KANNEWASSER
IS ALTIJD GOEDKOOPER
DE STRIJD OM WEENEN.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlantisch overzicht.
Hederlsndschs Middenstauilsbank
OOK VOOR DAM ES-CONFECTIE
30 ets. per 1/2 pondspakje
THEORIE EN PR&CTUK.
No. 7225. EERSTE BLAD
DONDERDAG 19 JANUARI 1933
61ste JAARGANG
Nog iets over de voorbereidende conferentie tot ver
korting van den arbeidstijd. Beschouwingen over
den uitslag van de verkiezingen in Lippe. - De po
ging tot financieel herstel van Frankrijk. - Het con
flict in het Verre Oosten.
KONINGSTRAAT 7
Handelseredieten Girorekening
FEUILLETON
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Helriersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
BurCau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4ct.
Nog iets over de voorbereidende eonle-
rentie tot verkorting van den arbeidstijd,
waarvan de discussies Dinsdag tot een
einde zijn gebracht. Dat deze discussies
niet als een nachtkaars zijn uitgegaan,
schrijft de Geneefsche corr. van de „Nw.
Rott. Crt." aan zijn blad, is te danken aan
den voorzitter, prof. Mahaim, die zonder
het echter zelf te willen, de oorzaak is ge
worden, dat op den laatsten dag, nog een
vrij levendig incident ontstond.
Prof. Mahaim sprak namelijk als Bel
gisch gedelegeerde en niet als voorzitter
der conferentie over het behandelde on
derwerp, waarbij hij ongeveer hetzelfde
standpunt innam als gisteren prof. Aal-
berse. De conferentie had ook naar zijn
meening niet het recht de zuiver nega
tieve houding aan te nemen, doch moest
op grondige wijze nagaan, of niet inder
daad door een conventie inzake de 40-
urige arbeidsweek een aanzienlijke ver
mindering der werkloosheid te verkrijgen
zou zijn. Prof. Mahaim sprak daarbij een
woord van critiek over de houding dei-
werkgevers, die uitsluitend negatief was
geweest. Het was natuurlijk liet goede
recht van Mahaim om als Belgisch gede
legeerde critiek op de gedragslijn dei-
werkgevers uit te oefenen, doch hij ver
galoppeerde zich daarbij door tevens te
verklaren, dat hij hoopte dat de regeerin
gen niet in de valstrik zouden loopen,
die de werkgevers gespannen hadden
door in hun voorstel thans reeds een wei
gering uit te spreken en aldus alle brug
gen voor toenadering tot het standpunt
aer arbeidersgroep af te breken.
Men kan zich begrijpen zegt de
corr. dat de werkgeversgroep ont
stemd was over het woord valstrik. Het
wekte dus geen verwondering, dat de
voorzitter van de werkgeversgroep, Oer-
sted, terstond op een levendigen toon
hiertegen geprotesteerd heeft. Door een
verklaring van den voorzitter dat hij het
woord in dezen zin niet bedoeld had,
werd het incident voor gesloten ver
klaard. De conferentie zal nu morgen de
resoluties behandelen die als resultaat
van de debatten zijn ingediend.
De eene is van de arbeidersgroep en
wil, dat bij de beraadslagingen over het
ontwerp-conventie tot invoering der 40-
urige arbeidsweek zal worden uitgegaan
van het beginsel, dat het weekloon van
de arbeiders door de verkorting van den
arbeidstijd niet mag verminderd worden.
Voorts is er een resolutie ingediend
door de regeeringsgedelegeerden van
Frankrijk, België, Nederland, Spanje,
Chili, Duitsehland en Italië, die den vol
genden inhoud heeft: De conferentie, na
te hebben kennisgenomen van de ver
schillende argumenten die voor en tegen
een vermindering van den arbeidsduur
zijn te berde gebracht, is van meening,
dat de verkorting van den arbeidsduur
een der middelen is, die de werkloosheid
zou kunnen verminderen. Dientengevolge
besluit de conferentie de kwestie in bij
zonderheden in onderzoek te nemen met
de bedoeling dat deze studie zal uitloopen
op de schepping .van een internationale
KANTOOR DEN HELQER
regeling, die aldus zal moeten worden
toegepast, dat daarvoor de tegenwoor
dige levensstandaard der loontrekkende
arbeiders zal kunnen gehandhaafd wor
den."
En wanneer een van deze resoluties,
waarschijnlijk de laatste, aangenomen is,
«dan gaan de heeren naar huis en blijft
de werkloosheid en blijft de 48-urige
i werkweek. Zooals men weet, zal eerst op
i de internationale arbeidsconferentie van
'de maand Juni, beslist worden over het
ai of niet sluiten van een conventie.
Het resultaat van de verkiezingen In
I Lippe, dat wij in ons vorig nummer lieb-
ben vermeld en waaruit bleek dat de
j nationaal-socialisten een belangrijke over-
j winning hadden behaald, vindt tweeërlei
beoordeeling. De nationaal-socialisten bui-
j ten het natuurlijk uit, waar zij, van hun
standpunt gezien, volkomen gelijk in heb
ben, doch tal van bladen waarschuwen
tegen overschatting van de beteekenis van
dezen uitslag. Wij laten hieronder eenige
persstemmen volgen:
Het Berliner Tageblatt acht het feit,
dat de nationaal-socialisten zich in verge-
lijking met de in November gehouden
verkiezingen konden herstellen, voor de
rijkspolitiek van veel minder belang dan
de nederlaag, welke Hugenberg geleden
heeft, en de onverwachte en aanmerke
lijke winst der sociaal-democraten.
De Vossische Zeitung merkt op, dat de
nationaal-socialisten hun winst niet heb
ben behaald in een strijd tegen ontbinden
de krachten; die winst is veeleer de uit
komst van een arbeid, die elke noodzake
lijke samenwerking op politiek en sociaal
gebied negeert.
De Börsencourier constateert, dat er een
uitwisseling heeft plaats gehad tussehen
nationaal-socialisten en Duitsch-nationale
stemmen, en tussehen communisten en
j sociaal-democraten, ten gunste van laatst-
genoemde partij.
De Lokal Anzeiger (D.nat.) trekt in twij
fel of Hitier met het in Lippe bereikte
resultaat tevreden kan zijn, en geeft toe,
dat de Duitsch-nationalen ongetwijfeld
J fouten in den verkiezingsstrijd hebben
begaan.
De plannen tot financieel herstel van
Frankrijk, zijn Dinsdagmiddag door den
Franschen minister van financiën, Chéron,
ingediend. Zij bevatten bezuinigingen tot
het kapitale bedrag van 5326 millioen
francs.
Onder de bezuinigingen komt o.a. voor
de schrapping van de pensioenen van op
nieuw gehuwde oorlogsweduwen en de
verhooging van den pensioengerechtig
den leeftijd van oud-strijders met 5 jaar.
Als tijdelijke maatregel voor 1933 zullen
de ambtenaarssalarissen boven 12.000 frs.
gekort worden. Op de militaire begrootin
gen zal 638 millioen bezuinigd worden en
wel op die van oorlog 160 millioen, op die
van de overzeesche strijdkrachten 42 mil
lioen, op de marine 123 millioen, op de
luchtvaart 301 millioen, bij het ministe
rie van koloniën 12 millioen.
Voor 1933 zuilen alle belastingbetalers
bovendien 5 pet. boven het bedrag beta
len, dat zij tot nu toe schuldig waren.
In zijn motiveering van de financieele
voorstellen deelt minister Chéron mede
dat de economische crisis het critieke
punt is gepasseerd.
De industrieele uitrusting van het land
is in orde gebleven. De valuta houdt zich
dank zij de dekking goed, maar de kapi
taalmarkt vertoont verontrustende ver
schijnselen. De openbare schuld is sinds
1930 plotseling met 18 milliard gestegen
en de vlottende schuld toont aan, dat de
financieele politiek van '29'32 verkeerd
is geweest, daar in die jaren toeneming van
de uitgaven met 10 milliard heeft plaats
gehad. Chéron acht de eenige oplossing,
voor een nauwkeurig evenwicht op de
begrooting te zorgen en de schatkist te
ontlasten door buitengewone en krachtige
maatregelen op groote schaal, gepaard
gaande met maatregelen tot verlaging
van de kosten van levensonderhoud en
bevordering van het sparen. Pas daarna
zal men kunnen overgaan tot eén consoli-
datie-leennig van 15 milliard. Er moet
een herziening plaats grijpen van het fis
cale systeem,'evenals een administratieve
hervorming en een reorganisatie van het
belastingwezen met medewerking van de
publieke diensten.
Het gaat in het Verre Oosten verkeerd.
Dat is niets nieuws zult u wellicht zeggen
en dat is inderdaad zoo, maar toch spitst
de toestand zich hoe langer hoe meer toe
en wat het einde zal zijn van het conflict,
is met geen mogelijkheid te zeggen.
Twee dingen zijn échter wel zeker. Ten
eerste dat de Volkenbond heel weinig
Japan en de Volkenbond.
MeneeJapan, wil u alsjeblieft zoo
vriendelijk zijn en de voeten van tafel
nemen; we zouden namelijk graag een
protest-nota willen schrijven",
(„Berlingske Tidende").
heeft gedaan en nog zal kunnen doen om
het tot een oplossing van de moeilijkheden
te brengen en ten tweede dat Japan zijn
annexatie-practijken niet op zal geven.
De commissie van Negentien te Genève
heeft haar taak deze week hervat om te
trachten een verzoeningsformule te vin
den. welke de instemming zou kunnen
krijgen van de twee in conflict liggende
partijen.
'L1
Och kom!kijk U maar eens goed! Ja
natuurlijkzij is toch de bijzondere hulp
in de huishouding, - het Blue Band-meisje!
Let U eens op den eetlust van Uw huisge-
nooten als er gebakken, gebraden en ge
stoofd is met Blue Band. U kunt hun dan
bovendien vertellen, dat Uw huishoudboekje
er niet extra door belast wordt. Integendeel
- U houdt nog geld over! Dat alles komt
door Blue Band - versch gekarnd.
BLUE BAND
VERSCH GEKARND MET 25 <J|o ALLERFIJNSTE ROOMBOTER ONDER RIJKSCONTROLE
x
O
M
O
Éi
Het Hbld. schrijft daarover o.m.:
De groote moeilijkheid daarbij is, dat de
eene partij in die formule vervat wil zien
wat juist de andere verloochend wil heb
ben. De kans is dan ook groot, dat men
er niet in zal slagen een dragelijk com
promis te vinden, hetwelk niet al te dui
delijk de capitulatie aan de wenschen van
een der partijen laat uitkomen.
Slaagt de commissie niet, dan zal niet
veel langer gedraald kunnen worden met
een uitspraak van de Assemblée, die in
een rapport haar bevindingen over het
conflict zal moeten neerleggen en haar
„aanbevelingen" tot oplossing zal moeten
geven.
Gegeven het feit, dat de mogendheden,
die daartoe eventueel aangewezen zouden
zijn, er geen oogenblik aan kunnen den
ken, om met behulp van sancties de aan
bevelingen de noodige kracht bjj te zet
ten een gang van zaken trouwens, die
vermeden moet worden, daar het waar
schijnlijk gevolg ervan zou zijn een alge-
meene oorlog, waardoor de remedie erger
dan de kwaal zou worden! is te voor
zien dat daarmede de bemoeienissen van
Genève feitelijk tot een einde zouden zijn
gekomen.
China zal dan, zooals wij hier onlangs
reeds schreven, voorloopig althans op
eigen krachten zijn aangewezen, om te
trachten door middel van boycot en guer-
illa de geweld-politiek van Japan het
hoofd te bieden.
Een dergelijke ontwikkeling van den
toestand in het Verre Oosten zou intus-
schen groote gevaren in zich sluiten,
waarvoor men in Geneefsche kringen na
tuurlijk niet blind is.
Niemand weet nog, wanneer de econo
mische wereldconferentie zal aanvangen,
want de datum ervan is nog niet bepaald.
Wij weten alleen, dat het principe be
staat om deze conferentie op een gegeven
moment te houden en dat het er tot dus
verre uitziet, alsof men bezig is een prulle-
mand van reusachtigen omvang te ver
vaardigen, waarin men alle problemen,
waarmede men in zijn maag zit, kan de-
poneeren. Roosevelt schermt ook al flink
met het komende avontuur.
Voorzoover wij kunnen beoordeelen, zal
er op die conferentie o.a. dienen te wor
den geregeld het probleem der gouden
standaard. Het is de vraag, of men voor
dien tijd nog in de gelegenheid zal zijn,
dien standaard over boord te gooien, want
dan kan men het vraagstuk gevoeglijk van
de agenda afvoeren, wat de taak der ge
delegeerden aanmerkelijk zal verlichten.
In Amerika roeren voorstanders van een
nieuwe muntbasis zich hoe langer hoe
meer, terwijl in Frankrijk een nervositeit
omtrent de positie van den franc bestaat,
welke te denken geeft.
Een tweede kwestie, die er besproken
zal dienen te worden, is die der tarieven.
Men is er met den mond gloeiend voor,
om de invoerrechten zoo drastisch moge
lijk te verlagen en liefst in een heel vlug
tempo. Algemeen hoort men klanken, dat
het juist die dwaze tolmuren en handels
belemmeringen zijn, die de crisis zoo
scherp hebben gemaakt en hoe eerder deze
tot het verleden behooren, hoe liever het
zou zijn.
Edochhier is de theorie aan het
woord; de practijk doet anders. Want het
is typeerend, dat men algemeen tot tarief-
verhooging besluit, terwijl men verlaging
propageert.
Duitsehland ten eerste wil den land
bouw steunen; zij wilde contingenteeren,
maar hiertegen ontstond zoon zware
oppositie, dat zij deze niet durfde in te
voeren. Om toch haar doel te bereiken,
neemt zij de invoerrechten te baat en het
zou ons niet verwonaeren, wanneer de ta
rieven binnenkort met een beduidend per
centage zullen worden verhoogd.
Intusschen is Duitsehland met Argen
tinië in een handelsoorlog gewikkeld. De
aanleiding hiertoe lag in een handelsver
drag, dat Argentinië met Chili had ge
sloten en waarbij Argentinië handelsfacili
teiten had toegestaan, die ook voor Frank
rijk, Italië en Engeland golden, maar
waarvan Duitsehland buiten bleef. De
onderhandelingen hierover hebben niet tot
een bevredigend resultaat geleid en nu
voelt Duitsehland er veel voor om zijn
strijdtarieven'voor Argentinië van toepas
sing te verklaren.
Zwitserland heeft zijn tarieven voor
koffie en thee beduidend verhoogd, het
tarief voor ongebrande koffie is op
Zfrs. 50, voor gebrande koffie op Zfrs.
100 en voor thee op Zfrs 100 a 150 per
100 Kg gebracht, hetgeen voor koffie een
verhooging van circa 40 en voor thee
van 25 beteekent. Wanneer men den
smaak van dergelijke verhoogingen beet
krijgt, gaat men gewoonlijk op dien weg
verder, terwijl het niet onmogelijk is, dat
men binnen wil zijn, alvorens de econo-
mische-wereldconferentie bui uitbreekt.
Hoe hooger de tarieven alsdan zijn, hoe
meer concessies men kan bedingen. Im
mers wanneer men dan tegen-prestaties
moet verkenen, dan komt men per saldo
op het oude en toch hooge tarief terug.
België met zijn Ouchy-neigingingen
heeft ons land de laatste dagen flink ge
dupeerd; den eersten Januari 1933 heeft
dit land het invoerrecht op tabak ver
hoogdde tabaks-accijns opgevoerd
en de verbruiksbelasting op tabaksfabri
katen naar boven gebracht. Voor onge-
stripte buitenlandsche tabak bedroegen in
voerrecht en accijns tezamen vóór de ver
hooging frs. 4.30 per kilogram en nu
frs. 6.voor gestripte resp. frs. 7.30 en
frs. 10.Speciaal zal dit invoerrecht
drukken op onzen export van de goed-
koopere Java-Tabak, die niet meer met de
Belgische zal kunnen concurreeren, omdat
het invoerrecht op het moment circa 100%
van de waarde bedraagt. De invoeren in
België van Sumatra- en Java-tabak zijn
niet onbelanrijk; in allen geval belangrijk
genoeg om deze verhooging buitengewoon
onaangenaam te vinden. In 1931 bijv. ver
zonden wij naar België 546 ton Sumatra-
tabak en 2.642 ton Java-tabak. Over de
eerste elf maanden van dit jaar bedroegen
deze kwantiteiten resp. 494 ton en 4.530
ton.
Wat België betreft, wordt op twee wij
zen gezondigd met den daad, want zooals
wij reeds even opmerkten, beteekenen
deze verhoogingen van invoerrecht en
Roman van
HUGO BETTAUER.
30)
Ralp leerde aan deze tafel zelozame,
soms zelfs kostbare menschentypes ken
nen. Een ambtenaar van de spaarbank,
die in zijn vrije uren mooie, gevoelige
gedichten schreef, een kantoorbediende,
die, als hjj 's avonds zijn kruk den rug
had toegekeerd, componeerde en een
ambtenaar van het ministerie van finan
ciën, die zijn salaris in spiritualiën om
zette, onder welker invloed hij echter
naar 't philosofische neigde, en een gave
van geest en verstand ten toon spreidde,
waarvoor geen geleerde zich zou hebben
behoeven te schamen.
Een avontuur.
Op een namiddag, waarop de zon zoo
warm scheen en de hemel zoo diep
blauw was, dat men zich in een veel zui
delijker gelegen stad waande, bracht
Ralph voor het eerst een bezoek aan het
Prater, waarvan zyn moeder hem zoo
vaak verteld had.
Hij werd ernstig teleurgesteld. De
groote allee maakte den indruk van
{uitzettende verwaarloozing, nu, midden
in den winter, was ze zoo stoffig, dat zich
op zijn schoenen een grijze laag vormde;
van de weinige banken waren stukken
afgebroken en over het geheel lag een
sombere, bijna sinistere verlatenheid.
Waar waren de tallooez ruiters, waarvan
zijn moeder hem verteld had, waar de
equipages, bespannen met echte vol
bloed dravers? Misschien, dat dit jaar
getijde de Weensche ingezetenen niet
naar het Prater lokte en het uitgestrekte
wandelpark over enkele maanden een ge
heel ander beeld zou geven. Maar in de
groote steden werden dergelijke parken
toch het heele jaar door door duizenden
bezocht. In het Central-Park te New-
York, het Hyde-Park te Londen, het Bois
du Boulogne te Parijs gaf op dit uur van
den dag toch de gansche mondaine we
reld acte de présence.
Weenen bleek meer en meer een ge
vallen grootheid te zijn, werkelijk een
stervende schoonheid. Het bedelkleed
was onmiskenbaar.
Diep in gedachten verzonken, omge
ven door de eenzaamheid, liep Ralph met
rasse schreden tot het „Lusthaus" en
vandaar terug door de „Arien". Daarbij
vergiste hij zich echter in den weg en
het duurde niet lang, of hij geraakte in
het moeras, zag reeën langs zich heen
vluchten en kreeg daardoor een indruk
van de geweldige uitgestrektheid van dit
Prater. Eindelijk, het was inmiddels reeds
zeven uur geworden, kwam hij bij de pak
huizen en van daar in dat deel van het
park, dat „Volksprater" genoemd wordt.
Ralph was moe en hongerig geworden
en toen hij in de onmiddellijke nabijheid
een café zag, ging hij hier binnen en liet
zich eieren, boter, ham en koffie brengen.
Toen hij verzadigd was en zich weer
frisch voelde, nam hij zijn omgeving eens
op. Aan een tafeltje zaten een paar man
nen te kaarten, echte misdadigerstyen
met fonkelende oogen, een stierennek en
groote, ver van het hoofd staande ooren.
Aan een ander tafeltje een paar jonge
kerels, waaronder een met knappe ge
laatstrekken een vuurroode das, geruite
broek en 'n brutalen, intens-gemeenen
oogopslag. Wat verder de zaal in een
ander nietswaardig type, het linkeroog
bedekt met een zwarte lap, een wreede
trek om den grooten mond, in gezelschap
van een knaap, die nauwelijks den kin
derschoenen ontwassen scheen. Het kostte
Ralph niet veel moeite te ontwaren, dat
hij in een verzamelplaats van inbrekers
en straatroovers, het schuim van de we
reldstad, verzeild was geraakt.
Er kwamen nieuwe misdadigerstypen,
die zich bij de anderen voegden. Eerst
nu scheen Ralph de aandacht van enke
len hunner te tiekken. Met kennersblik
ken werd zjjn kleeding getaxeerd en toen
hij op zjjn horloge keek, hoorde hij eenige
bewonderende uitroepen, terwijl een
man, die aan een tafeltje naast hem had
plaats genomen tegen een kameraad zei:
„Die heeft een horloge van platina!
Zoo'n ding krijg je niet onder de twintig
millioen, Ka!"
Hij ontvluchtte het gezelschap. Een
maal buiten, bleek hij al weer spoedig
verdwaald, liep hjj straat in, straat uit, tot
hij plotseling weer voor het café stond,
waar hij juist eenigen tijd had doorge
bracht. De kastelein, een bejaard man
met een spits vogelgezicht, stond mei
eenige mannen voor de deur, herkende
Ralph en drukte er zijn verwondering
over uit, dat hij zoo spoedig terug was.
Zonder te antwoorden, vervolgde Ralph
zjjn weg, speurend of hij hier of daar mis
schien een taxi zag, die hem naar
Wahring zou kunnen brengen.
Plotseling, het was stikdonker om hem
heen, voelde hij zich van achteren aange
grepen, een paar handen werden om zijn
hals gelegd, iemand drukte hem den
mond toe, terwijl nog een paar handen
zjjn jas los knoopten en naar zijn porte
feuille graaiden.
De aanvallers bleken de kracht van
hun slachtoffer echter te hebben onder
schat. Ralph bukte zich plotseling, richt
te zich toen weer op, draaide zich een
halven slag om, gaf een van de kerels een
geweldigen trap, zoodat hij kreunend van
pijn tegen de straat vloog, gaf den twee
den een krachtigen stomp in de maag
streek en zou zich op den derden hebben
gnvorpen, wanneer deze inmiddels niet
Ijlings het hazenpad had gekozen.
Lachend keek Ralph om zich heen en
betastte zijn lichaam om een ontdekking
te doen, die hem een kreet van woede ont
lokte: Zijn portefeuille was er nog, maar
die kerels waren er toch nog in geslaagd
zijn horloge te nemen!
Het kostbare platina uurwerk was een
verjaarsgeschenk van zijn moeder, dat hij
tot eiken prijs terug wiide hebben.
De twee knapen, die hjj van zich afge-
slingerd had, waren intusschen eveneens
verdwenen, derhalve was goede raad duur.
Zonder zich echter lang te bedenken, snel
de Ralph terug naar het café, riep den
kastelein, die hem niet in de oogen durfde
zien en zei doodkalm:
„Waarde heer, ik blijf een oogenblikje
bij je. Of je zorgt er voor, dat ik binnen
een kwartier m'n horloge dat me zooeven
door een van je brave klanten ontroofd
is, terug heb en dan kan je voor mijn part
een half millioen krijgen, of ik krijg m'n
horloge niet terug, maar dan breek ik jou
hier op deze plaats een paar ribben om
je daarna in hechtenis te laten nemen. Je
hebt dus maar voor het kiezen."
De man koos, wenkte een jongen, wien
hij een paar woorden toefluisterde, waar
op de knaap haastig verdween en eer nog
de vijftien minuten om waren, had Ralph
zijn horloge en de kastelein het halve
millioen.
Cliques.
Pepi Lunzer stelde voor:
„Doctor medicinae Teufelsberger
Mister O'Flanagan."
En fluisterde Ralph toe:
„Totaal mesjogge, verknoeide existen
tie, maar een interessante vent."
Dokter Teufelsberger was klein en dor.
zyn kale schedel gelijk een groote biljart
bal, zjjn kortzichtige, rood-omrande oogen
knipperden onophoudelijk en keken
scherp en wantrouwend de wereld in. Zijn
uiterlijk was bepaald verwaarloosd. Bij
een bruine, uitgerafelde pantalon droeg
hij een vettig, op de naden versleten
jacquet, een onzindelijk overhemd met
een al even onfrisschen in leelijke plooien
vallenden slappen boord en een machi
naal vervaardigde das, waarvan de voe
ring zichtbaar was.
De kennismaking had plaats in een
jcafé in de omgeving van de Volksopera
en de arts nam nu onm.ddellijk, heftig
I gesticuleerend, het woord:
„U bent die Amerikaan, 'k weet 't al
doet er niets toe, u pent toch een ge-
lukkig mensch, omdat u nu eenmaal Arae-
j rikaan bent! Ik idioot, heb twintig jaar
geleden voor een benoeming bij het zie
kenhuis te New York b dankt enfin,
omdat ik nu eenmaal een ezel was. Ben
hier gebleven, om carriè.e te maken
in de Weensche kliniek! Het idool aller
[dwazen! Dat moest niet „Wiener medizi-
nische Klinik" heeten, maar „Cliquenkli-
nik". U bestudeert Weenen, naar ik hoor
moet u ook eens op de Weensche uni-
iversiteit letten!"
En nu begon Doktor Josuah Teufels-
berger met satanische kwaadaardigheid
het een en ander over de Weensche hooge-
j school te vertellen.
„Ik heb als jong secundair arts de
brutaliteit gehad een werk over longziek
ten te schrijven en het noodlot wilde, dat
dit werk opzien baarde en in het En-
gelsch vertaald verd.
(Wordt vcrvo'gd).