I
Onze Reorganisatie-Uitverkoop
S. A. KANNEWASSER Zn.
S. A. KANNEWASSER Zn.
r
11 U U P.
TOBRALCO
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERSNGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
Hedenavond zijn onze
zaken GEOPEND tot
Zondags geopend tot 2 uur
Groot voor ons 5 belangrijk
Groot voor U g exceptioneel
Bedenkt echter, ook8™^
Einde
10 tot 45 procent
Fa J. F. Beemsterboer
■mnm
Waarom verdar sukkeien
No. 7298 EERSTE BLAD
ZATERDAG 8 JULI 1933
61ste JAARGANG
De nieuwe verklaring van Roosevelt. - De economi
sche conferentie wordt voortgezet. De ontbinding van
het Centrum en de dictatuur in Duitschland.
Zuidstraat - Keizerstraat - Kanaalweg
15 Keizerstraat 15
Zilverpleet lepel en vork totaal fl. 1.95
in 50 dessins,
kleur-echt, wasch-echt,
„Omdat jij mijn geluk bent".
COURANT
B fik 'i
.*i-I- i'i
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct.; fr.p.p. 6ct. Zondagsblad
resp. 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—. Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bq vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct.
De nieuwe verklaring van Roosevelt
waarvan men gehoopt had dat ze den toe
stand te Londen zou verbeteren, heeft dit
in geen enkel opzicht gedaan, integendeel,
de situatie is er moeilijker door geworden,
omdat Roosevelt in de nieuwe verklaring,
zij het in minder krasse termen, herhaalt
wat hij in zijn opzienbarende verklaring
van het begin van deze week had gezegd,
n.1., dat hij er niet aan denkt den dollar
te stabiliseeren.
Volgens Roosevelt's betoog schrijft
de „Nw. Rott. Crt." zou men zelfs een
definitief loslaten van den dollar van het
goud kunnen verwachten. Het blad zegt
dan verder, naar aanleiding van deze
laatste verklaring:
Wel spreekt hij van goud en zilver als
uiteindelijk stabilisatiemiddel, maar hij
vertelt niet hoe dat vereenigbaar is met
zijn voorstelling van een geld, dat zich
richt naar de marktprijzen der voornaam
ste grondstoffen. „Wat de waarde moet
zijn van den dollar, uitgedrukt in vreem
de geldsoorten, is niet iets en kan niet iets
zijn, waarom wij ons op dit oogenblik be
kommeren," zegt hij. Het ongeluk is ech
ter, dat dit juist datgene is, waarom alle
andere staten, die te Londen vertegen
woordigd zijn, zich juist zoo bij uitstek
moeten bekommeren. Als Amerika zijn
eigen gang wil gaan, zich slechts wil rich
ten naar hetgeen het als experiment in
eigen land door wil zetten, waarom is het
dan naar een conferentie gekomen, ja,
heeft het zelfs zoo sterk aangedrongen op
het houden van een conferentie?
Het feit, dat het den gouden standaard
verlaten had, behoefde daaraan niet in
den weg te staan; wel echter het feit, dat
het nu heeft opgehouden terugkeer tot
den gouden standaard als een hoofddoel
van zijn streven te beschouwen. Als het
redelijk was, dat de wapenstilstand in den
tarievenstrijd niet kon worden aangegaan
zonder waarborgen tegen monetaire ver
rassingen tijdens haar geldigheid, dan is
het nog zooveel te redelijker, dat men
geen vredesverdrag op dat gebied wil slui
ten met een staat, die monetair avontuur
en inflatiepolitiek tot zijn leuzen verheven
heeft, vooral als die staat van zoo over-
groote beteekenis is als de Vereenigde
Staten. President Roosevelt wilde de con
ferentie in plaats van stabilisatie van na
tionale betaalmiddelen als eerste taak op
dragen het door monetaire kunstgrepen
omhoog drijven van de prijzen Op die
manier zou uit deze conferentie een con
ferentie voor geldbederf en inflatie wor
den gemaakt. Dat kunnen de andere sta
ten en vooral de goudlanden volstrekt niet
dulden.
De economische conferentie wordt
voortgezet. Niettegenstaande de jongste
verklaring van Roosevelt zal de conferen
tie worden voortgezet al kunnen de be
sprekingen niet op zoo'n breede basis
piaats hebben als men gehoopt had en als
wenschelijk was. De geheele toestand is
een beetje onduidelijk. De ster-corr. van
de „Nw. Rott. Crt." telefoneerde er Don
derdagavond o.m. over aan zijn blad:
Met een korte pauze is er vandaag van
tien uur 's morgens tot half zeven
's avonds, gedeeltelijk door het geheele
bureau en gedeeltelijk door de bekende
hoofdpersonen alleen, beraadslaagd over
het lot der conferentie. Het kwam er op
aan een formule te vinden voor het sta
ken der besprekingen over de monetaire
en financieele kwesties, zonder datgene,
wat er nog bruikbaar of niet hopeloos was
van de conferentie, al te zeer er onder te
laten lijden. Feitelijk stonden er drie for
muleeringen ter discussie. De eerste daar
van was een verdaging, die het afbreken
der conferentie met behoud van zekere
commissies beteekende. Een andere ge
bruikte den naam van recès, waarmede
verdaging was bedoeld, ook weer met be
houd van diezelfde commissies en de der
de formuleering was veel voorzichtiger.
Zij behelsde ook weer hetzelfde, maar
legde den nadruk op hetgeen behouden
werd en men zou volgens deze formulee
ring de conferentie in beperkten omvang
voortzetten, waarmede dan bedoeld was
het werk der conferentie te redden en alles
te Londen bijeen te houden. Wilden de
landen, welke niet tot de goudlanden be-
hooren en zich ook niet aan de zijde der
goudlanden scharen, zelf doorgaan met
monetaire en financieele besprekingen,
dan hadden zij daartoe bij deze formu
leering alle gelegenheid. Zou binnen kor
ter of langer tijd Roosevelt weer tot an
dere gedachten betreffende de stabilisatie
komen, dan kon de geheele conferentie
doorgaan alsof er niets was gebeurd. On
mogelijk moet dat niet zijn. Men neemt in
conferentie-kringen vrij algemeen aan en
men hoort het ook door zekere Amerika
nen verkondigen, dat het heel goed moge
lijk ware, dat Roosevelt het genoeg infla
tie zou vinden als de dollar weer in de
oude verhouding tot het pond kwam te
staan, d.w.z. de verhouding toen ook het
pond nog op goud-basis stond.
Wat er aan mogelijkheden schuilt in
de situatie is dus gered doordat men de
derde formuleering heeft aanvaard. Wat
voor voortzetting vatbaar is, gaat nu door.
De marsch naar de Economische
Conferentie.
(Men lette op de doelmatige uitrusting)
(„Providence Bulletin").
De ontbinding van het Centrum en de
dictatuur in Duitschland. Met gewel
dige energie heeft de Duitsche regeering
het pad naar den „eenheidsstaat" betre
den, niets en niemand ontziende in de be
reiking van haar doel. Deze week is het
zoover gekomen, dat er naast de natio-
naal-socialistische partij, geen enkele par
tij meer bestaat, althans openlijk niet. Het
is natuurlijk niet zóó, dat allen In
Duitschland nu nationaal-socialistisch
denken, dat allen zich in gesloten front
geschaard hebben achter Hitler.Verre van
dat, er broeit en gist en woelt heel wat in
millioenen Duitschers, dat bij de gering
ste stagnatie tot uitbarsting kan komen.
Wee dan het arme Duitsche volk.
Over „den zegevierdenden opmarsch
van het Bruine Leger" schrijft het „Han
delsblad" o.m.:
Sinds in Januari de „nationale" regee
ring de leiding in handen nam, waaruit
geleidelijk Stahlhelm en conservatieven
werden weggedrongen, zoodat tenslotte
de Nazi's in het onbetwiste bezit van den
commandopost bleven, is op steeds rück-
sichtsloser wijze het nat.-soc. ideaal bena
derd, met als Leitmotiv: „und bist du nicht
willig, so brauch' ich Gewalt". Na den
brand van het Rijksdaggebouw, welke
het lot bezegelde van het Marxisme, wer
den met bekwamen spoed de andere
partijen aangepakt, welk vernietigings
proces gisteren zijn bekroning heeft ge
vonden in de gedwongen „vrijwillige" ont
binding van het eens zoo machtige cen
trum, welks Beiersche zusterorganisatie,
de B. Volkspartij, reeds enkele dagen ge
leden op dezen weg was voorgegaan. Fi
guren als prelaat Leicht, Brüning, Hugen-
berg, Dingeldey enz., zij allen zijn „mund-
tot" gemaakt en in den vervolge zal het
Duitsche volk en het buitenland nog
slechts de stemmen hooren van Hitier en
diens adjudanten: Goering, Goebbels,
Seldte enz.
En verderop heet het:
Dat Hitier zich rekenschap geeft van
de gevaren, welke voor die machtspositie
moeten voortvloeien uit de gevolgde hard
handige procedure, welke weliswaar tot
onderwerping van de verschillende groe
pen andersdenkenden heeft geleid, maar
daardoor tevens de kans moet hebben ge
schapen, dat langs illegalen en onder-
grondschen weg het gebroken verzet
voortwoekert, blijkt o.a. wel uit de rede,
welke de Leider dezer dagen te Reichen-
hall heeft gehouden.
Wie zich verzet tegen de nat.-soc.
staatsmacht, aldus waarschuwde Hitier
eventueele samenzweerders daartegen in
en buiten de gelederen van zijn volgelin
gen, zal met ijzeren hand worden gestraft,
waar hij zich ook moge bevinden.
Eventueel verzet, waartegen hij met
deze woorden zoo krachtig waarschuwde,
zal de dictator van Duitschland echter op
den duur op meer afdoende wijze dan
door bedreigingen, door vervulling van
de door hem gedane beloften omtrent ver-
betering van den socialen en economi-'
schen toestand kunnen tegengaan. Want
daarin ligt het groote gevaar, dat de Hit-
leriaansche heerschappij bedreigt: in ont
nuchtering en teleurstelling van de groo
te massa, wanneer het duidelijk gaat wor
den, dat van den voorgespiegelden nat.-
soc. heilstaat niets terecht komt. Leidt
zulk een teleurstelling in den afgod tot
een crisis, dan moet men zijn hart vast
houden over hetgeen alsdan over het
reeds zoo zwaar beproefde Duitsche volk
kan losbarsten, waarbij de heeren te Mos
kou wel eens de lachende derden zouden
kunnen worden.
is een groot succes!
deel van onzen voorraad reeds
kocht.
is verr
lage prijzen in het bezit komt van voor
werpen van blijvende waarde.
dezen Reorganisatie Uitverkoop het sig
naal zal klinken
Het resteerende gedeelte van onzen
voorraad moet in elk geval in korten
tijd worden opgeruimd.
Wilt gij van deze eenige kans nog ge
bruik maken, talmt dan niet te langen
profiteert van de korting van
OP JUWEELEN - GOUD ZILVER
HORLOGES en KLOKKEN
Uw geschenken van het eenvoudige tot
het fijnere genre voor familie en vrien
den koopt nergens voordeeligerdanbij
Wij garandeeren een menschen-leeftijd
de onverwoestbare kwaliteit van ons
De crisis en de econoom.
SS'Sï per el.
Verkrijgbaar bij:
Let op naam op den zelfkant
Vraagt onze Stalen-collectie
DE KONING EN DE KONINGIN VAN
ENGELAND VEERTIG JAAR
GEHUWD.
De Koning en de Koningin van Enge
land waren Donderdag 40 jaar getrouwd.
Zij zijn van Chatsworth in Derbyshire
naar het Buckingham Paleis terug gere
den en werden overal door de van heinde
en verre toegestroomde bevolking harte
lijk toegejuicht. Op het paleis lagen eeni
ge duizenden telegrammen van geluk-
wensch te wachten.
DE HAMBURG—AMERIKA-LIJN
NEEMT WERKVERSCHAFFINGS
MAATREGELEN.
De HamburgAmerika-lijn heeft beslo
ten bij wijze van werkverschaffingsmaat
regelen opdrachten te geven aan de wer
ven.
Naar de Berliner Boersenkurier ver
neemt zal de maatschappij de 4 schepen
van de Ballin-klasse laten verbouwen; zij
zullen 12 meter langer worden en een
doelmatiger vorm krijgen, waardoor de
bedrijfskosten zullen verminderen. De
hierdoor te behalen bezuinigingen zullen
voldoende zijn om de verbouwkosten in
ongeveer 4 jaar af te schrijven. Deze kos
ten zullen per schip ongeveer 800.000 r
bedragen.
BRUINBOEK OVER DE
„HITLER-TERREUR".
De Joodache Perscommissie schrijft:
Binnenkort zal een bruinboek worden
uitgegeven over de Hitler-terreur, samen
gesteld door een internationale commis
sie, welke onder leiding staat van prof.
Albert Einstein.
Dit bruinboek zal alles bevatten wat de
commissie acht te behooren tot de ware
geschiedenis van den brand in het Rijks
daggebouw. Daarom zal het dan ook niet
worden gepubliceerd voordat het proces
Voelt gij u terneergeslagen, vermoeid en
afgemat hebt gij last van pijn in de lende
nen, ledematen of spieren? Lijdt gij aan urine-
stoornissen, aanvallen van duizeligheid, hoofd
pijn of rheumatische pijnen? Zoo ja. hebt gij
er dan over nagedacht wat de oorzaak van
uw noodeloos lijden is?
Als uw bloed niet op de juiste wijze gefil
treerd wordt, doordat uw organen verzwakt
zijn, blijven urinezuur en andere schadelijke
onzuiverheden in het gestel achter. Zij zetten
zich af en veroorzaken verschijnselen als de
bovenstaande. Iedere dag uitstel maakt de
zaak erger en dient gij onmiddellijk aan te
vangen met het gebruik van Foster's Rugpijn
Pillen. Reeds jaren bleek de afdoende werking
van dit speciale middel tegen spit, rugpijn,
ischias, rheumatische pijnen, waterzucht,
en blaaszwakte.
Foster's Pillen werken niet op de ingewan-
den en passen mannen en vrouwen van eiken
i leeftijd. Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
a i.1-75 en 3.per doos.
FEU ILLETO N
Een Heldersche roman
door
WILLIARIS.
V)
Lezeressen en lezers! Misschien zijt ge
nooit in de gelegenheid geweest 0111 een
oorlogsschip te bezoeken en met de ma
trozen kennis te maken?
Dat is jammer, want dan hebt ge heel
wat gemist. Om echter een middagje mee
te maken, als na 'n lange reis zoo n schip
binnen komt en de bemanning met verlof
gaat, dat zou u nog heei wat meer waard
zijn!
Zooals het er op den Hertog naar toe
ging dien dag, was werkelijk de moeite
waard, om dat van nabij te beleven.
Het was een druk gegons van stemmen,
terwijl allen bezig waren om hun kleeren
in orde te maken en de koffers te pakken.
De een moest nog gauw een knoop aan
zetten, een ander vroeg om hulp 0111 zijn
bretels wat op te korten en een derde
stond zijn schoenen te poetsen op de maat
van het deuntje dat hij floot.
Onderwijl klonken vroolijke uitroepen,
werden geestige gezegden geslingerd
door het verblijf en heerschte er een op
gewekte toon.
Vooral de Kluif was bij zulke gelegen
heden wel op zijn best.
Met een schal ksche opmerking, een
vroolijke mop, een enkel woord soms, wist
hjj dan de algemeene aandacht op zich te
vestigen. -w .n>—w- U w-*>■■■ v
Terwijl hij nu aan zijn koffertje stond
te morrelen riep er opeens iemand:
„Zeg Kluif, geef nou eens een mop?"
De Kluif, zelf in een uiterst vriendelijke
stemming liet zich niet lang bidden.
Hij sprong op een bank, onder luid
handgeklap en geroep om stilte van zijn
makkers.
Even keek hij naar zijn toehoorders met
een oolijken trek op zijn snuit en een
schelmsche tinteling in zijn grijze oogen.
Toen alles stil was begon hij te zingen.
Jhist toen het liedje uit was, kwam
bootsman Touw die onopgemerkt binnen
gekomen was ertusschen.
„Zoo Kluif, je spreekt al een aardig
mondje buitenlandsch hoor ik daar; jon-
J gen jongen, we gaan werkelijk voorifit
hoor!"
„Haha," riep de Kluif, zijn hand opste
kend. „Hier jongens hebben we onzen
hooggeëerde voorganger en dapperen
mederoeier in de jol." 1)
Hij was het die ons eiken dag weer den
noodigen moed insprak om met een ware
doodsverachting onze borden te wasschen,
j vorken en lepels te schuren en mij dek liet
schrobben tot ik zweetdruppels liet vallen
zoo groot als een eendenei."
Een smakelijk gelach volgde, waar de
bootsman graag mee instemde.
Weer stak de Kluif zijn hand op en
riep met zijn volle, heldere stem.
En nu jongens voordat wij uit elkaar
spatten, zal ik ter eere van ons hoog be
zoek (hier keek hq schuin naar den boots
man), nog een liedje zingen. Het is een
van de nieuwste en het is getiteld!!
1) Kleine sloep.
O. LIEVE JANSJE.
Ik ben voor 't ongeluk geboren,
Je zal het aan mijn liedje hooren,
Ik ben verliefd tot aan mijn ooren;
Op een reuzemeid,
Jansje, ja zoo heet ze,
Maar ze wil niet van me weten,
Ik kon er niet van eten,
Daarom zing ik altijd:
O, lieve Jansje,
Geef me nou toch eens een kansje,
Een enkel chansje
Voor eene keer.
Niet dat ik je wil verwijten,
Maar het zou je later spijten,
Want zoo'n flinken, knappen jongen,
Krijg je nimmer meer.
Luid gelach steeg op over dat „knappe
jongen".
„Lach me niet uit baksmeester," riep
hij Hans Berg toe, en hij vervolgde weer.
Onlangs wilde ik haar praaien,
'k Zag haar een mattenklopper zwaaien,
Waarmee ze op mijn wang wou aaien,
Die fijne moot.
'k Vroeg wat ga je nu beginnen,
En zij vluchtte toen naar binnen,
'k Riep, 'k zal je minnen,
Tot aan mijn dood.
O, lieve Jansje....
Zie ik haar op straat flaneeren,
Zit ik gauw achter d'r veeren.
En roep ik keer op keer:
Ik bemin je teer.
Hier sloeg hij met een smachtenden blik
zijn oogen schuin naar boven, maar hoofd
schuddend en met een treurig gezicht ver
volgde hij weer.
Maar ze wil niet van me weten,
Ik kan er bijna niet van eten,
Ik kan haar niet vergeten,
Daarom zing ik weer,
O, lieve Jansje,
Geef me nou toch eens een kansje,
Een enkel chansje, voor een keer;
Niet dat ik je wil verwijten,
Maar het zou je later spijten.
Want zoo'n flinken, knappen jongen,
Krijg je nimmermeer.
„Dat zou ik nu nog wel eens willen mee
maken Kluif, dat jij niet kon eten," plaag
de de bootsman. „Als ik jou was zou ik
straks maar voor tien dagen tegelijk eten,
want thuis krijg je niets. Intusschen be
dankt voor je liedje. Kluif, en ik wensch
jullie allemaal een prettig verlof."
„Wij wenschen u hetzelfde bootsman!"
Het was half vijf en de jongens zaten
na den druk rumoerigen middag kalm aan
den bak om nog wat te schaften alvorens
zich naar het station te hegeven.
De gehuwden die in Nieuwediep woon
den, waren al naar huis gegaan, zoodat er
aan alle bakken plaatsen open waren.
Het was juist op dat moment dat Truu»
aan boord kwam om haar oude waschklan-
tjes te bezoeken. Zij werd hartelijk ont
vangen door de jongens en vooral aan
bak I, waar de Kluif, als vanouds, dade
lijk weer een plaatsje voor haar maakte.
„Ben je nu nog altijd zeuntje. Kluif?"
vroeg ze, terwijl hij met zijn zakdoek denk
beeldige stof van de bank sloeg en met
een vriendelijk handgebaar haar uitnoo-
digde om plaats te nemen.
„Ja zeker, juf; ik heb tijdens de reis wel
een poosje aan dek gewerkt, maar de laat
ste maanden ben ik weer in mijn oude
baantje terug."
„Och," zei hjj medelijdend de schou
ders ophalend, „de stakkerds kunnen me
niet meer missen, nietwaar baksmeester?"
Hans Berg Fnikte lachend.
„Ja juffrouw, de Kluif is de beste hoor.
Wij hebben hem het liefst van allemaal."
Hans had dadelijk gezien, dat ze er lang
niet zoo goed meer uitzag als voorheen
en evenals de Kluif merkte hij op, dat ze
bleeker en magerder was geworden en er
vermoeid uitzag.
Sinds lang had de Kluif al een goed
oogje op haar. Niet omdat ze nogal knap
was, maar het was vooral haar eenvoud
en de wijze waarop zij al de moeilijkhe
den het hoofd bood, die hem erg aantrok
ken.
Maar hij liet voorloopig nog niets mer
ken, al had hij gaarne dadelijk zijn hulp
aangeboden.
Voorzichtig informeerde Hans, hoe het
met haar ging sinds den laatsten tijd.
Zij gaf een eenvoudig en onopgesmukt
verhaal van haar wedervaren.
De vrienden werden stil bij het hooren
van zooveel armoede, van de bittere nood
zaak, zelfs haar meubelen te moeten ver-
koopen om in 't leven te kunnen blijven.
En nu de ziekte van haar dochtertje
daar nog bij was gekomen, moest ze wel
bijna tot wanhoop gebracht zijn.
Wat moet die vrouw dapper zijn om dat
vol te kunnen houden. En ze waren over
tuigd dat z° hen lang niet alles vertelde.
De Kluif keerde zich af en knarste
zacht op zijn tanden. Truus voelde zich
opgelucht en vroolijker worden, nu zij
eindelijk haar leed eens kon uitzeggen
aan menschen, die haar kenden en begre
pen. Zij voelde nu, dat er niet meer bij
had moeten komen of de maat zou over-
geloopen zijn en had zij, zoo ze niet wilde
bezwijken onder dien last haar toevlucht
moeten nemen tot.ja, tot wat?
Was er dan nog een toevlucht geweest?
Nu kwam als eenige spelbreker van Tel
er tusschen.
„Ik begrijp je niet hoor, zoo'n knappe
vrouw als jij behoeft heelemaal geen ar
moe te lijden 'en ook geen waschvrouw te
wezen
Zij keek den kerel aan en walgde van
hem zooals hij daar zat met zijD dikke
lichaam.
En durfde die vetzak zooiets van haar
denken, haar eer in twijfel trekken?
Dat deed de maat overloopen.
Dat was teveel voor haar opgekropt*
zenuwen, die de laatste maanden tot het
uiterste gespannen waren geweest
Zich niet meer kunnende bedwingen,
barstte ze plotseling in tranen los.
Zij liet haar hoofd op de armen zakker
en schokschouderde heftig van bet snik
ken. Het was alsof al het opgekrootè '.eed
der laatste maanden haar nu opeens over
weldigde en met kracht een uitweg zocht
De jongens keken elkaar schaapachlg
aan.
Een schreiende vrouw in hun midden
was iets wat zelfs de meest ervarene nog
nooit had meegemaakt. Niemand durfde
haar aanraken of toespreken en zij bleef
maar snikken
(Wordt vervolgd.)