S. A. KANNEWASSER Zn.
TOBRALCO
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
Hedenavond zijn onze
zaken GEOPEND tot
11 uur.
Zondags geopend tot 2 uur
S. I. MMIS In.
WAT GEBEURT ER MET DEN GULDEN
No. 7307 EERSTE BLAD
ZATERDAG 29 JULI 1933
61sfe JAARGANG
De economische wereldconferentie voor onbepaalden
tijd verdaagd. - De slotzitting. - Hen pessimistische
redevoering van Dr. Colijn. - Een bemoedigende brief
van Roosevelt.
Zuidstraat - Keizerstraat - Kanaalweg
Dreigende fascistische revolutie
in Portugal?
Erkenning der Sowjet-Unie.
Bolivië en Paraguay.
Onrust bij de marine te
Karlskrona.
in 50 dessins,
kleur-eoht, - wasch-echt,
Vóór hei zonnebad
FEUILLETON
„Omdat jij mijn geluk bent".
Zoodra het scherm neer was, na het
HELDERSCHE COURANT
Xfc-'AJ#l
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2.— NederL Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail'en overige landen 3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp. 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.—. Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon'. 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
AD VERTEN TIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4 ct.
n
De economische wereldconferentie is
Donderdag voor onbepaalden tijd ver
daagd en aan den heer Colijn is het, in
overleg met MacDonald, overgelaten de
desbetreffende subcommissies, die overal
voortgaan, bijeen te roepen, wanneer de
omstandigheden hem voor de regeling
der zaken gunstig voorkomen.
Bij de slotzitting heeft MacDonald de
rapporten der financieele en economische
commissies in stemming gebracht, welke
rapporten met algemeene stemmen wer
den aangenomen.
MacDonald verklaarde hierop dat de
conferentie voor een pauze wordt opge
heven, maar niet geëindigd is. Vroegere
verwachtingen zijn niet vernietigd, maar
opgeschoven. Er zijn teekenen voor eop
opleving van den wereldhandel, maar de
hindernissen voor een terugkeer van de
welvaart zijn nog aanwezig.
De naties hebben gepoogd hun proble
men op te lossen door een politiek van
oeconomische wapening, terwijl oeoono-
mische ontwapening de eenige oplossing
Is voor de impasse, waarin men is ge
raakt.
De monetaire moeilijkheden houden
den arbeid tegen. Een tijdelijke regeling
is onmogelijk, daarom werd verdaging
wenschelijk geacht.
Ik verzoek, aldus MacDonald, alle dele
gaties aan hun regeeringen rapport uit
te brengen over den arbeid, opdat de con
ferentie later met succes bekroond worde.
S>e monetaire hindernis heeft geleerd,
at de naties de gemeenschappelijke pun
ten van het wereldprobleem dienen te
onderzoeken, als een oplossing van de
problemen niet onmogelijk wil zijn.
Niets zou ons van te voren een grooter
fout kunnen doen begaan, dan te pogen
een niets zeggende formule tot stand te
brengen, maar wij kunnen door samen
werking tot overeenstemming komen.
Door hun eigen belangen na te jagen
zouden de naties slechts andere landen
schaden, die hun best doen.
Een pessimistische redevoering van dr.
Colijn. De vertegenwoordiger van ons
land, ter economische conferentie, dr. H.
Colijn, heeft Nederland in alle opzichten
waardig vertegenwoordigd. Hem viel toch
al direct de eer te beurt te worden be
noemd tot voorzitter van een van de
voornaamste commissies en hij heeft zich
van deze taak op zoo waardige en uit
nemende wijze gekweten, dat hem van
alle kanten lof is toegezwaaid.
Van het woord van dr. Colijn, gespro
ken op den laatsten zittingsdag van de
conferentie, mag dus door ons wel nota
worden genomen. De heer Colijn begon
met te zeggen, dat een terugblik op het
werk der laatste zes weken naar zijn
meening de conferentie geen reden geeft
om zich zelf met de verkregen resultafen
geluk te wenschen. Vergelijking van de
twee rapporten der twee commissies met
de verwachtingen, die de naties voor de
conferenties gekoesterd hadden, is zeker
ontmoedigend.
De heer Colijn verklaarde zich over
tuigd, dat geen enkel lid der conferentie
bevestigend zal antwoorden op de vraag
of eenigerlei practische maatregelen ge
nomen zijn voor de verwezenlijking van
het doel der conferentie, dat oplossing
van de oeconomische en financieele moei
lijkheden was. Dit is ongetwijfeld in
hooge mate teleurstellend en wat meer is,
gevaarlijk, omdat de reactie de situatie
zou kunnen verergeren.
Dit schijnt den heer Colijn het werke
lijke gevaar, dat besloten ligt in het feit,
dat de conferentie geen tastbare resul
taten bereikt heeft.
De vraag of er kansen zijn, dat metter
tijd iets nuttigs gedaan zal worden, meent
de heer Colijn op een minder pessimisti-
schen toon te kunnen beantwoorden. Die
vooruitzichten zijn niet schitterend, maar
toch niet geheel afwezig. Er was een al
gemeen gevoel ten gunste van geleidelij
ke afschaffing van beperkingen van in
voer. Ook was er een algemeene overeen-
RAYMONl) MOLE'ï
Roosevelt's raadgever en leider van de
Hersentrust (.zooals de raad van advies
van Roosevelt genoemd wordt).
stemming, dat het noodig is de tarieven
te verlagen, hoewel aangaande de beste
methoden daartoe verschillen aan het
licht kwamen.
Colijn verklaarde niet zonder eenige
hoop, dat iets gedaan zal worden als een
gevolg van wat op deze vergadering ver
richt is, ook al zal dat dan buiten de
eigenlijke conferentie tot stand komen.
Afgezien van de resultaten van deze zit
ting der conferentie, zou dat haar juiste
rechtvaardiging zijn.
Tot zoover het uittreksel uit de rede
van onzen premier. Hij was niet de eenig-
ste spreker die een pessimistischen toon
deed hooren. De Engelsche minister, Ne-
ville Chamberlain, verborg eveneens zijn
groote teleurstelling niet dat het doel zoo
weinig benaderd is, dat sommige allerbe
langrijkste en dringendste vraagstukken
voor het wereldherstel, slechts schets
matig zijn aangegeven.
Engeland heeft het zeer betreurd, dat
er geenerlei besluit genomen is inzake de
scheepvaartsubsidies, maar Chamberlain
drukte de hoop uit, dat het reeds verkre
gen persoonlijk contact den weg zou effe
nen tot een mogelijke overeenkomst. In
deze meening stond hij dus naast Colijn.
Een bemoedigende brief van Roosevelt.
Roosevelt heeft zijn stem ook nog doen
hooren, al was het dan door het geschre
ven woord. De Amerikaansche vertegen
woordiger, Cordell Huil, stelde MacDo
nald n.1. een boodschap van Roosevelt ter
hand, waarin deze zijn oprechte eerbied
en bewondering uitspreekt voor zijn moed
en geduld, getoond als voorzitter en hier
door, zoo gaat Roosevelt voort, kunnen
de naties voortgaan de wederzijdsche
vraagstukken zonder wrok te bespre
ken.
De resultaten behoeven niet altijd ge
meten te worden naar de formeeie over
eenkomsten, zij kunnen ook voortvloeien
uit een openhartig bloot leggen van zijn
moeilijkheden door elk land voor zich en
van de middelen om het hoofd te bieden
aan de speciale behoefte van elk.
Wü in de Ver. Staten begrijpen thans
de vraagstukken van andere landen beter
dan voor de conferentie en koesteren ver
trouwen dat de andere naties in denzelf
den geest, met dezelfde bereidwilligheid
onze Amerikaansche politiek zullen be
schouwen, welke ten doel heeft onzen
oeconomischen toestand, die erger is dan
ooit het geval is geweest, te overwinnen.
Een gergelijke gedachtenwisseling, en
vooral als deze een volledige bespreking
inhoudt van alle vraagstukken en niet
maar van enkele, zal latere vorderingen
steeds beter mogelijk maken. Vandaar
dat ik niet van ooi'deel ben, dat de confe
rentie mislukt zou zijn.
Vooral dank zij uw tact, uw volharding
zullen de voornaamste en belangrijkste
vraagstukken ook verder ontleed en be
sproken worden.
Er zijn nieuwe aanpassingen noodig om
het hoofd te bieden aan de huidige om
standigheden, die over de heele wereld
en in ieder land afzonderlijk heerschen-
en waarvan de historie geen voorbed-u
kent.
Gij kunt er op rekenen, dat wij onze
pogingen om tot een herleving van de
wereld te komen, zullen voortzetten, want
wij zijn overtuigd, dat de voortzetting van
het werk der conferentie een practisch
welslagen zal opleveren in tal van sferen
van onze gezamenlijke pogingen.
BENITO MUSSOLIN1
wordt heden, 29 Juli, 50 jaar.
Een aantal regimenten tegen
de benoeming van den minister van
binnenlandsche zaken.
Volgens uit Lissabon ontvangen be
richten, aldus meldt V. D. uit Londen,
heerscht in de Portugeesche hoofdstad
plotseling groote spanning, aangezien
men elk oogenblik het uitbreken van een
fascistische revolutie verwacht. Politie
en troepen hebben alle belangrijke stra
tegische punten te Lissabon bezet.
Woensdag hebben vijf regimenten te
Lissabon en andere troependeelen te
Oporto en in de geheele provincie zich
uitgesproken tegen de benoeming van
Pereira tot minister van binnenlandsche
zaken. Deze regimenten worden gesteund
door de Portugeesche fascistische
„Blauwe Hemden", wier kranten door den
minister van binnenlandsche zaken zijn
verboden. Thans hebben zij de regeering
een ultimatum gesteld, dat Woensdag af
liep.
Hoe gespannen de toestand is, blijkt
uit het feit, dat minister-president dr.
Salazar den nacht in de kazerne heeft
doorgebracht van het eerste mitrailleur
regiment, dat als het meest regeerings-
getrouwe regiment van het Portugeesche
leger wordt beschouwd.
Door Spanje.
Naar Reuter uit Madrid meldt, heeft de
Spaansche regeering besloten de Sowjet-
unie te erkennen.
De Volkenbondsraad bijeenge
roepen in verband met het ver
zoek der twee landen om hun ge
schil aan de Zuid-Amerikaansche
staten over te laten.
De correspondent van de Nw. Rott. Crt.
te Genève meldde Donderdagavond:
In verband met het verzoek door de re
geeringen van Bolivië en Paraguay tot
den Volkenbondsraad gericht om het be
sluit inzake de uitzending van een
enquête-commissie naar het Chaco-gebied
ongedaan te maken en inplaats daarvan
de regeeringen van Brazilië, Argentinië,
Chili en Peru te belasten met het man
daat dat aanvankelijk aan een commissie
van 4 deskundigen was toegekend, heeft
de raadscommissie voor het Chaco-ge-
schil telegrafisch den Volkenbondsraad
tegen 3 Augustus te Genève bijeengeroe
pen. Zij verklaart zelf niet bevoegd te zijn
hierin een beslissing te nemen en wenscht
dat de voltallige raad zich hierover zal
uitspreken.
Ontevredenheid over het eten.
Actie van communisten?
Maandagmorgen zijn in de marineka
zerne te Karlskrona, de Zweedsche oor
logshaven aan de Zuidkust, eenige ge
beurtenissen voorgevallen, die thans, nu
men de juiste toedracht van de zaak vrij
wel kent, ernstiger blijken te zijn dan
men aanvankelijk dacht.
Zondagavond moeten de mariniers en
matrozen afgesproken hebben, dat zij den
volgende morgen zouden weigeren te
ontbijten. En toen Maandagmorgen eten
geblazen werd, volgde aanvankelijk geen
der ruim achthonderd manschappen de
bevelen op. De officieren, die moeite
deden om de mannen tot rede te brengen,
werden uitgelachen, geen der signalen
werd gehoorzaamd en ook tijdens de vlag-
genparade weigerden allen in de houding
te gaan staan. In een der eetzalen is een
matroos, die tenslotte zwichtte, door een
tafelgenoot aangevallen en afgerammeld,
waarop de aanvaller naar het arrestlokaal
werd overgebracht. En bij de dienstplich
tigen is een man gearresteerd, die op de
tot hem gerichte vraag van den dienst-
doenden officier of hij weigerde te ge
hoorzamen bevestigend antwoordde. Ook
dit schijnt de gemoederen gekalmeerd te
hebben, want na veel weifelen hebben de
meeste mannen toch ontbeten.
Een van de hoogere officieren heeft als
zijn meening uitgesproken, dat enkelé
personen het initiatief tot deze actie ge
nomen moeten hebben. Volgens enkele
bladen is de actie door communisten op
touw gezet, althans door de communisti
sche propagandisten voorbereid.
per el.
Verkrijgbaar bij:
Let op naam op den zelfkant
Vraagt onze Stalen-collectie
Onze munteenheid als een rots in de internationale branding.
De Nederlandsche gulden is veiliger dan ooit.
door Dr. J. H. VAN ENKHUIZEX.
Dit is het derde artikel
over de positie van den Neder
land sch en gulden, waarin de
schrijver tenslottena een be
schouwing te hebben gegeven over
enkele bealngrijke vreemde valu
ta's tot de conclusie komt, dat de
positie van
schokt is.
den gulden onge-
Gelijlk wij aan het einde van ons tweede
artikel hebben toegezegd; zullen wij nu
aan de rol van den Nederlamdsohen Gul
den als internationaal betaalmiddel een
korte beschouwing wijden.
Londen, de vooroorlogsche in
ternationale geldmarkt.
Voor den wereldoorlog stond aan de
spits van de internationale geldiwereld de
hoofdstad van het Britsdhe Emperium en
was de Londensdhe beurs de plaats, waar
de groote internationale leeningen en de
groote internationale geldtransacties wer
den gesloten, waardoor de algemeene in
ternationale waarde-eenhelid was het En-
gelsche pond Sterling, waardemeter niet
slechts voor alle deelen van het Britsdhe
wereldrijk, doch evenzeer voor de rest van
de beschaafde wereld.
In China en Japan, in Argentinië en
Chili, gelijk natuurlijk in Australië,
Nieuw-Zeeland, Canada, Zuid-Afrika en
Britsoh-Indië was het Engelsohe Pond
Sterling gangbaar en richtten de beurzen
zich naar de koersen van de Londensdhe
Stock Exchange. Londen gaf op de inter
nationale geldmarkt den toon aan en Lon
den noteerde de koersen, zijnde de tegen
waarde van één Engelsch Pond Sterling
omgezet in Nederlandsche Gulden, Roe-
meensche Lei, Fransche Franc, Zweed-
sdhe Kroon, Duitsche Reichsmark, Itali-
aansche Lire, Spaansche Peseta, Ameri
kaansche Dollar. In volkomen tegenstel
ling derhalve met Amsterdam en de andere
groote beurzen van het Europeesche vas
teland, zooals Parijs en Berlijn, waar men
de waarde van het buitenlandsche betaal
middel uitdrukt, door per 100 Lire, per
100 Lei, per 100 Reichsmark, per 100 Zwit-
sersche Franc, per 100 Zweedsche Kronen,
de tegenwaarde in Nederlandsche Gul
den te noteeren.
Amerika treedt op den voor
grond.
Mochten de Ententemachten al als over-
overwinnaars uit den wereldoorlog te voor
schijn treden, de grootste winst was noch
tans voor de Vereenigde Staten v. Noord-
Amerika weggelegd, daar de internatio
nale geldmarkt zich geleidelijk van Londen
naar de New-Yorksche Wallstreet ver
plaatste. Engeland was de vroegere hege
monie op internationaal financieel gebied
kwijt geraakt; moest die aanvankelijk met
eerst de huid inwrijven met
„Zij"-crême of „Zij"-olie. Dot
voorkomt zonnebrand en
Uw huid wordt tevens
prachtig gebruind.
JJ^CRÊME of.,7U'OLIE
In prijzen van 20-75 ct
Een Heldersche roman
door
WILLIARIS.
17)
Mischien zou zij zich in haar lot heb
ben kunnen schikken, als ze maar een
kind had gehad. Nu verzorgde zij haar
moeder, deed haar werk in huis plicht
matig en voor de rest van den tijd ver
veelde zij zich doodelijk.
Al deze gedachten gingen om in het
kopje van deze mooie vrouw, die daar op
de canapé lag en geheel onbewust haai
bekoorlijkheid ten toon spreidde.
Het was al bijna zeven uur eer er be
weging kwam in haar roerlooze gestalte.
Toen veerde ze ineens vlug op.
Even mama verzorgen, dacht ze, dan
zal ik me vlug aankleeden.
Ik heb gelezen, dat er een revue zou
worden opgevoerd in de Kleine Schouw
burg, daar zal ik vanavond dan maar
heengaan.
Hé, al zeven uur? Dan moet ik me
haasten.
Vlug ijlde ze naar boven om haar
Jloeder te helpen, blij dat ze weer wat te
oen had.
Daarna begon ze, zachtjes neuriënd,
tfeh te verkleeden.
nummer van de Kluif, haastte hij zich
weg om zich weer in zijn gewone plunje te
steken-
Juist toen hij daarmee klaar was brak
de pauze aan en hij had Truus beloofd
0111 tijdens de pauze bij haar te komen.
Dan zouden ze dadelijk naar huis gaan,
want het was dan hoog tijd voor de kleine
Flora om naar haar bedje te gaan.
Hij liep door de vestibule toen hij Hans
daar zag staan. Hans was in burger-
kleeren.
„Zoo Kluif," groette hij, „ga je al weg?"
Als deze twee onder elkaar waren sprak
de Kluif nooit van korporaal of u, maar
ging hij met Hans om als in de dagen
toen ze pas in dienst waren.
Hans zou trouwens niet anders gewild
hebben ook, want de Kluif was zijn oud
ste en beste vriend.
Nelly stond in de vestibule naar een
reclame-plaat te kijken toen zij plotseling
vlak achter zich een bekende stem meen
de te hooren.
Kon zij zich soms vergissen, of was dat
de stem van Hans Berg? Nu hoorde ze, de
man die met Kluif aangesproken Was,
zeggen.
„Ja ik moet weg, want Truus wacht op
me. We gaan naar huis, want de kleine
meid mag nog niet zoo lang opblijven,
begrijp je!"
Toen hoorde ze de Kluif weer zeggen:
„Zeg Hans, hoe vond je die grap van
bootsman Touw?"
Haar hart bonsde luid. Was hij het dus
toch
„Wel ik vond het leuk hoor," sprak
Hans nu. ..Je had succes met je liedje,
zeg, het viel goed in den smaak. Maar
je voordracht ook hoor.
De menschen hebben zich tranen ge
lachen om de leuke manier waarop je dat
zoogenaamde oude boerenvrouwtje af
poeierde en.
Nu wist Nelly zeker, dat hij het was die
daar sprak- Zij kende zijn stem te goed
om zich nu nog te vergissen.
Opeens draaide zij zich om en keek
hem vol in het gezicht, met toch een wei
nig angst in haar blik, dat hij het niet
zou blijken te zijn.
Maar hij was het wel; en haar gelaat
helderde op.
Hij hield ineens op met spreken. Zijn
trekken verstrakten, maar ontspanden
zich weer spoedig, om over te gaan in een
blij lachje van herkenning.
De Kluif keek hem verwonderd aan.
Hij begreep er niet veel meer van.
Hans bleef het meisje maar lachend
aanstaren, zonder een stap nader te doen.
En zij bleef hem maar steeds toelachen,
zonder zich te verroeren.
Wat had hij nu aan de hand?
Even dacht hij met twee krankzinnigen
te doen te hebben. Maar toen schoot hem
iets anders door 't hoofd. „Dat zal net we
zen", dacht hij.
Hij trok Han saan zijn mouw en met
een zijdelingsche blik op Nelly vroeg hij:
„Verliefd? Verloofd? Verkikkerd?"
Hans keerde tot de werkelijkheid
terug.
„O neem me niet kwalijk Kluif, maar.
„Ik neem je niets kwalijk, Hans, fk
heb het al gezien ouwe jongen. Ik zal me
verwijderen, want hier ben ik teveel.
Maar denk je erom, dat je beloofd hebt
morgenavond op bezoek te komen?
Niet vergeten hoor! Truus en ik reke
nen er vast op. Nou Hans, ik smeer 'm,
'Truus wacht op me. Veel succes hoor!"
Hij knikte vriendelijk tegen Nelly en
weg was hij.
Met uitgestoken hand trad Hans op
haar toe.
„Maar Nelly! Hoe is 't mogelijk! Jij
hier! Daar had ik nooit van gedroomd om
jou nog eens te ontmoeten. En dan nog
wel in Nieuwediep!"
„Je ziet Hans, de wonderen zijn de we
reld nog niet uit."
Haar stem beefde een weinig en zij liet
haar handje in zijn hand rusten.
„Willen we maar weggaan en een eindje
rondloopen, dan kunnen w:e beter praten."
Zij vond het goed.
Hij hielp haar in haar mantel en sa
men gingen ze de straat op.
Na een klein eindje geloopen te heb
ben trok hij haar mee in een donker zij
straatje.
„Kom," zei hij, „hier is een trap, daar
kunnen we mee op den zeedijk komen,
daar is het nu lekker koel en rustig
Ze wist geen weg, maar ze hield hem
stevig vast.
„Maar jongen, het is hier zoo aarde
donker, ik zie heelemaal geen trap!"
„Geen bezwaar," lachte hij. In zijn
blijdschap en zijn jeugdige overmoed
pakte hij haar op en droeg haar voor
zichtig naar boven.
Zij liet hem begaan en vlijde haar
hoofd tegen zijn schouder. Zij sloot haar
oogen en het was haar als zonk zij weg
in een roes, nu zij weer die heerlijke
sterke armen om zich heen voelde.
Boven aan de trap zette hij haar neer.
„Hier staat een lekker koeltje en zoo
rustig is het. Hier kunnen we ongestoord
praten. Vertel me eens gauw hoe je zoo
plotseling hier komt!"
Hij scheen er zelfs niet aan te denken,
dat zij misschien wel getrouwd zou kun-
nen zijn.
Moest ze hem dat nu vertellen, of zou
ze daar nog wat mee wachten?
Als ze het hem zei, was ze hem dade
lijk weer kwijt. Dan zou hij haar dadelijk
naar huis brengen en dan zag ze hem
waarschijnlijk nooit meer. Zij kende hem
goed genoeg om te weten, dat hij te eer
lijk en te rechtschapen was, 0111 in een
verboden verhouding te staan tot een ge
trouwde vrouw.
Wat was die arme jongen blij, nu hij
haar weer naast zich wist.
Als ze het hem vertelde, zou hij alweer
een illusie armer zijn.
Neen, zij besloot het hem niet te zeg
gen. Nog niet!
Zij begon dadelijk druk te praten over
den wensch van haar vader 0111 zijn laat
ste jaren in Den Helder door te brengen;
van de verhuizing en het sterven van
haar vader kort daarop. En hoe ze nu
met haar moeder samen op de Kerk-
gracht woonde.
Daarna vertelde zij hoe haar vader
haar had behandeld en hun scheiding
had bewerkstelligd. Van haar hopen op
een enkel bericht van hem en haar teleur
stelling, toen dat bericht uitbleef. Maar
van haar getrouwd zijn repte ze met
geen enkel woerd. Neen, nog niet!
Toen begon hij te spreken van ziin doen
en laten sinds hun laatste samenzijn.
Ongemerkt waren ze bii de Roomsche
kerk op de Kerkgracht aangekomen.
„Hier woon ik dichtbij." zei ze. „Laat
me nu verder maar alleen gaan Hans.
Zie ik je morgen nog?"
Hij beloofde haar te komen halen.
„Goed jongen,'dan kom ik morgen
avond om acht uur hier bij de kerk. Is
dat goed?"
„Afgesproken," zei hij.
Zij ging de gracht op en voelde zich nu
zoo licht als een veertje.
Zij had wel naar huis willen dansen.
En ook Hans ging naar zijn kamer met
een hart vol dankbaarheid en geluk-
Het was Zondagavond al bij achten,
toen Truus juist klaar was met de koffie
tafel op te ruimen. Zij zaten in de voor
kamer.
De Kluif was wegens de warmte zoo
luchtig mogelijk in zijn welhaast spreek
woordelijk geworden frokje. De koddige
geschiedenis had de ronde gedaan op de
vloot en als er nu soms iemand te Iaat
kwam, werd hem dadelijk door de vrien
den gevraagd:
„Een lang frokje aangehad?"
Gedrieën zaten ze in de voorkamer en
de Kluif stoeide al met Flrra.
Daar ging een schaduw voorbij het
raam.
„O jeetje," schrikte Truus, „daar komt
mijn broer!"
„Nu wat zou dat? Ben je soms bang
voor je eigen broer? Kom Floratje, het
is tijd voor je om naar je mandje te gaan.
Gisterenavond -ben je ook al zoo lang
aan de zwier gebleven. Laat je moeder
je maar helpen, dan zal ik je waarde oom
ontvangen."
De broer van Truus was een lange
schrale man, die geweldig trotsch was op
zijn ouderlingschap. Hij deed altijd erg
indrukwekkend en had de allures aange
nomen van een herder der gemeente.
(Wordt vervolgd).
