Buitenlandsch Overzicht.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Binnenland.
Nat, Socialistische
Beweging.
No. 7376 EERSTE BLAD
ZATERDAG 6 JANUARI 1934
62ste JAARGANG
De nieu\Ve burgemeester
van Alkmaar.
De salariskorting voor
het Rijkspersoneel.
Voor ECHTE Geldersche Vleeschwaren
J. J. v. d. Plaat, Spoorstraat 53
Het verbod voor de N.S.B
voor Rijksambtenaren.
Liefde in de Wildernis
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2. NederL Oost- en West-lndië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, f 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v'b C. DE BOER Ju.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENT1ËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra». Bewijsnummers 4 ct.
De boodschap van Roosevelt; geen sensationeele dingen aan
gekondigd. Commentaar op het bezoek van Simon aan
Mussolini. - Nog geen verandering in de internationale sfeer.
De boodschap
van Roosevelt.
Naar de jaarbood-j
schap van Roosevelt
was door de wereld
niet zonder spanning I
uitgezien, omdat men)
verwacht had, dat er
passages in zouden voorkomen, die als een
donderslag bij helderen hemel zouden
werken. Roosevelt is echter
Roosevelt heeft de schuld van het
mislukken der ontwapeningsconfe
rentie geheel op Europa gèschoven,
en heeft daarbij het Amerikaansehe
continent aan ons land ten voorbeeld
gesteld.
gebleken
woorden
dictators
opnieuw
geven, dat noch Engeland noch Frankrijk
bereid zijn zonder meer een herbewape-
ning van Duitschland te dulden.
Het Fransche memorandum, zegt het
jblad, heeft te Londen een gunstigen in-
tdruk gemaakt, welke natuurlijk in de be
sprekingen te Rome ziin weerklank zal
vinden.
Frankrijk mag in geen geval van ziin tot
dusver gevolgde politiek afwijken, zegt
de Homme Libre. Wij zijn tegen elke po
ging tot herziening der verdragen. Wij
eischen, dat de ontwapeningskwestie in
het kader van den Volkenbond behandeld
wordt. Wü willen voor alle landen, groot
of klein, gelijke rechten en plichten.
De „Ere Novelle" acht elke poging om
tot een accoord te geraken tusschen het
internationale fascisme en de internatio-
n WPn, nale democratie voorloopig tot mislukking
nmnertinrV. maa daarby de volgende gedoemd, Sir John Simon, als vertegen
met een man van dikke, T woordiger der groote Engelsche democra-
te zijn, zooals verschillende l ln .^m®"ka 1S er maar één groote tie, zoo schrijft het blad, zou den facisti-
in Europa, doch eén man -J-l 4le van £een andere mo- schen dictator aan het verstand kunnen
van groote daden en zoo heeft d-e bood-i f^n vreezen heeft. Voor de brengen, dat het verloren tijd is te spre-
schap, die hij Woensdag heeft uitgespro-1 ereenl® bestaan er niet de re- ken over een hervorming van den Volken
ken, geen sensatie gebracht. (lenen om militaire verzwakking te duch- j,ond.
Dat Roosevelt vrij terughoudend ge- jen\ dle eiTJv?.?.r frankrijk, voor Enge- De „Ami du Peuple" merkt op: Wij
weest is met ziin uitlatingen schrijft ailr' v001!. voor Polen, en op iets kunnen thans reeds verklaren, dat het re
de Nw. Rott. Crt. zal niet verhinderen aJl wlJze voor Duitschland,^ bestaan. sultaat van de besprekingen te Rome niet
dat menigeen zijn hart vast zal houden as toestand hier zooals hij op het opgewekt is, en de „Excelsior" zegt: Wij
voor zijn nieuwe bedrijven. Amerikaansehe vasteland is, dan zou de moeten ons voorbereiden op een bemidde-
Vooal weinig nieuws heeft hij gezeml ontwapening veel minder moeilijkheid op- lingsactie van Engeland en Italië.
Vooral weinig nieuws heeft hij gezernl '®.yeren-.Napoleon heelt dat al beseft, toen I De Fransche regeering blijft front ma-
over de buitenlandsche politiek. Kort ge-°P Zljn '"-«ropa trachtte te pa- ken tegen elke herbewapennig. welke het
leden heeft hij verkondigd, dat Amerika IC®>eren',.. .r heeït 111 ^ein Kampf evenwicht der strijdkrachten te land ver
geen lid kon worden van den Volkenbond i een ,,^.®'1'ike idylle onder Duitsche op- stoort en Frankrijk scheidt van zijn bond-
maar steeds meer in het openbaar met dit i Pw6 ,le?d!ng geschetst genooten en vrienden,
lichaam moest gaan samenwerken. Over L ™erAe «k belangwekkend, zegt het
een dergelijk belangrijk punt heeft hii ge- i bla<J' was. wat hlJ zeide over de »vredes"
zwegen. Dit was echter stel- g ook ge-confer,entle van Montevideo". Daar heeft M n
steng ook ge j men elkaar overtuigd, datmen niet meer INa den mOOfd Op Duca.
Roemeensche oplossing wilde zoeken voor
de politieke vraagstukken."
Op de vraag of de IJzeren Garde, waar
toe Constantinescu behoort, geen bepaalde
buitenlandsche leerstellingen huldigt zoo
als het Duitsche Nationaal-Socialisme,
kreeg de correspondent ten antwoord:
„Dat interesseert mij in het geheel niet;
ik heb Duca gedood omdat ik niet verlang,
dat mijn land onder de heerschappij van
een vreemde mogendheid zucht, dat is
alles."
Constantinescu merkte verder ironisch
op, dat men tevergeefs naar verdere mede
plichtigen zal moeten zoeken, deze bestaan
niet.
Bond en de Nationaal-Socialistische Be
weging, die zich ten aanzien van deze
materie in bevredigenden zin hebben uit
gesproken, daarop wèl zijn geplaatst?
Zou de minister in verband hier
mede tevens de vraag willen beant
woorden, welke objectieve maatstaf
door hem bij het nemen van besluiten,
op de bovenbedoelde lijst betrekking
hebbende, wordt aangelegd?
Ook op bijzondere wedden en
toelagen.
wenscht beleid voor een president, die op
het oogenblik zooveel reden heeft om het&tla^enrzal naar territoriale expansie.
Congres in goede stemming te houden.', op een sooit Volkenbonds-
Hij hield zich dus aan in Amerika alge- llandvest voor de Amerikaansehe wereld.
1
meen aanvaardbare algemeenheden.
Amerika, zoo zeide hij, kan zich niet
met de kwesties van Europa bemoeien.
Maar het is ten allen tijde bereid mede
te werken tot een regeling der ontwa
pening, en een opheffing van de
ha n dielsbe lemmeri ngen.
nenlandsche moeilijkheden van de daar
Wij hebben in den afgeloopen zomer te liggende staatjes, met behulp van kwasi
Londen van dit laatste nog niet veel ge- welmeenende inmenging, partij te trek- j
merkt zegt het blad. In dit opzicht be-ken. Het heeft zeer de aandacht getrok-
zpxidigt zelfs Roosevelt zich meer aan ken dat Amerika het dezen keer in Cuba
•'woorden dan aan daden. Immers, wat te niet heeft gedaan, ofschoon daar groote
Londen het groote beletsel bleek, laat j belangen van het Amerikaansehe kapitaal
hij ook nu voorloonig nog voortbestaan:op het spel stonden. Men heeft daarin een
nog steeds acht hij het oogenblik voor het j bewuste wijziging van de politiek der
stabiliseeren van het Amerikaansehe geld i Vereenigde Staten gezien. Blijkens
niet gekomen.
Het is volstrekt niet ondenkbaar, dat
men daar dit onderwerp zooals niet ge
regeld, toch op veelbeloovende wijze in
beschouwing genomen heeft. Verder zou
den de landen zich niet meer met eikaars
binnënlandsche aangelegenheden bemoeien
Dit laatste geldt in de eerste plaats voor
de Vereenigde Staten zelf, die vele jaren
lang, vooral rondom het Panamakanaal,
imperialistische doeleinden hebben na-
ejaagd door van al dan niet ernstige bim
Het onderzoek naar de oorzaak
van den aanslag.
Het ingestelde onderzoek heeft uit
gewezen, dat de aanslag op den Roe-
meenschen premier Duca naar a'le
waarschijnlijkheid reeds beraamd was
voor de ontbinding van de IJzeren
Garde, toen de liberalen aan het be
wind kwamen. Prof. Najonescu. die
gisteren te Sinaja gearresteerd is,
schijnt mede verantwoordelijk te zijn
voor den aanslag. Prof. Najonescu is
directeur van het dagblad Cuvantul.
De nieuwe regeering.
Tusschen oud-liberalen en jong-libera-
de len is een compromis gesloten krachtens
woorden van Roosevelt ook volkomen te- hetwelk het bestuur van de liberale partij
Een onoverkomelijk bezwaar noemt hij
het, dat „sommige zusternaties" op het
oogenblik geen stabilisatie kunnen over
wegen. Hij bedoelt daarmede stellig de
'Vgroote Zuid-Anlerikaansche staten. Men
zou öfrj Jtaansn verdedigen, door erop te
wijzen, dat de staten, met dobberend be
taalmiddel, als graanproducenten een lee-
lijk concurrent zouden kunnen blijken
voor den landbouw van een Amerika met
recht.
Misschien was dit het belangrijkste po
sitieve in de boodschap!
In het Staatsblad is afgekondigd
een Kon. besluit, waarbij de bij het
op 1 Januari in werking getreden Be
zoldigingsbesluit Burgerlijke Ambte
naren 1934 aangebrachte salarisver
laging eveneens wordt toegepast op
de wedden en toelagen, toegekend op
grond van het bepaalde in de artikelen
18,19 en 43, eerste lid, van het Bezol
digingsbesluit Burgerlijke Ambtena
ren 1928 of van de daarmede overeen
stemmende bepalingen van vorige Be
zoldigingsbesluiten Burgerlijke Rijks
ambtenaren.
Een tijdelijke korting van 11/2 pet.
in afwachting van de wettelijke
regeling tot verhooging van het
verhaal voor pensioen.
Comestibles - Delicatessen. Telefoon 420.
Ir. Mussert deelt mede, dat hij en de
heer Geelkerken hun betrekkingen
hun betrekkingen zullen
neerleggen.
In een Woensdag te Amsterdam ge
houden zeer druk bezochte vergadering
van de Nationaal Socialistische Beweging
in Nederland, heeft de algemeene leider
van deze beweging, ir. A. A. Mussert,
een verklaring afgelegd, naar aanleiding
van de onlangs door de regeering geno
men beslissing, waarbij ook de N.S.B. is
geplaatst op de lijst van vereenigingen,
waarvan het lidmaatschap voor rijks
ambtenaren verboden is en waardoor hij
en de heer Geelkerken hun betrekkingen
zullen neerleggen.
Alvorens tot het afleggen van deze ver
klaring over te gaan, heeft hij erop ge
wezen, .dat de N.S.B. thans reeds 22.000
leden telt; na de R.K. Staatspartij en de
S.D.A.P. noemde hij haar de sterkste be
weging van ons land.
Wij wenschen geen storm, zeide hij
verder, doch zijn daarom allerminst bang
I voor strijd. Hij liet de waarschuwing hoo-
H. van Kinschot.
PIJN IN DEN RUG?
NEEMT U IN ACHT.
Wanneer tengevolge van een gevatte
In het Staatsblad is afgekondigd een
Kon. besluit, waarbij in afwachting van
een wettelijke voorziening, welke het
mogelijk maakt het op de ambtenaren uit
te oefenen verhaal van de door het Rijk T - -
verschuldigde bijdragen van het eigen TannT
De Staatscourant van Donderdagavond pensioen van de ambtenaren met 1 Vi pet. i enz- bepaalde organen tiagei be-
zal de benoeming bevatten van jhr. mr. te verhoogen, tijdelijk een korting van irmpn p wpr pn npn 7,n VP,'QP ,,inao
F. H. van Kinschot tot burgemeester van l]/2 pct. blijft toegepast op de bezoldiging
Alkmaar. jvan de burgerlijke en militaire Rijksamb-
Jhr. van Kinschot is sinds 1929 burge- tenaren en van het personeel bij het
meester van Zuidlaren.
Vragen van den heer Westerman;
de positie van de S.D.A.P.
Jager-, nijverheids- en landbouwonderwijs,
voor zoover dit bezoldigd wordt naar door
l of vanwege de Kroon vastgestelde regelen.
ginnen te werken, doen zich verschijnse
len voor, waarvan men de oorzaak dik
wijls te vergeefs zoekt. Het valt echter
gemakkelijk te begrijpen, dat zich als ge
volg dier. trage werking onzuiverheden
in het lichaam ophoopen en onder deze is
een afzetting van urinezuur in de ge
wrichten en organen het meest te vree-
Het bezoekvan
Simon aan
Mussolini
Over de besprekin
gen tusschen don En-
gelschen minister van
buitenlandsche zaken,
sir John Simon en den
Italiaanschen dictator,
Mussolini, is heel wei
nig bekend en de bla-
zooeven den gewezen minister van finan
ciën, Dinu Bratanu tot voorzitter heeft
I gekozen en Tatarescu aan het hoofd der
j regeering blijft, waarvan de samenstelling Het Tweede Kamerlid Westerman heeft
'niet veel van die der vorige zal verschillen, tot den minister van koloniën, voorzitter
Tatarescu heeft van zijn voorganger j Van den raad van ministers de volgende
Angelescu de belofte gekregen, dat dezeschriftelijke vragen gesteld:
hem zal ondersteunen. I is de minister bereid mede te deelen,
lop welken grond de Sociaal-Democra-
met den
i zen. Gewoonlijk merkt gij dan op: pijn
DE BERECHTING VAN DE MUITERIJ m den rug of de lendenen, hoofdpijn, een
loom of duizelig gevoel, rheumatische pij
nen en meerdere verschijnselen van on
wel zijn, die, naar gelang van de licha-
OP DE „ZEVEN PROVINCIËN".
De groep Inlandsche meeloopers.
Aneta meldt uit Soerabaja:
De Zeekrijgsraad is met de berech-
van 82 inheemsche muiters van „De
Zeven Provinciën, niet behoorende tot
de z.g. hoofddaders, aangevangen.
gestabiliseerden dollar. Toch vinden wij
deze beschouwing zonderling. Het lijkt
ons voor de Vereenigde Staten gezonder, j
eerlijker en eervoller, en meer met hun den geven dan ook slechts matig commen-
beteekenis voor de oeconomie der wereld taar. Toch is, wat we lezen van belang ge
in overeenstemming, als zij het lot van noeg om er even nader bij stil te staan,
hun dollar, zooal niet ineenmet het goud,1 omdat het opnieuw den geest teekent. die
dan toch alvast met het lot van het En- er nog altijd onder de volken heerscht, dat
gelsche poad verbinden, dan wanneer zij
de koers van hun betaalmiddel laten af
hangen van het schommelen der geld
soorten van ten deele zich in een toe
stand van insolventie bevindende, Zuid-
Amerikaansche staten!
is „de geest van wantrouwen". Men heeft
nog niet genoeg leergeld betaald.
Hieronder laten we dan eenige commen
taren volgen:
De „Matin" is van meening, dat de Ita
lianen zich er rekenschap van beginnen te
De
Een onderhoud
moordenaar.
bijzondere correspondent
melijke gesteldheid van den lijder ver
schillend kunnen optreden. Verwaarloo-
zing van dergelijke verschijnselen kan
lot zeer ongewenschte verwikkelingen
leiden.
Foster's Rugpijn-Nieren-Pillen hebben
gedurende de dertig jaren, waarin lijders
aan dergelijke ziekteverschijnselen ze
leerden kennen en waardeeren, naam ge-
1 naakt en getoond, dat zij de afvoerorga-
De fiscaal heeft requisitoir genomen en
tische Arbeiders Partij, die tot dusverre de volgende straffen^ geëischt: tegen een nen trage spijsvertering gebruike
men eenige Foster's maagpillenf opwek-
„i XX x x x- n„ ken tot gezonde werking. Een kuur met
klaring af te leggen, dat zij op den bodem gen de overigen één tot tienjaar, allen Foster's Rugpijn-Nieren-Pillen maakt,
dat rijk en gezond bloed uw aderen door
stroomt, en gezondheid en kracht aan
alle levensorganen gebracht wordt.
honT'ngehad mri^dfn SdfnL^an ™n het wettig ^zag staat en dus iedere met aftrek der preventie hêgjtenta^n
minister-president Duca. Gevraagd naar revoiutionnaire actie verwerpt, op de l«st met ontslag uit den dwnst, dit laatste
de bxweesreto, van m M verklaarde te voor amb ej,ren verboden vereen, met
Constantinescu: „Ik heb Duca doodge
schoten, omdat hii Roemenië afhankelijk
wilde maken van het buitenland en geen
gingen ontbreekt, terwijl andere politieke |en voorts tegen het meerendeel der be- Verkrijgbaar
vereenigingen, gelijk de Nationale Unie, klaagden ontzegging der bevoegdheid om bij apothe
de Algemeene Nederlandsche Fascisten- bij de gewapende macht te dienen,
kers en dro-
gisten a f 1.-
f 1.^5 en f 3.-
i per doos. Let
I vooral op den
juisten naam.
"eu 111 e t on
Naar het Engelsch
van
Ottwell Binns
28> X
„Maar eens zult u er terugkeeren,
antwoordde ze rustig. „Daar twijfel ik
geen oogenblik aan. Maar daar dacht ik
niet aan, toen ik dat zei; ik vroeg me af,
of u genoeg hebt van dit primitieve leven.
Ik voor mij vind het heerlijk. Het is wer
kelijk opwindend te weten dat men op
zichzelf aangewezen is en te merken, dat
onverwachte eigenschappen zich door den
nood gedrongen bij ons ontwikkelen. Ik
geloof, dat ik nooit weer de oude zal wor
den; mijn vroegere leven lijkt zoo mise
rabel armzalig en tam als ik er aan terug
denk."
„Dat begrijp ik," zei hij, nu niet meer
bitter. „De wildernis gaat iemand in het
bloed zitten."
„Vooral als dat van te voren al een
beetje wild was," antwoordde ze vroolijk,
„en ik geloof dat dat bij mij het geval is."
„Er zijn menschen, die hier jaren lang
gewoond hebben, die honger en de bitter
ste armoede geleden hebben, die bijna
dagelijks hun leven op het spel zetten en
die, toen ie plotseling onverwacht hun
fortuin maakten, zich naar het Zuiden
haastten om van hun geluk te genieten.
Ze zijn daar één of twee jaar gebleven,
maar zijn toen weer terug gedreven naar
het harde leven in het verraderlijke
hooge noorden."
„Dat kan ik me best voorstellen," ant
woordde Helen. „Juist de manier, waar
op men hier leeft, is zoo aanlokkelijk".
Stane kan niet nalaten te glimlachen
over haar opgetogenheid en zei toen:
„Maar als u zoo dag in, dag uit, jaar in,
jaar uit moest leven, juffrouw Yardelij,
dan
„O, dan," viel ze hem luchtig in de rede,
„zou het misschien iets anders zijn.
MaarZe zweeg plotseling en ze keek
met belangstelling naar bet opgestapelde
hout in den hoek eu riep uit:
„Mijnheer Statie ik hen er zeker van,
dat onder dat hout iets is verborgen."
Stane richtte ziel: op, keek strak naai
de opgestapelde blokken, niet verschrikte
oogen. Het meisje lachte, toen ze dat zag.
„Het is niets om bang van te zijn, maar
er is vast en zeker iets onder die blokken
verborgen, want op één plaats zie ik iets
glinsteren. Ik weet niet wat, liet is, maar
ik zal het eens onderzoeken."
Ze stond vlug cp, begon de blokken
hout weg te halen en ontdekte toen een
groot vierkant biik, waar eens beschuit
in was geweest. Toen ze haar onderzoek
voortzette, ontdekte ze nog twee van zulke
blikken en ze bekeek ze een oogenblik
nieuwsgierig. Toen tilde ze er een op.
„Het is zwaar," riep ze uit. Wat zou het
zjjn...„ goud?"
Stane lachte. „Te oirileelen naar r.et
gemak, waarmee u het optilt, zou ik zeg
gen van niet".
„Ik zal eens zien," antwoordde ze en
begon meteen te peuteren aan den goed
sluitenden deksel. Het kostte haar eeni-
gen tijd, maar met behulp van Stane's
mes gelukt het haar, het blik te openen.
Toen liet ze een uitroep van spijt hooren.
„Wat is?" vroeg Stane.
„Ik weet niet. Het ziet er uit als....
wacht eens even!" Ze nam een weinig
van den inhoud tusschen duim en wijs
vinger, bracht het naar den mond en
proefde. „Meel".
De stem van den man klonk zoo blij en
verheugd, dat het meisje zich omdraaide
en hem verbaasd aanzag.
„Het schijnt u pleizier te doen", zei ze
verwonderd.
„Het zal wel waar zijn", antwoordde hij.
„Maar ik begrijp eigenlijk niet goed
waarom! Als het goud was, zou ik het
kunnen begrijpen. Je vindt altijd goud in
zulke verlaten hutten, tenminste volgens
de verhalen. En wij vinden meel.... en
u bent blij!"
„Dat ben ik," antwoordde Stane vroo-
lyk. „Juffrouw Yardely, dat meel is een
geschenk van den hemel. We zaten er
krap mee, hebt u gezegd; er is nog maar
een paar pond over en ik was bang, dat
we zouden moeten leven van vleesch en
visch alleen en u weet niet wat dat betee-
kent. Ik wel! Verleden winter heb ik drie
weken geteerd op elandsvleesch en dat
ben ik nog niet vergeten. Maak in 's he
melsnaam, die andere blikken open".
Het meisje gehoorzaamde en de blik
ken vertoonden weldra hun inhoud. Het
ééne bevatte ongeveer negen pond rijst
en het andere was voor drie kwart ge
vuld met boonen.
„We boffen, we boffen reusachtig."
riep Stane uit. „Juist wat we noodig had
den. Ieder oogenblik gedurende de laat
ste veertien dagen had ik wel duizend
pond willen geven voor dezen voorraad
„Ik denk, dat de eigenaar, als hij
terugkomt, ze u met veel plezier voor
iets minder zal verkoopen," sprak ze met
geveinsde boosheid. „Ik had een schat
willen vinden."
„Van goud kunt u niet leven", zei
Stane lachend, „en van den inhoud van
deze blikken wel. We zullen er beslag op
leggen. Als de eigenaar de hut voor goed
verlaten heeft, hindert het niet; en als
hij terugkeert, zal hij nieuwe voorraden
meebrengen, want dit is zeker het over
blijf sel van den voorraad van verleden
winter. We hadden niet meer geluk kun
nen hebben."
„Maar meel en rijst en boonen!" wierp
Helen tegen, met geveinsden afkeer.
„Het is zoo prozaïsch! Het zal zoo arm-
I zalig klinken als ik het vertel in een
salon!"
Stane lachte opnieuw. „Er is niets
poëtisch aan een vaste portie vleesch
zonder afwisseling. Dit is de grootste
schat, dien we hadden kunnen vinden".
I „Wel," gaf het meisje onmiddellijk toe,
,.u moet het weten, en als u er tevreden
mee bent, ben ik het ook. Als deze voor*
raad ons in het leven houdt totdat we
'naar de bewoonde wereld terugkeeren,
dan zal ik niet verder mopperen."
Voor Stane was de ontdekking der
levensmiddelen een veel grootere opluch-
ling, dan het meisje wist. Hij was niet
hang geweest van honger te zullen om
komen, want er was wild genoeg in de
huurt, maar hij kende de gevaren, ver
bonden aan het uitsluitend vleesch eten
en nu dat gevaar voorloopig niet te duch
ten was, was hij erg opgelucht; te meer
toen ze, twee dagen later, bij het openen
van de deur, fijne, harde sneeuw zagen j
neervalen.
„De winter heeft Zijn intrede gedaan!'
zei Helen, wat ontnuchterd bij het ge
zicht van dat blanke sneeuwkleed.
„Ja", antwoordde hij. „U hebt de hut
nog juist bijtijds gevonden".
Ruim veertien dagen lang viel er geen
sneeuw meer, en in dien tijd oefende
Stane zich, in weerwil van de strenge
koude ijverig in het loopen zonder kruk
ken. De breuk was geheel aan elkaar ge
groeid en hij herwon snel zijn krachten,
al waren de spieren nog zwak, en hij
deed wat hij kon, om het meisje het
zwaarste werk uit de hand te nemen. Hij
hakte een grooten voorraad hout, voor de
bittere koude, die ongetwijfeld zou intre
den en bracht er zoo veel mogelijk van
onder in de hut. Hij zette eindeloos veel
strikken en eens, toen hij met een geweer
door het bosch hinkte, overviel hij een
jongen eland en doodde hem, waarna hij
het vleesch verborg, zoodat wolven noch
lynchen het vinden konden.
Toen begon, na een saaien, somberen
dag, de wind over het meer te waaien,
loerend en huilend in de hoornen van het
bosch, en de koude, die hij meevoerde,
drong door tot in de hut en dreef hen
dichter bij de kachel. Den heelen nacht
hield de storm aan en één keer werd het
meisje achter het tentlinnen, dat haar
slaaplaats afscheidde, wakker door het
geluid, als werden de houten muren der
hut met ontelbare kogeltjes gebombar
deerd. 's Ochtends bedaarde de wind,
maar in de hut bleef het ongewoon don
ker en bij nader onderzoek bleek, dat in
één enkelen nacht de sneeuw gevallen
was tot hoven het perkamenten raam. De
koude drong overal door en er was geen
sprake van. dat ze uit konden gaan,
waarvoor nu ook geen aanleiding meer
was, nu al het wild in het bosch, dat ze
zouden kunnen jagen, verborgen en stil
was. Terwijl Helen na het ontbijt bij de
kachel zat, schrok ze op van een paar
knallen, als van een pistool. Ze sprong op.
„Wat was dat? Daar schoot iemand."
„Neen," antwoordde Stane snel, „alleen
maar een paar hoornen, die van de koude
gebarsten zijn. Bij dit weer is er niemand
buiten".
Maar hierin vergiste hij zich, zooals
later zou blijken. Want toen ze vroeg in
den middag zich eens buiten waagden,
gehuld in de bontkleeren, die het meisje
in het oude kamp had gemaakt, ontdekte
Stane nog geen twintig meter van de hut
verwijderd een breed spoor van sneeuw-
schoenen. Toen hq dat zag. bleef hij on
bewegelijk staan.
„Wat is er?" vroeg het meisje snel.
„Er is hier iemand geweest," zei hij op
een eigenaardigen toon. Zonder verder
een woord te zeggen begon hij het spoor
te volgen en binnen eenige minuten be
greep hij. dat degeen, die het gemaakt
had, van het meer was gekomen en zoo
veel belang had gesteld in de hut, dat hij
er omheen was geloopen De afdrukken
van de groote breede laarzen waren dui
delijk zichtbaar en lieten geen twijfel
i over.
„Wie zou het kunnen zijn?" vroeg ze op
gedempten toon en keek eerst naar de
donkere bosschen en toen naar het bevro
ren, door sneeuw omgeven meer.
Stane schudde het hoofd. „Ik heb er
niet het flauwste benul van, maar wie het
ook geweest is. hij heeft de hut een tijdje
staan waarnemen. Hij heeft daar gestaan
aan den zoom van het bosch, zooals men
uit de diepere afdrukken daar, kan zien."
(Wordt vervo'gd).
