Buitenlandsch Overzicht
HONIG'S BOUILLONBLOKJES th ans 6 voor 10 ct.
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
naar SIEGERS
BINNENLAND
7431
EERSTE BLAD
ZATERDAG 12 MEI 1934
62ste JAARGANG
De blijde intrede van het
Belgische Koninklijk paar.
Voor alle
Uurwerkreparatie
Ongeldige executies.
De Indische verlof-
traktementen gewijzigd.
De kennisgeving der
N. S. B. betreffende
„gevaarlijke politieke
tegenstanders".
Patricia Wentworth
H
CC'RANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en W'est-Indië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4 ct.fr. p.p 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 11.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij vh C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Lngez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Frankrijk weigert iedere vermindering of beperking van zijn
bewapening. De Ver. Staten blijven betaling van oorlogs^
schulden eischen. De herleving in Duitschland is grootendeels
kunstmatig. - Engeland en Japan.
Weer het
ontwapeningS'
vraagstuk.
Het ontwapenings-
vraagstuk blijft onze
aandacht eischen ook
vooral in verband met
het feit, dat Duitsch
land verklaard heeft
Jak te hebben aan de verdragen, waarin
het iedere bewapening verboden wordt en
nu het bezig is zich te herwapenen.
De diplomatieke corr. van de Daily
Telegraph" schrijft, dat men in diploma
tieke kringen thans toegeeft, dat Frank
rijk bii het weer bijeenkomen van de cen
trale commissie der ontwapeningsconfe
rentie op 29 Mei zal blijven weigeren toe
te stemmen in vermindering of beperking
van zijn huidige strijdkrachten.
Men geeft voorts toe, dat een Engelsch
voorstel, inzake een nieuw waarborgstel-
se], dat Engeland zou kunnen aanbieden,
de vérgaande eischen van Frankrijk zou
kunnen bevredigen.
Frankrijk, vervolgt het blad, zal zijn
standpunt rechtvaardigen met een verwij
zing naar de Duitsche herwapening. Het
Is echter hoogst onwaarschijnlijk, dat
Frankrijk den Volkenbondsraad zal ver
zoeken een onderzoek in te stellen naai
de vermeende Duitsche wapening, op
grond van art. 213 van het verdrag van
Versailles. Zulk een stap zou Frankrijk in
een moeilijke positie kunnen brengen,
voor het geval Duitschland botweg met
„neen" mocht antwoorden, onder het argu
ment, dat Frankrijk door zijn weigering
om te ontwapenen het verdrag zelf heeft
geschonden.
Bovendien heeft Frankrijk door zijn
toetreden tot de verklaring der vier mo
gendheden van 11 December 1982, waarin
de Duitsche rechtsgelijkheid is erkend,
volgens de meening van vele deskundigen
op het gebied van het internationale recht,
het recht verloren den terugkeer naar de
oorspronkelijke militaire clausules van het
verdrag van Versailles te eischen.
De Engelsche en de Italiaansche regee-
TEVFIK RUSTI BEY,
minister van buitenlandsche zaken in
Turkije, die vermoedelijk op de Ont
wapeningsconferentie de kwestie van
de fortificaties aan de Dardanellen
ter sprake zal brenpen.
ring hebben volstrekt duidelijk gemaakt,
dat volglens hun meening de kwestie van
de Duitsche bewapening sedert lang uit de
juridische sfeer in de sfeer der billijkheid
en practische doelmatigheid is gekomen.
Sir John Simon heeft er in diplomatieke
besprekingen, welke niet lang geleden zijn
gehouden, zelf op gewezen, dat er een in
ternationale moraal bestaat, welke boven
de zuivere rechtsopvatting uitgaat. Hier
door zou een poging om in geval van een
Duitsche weigering „sancties" toe te pas
sen", die het gevaar van oorlog zouden
meebrengen, geen Europeesche algemeene
instemming in den Volkenbondsraad vin
den. Het is ook zeer onwaarschijnlijk, dat
Polen grootere bereidwilligheid aan den
dag zou leggen om zulk een stap goed te
keuren dan Engeland en Italië. Slechts
Tsjecho-Slowakije zou het misschien aan
durven actief met Frankrijk samen te
werken.
Wat België betreft, de Belgische minis
ter-president De Broqueville heeft reeds
eenige weken geleden verklaard, dat een
beroep op art. 213 van het vedrag van
Versailles of de toepassing van het artikel
zonder Engelsche en Italiaansche goed
keuring en medewerking onmogelijk is en
dat België niet zou kunnen deelnemen aan
een preventieven oorlog, waarop het bij
toepassing van het artikel zou uitloopen.
Dientengevolge zijn velen van meening,
dat Frankrijk zich er toe zal beperken
waarborgen voor het voortbestaan van de
gedemilitariseerde Rijnland-zone te ver
langen.
De oorlogs-
schulden
In ons vorig num
mer hebben we ge
schreven over de oor-
logsschulden en daar
bij gezegd, dat Ame
rika betaling van de schulden eischte, om
dat het heel logisch redeneerde als jullie
millioenen uit kunt geven voor je bewa
pening, daar in Europa, dan zal je eerst
eens je verplichtingen na moeten komen
van de schulden, die je gemaakt hebt voor
de slachtvelden uit den wereldoorlog. Vol
komen juist.
Nu lezen we in de „Nwe Rott. Crt.":
President Roosevelt heeft gister te
Washinton in het Congres verklaard, dat
de Ver. Staten blijven vasthouden aan
hun recht op betaling der oorlogsschulden.
Echter zou ten aanzien van staten, die in
moeilijkheden verkeeren en die dus een
zekere ontheffing zouden vragen, een on
derzoek ingesteld worden. In hoeverre
token-payments op 15 Juni aanvaard wor
den, zou de president in elk afzonderlijk
geval onderzoeken.
Er zijn volgens Roosevelt nog geen on
derhandelingen met eenige vreemde mo
gendheid geopend ten aanzien van de be
taling van 15 Juni. Er is ook geen enkel
verzoek om vermindering van betaling in
gediend.
Roosevelt liet geen twijfel, dat de
Ver. Staten aan betaling blijven vast
houden en tot geenerlei herziening
bereid zijn.
Na Roosevelt's verklaring heeft de de
mocraat Caldwell een motie ingediend om
een commissie te benoemen, die zou on
derzoeken in hoever de Ver. Staten leve
ring van tin voor commercieel en even
tueel voor oorlogsgebruik in de plaats van
oorlogsvorderingen zouden kunnen accep
teeren. Amerika koopt jaarlijks voor 85
millioen dollar aan tin en 85 pet. daarvan
komt van maatschappijen onder Engelsche
controle.
Staatssecretaris Huil zeide, dat hij de
instelling van een zoodanige commissie
goedkeurde.
Kunstmatige
herleving in
Duitschland
De plannen van
Hitier moeten slagen,
is het niet in de prac-
tük, dan toch op pa
pier en de buitenwe
reld moet vooral de
gedachte krijgen, dat het nationaal-soeia-
lisme tot grooten zegen voor het Duitsche
volk is. Groote metingen moeten getuigen
van het geweldig enthousiasme voor den
Ledier en de beweging. Wie echter leest
op welke wijze de massa naar deze mee
tings toegestuurd worden, heengejaagd
zou men ook kunnen zeggen, diens bewon
dering voor het massale van deze betoo
gingen verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Men tracht in alles den schijn op te hou
den, dat het op rolletjes gaat in het derde
rijk. Zoo ook met de bestrijding van het
werkloozenvraagstuk. De wijze waarop het
aantal werkloozen verminderd is, laat veel
te wenschen over. Zoo schrijft de Berlijn-
sche corr. van de „Daily Telegraph" aan
zijn blad:
De Duitsche zakenman staat voor een
raadsel. In officïeele nazi-kringen vertelt
men hem, dat de herleving aan den gang
is en men wijst ten bewijze op de vermin
dering van het aantal ingeschreven werk
loozen, maar een groot zakenman, met
wien ik den algemeenen toestand van han
del en industrie besprak zeide mij:
Duitschland oecononïisChe positie kan
door één woord gekenschetst worden, maar
ongelukkiger wijze is het een woord dat u
niet kunt laten drukken.
Mijn eigen waarnemingen zijn daarmee
in overeenstemming.
De uitvoer blijft afnemen en de twee
hoofdoorzaken hiervan zijn, dat Duit
sche goederen te duur zijn wegens de
positie op de wisselmarkt en dat de
oeconomische boycot Duitschland af
zetgebieden heeft doen verliezen, in
sommige gevallen waarschijnlijk voor
altijd.
Met dalende uitvoercijfers en stijgende
voorraden is de z.g. herleving slechts
kunstmatig. Fabrikanten moeten blijven
produceeren om hun arbeiders aan den
gang te houden en ontslagen zijn niet ge
oorloofd zonder officieele toestemming.
Een firma, die door overmaat van produc
tie haar fabrieken één week sloot, heeft
haar arbeiders, omdat zij toch loon moest
uitkeeren, een week naar Beieren op va-
cantie gezonden.'
Zooiets wordt dan door de Nazi-propa-
gandadienst uitgebazuind als een „prach
tig voorbeeld van de kameraadschap tus-
schen werkgevers en werknemers". De ge
middelde loonstandaard blijft dalen en het
aantal werkuren blijft toenemen en de
index van het levensonderhoud op den
basis van 100 in I913/'14, is weer gestegen
van 117 in Januari '33 tot 120 in Maart j.1.
Sinds begin 1933 is de productie in be
drijven die van Staatswege gesubsidieerd
worden met 94 procent gestegen, in de an
dere bedrijven daarentegen slechts met 17
procent. Hieruit blijkt het kunstmatige
element in de z.g. herleving wel het dui
delijkst.
De woordvoerder
van de Japansehe re
geering heeft inzake
de rede van Rundman
gezegd, dat Japan
thans maatregelen overweegt om aan den
nieuwen toestand het hoofd te bieden. Wij
moeten zoo zei hij onze rechten op
grond van het handelsverdrag bescher
men, maar er is een uitgebreid onderzoek
noodig om na te gaan of de Britsche han
delwijze met dit verdrag in strijd is.
Uit Tokio wordt nog gemeld:
Het is uitgelekt, dat de Britsche zaak
gelastigde, Charles Dodd, bii het interview
met den onder-minister van buitenland-
sche zaken, Sjigemitsoe, de door Sir John
Simon in het Lagerhuis afgelegde verkla
ring nopens de bespi-ekingen tusschen
Hirota en den Britschen ambassadeur
over de Japansehe politiek ten aanzien
van China heeft uiteengezet.
Dodd verzekerde Sjigemitsoe, dat Groot
Britannië de Japansehe beweging, zooals
uiteengezet door Hirota, speciaal ten aan
zien van de omstandigheid dat Japan niet
onverschillig kan blijven nopens eenige
actie van eenige mogendheid in welken
vorm ook, welke er op berekend zou zijn
den vrede en de orde in Oost-Azië te on
dermijnen, begrijpt. Dodd voegde hieraan
toe, dat zulks overeenstemt met de Brit
sche politiek nopens Oost-Azië.
R1CARDO SAMPER,
de nieuwe eerste minister van Spanje.
Antwerpen het eerst aan de beurt.
De correspondent van de Nw. Rott. Crt.
te Brussel meldt:
Volgens een oude traditie zal het jonge
koninklijk paar, na het einde van den offi-
cieelen rouw, „zijn „blijde intrede" doen in
de voornaamste steden van het land. On
der deze steden komt Antwerpen het eerst
aan de beurt. De blijde intrede aldaar zal
19 Augustus a.s. vier dagen na het
eindigen van den rouwtiid plaats heb
ben en samenvallen met de viering van
het eeuwfeest der geboorte van Peter
Benoit. Koning Leopold en koningin
Astrid zullen, blijkens een mededeeling
van het hof, bij deze gelegenheid de open
luchtuitvoering van „De Oorlog", het
breedst opgevatte werk van Benoit, bij
wonen.
Men schrijft uit Hongarije aan de Nw.
Rott. Crt.:
In Hongarije bestaat, evenals in ver
schillende andere landen, de bepaling,
dat men, om in bepaalde ambten, o.a. ook
het beulsambt, te kunnen worden benoemd,
nooit te voren door een rechtbank ver
oordeeld mag zijn. Bij den beul Janos
Kovacs heeft zich thans het geval voor
gedaan, dat gebleken is, nadat hij reeds
jaren als zoodanig heeft »gefunctioneerd«,
dat hij tien of twaalf jaar voor zijn be
noeming wegens het een of ander onbe
duidend vergrijp, inderdaad veroordeeld
werd, wat Kovacs, die thans onmiddellijk
ontslagen is, verzwegen had. Daar Kovécs,
volgens de wettelijke bepalingen, niet
had mogen worden benoemd en hij dien
tengevolge ook niet had mogen functio-
neeren, blijken de door hem uitgevoerde
executies achteraf ongeldig te zijn.
HET RITUEELE MOORD-XUMMER
VAN DE STURMER.
In verband met het protesttelegram, dat
de Duitsche Joden via hun rijks vertegen
woordiging naar aanleiding van het ritu-
eele moord-nummer van de „Stürmer"
aan Hitier hebben toegezonden, merkt de
„Deutsche Freiheit" van den 8 Mei j.1. op,
dat dit protest het eerste is, dat sedert
het bestaan van het Derde Rijk door een
autoritaire Duitsch-Joodsche instantie
officieel tot de Nationaal Socialistische
regeering is gericht.
Wat den inhoud van het ritueele moord-
nummer betreft, wordt opgemerkt, dat
Julius Streicher daarbij gebruik heeft
gemaakt van het materiaal, hetwelk door
den .Bund völkischer Europaer", door
het Rijksministerie van Propaganda opge
richt en door zijn onderafdeeling, de
„World League against the Lie" wordt
verspreid.
Dit materiaal aldus het blad
wordt ook reeds door talrijke Nationaal
Socialistische bladen gebruikt. Voorts
zouden in verband met het door de
„Stürmer" beweerde Joodsche moordplan
tegen Hitier in het buitenland ansichts-
kaarten zijn verspreid, op welke het hoofd
van Hitier op een offer-altaar zou zijn
afgebeeld
DE AANSLAG OP DOLLFUSS.
Een jeugdig Duitscher gear
resteerd.
Oostenrijksche gendarmes hebben een
17-jarigen Duitscher, Hans Günther
Patzig, aangehouden, die Zaterdag uit
Dresden naar Oostenrijk was vertrokken
met het voornemen een aanslag te doen
op het leven van den Oostenrijkschen
bondskanselier Dollfuss.
In het Staatsblad is afgekondigd een
Kon. besluit tot nadere wijziging van het
reglement op het verleenen van verlof, na
opzending naar Nederland, aan militairen
beneden den rang van onderluitenant, be-
hoorende tot of gedetacheerd bii de troe
pen in Suriname en Curacao.
In dat reglement was bepaald, dat het
normaal maandelijksch verloftraktement
der onderofficieren beneden den rang van
onderluitenant berekend wordt naar den
volgenden maatstaf: 100 pet. van de eerste
125 der maandelüksche bezoldiging; 80
pet. van de tweede 125; 60 pet. van de
volgende 250 en 40 pet. van de volgen
de 500.
In het thans afgekondigde Kon. besluit
is deze berekening als volgt geregeld:
100 pet. van de eerste 100 der maande
lüksche bezoldiging;
80 pet. van de volgende 100;
60 pet. van de volgende 300, en
40 pet. van elk volgend bedrag.
Dit besluit heeft terugwerkende kracht
tot 1 April, doch is niet van toepassing op
de verloven, welke vóór dien datum z'yn
ingegaan.
Het Volk geeft reproducties van de
kennisgeving.
Onlangs heeft „Het Volk" een bericht
gehad, volgens hetwelk er een circulaire
van de N.S.B. aan de leden was rondge
zonden, waarin den volgelingen van den
heer Mussert wordt opgedragen, namen
én adressen van „gevaarlijke politieke te
genstanders" in hun onmiddellijke omge
ving op te geven, opdat zoo noodig de
groepsleiding met „alle factoren" reke
ning zou kunnen houden. Het blad zag
hierin het aanleggen van zwarte lijsten ter
voorbereiding van de concentratiekampen.
Het nadien verschenen nr. van het N.S,
B.-orgaan „Volk en Vaderland" heeft hier
op niet gereageerd.
In „Het Volk" van Dinsdagavond zijn
nu foto's van het stuk afgedrukt. De voor
pagina draagt het hoofd „Nationaal-Soeia-
listische Beweging in Nederland" en het
driehoekig embleem der N.S.B.; daarnaast
de plaatsnaam Amsterdam. De kennisge
ving vangt aan met de woorden: ,Bii gele
genheid van de gelofte-aflegging heb ik
u het volgende mede te deelen:" Enz. Zij
is dus blijkbaar een formulier van kennis
geving aan nieuwe leden. Daaraan zijn
pagina's met „wenken" toegevoegd, waar
van eeneens een gedeelte door „Het Volk"
is gereproduceerd en wel dat gedeelte,
waarop als wenk 9 de gesignaleerde zin
snede voorkomt:
„Let op uw onmiddellyke omgeving en
e u
e t o n
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
22)
John kookte inwendig. „Ga voort," ver-
tocht hy stug. Zyn lippen trokken strak.
„Het is geweldig beroerd om zooiets te
moeten zeggen," ging Nichoias wenk
brauwfronsend voort. „Maar er zit niets
ouders op. Anne is door en door slecht
oen dievegge, als je 't weten wilt."
Het woord trof John als een harden
klap. Het was niet waarop hij gerekend
had. Hy wist wel niet goed wat hy anders
"verwacht had maar d i t niet, dit in
geen geval. Een dievegge! Het woord gaf
hem een huiverig gevoel.
..Onbegrypelyk hè?" vroeg Nichoias.
«Je zult het evenmin kunnen gelooven
ais wij eerst. Maar nu ik al zooveel heb
losgelaten, kan ik je beter alles vertellen.
Dit is geen onderwerp waar je graag dik
wijls over praat."
«Neen."
«Het gebeurde kort voor Jenny en ik
'ouden trouwen. Het heeft Jenny haast
■vermoord. En het is Sir Anthonv's dood
geweest."
«Wat is er dan gebeurd?"
„Jenny logeerde in Londen by haar
feettante, Mrs. Courtney. Tegen het eind
van haar verblijf kwam Anne voor een
paar dagen. Mrs. Courtney kon haar niet
te logeeren hebben ze was eigenlyk
nooit byzonder op Anne gesteld. Zij is een
verbazende verstandige vrouw, een vrouw
met doorzicht en menschenkennls „even
een nadenkende pauze, „neen, ze mocht
Anne nooit."
„En?"
„Anne ging in een hotel met haar oude
kindermeid, juffrouw Jones. Zij en Jenny
zouden samen naar Waveney teruggaan.
Nu, Jenny ging by Mrs. Courtney weg en
haalde Anne van het hotel. Ze nam haar
in 'n taxi mee naar't atelier van de costu-
mière, waar ze haar bruidsjapon voor de
laatste maal moest passen, terwijl juffrouw
Jones de bagage naar het station bracht.
Opeens riep Anne iets tegen den chauf
feur. Jenny begreep niet wat er gaande
was; Anne liet de taxi stoppen, ze moest
eruit, zei ze. En ze voegde erbij: „Ga jy
maar vast naar Waveney, ik kom met
den volgenden trein. Als ik niet komen
kan, schrijf ik wel." Ze stapte uit en ging
te voet verder. Jenny was vreeselyk ge
schrokken ze had geen idee wat de
reden van Anne's eigenaardig gedrag kon
zyn en wist niet wat ze beginnen moest!
Ten slotte reed ze maar verder naar het
station, waar ze juffrouw Jones trof, met
wie ze naar Waveney ging. Anne kwam
niet met den volgenden trein; ze kwam
heelemaal niet. Jenny durfde het gebeur
de niet aan haar vader te vertellen. Ze zei,
dat Anne by kennissen was blijven logee-
ren. Twee dagen daarna kreeg juffrouw
Jones een brief van Anne; aan het adres
van haar getrouwde dochter in Chapham.
Anne schreef dat ze gearresteerd Avas
w egens diefstal."
„Wegens diefstal van wat?"
John's geest was buitengewoon helder
en werkte intens. Al den tijd dat Nichoias
praatte, pikte hy hier en daar kleine by-
zonderheden op en voegde hij deze details
aaneen later moest hij ze allemaal nog
eens zorgvuldig nagaan, bedacht hy.
„Wegens diefstal van w at?" herhaalde hy
en keek Nichoias met een harden, beslis
ten blik aan.
„Van een parelsnoer. Je zult misschien
hebben opgemerkt dat Jenny nooit parels
draagt. Nu weet je de reden. Anne is den
winkel, van een zekeren Morley binnen
gegaan, een bekend juwelier in Londen,
zooals je misschien weet, nam een snoer
parels weg, ter waarde van ongeveer acht
honderd pond en legde er een imitatie
voor in de plaats. Dit gebeurde 's mor
gens; ze zag kans ongemerkt, met haar
buit weg te .komen. Toen ze met Jenny in
de taxi zat, kwamen ze voorbyden winkel
en Morley zag haar. Hij was toevallig
naar buiten gekomen om even naar iets
in zijn étalage te kijken. Hy sprong on
middellijk in een taxi en ging ze achterna.
Ze had tenminste het fatsoen om Jenny
er buiten te laten blijven of ze dacht
misschien dat het haar eerder gelukken
zou te voet weg te komen. Maar het slot
was dat Morley haar te pakken kreeg en
haar liet arresteeren. Het collier zat in
haar tasch. Ze gaf, goddank, den naam
Annie Jones op."
„Vertel verder," drong John.
Nichoias haalde de wenkbrauwen op.
„Jenny probeerde de heele zaak voor
baar vader geheim te houden. Hy stak in
een slecht vel hy had een geweldigen
deuk gekregen nadat zijn zoons gesneu
veld waren. Juffrouw Jones hielp een
handje. Ze vertelde den ouden heer dat
Anne ziek was dat ze in een verpleging
in de stad lag en geen bezoek mocht heb
ben. Arme Jen! Het moet ontzettend moei
lijk voor haar gew eest zijn. Ze deden het
voorkomen alsof ze iederen dag telefo
neerden hoe het ging. Het was afschuw-
lijk. Inmiddels werd ons huwelyk voltrok
ken. Jenny vertelde mij alles toen wy een
week getrouwd waren, een paar dagen
daarna kwam een telegram van juffrouw/
Jones dat ons naar huis riep. Sir Antliony
was op een of andere manier achter de
waarheid gekomen en hy was er kapot
van. Het gaf hem den genadeslag. Jenny
was er ook heelemaal door in de war.
Mooie familiegeschiedenis, wat?"
„Verschrikkelijk!" gromde John.
„De rest is gauw verteld. Ze werd ver
oordeeld en kreeg een jaar. Ze is pas uit
de gevangenis en ze had de brutaliteit om
bier te komen en zich aan Jenny op te
dringen."
Er viel een stilte.
„Wie weet het?" vroeg John toen.
„Jenny en ik, juffrouw Jones, Garru-
thers en jij."
„En Miss Fairlie?"
„Jenny heeft het haar gisteren verteld
ze moest wel, omdat als de menschen
baar het vuur aan de schenen legden, ze
hen wijsgemaakt heeft dat Anne op reis
was met Aurora."
„Juist." John wendde den blik af.
Er was een nieuwe pauze nu, langer
dan zooeven. Juist toen Nichoias de stilte
beklemmend begon te vinden, keek John
hem weer aan.
„Veranderde Sir Anthony zijn testa
ment voor bii stierf?"
„Ja gelukkig wel; het geeft ons de
r.ween in de. hand. Anne verwachtte scbün-
linnr dat wy banv met onen armen zonden
ontvangen, alsof er niets gebeurd was.
Wat my betreft mag Jenny haar de helft
van de erfenis geven, onder voorwaarde
dat ze voorgoed uit Engeland w eggaat en
zich hier nooit meer vertoont,"
Nogmaals een zwygen. Dezen keer
wendde John het hoofd niet af, integen
deel, zijn oogen waren met een critischen
blik aan Nichoias Marr's gezicht gehecht
en in die oogen was een zweem van sar
casme en iets van weerzin. Een stroeve,
onverbiddelijke trek verhardde de lynen
om mond en kin.
„Heb jy dat aanbod gedaan," vroeg
John.
„Jenny heeft het liaarjgisteren voorge
steld."
John voegde deze mededeeling bij de
andere details.
„En wat heeft ze geantwoord?"
Nichoias haalde de schouders op.
„Ze is haastig weggegaan om haar
trein te halen. Ze heeft er niets op gezegd
en Jenny was natuurlijk te ontdaan om
op antwoord aan te dringen."
Eén moment voelde John weer de wan
hoop in Anne's greep om zyn 'arm, zag
hy haar blinde, smartelijke oogen voor
zich.
„Je denkt dus dat ze geen antwoord ge
geven heeft? Ik geloof dat je je vergist."
„Wat wat bedoel je?"
„Je zegt dat Jenny haar geld.heeft aan
geboden om van het tooneel te verdwij
nen en dat ze geen antwoord op dat voor
stel gegeven heeft. Ik geloof dat ze dat
wèl heeft gedaan. Ze is niet naar het hotel
teruggegaan. Weet jij waar ze nu is?"
„Geen flauw idee. Maar ik vlei mezelf
niet met de hoop, dat we haar kwijt ziin."
John knikte.
„Je weet niet waar zij is; en ie zult dat
ook niet gewaar worden dat is mijn
opinie. Ik geloof dat Anne jullie haar
antwoord gegeven heeft door niet naar
het hotel terug te gaan."
„Zoo, denk je dat? Ik wilde dat ik er
ook zoo over kon denken!"
John klemde nydig zijn kaken opeen.
„Ik wil weten hoeveel geld ze heeft."
„Ook hiervan heb ik geen flauw idee."
„Heeft ze geen geld van zichzelf?"
„Neen."
„Maar ze had toch zeker wel geld bij
zich?"
„Dat zal wel." Het scheen Nichoias niet
bijster veel belang in te boezemen.
„Veel kan 't in elk geval niet geweest zyn,"
verklaarde John. „Wat zal zoo'n meisje in
haar beurs hebben 'n paar shilling
zeg één, hoogstens twee pond! En daar
van heeft ze haar hotel betaald; ze heeft
een taxi gehad; die een heelen tijd heeft
moeten wachten. Ze zal niet veel overge
houden hebben nadat ze haar kaartje naar
de stad had genomen." John stond op.
„Dank je voor je inlichtingen. Ik zal wel
zien."
„Wat ben je in vredesnaam van plan?"
stiet Nichoias uit, hem aanstarend.
John keek over ziin schnndec. terwijl hy
naar de deur lien. „Wat ik van plan ben?
Anne te vinden."
Wordt vervolgd).
