KANNEWASSER IS ALTIJD NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht. Klaagt U??? OOK VOOR DAMES fcSTKR'S 1 DINSDAG 21 MAART 1933 61ste JAARGANG De ontwapeningsconferentie. De spanning in Oostenrijk. De New Yorksche beurs. FEUILLETON pfo7251. EERSTE BLAD COURANT Koegr^ Xnn p3 "|aande vo°ruitbet*: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen- mail en o;eS?and0en're3D2oVTSt Per Z"po8t f 21°' idem f ftKn f 3'20 Losse "os. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad 1 0-'0'fl.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, f 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v'h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redac' on. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4 ct. Mussolini als vredesapostel. - Het bezoek van MacDo- nald aan Italië s dictator. - Duitschland en MacDonald's voorstel te Genéve. - De actie tegen de communisten in Duitschland. Mw&olinl a's vredesapostel. Het on derhoud dat tusschen MacDonald en Mus solini heeft plaats gehad, is weer achter den rug. Veel is er niet over uit gelekt en het officieele communiqué dat wij hier onder geven, is weinig zeggend. Het plan van Mussolini schijnt ia verschillende opzichten overeenkomst te hebben met dat van MacDonald en de gesprekken zul len ook wel eensluidend geweest zijn op het Engelsche plan te Genève. Het officieele communiqué luidt: „Het hoofd der Italiaansche regeering heeft Zaterdag van zes uur tot half acht 's avonds in het Palazzo Venezia en Zon dag van half drie tot vier uur 's namid dags in de Britsche ambassade met den Britschen premier. MacDonald, en den minister van Buitenlandsche Zaken, sir John Simon, besprekingen gevoerd. Na een uitvoerige en zeer grondige ge- dachtenwisseling over den algemeenen toestand werd bij deze besprekingen be raadslaagd over een plan tot bereiking van overeenstemming over de voornaam ste politieke vraagstukken, welk plan door het hoofd der Italiaansche regeering was voorbereid en dat ten doel heeft, samen werking tusschen de vier West-Europee- sche mogendheden tot stand te brengen, ten einde, in den geest van het Kellogg- pact en de verklaring in zake het niet bezigen van geweld, voor Europa en de geheele wereld een lange periode van vrede te waarborgen". Het plan van Mussolini draagt den titel „Een politiek pact van entente en samenwerking tusschen de vier Wester- sche mogendheden". Het bestaat uit acht negen artikelen. Met de vier Wester- sche mogendheden, waarover hierboven gesproken wordt, zijn uiteraard Engeland, Frankrijk, Duitschland en Italië bedoeld. De tekst legt de geheele toekomst van Europa vast, en erkent alle bestaande verdragsverplichtingen opnieuw, met in begrip van het verdrag van Locarno, zon der dat Engeland nieuwe verplichtingen worden opgelegd. Voorts wordt een be stand voor den duur van vijf jaar voor gesteld. In een der artikelen wordt bepaald, dat de vredesverdragen slechts herzien kunnen worden door tusschenkomst van den Volkenbond. Deze bepaling is ingelascht met het oog op PVankrijk. De onderteekening van het verdrag zal, naar de meening van Mussolini, een opklaring teweeg brengen in de politieke atmosfeer van Europa en het welslagen der economische wereldconferentie waar borgen. Tgaetaoin Duitschland en MacDonalds plannen te Genève. Het spreekt vanzelf, zegt over de kousen der kinderen; Koopt ze bij JAAP SNOR (en de kijk is er af, hij breit ze zelf BEST), ie klas reparatie-inrichting voor alle soorten wollen Kleeding, Kousen en Sokken (ook de allerfijnste). Zuidstraat 19. (Let op den gelen winkel). de Londensche corr. van de „Nw. Rott. Crt." in een beschouwing over het plan van MacDonald, dat MacDonalds voorstel len inzake de Duitsche wapenen, op dit oogenblik^ het allereerste de aandacht trekken. Ziedaar nu eindelijk eens iets meer dan een frase, namelijk, een positief voorstel, dat een aanzienlijke versterking van Duitschlands weermacht beteekent. Echter, wanneer men met iets derge lijks nu eens een stuk vroeger gekomen was, vóórdat onder andere door de be stendige weigeringen van bevredigende concessies op het gebied der wapenen, de Nazi's het laatste stuk van hun ontwik kelingsgang afgelegd hadden. Toen had de kans bestaan, dat toegevingen als deze misschien niet eens ten volle ge bruikt zouden zijn. Nu is de kans groot, dat zij misbruikt of zelfs onvoldoende ge acht zullen worden. Nu MacDonald be reid is, Duitschland een op een dienst plicht van acht maanden berustend leger van 200.000 man toe te staan, nu hij het evenveel geschut wil toekennen' als het hebben wil, slechts onder beperkende bepalingen wat het kaliber betreft, nu hij het ook tanks wil toestaan en wat niet al, regeert over Duitschland een groep man nen, die de meest gevreesde schakeering van „Duitsch" belichamen en zeker nog niet voldoende verstand ten toon ge spreid hebben om ons over hun gebruik van het toegestane gerust te maken. Ik zou wel eens willen weten, of MacDonald zelf in zijn hart gelooft, dat deze conces sies eenige kans hebben om door Frank rijk aanvaard te worden. Hebben zij die niet, en zou Frankrijk hen weigeren, dan kan de positie er enkel slechter door wor den. Het is begrijpelijk, dat de trouwe Britsche aanhangers der ontwapenings gedachte in MacDonalds voorgestelde con ventie niet een ontwapenings- maar wa peningsconventie zien. MacDonald heeft uit de jongste gebeurtenissen blijkbaar de conclusie getrokken, dat aan eenige be perking van wapenen, die het Duitsche niveau althans uit de verte benaderen zou, niet meer te denken valt. Zien wij van Duitschland verder af, dan treft het ons, dat ook nu de Britsche voorstellen weder zoo gemaakt zijn, dat zij voor Groot-Brittannië een minimum veranderingen, laat staan „offers" inslui ten. De actie tegen de communisten in Duitschland wordt even intensief gevoerd als die tegen de joden. Wel lekt er van een en ander niet zooveel naar buiten, doch dat komt omdat er censuur geoefend wordt op de—berichten die naar buiten gezonden worden. In welingelichte kringen te Berlijn is men van oordeel, dat het ten uitvoer leg gen van het door rijksminister van bin- nenlandsche zaken, dr. Frick, geformu leerde standpunt" geen communisten meer in de Duitsche parlementen" zal worden overgelaten aan het initiatief der landen, die ten deele reeds tot uitsluiting der communisten zijn overgegaan. Voor Pruisen wordt een verordening verwacht, waarbij de communisten niet alleen buiten den Landdag, doch ook bui ten de provinciale landdagen, districts- MacDonald en Sir John Simon hebben in Rome een ontmoetin/j r/ehad met Mussolini en gemeenteraden zullen worden geslo ten, op grond van het feit, dat hun streven gericht is tegen den staat en het rijk. Deze maatregel zal de meerderheid der regeeringspartijen nog grooter maken. Terwijl tevoren in het Rijnland en West- falen, alsmede in sommige provincies en steden slechts met de hulp van het cen trum een meerderheid kon worden ge vormd, ontstaat na uitsluiting der com munisten bijna overal een afdoende meer derheid voor de regeeringspartijen, ter wijl de nationaal-socialisten in Oost- en Noord-Duitschland bijna overal de vol strekte meerderheid hebben. Als gevolg hiervan zal de Rijksraad uitsluitend uit nationaal-socialisten en Duitsch-nationa len bestaan. Vermoedelijk zal dit ook met den Pruisischen Raad van State het ge val zijn. DR. LUTHER WORDT GEZANT TE WASHINGTON. Dr. Luther. De instemming uit Washington reeds ontvangen. Naar Wolff uit Washington verneemt, verzekert men daar dat de Amerikaan- sche regeering reeds haar goedkeuring heeft gehecht aan de benoeming van Luther, den pas afgetreden president van de Rijksbank, tot'gezant te Washington. De benoeming heeft overal een goeden indruk gemaakt. De naam van dr. Luther is in heel Amerika goed bekend en zijn ronde en krachtige, teyens zeer persoon lijke wijze van optreden in den interna tionalen omgang wordt zoowel op het departement van staat als in de bladen geprezen. Een Amerikaansch beroep op Europa. Vaz Dias meldt uit Washington: In een conferentie tusschen Roosevelt, Hall en Norman Davis is besloten, een oproep aan Europa tot redding der Ontwapenings conferentie te richten. Het Witte Huis zal al het mogelijke doen om het misluk ken der Conferentie te voorkomen. Naar verder verluidt, zal Davis niet met een nieuw voorstel maar met vérstrek kende volmachten naar Genève vertrek ken. NEVILLE CHAMBERLAIN VOOR BEHOUD VAN DE PROTECTIE. Zelfs al zou de heele wereld zich tot den vrijen handel be keer en. In een rede te Birmingham heeft Ne- ville Chamberlain, de minister van finan ciën, bij een bespreking van de tarieven, gezegd, dat Engeland bij de protectie blijven zal. Wij kunnen niet terugkeeren tot den vrijen handel, zei hij, zelfs al zou de heele wereld dien aanvaarden, omdat wij daarmee onvermijdelijk den levens standaard zouden verwoesten die wij langzaam en moeizaam hebben opge bouwd en die ons tot een noodzakelijk heid is geworden. Anti-semietische uitspatting, vooral tegen liberale bladen. Naar de Weensche correspondent van de „Nw. Rott. Crt." meldt, zijn er Zater dag te Weenen uitspattingen van anti- semietische aard voorgevallen, die zich vooral tegen liberale dagbladkantoren richtte. De politie kwam tussehenbeide en snelde per auto toe. Zij heeft zeven lie den aangehouden. Sinds Zaterdag trekken voortdurend troepen door de Weensche hoofdstraten, ook artillerie. De regeering motiveert dit met te zeggen, dat zij verhuizen naar an dere kazernes. De bankierscrisis snel over wonnen. Het vertrouwen is reeds weder teruggekeerd. Men seint aan de Nw. Rott. Rrt. uit New York d.d. Zaterdag: De bankcrisis in de Ver. Staten, welke 37s week lang het bedrijfsleven van Ame rika en van de gansche overige wereld in onrust en spanning heeft gehouden, is in een verbazend korten tijd overwonnen. Maandag werden 346 banken heropend en wel voornamelijk instellingen, welke als bijzonder sterk golden. Nadat men er zich van had overtuigd, dat het herstel van een nominaal zakenverkeer bij deze banken op volkomen rustige wjjze ge schiedde kon met groote snelheid tot herstel van het bankenapparaat in het gansche land worden overgegaan. Ken schetsend voor de snelheid waarmede dit geschiedde is het feit, dat verleden Dins dag reeds 2000 en verleden Donderdag bij 13,000 banken het bedrijf weder nor maal was. Intusschen moest nog een be- trekkelqk aanzienlijk aantal Amerikaan- sche banken (ongeveer 20 pet.) voor- loopig gesloten blijven. Men heeft hierbij echter voornamelijk te doen met kleine banken, wier liquiditeit is verminderd, na de hervatting van het normale ver keer. Deze banken beheeren echter slechts een zeer onbelangrijk deel van het bankgeld der Ver. Staten. De gevaren, welke den Amerikaan- schen muntstandaard bedreigden, kon den tevens in het algemeen worden be zworen: goudembargo en beperkingen in het deviezenverkeer moeten echter voor- loopig worden gehandhaafd. Een onweer legbaar bewijs, dat het vertrouwen in den Amerikaanschen muntstandaard is terug DE GEEST DIE HET NATIONAAL- SOCIALISME BEZIELT. Het Weekblad van de Ned. Ver. van spoor- en tramwegpersoneel ontleent aan verkiezingsartikelen van het Centrum enkele citaten uit een boekje van Ewald Banse ter kenschetsing van den geest die het nat.-socialisme bezielt. Het boek heet Raum und Volk im Weltkrieg en de ci taten zijn getrokken uit de bladzijden 10, 32, 161 en 361. In vertaling luiden zij: Het zingen der zwaarden en het Derde Rijk. „Krachtige Rijken komen niet tot stand door verraad, niet door de kat uit den boom kijken, niet door compromissen. Zij ontspruiten slechts aan het zingen der zwaarden. Ook het Derde Rijk, zooals het ons voor oogen zweeft van de Vlaamsehe kust tot de Raab (dat is inclusief België, Ne derland, Oostenrijk en groote deelen van Tsjechoslowakije en Hongarije), van Me- melland tot de Etsch en de Rhone (dat is van de Oostzee tot ver in Frankrijk, Italië, Oostenrijk en Zwitserland) zal eerst uit bloed en ijzer geboren worden." „Of zou 't het Midden-Europeesche blok der Duitsche 92 millioenen niet mogelijk zijn beide doeleinden te verwezenlijken; gekeerd, is het feit, dat het disagio, dft JS, B°MI' de de dollar in den particulieren handel no teerde, bij de hervatting van de officieele noteeringen was vervallen, terwijl de dol lar bovendien nog duidelijk een neiging tot verder stijgen toonde. reldmacht daarbuiten? Dat een raadsel niet opgelost is, betee kent nog niet, dat het onoplosbaar is." SCHERPE CRITIEK OP DE JODEN VERVOLGING. Over Nederland en Zwitserland. De militaire bezetting van het gebied der uit kooplui en boeren bestaande Duitsche stam der Nederlanders, wier denken geheel is gericht op stoffelijke Stemmen van de Engelsche pers. doeleinden en niet op militaire eergevoe- t>„ r„ 1 I lens, zou (in den wereldoorlog 1914'18) Reuter meldt uit Londen: de liberale in ^et geheei geen moeilijkheden opge- „News Chronicle", critiek oefenend »Pleverd hebben." r? uitbarstingen in De gunstige voorwaarden voor een toe- Duitschland schrijft dat wanneer man-ko^sti|en 00°iog tegen Frankrijk zouden nen als 1 euchtwangler, Bruno V alter en j (]aarom eerst dan aanwezig zijn, wanneer Ilahn op een dergelijke wijze aangeval- w;j gelegenheid of vergunning kregen len worden, men zich wel voor kan stel-1 c]00r België en Nederland in het Noorden, len in welk gevaar groote massa s mm- (]00r Zwitserland in het Zuiden te mar- der vooraanstaande Joden zich bevinden.1 cheeren Als Hitier wenscht te vermijden dat menOver den schrijver van dit fraais zegt ook hem aandeel m de schande van dezen jie^ blad- weerzinwekkenden kruistocht toeschrijft, moet hij zoowel handelen als spreken. De „Daily Telegraph" schrijft dat de anti-joodsche campagne van de Nazi's Wie is Ewald Banse? Een aardrijks kundige, wien eerst door de nat.-socialisti- sche regeering van Braunschweig een leeraarsplaats aan de technische hooge- door ieder fatsoenlijk volk buiten 1 school aldaar was verschaft en die thans Duitschland met afkeer worden gadege slagen. Wat nog meer de verbazing op wekt is het totale gemis van onderschei dingsvermogen. Alle misdaden worden den Joden toegeschreven. Göring kan het blijkbaar den Joden niet vergeven, dat ze het Marxisme in het leven geroepen hebben en schrijft Duitschlands veelvul dige moeilijkheden toe aan de „Joodsche vampier". Zoo'n groote dwaasheid zou ongeloof lijk zijn als het niet waar was. Hoe doel treffender Duitschland echter van de Joden gereinigd wordt hoe grooter het verlies zal zijn, want het zou in een slag een menigte van haar knappe koppen in geldzaken, handel, medicijnen, en kunst verliezen. Verstopping verstoort Uw gestel en humeur. Neem geen sterk pur- geerende middelen, doch van tijd tot tijd de zacht werkende Foster's Maagpillen. het ideale laxeermiddel. door MARTIN JOHNSON. Uit HOOFDSTUK XI. Een famlllcgevecht. Den volgenden avond, ongeveer mid dernacht, werden wij door een razend gegil en geschreeuw uit onzen slaap ge alarmeerd. Het was een ijskoude nacht, en we bemerkten spoedig, dat er een gorillakolonie vlak bij ons kamp huisde 6,1 mijn eerste gedachte was, dat dit een biassa-overval van deze gevaarlijke dieren oeteekende. Ik hoorde die ongure kreten en gillen Reeds sterker worden en ik begreep, dat filets bijzonders aan het gebeuren was, wit onze harige buren uit hun slaap hield. Het scheen, dat de luipaarden een jon gen gorilla hadden willen meenemen. De gorillakolonie was als één man opgestaan om het gevaar te bezweren, de luipaarden durfden geen gevecht tegen de geheele kolonie aan en waren gevlucht. De aan wezigheid der gevaarlijke roofdieren had de gorilla's hevig verschrikt. We volgden den weg der nesten en na één uur hoorden wij een vervaarlijk ge gil. Het was een gevecht tusschen twee gorilla's. Helsche boosheid en wilde vijandschap scheen er tusschen de dieren te heerschen. Het kreupelhout trilde van het ontzettende lawaai. Het scheen alsof een geheele stam aan den strijd deel nam. Ik verliet het gezelschap, in de hoop een paar opnamen van dit primitieve gevecht te kunnen maken. Vermoedelijk hoorden de dieren mij naderen, het ge schreeuw werd tenminste minder. Verder hoorde ik een dof gerommel, dat aan trommelslagen deed denken. Ik bemerkte later, dat het veroorzaakt werd door goril la's, die zich met open handen op hun ge welfde borstkas sloegen. Onze volgende groote gorilladag begon met een vervolging van twee dieren, We gingen ze achterna, heuvel op, heuvel af, kruipende en loopende door tunnels, tot we naar adem hijgden. Onze kleeren waren doorweekt van het zweet, we voelden ons kil en vochtig door de temperatuur van het gebergte. We raakten spoedig het spoor bijster, maar stonden plotseling voor een gezel schap gorilla's, dat juist aan den maaltijd was. We hoopten, dat ze naderbij zouden komen, wachtten met ingestelde camera's gedurende een half uur, doch de familie verdween. Wij bleven steeds actief waar het onze gorilla's betrof, en ontmoetten een ouden menschaap, die er keurige manieren op nahield. Hij liet zich gedurende den ge- heelen dag geduldig fotografeeren. H(j brak bamboetakken en at ze op. Zijn ge zicht droeg steeds een komische uitdruk king; het dier scheen minder schuw dan zijn collega's en we kwamen tot de con clusie, dat het een van de grootste exem plaren was, die we ooit hadden ontmoet. Het dier was oud, vermoedelijk was het daarom zoo rustig en wellicht wat suffig. Hij trok zich van onze aanwezigheid niets aan. We waren in staat goede film-op namen van hem te maken, doordat hij zoo rustig was. Toen ik nader trachtte te komen, verdween de gorilla in het kreu pelhout. We dachten hem kwijt te zijn, doch zijn nieuwsgierigheid kreeg de over hand en hij kwam weer te voorschijn, ter wijl hij ons ernstig bestudeerde. Hij liep op het pad, parallel met het onze, en toen ik hem tamelijk dichtbij waande, richtte ik mijn grootste lens op het punt, van waar ik meende, dat hij zou verschijnen. Hij kwam ook nejes te voorschijn, greep de klimplanten om hem heen met beide handen vast en stond gedurende dertig seconden rechtop tegenover ons te posee ren. Toen liet hij de planten los en ging op zijn breede borst trommelen. Zijn beenen waren te krom om den zwaren last van zijn lichaam te torsen, en 11a eenige oogenblikken kroop hij zoo lang als hij was, over den grond. 11c merkte hieruit op, dat gorilla's, wan neer ze te oud worden, lastig zijn voor de kolonie, waarin zij wonen. Zij gaan dan weg en blyven in de bosschen, tot de dood hen komt verrassen. Wij nader den de volgende gorillakolonie, die zich in een dicht kreupelbosch van bamboe bevond. We trachtten camera's op te stel len aan beide zijden van het geboomte. Men was juist aan den maaltijd. Plotse ling hoorde ik bamboe kraken aan de an dere zijde van den tunnel. Dit plaatste mjj tusschen twee dierenkolonies; één zou ik wel op mijn lens kunnen vastleggen. Wij wachtten, doch de beide kolonies ver dwenen in tegenovergestelde richting. Ik deed hetzelfde en zag na eenige minu ten plotseling een halfvolwassen aap uit den tunnel komen. Ik begon te draaien, voor ik hem goed en wel in het oog had. Toen hij mij zag, stoof hij met groote sprongen het bosch in en begon op ver vaarlijke wijze te gillen. Dat gegil werd door beide kolonies herhaald. Wij vrees den een aanval van beide kanten, en ston den met onze vuurwapenen gereed. Dit was de grootste groep gorilla's, die we ooit tezamen hadden gezien. Van een aanval was geen sprake, de dieren werden rustig, hoewel we wisten, dat ze niet vertrokken waren, aangezien we ze anders wel hadden hooren gaan. UIT HOOFDSTUK XII. De Berg zonder top. Onze oude vriend, de welwillende goril la, met zijn grijze haren, stond den vol genden morgen al in de verte op ons te wachten. We vonden hem ongeveer op dezelfde plaats, terwijl hij bezig was een dooden boomstronk te inspecteeren. Hij kroop op den dooden stam en hoewel het licht heel slecht was, konden we toch een paar goede opnamen maken, daar de go rilla ons vriendelijk daartoe in de ge legenheid stelde. Zijn vriendelijkheid was echter onbewust, want toen hij ons in de gaten kreeg, stond hij plotseling op zijn vier pooten, terwijl hij zijn kop woedend van links naar rechts bewoog. Daarna ging hij weer rechtop staan, trommelde zich op de borst en sprong weg. Ik dacht, dat er nog verder gelegenheid zou zijn, om hem met de camera te bestudeeren en trachtte hem te volgen, maar het oer woud hield 111e tegen en we zagen hem nooit meer terug. Een koude motregen joeg ons naar huis, gorilla's waren nergens meer te zien. Ons plan was, naar Mikeno te gaan, om het graf van onzen vriend Carl Akeley, den beroemen natuur-onderzoeker, te gaan bekijken. Dien avond riepen we in ons kamp de gidsen en de Batwa Pygmeeën tezamen, om eens met hen te praten over al de vreemde verhalen, die omtrent gorilla's de ronde doen. Er waren verschillende vragen, die ik hun stellen wilde, aangezien ik begreep, dat de inboorlingen beter op de hoogte zijn van het leven der gorilla's, dan wij blanke menschen. Het vreemdste verhaal was over het schaken van een vrouwe lijke inboorling. Het interesseerde 111e ten zeerste. Toen ik hieromtrent inlichtingen vroeg, werd ik in mijn gezicht uitge lachen. Dit was volgens alle inboorlingen slechts een fabel en hoewel hun antwoor den heel vaag waren, begreep ik toch, dat deze verhalen moesten zijn voortge komen uit een overmaat van fantasie. Een vrouwelijke inboorling was wel wijzer, die zou zich stellig niet wagen in de om geving van gorilla's. En wat stelt trou wens een gorilla nu voor belang in een vrouwelijk wezen van het menschenge- geslacht? Ik hoorde, dat deze dieren, ondanks hun sterk ontwikkelde borstkas, zeer vatbaar zijn voor longaandoeningen en dat men ze vaak hoort hoesten. Volgens mijn don kere vrienden sterven er vele gorilla's aan longtering. „Den volgenden keer, dat we hier komen, zullen we dekens voor ze mee brengen", zeide ik lachend. Onze gidsen namen dit echter voor ernst op. „Dat zou een goed idee zijn, Bwana, „dan konden de gorilla's zich 's nachts toedekken en geen kou meer vatten". Een onzer kleine vrienden vond het een buitengewoon interessante kwestie. „Zult u het me laten weten, Bwana, wanneer u de dekens meebrengt?", was zijn ernstige vraag. Hij hoopte vermoe delijk er zelf van te krijgen. Toen begonnen De Witt en ik te lachen. Stel je voor, dat we het deden, en dat dan de gorilla's ze gingen dragen, zooals de getemde orang-oetangs dat meestal doen. Wat zouden de toekomsti ge ontdekkers een massa te vertellen heb ben over menschapen, die, in wollen dekens gehuld, rond liepen. Dat zou een praclitverhaal voor de lang gezochte „missing link" worden. We waren juist opgehouden met lachen, toen Jacobo, onze hoofdgids, plot seling begon los te barsten. Wij wisten niet waarom, maar de menschen lachten tranen 0111 mijn wollen handschoenen, die ze gorillahanden noemden. Zij hadden nog nooit iemand handschoenen zien dragen. (Wordt vervolg!)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 1