Buitenlandsch Overzicht.
DIAMANT
KONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Bak- en Braadvet
No. 7401 EERSTE BLAD
DINSDAG 6 MAART 1934
62ste JAARG
Na de troonsbestijging van
koning Leopold.
Verijdelde aanslag op het
leven van Mussolini.
KONIJN's AUTOMATIEK
Dag en nacht: warme Croquets
Volkenbond in Gran Chaco
Het ministerie Lerroux
gevormd.
Het Sowje -paleis.
De handel tusschen Indië
en Japan
Een Maharadja,
die voedsel weigert.
NERCEESWSTfN?
Liefde in de Wildernis
heloersche courant
>onnement per 3 maanden bq vooruitbet.: Heldersche Courant fi.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wielingen en Texel f t.66;binnen-
aiH ^>cderl. Oost- en est-lndië per zieepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. I.osse nr s. 4 ct.fr.p.p 6ct. Zondagsblad
resp j 0.50 f 0.70. f 0.70,fl.— Modeblad resp. f1.20, f 1.50, f1.50, 11.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v b C. DE BOER Ju.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16060.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per lege (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
De Ver. Staten gaan principieel accoord met de Britsche voor
steden in het ontwapeningsontwerp. - Roosevelt als een jarig
president-dictator. - De buitenlandsche politiek van Frankrijk.
De Ver. Staten
aanvaarden
Engelands
ontwapenings
ontwerp.
Het Amerikaansche
departement van Staat
beeft Zaterdag bet
Britsche ontwape
ningsmemorandum
gepubliceerd, bene
vens den tekst van de
uiteenzettingen van
Amerikaanschen on
derstaatssecretaris van Staat, Philips, van
19 Februari aan den Britschen ambassa
deur.
Daarin stelt Philips in het licht, dat
de Ver. Staten principieel accoord
gaan met de Britsche voorstellen in
liet ontvvapeningsvraagstuk.
De Ver. Staten zien in, dat de Britsche
regeering met het oog op de politieke ver
houdingen in Europa niet zoo ver kon
gaan als de Ver. Staten zouden hebben
gewenscht en Roosevelt het indertijd in
de bekende drie punten heeft uiteengezet.
De Ver. Staten mengen zich niet in de
Europeesche politiek. Zij zijn echter zeer
geïnteresseerd bü het behoud van den
vrede in Europa en beschouwen derhalve
een overeenkomst, welke de feitelijke ont
wapening tot stand brengt als niet alleen
op zichzelf zeer noodzakelijk, maar ook
als een voorwaarde tot vergemakkelijking
Van de algemeene politieke pacificatie. De
Amerikaansche regeering verklaart der
halve, met uitzondering van enkele tech
nische punten en de voorgestelde wijzi
gingen van deel I van het conventie-ont
werp de door de Britsche regeering voor
gestelde principes zeer te begroeten. Zij
hoopt, dat de algemeene ontwapenings
onderhandelingen spoedig hervat zullen
worden.
Tn verband hiermede wordt door het
TjVitte Huis opgemerkt, dat Norman Davis
eerst dan weer naar Genève zal worden
gezonden, als het tijdstip van de alge
meene besprekingen is vastgesteld.
Verder werd de Amerikaansche in
stemming met het Engelsche voorstel
Inzake een beperkte Duitsche herbe
wapening bevestigd.
Roosevelt
één jaar
dictator
Zondag was het
juist een jaar geleden
dat Roosevelt in Ame
rika de teugels van
het bewind in handen
nam en dan is liet ge
woonte dat men den blik eens achteruit
werpen ziet wat er gepresteerd en niet
gepresteerd is. De meeste Amerikaansche
bladen weerspiegelen het groote vertrou
wen, dat de bevolking in onverminderde
mate in Roosevelt heeft, en wijzen op den
moed, dien de president bezit om niet
slechts groote economische en monetaire
experimenten te ondernemen, maar ook
45 ets p. pond - 22} ets p. half pond
Depot Den Helder
M. A. GRUNWALD
met kracht op te treden tegen egoïstische
werkgevers en politici, die onder het vroe
gere regiem probeerden, zich ten koste
van de staatskas te verrijken.
De „Nw. Rott. C'rt." heeft 111 zün num
mer van Zaterdagavond een artikel aan
dit „jubileum" gewijd. Wjj ontleenen daar
aan het volgende:
Met recht zal hij zich erop kunnen be
roemen, dat hij in dat jaar in actie niet
te kort geschoten is. Men kan over de
wijsheid van zijn daden denken zooals
men wil, dit zal men echter in ieder geval
van hem moeten getuigen, dat hii op zün
doel van economisch herstel rechtstreek-
Grootzegelbewaarder Anthony Eden
bizonder vertegenwoordiger der Engelsche
regeering in Volkenbonds- en ontwa
peningskwesties.
scher en met driester vindingrijkheid is
afgestevend dan de Duitsche dictator.
Vooral in zün bestrijding van de in het
land bestaande corruptie is hü veel groot-
scheepscher, veel onmiddellijker en over
tuigender te werk gegaan dan zün Duit
sche collega. Dit echter ligt wellicht nog
meer aan de omstandigheden dan aan de
personen. In Amerika was een Augiasstal
van allerlei misbruiken op te ruimen; in
Duitschland heeft men in menig geval met
haarkloverij corruptie moeten construee-
ren, om „corruptie", d.w.z. politiek niet
meer gewenschte personen, te kunnen
aanpakken.
Roosevelt komt langzamerhand voor
een moeilijkheid te staan, die Hitier in
Duitschland, dank zij het, in zekere op
zichten haast bovennatuurlijke gezag van
zün persoon en dank zii het formeel-onbe
perkte van ziin dictatuur, reeds voor een
groot gedeelte heeft kunnen overwinnen.
Roosevelt zal er, door de constitutioneele
basis van zün positie, een niet minder
hopeloos uitzienden strijd mee hebben te
voeren dan vroegere Duitsche staatslieden
van unitaire gezindheid niet hebben
aangedurfd. Roosevelt's dictatuur, het
steeds toenemende karakter van dwang
zijner maatregelen, moeten hem ook in
toenemende mate in conflict brengen met
de verstrekkende rechten op zelfstandig
heid van de Amerikaansche staten.
Hoe dieper Roosevelt doordringt in de
autoritaire methoden, des te hinderlqker
zal voor hem de federale constructie van
de Ver. Staten blüken.
Roosevelt vraagt nu intusschen van het
Congres een nieuwe, dictatoriale volmacht
van bqzondere beteekenis. Hü wil gedu
rende drie jaren het recht hebben met
het buitenland tariefverdragen te kunnen
sluiten, zonder dat deze afhankelijk zqn
van de ratificatie van het Congres en zon
der dat hij de tariefcommissie daarover
hoeft te raadplegen.
Deze'verdragen zullen allen binnen drie
jaren, dus tegen het einde van zijn be
wind, moeten kunnen worden opgezegd,
maar natuurlijk ook voor verlenging vat
baar zü».
Het is zeer waarsehijnlük dat Roosevelt
groote moeite zal hebben om er dit voor
stel door te krijgen. De Senaat vooral is
altyd heel jaloersch geweest op zqn rech
ten in alles wat de buitenlandsche betrek
kingen betreft.
Roosevelt zegt ronduit: Als wij op
ons oude, stugge standpunt blijven
staan, terwql de heele wereld 0111 ons
heen oeconomische maatregelen tegen
het buitenland, treft, zullen wij ten
slotte volkomen daarvan de dupe wor
den.
Hq vraagt geen vecht- of onderhande
lingstarief, maar hq vraagt integendeel
het recht, om van de tegenwoordige tarie
ven te laten vallen, om niet bq alle an
deren achteraan te komen, en gunst tegen
over gunst te kunnen stellen. Amerika
moet de strooming in de wereld volgen.
Maar om dat te kunnen doen moet het kun
nen toegeven, waar het niet meer eischen
kan.
Naar het ons voorkomt kan het vooral
ook voor Nederlandsch Indië van betee
kenis zijn.
Door den Franschen minister van bui
tenlandsche zaken, Barthou, is dezer
dagen een rapport uitgebracht over de
Oostenrqksche kwestie en over de ont
wapening.
Barthou wees er op. dat Frankrqk in de
Oostenrüksche kwestie zqn tot nu toe ge
volgde politiek voortzet, voor wat de J\-
afhankelqkheid van Oostenrük betreft.
Voorts rapporteerde hq wat in dezen
zin in nauwe samenwerking met Enge
land, Italië en alle met Frankrqk verbon
den mogendheden is gedaan en welke
Het vraagstuk van den terugkeer der
Habsburgers in Oostenrijk.
Aartshertog Otto van Habsburg.
resultaten deze politiek heeft opgeleverd.
Nopens de ontwapeningskwestie heeft de
minister vooral den inhoud der besprekin
gen van de laatste dagen weergegeven en
zooals hü reeds in den Senaat had gedaan,
den nadruk gelegd op de noodzakelqk-
heid van de verdediging der Fransche
veiligheid.
Inzake de met Eden gevoerde be
sprekingen deelde Barthou nog mede,
dat hierbij vooral uiting is gegeven
aan de Fransche ongerustheid in ver
band met de Duitsche paramilitaire
instellingen, terwql verder de bezwa
ren inzake het Engelsche ontwape
ningsplan naar voren zijn gebracht.
Deze zijn, dat het plan zou neerkomen
op een ontwapening van Frankrqk tegen
over een herwapening van Duitschland,
waardoor aan Duitschland in het tweede
jaar een voorsprong boven Frankrijk zou
worden gegeven, terwijl er verder geen
enkele sanctie is opgenomen in het ont
werp voor het geval van bedreiging met
een aanval, aangezien de eenvoudige con
sultatie, die in het ontwerp vermeld wordt,
onvoldoende zou zqn.
Verder heeft Barthou tegenover Eden
een waarschuwing doen hooren met be
trekking tot de Duitsche eischen inzake
de luchtvaart, vooral in verband met het
feit, dat de civiele vliegtuigen in Duitsch
land voor een groot deel snel kunnen wor
den verbouwd tot bombardementstoestel-
lén, waardoor, wanneer men aan de Duit
sche eischen zou toegeven een onmiddel
lijke superioriteit voor dit land op militair
luchtvaartgebied zou ontstaan.
Geen amnestie voor de oud-strijders
en de politieke veroordeelden.
Het blijkt wel dat het door velen bij de
troonsbestqging van koning Leopold III
verwachte gebaar van barmhartigheid,
zich uitend in het verleenen van een al
gemeene amnestie aan de tijdens den
oorlog gestrafte oud-strqders en de 15
jaar geleden veroordeelde Vlaamsche
activisten, ook ditmaal weer zal uitblij
ven. De Vlaamsche oud-strijders, het or
gaan van het machtige verbond V.O.S.,
doet nog een laatste poging 0111 de regee
ring van den nieuwen vorst met een der-
gelqk breed-menschelijk gebaar, dat een
diepen weerklank in het Vlaamsche ge
moed zou vinden, te zien inluiden en richt
zich in zqn nummer van Zondag in de
volgende pathetische termen tot den jon
gen vorst:
Koning, in uw troonrede hebt gij ge
zegd, dat de oud-strqders u dicht aan het
hart liggen.
Welnu, hier zün 'Ze: zü loopen met dui
zenden in onze steden en dorpen; in hun
lichaam dragen zij de sporen van de el
lende en de lidteekens van de wonden. Zij
werden gestraft. Voor hen duurt de oor
logsellende nog steeds voort; er zqn er die
de vqftig jaar oud zqn; hun laatste jaren,
want oud-strijders dragen in zich de kiem
van een vroegtijdigen dood. Geen spaar
boekje voor hen, geen rente, geen vergoe
ding voor frontstrepen. Wq herhalen het:
duizenden zqn er.
Sire, erbarm u over die duizenden.
En in dit land waar veel geleden is, om
dat er veel onrecht werd begaan, wordt
nog geleden en dit is het onrecht dat
voortduurt. Menschen werden veroor
deeld om politieke redenen. Politieke ver
oordeelingen moeten ophouden te bestaan
met de oorzaak waaruit zq ontstonden.
Hier in dit land werden zü bestendigd.
En dan loopen er nog menschen, die
niet eens veroordeeld werden, gebukt on
der de zware levenslange straf van brood
roof en ontzetting uit huil ambt. Zü kre
gen die straf veelal zonder gehoord te
worden, zonder te weten wat hun werd
aangewreven, zondei; gelegenheid om zich
te verdedigen.
Wij weten nu wel, dat hooge invloeden,
dat hooge omgeving steeds in dit land de
waarlijk „gentlemanlike" amnestie heeft
tegengehouden. Wij weten ook wat er
schuilt onder zoogenaamde Fraternellen-
betoogingen. Wjj, Vlaamsche oud-strq
ders, hebben uit den oorlog een rechtvaar
digheidszin meegedragen, die zuiver ge
noeg is 0111 stoffelijk voordeel voor ons
zelf te misprijzen, officieele gunsten te
ontberen, maar met ons woord en onze
daad den Vlaamsehen rechtseisch te ver
kondigen.
Een van die eischen was, vijftien jaar
geleden, Amnestie!
Reeds vijftien jaar.
Amnestie".
DIMITROF'S MOEDER IN MOSKOU.
Zaterdagochtend zqn de moeder en de
zuster van Dimitrof en de vrouw van
Tanef te Moskou aangekomen. Zij werden
aan het station door een arbeidersdeputa
tie ontvangen. Ook Dimitrof, Popol' en
Tanef waren aanwezig. Arbeidsters van
een textielfabriek boden Dimitrofs moe
der een geweven portret van Stalin aan.
Uit Juni 1933.
Reuter meldt uit Rome:
Thans pas wordt officieel erkend, dat
er een complot heeft bestaan tegen het
leven van Mussolini en wel door de aan
kondiging van het op 16 dezer beginnende
proces tegen vier mannen die betrokken
zijn geweest bq den bomaanslag gepleegd
in Juni van het vorige jaar in den St.
Pieter.
- Tüdens den dienst is daar toen een bom
ontploft, waardoor vier menschen zün
gewond. Naar verluidt waren de vier ver
dachten voornemens na den bomaanslag
een poging te doen 0111 Mussolini door
middel van een gifgas-bóm te dooden.
Verder verluidt dat de verdachten in
dienst waren van bekende anti-fascisti
sche intellectueelen, die te Parqs en Lon
den wonen.
Lerroux, de Spaansche minister-presi
dent, heeft, naar Reuter uit Madrid seint,
het nieuwe kabinet gevormd. Dit bevat
slechts vier ministers, die niet van de af
getreden regeering deel uitgemaakt heb
ben.
GEEN NIEUWE VLOOTBOUW IN
ITALIË.
Gedurende één jaar.
De „Daily.Telegraph" zegt uit betrouw
bare bron vernomen te hebben, dat de
Italiaansche regeering besloten heeft dit
jaar geen nieuw vlootbouw-program op te
stellen.
De bouwraad voor het Sowjet-paleis heeft
het door den architect Jofan, en de pro
fessoren Helfreieh en Sjoetsjoeko ingezon
den ontwerp voor dit paleis goedgekeurd.
De groote zaal van dit gebouw, dat naar
men weet met zqn 415 meter lengte hqt
grootste ter wereld moet worden, krqgt
een hoogte van 100 meter en zal 20.000
personen kunnen bevatten. Verder komt
er een kleine zaal voor 6000 toeschouwers.
Het standbeeld van Lenin, dat het ge
heel moet bekronen en de hoofdgevel van
het gebouw zullen naar het Kremlin zün
toegekeerd, vanwaar een 150 meter breede
imposante trap naar het Sowjet-paleis zal
voeren. De voorbereidende werkzaam
heden zqn reeds in vollen gang.
Bemiddeling mislukt.
Paraguay heeft de bemiddelingsvoor
stellen van de Volkenbondscommissie in
het Gran Chaco-conflict van de hand ge
wezen, nadat deze door Boliva waren aan
vaard. De commissie keert naar Europa
terug.
Besprekingen in Japan over de
voorstellen van de Indische
regeering.
V. D. meldt uit Tokio:
Vertegenwoordigers van het Japansehe
ministerie van buitenlandsche zaken, het
ministerie van handel en andere belang
hebbende ministeries hebben in een con
ferentie de voorstellen overwogen, die de
regeering van Nederlandsch-Indië aan
Japan heeft gedaan teneinde evenwicht
te brengen in den handel tusschen beide
genoemde landen.
Volgens de jongste statistieken is de
Japansehe uitvoer naar Nederlandsch
Oost-Indië driemaal zoo groot als de Ne-
derlandsch-Indische uitvoer naar Japan.
Van Nederlandsche zqde biedt men aan
de tarieven op Japansehe goederen aan
zienlijk te verlagen, indien Japan zich
bereid verklaart meer in Ned.-Indie te
koopen.
De bespreking zal op 9 Maart worden
voortgezet.
De Maharadja van den staat Devvar,
zoo meldt Reuter uit Madras, die uit pro
test tegen het optreden van de Indische
regeering 0111 hem te dwingen naar zqn
land terug te keeren en rekenschap af te
leggen van zqn bestuur, reeds sedert 64
dagen ten deele voedsel weigerde, ver
keert thans, volgens zijn geneesheer in
een uiterst verzwakten en uitgeputten
toestand.
De Maharadja is echter vast besloten
zqn voedselweigering voort te zetten,
Wilt "gij U weer frisch
en opgewekt voelen, vrij
van slechte spijsvertering,
verstopping en de daaruit
voortvloeiende lusteloos
heid, gebruik dan Fostcr s
Maagpilllen.
0.65 pet
f f'
Feuilleton
Naar het Engelsch
van
Ottwell Binns
-Hq keerde zich om en verdween in het
Bosch met Jean Bénard. Een half uur
ifJJ kwam Helen uit haar tent te voor
schijn en vond Stane gebogen over Am-
B\y s zakboekje, met een treurige uitdruk
king in de oogen.
V is er'*" vroef? ze. terwql ze rond
fcjjji "^aar 's mijnheer Amley en waar
Amley is in den nacht verdwenen. De
anderen zijn hem achterna. Ze zullen
hem met vinden ik hoop het tenmin
ste van harte.''
ontkomen zal?"
»Hq heeft een weg genomen, dien ze
Biet licht zullen volgen."
>•0riep Helen uit. „Bedoel je, dat
dat hü.
„Jal Hij sprak er gisterenavond over
met me
«En je hebt niet geprobeerd hem te
weerhouden?" riep ze bijna verwqtend
uit.
„Neen,! Waarom? Als je nadenkt, zal
je inzieii, Helen, dat er veel redenen zqn,
waarom dit de beste weg was voor Am
ley. Hü heeft een lang bericht in zqn
zakboekje achter gelaten en een beken
tenis, die mq zuivert van die zaak in
Oxford. Er is ook nog een deel aan jou
gericht. Misschien wil je het lezen en dat
aan mq ook."
Hü overhandigde haar het zakboekje
en keek haar na, terwql ze naar de kleine
tent terug keerde. Daarna begon hq te
zorgen voor het ontbqt. Een half uur later
kwam Helen weer te voorschqn. Haar
oogen waren rood van het schreien.
„Ik heb mqn deel er uit gescheurd",
zei ze, „hier is het". Ze hield een ver
frommeld balletje .papier in de hand. „Het
is het droevigste,-dat ik ooit gelezen heb.
Hq zegt me, dat het zün schuld was, dat
de stroom mq meesleurde, dat hq met
opzet inün pagaairiem stuk geschoten
had, om mq dan te vinden en te poseeren
als held, omdat hq wou, dat ik met hem
zou trouwen en wist dat ik helden be
wonderde. Hq zegt dat hq zooveel moge-
lqk alles aan jou heeft goed gemaakt en
dat je in staat zult zqn je naam in eere
te herstellen. H(i bidt voor ons geluk én
hü.... hq maakt een toespeling op wat
hq van plan was, want hq eindigt met den
ouden groet der gladiatoren: „Heil u,
Ceasar, zü, die gaan stterven, groeten u!"
Ol Het is zoo treurig.... Geen oogen
dan de mijne zullen het ooit lezen en ik
wil het ook nooit meer lezen".
Ze bewoog even de hand en het ver
frommelde balletje papier rolde in het
vuur. Ze keek hoe de flikkerende vlam
oplaaide en weer uitdoofde en wendde
zich toen schreiend tot haar geliefde.
„Je had gelük, dat je hem liet gaan,
lieveling! Ik. ik zal God bidden, dat
ze hem niet vinden."
„Ik ook!" zei Stane.
....Ze wachtten een uur, twee uren,
zonder veel te spreken en zonder te
trachten hun angst voor elkaar te ver
bergen en toen verschenen uit den mist
van sneeuw Anderton en Jean Bénard.
Stane keek vragend naar den politiedie
naar, maar deze schudde het hoofd.
„GoddankI'' zei Stane, terwql Jean Bé
nard naar Helen keek.
„De dood in de sneeuw, dat is niets! Ik
weet het. Ik heb eens een man zoo zien
sterven. Het is zoo zacht als de hand van
een vrouw."
Toen Bénard dit gezegd had, keerde
Helen zich om en ging naar de kleine
tent, om te bidden voor den man, die ge
zondigd had, maar zqn laatste volledige
vergoeding gegeven had.
Twee dagen later, toen de storm uitge
woed had, gingen allen op weg naar Fort
Malsuni. Aan het eind van den eersten
dag bereikten ze een riviertje, dat Stane
onbekend was.
„Waar gaat dit heen?" vroeg hq
's avonds bq het kampvuur, terwql hij
wees op het bevroren water.
„Het maakt een groote bocht en valt
hoven Fort Malsum in de rivier," zei An
derton.
„En de andere kant? Waar komt die
vandaan?"
„Dat weet ik niet," sprak Anderton,
„heb het nooit geprobeerd."
„Maar ik wel," zei Jean Bénard. „Ik
ben wel vüftig mijl dien kant op gevaren.
Twee dagtochten van hier is een Engel
sche Zendingspost waar een getrouwde
priester het evangelie verkondigt aan de
Indianen. Het is een beste man, die lacht
als een engel!"
Een peinzende uitdrukking kwam op
Stane's gezicht en eenigen tqd zat hq in
gedachten verzonken. Toen de gelegen
heid zich vooi'deed, ging hq met Helen
langs den zoom van het hosch wandelen
en sprak ernstig met haar. Een vroolqk
gelach drong door tot de mannen bq het
kampvuur en Jean Bénard keek om.
„Wat zeggen je landslui ook weer, poli
tie? „De jeugd wil zich uitleven!" Zü
rukt het geluk uit de kakeu van den dood
zelf."
„Ja, en deze twee verdienen het geluk."
Toen Stane en Helen bü het vuur terug
keerden, onderhield de eerste zich gerui-
men tqd met Jean Bénard, terwql Ander
ton elders bezig was. En na eenigen tqd
riep Jean vol vuur uit: „B(j den hemel.
Dat is een goed plan m'sieu! De honden
en den voorraad zou ik u graag geven als
ik niet zoo arm was! Maar u kunt ze koo
pen met plezier!"
„Prachtig! Maar geen woord er van
aan Anderton vóór morgenochtend!"
„In orde, m'sieu. Ik begrüp het. U en
de juffrouw bereiden de politie een mooie
verrassing! Is het niet?"
„Zeker," zei Stane lachend.
En Andertons verbazing was onge
veinsd. Terwql het nog donker was en de
sterren aan den kouden hemel flikkerden,
werden de drie spannen opgetuigd op de
rivier.
Toen ontdekte Anderton, dat Jean
Bénards span stroomopwaarts opgesteld
stond.
„Hallo, Jean," riep hq, „ga je ons ver
iaten?"
„Ik niet, m'sieu Anderton," zei de wild-
jager grinnekend. „Ik ga met u mee naar
Fort Malsum om te helpen letten op
Chigmok en de anderen. Maar ik heb het
span verkocht aan m'sieu Stane en hq
gaat naar den Engelschen Zendingspost."
„Den Engelschen Zendingspost!" Toen
ging hem een licht op en hjj wendde zich
tot Stane en Helen, die bq elkaar ston
den met lachende oogen. „Ik zou jullie wil
len schudden, allebei F' zei hq. „Is me dat
een manier mq het baantje van getuige
te ontnemen? Maar, heilige Christoffel!
Het is het beste, wat je doen kunt, te
troüwen voordat je de wildernis verlaat!"
„Die zendeling," zei Stane lachend, „is
een geschenk van den hemel. Het zou on
zin zijn niet van de gelegenheid gebruik
te maken."
„Dat zou ik ook vinden, in jou plaats,"
zei Anderton, die met hun vroolqkheid
instemde.
„En Jean zegt, dat hij lacht als een en
gel," riep Helen vroolqk, „Dat moet ik
natuurlijk zien. Ik heb nog nooit een
engel zien lachen!"
„Maar ik wel en Stane ook," antwoord
de Anderton. „Wanneer vertrek je naai
het Paradü»? We zullen wachten tot je
weggaat."
„Wq zqn klaar," zei Stane.
„Dan is het tqd, dat je gaat!"
Handen werden geschud, groeten ge
wisseld en toen ging Stane voor de hon
den uit, terwql Helen haar plaats aan het
stuur innam.
„Moosh! Mooshl" hitste Jean de hon
den aan.
Onder luide gehikwensehen gingen ze
op weg naar den Engelschen zendeling en
boven hun hoofd gloeide plotseling de
gloed van den dageraad en verlichtte hun
weg met pracht en heerlqkheid.
EIND E.