Stadsnieuws
5&wmmuzkk
IVot wilt lezen?
cean tm fitten?
TWEEDE BLAD
HELDERSCHE CüUKAN I VAN DONDERDAG 2? FEBRUARI 1934.
Licht op voor alle voertuigen.
Vijfde Marine-concert.
Solist Gerard Hekking.
Donderdag 22 Feb.
Vrqdag 23
17.53 uur
17 56
De in ons nummer van Zaterdag ge-
noemde geslaagden voor liet diploma
ïnaclilnesclirijven waren leerlingen van 1
de Handelsavondschool.
Bij het laatst gehouden examen slaagde
te 's (Jravenhage, voor 3e stuurman
Groote Stoomvaart, de heer J. I.. van
Rhecuen.
ESONA-EX PRESS
BODEDIENST AMSTERDAM.
In een advertentie in dit nummer deelt
de directeur van de «Esona* mede, dat
steeds meer clienten voor hun kleinere
spoedzendingen gebruik maken van de
>Esona-Express«. Goederen 's avonds om
7 uur vau hier verzonden, worden den
volgenden morgen vroeg te Amsterdam
besteld. Zendingen, welke 's avonds om
B uur van Amsterdam vertrekken, kunnen
's morgens om 8 uur in Uw bezit zijn.
Toch mankeert er nog wat aan en dat
is de gelegenheid om in den loop van
den morgen aan Uw bode een spoedorder
op te geven, zoodanig, dat U het goed
den volgenden morgen vroeg thuis hebt.
En dat kan. «Esona* wil Uw bode zn.
Men zie daarvoor 1111 de advertentie
)n dit nummer.
E Y A N G ELISAT1E-A VON D
J. SEVENSMA.
In een advertenite in dit- nummer wordt
bekend gemaakt, dat morgen- (Vrijdag)
avond 8 11., de heer J. Sevensma, van Am
sterdam, in liet Evangelisatiegebouw, Vij
zelstraat, spreekt.
De toegang tot deze samenkomst is
vrij. Men zie de adv.
MUZIEKSCHOOL
PRINS HENDRIKLAAN 17.
Op Din dag 27 Februari zal, onder lei
ding van den directeur L. J. Leeuwens en
de vioolleerares mej. Caro Hoving te Am
sterdam, de 34e jaarlijksche voordrachts
oefening der leerlingen plaats hebben in
„Musis Saorum".
Behalve verschillende voordrachten
voor piano, viool, zang en orgel, zal o.m.
wordt u tgevoerd de Kindersymphonie
van Haydn voor strijkinstrumenten en
piano niet medewerking van koekoek,
nachtegaal, kwartel, trompet, triangel, ra
tel en trommel, z
Belangstellenden zullen, zooals uit de
geplaatste advertentie blijkt, op aanvrage
hij den directeur gaarne introducties
worden verstrekt.
DE HULDIGING VAN DEN
VLOOTAALMOEZENIER
H. J. M. M. ALINK.
Dinsdagavond was katholiek Den Helder
in de gelegenheid gesteld den scheidenden
Vlootaalnioezenier te huldigen, en dit is
geschied op een wijze, die klonk als een
klok. Voor hen, die het eventueel nog
niet wisten (hoewel dit wel een zeer ge
ring aantal zal zijn I) is weer eens voor
de zooveelste maal bewezen, welke plaats
de lieer Alink inneemt in de harten van
zijn parochianen en bekenden, en hoe het
dezen ter harte gaat dat hij hen moet
verlaten.
Reeds vóór acht uur was er geen stoel
onbezet in den R.-K. Volksbond en moest
men met kunst- en vliegwerk trachten
nog tal van „makke schapen"te herbergen.
Even over achten arriveerde de heer
Alink. Bij zijn binnentreden speelde
„Winnubst" do Sympathie-Marsch van
Bandel, waarna men den scheidenden
geestelijke een daverend applaus bracht.
Als waarnemend voorzitter opende de
heer Snel de bijeenkomst met een kort
speechje. Hij heet natuurlijk allereerst
hem welkom, voor wien deze avond ge
organiseerd werd. Spreker is verheugd
hem het bewijs te kunnen leveren hoe
zeer men op den heer Alink gesteld is,
en hoe ondubbelzinnig dit hier aan den
dag treedt.
Hierna heet hii de aanwezige geeste
lijken en genoodigden welkom, o.a. de
vertegenwoordigers van den Bond van
Technisch Marine-Personeel en Christelijk
Marine-Personeel; den heer Leewens
met zijn gemengd koor en den heer
Schenkels met „Winnubst".
Van verscheidene autoriteiten is bericht
van verhindering binnengekomen. De
hoofdschuldige in deze was wel de Ge
meenteraad. Hierdoor konden niet aan
wezig zijn Burgemeester Driessen, de
Wethouder Smits en het raadslid Terra,
Tot zijn groote spijt was ook het Tweede
Kamerlid van de Bilt niet in staat ge
weest over te komen.
„Winnubst" vertolkt hierna „La Muette
de Portici", een romantische opera-com
positie van Auber, die vlot uitgevoerd
werd en die gezien de instemming van
het publiek, nog immer een dankbaar
nummer is.
Hierna zingt het gemengd koor onder
leiding van den heer Leewens twee
nummers: «D11 Hirte Israels« en «Ave
Verum« van Mozart. Beide liederen wer
den gevoelvol gezongen en bleken zeer
nauwgezet Ingestudeerd te zijn.
Dan klimt de waarnemende voorzitter
op het podium en houdt zijn toespraak,
welke ten doel heeft de groote lijnen van
de loopbaan des heeren Alink aan te
duiden en in herinnering te brengen.
Het is met gemengde gevoelens dat hii
deze rede houdt. Want met grooten spijt
ziet hij, en met hem geheel katholiek
Den Helder, den Vlootaalmoezenier ver
trekken. Welk een prachtig werk heeft
hij in zijn twintig-jarig verblijf alhier
verricht. Zi.jn loopbaan ving aan als kape
laan hier ter stede en slechts drie jaar
werd deze functie door hem bekleed.
Maar in die koita spanne tijds bleek,
welk een gave de heer Alink bezat om
niet zijn parochianen om te gaan.
Hierna werd hij de geestelijke herder
1 in de bij-kerk, het afzonde-'ijke gedeelte
r gemeente. Wat verz t e hij in die
er Hij heeft enorm veel gedaan voor
de verbetering van het katholieke ouder
wijs in Den Helder, en niet minder als
geestelijk adviseur van den Volksbond
en de Hanze. Over wat bij deed voor de
Middenstands'organisatie kan spreker niet
oordeelen, maar hij is er van overtuigd,
dat dit zeker niet minder zal zijn. Na
deze periode werd de marine het arbeids
veld. Het resultaat was dat in de Prins
Hendriklaan een prachtig militairen-
tehuis gebouwd werd, dat in den loop
der jaren al weer uitgebreid moest wor
den. En dat alles door den bezielenden
geest van den heer Alink »Ik ben er
van overtuigds aldus de heer Snel, 'dat
U nog jaren en jaren in onze herinnering
zult biüven, en dat geen katholiek hier
ter stede ooit zal vergeten wat U deed
in het belang van de kerk«.
De heer Snel overhandigt hierna een
fraai album, hetwelk een serie foto's bevat,
van alle bekende katholieke gebouwen
in Den Helder, en daarnaast van eenige
geestelijken die met den Aalmoezenier
samengewerkt hebben. Natuurlijk gaat
ecu en ander met de noodige bijvals
betuigingen gepaard.
Maar er komt nog meer onder de ge
heimzinnige lessenaar des heeren Stiel
vandaan Een prachtige collectie tafel
zilver wordt aangeboden, ter aanvulling
van de verzameling die de heer Alink
reeds bezit. Het is opvallend hoe de
aanwezigen op een en ander reageeren.
Men lacht en glundert, en een ieder laat
uitkomen dat men liet den scheidenden
vriend en raadsman van harte gunt.
En dan zijn wij genaderd aan het be
langrijkste punt van dezen avond: de
rede van den Vlootaalmoezenier. Sympa
thiek en fijntjes glimlachend staat hij
daar op het podium. En houdt zijn speech.
Eenvoudig, klaar, en precies zooals men
van hem verwacht. Daar zijn geen plechtige
en zware vermaningen. Hij spreekt niet
van diepe smart en over het leed-van-
het-heengaan. Natuurlijk niet!
.Dan was hij immers niet Vlootaalmoe
zenier Alink, de opgeruimde, dehlij-het-
leven-toelachende, de optimist! Zijn toe
spraak is kort. Ilij vertelt hoe zijn be
noeming tot pastoor in het werk is gegaan,
en hoopt hier mede eenige fantasiën uit de
wereld verbannen te hebben. Het heeft
hem groot genoegen gedaan te vernemen
van een hoogwaardigheidsbekleder uit
de onmiddellijke omgeving van den Bis
schop van Haarlem, dat deze zijn tevreden
heid heeft uitgesproken over zijn wijze
van werken. Hij zegt dit niet 0111 de
loftrompet te steken maar omdat het hem
troost en steun geeft weer verder te
kunnen gaan.
De heer Alink merkt dan op dat het
hem verwondert hoe men er in geslaagd
is van deze «begrafenis-plechtigheid* een
vroolijke avond te maken. »Ja«, zegt hij
«ik weet precies hoe er op de vloot wel
eens gesproken werd; «Hé, zeg, wordt
die Alink nou nog wel 's pastoor? Wel
nee kerel, hoe kom je d'r bij, a;s aalmoe
zenier is ie juist op de plaats waar ie
niks bederven kan!* En«toen ben
ik het toch geworden* lachte hij.
Tot slot van zijn rede haalt de heer
Alink de vergelijking er bij van den
matroos die op zijn borst het getatoueerde
beeld van zijn «eerste liefde* heeft. Dit
stempel, dit merk, gaat er nooit meer uit.
Nooit meerl En evenmin zal het er bij
mij uitgaan. Het staat er op. Voor goed.
En het zal er altijd opblijven!
Met begeleiding van orgel en piano,
respectievelijk bespeeld door Aaf je Kamp
en den heer Breeuwer, zingt nu het man
nenkoor «Tu es Petrus* van Giessen.
Het was toepasselijk en schoon dit lied.
Na de pauze kwamen eenige vertegen
woordigers aan het woord van vereeni
gingen welke veel met den heer Alink
in contact geweest zyn, n.1. de Bond van
Technici en de Bond van Christelijk
Marine Personeel. En weer wordt er her
innert aan vroeger en gedankt voor veel
werk dat gedaan werd. Een groots clous
sigaren wordt overhandigd, en de heer
Alink merkt ondeugend op dat deze her
innering helaas gedoemd is in rook te
vervliegen.
En dan is de b( urt weer aan den heer
Leewens met zijn gemengd koor. Uitge
voerd wordt het «Te Deum* van den
dirigent.
Het is een buitengewoon mooi werk
en nagenoeg zonder dissonant werd het
gezongen, dit hooglied, dat spreekt van
goddelijke Liefde en een heerlijk Geloof.
Alle eer voor Aafje Kamp die tezamen
met den heer Breeuwer voor de begelei
ding zorgde. Terecht bleek het publiek
dankbaar voor de uitvoering van dit
«Te Deum«.
Dan nog een Marsch-finale van «Win
nubst* en wij zijn alweer aan het einde
van dit feest. Ja, een feest was het zeker!
De heer Snel dankt allen die meege
werkt hebben. Vooral den heer Leewens,
«Winnubst*, Aaf je Kamp, den heer Breeu
wer, in één woord, allen, die er voor
hebben gezorgd voor den heer Alink
dezen avond onvergetelijk te maken.
Hij besluit met den heer Alink een
vaarwel toe te roepen, zoo mogelijk voor
korten tijd, want men hoopt hem spoedig
weer eens terug te zien. Hij wenscht
hem voor het laatst God's besten zegen
toe en vertrouwt dat hij dezelfde mede
werking en sympathie zal ondervinden
als hier.
En onder het zingen van het «Afscheids
bed* verlaat Vlootaalmoezenier Alink, of
beter. Pastoor Alink de zaal, waar achter
blijven van hem: vrienden.... en nog
eens vrienden.
INTIEME KUNST- EN DANS AVOND
IN MUSIS SACRUM.
Men schrijft ons:
De directie van „Musis Sacrum" blijft
rusteloos zoeken naar afwisseling voor
hare bezoekers(sters). Zondag a.s. kan
men daar genieten van een avond vlo va
riatie. Tooneel, dansen, zang en instru
mentale muziek wisselen elkander af.
Eigenaardig is, dat het programma wordt
verzorgd door plaatsgenooten. Elk hunner
heeft zijn sporen op zijn gebied reeds ver
diend.
Zie voor bizonderhëden de advertentie
in dit blad.
DE POLSSLAGADER
DOORGESNEDEN.
De looper van de fa. Uipkes was giste
ren aan liet kaassnyden. Het mes schoot
uit en de man sneed zich de polsslagader
door. Na door den heer W. te zijn ver
honden is hii naar het hospitaal vervoerd.
OPENBARE VERGADERING VAN
DE X. S. B. IN GEBOUW „THALIA".
Ordelijk verloop.
Men kon Dinsdagavond wel zien dat
er wat bijzonders te doen was in de Mo
lenstraat! Je ontmoette er veel politie,
agenten en rechercheurs, je mocht niet
I fietsen en voor het gebouw Thalia*
j mocht je niet stil staan. De N.S.B. ver-
j gaderde openhaar in dit danszaalije en
het zal l>ij deze gelegenheid voor
menigeen wel de eerste keer geweest zijn,
dat hij kennis maakte met de aceomo Jatie
ervan. De N.S.B. had wel anders gewild,
maar de directies der grootere zalen had
den de fascisten geweigerd hen hun in
richtingen te vsrhureu.
Kwart over acht werd de vergadering
geopend. Thai ia was absoluut «uitver
kocht*, tot op het podium van den spre
ker zat men, terwijl et" velen waren die
niet eens aan zitten toekwamen.
Spreker was Ds. van Duyl, een man
met een uitstekend redenaarstalent, ge
heel vervuld van de idealen 'van het
nationaal-socialisme en er over sprekend
met verve en dikwijls in vervoering. Hij
begon zijn rede, met te zeggen dat ons
land geen vrijheid kent. We leven in een
tijd van democratie, waarin iedereen sa
menspant om den groei van de N.S.B.
te beletten. Maar die groei is niet te stui
ten, het nat.-socialïsme gaat het geheele
Nedcrlandsche volle omvatten. Wel ver
biedt de overheid het lidmaatschap voor
ambtenaren, maar hun geest is en blijft
fascistisch. De N.S.B. is anti-democra
tisch, dus anti-parlementair. Want, zegt
de dominee, democratie wil zoggen: het
volk bestuurt zichzelf. Dat is echter niet
zoo, daar er dank zij de partij-politiek
een volksvertegenwoordiging bestaat,
waarin de partijleiders (de enkelingen
dus) de touwtjes in handen hebben, en
door onderlinge afspraken er voorzorgen
dat zij niet van hun kussens gestooten
worden. Men waakt dus voor het p a r t ij-
belang, ten koste van het landsbelang.
En daarom: weg met alle partijen 1 Te
meer omdat volgens spr. er toch nooit
meer een partij zal komen, die 51 zetels
in het parlement verkrijgt en er dus een
meerderheid zou ontstaan zonder onder
linge afspraken.
Zooals ons land thans geregeerd wordt,
zal het zich verliezen. Over pl m. 3 jaar
gaat men weer als slaven naar de stem
bus, elke partij belooft weer van alles en
nog wat, zal al het mogelijke doen voor
het vaderland, maar de N.S.B. doet ook
het ónmogelijke ter wille van onze wel
vaart.
Spr. viel vervolgens de S.D.A.P. aan
(vaderlandloos, voorbereiding voor broe
der-moord, waarbij hij verwees naar
Weenen), dan Minister Marchant, die
regeeren een „kunst" vindt, terwijl het
een kunde is. Regeeren moet hij, die met
karakter en begaafdheid daar 't best toe
in staat is. Van de A.R. party, met Colijt)
aan't hoofd, zegt hij o.m., dat zij ondanks
groote principieele verschillen met de
andere partijen, front maakt tegen Müs
li en de zijnen, „Zij hebben elkaar ge
zworen, op de kussens te blijven zitten,
ter wille van alles
Sprekende over hetgeen de N.S.B. wil,
zegt l)s. v. Duyl, dat alle Nederlanders
als één groot gezin voor elkaar hebben
te zorgen. Solidariteit! Geen partij
politiek. De nat.-socialisten hebben geen
plannen, vóór alles idealen. En tegen die
idealen zijn geen andere krachten be
stand.
De huidige crisis vindt voor 90 pet.
haar oorzaken in den klassenstrijden in
het groot-kapitalisme. Weg daarmee, doch
niet met geweld. De marxisten staar)
boven op een boek („das Kapital"), de
NSB op de werkelijkheid. De complete
mensch is niet alleen de homo economicus,
maar eischt ook iets hoogers.
De arbeid is nationaal. Laten de werk-
looze arbeiders het maar eens in het
buitenland probeeren, „ze schoppen je er
uit. man 1" Alleen in het eigen land
zorgen ze voor de arbeidsloozen, al doen
ze 't dan ook beroerd.
Kapitaal is zoo gevaarlijk, omdat het
internationaal is. Bij de N.S.B. moet het
nationaalgeinaakt worden om samen met
de nationale arbeid ten dienste te staan
van het nationaal belang. De N.S.B. wil
echter geen strijd, maar verzoening.
Met een kort woord over het hoofd van
den staat besloot Ds. v. Duyl zijn rede
Hij zei, dat er zoo weinig eerbied meer.
is voor de koningin. „Een volk, dat zijn
vorst niet meer eert, is geen volk meer."
Ily verwees nog tiaar België, waar het
geheele volk thans diep onder den indruk
is bij het verlies van zijn dierbaren vorst.
De N.S.B. ziet den leider onder de be
velen van de koningin. Hij heeft echter
op zijn beurt weer flinke, karaktervolle,
bekwame kerels als minister te zijner be
schikking,die hem juist voorlichten. Dat
is de nieuwe weg, dien we ingaan, en
juist omdat er zooveel tegenwerking is,
gelooft spr. dat de overwinning nabij is.
In de pauze kreeg men gelegenheid
schriftelijk vragen te stellen. Hiervan
werd door enkelen gebruik gemaakt.
Daar alle vragen over elkaar heen grepen,
of het antwoord al grootendeels beslo'en
lag in hetgeen Ds. v. Duyl in zijn speech
zeide, zullen wij er weinig van zeggen.
De fascistische partij in Nederland is
geen filiaal van Hitier. Wat in Duitsch-
land gebeurd is. zou hier onmogelijk
zyn (Rijksdagproces, veroordeeling v.d.
Lubbe.)
Er was iemand, die vroeg, waarom er
geen openbaar debat was. Waarop de
spreker hem antwoordde, dat de N.S.B.ers
de zaal gehuurd hadden en vanavond eens
wilden zeggen, wat zij te zeggen hadden.
E11 niet het kunstje herhaald wilden zien
dat de debaters den Iieelen avond over
hun ideen spreken en als dan eindelijk
de spreker aan de beurt kwam, men op
gewekt en fluitend de zaal verliet.
Nogmaals over de huidige regeering
sprekende, zei Ds. v. Duyl, dat deze
zwak was, want een sterke regeering
gooit niet met bommen en laat geen
oorlogsschip de kans er van door te gaan.
De Nat. Soc. regeering zal vrijheid van
godsdienst toestaan, maar atheisme abso
luut verbieden.
De Joden verdeelde hij in drie cate
gorieën, de Vaderlanders (door aanne
ming gewoonten en eerbied voor het vor-
tenhuis), die erkennen de N. Socialisten,
de Marzistcn, die ze niet erkennen en
de zionister, dat zijn de gasten.
Met een krachtig woord voor den per
manenten vrede van Europa en den groei
n bloei van het Vaderland, besloot spre
ker de beantwoording der vragen.
Zooals gebruikelijk werd tenslotte door
de Nationaal-Sooialisten, het Wilhelmus
gezongen, de arm werd daarbij omhoog
geheven.
Elf uur was het einde daar en ging
een drietal autobussen, van elders ge
komen en gevuld met de volgelingen van
den heer Mussert in opgewekte stemming
onder politiegeleide (deze laatste tot de
basculebrug) huiswaarts.
HANDELSTENTOONSTELLING VAN
HET LEGER DES HEILS.
Gisteren was en heden is er in het
lokaal Spoorgracht 35 een handelsten
toonstelling georganiseerd vanwege liet
Handelsdepartement van het Leger des
licils. Het is adjudant H. G. Taat, die
het heele land afreist met een groote
verscheidenheid artikelen en overal ten
toonstellingen organiseert, met het doel
natuurlijk, zooveel mogelijk artikelen om
te zetten. Hij blijft in elke stad maar een-
of hoogstens twee dagen, pakt daarna in
en vertrekt den volgenden dag verderop,
terwijl zijn tweede collectie goederen reeds
daarheen gezonden is. Ongeveer een jaar
duurt zoo'11 tocht door liet land en dan...
begint de adjudant weer van vorenaf aan.
Het doel van zijn reizen is hoofdzakelijk
het verspreiden van teksten en bijbels en
het dragen van de bekende uniformen
te bevorderen. Van de genoemde drie
artikelen heett de heer Taat dan ook vele
bij zich. Vooral de teksten, reglementen,
boeken, bijbels zijn goed vertegenwoor
digd. Deze werken zijn gedrukt bij de
eigen drukkerij van het Leger, welke
drukkerij ook een onderdeel is van het
Handelsdepartement. Echter ook de bijbel,
uitgegeven door het Bijbelgenootschap,
is verkrijgbaar. En verder allerlei snuis
terijen, voor klein en groot, lingerie, we
zullen er geen specificatie van geven,
want deze zou den vorm eens lintworms
aannemen. Ieder, die er belang in stelt,
raden we aan eens te gaan kijken. Heden
middag is de tentoonstelling geopend en
vanavond nog na zevenen.
Deze vijfde concertavond stond in het
teeken van Gerard Hekking: al het andere,
dat het programma vermeldde, verdween
daarbij en stralend en glanzend rees dit
spel omhoog in de doodstille zaal. Het
was een groote avond; ware de Casino-
zaa t veemaal zoo groot geweest, zij zou
even vol zyn geweest. Een dankbaar
publiek, dat onvergetelijke oogenblikken
van muzikaal genot heeft gehad.
Een groote onderscheiding was dit op
treden van iemand als Gerard Hekking
voor ons staf muziekcorps. Immers, het is
uitgesloten, dat men hier een honorarium
kan aanbieden als een kunstenaar van dit
formaat gewend is te krygen. Dat niette
min de heer Hekking hier heeft willen
komen, en dus ideëele motieven stelde
boven de materieele, is ontegenzeggelijk
een eer voor het corps. Maar die eer
wordt nog grooter: toen wij in de pauze
nog even kennis konden maken met den
kunstenaar, was zijn eerste woord een
woord van lof over het orkest en zijn
leiding. En toen by het heengaan de
heer Hekking is nog met den avondtrein
teruggereisd - de musici zich en haie
achter het tooneel hadden geschaard en
hem onder applaus uitgeleide deden,
zeide hij, dankend voor de gebrachte
lnilde: »Den volgenden keer spelen we
twee concerten!* Deze uitlating teekent
voldoende 's kunstenaars stemming. «Ik
heb zóó Haydn nog nooit gespeeld!*
voegde bij den beer Leistikow toe.
Hoé speelde do kunstenaar Haydn dan
wel? zal de lezer vragen. Wij antwoorden
fijn en innig, met groote concentratie en
muzikaliteit. De heer Hekking speelde
zonder muziek. Bewonderenwaardig was
de techniek: in de passages, welke een
maximale physieke kracht vereischten,
bleef de rechterhand virtuositeit en licht
heid behouden. Technische moeilykheden
bestonden niet voor hem, waren Spielerei,
ieder detail getuigde van overleg, aan
diepgaande studie ontsproten.
Bewonderenswaardig waren de zeker
heid en ontwikkeling der linkerhand,
wat vooral in de drukke cadenza tot
uiting kwam. De cellist wordt hier voor
groote moeilykheden geplaatst; de pre
caire passages, welke een volkomen be-
heerschen van het hooge positiespel
vereischen, werden vlekkeloos ten ge-
hoore gebracht. Wij voor ons houden
overigens niet van die cadenzen ze zijn
meestal voor het effect geschreven en
ditmaal was de cadenza wel erg lang ook.
Het adagio, waarbij de fraaie cantilene
zich ten volle ontwikkelde, kreeg een
uitnemende klankuleur en een fijnzinnige,
verzorgde vertolking. Het finale, dat
overigens glad rhytmisch in het ge-
wenschte tempo vertolkt werd, bezit
Haydn's typeerende bewogenheid.
Nu een woord over de begeleiding. Tot
welk een inspannenden arbeid die wordt
bij een dergelijk artist, kan alleen een
insider begrijpen. Des middags heeft
slechts één enkele repetitie plaats, hierbij
worden door den solist enkele wenschen
betreffende tempi en voordracht naar
voren gebracht, waarna des avonds het
orkest voor de taak geplaatst wordt te
moeten begeleiden, vaak onder gansch
andere stemming van den kunstenaar en
met een geheel verschillende opvatting
dan des middags. Wel zeer buitengewoon
heeft het orkest zich weten aan te passen
aan het spel van den solist: het samen
spel bleef op zeer hoog peil, ook daar,
waar de viriuoze schrijfwijze den cellist
in de verleiding zou kunnen brengen
zich solistisch vrij te maken.
Het was waarlijk geen wonder, dat de
heer Hekking zich na afloop uitliet zoo
als wij bij den aanvang schreven. Een
door en door muzikale weergave vond
dit stuk en de solist had een enthou
siaste huldiging in ontvangst te nemen,
waar hy kapelmeester Leistikow en het
orkest in betrok.
Als toegift kregen we een'solo alleen
voor violoncel, van Bach. Ook hiervoor
geldt maar één woord: subliem! Wel is
Hekking een onzer grootste celliste 1 en
wel was deze Dinsdag een historische
dag voor ons Heldersche muziekleven.
(itiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiimntiiiiiiiiiiiiiitin
iïiiiiiiititiiiiiiimiiiiMiiiiiiiiitmniiiiiïï
Een Moorsche Legende
Eenigen üid na de verovering van
Granada door de Spanjaarden, werd deze
plaats van Spaansche
vorsten en hun verruk
kelijke stad een geliefde
verblijfplaats van
Spaansche vorsten en
hun hoven.
Zoo leefde er ook Philips V en zijn
eehtgenoote, de schoone Prinses van
Parma. Het Alhambra, dat verwaarloosd
had gelegen tusschen de woeste tuinen,
werd hersteld. Met 't hof, trokken glans,
muziek, glorie binnen de machtige muren.
Schoone hofdames, galante pages en rid
ders dwaalden door de tuinen. Alles was
mooi en vreugdevol als een sprookje.
Maar hy, die regeerde over dit sprook
je, was stil en somber, een ellendig ge
kweld mensch. Dagenlang bleef Philip in
bed, doof voor alle beden van zijn gemalin
of van de artsen. Dan weer sloot hij zich
op, verzonk geheel in doffe melancholie.
En wat men ook deed, om hem te ge
nezen, of tenminste te verstrooien, het
was nutteloos.
Zfin oog bleef dof staren op de schitte
rendste feesten en spelen, alleen muziek
was soms nog in staat, een weinig zijn
blik te verhelderen. Daarom*werd ook de
beroemde zanger Farinelli aan het hof
verbonden als een soort arts. Zijn heer
lijke stem kon soms de schaduw van
hopelooze melancholie verjagen, die het
gelaat van den koning verdonkerde.
Evenwel, ook dit duurde kort. K11 ten
slotte kwam de zonderlinge ziekte van
den koning tot een crisis, die het geheele
hof in wanhoop bracht. De koning ver-
I beeldde zich namelijk dat hij dood was.
Dit nu zou men misschien als een nange-
I name rastpooze hebben opgevat, als niet
de koning, tot algemeene ontsteltenis, er
op gestaan had, ook als doode behandeld
te worden en hen bittere verwijten deed,
dat men hem onbegraven liet. Wat kon
men doen? Niet gehoorzamen was ge
vaarlijk, maar kon men een levenden ko
ning begraven?
In dezen wanhopigen toestand was het
een lievelingspage van de koningin,
Ruyz de Alarcon, die uitkomst bracht.
Hij vertelde zijn gebiedster van een
zigeunermeisje, dat het land door zwierf,
haar brood verdienend met vioolspel. Van
haar spel werd zooveel verteld, dat hii
haar had opgezocht en met tranen van
verrukking in de oogen sprak hii over
de toovermaclit, die uitging van haar
viool.
„Wie haar spelen hoort, moet het leven
lief krijgen", herhaalde lui telkens met
aandrang. „En daarbij is ze jong en mooi
en het liefste wezentje op de wereld."
De koningin glimlachte droevig.
„Wel Ruyz", zei ze,
^Jk heb ietS géhoord
1 1 van vaderlijke toorn
l Lsi. izS? Lv». u om een amourette
met een mooi zigeu
nermeisje, Myn ar
me jongen, ik wil best gelooven dat
haar muziek je betoovert. De liefde maakt
het ellendigste gekras tot een hemelsoh
koor".
Ruyz bezwoer bij hoog en laag, dat niet
alleen hij de musicienne bewonderde.
„Zii heeft een betooverde viool", ver
telde hii. „Vroeger speelde zii niet beter
of slechter dan andere zigeuners. Toen
schonk haar eens een arme man, voor
wien ze goed geweest was, dit instrument.
En sindsdien speelt ze zoo wonderlijk
mooi. Ze heeft me zelf bekend, dat ze
alleen op deze viool zoo spelen kan."
De koningin liet zicli overhalen en men
zocht de schoone zigeunerin op.
Armoedig en schuw verscheen ze aan
lie prachtige hof, maar de vriendelijkheid
der koningin en de aanblik van Ruyz,
stelden haar gerust.
Men bracht haar naar een kamer naast
die, waar de koning in dof stilzwijgen
verzonken zat, waaruit hii alleen nu en
dan ontwaakte, om toornig uit te roencn.
dat hij „dood was en begraven wilde
worden".
De zigeunerin beefde, toen zij zijn stem
hoorde. Maar dan drongen tranen van
medelijden in haar oogen. Hoe arm, hoe
ellendig was deze machtige heerscher, te
midden van al zyn pracht. En niemand
kon hem helpen.
Zii nam haar viool, sloot de oogen en
speelde.
Aan de denr stond de koningin, haar
oogen strak gevestigd op den somber
ineengedoken man, die met waanzinnig-
starre oogen voor zich bleef staren. Ruyz
echter keek enkel naar de zigeunerin.
Wat deerde hem de koning? Hii hoopte
enkel, dat de proef gelukken zou, omdat
dan zeker de koningin zijn geliefde be
schermen zou en zijn vader overreden,
hen te laten trouwen.
En zie, langzaam kwam een verande
ring over den koning. Hii richtte zich op,
luisterde. De starheid van ziin oogen ver
dween, zyn trekken ontspanden zich, hii
scheen te ontwaken uit een vroeseliiken
droom. Achter hem zong en lokte en
klaagde en jubelde, betooverend en on
weerstaanbaar, de wonderlijke viool. En
toen de laatste klank wegstierf, rolden de
tranen over de bleeke wangen van den
koning.
„O", fluisterde hii, „wat is het leven
mooi, wat is het heerlijk.... te leven!"
Ruyz trouwde zyn zigeunerin, die met
gunsten en weldaden overladen werd. En
die, in haar geluk, haar viool vergat,
ergens op een zolder.
Lange jaren dwaalde het instrument
door onverschillige handen, die, onbewust
van de tooverkracht, die het bevatte, geen
van de oude, heerlijke tonen er uit kon
den halen. Totdat de oude macht onweer
staanbaar losbrak en de betooverde viool
een heele wereld behekste.
In handen
iiiHiiitiimmmiiiiuiimiuMiiiHitiiiitiiiiiiiitiiiiiiiitmiiimtimttiitiiiji
I MtËÏIB]
van een zi
geuner, zoo
zegt de legen
de, die Paga-
nini heette.
Buitenlandsch Overzicht pag. D
I
Feuilleton„11
Radio-programma „2
Van links en rechts 2
Bij een spoorwegongeluk in Span
je zijn 19 menschen gedood cn
meer dan 100 gewond21
De dood van koning Albert. Dui
zenden menschen hebben langs
de baar gedefileerdI]
Straperlo tot hazardspel gedis
kwalificeerd „3
Vormt de N.S.B. een particuliere
militaire organisatie? Vragen van
het Eerste Kamerlid Polak 2
Bij een brand te Brookville zijn
tien vrouwen verbrand.3
Een hevige sneeuwstorm in de
Ver. Staten eischte eenige men-
schenlevens3 en 7
De minister van binnenlandsche
zaken eischt een strenger toezicht
op naleving van de bioscoopwet12
Dimitroff zal voorloopig niet vrij
gelaten worden, zegt Göring
Dinsdagavond is te Eindhoven
een 23-jarig meisje neergescho
ten. De dader heeft daarna zich
zelf van het leven beroofd7
De groote werkverschaffing in
ons land. Honderden iverkloozen
aan den gang
Uitvoerige bizonderheden uit het
rapport ldenburg betreffende de
bezuinigingen bij de Marine „10
Bejaard echtpaar te Llden door
gemaskerde mannen overvallen 12
Omtrek-nieuws6
Marktberichten „12
Marineberk hten,12
Sportnieuwspag. 12
Vrijdag 23 Februari.
Evangelisatiegebouw, Vijzelstraat, 8
de heer Sevensma, van Amsterdam
Zaterdag 24 Februari.
Feestavond, Scheidsrechter svereeniging,
Musis, 8 u.
Bal-Masqué, Casino, 8 u.
Dinsdag 27 Februari.
Openbare les, Muziekschool, v4. Lee
wens, Musis, 8 U.
Woensdag 28 Februari.
Ggmnastiekuitvoering ,,Turnlust Casino,
8 uur.
Wij verzoeken de medewerking van de
besturen van vereenigingen en corpora
ties om ons zooveel mogelijk opgave voor
deze rubriek te verstrekken. Het is in het
belang zoowel van de vereenigingen als
van de lezers, dat wij haar zoo volledig
mogelijk kunnen opnemen. Gaarne tijdige
opgave aan ons bureau: zoo beknopt mo
gelijk datum, zaal. soort van uitvoering en
uur van aanvang. Op de envelop of de
copie s.v.p. te vermelden, dat het voor
deze rubriek is. Het is natuurlijk de be
doeling alleen opgave van ..openbare"
bijeenkomsten te vermelden.
Over de rest kunnen wij kort zijn
geopend werd met Mozart's ouverture
„Die Zauberflöte". Na de pauze kregen
we een drietal nummers van meer popu-
lairen aard, die alle „op veelvuldig ver
zoek" op het programma waren geplaatst:
de ouverture Jeanne d'Arc van Vcrdi.de
groote balletmuziek uit de Faust(Gounod)
en een Hongaarsehen marsch uit Berlioz'
„Damnation de Faust". Bij nummer één
dezer serie moet gewezen worden op de
solo voor fluit, hobo en clarinet in het
andante, dit werd zeer kunstzinnig voor
gedragen en muntte uit door klaarheid
van klank.
Er bestaan plannen voor huldiging van
den directeur bij het volgend concert, op
21 Maart; alsdan wordt namelijk, zooals
wij al hebben meegedeeld, de tiende serie
dezer winterconcerten, die door den heer
Leistikow zijn geleid, afgesloten. Het is
een geheim natuurlijk, die huldiging,
maar een publiek geheim, daarom ver
tellen wij het maar. Hedenavond kregen
we al een voorproefje, een huldiging-op-
afbetaling zouden we willen zeggen, als
dat niet wat oneerbiedig klonk. Het was
namelijk de muziekvereeniging „Apollo"
te Den Oever (Wieringen), waarvan een
tweetal afgevaardigden, de heeren D.
Verfaille en Koorn, den heer Leistikow
een fraaien krans namens hun vereeni-
ging aanboden. „Apollo" is namelijk op
21 Maart verhinderd aan de huldiging
deel te nemen. Zooals de heer Verfaille
bij de aanbieding zeide valt er voor een
dilettanten corps zeer veel te leeren van
ons stafmuziekkorps.
Wij willen eindigen met den wensch
uit te spreken, dat de plannen van de
commissie ldenburg, althans wat ons staf
muziekcorps betreft, niet zullen worden
verwezenlijkt. Want ontneemt men de
marine haar stafmuziek, dan ontneemt
men den Helder „zyn" corps, zijn corps,
dat het liefheeft, waarop het trotsch|i'#
cn bet zou weinig minder dan een ramp
zyn als wij het moesten missen. Wij koi e 1
op deze aangelegenheid nog wel t< g
