen beet krijgt, gaat men gewoonlijk op dien weg verder, terwijl het niet onmogelijk is, dat men binnen wil zijn, alvorens de econo- mische-wereldconferentie bui uitbreekt. Hoe hooger de tarieven alsdan zijn, hoe meer concessies men kan bedingen. Im mers wanneer men dan tegen-prestaties moet verkenen, dan komt men per saldo op het oude en toch hooge tarief terug. België met zijn Ouchy-neigingingen heeft ons land de laatste dagen flink ge dupeerd; den eersten Januari 1933 heeft dit land het invoerrecht op tabak ver hoogdde tabaks-accijns opgevoerd en de verbruiksbelasting op tabaksfabri katen naar boven gebracht. Voor onge- stripte buitenlandsche tabak bedroegen in voerrecht en accijns tezamen vóór de ver hooging frs. 4.30 per kilogram en nu frs. 6.voor gestripte resp. frs. 7.30 en frs. 10.Speciaal zal dit invoerrecht drukken op onzen export van de goed- koopere Java-Tabak, die niet meer met de Belgische zal kunnen concurreeren, omdat het invoerrecht op het moment circa 100% van de waarde bedraagt. De invoeren in België van Sumatra- en Java-tabak zijn niet onbelanrijk; in allen geval belangrijk genoeg om deze verhooging buitengewoon onaangenaam te vinden. In 1931 bijv. ver zonden wij naar België 546 ton Sumatra- tabak en 2.642 ton Java-tabak. Over de eerste elf maanden van dit jaar bedroegen deze kwantiteiten resp. 494 ton en 4.530 ton. Wat België betreft, wordt op twee wij zen gezondigd met den daad, want zooals wij reeds even opmerkten, beteekenen deze verhoogingen van invoerrecht en Roman van HUGO BETTAUER. 30) Ralp leerde aan deze tafel zelozame, soms zelfs kostbare menschentypes ken nen. Een ambtenaar van de spaarbank, die in zijn vrije uren mooie, gevoelige gedichten schreef, een kantoorbediende, die, als hjj 's avonds zijn kruk den rug had toegekeerd, componeerde en een ambtenaar van het ministerie van finan ciën, die zijn salaris in spiritualiën om zette, onder welker invloed hij echter naar 't philosofische neigde, en een gave van geest en verstand ten toon spreidde, waarvoor geen geleerde zich zou hebben behoeven te schamen. Een avontuur. Op een namiddag, waarop de zon zoo warm scheen en de hemel zoo diep blauw was, dat men zich in een veel zui delijker gelegen stad waande, bracht Ralph voor het eerst een bezoek aan het Prater, waarvan zyn moeder hem zoo vaak verteld had. Hij werd ernstig teleurgesteld. De groote allee maakte den indruk van {uitzettende verwaarloozing, nu, midden in den winter, was ze zoo stoffig, dat zich op zijn schoenen een grijze laag vormde; van de weinige banken waren stukken afgebroken en over het geheel lag een sombere, bijna sinistere verlatenheid. Waar waren de tallooez ruiters, waarvan zijn moeder hem verteld had, waar de equipages, bespannen met echte vol bloed dravers? Misschien, dat dit jaar getijde de Weensche ingezetenen niet naar het Prater lokte en het uitgestrekte wandelpark over enkele maanden een ge heel ander beeld zou geven. Maar in de groote steden werden dergelijke parken toch het heele jaar door door duizenden bezocht. In het Central-Park te New- York, het Hyde-Park te Londen, het Bois du Boulogne te Parijs gaf op dit uur van den dag toch de gansche mondaine we reld acte de présence. Weenen bleek meer en meer een ge vallen grootheid te zijn, werkelijk een stervende schoonheid. Het bedelkleed was onmiskenbaar. Diep in gedachten verzonken, omge ven door de eenzaamheid, liep Ralph met rasse schreden tot het „Lusthaus" en vandaar terug door de „Arien". Daarbij vergiste hij zich echter in den weg en het duurde niet lang, of hij geraakte in het moeras, zag reeën langs zich heen vluchten en kreeg daardoor een indruk van de geweldige uitgestrektheid van dit Prater. Eindelijk, het was inmiddels reeds zeven uur geworden, kwam hij bij de pak huizen en van daar in dat deel van het park, dat „Volksprater" genoemd wordt. Ralph was moe en hongerig geworden en toen hij in de onmiddellijke nabijheid een café zag, ging hij hier binnen en liet zich eieren, boter, ham en koffie brengen. Toen hij verzadigd was en zich weer frisch voelde, nam hij zijn omgeving eens op. Aan een tafeltje zaten een paar man nen te kaarten, echte misdadigerstyen met fonkelende oogen, een stierennek en groote, ver van het hoofd staande ooren. Aan een ander tafeltje een paar jonge kerels, waaronder een met knappe ge laatstrekken een vuurroode das, geruite broek en 'n brutalen, intens-gemeenen oogopslag. Wat verder de zaal in een ander nietswaardig type, het linkeroog bedekt met een zwarte lap, een wreede trek om den grooten mond, in gezelschap van een knaap, die nauwelijks den kin derschoenen ontwassen scheen. Het kostte Ralph niet veel moeite te ontwaren, dat hij in een verzamelplaats van inbrekers en straatroovers, het schuim van de we reldstad, verzeild was geraakt. Er kwamen nieuwe misdadigerstypen, die zich bij de anderen voegden. Eerst nu scheen Ralph de aandacht van enke len hunner te tiekken. Met kennersblik ken werd zjjn kleeding getaxeerd en toen hij op zjjn horloge keek, hoorde hij eenige bewonderende uitroepen, terwijl een man, die aan een tafeltje naast hem had plaats genomen tegen een kameraad zei: „Die heeft een horloge van platina! Zoo'n ding krijg je niet onder de twintig millioen, Ka!" Hij ontvluchtte het gezelschap. Een maal buiten, bleek hij al weer spoedig verdwaald, liep hjj straat in, straat uit, tot hij plotseling weer voor het café stond, waar hij juist eenigen tijd had doorge bracht. De kastelein, een bejaard man met een spits vogelgezicht, stond mei eenige mannen voor de deur, herkende Ralph en drukte er zijn verwondering over uit, dat hij zoo spoedig terug was. Zonder te antwoorden, vervolgde Ralph zjjn weg, speurend of hij hier of daar mis schien een taxi zag, die hem naar Wahring zou kunnen brengen. Plotseling, het was stikdonker om hem heen, voelde hij zich van achteren aange grepen, een paar handen werden om zijn hals gelegd, iemand drukte hem den mond toe, terwijl nog een paar handen zjjn jas los knoopten en naar zijn porte feuille graaiden. De aanvallers bleken de kracht van hun slachtoffer echter te hebben onder schat. Ralph bukte zich plotseling, richt te zich toen weer op, draaide zich een halven slag om, gaf een van de kerels een geweldigen trap, zoodat hij kreunend van pijn tegen de straat vloog, gaf den twee den een krachtigen stomp in de maag streek en zou zich op den derden hebben gnvorpen, wanneer deze inmiddels niet Ijlings het hazenpad had gekozen. Lachend keek Ralph om zich heen en betastte zijn lichaam om een ontdekking te doen, die hem een kreet van woede ont lokte: Zijn portefeuille was er nog, maar die kerels waren er toch nog in geslaagd zijn horloge te nemen! Het kostbare platina uurwerk was een verjaarsgeschenk van zijn moeder, dat hij tot eiken prijs terug wiide hebben. De twee knapen, die hjj van zich afge- slingerd had, waren intusschen eveneens verdwenen, derhalve was goede raad duur. Zonder zich echter lang te bedenken, snel de Ralph terug naar het café, riep den kastelein, die hem niet in de oogen durfde zien en zei doodkalm: „Waarde heer, ik blijf een oogenblikje bij je. Of je zorgt er voor, dat ik binnen een kwartier m'n horloge dat me zooeven door een van je brave klanten ontroofd is, terug heb en dan kan je voor mijn part een half millioen krijgen, of ik krijg m'n horloge niet terug, maar dan breek ik jou hier op deze plaats een paar ribben om je daarna in hechtenis te laten nemen. Je hebt dus maar voor het kiezen." De man koos, wenkte een jongen, wien hij een paar woorden toefluisterde, waar op de knaap haastig verdween en eer nog de vijftien minuten om waren, had Ralph zijn horloge en de kastelein het halve millioen. Cliques. Pepi Lunzer stelde voor: „Doctor medicinae Teufelsberger Mister O'Flanagan." En fluisterde Ralph toe: „Totaal mesjogge, verknoeide existen tie, maar een interessante vent." Dokter Teufelsberger was klein en dor. zyn kale schedel gelijk een groote biljart bal, zjjn kortzichtige, rood-omrande oogen knipperden onophoudelijk en keken scherp en wantrouwend de wereld in. Zijn uiterlijk was bepaald verwaarloosd. Bij een bruine, uitgerafelde pantalon droeg hij een vettig, op de naden versleten jacquet, een onzindelijk overhemd met een al even onfrisschen in leelijke plooien vallenden slappen boord en een machi naal vervaardigde das, waarvan de voe ring zichtbaar was. De kennismaking had plaats in een jcafé in de omgeving van de Volksopera en de arts nam nu onm.ddellijk, heftig I gesticuleerend, het woord: „U bent die Amerikaan, 'k weet 't al doet er niets toe, u pent toch een ge- lukkig mensch, omdat u nu eenmaal Arae- j rikaan bent! Ik idioot, heb twintig jaar geleden voor een benoeming bij het zie kenhuis te New York b dankt enfin, omdat ik nu eenmaal een ezel was. Ben hier gebleven, om carriè.e te maken in de Weensche kliniek! Het idool aller [dwazen! Dat moest niet „Wiener medizi- nische Klinik" heeten, maar „Cliquenkli- nik". U bestudeert Weenen, naar ik hoor moet u ook eens op de Weensche uni- iversiteit letten!" En nu begon Doktor Josuah Teufels- berger met satanische kwaadaardigheid het een en ander over de Weensche hooge- j school te vertellen. „Ik heb als jong secundair arts de brutaliteit gehad een werk over longziek ten te schrijven en het noodlot wilde, dat dit werk opzien baarde en in het En- gelsch vertaald verd. (Wordt vcrvo'gd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 1