N't Is de waarheid, Richard,"» be-
Een Middellandsche zee-reisje
per trein!
de plaats van den brandstapel waren
gevonden.
Volgens de verklaring van generaal
Janin heeft hij, "Olg gevende aan een
verzoek van den Groot Hertog Nicolaas
Nicolaievitch. de laatste overblijfselen
van de Russische Tsarenfamilie aan
den heer Guirss overhandigd, tot wien
ik kort geleden de vraag heb gesteld of
dit inderdaad juist is. Ik heb hem mijn
verlangen kenbaar gemaakt, dat de
overblijfselen zich op een waardige
plaats en onder een alle ongerustheid
opheffende verantwoordelijkheid moes
ten gepaatst worden.
De heer Guirss erkende de overblijf
selen van de Keizerlijke familie te heb
ben ontvangen, maar gaf mii verder
geen voldoende antwoord op de vragen,
die ik hem daaromtrent stelde.
Nu alle middelen om deze voor het
geheele Russische volk zoo heilige over
blijfselen een waardige behandeling te
verzekeren hebben gefaald, wend ik mij
tot het geheele Russische volk uit het
diepst van mijn getroffen hart om het
toe te roepen, dat deze geheiligde over
blijfselen onder welk voorwendsel ook
in particulier bezit mogen blijven.
Geteekend:
Cyrille.
De heer Guirss stierf zonder dat hij
het heeft mogen beleven het Sovjet
bewind te zien vallen. De kostbare over
blijfselen van de Tsarenfamilie zijn
thans in handen gekomen van den nieu
wen voorzitter van den Raad van Rus
sische ambassadeurs. Evenals zijn voor
ganger weigert ook de heer Maklalov
zich nader uit te laten over de plaats,
waar deze overblijfselen worden be
waard. Intusschen spreekt hij met klem
de geruchten tegen, die in Russische
emigrantenkringen de ronde doen over
een onwaardige bewaarplaats. Er is
geen sprake van, dat deze tusschen
kolen en wynflesschen is gelegen. In
tegendeel, zij staan onder voortdurend
toezicht van een speciale commissie, die
door den heer Guirss zelf in het leven
is geroepen en die bestaat uit vertegen
woordigers van Russische uitgeweke
nen uit de allerhoogste kringen. Zij, die
van deze commissie deel uitmaken zul
len het geheim in hun graf meenemen.
De plaatsen, die door een sterfgeval in
deze commissie openvallen, worden on
middellijk aangevuld. De heer Makiakov
weigerde zich echter verder over de
werkwijze en de samenstelling van deze
commissie uit te laten. Maar de Groot
Hertog Cyrille en de geestelijke An-
toine kunnen gerust zijn.
De overblijfselen van de Keizerlijke
familie bevinden zich op een plaats,
waar geen enkel gevaar dreigt. Maar de
buitenwereld zal niet te weten komen,
waar zij zijn.
De echtgenoote: Nou zie ik toch, dat
je een echte egoïst bent! Gisteren sluit
je een levensverzekering en vandaag
kom je thuis met alle mogelijke appa
raten om je gezondheid te bevorderen!
(„Ric et Rac").
trokken naar een passage in het mid
den van het verslag.
„Het beste werk van deze expositie",
zoo las hij, „is ongetwijfeld het doek
van „Het Naaistertje". Richard Bates
heeft hiermede een in menig opzicht
merkwaardig schilderij geleverd,
waarvoor de lieftallige dochter van
den Comte de Roehei'ort als model ge
diend heeft."
Het blad ontglipte Richard's handen.
De kamer draaide om hem heen. Zij,
Madeleinede dochter van een
Franschen graaf? Onmogelijk! Die
Drayton had zich vergist!
Juist wilde hij het blad weer opne
men om te zien of zijn verbeelding
hem geen parten had gespeeld, toen
Madeleine aangediend werd. Eenige
oogenblikken later trad het meisje de
kamer binnen. Richard reikte haar
zwijgend de krant toe.
„Ik heb 't al gelezen, Richard,"
klonk een benepen stemmetje.
„Schrijft hij de waarheid?" vroeg
Richard in spanning.
Een utopisch plan. Ontginning van
de... Sahara!
door
Een corr. te Nice.
Nice, Mei 1933.
De steeds nog zeer talrijke men-
schen, die zich ondanks wereldcrisis
en kapitaalgebrek ieder jaar hun Mid
dellandsche zee-reisje kunnen veroor
loven, zullen wel een schok krijgen,
wanneer z;j van de plannen vernemen
van een jongen architect, Herman
Sörgel. Deze ondernemende bouw
meester heeft namelijk het plan opge
vat, de Middellandsche Zee langza
merhand droog te leggen, daarbij
waarschijnlijk geïnspireerd door ons
Nederlandsche Zuiderzee-experiment,
dat overal ter wereld groot opzien
baarde en waar tal van buitenlandsche
deputaties hun licht kwamen opste
ken! Hij wil op deze wijze nieuw land
winnen om dan met de vrijgekomen
watermassa's de Sahara te draineeren
en in een vruchtbaar paradijs her
scheppen. De uitvoering wordt dooi
den vader en dit plan zoo gedacht, dat
de zeeweg van Gibraltar door een ge
weldigen dam van den Atlantischen
Oceaan wordt afgesneden, zoodat toe
voer van zeewater uit den Atlanti
schen Oceaan onmogelijk wordt. De
watermassa's van de Middellandsche
Zee, in zooverre die reeds niet ver
dampen, zullen dan met geweldige
pompen worden weggepompt en naar
de Sahara geleid worden, na een pro
ces te hebben ondergaan, dat het zout
er uit heeft gehaald. Sörgel meent, dat
reeds spoedig nadat de daling van de
waterspiegel een aanvang heeft geno
men, groote stukken land zouden ver
schijnen; zoodat waar eens de
schepen hun weg zochten op
groote dammen dan een snelverkeer
van moderne stroomlijnwaggons kan
plaats vinden, waarmede reizigers en
goederen in een minimum van tijd ver
voerd zijn
In aanmerking genomen de snelle
vorderingen der techniek zou een
Europeaan zich over een dergelijk fan
tastisch plan niet bijzonder meer ver
wonderen. Alleen de critische vakman
schudt thans nog het hoofd en twij
felt aan de practische uitvoerbaarheid
van zulk een object. Reeds de tech
nische zijde vertoont moeilijkheden.
Zoo is de zeeweg van Gibraltar niet
maar zoo in een handomdraaien af te
sluiten. Deze doorgang is op de smal
ste plaats namelijk zoo geweldig diep,
dat men een ongeloofelijke hoeveel
heid steenen noodig zou hebben, om
die diepte te dempen. Of zoo'n kunst
matige steendam in staat is de enorme
druk der buitengaatsc-he watermassa
uit te houden, is nog maar de vraag.
Bijna nog grooter zijn de hindernis
sen, die men moet overwinnen in
puncto de geologische factoren. Tus
schen Middellandsche Zee en Atlanti
sche Oceaan vindt een nivelleerende
wateruitwisseling plaats: de Atlanti
sche Oceaan voert minder zouthoudend
water naar de Middellandsche Zee,
terwijl het sterk zouthoudende water
van den bodem der Middellandsche
Zee naar den Atlantischen Oceaan
stroomt. Zou deze nivelleering door
het afsluiten van de doorgang van Gi
braltar worden verhinderd, dan zou
later de langzamerhand vrijkomende
bodem van de Middellandsche Zee er
uit zien als een zout woestijn; maar ook
kende Madeleine blozend. „Ik had je
alles allang moeten vertellen. Toen je
mij dien dag ontmoette, spelde ik je
op de mouw, dat ik 'n ateliermeisje
was. Ik heb er nu werkelijk spijt van.
Eergisteren is mijn vader uit Parijs
overgekomen en ik heb hem toen
alles verteld. Eerst was hij woedend;
daarna wilde hij met alle geweld het
schilderij zien. Hij vindt het schitte
rend en wil het doek koopen. Ik zou
er een flinken prijs voor vragen."
„Ik zal je advies opvolgen," zei
Richard, terwijl hij het meisje vast in
de oogen keek. „Je moogt me een bru
talen kerel vinden, maar je vader kan
het schilderij alleen krijgen op voor
waarde, dat hij mij het origineel af
staat. Ik behoor tot een der eerste
families dus dat zal wel geen bezwaar
opleveren. Alleen hoop ik vurig dat het
hartje van zeker gravinnetje even
warm voor mij klopt, als dat van het
ateliermeisje."
„Hoe zal het anders kunnen," zei
Madeleine en zij hief haar gezichtje
naar hem op.
het zoute water, dat de Sahara vrucht
baar zou moeten maken, zou hier, zon
der omvangrijke maatregelen oin het
zout te verwijderen, een zoutwoestjn
scheppen. Genoemde maatregelen zou
den zeer kostbaar zijn.
Reeds deze enkele bezwaren toonen
duidelijk aan, dat nog wel heel wat
zeewater den zeeweg van Gibraltar zal
passeeren, voordat dit plan ooit wei -
kelljkheid zal worden... Voorloop tg
blijft ons Middellandsche zee-reisje
dus nog onaangetast!
(Nadruk verboden).
De Amerikaansche inflatie.
Het gecorrigeerde Vrijheidsbeeld.
VERMOEIDHEID.
bied waar zli persoonlijk beW
1/tvi TIJA rvinöViaïirl K1-! U «r H
De luitenant houdt theorie op de
school voor verlofsofficieren. Het exa
men van vaandrig staat voor de deur
en in dien rang moeten de heeren ter
dege op de hoogte van goede manieren
zijn.
Wat doe jij, Meier, vraagt de luite
nant, wanneer je een café binnenkomt
waar reeds een officier aan een tafeltje
zit?
Dan ga ik 't café er naast binnen,
luit!
Een kleine Balkanstaat heeft zeer
slechte verkeerswegen, maar daar men
vreemdelingen wil trekken, wordt er
besloten, verbeteringen aan te brengen.
Evenwel blijken de kosten zoo groot,
dat het arme landje ze niet op kan bren
gen. Maar een der ministers weet raad.
We zetten de kilometerpalen dich
ter bij elkaar, stelt hij voor, dan meenen
de automobilisten, dat ze toch nog een
behoorlijke snelheid kunnen bereiken!
Behoort u misschien tot de men-
schen, die meestal „te moe" zijn voor
wat dan ook? Bent u al moe wanneer u
s morgens opstaat, te moe om uw cage-
lljksch werk gced te doen, te nvoe om
de genoegens van het leven te kunnen
waardeeren, om opgewekt te zijn, om
uw eigenlijke persoonlijkheid tot haar
recht te laten komen. Misschien zelfs
te moe om in uw vrijen tijd toekomst
plannen te maken, die uw carrière ten
goede zouden kunnen komen?
Beken het uzelf eerlijk, ontleed uzelf
geestelijk eens. Als het waar is, dat u
eigenlijk meestal te moe bent 0111 aller
lei dingen te doen, die u toch behoorde
te doen, kom daar dan tegenover uzelf
eerlijk voor uit. Iedereen heeft dat ge
voel van matte onverschilligheid wei
eens, en het is niets om u over te scha
men. Iets, waarover u zich wèl zoudt
moeten schamen, zou zijn, als u naliet
om de oorzaak van cie moeheid eerst op
te sporen, en daarna het juiste middel
er tegen toe te passen.
Moeheid komt heel dikwijls uit
iemands geestestoestand voort en
wordt zeer bevorderd als wij ergens
„genoeg van hebben".
De meeste mensehen kunnen heel wat
pre3teeren, ais het maar is op een ge
len. Die moeheid Wj het opstaan T"
is dikwijls Jouter een geestelijke
werk,
voor uw nleizier een dag naar' pV,&tn
te gaan? Waarschijnlijk niet. En l!
neer u zich op kantoor moe „ev,atl'
verdwijnt die moeheid als bij tooversi!
als u hoort dat uw chef u in een ni
selinge opwelling van edelmoedig^
onverwacht een halven dag vrij L i
En thuis helpt het u dikwijls over n
vermoeidheid heen, als u plotseling al
«nnnnia oflihi lr*»iïn»+ U
zin in het hervatten van eentonig u
Zoudt u zich ook te moe voelen
\rnnv nvv nl-A.iyipr PAn rtior» Gftl
genanie afleiding krijgt, b.v.
.Vr°o'Üke
bezoekers, die uw nieuwe huis win
zien, of willen dansen, dingen die
zichzelf vermoeiend zijn, maar als h t
dingen zijn, die u graag doet, waan
plezier in heeft, werken ze opwekkend
op u in, inplaats van vermoeiend
negen van de tien gevallen zoudt u f
verbaasd over zijn, tot hoeveel u nol
instaat bent op het oogenblik waarop u
denkt: „Ik kan niet meer", als hd maar
is op een gebied, waarin u belangstelt
Iemand die te moe is, om. 11a zijn werk.
tijd in den tuin te werken, kan zwem
men, tennissen, dansen, zich lichame"
Hik veel meer vermoeien dan bp wer-
ken-in-d'en-tuin het geval zou zijn en
met het eenig gevolg, dat hij zich er n.
prettig ontspannen zal voelen. Zelfs een
boerenarbeider, die als hy thuis komt
„te moe is om een vinger uit te steken"
verbruikt meer energie in het kwartier.'
tje stoeien met de kinderen, dan hij
noodig zou hebben voor 9 uur hand.
arbeid, en toch veelt hy zich opgefriseht
11a zoo'n stoeipartijtje.
Hoorde u ooit dat iemand te moe ns
om iets te doen, waarin hijzelf echt pk-
zier had? Geva'len van werkelijke licha
melijke uitputting natuurlijk uitgezon
derd. Maar anders? U bent nooit te moe
geweest om iets te doen, wat n werke
lijk graag w i 1 d e doen, en dat zult u
ook nooit zijn. Ga verschillende geval
len. waarin uzelf of uw vrienden ver
keerden, maar eens na.
Het onderbewustzijn werkt hetzij als
acoelerator hetzij als noodrem. Als uw
lichaam zich inspant voor iets. waarin
u op het oogenblik zelf geen plezier
heeft, en waarvan u ook in de toekomst
geen vc ldoening verwacht, werkt het
onderbewustzijn remmend, en in zoo'n
geval vermoeit u uw lichaam tevergeefs,
omdat op zoo'n oogenblik de remmende
kracht van uw onderbewustzijn uw
energie te niet doet. Als 11 zich daaren
tegen moeite geeft voor iets dat u inte
resseert, of als u erin slagen kunt, de
geestelijke houding van verveelde on
verschilligheid, die u tegenover uw
werk aanneemt, te veranderen in een
belangstellende, dan houdt de rem
mende werking van uw onderbewustzijn
als automatisch op, en inplaats daarvan
wordt er nu een toevoer van energie
door uitgezonden. In dergelijke gevalkn
Heeft men dikwijls kunnen waarnemen
dat: Hoe meer energie wij verbruiken
over des te meer energie schijnen wij
te beschikken.
Wanneer u zich te moe voelt om wat
dan ook te doen, zoek dan de geestelij
ke reden daarvoor.
Waarom interesseert datgene wat j'
te doen heeft u niet? Waarom Verveelt
het u? Beantwoord voor uzelf deze vra
gen, en probeer daarna, of u geen werk
kunt krijgen, waarin u wel belangstelt.
Neem 11 voor, dat u dat werk gced wilt
doen, dan zult u langzamerhand onder
alle omstandigheden energieker worden,
thuis, op kantoor en in gezelschap. Ac-
tief-zijn is het eenige middel, waarop
energie als natuurlijke reactie volgt,
terwijl by- de pakken neerzitten, nw
prettig het voor even ook moge ziin»
onvermijdelijk verslapping en daling "j
moreele waarde tengevolge heeft, to'
is een vergissing, zooiets „rusten te
noemen.
Slaap is het eenige natuurlijke cn
noodiige middel oro het lichaam insta»'
te stellen, verbruikte cellen en weefs?
door nieuwe te vervangen, maar acti
viteit is het eenige, wat uw energie kan
stalen.
Bent u dikwijls moe? Dan is dus
eenige wat u noodig heeft een Sc^
nachtrust, verande'ing van werkkr jj
of verandering van de houding, die
tot nu toe ten opzichte van uw we
aannam.
Het geheim van menschen die en
gie hebben is, dat zij zich met vo
ambitie en dientengevolge met gr
werkkracht aan hun taak geven.
Dr. JOS. DE ODCK.
„Hoe vond uw vrouw het m
portret, dat ik van haar gemaakt n
vroeg de fotograaf hoopvol. u
„O, ik ben er van overtuigd,
gelijkenis treffend moet zijn!'
„Waarom gelooft u dat?" nlAjlJ
„Omdat zii het nog aan u1
hseft laten ziend"
