S. KROM - ALKMAAR IS ALTIJD DE STRIJD OM WEENEN. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA BuitenSandsch overzicht. No. 7232. EERSTE BLAD ZATERDAG 4 FEBRUARI 1933 61ste JAARGANG De Fransche voorstellen op de ontwapeningsconferen tie. Scherpe Italiaansche critiek. - De proclamatie van Hitier tot het Duitsche volk. - Het nieuwe Fransche kabinet. - Het schuldenvraagstuk. Bij KOÜEJ9I, Tel. 339, gelardeerde Ossenlever. OOK VOOR DAMES Het kabinet Hitier. China en Japan. VERVERIJ en CHEM. WASSCHERIJ 20% KORTING Zware brand te Amsterdam. Helpt bijtijds. FEUILLETON COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen land f 2.Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p.6ct. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, f 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/b C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct. 183 cm breed VLOERBEDEKKING 59 ct. per el De ontwapeningsconferentie heeft haar eersten evrjaardig gevierd, 't Is een ver jaardag, die niet met vreugde herdacht kan worden, al kan hij ook niet ongemerkt voorbij worden gegaan. Het ware te wcn- schen dat de resultaten van de con ferentie zoodanig waren geweest, dat een verder confereeren niet meer noodig was. Doch integendeel, van resultaten kunnen we niet spreken en de dingen die er in bet afgeloopen jaar gebeurd zijn, zijn een aanklacht tegen de ontwapenings conferentie. Wii bedoelen den toestand in China en in Zudd-Amerika. Daarover zul len we nu echter niet uitwijden, omdat we daarover op deze plaats al vaak geschre ven hebben. Vandaag wilden we iets ver melden van de discussie in de aigemeene commissie over het Fransche ontwape- nings- en veiligheidsplan. Massigli, de Fransche afgevaardigde, drong er op aan, dat de delegaties niet in nietszeggende beleefdheden en vaagheden hun ware meening over het Fransche plan zouden versluieren, doch duidelijk hun standpunt zouden bekend maken. Nu, de Italianen hebben daarvan kennis genomen en hun meening ronduit over het Frau: sche voorstel naar voren gebracht. De rede van Aloisi (Italië) bevatte bij alle hoffelijkheid aan het adres van Frankrijk en ter eere van den Franschcn geest van logische opbouw van het gebouw der toekomst zulk een scherpe critiek, dat aan een Italiaansche afwijzende houding wel niet meer te twijfelen is. Aloisi begon na zijn van hoffelijkheden overloopende inleiding met de ironische verklaring, dat hü tot zijn genoegen kon vaststellen, dat de Fransche voorstellen noch met betrek king tot het personeel der strijdmacht, noch met betrekking tot het oorlogsmate-. riaal tot eenige vermeerdering der tegen woordige lasten zouden leiden. Hij moest echter onmiddellijk hieraan toevoegen, dat hij evenmin kon zien. waarin de vermin dering zou bestaan, die uit aanneming der Fransche voorstellen zou voortspruiten. Door aan de verschillende wapenen een voudig een ander etiketje te geven en ze niet meer wapenen voor nationale ver dediging te noemen, doch als wapenen ten dienste van den Volkenbond aan te dui den, wordt de door de volkeren zoo vurig begeerde wapeningsvermindering niet ver kregen. Aloisi meende, dat een der hoofdbron nen van de tegenwoordige ellende in de wereld juist het gevoel van wederzijdsche j argwaan is, waarvan de Fransche voor-j stellen thans opnieuw uitgaan. De Duitsche afgevaardigde, Nadolny, was in zijn redevoering heel wat minder, scherp en gaf blijk van het streven van] von Papen om Frankrijk zoo min moge- lijk te ontstemmen. Op verschillende punten gaf Nadolny duidelijk te verstaan, dat hij op grond van instructies uit Berlijn gesproken heeft, waardoor zijn rede als de eerste verkla ring van de regeering-Hitier over het ontwapeningsvraagstuk natuurlijk een hijzonder belang verkreeg. In zooverre was zijn rede geruststellend, dat zij aan toonde, dat von Neurath, ook onder Hit- Ier geen scherper koers op het gebied der buitenlandsche politiek zou volgen. De Duitsche regeering is bereid in een discussie van de Fransche plannen te treden. Het doel van de Duitsche regee ring ter ontwapeningsconferentie blijft, tot een conventie te komen, die door een aanzienlijke wapeningsvermiridering der sterk bewapende staten de eerste stap op den weg naar de algeheele ontwapening zou worden. J DUNSELMAN, Keizerstraat 24. De proclamatie van Hitier tot het Duit sche volk heeft de aandacht getrokken en dat is geen wonder. Voorloopig zullen de handelingen van Hitier met de grootste belangstelling gevolgd worden, omdat men natuurlijk uiterst benieuwd is op welke wijze door den „leider" de zaak aangepakt zal worden. Deze proclamatie is bedoeld als verkiezingsmanifest. De „Nw. Rott. Crt." schrijft naar aan leiding daarvan o.m.: Er staat een zinsnede in, die menig kie zer niet bemoedigend in de ooren zal klinken, want daaruit valt op te maken dat de Rijksdag slechts mee zal mogen praten als hij bereid is goed te keuren wat de regeering noodig vindt. De regee ring, zoo heet het, „kan niet het werk van herstel onderwerpen aan de goedkeuring van hen, die schuld hebben aan deze in eenstorting". Verder blijkt dat daarmede „de partijen van het marxisme en hun bij- loopers" worden bedoeld. Hieruit mag men opmaken dat de verkiezing slechts bedoeld is als een proefneming of het niet mogelijk is met behulp van een Rijksdag te regeeren. Eerst als de Rijksdag oppo sitioneel blijkt, wordt hij terzijde gescho ven. Deze potrclusie is niet te stoutmoedig. ImmerS" de proclamatie was het eenige antwoord dat het centrum gekregen heeft op zijn schriftelijke vragen, die zich ten deele met de grondwettelijke rechten van den Rijksdag bezig hielden. Het is waar, deze vragenlijst omvatte meer; zij was feitelijk de formuleering van het practi- sche politieke program der katholieke staatspartij. Over al het andere behalve de constitutioneele eisehen had men ech ter kunnen praten. Maar zoodra 3ë'regee ring deze laatsten niet kon inwilligen ontbrak de basis voor besprekingen. Daarom was het besluit tot ontbinding van den Rijksdag, gevolgd door de pro clamatie, uiterst duidelijk als indirect ant woord. De proclamatie legt de tactiek van de regeering heel goed bloot. De consequen tie van hetgeen zij betoogt, zou moeten zijn, dat zjj de communistische partij een voudig verbood; niet het socialisme, want zii maakt een duidelijk verschil tusschen het Marxisme (en zijn bijloopers), die Duitschland in 14 jaar geruïneerd hebben en het bolsjewisme, dat het in een enkel jaar geheel zou vernietigen. Veel voordeeliger dan die communistische partij vóór de Rijksdagverkiezingen te verbieden zal het zijn dit daarna te doen en dan tegelijk de communistische zetels ongeldig te verklaren. In een aldus be snoeiden Rijksdag is er zeker een meerder heid voor de regeering. Is dit de bedoeling van het hierboven 'aangehaalde zinnetje? Gevaarlijk blijft het spel in ieder geval. Want een verbod van de communistische vakvereenigingen zou een einde maken aan de verdeeldheid onder de radicale ar beiders. Een ontzaglijke macht zou daar door gevormd worden, te ontzaglijker om dat dan de samenwerking met de christe lijke arbeiders nog gemakkelijker zou wor den dan zü reeds nu is. Maar Hitier zal nooit in twijfel erover hebben verkeerd, dat hetgeen hij onder nam met zeker risico verbond n is. Het nieuwe Fransche kabinet zou gisterenmiddag bijeen komen, om het voorlezen van de regeeringsverklaring aan te hooren. Men vindt daarover dus elders in dt blad wel meer. In de Kamer zijn drie interpellaties ingediend, namens de linkerzijde, de on afhankelijke linkerzijde en de onafhanke- lijken. De voorzitter van de links-repu blikeinen, De Chappedelaine, die de re geering zal interpelleeren over haar ai gemeene politiek, heeft gezegd, dat zijn interpellatie geen afwijzend karakter droeg. Zijn fractie zal haar houding eerst bepalen, nadat zij het regeeringsprogram kent. De socialisten hebben hun standpunt nog niet bepaald. In parlementaire krin gen wordt aangenomen, dat het lot van het kabinet afhangt van de houding van sehuwelijk. De taak, die wij moeten vol brengen is de zwaarste, sinds mensehen- heugenis aan Duitsche staatslieden ge steld. Het vertrouwen van ons allen is echter onbegrensd, want wij gelooven aan ons volk en zijn onvergankelijke waarde. Boeren, arbeiders en burgers moeten gemeenschappelijk de bouwsteenen leve ren voor het nieuwe rijk. Zoo zal de nationale regeering het als haar hoogste en eerste taak beschouwen de geestelijke eenheid en de eenheid van wil van ons volk te herstellen. Zij zal de grondslagen behoeden en verdedigen, waarop de kracht van onze natie berust. Zij zal het christendom als grondslag van onze geheele moraal, het gezin als kiemcel van ons volks- en staatslichaam in haar krachtige bescherming nemen. Zij zal zonder acht te slaan op standen of klassen ons volk terugbrengen tot het besef van zijn volks- en zijn politieke een heid en de daaruit voortvloeiende plich ten. Zij wil de eerzucht voor ons groote ver- Léon Blum en zijn aanhangers. In rechtsche kringen is men er vast leden, de trots op onze oude ovêrlëverïn- van overtuigd, dat de nieuwe regeering, gen tot grondslag maken voor de opvoe- zelfs wanneer zij gesteund wordt door de socialisten, niet levensvatbaar zal zijn. De nationale Liberté schrijft, dat de levensduur van het kabinet slechts we ken, zoo niet zelfs slechts dagen, kan tellen. „Daladier heeft, evenals alle so cialistische radicalen, zijn hart weliswaar ding van de Duitsche jeugd. Zij zal daar mee aan de geestelijke politieke en cul- tureele nihilisatie den onbarmhartigen oorlog verklaren. Duitschland mag en zal niet verzinken in bet anarchistische communisme. Zij zal in plaats van de strijdlustige in aan den linkerkant, maar zijn verstand stjncten weer de tucht tot heerscher over gaat naar rechts. Wanneer Duitschlandi ons leven verheffen. Zij zal daarbij zorg- een socialistische regeering zou krijgen,vuidig waken voor de instellingen, die de zou Daladier gaarne een socialistische ware borgen zijn van de kracht en sterkte onzer natie. Twee groote vierjaars-plannen. De nationale regeering wil het groote doel van de reorganisatie van ons volk oplossen met twee groote vierjaarlijksche plannen: Redding van den Duitschen boer tot be houd van den voedings- en daarmee van een politiek voeren. Het overnemen van de Duitsche regeering door Hitier maakt hem dit onmogelijk. Desondanks is hij niet de man, die Duitschland wantrouwt." Het schuldenvraagstuk mag als sluit stuk van dit overzicht dienen. Over de besprekingen tusschen Roosevelt en zijn raadslieden te Warmsprings (Georgië) Óen levensgrondslag van de natie, meldt Reuter dat men aanneemt, dat het c van Duitschen arbeider ri„<.„ „v. Ti.,ii door een geweldigen en uitgebraden aanval op de werkloosheid. In veertien jaar tijds hebben de No- vemberpartijen den Duitschen boeren stand geruïneerd. In veertien jaren tijds hebben zij een leger van millioenn werk- loozen geschapen. De nationale regeering zal met ijzeren vastberadenheid en met de taaiste volhar ding het volgende plan verwezenlijken: Binnen vier jaar moet de Duitsche boer aan het verval zijn ontrukt. Binnen vier jaar moet de werkloosheid definitief overwonnen zijn. Parallel daarmee loopen de voorwaar den voor het opbloeien van het overige bedrijfsleven. Met deze reusachtige taak van het ge nezen van ons bedrijfsleven zal de natio nale regeering de taak verbinden en vol brengen van een genezing van het rijk, de landen en de gemeenten ten aanzien van de grondwet en de belastingtechniek. Pas daarmee wordt de gedachte aan het federatieve behoud van het rijk bloedige en levende werkelijkheid. Tot de grondpijlers van dit programma] behoort de gedachte van den arbeids-1 door Roosevelt en senator Huil uitge werkte plan de kwijtschelding der oorlogs schulden, in aanmerking op een morato rium van nog niet vastgestelden duur, behelst en waarin als tegenprestatie de verlaging der invoerrechten en de stabi liseering van de munten wordt verlangd. De moeilijkheid schijnt te zitten in verklaring der invoerrechten, welke on mogelijk is zoolang de vreemde valuta's niet gestabiliseerd zijn. Het plan bepleit een internationaal op treden, dat op de oeconomische wereld conferentie ter sprake gebracht zou kun nen worden. Daar tot het van kracht wor den van de geheele regeling een zekere tijd zal moeten verstrijken, hebben de raadgevers van „een overgangsmorato rium" gesproken. Communistische kuiperijen de Rijbsweer. en ouderdom. In de zuinigheid van ons bestuur, de bevordering van den arbeid, het behoud van onzen boerenstand en het gebruik maken van het particulier initiatief ligt tevens de beste waarborg voor het ver mijden van elk experiment, dat onze munt in gevaar zou brengen. Geen erkenning van Mantsjoe- kwo door Engeland. Van officieele Mantsjoerijsche zijde I wordt het gerucht dat Engeland Mant- sjoekwo erkend zou hebben, tegenge sproken. Het departement van Buiten landsche Zaken van Mantsjoerije heeft noch uit Tokio, noch uit Londen een zoo danige officieele mededeeling -ontvangen. Alle kostbaarheden worden uit Peking gebracht. Op aandrang van de Chineesche Cen trale regeering zijn de kostbaarheden uit alle Chineesche keizerpaleizen naar Nan king getransporteerd. Ongeveer 300 kis ten met voorwerpen van waarde zijn ver zonden en onder strenge militaire bewa king naar Nanking gebracht. De offi cieele Chineesche instanties verklaren, dat deze maatregelen genomen zijn in verband met de mogelijkheid van een Japanschen aanval op Peking. In Chinee sche kringen is hierdoor groote opwin ding ontstaan. De politie-president van Stettin heeftdienstplicht en de kolonisatiepolitiek. een zich nog in het stadium van ontwik keling bevindende onwettige communisti sche organisatie ontdekt die zich vooral toelegde op de verspreiding van agitato rische pamfletten onder leden van de rijksweer en de sehupo. Een huiszoeking bij eenige communistische leiders heeft de inbeslagneming van eenige duizenden schotschriften tengevolge gehad. De voorzitter en eenige leden van de com munistische jeugdvereeniging, die zich oök met de verspreiding belast heeft, zqn in hechtenis genomen. Een beroep op het Duitsche volk. Aan het beroep van de rijksregeering op het Duitsche volk is het volgende ontleend: De erfenis, die wij aanvaarden is af-1 WinkelKEIZERSTRAAT 31, Telefoon 473 De zorg voor het dagelijksche brood zal echter evenzeer de zorg zijn voor de ver vulling van de sociale plichten bij ziekte Telefoon 1525 I Profiteert nu nog van onze op onze verlaagde prijzen Een burgerlogement aan den Oudez ijd sachterbu rg wal geheel uitgebrand. Alle logeergasten over het dak gered. Woensdagnacht tegen 3 uur ontdekten twee politieagenten, die op den Oude- zijds-Achterburgwal by den Korten Nie- zel surveilleerden, dat er brand was in voorkamer van de bel-étage van een logement, gevestigd in perceel 30. Dit is een oud huis met een mooien renaissance- topgevel; het bestaat uit drie verdiepin gen boven de bel-étage en een zolderver dieping. Op alle verdiepingen waren de voor- en achterkamers en kleine zij-ver- trekjes als logeergelegenheid ingericht. Het logement werd gedreven door den heer R. H. Goen. Gelijk later gebleken is, overnachtten er dezen nacht veertien gasten. Zoodra de agenten door de vitrage- gordijnen voor de hooge ramen van de bel-étage een vlammenschijnsel zagen wapperen, zijn zij begonnen met op de voordeur van het logement te bonzen, maar daarbinnen was alles in zoo diepe rust, dat niemand iets van het alarm of van het gevaar bemerkte. De agenten zijn toen den Korten Niezel ingegaan en hebben daar getracht na verbreking van een ruit de voordeur van de slagerij van den heer Bonke te forceeren. Dit is hun echter niet gelukt, maar eenige oogen- blikken daarna kwam de heer Bonke zelf, uit zijn slaap opgeschrikt door het lawaai hun opendoen. Zij zijn naar den zolder gegaan en zijn over de daken op het dak van het huis gekomen, waarin brand was. In dit dak hebben zij door het verwijderen en stukslaan van pan nen een opening gemaakt en hierdoor zijn zij naar binnen gegaan. Inmiddels had de brand reeds een grooten omvang aangenomen; het vuur was, nadat iemand aan de voorzijde een ruit had ingeslagen, door den hierdoor ontstanen trek aangewakkerd en had de houten trappen en verdiepingen aange tast. Al de logeergasten en het gezin van den logementhouder waren naar den zol der gevlucht, waar een dikke rook stond en waar het ook reeds begon te branden, zoodat de beide agenten, die van buiten af een uitweg door het dak hadden ge maakt, juist bijtijds waren geweest om een zeer ernstige ramp met verlies van menschenlevens te verhoeden. Allen, ie zich. in het brandende huis bevonden, zijn door de gemaakte opening naar buiten kunnen kruipen en hebben zich over de daken en door 't huis van den heer Bonke ongedeerd in veiligheid kunnen stellen. De brandweer heeft den strijd tegen het vuur betrekkelijk spoedig gewonnen, maar zij heeft een niet gemakkelijke taak gehad, daar de krachtige wind de vlam men sterk aanwakkerde. Ver in de omge ving waren de gloed van het vuur en de vonkenregen waar te nemen. OPGELEGDE SCHEPEN TE ROTTERDAM. Op 1 Februari waren te Rotterdam op gelegd 101 zeeschepen, waarvan 82 Ne- derlandsche, 1 Noorsch, 3 Fransche, 3 Duitsche en 12 Engelsche. De bruto ton- nenmaat van deze schepen beliep 452.552. ZIJN GROOTVADER VERMOORD. Het gerechtshof te Leeuwarden heeft Donderdag beantwoord de zaak tegen den 18-jarigen A. M., timmerman, en den 21-jarigen bakkersknecht H. U., beiden te Musselkanaal, die door de rechtbank te Winschoten wegens moord op den grootvader van den eersten verdachte wa ren veroordeeld tot 12 en 10 jaar gevan genisstraf. Na het misdrijf waren de ke rels er met een tabaksdoos en 65 gulden van door gegaan. De procureur-generaal vorderde tegen den eersten verdachte wegens moord 12 jaar en tegen den tweeden wegens mede plichtigheid tien jaar gevangenisstraf. Wacht niet, tot gij te bed moet blijven door scherpe of voortdurende pijnen in den rug, waterzuchtige zwellingen der ledematen of onder de oogen, rheumatische pijnen onna tuurlijk uitzicht der urine, pijnlijke loozing of voortdurende aandrang tot loozing. Begin onmiddellijk bij de eerste kenteeke- nen met het gebruik van Foster's Rugpijn Pillen. Want zoo lang de in de lendenen ge legen organen door verzwakking niet de ver giftige onzuiverheden uit het bloed filtreeren en verder uit het lichaam verwijderen, kunt gij niet gezond worden. Foster's Rugpijn Pillen werken recht streeks op deze verzwakte organen, heelen en versterken deze, en verschaffen zoodoende behoorlijk gezuiverd, rijk en gezond bloed aan alle deelen van het lichaam. En dan bestaat geen verder gevaar voor rheumatiek, water zucht, ischias, rugpijn en spit. Foster's Rugpijn Pillen^ zijn verkr. bij alle drogisten enz. a i.—1.75 en 3.— per doos. Roman van FIUGO BETTAUER. 37) Een enkele maal kwam zij er toe Ralph te schrijven. Maar op het beslissende mo ment deinsde ze ook daar weer voor terug. Zou hij niet denken, dat ze slechts comedie had gespeeld? En wie weet in wiens macht hjj, met zijn onverdorven en voor alle indrukken zoo vatbaar ge moed, zich nu bevond? Tenslotte zou ze voor hem toch niet veel meer geweest zijn dan een mooi stuk speelgoed, dat men ongaarne mist, misschien was hij haar reeds lang vergeten om wat afwis seling te zoeken in vroolijk lichtzinnig gezelschap, waar hij niet door zedige eisehen en den ernst van het leven ach tervolgd werd. Daar mevrouw Stuppach uitsluitend het „Weekblad voor Krieglach en omge ving" las en dit orgaan slechts melding maakt van de marktprijzen voor land- bouwartikelen, bleef Hilde onbekend met hetgeen zich in Weenen afspeelde. Haai tante achtte een abonnement op een goed provinciaal blad of een Weensche krant een onverantwoordelijke verkwisting, te meer, wijl zij bij haar wekelijkschen kerkgang in Krieglach nog wel eens iets vernam van wereldschokkende gebeurte nissen, die zich dan reeds dagen tevoren hadden afgespeeld. Wel nam Hilda aan gewicht toe, wel ook kleurden de frissche wind en de ge zonde buitenlucht haar wangen rood, maar de gemoedsdepressie, waaraan zij ten prooi was, hield aan en ging lang zamerhand over in den vorm van melan cholie, waaruit bij jonge menschen vaak ernstige psychische storingen voortkomen Mevrouw' Wehningen vervulde Hilde's apatisohe toestand reeds lang met toe nemende ongerustheid, eindelijk werd ook mevrouw Stuppach's aandacht ge trokken en toen een der meiden haar op zekeren dag meedeelde, dat de juffrouw halve nachten rusteloos haar kamer op en neer placht te loopen, had zij haar oordeel onmiddellijk gereed en verklaar de haar zuster met haar dreunende bas stem: „Hilde moet een man hebben, dat is alles! Ik zal haar eenvoudig uithuwelij ken en daarmee basta!" Mevrouw Stuppach liet er geen gras over groeien. Reeds den volgenden Zon dag bracht zii uit Krieglach een gast mee: den landhuishoudkundige Peter Kunzel, eigenaar van een malerij, een brave, eerzame weduwnaar in de beste jaren, d.w.z. achter in de veertig, cie voor zijn molen en zijn kinderen zeer dringend een vrouw noodig bad. Hij was verrukt van Hilde, zou het liefst nog dienzelfden Zondag met haar in het huwelijk zijn getreden en beweer de wel tien maal achtereen: „Onder mijn hoede zou de juffrouw binnen drie maan den zeker wel dertig kilo in gewicht toe nemen! Van opvoeding weet ik mee te praten, wat, mevrouw de barones?" Na tafel vertrok hij, met de graag ge accepteerde verontschuldiging zeer nood zakelijk naar een paar varkens te moeten gaan kijken, die aan een of andere vlek ziekte lijdende waren, weer naar zijn mo len bij Mürzzuschlag, echter niet, dan na met een veelzeggenden blik in de rich ting van Hilde te hebben beloofd, dat hij spoedig nog eens terug zou komen. Eerst 's avonds aan tafel verkondigde mevrouw Stuppach met haar gewone ge- decideerdlheid: „Hilde, meneer Kunzel is weliswaar slechts een eenvoudig man, die niet uit onze kringen is voortgekomen, maar hij is een zeer betrouwbaar mensch, zeer ge fortuneerd, verbazend goedhartig, kort en goed, juist een man voor jou. Als jq je er ook mee vereenigen kunt, zou ik er niets op tegen hebben, als jullie je Zon dag verloven om dan nog vóór Paschen te trouwen." Hilde was juist met haar gedachten bij Ralph, wiens trouwe, bruine oogen ze in haar onmiddellijke nabijheid op zich ge richt had gevoeld. De herinnering aan de vele prettige uren, die ze in zijn gezel schap had doorgebracht, was zoo leven dig geweest, dat een gelukkige glim lach den droeven trek om haar mond een oogenblik had verdreven. Nu werd ze door de woorden van haar tante uit haar droomen in de werkelijkheid gesleurd en antwoordde op geprikkelden toon: „Neen tante, ik kan me er niet mee vereenigen en ik vind het in één woord hoogst ongepast, dat u er zelfs aan durft te denken mij aan een dergelijken man te koppelen". Mevrouw Stuppach achtte zich belee- digd, het kwam tot een heftige woorden wisseling, tevergeefs trachtte mevrouw Wehningen tuschenbeide te komen en de tante wierp ten slotte haar nichtje voor de voeten „De bedelprinses wil liever een ander tot last zijn dan de vrouw te worden van een fatsoenlijk man!" Het slot was, dat Hilde in een kramp achtig snikken uitbarstte, dat urenlang aanhield en tenslotte zelfs haar tante noodzaakte van gedachten te veranderen, daar het nichtje anders nog den volgen den dag naar Weenen zou zijn terugge keerd. In Februari ontving mevrouw Stup pach van haar buren, de voorheen gra felijke familie Bronstorf een invitatie, welke natuurlijk eveneens mevrouw Wehningen en Hilde betrof. De laatste genoot van den bijna twee uur durenden slede tocht, ze kon niet genoeg krijgen van de schoonheid der in de sneeuw ge hulde bergen en bosschen en was aange naam verrast door de pracht van het oude kasteel der Bornstorfs. Het echtpaar Bornstorf gold voor zeer gefortuneerd en had, behalve een getrouw de dochter, wier echtgenoot mettertijd het landgoed zou overnemen, nog een zoon, die attaché bii het Oostenryksehe gezantschap in Berlijn was en nu een kort verlof bij zijn ouders doorbracht. Rudolf Bornstorf, slank, licht blond, met blauwe oogen, geraakte onmiddellijk in vuur en vlam voor Hilde, die hij overlaadde met attenties en op ondub belzinnige wijze het hof maakte. Zijn huldebetoogingen waren Hilde niet onwelgevalig; hij was tenslotte een man van haar beschaving en ontwikke ling, zijn optreden was tactvol en dis creet en er ontstond tusschen beide jonge menschen een zeer vriendschappe lijke verhouding, die wat afleiding bracht in Hilde's monotone leven. Rudolf Born storf. tut over zijn rijkelijk groote en ver van het hoofd staande ooren verliefd op het knappe buurmeisje, bezocht haar da gelijks per arreslede, waarna dan lange tochten werden gemaakt naar de idyllisch gelegen dorpjes in de omgeving, waar bij zwart brood, rookspek en appelwijn de lunch'werd gebruikt Zoo verging de tijd en met hem Ru- dolf's verlof. Het was op een dag in het midden van Februari, toen de jonge Bornstorf bij een dergelijke gemeenschappelijke sledevaart plotseling Hilde's hand in de zijne nam en met warme stem zeide: „Hilde, nog een paar dagen en ik moet terug naar Berlijn. Vóór dien zou ik echter graag willen weten, waar ik aan toe ben. Je moet toch gevoeld hebben, wat je voor me beteekent en hoe zeer ik je lief heb. Ik weet, dat je geestelijk hooger staat dan ik, je bent fijner en beter dan ik, maar tenslotte bezit ik toch ook een beetje verstand, dat ik voor mijn beroep als diplomaat noodig heb en bo vendien ben ik rijk genoeg om je een zorgeloos leven te kunnen bieden. Daar om vraag ik je in allen vorm of je m'n vrouw wilt worden!" Hilde had deze verklaring verwacht en gevreesd. Zij had er nooit een moment aan getwijfeld, of ook dit aanzoek zou ze van de hand wijzelf? maar nu ze voor het feit gesteld werd, nu Rudolf Bornstorf haar zoo eenvoudig en oprecht zijn liefde verklaarde,, moest ze toch even haar oogen sluiten om in het onderdeel van een seconde haar leven en de vooruitzichten, welke het bood, te overwegen. Eenerzijds de drukkende zware last der dagelijksche zorgen, de oud wordende moeder met haar voortdurenden angst voor honger en schande, zij zelf wellicht over een paar jaar verwelkt en zichtbaar verouderd, anderzijds zorgeloosheid, een behagelijk home, reizen naar onbekende landen en een man, dien ze weliswaar niet lief had, maar dien ze toch zou kunnen achten en waardeeren. Gemarteld door een onoverkomelijke besluiteloosheid, wrong Hilde haar han den. Een brandend verlangen steeg in haar op, verlangen naar Ralph, maar ook naar vrede, naar rust en geluk. Zwaar adem halend wendde ze zich tot Rudolf Bornstorf: „En als ik nu zeg, dat ik wel warme vriendschap voor je gevoel, maar je niet kan liefhebben, omdat ik mijn hart reeds aan een ander gegeven heb, iemand, van wien ik overigens niet eens weet, of hij nog wel in Europa is?" (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 1