I Onze Reorganisatie-Uitverkoop S. A. KANNEWASSER Zn. S. A. KANNEWASSER Zn. r 11 U U P. TOBRALCO NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERSNGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht. Hedenavond zijn onze zaken GEOPEND tot Zondags geopend tot 2 uur Groot voor ons 5 belangrijk Groot voor U g exceptioneel Bedenkt echter, ook8™^ Einde 10 tot 45 procent Fa J. F. Beemsterboer ■mnm Waarom verdar sukkeien No. 7298 EERSTE BLAD ZATERDAG 8 JULI 1933 61ste JAARGANG De nieuwe verklaring van Roosevelt. - De economi sche conferentie wordt voortgezet. De ontbinding van het Centrum en de dictatuur in Duitschland. Zuidstraat - Keizerstraat - Kanaalweg 15 Keizerstraat 15 Zilverpleet lepel en vork totaal fl. 1.95 in 50 dessins, kleur-echt, wasch-echt, „Omdat jij mijn geluk bent". COURANT B fik 'i .*i-I- i'i Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct.; fr.p.p. 6ct. Zondagsblad resp. 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—. Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, fl.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bq vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct. De nieuwe verklaring van Roosevelt waarvan men gehoopt had dat ze den toe stand te Londen zou verbeteren, heeft dit in geen enkel opzicht gedaan, integendeel, de situatie is er moeilijker door geworden, omdat Roosevelt in de nieuwe verklaring, zij het in minder krasse termen, herhaalt wat hij in zijn opzienbarende verklaring van het begin van deze week had gezegd, n.1., dat hij er niet aan denkt den dollar te stabiliseeren. Volgens Roosevelt's betoog schrijft de „Nw. Rott. Crt." zou men zelfs een definitief loslaten van den dollar van het goud kunnen verwachten. Het blad zegt dan verder, naar aanleiding van deze laatste verklaring: Wel spreekt hij van goud en zilver als uiteindelijk stabilisatiemiddel, maar hij vertelt niet hoe dat vereenigbaar is met zijn voorstelling van een geld, dat zich richt naar de marktprijzen der voornaam ste grondstoffen. „Wat de waarde moet zijn van den dollar, uitgedrukt in vreem de geldsoorten, is niet iets en kan niet iets zijn, waarom wij ons op dit oogenblik be kommeren," zegt hij. Het ongeluk is ech ter, dat dit juist datgene is, waarom alle andere staten, die te Londen vertegen woordigd zijn, zich juist zoo bij uitstek moeten bekommeren. Als Amerika zijn eigen gang wil gaan, zich slechts wil rich ten naar hetgeen het als experiment in eigen land door wil zetten, waarom is het dan naar een conferentie gekomen, ja, heeft het zelfs zoo sterk aangedrongen op het houden van een conferentie? Het feit, dat het den gouden standaard verlaten had, behoefde daaraan niet in den weg te staan; wel echter het feit, dat het nu heeft opgehouden terugkeer tot den gouden standaard als een hoofddoel van zijn streven te beschouwen. Als het redelijk was, dat de wapenstilstand in den tarievenstrijd niet kon worden aangegaan zonder waarborgen tegen monetaire ver rassingen tijdens haar geldigheid, dan is het nog zooveel te redelijker, dat men geen vredesverdrag op dat gebied wil slui ten met een staat, die monetair avontuur en inflatiepolitiek tot zijn leuzen verheven heeft, vooral als die staat van zoo over- groote beteekenis is als de Vereenigde Staten. President Roosevelt wilde de con ferentie in plaats van stabilisatie van na tionale betaalmiddelen als eerste taak op dragen het door monetaire kunstgrepen omhoog drijven van de prijzen Op die manier zou uit deze conferentie een con ferentie voor geldbederf en inflatie wor den gemaakt. Dat kunnen de andere sta ten en vooral de goudlanden volstrekt niet dulden. De economische conferentie wordt voortgezet. Niettegenstaande de jongste verklaring van Roosevelt zal de conferen tie worden voortgezet al kunnen de be sprekingen niet op zoo'n breede basis piaats hebben als men gehoopt had en als wenschelijk was. De geheele toestand is een beetje onduidelijk. De ster-corr. van de „Nw. Rott. Crt." telefoneerde er Don derdagavond o.m. over aan zijn blad: Met een korte pauze is er vandaag van tien uur 's morgens tot half zeven 's avonds, gedeeltelijk door het geheele bureau en gedeeltelijk door de bekende hoofdpersonen alleen, beraadslaagd over het lot der conferentie. Het kwam er op aan een formule te vinden voor het sta ken der besprekingen over de monetaire en financieele kwesties, zonder datgene, wat er nog bruikbaar of niet hopeloos was van de conferentie, al te zeer er onder te laten lijden. Feitelijk stonden er drie for muleeringen ter discussie. De eerste daar van was een verdaging, die het afbreken der conferentie met behoud van zekere commissies beteekende. Een andere ge bruikte den naam van recès, waarmede verdaging was bedoeld, ook weer met be houd van diezelfde commissies en de der de formuleering was veel voorzichtiger. Zij behelsde ook weer hetzelfde, maar legde den nadruk op hetgeen behouden werd en men zou volgens deze formulee ring de conferentie in beperkten omvang voortzetten, waarmede dan bedoeld was het werk der conferentie te redden en alles te Londen bijeen te houden. Wilden de landen, welke niet tot de goudlanden be- hooren en zich ook niet aan de zijde der goudlanden scharen, zelf doorgaan met monetaire en financieele besprekingen, dan hadden zij daartoe bij deze formu leering alle gelegenheid. Zou binnen kor ter of langer tijd Roosevelt weer tot an dere gedachten betreffende de stabilisatie komen, dan kon de geheele conferentie doorgaan alsof er niets was gebeurd. On mogelijk moet dat niet zijn. Men neemt in conferentie-kringen vrij algemeen aan en men hoort het ook door zekere Amerika nen verkondigen, dat het heel goed moge lijk ware, dat Roosevelt het genoeg infla tie zou vinden als de dollar weer in de oude verhouding tot het pond kwam te staan, d.w.z. de verhouding toen ook het pond nog op goud-basis stond. Wat er aan mogelijkheden schuilt in de situatie is dus gered doordat men de derde formuleering heeft aanvaard. Wat voor voortzetting vatbaar is, gaat nu door. De marsch naar de Economische Conferentie. (Men lette op de doelmatige uitrusting) („Providence Bulletin"). De ontbinding van het Centrum en de dictatuur in Duitschland. Met gewel dige energie heeft de Duitsche regeering het pad naar den „eenheidsstaat" betre den, niets en niemand ontziende in de be reiking van haar doel. Deze week is het zoover gekomen, dat er naast de natio- naal-socialistische partij, geen enkele par tij meer bestaat, althans openlijk niet. Het is natuurlijk niet zóó, dat allen In Duitschland nu nationaal-socialistisch denken, dat allen zich in gesloten front geschaard hebben achter Hitler.Verre van dat, er broeit en gist en woelt heel wat in millioenen Duitschers, dat bij de gering ste stagnatie tot uitbarsting kan komen. Wee dan het arme Duitsche volk. Over „den zegevierdenden opmarsch van het Bruine Leger" schrijft het „Han delsblad" o.m.: Sinds in Januari de „nationale" regee ring de leiding in handen nam, waaruit geleidelijk Stahlhelm en conservatieven werden weggedrongen, zoodat tenslotte de Nazi's in het onbetwiste bezit van den commandopost bleven, is op steeds rück- sichtsloser wijze het nat.-soc. ideaal bena derd, met als Leitmotiv: „und bist du nicht willig, so brauch' ich Gewalt". Na den brand van het Rijksdaggebouw, welke het lot bezegelde van het Marxisme, wer den met bekwamen spoed de andere partijen aangepakt, welk vernietigings proces gisteren zijn bekroning heeft ge vonden in de gedwongen „vrijwillige" ont binding van het eens zoo machtige cen trum, welks Beiersche zusterorganisatie, de B. Volkspartij, reeds enkele dagen ge leden op dezen weg was voorgegaan. Fi guren als prelaat Leicht, Brüning, Hugen- berg, Dingeldey enz., zij allen zijn „mund- tot" gemaakt en in den vervolge zal het Duitsche volk en het buitenland nog slechts de stemmen hooren van Hitier en diens adjudanten: Goering, Goebbels, Seldte enz. En verderop heet het: Dat Hitier zich rekenschap geeft van de gevaren, welke voor die machtspositie moeten voortvloeien uit de gevolgde hard handige procedure, welke weliswaar tot onderwerping van de verschillende groe pen andersdenkenden heeft geleid, maar daardoor tevens de kans moet hebben ge schapen, dat langs illegalen en onder- grondschen weg het gebroken verzet voortwoekert, blijkt o.a. wel uit de rede, welke de Leider dezer dagen te Reichen- hall heeft gehouden. Wie zich verzet tegen de nat.-soc. staatsmacht, aldus waarschuwde Hitier eventueele samenzweerders daartegen in en buiten de gelederen van zijn volgelin gen, zal met ijzeren hand worden gestraft, waar hij zich ook moge bevinden. Eventueel verzet, waartegen hij met deze woorden zoo krachtig waarschuwde, zal de dictator van Duitschland echter op den duur op meer afdoende wijze dan door bedreigingen, door vervulling van de door hem gedane beloften omtrent ver- betering van den socialen en economi-' schen toestand kunnen tegengaan. Want daarin ligt het groote gevaar, dat de Hit- leriaansche heerschappij bedreigt: in ont nuchtering en teleurstelling van de groo te massa, wanneer het duidelijk gaat wor den, dat van den voorgespiegelden nat.- soc. heilstaat niets terecht komt. Leidt zulk een teleurstelling in den afgod tot een crisis, dan moet men zijn hart vast houden over hetgeen alsdan over het reeds zoo zwaar beproefde Duitsche volk kan losbarsten, waarbij de heeren te Mos kou wel eens de lachende derden zouden kunnen worden. is een groot succes! deel van onzen voorraad reeds kocht. is verr lage prijzen in het bezit komt van voor werpen van blijvende waarde. dezen Reorganisatie Uitverkoop het sig naal zal klinken Het resteerende gedeelte van onzen voorraad moet in elk geval in korten tijd worden opgeruimd. Wilt gij van deze eenige kans nog ge bruik maken, talmt dan niet te langen profiteert van de korting van OP JUWEELEN - GOUD ZILVER HORLOGES en KLOKKEN Uw geschenken van het eenvoudige tot het fijnere genre voor familie en vrien den koopt nergens voordeeligerdanbij Wij garandeeren een menschen-leeftijd de onverwoestbare kwaliteit van ons De crisis en de econoom. SS'Sï per el. Verkrijgbaar bij: Let op naam op den zelfkant Vraagt onze Stalen-collectie DE KONING EN DE KONINGIN VAN ENGELAND VEERTIG JAAR GEHUWD. De Koning en de Koningin van Enge land waren Donderdag 40 jaar getrouwd. Zij zijn van Chatsworth in Derbyshire naar het Buckingham Paleis terug gere den en werden overal door de van heinde en verre toegestroomde bevolking harte lijk toegejuicht. Op het paleis lagen eeni ge duizenden telegrammen van geluk- wensch te wachten. DE HAMBURG—AMERIKA-LIJN NEEMT WERKVERSCHAFFINGS MAATREGELEN. De HamburgAmerika-lijn heeft beslo ten bij wijze van werkverschaffingsmaat regelen opdrachten te geven aan de wer ven. Naar de Berliner Boersenkurier ver neemt zal de maatschappij de 4 schepen van de Ballin-klasse laten verbouwen; zij zullen 12 meter langer worden en een doelmatiger vorm krijgen, waardoor de bedrijfskosten zullen verminderen. De hierdoor te behalen bezuinigingen zullen voldoende zijn om de verbouwkosten in ongeveer 4 jaar af te schrijven. Deze kos ten zullen per schip ongeveer 800.000 r bedragen. BRUINBOEK OVER DE „HITLER-TERREUR". De Joodache Perscommissie schrijft: Binnenkort zal een bruinboek worden uitgegeven over de Hitler-terreur, samen gesteld door een internationale commis sie, welke onder leiding staat van prof. Albert Einstein. Dit bruinboek zal alles bevatten wat de commissie acht te behooren tot de ware geschiedenis van den brand in het Rijks daggebouw. Daarom zal het dan ook niet worden gepubliceerd voordat het proces Voelt gij u terneergeslagen, vermoeid en afgemat hebt gij last van pijn in de lende nen, ledematen of spieren? Lijdt gij aan urine- stoornissen, aanvallen van duizeligheid, hoofd pijn of rheumatische pijnen? Zoo ja. hebt gij er dan over nagedacht wat de oorzaak van uw noodeloos lijden is? Als uw bloed niet op de juiste wijze gefil treerd wordt, doordat uw organen verzwakt zijn, blijven urinezuur en andere schadelijke onzuiverheden in het gestel achter. Zij zetten zich af en veroorzaken verschijnselen als de bovenstaande. Iedere dag uitstel maakt de zaak erger en dient gij onmiddellijk aan te vangen met het gebruik van Foster's Rugpijn Pillen. Reeds jaren bleek de afdoende werking van dit speciale middel tegen spit, rugpijn, ischias, rheumatische pijnen, waterzucht, en blaaszwakte. Foster's Pillen werken niet op de ingewan- den en passen mannen en vrouwen van eiken i leeftijd. Verkrijgbaar bij alle drogisten enz. a i.1-75 en 3.per doos. FEU ILLETO N Een Heldersche roman door WILLIARIS. V) Lezeressen en lezers! Misschien zijt ge nooit in de gelegenheid geweest 0111 een oorlogsschip te bezoeken en met de ma trozen kennis te maken? Dat is jammer, want dan hebt ge heel wat gemist. Om echter een middagje mee te maken, als na 'n lange reis zoo n schip binnen komt en de bemanning met verlof gaat, dat zou u nog heei wat meer waard zijn! Zooals het er op den Hertog naar toe ging dien dag, was werkelijk de moeite waard, om dat van nabij te beleven. Het was een druk gegons van stemmen, terwijl allen bezig waren om hun kleeren in orde te maken en de koffers te pakken. De een moest nog gauw een knoop aan zetten, een ander vroeg om hulp 0111 zijn bretels wat op te korten en een derde stond zijn schoenen te poetsen op de maat van het deuntje dat hij floot. Onderwijl klonken vroolijke uitroepen, werden geestige gezegden geslingerd door het verblijf en heerschte er een op gewekte toon. Vooral de Kluif was bij zulke gelegen heden wel op zijn best. Met een schal ksche opmerking, een vroolijke mop, een enkel woord soms, wist hjj dan de algemeene aandacht op zich te vestigen. -w .n>—w- U w-*>■■■ v Terwijl hij nu aan zijn koffertje stond te morrelen riep er opeens iemand: „Zeg Kluif, geef nou eens een mop?" De Kluif, zelf in een uiterst vriendelijke stemming liet zich niet lang bidden. Hij sprong op een bank, onder luid handgeklap en geroep om stilte van zijn makkers. Even keek hij naar zijn toehoorders met een oolijken trek op zijn snuit en een schelmsche tinteling in zijn grijze oogen. Toen alles stil was begon hij te zingen. Jhist toen het liedje uit was, kwam bootsman Touw die onopgemerkt binnen gekomen was ertusschen. „Zoo Kluif, je spreekt al een aardig mondje buitenlandsch hoor ik daar; jon- J gen jongen, we gaan werkelijk voorifit hoor!" „Haha," riep de Kluif, zijn hand opste kend. „Hier jongens hebben we onzen hooggeëerde voorganger en dapperen mederoeier in de jol." 1) Hij was het die ons eiken dag weer den noodigen moed insprak om met een ware doodsverachting onze borden te wasschen, j vorken en lepels te schuren en mij dek liet schrobben tot ik zweetdruppels liet vallen zoo groot als een eendenei." Een smakelijk gelach volgde, waar de bootsman graag mee instemde. Weer stak de Kluif zijn hand op en riep met zijn volle, heldere stem. En nu jongens voordat wij uit elkaar spatten, zal ik ter eere van ons hoog be zoek (hier keek hq schuin naar den boots man), nog een liedje zingen. Het is een van de nieuwste en het is getiteld!! 1) Kleine sloep. O. LIEVE JANSJE. Ik ben voor 't ongeluk geboren, Je zal het aan mijn liedje hooren, Ik ben verliefd tot aan mijn ooren; Op een reuzemeid, Jansje, ja zoo heet ze, Maar ze wil niet van me weten, Ik kon er niet van eten, Daarom zing ik altijd: O, lieve Jansje, Geef me nou toch eens een kansje, Een enkel chansje Voor eene keer. Niet dat ik je wil verwijten, Maar het zou je later spijten, Want zoo'n flinken, knappen jongen, Krijg je nimmer meer. Luid gelach steeg op over dat „knappe jongen". „Lach me niet uit baksmeester," riep hij Hans Berg toe, en hij vervolgde weer. Onlangs wilde ik haar praaien, 'k Zag haar een mattenklopper zwaaien, Waarmee ze op mijn wang wou aaien, Die fijne moot. 'k Vroeg wat ga je nu beginnen, En zij vluchtte toen naar binnen, 'k Riep, 'k zal je minnen, Tot aan mijn dood. O, lieve Jansje.... Zie ik haar op straat flaneeren, Zit ik gauw achter d'r veeren. En roep ik keer op keer: Ik bemin je teer. Hier sloeg hij met een smachtenden blik zijn oogen schuin naar boven, maar hoofd schuddend en met een treurig gezicht ver volgde hij weer. Maar ze wil niet van me weten, Ik kan er bijna niet van eten, Ik kan haar niet vergeten, Daarom zing ik weer, O, lieve Jansje, Geef me nou toch eens een kansje, Een enkel chansje, voor een keer; Niet dat ik je wil verwijten, Maar het zou je later spijten. Want zoo'n flinken, knappen jongen, Krijg je nimmermeer. „Dat zou ik nu nog wel eens willen mee maken Kluif, dat jij niet kon eten," plaag de de bootsman. „Als ik jou was zou ik straks maar voor tien dagen tegelijk eten, want thuis krijg je niets. Intusschen be dankt voor je liedje. Kluif, en ik wensch jullie allemaal een prettig verlof." „Wij wenschen u hetzelfde bootsman!" Het was half vijf en de jongens zaten na den druk rumoerigen middag kalm aan den bak om nog wat te schaften alvorens zich naar het station te hegeven. De gehuwden die in Nieuwediep woon den, waren al naar huis gegaan, zoodat er aan alle bakken plaatsen open waren. Het was juist op dat moment dat Truu» aan boord kwam om haar oude waschklan- tjes te bezoeken. Zij werd hartelijk ont vangen door de jongens en vooral aan bak I, waar de Kluif, als vanouds, dade lijk weer een plaatsje voor haar maakte. „Ben je nu nog altijd zeuntje. Kluif?" vroeg ze, terwijl hij met zijn zakdoek denk beeldige stof van de bank sloeg en met een vriendelijk handgebaar haar uitnoo- digde om plaats te nemen. „Ja zeker, juf; ik heb tijdens de reis wel een poosje aan dek gewerkt, maar de laat ste maanden ben ik weer in mijn oude baantje terug." „Och," zei hjj medelijdend de schou ders ophalend, „de stakkerds kunnen me niet meer missen, nietwaar baksmeester?" Hans Berg Fnikte lachend. „Ja juffrouw, de Kluif is de beste hoor. Wij hebben hem het liefst van allemaal." Hans had dadelijk gezien, dat ze er lang niet zoo goed meer uitzag als voorheen en evenals de Kluif merkte hij op, dat ze bleeker en magerder was geworden en er vermoeid uitzag. Sinds lang had de Kluif al een goed oogje op haar. Niet omdat ze nogal knap was, maar het was vooral haar eenvoud en de wijze waarop zij al de moeilijkhe den het hoofd bood, die hem erg aantrok ken. Maar hij liet voorloopig nog niets mer ken, al had hij gaarne dadelijk zijn hulp aangeboden. Voorzichtig informeerde Hans, hoe het met haar ging sinds den laatsten tijd. Zij gaf een eenvoudig en onopgesmukt verhaal van haar wedervaren. De vrienden werden stil bij het hooren van zooveel armoede, van de bittere nood zaak, zelfs haar meubelen te moeten ver- koopen om in 't leven te kunnen blijven. En nu de ziekte van haar dochtertje daar nog bij was gekomen, moest ze wel bijna tot wanhoop gebracht zijn. Wat moet die vrouw dapper zijn om dat vol te kunnen houden. En ze waren over tuigd dat z° hen lang niet alles vertelde. De Kluif keerde zich af en knarste zacht op zijn tanden. Truus voelde zich opgelucht en vroolijker worden, nu zij eindelijk haar leed eens kon uitzeggen aan menschen, die haar kenden en begre pen. Zij voelde nu, dat er niet meer bij had moeten komen of de maat zou over- geloopen zijn en had zij, zoo ze niet wilde bezwijken onder dien last haar toevlucht moeten nemen tot.ja, tot wat? Was er dan nog een toevlucht geweest? Nu kwam als eenige spelbreker van Tel er tusschen. „Ik begrijp je niet hoor, zoo'n knappe vrouw als jij behoeft heelemaal geen ar moe te lijden 'en ook geen waschvrouw te wezen Zij keek den kerel aan en walgde van hem zooals hij daar zat met zijD dikke lichaam. En durfde die vetzak zooiets van haar denken, haar eer in twijfel trekken? Dat deed de maat overloopen. Dat was teveel voor haar opgekropt* zenuwen, die de laatste maanden tot het uiterste gespannen waren geweest Zich niet meer kunnende bedwingen, barstte ze plotseling in tranen los. Zij liet haar hoofd op de armen zakker en schokschouderde heftig van bet snik ken. Het was alsof al het opgekrootè '.eed der laatste maanden haar nu opeens over weldigde en met kracht een uitweg zocht De jongens keken elkaar schaapachlg aan. Een schreiende vrouw in hun midden was iets wat zelfs de meest ervarene nog nooit had meegemaakt. Niemand durfde haar aanraken of toespreken en zij bleef maar snikken (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 1