Buitenlandsch Overzicht.
HONIG S BOUILLONBLOKJES thansóvoorIO ct.
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
WIJ BREIEN!! iar£
62ste JAARGANG
Dit is Saladines eerste voorjaar
Rheumatische pijnen.
Patricia Wentworth
13)
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.G5; binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p. 6ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.— Modeblad resp. f 1.20, 1.50, 1.50, 1 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/b C. DE BOER Jn.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
China ontwaakt! - Japan strekt de Vaderlijke" hand uit, maar
de westersche mogenheden zijn ervan geschrokken - Frankrijk en
Duitschland, de eeuwige rivalen. - Bondskanselier Dollfuss.
We beginnen van
daag met een uit
stapje naar het Verre
Oosten. China en Ja
pan zijn de mogend
heden, die allereerst
de aandacht vragen, en het is Japan, dat
in China, om het populair te zeggen, „de
kachel heeft aangemaakt", en aanleiding
is geworden tot breedvoerige commen
taren in de pers.
De minister van buitenlandsche zaken
Jn Japan heeft namelijk, naar Reuter
mededeelt, de volgende verklaring afge
legd:
In verband met de geruchten over in
ternationale hulp aan China, heeft de Ja-
Eansehe minister van buitenlandsche za-
en de houding van Japan ten opzichte
hiervan uiteengezet.
De pers ziet in deze verklaring een
waarschuwing aan de wereld om zich niet
met China te bemoeien. Volgens deze ver
klaring acht Japan het zijn taak, den
vrede in het Verre Oosten te handhaven.
Voor het herstel van de orde in China
moet China zelf zorg dragen, en wanneer
China den vrede in het Verre Oosten in
gevaar brengt, zal Japan zich hiertegen
verzetten, Japan zal zich ook verzetten
tegen alle maatregelen van de overige
mogendheden, welke den vrede in het
zooals het leveren van oorlogsvliegtuigen
Verre Oosten in gevaar kunnen brengen
aan China, het zenden van militaire in
structeurs en het verstrekken van poli
tieke leeningen.
De woordvoerder van het departement
van buitenlandsche zaken verklaarde aan
Reuter, dat het beginsel, dat hier is uit
eengezet, zal worden toegepast, zonder
in conflict te komen met de bestaande ver
dragen.
Kaar uit commentaren in de Japansche
pers blijkt, is deze maatregel ontstaan uit
Japans vrees voor de ontwikkeling van
China, dat zich meer en meer gaat ver-
westerschen en weldra een mogendheid
zal zijn, waarmede duchtig rekening zal
moeten worden gehouden.
Japan maakt zich bezorgd over den toe
stand, draagt de verantwoordelijkheid
voor den vrede in het Verre Oosten en
het ziet hoe zoowel de Europeesche als
de Amerikaansche staten van iedere ge
legenheid gebruikmaken om aan China
wapens en munitie te leveren.
Japans uitlating is de knuppel geworden
in het hoenderhok, en luid kakelend stui
ven de verschillende kippen uiteen. Daar
is allereerst China zelf; het geeft een ant
woord op Japan verklaring, door de N.
Rott. Crt. „een waardig antwoord" ge
noemd.
Het Chineesche ministerie van buiten
landsche zaken heeft een officieus ant
woord gepubliceerd, waarin o.a. wordt ge
zegd, dat geen een staat het recht heeft
de uitsluitende verantwoordelijkheid voor
het handhaven van den vrede, in welk
deel der wereld ook, voor zich op te
eischen. Als lid van den Volkenbond acht
China het zijn plicht de internationale
samenwerking te begunstigen en de in-
ding, Kousen en Sokken (ook de allerfijnste).
Voor nieuwwerk zijn wij no. 1. JAAP SNOR,
Zuidstraat 19 (Let op den gelen winkel).
ternationale vrede en veiligheid te ver
zekeren, maar bij het nastreven dezer
doeleinden is het niet voornemens belan
gen van anderen te schaden.
De verklaring legt er speciaal den
nadruk op, dat de samenwerking tusschen
China en andere landen in den vorm van
leeningen of technische hulp geen enkel
politiek karakter draagt. De aankoop van
oorlogsmateriaal en het gebruik van bui
tenlandsche militaire instructeurs zoo
wordt er aan toegevoegd heeft uitslui
tend de nationale defensie ten doel, welke
hoofdzakelijk in het handhaven van den
vrede bestaat.
Moskou is er natuurlijk geweldig van
geschrokken (van Japan wel te verstaan);
Japan heeft thans zijn kaarten openlijk
op tafel gelegd, zoo wordt daar gezegd; de
Japansche politiek krijgt een uiterst
agressief karakter. Engeland houdt zich
zeer gereserveerd en wacht af, Amerika
laat zich officieel ook wel niet uit, maar
blijkens,een Reuterbericht hebben de be
richten uit Tokio over een te verwachten
proclamatie van de Japansche hegemonie
over geheel China (letterlijk beteekent
hegemonie bevel, men bedoelt er even
wel mee het staatkundig opperbevel over
een land, zoodat Japan er dan de politieke
lakens uit zou deelen) sterke onrust te
weeg gebracht in het land van Broeder
Jonathan.
Een dergelijke stap van Japan, aldus
wordt verklaard, zou zoowel in strijd zijn
met het Pacific-verdrag als met de begin
selen der „Open Deur".
Ook de Japansche verklaring, volgens
welke Japan het recht wenscht te hebben
te oordeelen over de toelaatbaarheid van
het verstrekken van buitenlandsche lee
ningen aan China of over den verkoop
van Amerikaansche vliegtuigen, wordt in
in de Verpenigde Staten als een onver
draaglijke aanmatiging beschouwd.
Maar een Engelsch econoom, namelijk
Sir Arthur Salter, zoo juist uit het Oosten
teruggekeerd, laat een optimistischer ge
luid hooren. Als de stabieler politieke toe
stand, welke op het oogenblik in China
heerscht, aanhoudt, zoo zegt hij, zal de
weg spoedig open zijn voor aanzienlijke
verbeteringen, speciaal bij die bedrijven,
waarin de Westersche naties geïnteres
seerd zijn.
De algemeene binnenlandsche politieke
toestand, aldus Salter, is belangrijk ver
beterd, de strijd tusschen- de elkaar be-
concurreerende legeraanvoerders is feite
lijk opgehouden, behalve in Tsjetsjoean
en in Noordwest China, en het land bezit
een redelijke, krachtige regeering, ge
steund door een generaal, die burger
oorlog wenscht te vermijden. De econo
mische toestand is verslechterd geduren
de de afgeloopen drie jaren tengevolge
van het feit, dat het pond sterling, de
rupee en de yen van den gouden stan
daard zijn afgegaan, terwijl het zilver in
verhouding tot de buitenlandsche munt is
gestegen, hetgeen een daling der prijzen
heeft teweeggebracht.
Nimmer is het economisch herstel, de
aanleg van wegen en de ontwikekling in
de lichte industrie actiever geweest, dan
tjians, terwijl de toestand der spoorwegen
veelbelovend wordt geacht.
Dat ziet er dus nogal bemoedigend uit
voor dit jonge land. China heeft de laatste
vijfentwintig jaren, nadat het begonnen is
te ontwaken uit zijn eeuwenlange slaap,
zeer geleden, doordat allerlei groepen el
kander de macht betwistten; als hier een
maal stabiliteit is verkregen, kan het zich
ontwikkelen en zal het eenmaal ongetwij
feld een groote rol in het Oosten ver
vullen..
Het volgend bericht past nog in het
kader van het bovenstaande en volge hier
als slot van deze beschouwing:
De Chineesche regeering heeft besloten
den leden van de keizerlijke dynastie te
verzoeken China te verlaten ingeval zij
keizer Poe-nji van Mandsjoekwo erken
nen.
Bovendien heeft de Chineesche regee
ring de pensioenen voor de leden dezer
dynastie geblokkeerd.
Interessant in dit verband is ook wat
een medewerker van de N. Rott. Crt. over
China en zijn nieuwe constitutie schrijft
Wij lezen daar: Tusschen al de bedrijven
door, trots binnen- en buitenlandsche ver
wikkelingen van de eerste orde, is China
er toch in geslaagd 0111 een eindontwerp
voor een definitieve constitutie in het le
ven te roepen. In vele opzichten ls deze
een merkw aardig document te noemen, en
vel in de eerste plaats wegens het feit,
dat zij bijna volkomen gelijk is gebleven
aan de provisioneele constitutie, op 4 Oc-
tober 1928 geproclameerd. Deze voor-
loopige en dus nu ook de definitieve
v ijkt van de gangbare vormen sterk en
principieel af, doordat de aan het volk
verleende rechten omvatten verkiezing,
initiatief, terugroeping van personen en
ïcferendum, hetgeen meer is dan in een
Westersche democratie wordt verleend
Onder het begrip referendum moet voor
hina worden verstaan dat het volk ten
allen tijde de macht heeft om door een
massale wilsuiting langs legalen weg,
reeds bestaande en in uitvoering ge
brachte wetten weer ongedaan te maken.
Wij kunnen er hier niet verder op in
gaan, maar men zal toestemmen, dat dit
belangrijke prerogatieven zijn, waaraan
westersche mogendheden, althans zeker
niet in onzen tijd, niet kunnen nippen.
- en reeds zijn Saladine en jonge, malsche sla vast aan elkaar verbonden. Duizenden
vrouwen namen een proef en ondervonden dat malsche sla Saladine vraagt
Tevens maakt U met deze voortreffelijke slaolie een veel smakelijker mayonnaise
en het gaat veel vlugger.
Een proef met Saladine is een aanwinst voor Uw keuken.
Of: de eeuwige vij
anden.
Het lijkt er naar
aldus schrijft de N.
Rott. Crt. of Frank
rijk en Duitschland
hun twistgesprekken over de ontwape
ning nu over Engeland voortzetten. Eerst
heeft een Duitschland een nota tot Enge-
heeft Duitschland een nota tot Erige-
wat de merkwaardige verhooging van de
Duitsche begrooting voor defensie betee-
kende. De inhoud van dat antwoord is in de
Fransche nota heel goed samengevat: Het
was meer een erkenning dan een recht
vaardiging. Men zou het nog sterker kun
nen formuleeren: Het was de mededee-
ling, dat Duitschland niet langer wilde
wachten, tot een schikking getroffen zou
kunnen worden over de opheffing van de
bepalingen van Versailles, en dat het
daarom zijn gang ging.
Voor het eerst ontkende Duitschland
heel weinig meer, merkt het blad op, en
wij zouden er bij willen voegen: en naar
mate het zich sterker begint te voelen, zal
het minder gaan ontkennen.
- De nota van Frankrijk trekt verregaan
de consequenties. Met de Duitschers is
niet meer te onderhandelen, zegt zij. De
eenige mogelijkheid daartoe zou zijn als
zij naar Genève terugkeerden; maar daar
op is geen vooruitzicht, dat wordt tege
lijkertijd geconstateerd. Frankrijk eischt
nu, dat de ontw apeningsconferentie, waar
van Duitschland geen deel wil uitmaken,
bijeenkomt, zonder nog rekening te hou-
dent met mislukte onderhandelingen,
die buiten haar om gevoerd zijn. Wat dit
beteekent is duidelijk genoeg; Frankrijk
wil niet meer weten van een goedgekeur
de herbewapening van Duitschland. Het
verwerpt het Italiaansche voorstel, dat
beperkte concessies wilde doen, onder
voorwaarde, dat dan de andere mogend
heden hun zware wapenrusting voorloopig
nog zouden mogen aanhouden.
Frankrijk is balsturig geworden. Er valt
niet meer mee te praten, en als daar geen
verandering in komt, heeft de ontwape
ningsconferentie inderdaad nog slechts tot
taak te constateeren, dat zij mislukt is.
Aldus verder de N. Rott. Crt.
Ach, ach! nog slechts enkele dagen ge
leden hoorden wij bij wijze van anecdote
de uitlating, dat het maar gelukkig was,
dat men te Genève zooveel praat. „Want
zoolang zij praten vechten ze tenminste
niet". Zoh men dan werkelijk opnouden
met praten?.... Laat ons voorloopig het
ergste nog niet gelooven.
In Engeland is een Witboek verschenen
inzake de gewisselde nota's tusschen de
regeeringen om tot overeenstemming te
komen langs diplomatieken weg.
Naar aanleiding van de opmerking, dat
de terugkeer van Duitschland in den Vol
kenbond ongetwijfeld een belangrijke bij
drage zou beteekenen tot de oplossing van
het ernstige probleem der collectieve vei
ligheid, verklaart de Duitsche regeering
in een mededeeling aan de Britsche re
geering, dat Duitschlands terugkeer in
•den bond slechts kan geschieden na op
lossing der ontwapeningsquaestie en spe
ciaal van de quaestie der Duitsche
rechtsgelijkheid. De Duitsche regeering
geeft uiting aan haar bereidwilligheid om
het Britsche memorandum te aanvaarde^
als basis der conventie, behoudens deze en
andere belangrijke wijzigingen.
Het is onmogelijk twee jaar te wachten
op middelen voor luchtverdediging.
In Washington houdt men er den moed
nog in.
De publicatie van het Engelsche wit
boek wordt hier opgenomen als een tee-
ken, dat de deur nog open blijft voor an
dere pogingen om tot een accoord te ko
men betreffende bewapeningsbeperking.
Het Witte Huis en regeeringskringen ga
ven geen commentaar.
Ook Londen doet dat niet, althans
niet officieel. De Engelsche kranten geven
tameljjk ongunstige commentaren. België
is er verlegen mee, weet ook niet wat te
antwoorden. Amerika is bereid naar Ge
nève terug te keeren om de besprekingen
te hervatten. De japansche pers betoogt,
dat de Fransche nota de ontwapening op
nieuw een slag toebrengt.
In het Engelsche Lagerhuis zijn nieuwe
vragen omtrent Duitschlands herbewape
ning gesteld, die evenwel niet werden be
antwoord. Ze zijn wel typeerend voor den
angst, dien ook Engeland bezielt ten aan
zien van het „hoogste cultuurland van
Centraal Europa": Hier heeft u het Reu-
ter-bericht:
Brigade-geneaal Spears stelde in het
Lagerhuis den minister van buitenland
sche zaken de vraag, of hij, nu de Duit
sche regeering inlichtingen heeft ver
strekt omtrent de verhoogde legerebe-
giooting, kon verklaren of dit optreden
in overeenstemming is met het verdrqg
van Versailles en of hij zich voorstelt in
deze aangelegenheid iets te doen.
Eden antwoordde niet in staat te zijn
op het oogenblik eenige verdere opmer
kingen over deze aangelegenheid te ma
ken.
Op de vraag van Spears wanneer de
beantwoording mogelijk zal zijn, ont-
woordde Eden dat hij aan zijn eerste ant
woord niets kon toevoegen.
De Labour-afgevaardigde Thorne vroeg
vervolgens of het ontzaglijke geldbedrag,
dat Duitschland uitgeeft voor bewape
ning, niet algemeen opzien heeft gebaard.
Ook op deze vraag gaf Eden geen ant
woord.
(Vervolg op pag. 2).
De lijder kent maar al te goed de ellen
de, welke veroorzaakt wordt door rheuma
tische pijnen in de ledematen, lendenen,
heupen of gewrichten, doch gewoonlijk is
hem de werkelijke oorzaak van deze pijnen
niet bekend. Het is juist, dat een verblijf
in een vochtige omgeving, gevatte koude,
tocht, enz. dikwijls rheumatische pijnen
teweegbrengen, maar de werkelijke oor
zaak schuilt in het urinezuur, dat zich
tengevolge van trage werking van be
paalde organen in uw lichaam kon afzet
ten. Het bloed, dat niet meer goed gezui
verd wordt, voert dit urinezuur op zijn
omloop door het lichaam mede en dit kan
zich afzetten in de gewrichten of holle ge
deelten van het lichaam. En de scherpe
kanten dezer urinezuur-afzettingen ver
oorzaken de ellendige pijnen, die gij voelt,
als gij u beweegt, bukt of inspant.
Foster's Rugpijn-Nieren-Pillen worden
sinds de dertig jaren, waarin Holland ze
leerde kennen en waardeeren, door per
sonen uit uw eigen omgeving aanbevolen
tegen dergelijke verschijnselen. Zij ver
schaffen goed gezuiverd, levengevend
bloed. Zij zorgen, dat alle onzuiverheden,
die zooveel narigheid veroorzaken en lei
den kunnen tot allerlei zeer ongewensch-
te verwikkelingen, dagelijks uit het
lichaam worden verwijderd.
Verkrijgbaar bij apothekers en dro
gisten a 1.1.75 en 3.per doos,
omzetbelasting
inbegrepen.
Let vooral op
den juisten
naam.
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
Een inwendige stem had John gezegd,
dat dit komen zou; het was alsof hij het
wit de verte had zien aankomen een
langen weg af. En nu het hem had be-
1 eikt, nu zijn onbestemde, ongeformu
leerde vrees gestalte had gekregen in het
gesproken woord, verzette alles in hem
zich ertegen in een heftige_ intuïtieve
ontkenning. Hij hoorde den wind door de
seringenstruiken spelen, hij hoorde Jen-
«y's adem in hortende snikken gaan, hij
boorde Pamela Austin's heldere, hooge
jongensstem in de verte een stuk van een
jazz-deun zingen. En hij wachtte tot hij
weer in staat was rustig te spreken.
..Bedoel je.dat Anne krankzinnig
ls?"
Jenny barstte nu in woest huilen uit.
„Het het spijt me verschrikkelijk,
dat ik je pijn doe," verontschuldigde
John, van zijn stuk gebracht door haar
hevige emotie, zacht stamelend, „maar ik
®oest het weten. Dus je bedoelde dat?"
»0!" Het was een meelijwekkende jam
merkreet. Ze bedekte haar gezicht met de
handen en tusschen het huilen door hak
kelde ze: „O John, het breekt mijn hart!
Die arme, lieve Anne!"
Er haar slank figuurtje schokte in
krampachtig snikken.
X.
Anne Waveny trad in de lentezon naar
buiten en keek om zich heen. Een vrouw
die voorbijging staarde naar haar. Anne
keerde zich naar rechts en wandelde
weg; ze droeg het hoofd hoog en haar
hart klopte fel. Een minuut later was ze
de starende vrouw vergeten; ze zag op
naar den blauwen hemel die vol blij licht
was, keek naar een indrogend modder-
plasie op het plaveisel, een bewijs dat
het den afgeloopen nacht geregend had,
naar een klein meisje met rossig haar,
waarin de zonnestralen speelden, naar
een magere kat, die met glijdende tijger
bewegingen over den weg sloop en op
dat oogenblik waren al deze dingen mooi
en heerlijk voor haar. Een echte kat in
een echte Londensche straat, echte men-
schen, op boodschappen en broodwinning
uit, elkaar aansprekend en een vluchtig
praatje makend, een echt kind in een kin
derwagen. Toen ze het kind passeerde,
twinkelden er gouden vonkjes in Anne's
oogen en het kindje maakte een kraaige-
luidje, en stak een natbelurkt handje op.
Anne sloeg een hoek om en riep een
juist-passeerende taxi aan. Ze had zich
herhaaldelijk erin verdiept, dat dit alles
zoo zou zijn dag en nacht had ze eraan
moeten denken. Nu het eindelijk werke
lijkheid was, kreeg ze een sensatie alsof
ze vleugels had; ze voelde zich zoo intens
gelukkig, dat het geluk haar van den
grond scheen te tillen en voort te dragen
zonder dat zijzelf iets behoefde te doen.
Zij zat in de taxi en haar oogen dronken
gretig in wat zij op straat zag. Ze droeg
een aardig tweed mantelpakje en een
kleinen vilthoed. De mantel en de rok en
de hoed waren een paar jaar geleden
nieuw geweest. Ze waren nog nieuw
maar uit de mode! Het uiteidijk van de
vrouwen en meisjes, die de taxi voorbij
stoof, liet haar, zelfs bij den vluchtigen
blik dien zij op hen kon werpen, daar
over niet in twijfel. Wat zou Jenny wel
van haar kleeren zeggen? „Ik kan het
haar vragen ik kan Jenny vandaag
zien en spreken ik kan haar alles vra
gen wat ik wil!"
Anne Waveny zuchtte van geluk. Het
vooruitzicht Jenny te zullen zien bracht
een blos op haar wangen en dansende
lichtjes in haar donkerblauwe oogen.
Toen dwong ze zich 0111 rustig haar ver
dere plannen te overwegen. Dansende
gedachten waren heel mooi en aardig,
maar ze moest practisch zijn er was
nog ontzettend veel te doen voor ze naar
Jenny kon gaan.
Ze had als adres het hotel opgegeven,
waar zij en juffrouw Jones ruim een jaar
geleden hadden gelogeerd. Maar toen de
taxi de welbekende straat indraaide,
kwam een ondefineerbare gewaarwording
van afschuw over haar. Ze had er geen
idee van gehad, dat ze op die manier zou
reageeren! Het was onredelijk, ongerijmd,
mal, maar het geval was er onmisken
baar en onontkoombaar.
De naam van een ander hotel flitste
haar door den geest. Handelend in een
opwelling gaf ze door de spreekbuis het
adres aan den chauffeur. En terwijl ze
weer achterover leunde, gleed het afgrij
zen» de verschrikkingen van haar af
ze trilde van opluchting. Het hotel waar
heen ze nu reed, zou precies zijn wat ze
hebben moest: ijselijk netjes, met een
vleugje van stille deftigheid, en niet duur.
Aurora Fairlie logeerde er altijd als ze
in Londen was. Even glimlachend vroeg
Anne Waveny zich af waar Aurora nu
zou zijn en wat ze wel uitvoeren mocht.
Enkele minuten later deelde ze aan een
lustelooze vrouwelijke hotelbediende mee,
dat ze voor eenige uren de beschikking
over een kamer wenschte. Een sleutel
werd haar in de hand geduwd, een regis
ter haar toegeschoven om te teekenen,
zonder dat het nurksche meisje achter de
lessenaar zelfs de oogen opsloeg. Anne
had 'n beetje het gevoel van een koude
douche ze verlangde naar een mede-
mensch tegen wie ze kon zeggen: „O, ik
ben toch zoo verschrikkelijk gelukkig!"
Zet zette haar naam in het register en
juist toen ze het boek weer wilde terug
schuiven, viel haar oog op Aurora Fair-
lie's fantastische handteekening boven
aan de linksche bladzijde: groot, dik,
eigengereid.
Anne zocht haar heil op de kamer, die
haar was aangewezen. Van alle menschen
die. ze kende, was Aurora Fairlie wel de
laatste die ze begeerde te ontmoeten.
Haar ademhaling ging 'n beetje gejaagd
toen ze de deur sloot en de suitcase op
1-et bed zette.
Aurora! Wat '11 onpleizierig toeval, dat
die nu net hier moest zijn.De kwestie
was, wat wist Aurora precies? En alleen
Jenny kon die vraag beantwoorden. Ten
slotte kwam ze met haar gedachten altijd
weer bii Jenny uit.
Anne liep van het bed de kamer door
naar de toilettafel. Lang en ernstig be
studeerde ze haar spiegelbeeld. Toen zette
ze haar hoed af. Neen, zóó kon ze niet
naar Jenny gaan haar haar was niet
om aan te zien! Dat moest eerst behoor
lijk bijgeknipt en geonduleerd worden.
Overigens er was iets dat haar vreemd
aandeed in wat zij zag. Haar huid had
die bleeke, bijna vale tint, die het gevolg
is van lang binnenshuis zijn. Ze wreef
haar wangen en toen het bloed krachtig
erheen stroomde, en ze wat meer kleur
kreeg, vond ze dat ze een beetje meer op
zichzelf leek. Ei' waren donkere kringen
onder haar oogen en haar gezicht was
mager, veel magerder dan een jaar ge
leden. En in dat smalle ovaal leken haar
cogen eigenaardig groot. Van de gelijke
nis met Jenny was niet veel te bespeuren.
Met een ontevreden beweging liep ze
van den spiegel weg en ging naar het
bed terug. Ze zette zich op den rand.
opende de suitcase, rommelde erin en
haalde drie oude brieven te voorschijn.
Ze waren geadresseerd aan Miss Anne
Jones. Anne haalde ze uit de enveloppen,
scheurde die in heel kleine stukjes en
gooide de snippers uit het raam. Vervol
gens nam ze de brieven op en begon die
door te elezen. Ze waren alle drie van Mr.
Oarruthers, niet getypt door een of an
dere bediende, maar in zijn eigen hand
schrift.
De eerste, juist een jaar geleden geda
teerd, begon:
Geachte Miss Jones,
„Tot mijn diep leedwezen moet ik 11
op de hoogte stellen van het plotseling
overlijden van uw vader...
Anne las den brief ten einde en ver
scheurde hem toen. De tweede brief begon
eveneens met een betuiging van leedwe
zen. Ditmaal betreurde Mr. Carruthers
het, haar te moeten mededeelen dat haa*
naam niet voorkwam in haars vader»
testament en dat alles aan haar zuster
was nagelaten. Een diepe schaduw lag op
Anne's gezicht, toen ze de snippers naasx
die van den anderen brief legde.
Aan den derden brief besteedde ze meer
tijd.
Geachte Miss Jones.
„Uw zuster stelt er prijs op u te doen
weten, dat zij een zoon heeft; thans een
maand oud. Tegelijk laat ze 11 mededee
len dat zij en de jonggeborene wel zijn.
Uw andere zuster is het geheele jaar op
reis geweest met juffrouw Dageraad.
Uw zuster wenscht dot dit 11 bekend ls.
Wilt u zoo goed zijn mij te telefoneeren,
voor u zich in verbinding stelt met uw
zuster?
Met de meeste hoogachting,
Uw dw„
L. Austin Carruthers."
Anne klemde het hoekje van haar mond
tusschen haar lippen, terwijl ze het ourter-
wetseh-vormelijke epistel las. Ze zou niet
alleen Jenny zien, maar ook .Tenny's
baby! Wat leuk. wat onuitsprekelijk leuk!
Leuk vreemd Jenny met een baby....
Ze sloot de oogen en trachtte zich het ta
fereeltje voor te stellen. ATaar alleen Jen-
ny's gezicht wilde voor baar geestesoog
opdoemen. En niet .Tennv's gezicht, zoo
als ze het 't liefst wilde zien. maar zoo
als ze het de laatste maal gezien nad:
bleek tot de lippen, de oogen wijd en ver
wilderd van verschrikking.
(Wordt vervolgd).
