Buitenlandsch Overzicht.
DIAMANT
Heem "re "AKKERTJE"
HONIG'S JUUEMNESÜEP 6 borden voor 20 ets.
i d m mÊ Sfcs
Oost-Indië.
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Bak- en Braadvet
No. 7412 EERSTE BLAD
DONDERDAG 29 NïAART 1934
62ste JAARGANG
bgA|
Fa. J. F. BEEMSTERBOER
is de leverancier van onze verlovingsringen;
daar ontvingen wij een Paaschgeschenk ter
waarde van f 4.5Ö naar eigen vrije keuze,
en het is een zaak, waar men gezellig koopt.
Amerikaansche goederen
met Amerikaansche
schepen.
De verkiezing in Italië
Een boek van Dimitrof,
Dreigbrieven aan Mac-
Donald.
De verdwenen 6 mille
De zaak van den overste*
Patricia Wentworth
HEL
i y,^•uk- JtiSf?».' j*TV_
ËSSi BSJI
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet/ Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen 'lexel f 1.65-.binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West lndië per zeepo-4'l 2.10, dem per
mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4et.:fr.p.p 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 11.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redaeteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/hr DE BOER Jb.
Burean: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjanl). tngez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiëo (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling t0 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en niet
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Hst Duitsche standpunt inzake de Fransche ontvvapeningsnota
aan Engeland. - Besprekingen tusschen den Franschen- en
Belgischen minister van buitenlandsche zaken.
Duitschland
en de
Fransche nota
Dat Duitschland
verre van enthousiast
zou zijn over de
Fransche ontwape
ningsnota aan Enge
land, behoeft wel geen
nadere toelichting na hetgeen wij uit
deze nota hebben meegedeeld. Practisch
.Immers, zoo schreven we Dinsdag, is de
ontwapeningsconferentie door deze nota
den doodsteek toegebracht, al erkent men
dit nu niet zoo grif.
De Diploinatisch-politische Korrespon-
denz geeft het Duitsche standpunt als
volgt weer:
„De Fransche nota bevat in hoffe
lijke bewoordingen die weliswaar
na de onderhandelingen die al zeven
jaar duren niemand meer op een
dwaalspoor kunnen brengen een
besliste verwerping van de grond
gedachte en de concrete bizonder-
heden van het Engeische memoran
dum.
De Fransche nota negeert alles wat in
de gedachtenwisseling tusschen de mo
gendheden tot dusver is bereikt; zij stelt
tegenover deze resultaten, waaromtrent
Engeland. Italië en Duitschland het eens
zijn, den eisch „terug naar Versailles" en
spreekt voor den modus der verdere on
derhandelingen een even stellig „terug
naar Genève" uit. Ook daarmee plaatst
Frankrijk zich in tegenstelling tot alle
andere mogendheden.
„Frankrijk heeft in feite alles voor
zijn veiligheid verkregen, wat het noo-
dig heeft. Met name waarborgt Locarno
het tegen een aanval van Duitschland
een gevaar, dat, blijkens de herhaalde
vredelievende verklaringen van den rijks
kanselier, trouwens volstrekt niet bestaat.
LOUIS BARTHOU,
Minister van Buitenlandsche Zaken
van Frankrijk.
Aan de consequenties van eigen volkomen
veiligheid onttrekt Frankrijk zich door
zich op te werpen tot zaakwaarnemer van
andere, in de nota niet bij name genoem
de staten, voor wier veiligheid het zou
hebben te zorgen. Daarbij maakt de Fran
sche regeering de fout, de rechtmatige
aanspraken van Duitschland op veilig
heid ten eenen male over het hoofd te
zien."
De Korrespondenz betoogt dan verder,
dat de Fransche nota geen enkel voorstel
bevat omtrent een oplossing van het ont-
wapeningsvraagstuk en voegt daaraan
toe:
„Zelfs als de Engelschen bereid waren
alle Fransche veiligheidseischen in te
willigen, zou Frankrijk, gelijk uit het
slot van de nota blijkt, de Engeische voor
stellen weigeren te aanvaarden."
„Misleidend is dat de Fransche regeé-
ring de voorstellen van 14 Octoner, die
Duitschland hebben bewogen de ontwa
peningsconferentie te verlaten en uit den
Volkenbond te treden, kenmerkt als het
uitgangspunt, waarheen men dient terug
te keeren. Het uitgangspunt is veeleer de
verklaring van December 1932 over
Duitschlands rechtsgelijkheid en het door
alle staten als grondslag eener oplossing
aanvaardde plan-MacDonald."
Het is te begrijpen,
dat, nu het hoe lan
ger hoe meer duide
lijk wordt, dat er niets
meer terechtkomt van
de ontwapeningsbesprekingen, men tracht
onderlinge verdragen te sluiten en steun
bij elkaar te zoeken tegen eventueel drei
gend gevaar. Vooral België en Frankrijk
zijn niet gerust ten opzichte van Duitsch
land. Nu heeft Dinsdag de Fransche mi
nister van buitenlandsche zaken, Barthou,
een onderhoud gehad met den Belgischen
minister van buitenlandsche zaken, Hy-
mans. Een officieele mededeeling aan de
pers zegt hieromtrent:
Zij hebben samen den Européeschen
toestand overwogen en waren het
eens over de gevaren, die in de her
bewapening van Duitschland besloten
liggen. Zij hebben oveneens de gevol
gen nagegaan van een wapenings
wedloop en hebben uiting gegeven
aan den wensch deze gevaren te be
zweren door de tot standkoming van
een internationale oonventie, welke
ernstige waarborgen van toepassing
zou moeten bevatten.
Het onderhoud heeft verder geloopen
over verschillende vraagstukken, die de
betrekkingen tusschen Frankrijk en Bel
gië aangaan. Ook ten aanzien van deze
essentieele punten is de eensgezindheid
van de twee regeeringen gebleken. Tot
zoover de officieele mededeeling.
V^n officieuze Belgische zijde mochten
wij nog nader omtrent dit onderhoud
eenige inlichtingen ontvangen. Sedert de
stopzetting van de werkzaamheden der
ontwapeningsconferentie door het uittre
den van Duitschland, aldus onze zegsman,
zijn de gedachtenwisselingen tusschen de
bij Migraine, 'Kaler", Hoofdpijn.
verschillende betrokken mogendheden
voortgezet België heeft aan deze bespre
kingen geen direct aandeel gehad, maar
is toch wegens het bijzondere belang, dat
deze kwestie voor dit land heeft, door de
regeeringen der bevriende mogendheden
volledig op de hoogte gehouden. Vooral
met de Fransche regeering was het con
tact op dit gebied van zeer inmgen aard.
Reeds in November j.1. heeft de Belgische
regeering haar standpunt in details aan
de Fransche regeering meegedeeld. Het-
werd nog nader toegelicht tijdens de rots
van den heer Hymans naar Parijs einde
December 1933. België is een der landen,
die het meest aan het oorlogsgevaar zijn
blootgesteld. Het vreest de Duitsche her-
bewaning en het vreest ook een wape-
ningswedloop.
Een aecoord tusschen Frankrijk,
Engeland en Italië, leidend tot een
internationale ontwapeningsovereen-
komst, blijkt in de huidige omstandig
heden het eenige practische en af-
doende middel te zijn om dit gevaar
af te wenden.
Bij gebreke van dit middel valt te vree
zen, dat op het verdrag van Versailles
steeds meer en meer inbreuk zal worden
gemaakt. De besprekingen tusschen de
regeeringen van Brussel en Parijs heb-
RAUL HYAIARo.
Minister van Buitenlandsche Zaken
van BeUuë.
ben toegelaten te constatceren, dat om
trent deze punten en speciaal wat betreft
de noodzakelijkheid van een afdoende
controle en van ernstige waarborgen
van toepassing eensgezindheid van in
zicht bestaat. Het jongste memorandum,
door de Fransche regeering aan de Brit-
sche regeering overgemaakt, legt nadruk
op het belang dat aan deze waarborgen
dient gehecht en toont aan, dat zij het
probleem geheel beheerschen.
Komt het tot ontwapeningsovereen
komst, als hierboven bedoeld, dan zou
den de onderteekenende staten z'ch niet
afzijdig houden in geval van schending
dezer conventie en zouden zij ook over de
juiste toepassing er van hebben te waken.
Ir.diefii de regeering liuu pro
ductie export subsidieert.
Roosevelt heeft Dinsdag een besluit
onderteekend» volgens hetw elk in de toe-
.komst Amerikaansche goederen, die met
steun van de regeering geproduceerd of
geëxporteerd worden, alleen met Ameri
kaansche schepen vervoerd mogen wor-
den. Een uitzondering op deze bepaling
wordt alleen toegestaan, voor goederen
ten aanzien waarvan 'officieel wordt ver
klaard, dat geen Amerikaanseh schip be
schikbaar is. In Amerikaansche scneep-
vaartkriugen acht men dit besluit de be
langrijkste maatregel, die in deze eeuw
ter wille van de scheepvaart genomen is.
WAT DE ONDERDRUKKING VAN DE
SOCIALISTISCHE ACTIE DE OOSTEN-
RIJKSCHE REGEERING GEKOST
HEEFT.
De onderdrukking van de socialistische
actie in Oostenrijk heeft de regeering
volgens een officieele mededeeling 60
millioen schilling gekost. De veiligheids-
belasting zal deze kosten moeten goed
maken.
BEZLTN GIN GSMA ATR'EGELEN
DJ FRANKRIJK.
Vervroegde pensionneering.
Volgens de Petit P&risien - zouden de
bezuigingsmaatregelen van het kabinet-
Doumergue Ö.a.' 'behelzen ecu verv roegde-
pensionneering van 60 tot 80.000 ambtena
ren.
In weerwil van de hierdoor ontstane
verhoogde pensioenuitgaven zou de be
sparing aanzienlijk zijn en ongeveer een
milliard frank bedragen, daar de meeste
gepensionneerden niet door andere amb
tenaren vervangen worden.
De pensionneering van een groot aantal
oudere ambtenaren zou het bovendien
mogelijk maken jongeren hiervoor in de
plaats te stellen.
Heel Italië achter Mussolini.
Evenals vijf jaar geleden, zijn ook bij
deze verkiezing de meeste neen-stemmen
uitgebracht te Milaan en wel 5211 in de
provincie, 3924 -in de stad. Te Rome be
droeg het aantal neen-stemmers 629, te
Turijn 869.
Over het resultaat van de verkiezingen
in Italië schrijft de Petit Parisien:
Het is aan geen twijfel onderhevig, dat
Mussolini meer dan geheel Italië achter
zich heeft. Met zulk een verkiezingsresul
taat kan hij thans zonder dralen den cor
poratieven raad verwezenlijken, welke
hem reeds lang voor oogen zweeft. Het
overweldigende resultaat van de Italiaan-
sehe verkiezingen is zeker grootendeels
een gevolg van Mussolini's buitengewone
persoonlijkheid. De Echo de Paris zegt,
dat de fascistische staat thans almachtig
is, maar tot dusver nog niet gebleken is
glwètend te zijn.
Over het proces en den
Rijksdagbrand.
In een onderhoud met een vertegen
woordiger van de Wétsjernata Moskwa
heeft Dimitrof, die op het oogenblik in
een sanatorium nabij Moskou vertoeft,
verklaard, dat hij een boek voorbereidt
over 't Kijksdagproces en over den brand
in den Rijksdag. In dit boek wil Dimi
trof eveneens zijn arbeid in Bulgarije be
schrijven en zijn leven in ballingschap.
Ik meen, aldus Dimitrof, dat 'ik aan alle
proletariërs, die voor onze bevrijding
hebben gestreden, alles moet vertellen,
wat ik over het proces te Leipzig weet.
GELOOF, PASFOTO EN VRIJ REIZEN
In Bosnië is een eigenaardig conflict
tusschen de spoorwegdirectie en de Mo-
liammedaansche kerk ontstaan. Tot dus
verre waren n.1. de Mohammedaansche
'vróuwen niet verplicht, op haar abonne
mentskaarten fotografieën te hebben. Op
de plaats, anders voor de foto bestemd,
werd ingeschreven, dat de houdster uit
religieiïsé' gronden ifn het vertoonen
eener photografie was vrijgesteld. Het
resultaat was echter, dat vrijwel alle Mu-
zelmansche vrouwen voor niets reisden,
aangezien diegenen, wier eehtgenooten
een abonnement voor hun gezin hadden,
dan wel om de eeri of andere reden recht
hadden op vrijkaarten, deze kaarten zon
der photografie eenvoudig aan kennissen
uitleenden. In verband hiermede heeft de
spoorwegdirectie de photografieën thans
ook voor Mohammedaansche vrouwen
verplichtend gesteld.
Daarentegen heeft de Moefti van Sera-
jewo krachtig geprotesteerd, aangezien hij
dat als een aanranding van het geloof be
schouwt. De spoorwegdirectie staat ech
ter op het standpunt, dat zij, die zich niet
wil laten photografeeren, dan maar voor
haar biljet moet betalen.
MacDonald heeft onlangs dreigbrieven
ontvangen en de politieke politie heeft
deze zaak reeds in onderzoek, meldt de
„Daily Herald". Uit de brieven blijkt, zoo
vervolgt het blad, dat de schrijver de ge
woonten van den eersten minister nauw
lettend gadeslaat. Zij bevatten o.a. nauw
keurige aanduidingen over MacDonald's
ochtendwandelingen in het St. James
Park. Ook werd nauwkeurig met uren en
minuten aangegeven, waar en wanneer
MacDonald zich op een bepaalde plek. in
het park bevond.
MacDonald wil echter hiervoor zijn
ochtendwandelingen niet in den steek
laten. Op aandrang van bevoegde zijde,
heeft hij er echter in toegestemd zich
voortaan te laten vergezellen door twee
politie-agenten, en niet, zooals tot dus
ver door één.
De baby had ze onder zijn „berusting"
Een bewoner van den Moeriahweg te
Batavia kwam bij de politie vertellen, dat
men uit zijn brandkast 6000 aan contan
ten ontvreemd had. De politie stelde on
middellijk een onderzoek ter plaatse in,
maar daar er geen spoor van inbrekers
was te ontdekken, kwam men tot de con
clusie, dat waarschijnlijk een der huis-
genooten de dader moest zijn Men hield
nu huiszoeking en het verloren gewaande
bedrag werd inderdaad teruggevonden.
5800 vond men in de wieg van de
baby, die er met zijn natten luier bovenop
lag en met zijn groote bruine kijkers vol
belangstelling de behandeling der poli
tiemannen volgde.
De ontbrekende 200 werd terugge
vonden in het handtaschje van mevrouw.
Naar Week, verborg deze „inbraak"
een huiselijk drama.
(Bat. FJwshL)
Totaal f 5100 zoek.
Het Bat. Nbl. meldt nader:
De trieste geschiedenis van de ver
duisteringen, gepleegd door een hoofd
officier te Soerabaja, is aan het licht ge
komen toen bleek, dat hij zeer groote
schulden had.
De omvang der verduisteringen is
thans vastgesteld. Aan cantinegeld is 4000
gulden zoek en aan gelden van de dag
verblijven 600 gulden; aan landsgelden
45 ets p. pond - 22 j ets p. half pond
Depot Den Helder
IVL A. GRÜNWALO
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
4)
John zette zich op de leuning van den
fauteuil, die voor de bezoekers bestemd
was en keek even peinzend voor zich uit.
.Toen hij weer begon te spreken, beant
woordde hij eerst de laatste vraag van zijn
ouden vriend.
„Ik kwam niet terug, omdat ik niet wist
wat ik moest aanvangen met een landgoed,
zonder geld om het behoorlijk te bewonen.
Bovendien zat ik tot over mijn ooren in
het werk met het boek van Peterson."
Lewis Smith nam weer in zijn bureau
stoel plaats, sloeg zijn lange beenen over
elkaar en vroeg:
„Peterson?"
„Ja, Rudolf Peterson. Je hebt toch wel
eens van Rudolf Peterson gehoord? Peter
son van de slangen. Een eersteklas be
roemdheid op zijn gebied!"
Peterson van de slangen? O ja. ik her
inner me zooiets. Natuurlijke historie is
nooit mijn sterkste zijde geweest. Maar
hoe kwam jij ertoe?"
„Nadat ik gedemobiliseerd w*s, ging
ik weer naar Canada. Ik was »r voor
den oorlog ook twee jaar geweest en ik
dacht niet beter te kunnen doen dan er
weer heen te gaan. Hier in Engeland had
ik niemand en Sir Anthony, nu die had
me duidelijk genoeg te kennen gegeven,
dat hij niets van me moest hebben. Ik
neem het den ouden man niet kwalijk
het moet wel verschrikkelijk voor hem
geweest zijn twee zoons te verliezen en
dan nog het gevoel te hebben dat ik, een
wild-vreemde als erigenaam van bet.
landgoed vóór zijn dochters ging. Ik kan
me best begrijpen, dat hij me niet wilde
zien."
„Het zou verstandiger van hem zijn
geweest, dat hij zich meer in het onver
mijdelijke had geschikt, zoodat je je op je
taak als zijn opvolger had kunnen voor
bereiden. De heele zaak was veel gemak
kelijker, veel normaler gegaan, wanneer
„je niet, zooals nu, volslagen vreemd tegen
over alles stond."
John maakte een ongeduldig gebaar.
„Ik was zelf niet erg happig. Zoo'n
beetje rondlummelen en op iemands dood
wachten, is toch geen mannenwerk! Ik
heb het overigens allesbehalve gemakke
lijk gehad aan den overkant." Hij maakte
een hoofdbeweging in de denkbeeldige
richting, waar Canada moest liggen.
„Ik heb de krankzinnigste dingen moe
ten aanpakken om aan een boterham te
komen."
„Dat zal wel geen belegde boterham
zijn geweest?"
„Neen, er waren zelfs dagen, dat ik niet
eens zooveel bij elkaar scharrelde, dat ik
kon eten. Op die manier ben ik met Pe
terson in aanraking gekomen. Ik vroeg
of ik zijn koffer mocht dragen, maar hij
beweerde dat hij dat zelf wel kon. Maar
ik liet me niet afschepen en opeens vroeg
hij: „Heb je honger? Ja? Neen?"
„Verduivelde honger," antwoordde ik
en de oude heer staarde me een poosje
aan en toen bromde hij: „Het is verkeerd
om te vloeken, maar het is nog veel er
ger om honger te hebben. Neem mijn kof
fer, jongeman, dan gaan we samen er
gens wat eten, maar vertel me eens, hoe
het komt, dat je honger hebt. Je ziet er
toch niet uit als een dronkaard!" Nu, ik
ging met hem mee en twaalf uur latei-
werd ik wakker in een goed bed en dacht
dat ik alles gedroomd had."
„En was dat zoo?"
„Het kostte me eerst moeite te begrij
pen, dat het geen droom was! Maar ik
herinnerde me het kolossaal goede diner,
en dat hij mij gevraagd had waar ik op
school geweest was en wat ik verder in
mijn leven heb uitgevoerd en ten slotte
wist ik weer dat hij mij als secretaris had
aangenomen om de heele wereld met hem
rond te reizen en zijn Engelsch te verbe
teren als ik geen foto's van slangen
maakte. Je zuit moeten toegeven dat het
niet bijster waarschijnlijk leek."
Lewis Smith viel achterover in zijn
stoel en schaterde van het lachen.
„Was hij wel goed bij zijn verstand?"
„Daar mankeerde niets aan. Vijf jaar
hebben we gezworven om materiaal te
verzamelen voor zijn boek over slangen.
Drommels beroerd werk soms. Ik verze
ker je, dat het niet alles is, om op je buik
door een dicht begroeid moeras te glib
beren, om te probeeren een close-up te
maken van een adder in den schoot van
zijn familie of een brilslang te besluipen,
terwijl je weet, dat een ander jou be
sluipt. Die oude Peterson was een won
der. Hij was te dik om zelf te kruipen,
maar zijn kijk om de juiste plekjes te vin
den, zijn moed en zijn volharding waren
verbazingwekkend. We waren middenin
zijn boek, toen ik jouw advertentie zag
en ik kon hem niet zoo maar in den steek
laten. Bovendien ik had geen geld om
Waveney behoorlijk te bewonen en wat
misschien nog het voornaamste was, ik
had geen lust om me in dat oude kanalje
van een kasteel te begraven."
Lewis Smith keek hem vragend
„En wat zijn dan nu je plannen? Mijn
oom scheen te denken
John ging met een ruk verzitten.
„Mijn plannen staan nog niet vast. Het
geld heb ik in ieder geval nu. De oude
heer heeft net de uitgave van zijn boek
beleefd en toen hij zijn oogen had dicht
gedaan, bleek hij zijn heele hebben en
hou aan mij te hebben nagelaten. Ik ge
loof niet, dat hijzelf wist, hoeveel het wel
was, geld kon hem niets schelen. Maar
het is niet weinig, dat kan ik je verzeke
ren."
„Wat 'n geweldige bof!"
Ér trok een schaduw over John's ge
zicht. Dat hij het geld met liefde zou heb
ben willen teruggeven, als hij daarvoor
den ouden Peterson, al was 't ook maar
één keer, met zijn eigenaardig accent
„mijn jongen" had kunnen hooren zeg
gen, was iets, dat Lulu Smith zeker niet
zou begrijpen. Hij wierp zijn weemoedig
gepeins van zich af en hernam, zich
dwingend op onverschilligen, zakelijken
toon te praten:
„Zoo, dat is dat. En wat Waveney be
treft, heb ik nog geen besluit genomen.
Ik kreeg van je oom een schriftelijke ver
gunning om het te bezitten en ben er in
cognito eens 'n kijkje gaan nemen."
„Wat denk je ervan?"
John vermeed een rechtstreekseh ant
woord. Hij trommelde met zijn vingertop:
pen op de leuning van zijn stoel en zei
lachend:
„Die huisbewaarster is de grootste
draak, die ooit in menschengedaante op
aarde heeft rondgewandeld. Maar luister
eens, Lulu, ik wou graag een paar din
gen van je weten."
„Steek maar van wal!"
,.Nu dan; het landbezit en de titel ko
men aan mij, maar het grootste deel van
Sir Anthony's geld hebben zijn dochters
gekregen, nietwaar?"
„Dochter."
„Maar hij had toch twee doahters?"
drong John aan. „Ik heb op Waveny een
geschilderd portret van ze gezien."
„Ja, tweelingen. Maar Lady Marr heeft
het geld gekregen."
„Alles?"
„Ja, alles."
John staarde naar het vloerkleed, maar
hij zag het patroon ervan niet; hij zag
een meisje, kijkend naar een spiegelbeeld,
dat in werkelijkheid geen spiegelbeeld
was. Een meisje met kortgeknipt blond
haar en een met lange, donkere krullen
die afhingen tot ze in de schaduw van de
entourage oplosten. Jenifer Anne en
Anne Belinda wie van de twee was
lady Marr?
Met gefronste wenkbrauwen hief hij
het hoofd op en herhaalde overluid de
woorden, die zich in zijn geest gevormd
hadden.
„Jenifer Anne en Anne Belinda wie
van de twee is lady Marr?"
„O, Jenifer, ze wordt altijd Jenny ge
noemd."
„Welke van beide is het? De eene had
kort, blond haar, de andere lange, don
kere krullen." Er was een haast opmerk-
bare trilling in zijn stem, want ofschoon
zijn intuïtie hem zei dat het blonde meisje
Jenifer Anne moest zijn, wachtte hij toch
vol spanning of Lulu zijn vermoeden zot?
bevestigen.
„Ik heb dat verschil in haar kleur niet
kunnen opmerken. Ik heb de zusters
trouwens eens een keer samengezien, ze
leken ais twee druppels water op elkaar
net als alle tweelingen. We hebben het
huwelijkscontract voor lady Marr ge
maakt maar daar heb ik weinig mee
te maken gehad mijn j)om heeft het
grootendeels zelf behandeld. Een maand
geleden was Lady Marr hier op kantoor
en toen heb ik haar te woord gestaan,
omdat mijn oom uit was."
„Nu?" Er klonk thans ongeduld in
John's stem.
Lewis lachte. „Je kunt tegenwoordig
niet meer zien, wat voor kleur haar vrou
wen hebben! Ze had zoo'n hoedje op, waar
het heele gezicht in schuil gaat op 'n
stukje na, om te demonstreeren, dat ze
hun lippen verven. Maar wacht oen
oog van haar heb ik ook gezien het
was bruin! Misschien dat dit je op weg
kan helpen!"
John voelde zich plotseling opgelucht.
Zoowel zijn spanning als zijn opluchting
waren buiten verhouding tot de belang,
rijkheid van het geval.
„O, dan is zij de blonde. Die andere had
blauwe oogen."
(Wordt vervolgd).