Buitenlandsch Overzicht.
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
7434 EERSTE BLAD
ZATERDAG 19 MEI 1934
62ste JAARGANG
Zou dit jaar de sla zelfmalscher zijn
Malsche sla is er altijd geweest, maar
dit voorjaar is er voor het éérst Saladine.
En deze allervoortreffelijkste slaolie
geeft, volgens de ^ondervinding van
duizenden huisvrouwen, aan de voor-
j jaars-sla zooveel zachtheid en aroma,
dat in dezen tijd van het jaar geen
groente zoo graag gezien wordt op tafel,
als de jonge salade. Gebruik dus voor
sla, mayonnaise en voor alles waar sla
olie bij te pas komt
Een verjaardag met een
weinig opwekkenden
terugblik.
DIE ELLEMDIGE RUGPIJN.
Patricia Wentworth
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant fl.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen-
land f 2.— Nederl. Oost- dn West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4ct. ;fr.p.p. 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, 1.50, f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN
20 ct. per regel (galjard). Lngez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, tè koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Een Engelsch voorstel tot een verbod van wapenlevenng aan de
oorlogvoerende landen in Zuid-Amerika. - Zal de ontwapenings
conferentie worden verdaagd of niet? - Een rede van Hitier.
De oorlog
tusschen Bolivië
en Paraguay
We hebben in ons
vorig overzicht ons
gemoed gelucht over
de misdadige leverin
gen van oorlogstuig
aan Bolivia en Para
guay, de Zuid-Amerikaansche staten, die
er zelf geen wapen- of munitiefabrieken
op na houden en de middelen voor hun
gemeenschappelijken menschenmoord dus
van elders moesten betrekken. De parti
culiere wapenfabrikanten in Engeland en
Amerika ontzagen zich niet, terwille van
den smeer, wapens en munitie te leveren.
Donderdag is nu een en ander in den
Volkenbondsraad te Genève ter sprake
gekónien toen heeft de Engelsche gede
legeerde, Eden, het voorstel gedaan om
een verbod op den wapenuitvoer naar
beide partijen uit te vaardigen.
De Britsehe regeering kan öe alge-
meene conclusie van het rapport van de
Chacocommissie aannemen, en ls van niee-
ning, dat het door deze commissie voor
gestelde vredesverdrag een eervolle op
lossing zou zijn.
Hierna wees Eden er op, dat het rap
port, ook aan de andere landen de ge
legenheid biedt den oorlog te coen sta
ken. Hij herinnerde dat verleden jaar-
de Fransehe en Engelsche regeering sa
men een voorstel hadden gedaan om een
embargo uit te vaardigen, dat toen niet
is uitgevoerd omdat men een spoedige
oplossing van het conflict verwachtte.
Nieuwe onderhandelingen hierover zijn
thans noodig en Eden stelde voor, dat de
Volkenbondsraad onmiddellijk aan-andere
landen wier medewerking noodig is (Ver.
Staten) een telegram zou zenden om hun
te verzoeken mede te werken.
•Eden wees er verder op, dat regeerin
gen zijn, niet in staat den wapenuitvoer
te verbieden en meende, dat hei zoo'm be
langrijke aangelegenheid betreft, dat zij
de wettelijke maatregelen zouden moeten
némen om bij een algemeen embargo van
wapenen zich te kunnen aansluiten. Ook
dé omliggende landen zouden kunnen hei
pén door een strenge controle uit te oefe
nen op het vervoer van wapenen door
déze landen naar de strijdende partijen.
Het is de plicht van den Volken
bondsraad een eind te maken aan de
zen doelloozen strijd.
De Fransehe gedelegeerde sloot zich
onmiddellijk bij het voorstel van Eden
aan. Men verwacht dat alle raadsleden
hetzelfde zullen doen en dat de Raad het
onderhandelen met de andere staten, voor
al met de Ver. Staten, aan een Raads
commissie van drie onder voorzitterschap
van den Mexicaan Najera zal overlaten,
die met spoed aan het werk gezet zal
worden.
Verdaging der
ontwapenings
conferentie
We liebbên vodr de
ontwapeningsconfe
rentie eens het beeld
gebruikt van de twee
Schotten, die op een
weg naar een schild
pad stonden te kijken, wiens kop van zijn
romp gescheiden was, maar die zijn poo-
ten nog bewoog. De een beweerde dat hij
dood w as, omdat hij geen kop meer had,
de ander dat hij nog leefde, omdat zijn
pooten nog bewogen. Terwijl ze daarover
heftig stonden te delibereeren kwam een
derde Schot voorbij, die besliste, toen
hem naar zijn meening werd gevraagd,
dat het dier dood was, maar dat het zich
daarvan nog niet bewust was. Zoo, zeiden
we, is het niet de ontwapeningsconferen
tie, ze is dood, maar is er zich nog niet
van bewust en ook is het overlijden nog
AUTEUR HENDERSOy,
Voorzitter der Ontwapeningsconferentie
niet officieel aangegeven en nu heeft
Arthur Henderson, de voorzitter der ont
wapeningsconferentie, de openingszitting
aan de hoofdcommissie vastgesteld op
Dinsdag 29 Mei, des middags te 3 uur 20
min., terwijl het bureau der conferentie,
den dag tevoren, om half vier, in ge
heime zitting bijeen zal komen.
Crt. meldt daarover aan zijn blad o.m.:
Terwijl een deel der bladen ondanks
Zekere tegenspraken blijft uitgaan van
de gedachte, dat tot den dood der ontwa
peningsconferentie reeds zoogoed als be
sloten is, ontkent de diplomatieke cor
respondent van de Daily Telegraph zulks
ten stelligste. Er zal geen onmiddellijke
verdaging der conferentie plaats hebben,
schrijft hij. De berichten omtrent een
overeenkomst daartoe tusschen Groot-
Brittannië, Frankrijk, Italië en de Ver.
Staten zijn onwaar. Volgens hem is Si-
mon's rede van gisteravond in de Albert
Hall wel voldoende om de juistheid van
dit bericht te bewijzen. De Britsehe re
geering gaat volgens het zeggen van Si-
mon naar Genève terug met het vaste
voornemen om al het mogelijke te doen
ten einde uit de bestaande verwarring en
de huidige situatie een overeenkomst
voort te brengen. Tegenover die analyse
wijst de Daily Herald echter op een an
dere uitlating van Simon, waarin hij zegt,
dat het ernstige dwaasheid zou zijn te
denken, dat men ontwapening kan ver
krijgen enkel door de besprekingen te
Genève zonder vooruitzicht, plan of doel,
enbepaald voort te zetten.
Minister Eden, gaat de correspondent
van de Telegraph voort, kan de regeering
niet tot onmiddellijke verdaging verbin
den zonder instructie van het kabinet en
naar zijn beweren bestaat de mogelijk
heid, dat zij noch in Groot-Britannië, noch
in Italië of in Frankrijk voor haar voor
stel den noodigen steun kan krijgen.
Groot-Britannië zal probeeren het ge
raamte van een conventie tot stand te
brengen; dit geraamte zou een humani
tair karakter dragen en de chemische en
bacteriologische oorlogvoering verbieden.
Na zoo'n conventie zou de conferentie tot
een nader te bepalen datum kunnen uit
eengaan. Er zou aan Frankrijk en Italië
worden voorgesteld om de geheele zaak
naar den Volkenbondsraad te verwijzen.
Uit deze verwijzing zou dan de instelling
van een nieuwe commissie of bureau kun
nen voortkomen met het doel om nog de
kwestie van de naleving van de conven
tie uit te werken.
Volgens den redacteur-buitenland van
de Daily Herald gaat Henderson naar
Genève vastbesloten dat de conferentie
het doel, waarvoor zij bestaat, bereikt. Hij
zou van plan zijn om zijn geheelen be
langrijken invloed aan te wenden om het
plan tot verdaging van de conferentie om
hals te brengen. Volgens den redacteur,
zal hij daarbij den steun der kleine naties
hebben, wier standpunt door de groote
mogendheden volkomen veronachtzaamd
is.
Hitier heeft zich
weer eens doen hoo-
ren; 't is niet voor het
eerst, 't zal, als hij het
beleeft, ook niet voor
het laatst zijn, en we zullen u -dus nog
wel eens kunnen vergasten met de poli
tieke en maatschappelijke denkbeelden
van den Leider.
Hij heeft het woord gevoerd op het
Congres voor den arbeid, waar hij o.m..
gezegd heeft:
Ik protesteer ertegen, dat Iemand lei
der van een onderneming wordt, alleen
maar omdat hij daartoe is benoemd. Hij
moet van nature er voor geschikt zijn en
dat wordt bewezen door zijn eigen pres
tatie en bekwaamheid. Dat moet hij be
wijzen en niet door middel van staats-,
controleurs, maar door het resultaat.
Geschillen kunnen niet uit den weg
worden geruimd door primitieve me
thodes, zooals staking, uitsluiting,
e.d. Wij willen, dat alle krachten op
nuttige wijze de natie ten goede ko
men. Dat zal allen ten goede komen.
Men moet al zeer egoïstisch zijn om
zich te verzetten tegen een verhoo
ging van den levensstandaard.
Rijkskanselier H1TI.ER.
'Een ieder moet aan het productiepro
ces deelnemen, niet slechts als produ
cent, doch ook als consument. De volks
gemeenschap bestaat niet om het eene
deel der natie te belasten ten gunste van
het andere. Er moet werk worden ver
schaft, dat is een organisatieprobleem.
Ook de communisten schakelen de sta
king uit, zoodra zij aan de macht komen.
Dan heet het ineens: dat kan het prole
tariaat zich niet veroorloven. Maar dat
kan zich niemand veroorloven. Want de
natie is steeds de lijdende partij. De auto
riteit der gemeenschap moet boven alles
staan. Hitier noemde het een onmoge
lijkheid met het parlementaire principe
autoriteit te vormen.
Achter de regeerende partijen stonden
vroeger belangengroepen, zoodat de auto
riteiten zich nimmer konden verheffen
boven de strijdende partijen in het oeco-
nomische proces.
Bij ons gaat het erom, de volksgemeen
schap, onze nationale onafhankelijkheid
«n de vrijheid van ons oeconomiscti leven
te handhaven. De staat staat boven de
belanghebbenden, en zorgt voor eenheid
volgens de wetten van recht en verstand,
GOUDZEGEL 80 CENT - GROENZEGEL 65 CENT - ROODZEGEL 50 CENT
die voor allen gelijk zijn. Wie deze niet
mocht opvolgen, zal ondervinden, dat bo
ven zijn egoïsme het egoisme van den
staat heerscht, die door ons wordt gere
presenteerd. Slechts op die wijze kan
men dit probleem oplossen.
Ten slotte zal de geheele kracht van de
natie het bedrijfsleven beschermen en
verdedigen.
Onder dit hoofd schrijft de N. Rott. Ct.
in haar nr. van Donderdag:
Het is heden een jaar geleden, dat H.M.
de Koningin geantwoord heeft op een tot
haar persoonlijk gericht telegram van
president Roosevelt, hetwelk alle staats
hoofden van op de oeconomische wereld
conferentie te Londen vertegenwoordig
de landen ontvangen hebben.
In dat telegram deed de preslcent der
Vereenigede Staten van Amerika een
dringende beroep op de wereld, opdat de
de ontwapeningsconferentie te Genève en
de oeconomische conferentie te Londen
gouden slagen.
De volgende vier punten braent hij
daarbij onder de aandacht, meer in den
vorm van een aansporing dan van een
voorstel daartoe:
1. Ontwapening, overeenkomstig de
voorstellen van den Engelschen premier
MacDonald.
2. Een zoo spoedig mogelijk te sluitep
accoord over tijd en methode voor de uit
voering van het ontwapeningsprogram.
3. Een accoord over niet-vergrooting
van de bewapening boven het door de
verdragen vastgestelde maximum (dit
sloeg op Duitschland en Versailles), zoo
lang geen besluit is genomen overeen
komstig het sub 2 genoemde voorstel
4. Een non agressie-pact voor alle na
ties (een herhaling van het verdrag van
Kellogg).
De president legde er den nadruk op,
dat zijn stap noodzakelijk geworden was,
daar Zelfzuchtige en kortzichtige belan
gen van een geringe minderheid van vol
ken den oeconomischen en militairen
wereldvrede in gevaar bracht.
Niettemin is de oeconomische wereld
conferentie een mislukking geworden,
mede door .toedoen van president Roose
velt zélf, omdat deze de kwestie der
valuta-stabilisatie als een secondair be
lang beschouwde en aan de Ver. Staten
volledige vrijheid van handelen wenschte
voor te behouden wat betreft het tijdstip
der stabilisatie en de pariteit, waarop zij
z;ou geschieden. Zoolang de valuta's wild
fluctueerden, zou het echter volgens de
rede van dr. Colijn in de plenaire slot
zitting van de conferentie op 26 Juli 1933,
niet mogelijk zijn, de besprekingen on
der gunstiger auspiciën te hervatten. Ge
lijk ook de Koningin in haar telegram
aan president Roosevelt vóór het begin
van de conferentie aangekondigd had, dat
Nederland daar, behalve voor een onbe
lemmerd handelsverkeer en betere prij
zen zou opkomen voor stabiele valuta.
Te vergeefs.
Aan de ontwapeningsconferentie, waar
aan door een massale adresbeweging
kracht en succes was toegewenscht, is
tot nog toe een niet veel beter lot bescho
ren geweest. Er zijn er, die alle hoop nog
niet opgegeven hebben. Et pour cause,
indien men met Mussolini ook nog zou
moeten vreezen, dat een mislukking daar
van aan den Volkenbond alle beteekenis
zou ontnemen en ten slotte Zijne Majes
teit het kanon weer zou spreken.
Japan, de Ver. Staten, Duitsohland,
Rusland en nog andere landen hebben in
het laatste jaar hun bewapening uitge
breid. Voor zoover het een of andere land
daartoe nog niet is overgegaan, zal het,
vanwege den plicht tot zelfverdediging,
moeten volgen. Want men moet de din
gen zien, zooals zij zijn.
Het is daarom, dat velen zich in deze
dagen met zorg afvragen, wat de bespre
kingen te Genève tusschen (1e leiders der-
delegaties van Frankrijk, Engeland en
Italië over de op dood spoor geraakte
ontwapeningsconferentie, welke op 29
dezer na de zitting van den Volkenbonds
raad bijeenkomt, een bruikbaar schema
aan niet meer ontwapening doch
wapeningsbegrenzing zal kunnen ont
werpen.
De Fransehe minister Barthou heeft
nog goede hoop op 'n gunstig resultaat
en de hoop van Frankrijk met betrekking
tot deze kwestie, waarin dat land een zoo
voorname rol vervult, heeft meer betee
kenis dan die van een ander.
Zoolang er leven is, is er altijd hoop,
maar van de verwachtingen, waarmede
ook de Ontwapeningsconferentie eens be
groet werd, is weinig overgebleven.
Op dezen verjaardag van het telegram
van de Koningin, waarin met zooveel
ovértuiging en kracht werd aangeslagen
op Roosevelt's boodschap, vraagt men
zich opnieuw af, wanneer de wereld èn
in oeconomisch èn in militair opzicht
eindelijk eens wijzer zal worden
ENGELAND TEGEN CONVENTIE
OP DEN ARBEIDSDUUR.
De Engelsche regeering heeft op den
quaestionnaire van den Volkenbond ge
antwoord, dat zij tot de conclusie is ge
komen, dat aanneming in Juni van een
Internationale conventie tot vermindering
van het aantal arbeidsuren nipt doenlijk
is.
Wanneer gij 's morgens bij het opstaan
gekweld wordt door pijn in uw rug, welke
onuitstaanbaar is bij bukken, bij de ge
ringste inspanning en die u steeds on
dragelijke last veroorzaakt bij uw dage-
lijksch werk, toont dit aan, dat de onzui
verheden niet voldoende uit uw bloed ge
filtreerd worden. Vooral ook als zich
daarnevens verschijnselen vertoonen, als
voortdurende hoofdpijn, duizeligheid,
wallen onder de oogen, een afgemat ge
voel, enz. De organen, wier taak het is
om het bloed te zuiveren van de erin
voorkomende afvalstoffen, werken traag
of zijn verzwakt, en verwaarloozing van
deze verschijnselen kan voeren tot zeer
ongewenschte verwikkelingen.
Komt uw organen te hulp bij de
eerste waarschuwende kenteekenen, dat
zij niet in orde zijn.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn een
speciaal middel voor bovengenoemde
kwalen. Zij zijn wetenschappelijk samen
gesteld en beoogen slechts één doel: het
opwekken tot gezonde werking der or
ganen, die zorg dragen dat uw bloed
voortdurend goed gefiltreerd wordt en
die de onzuiverheden eruit afvoeren. En
dat zij inderdaad volkomen voldoen aan
de eraan gestelde verwachtingen, toonen
de duizenden getuigschriften uit alle dee-
len der wereld van dankbare personen,
die hun gezondheid herkregen met be
hulp van Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Verkrijgbaar bij apothekers en dro
gisten a 1.—, 1.75 en 3.— per doos,
omzetbelasting^
inbegrepen.
Let vooral op
den juisten
naam.
R'iiSIil
,Miereh(\
iiM
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
25)
„Is het waar wat u vertelt?" hijgde de
oude vrouw. En toen, met een drogen
knik; „Dan mag de Heere haar genadig
2Li», meneer."
„Natuurlijk vertel ik u de waarheid.
aarom zou ik er om jokken? Ik wilde
ttiaar dat ik de waarheid uit een van
j'illie kon trekken! Ik ben al die leugens,
a' die draaierij zoo verschrikkelijk beu.
dat verzeker ik u. Eerst dat ze ziek is,
dan dat ze op reis is; dan komt het
BProokje, dat er iets aan haar verstand
mankeert en ten slotte het laatste
j'ieuws dat ze verdwenen is." Hij
'aclite kwaadaardig. „Verdwenen! Zon-
een cent op zak. Of ze honger lijdt,
oï ze een dak boven haar hoofd heeft...
Niemand van jullie die er zich wat van-
trekt
Juffrouw Jones was diep onder den
indruk van zijn toorn. John was opeens
geen vreemde eend in de bijt meer. „Een
f(,'ite Waveney. als hij zoo boos is," was
haar oordeel.
»Ik vraag u of u weet waar Anne is,"
vervolgde John ongeduldig. „Weet u
waar ze is?"
„Lady Marr.
Juffrouw Jones voltooide haar zin niet,
toen ze de uitdrukking van John's gezicht
zag.
„Weet u waar ze is?"
„Neen, meneer, ik weet het niet."
„Bent u daar absoluut zeker van?"
„Op mijn eere woordik w:eet niet
w aar het kind is."
„Dan weet niemand het." John's stem
t)*ilde van woeste teleurstelling.
Met een paar groote stappen was hij
bij het venster, duwde ruw de keurig ge
steven gordijntjes opzij en bleef staren
naar de sombere morsige straat. Er wa
ren kilometers en kilometers straten als
deze; armzaliger nog, smeriger, trooste-
loozer dicht bevolkt door leelijke, gore,
door gebrek en ellende verworden men-
schen, vol weerzinwekkende tafereelen
en afstootelijke geluiden. Waar dreef in
een monsterachtige wereldstad als Lon
den een vrouw zonder geld op zak heen?
Waar in deze woestenij van trieste stra
ten en krottige huizen was Anne Belinda?
John keerde zich om; zijn drift ebde weg
een namelooze melancholie had zich
over lieni gelegd.
Juffrouw Jones was opgestaan en leun
de tegen de tafel. Iets van het rozige in
haar welgedane gezicht had plaats ge
maakt voor bleekheid. John legde een
hand op haar schouder.
„Is er niemand, naar wie ze kan zijn
gegaan?"
„Neen. méneer. Lady Marr.,.."
,Jk heb u immers gezegd, dat die haa/
zander troost heeft laten weggaan' Anne
is bij haar geweest en ze heeft haar weg
gestuurd!" Er trok een diepe rimpel tus-~
schen zijn wenkbrauwen en een roode
gl&ed verspreidde zich over zijn gezicht.
„Ze stuurde haar weg ze bood haar
geld aan als ze voor goed uit de buurt
wilde blijven."
Zijn hand viel zwaar omlaag en juf
frouw Jones barstte uit:
„Dat kan ze niet gedaan hebben zoo-
ic-ts zou Miss Jenny nooit doen."
„Ik verklaar U dat ze het wèl deed. Ze
bood haar geld, als ze wegging en wildé
beloven nooit weer terug te komen. Anne
is zonder geld weggegaan. En Jenny
heeft zich niet ongerust te maken dat ze
haar nog eens zal lastig vallen. Ik hen
overtuigd, dat ze liever van gebrek om
komt."
„Neen, neen, meneer, dat zou nooit ge
beuren."
„Waarom niet? Jullie zijn allemaal pre
cies eénrler jullie bekommeren je er
gteen sikkenit om in wat voor omstandig
heden ze verkeert. Maar het is een on
plezierige. gedachte, dat iemand van hon
ger zou kunnen sterven." voegde hij er
met grimmigon snot bij. ..dus denken we
er liever maar niet aan. hè? Dat is wel het
gemakkelijkste. ..Dat zal nooit gebeuren."
zégt tt. en daarmee sust TT TTzelf in slaap."
Juffrouw Jonas was in tranen nu.
„Niemand kan me verwijten. dat ik miin
plicht niet gedaan heb." verdedigde zé
zich nog eens voor. snikkend. ..Tk was
nog maar een jaar getrouwd toen Jones
van mij werd weggenomen en ik met Marv
Ann dat is miin doehtpr. moet U weten
die nog maar zes weken was. art^er-
hleef Meneer Onirtnev en nieneer Tom
en juffrouw .Tennv en juffrouw Anne
'1? TiaI) a"omr>al van^iahv af verzormT'
M'in eigen Vinrl xvas hh vreemden pHT>c-
sijeed en ik heb er nooit over gemopperd
f— ik heb het er met liefde voor over ge
had. Niemand kan van mij zeggen, dat ik
„iet van ze gehouden heb, alsof ze mijn
jeigen vleesch en bloed waren en méér dan
dat Mary Ann maakt me er nu nog wel
een verwijt van, dat ik meer moeder voor
;de kinderen Waveney was, dan voor
thaar.
Met een geprikkelde armbeweging leg
de John haar het zwijgen op.
„Zoo is het meer dan genoeg. Gaat U
zitten alstublieft."
Juffrouw Jones liet een langen, ver
baasden zucht hooren. En voldeed aan het
verzoek, dat veel van een commando had.
XIX.
Als iemand juffrouw Jones voorspeld
had, dat zij een half uur, nadat zij haar
dochters „mooie kamer" was binnenge
komen, gedwee orders van „dien Sir
John" zou aannemen, en naar hem opzien
met een onderworpenheid, die ze tot nu
toe alleen aan Sir Anthonv had betoond,
zou ze om het dwaze denkbeeld gelachen
hebben. Fn toch, toen John tegen haar
zei: „Ga zitten" haastte ze zich te gehoor
zamen. waarna ze hem met nederig ont
zag aanstaarde
John zweeg een oogenblik: hij keek
haar boos aan. Toen vervolgde hij: „Tl?
zou graag willen dat TT met Uw gedach-
Hu teruggaat naar den tijd voor Ladv
Marr trouwde. Ze is toen naar de stad ge
;gfian om bij mevrouw Courtney te logee-
rén en TT en juffrouw Anne kwamen
later. T.s dat zoo?"
Juffrouw .Tones knikte. Toen snoof ze
eva" en knikte nogmaals.
..Alles was zoo hectiiik en iedereen zoo
gélukkig" zuchtte „Wie had dat ooit
kunnen denken?"
John trok zijn stoel naast de tafel en
trommelde ongeduldig op het blad.
„Jk verlang precies te hooren wat er ge
beurd is. Begin maar bij het begin. U
kwam met Anne naar de stad...
„Ja, we kwamen Dinsdags aan en gin
gen met juffrouw Jenny mee, die haar
bruidsjapon moest passen. Juffrouw
Jenny wist, dat ik die zoo dolgraag wilde
zien en ze regelde het zoo, dat ik mée
kon. Ze zag er uit als een koningin en ik
en juffrouw Anne en de naaister, we hiel
den gewoonweg onzen adem in, zoo prach
tig als ze er uit zag."
Weer tikte John ongeduldig op tafel
en juffrouw Jones ging haastig voort:
„Toen we daar zoo hij elkaar stonden
cn juffrouw Anne en ik geen oogen ge
noeg hadden om juffrouw Jenny te be
wonderen, viel me plotseling iets op en
en ik zei: Maar juffrouw Jenny, waar zijn
TTw nareis? Fn juffrouw Jenny kreeg een
kleur en antwoordde: „Tk draag geen pa
rels on mijn trouwdag, Nanna. Paarien
beteekenen tranen en we zijn allemaal
veel te gelukkig om te schreien." Tk draai
de m'n hoofd om naar juffrouw Anne die
een naar passen achter me stond en ik
7a«. dat ze bedrukt en angstig keek. Tk
heb er sindsdien dikwiils bii stil gestaan
dat, het de eerste maal in mijn leven was
r!at narigheid en nareis samen in mijn ge
dachten waren en lieve deugd, wat een
tranen ziin er vergoten'"
John zat zwn<*end te luisteren met ge-
hogen voorhoofd. Wonderlijk onsamen-
hanoend dat verhaal over .Tennv en haar
brnidsianon en die combinatie van „naar
lén en ii-anen." Maar. hoe onsamenhan
gend ook het liet, hem niet los. het was
alsof er iets fnsejneerends van uitging,
ny?" vroeg hij na een lange pauze.
„Ze heeft ze van Sir Nicholas bij haar
verloving gekregen en ik had haar om zoo
te zeggen nooit zonder gezien."
„Maar ze draagt ze nu toch niet," liet
John op nadenkenden toon hooren.
„Neen, meneer, dat is mij ook opgeval
len."
„Heeft ze ze nog?" John wist niet dat
het over zijn lippen zou komen, totdat hij
het zichzelf hoorde zeggen.
„O. ja zeker, meneer, natuurlijk heeft
ze ze nog," antwoordde juffrouw Jones
niet weinig verbaasd. „Onlangs was ik bij
haar en maakte een praatje in de kleed
kamer. Toevallig stond haar juweelen
kistje open ik nam de parels er uit en
liet ze tusschen mijn vingers glijden
ze voelen zoo heerlijk zacht aan, weet U?
„Draagt U ze nooit meer," vroeg ik. En
ze antwoordde, zoo verschrikkelijk be
droefd: „O, neen Nanna, dat zou ik een
voudig niet meer kunnen."
„Waarom niet?" barstte John uit.
„Om juffrouw Anne. O meneer, U weet
niet half hoe ontzettend ze het zich heeft
aangetrokken, anders zou U dit niet vra
gen. lederen nacht was het kussen klets
nat van de tranen en 's morgens legde ze
rougeop haar gezicht, dat niemand maar
kon zien, dat ze het grootste deel van den
nacht gehuild had."
„Ja.... ja ga voort! Wat gebeurde
er den volgenden dag?"
„We zouden naar huis kaan, naar
Waveney terug, juffrouw Jenny ook en
juffrouw Jenny kwam juffrouw Anne
halen om haar japon voor het laatst te
passen."
„Wacht een moment," verzocht John,
(Wordt vervolgd).