Buitenlandsch Overzicht. De Tweelingzusters NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA 7434 EERSTE BLAD ZATERDAG 19 MEI 1934 62ste JAARGANG Zou dit jaar de sla zelfmalscher zijn Malsche sla is er altijd geweest, maar dit voorjaar is er voor het éérst Saladine. En deze allervoortreffelijkste slaolie geeft, volgens de ^ondervinding van duizenden huisvrouwen, aan de voor- j jaars-sla zooveel zachtheid en aroma, dat in dezen tijd van het jaar geen groente zoo graag gezien wordt op tafel, als de jonge salade. Gebruik dus voor sla, mayonnaise en voor alles waar sla olie bij te pas komt Een verjaardag met een weinig opwekkenden terugblik. DIE ELLEMDIGE RUGPIJN. Patricia Wentworth COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant fl.60; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen- land f 2.— Nederl. Oost- dn West-Indië per zeepost 1 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4ct. ;fr.p.p. 6ct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, 1.50, f 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN 20 ct. per regel (galjard). Lngez. meded (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, tè koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Een Engelsch voorstel tot een verbod van wapenlevenng aan de oorlogvoerende landen in Zuid-Amerika. - Zal de ontwapenings conferentie worden verdaagd of niet? - Een rede van Hitier. De oorlog tusschen Bolivië en Paraguay We hebben in ons vorig overzicht ons gemoed gelucht over de misdadige leverin gen van oorlogstuig aan Bolivia en Para guay, de Zuid-Amerikaansche staten, die er zelf geen wapen- of munitiefabrieken op na houden en de middelen voor hun gemeenschappelijken menschenmoord dus van elders moesten betrekken. De parti culiere wapenfabrikanten in Engeland en Amerika ontzagen zich niet, terwille van den smeer, wapens en munitie te leveren. Donderdag is nu een en ander in den Volkenbondsraad te Genève ter sprake gekónien toen heeft de Engelsche gede legeerde, Eden, het voorstel gedaan om een verbod op den wapenuitvoer naar beide partijen uit te vaardigen. De Britsehe regeering kan öe alge- meene conclusie van het rapport van de Chacocommissie aannemen, en ls van niee- ning, dat het door deze commissie voor gestelde vredesverdrag een eervolle op lossing zou zijn. Hierna wees Eden er op, dat het rap port, ook aan de andere landen de ge legenheid biedt den oorlog te coen sta ken. Hij herinnerde dat verleden jaar- de Fransehe en Engelsche regeering sa men een voorstel hadden gedaan om een embargo uit te vaardigen, dat toen niet is uitgevoerd omdat men een spoedige oplossing van het conflict verwachtte. Nieuwe onderhandelingen hierover zijn thans noodig en Eden stelde voor, dat de Volkenbondsraad onmiddellijk aan-andere landen wier medewerking noodig is (Ver. Staten) een telegram zou zenden om hun te verzoeken mede te werken. •Eden wees er verder op, dat regeerin gen zijn, niet in staat den wapenuitvoer te verbieden en meende, dat hei zoo'm be langrijke aangelegenheid betreft, dat zij de wettelijke maatregelen zouden moeten némen om bij een algemeen embargo van wapenen zich te kunnen aansluiten. Ook dé omliggende landen zouden kunnen hei pén door een strenge controle uit te oefe nen op het vervoer van wapenen door déze landen naar de strijdende partijen. Het is de plicht van den Volken bondsraad een eind te maken aan de zen doelloozen strijd. De Fransehe gedelegeerde sloot zich onmiddellijk bij het voorstel van Eden aan. Men verwacht dat alle raadsleden hetzelfde zullen doen en dat de Raad het onderhandelen met de andere staten, voor al met de Ver. Staten, aan een Raads commissie van drie onder voorzitterschap van den Mexicaan Najera zal overlaten, die met spoed aan het werk gezet zal worden. Verdaging der ontwapenings conferentie We liebbên vodr de ontwapeningsconfe rentie eens het beeld gebruikt van de twee Schotten, die op een weg naar een schild pad stonden te kijken, wiens kop van zijn romp gescheiden was, maar die zijn poo- ten nog bewoog. De een beweerde dat hij dood w as, omdat hij geen kop meer had, de ander dat hij nog leefde, omdat zijn pooten nog bewogen. Terwijl ze daarover heftig stonden te delibereeren kwam een derde Schot voorbij, die besliste, toen hem naar zijn meening werd gevraagd, dat het dier dood was, maar dat het zich daarvan nog niet bewust was. Zoo, zeiden we, is het niet de ontwapeningsconferen tie, ze is dood, maar is er zich nog niet van bewust en ook is het overlijden nog AUTEUR HENDERSOy, Voorzitter der Ontwapeningsconferentie niet officieel aangegeven en nu heeft Arthur Henderson, de voorzitter der ont wapeningsconferentie, de openingszitting aan de hoofdcommissie vastgesteld op Dinsdag 29 Mei, des middags te 3 uur 20 min., terwijl het bureau der conferentie, den dag tevoren, om half vier, in ge heime zitting bijeen zal komen. Crt. meldt daarover aan zijn blad o.m.: Terwijl een deel der bladen ondanks Zekere tegenspraken blijft uitgaan van de gedachte, dat tot den dood der ontwa peningsconferentie reeds zoogoed als be sloten is, ontkent de diplomatieke cor respondent van de Daily Telegraph zulks ten stelligste. Er zal geen onmiddellijke verdaging der conferentie plaats hebben, schrijft hij. De berichten omtrent een overeenkomst daartoe tusschen Groot- Brittannië, Frankrijk, Italië en de Ver. Staten zijn onwaar. Volgens hem is Si- mon's rede van gisteravond in de Albert Hall wel voldoende om de juistheid van dit bericht te bewijzen. De Britsehe re geering gaat volgens het zeggen van Si- mon naar Genève terug met het vaste voornemen om al het mogelijke te doen ten einde uit de bestaande verwarring en de huidige situatie een overeenkomst voort te brengen. Tegenover die analyse wijst de Daily Herald echter op een an dere uitlating van Simon, waarin hij zegt, dat het ernstige dwaasheid zou zijn te denken, dat men ontwapening kan ver krijgen enkel door de besprekingen te Genève zonder vooruitzicht, plan of doel, enbepaald voort te zetten. Minister Eden, gaat de correspondent van de Telegraph voort, kan de regeering niet tot onmiddellijke verdaging verbin den zonder instructie van het kabinet en naar zijn beweren bestaat de mogelijk heid, dat zij noch in Groot-Britannië, noch in Italië of in Frankrijk voor haar voor stel den noodigen steun kan krijgen. Groot-Britannië zal probeeren het ge raamte van een conventie tot stand te brengen; dit geraamte zou een humani tair karakter dragen en de chemische en bacteriologische oorlogvoering verbieden. Na zoo'n conventie zou de conferentie tot een nader te bepalen datum kunnen uit eengaan. Er zou aan Frankrijk en Italië worden voorgesteld om de geheele zaak naar den Volkenbondsraad te verwijzen. Uit deze verwijzing zou dan de instelling van een nieuwe commissie of bureau kun nen voortkomen met het doel om nog de kwestie van de naleving van de conven tie uit te werken. Volgens den redacteur-buitenland van de Daily Herald gaat Henderson naar Genève vastbesloten dat de conferentie het doel, waarvoor zij bestaat, bereikt. Hij zou van plan zijn om zijn geheelen be langrijken invloed aan te wenden om het plan tot verdaging van de conferentie om hals te brengen. Volgens den redacteur, zal hij daarbij den steun der kleine naties hebben, wier standpunt door de groote mogendheden volkomen veronachtzaamd is. Hitier heeft zich weer eens doen hoo- ren; 't is niet voor het eerst, 't zal, als hij het beleeft, ook niet voor het laatst zijn, en we zullen u -dus nog wel eens kunnen vergasten met de poli tieke en maatschappelijke denkbeelden van den Leider. Hij heeft het woord gevoerd op het Congres voor den arbeid, waar hij o.m.. gezegd heeft: Ik protesteer ertegen, dat Iemand lei der van een onderneming wordt, alleen maar omdat hij daartoe is benoemd. Hij moet van nature er voor geschikt zijn en dat wordt bewezen door zijn eigen pres tatie en bekwaamheid. Dat moet hij be wijzen en niet door middel van staats-, controleurs, maar door het resultaat. Geschillen kunnen niet uit den weg worden geruimd door primitieve me thodes, zooals staking, uitsluiting, e.d. Wij willen, dat alle krachten op nuttige wijze de natie ten goede ko men. Dat zal allen ten goede komen. Men moet al zeer egoïstisch zijn om zich te verzetten tegen een verhoo ging van den levensstandaard. Rijkskanselier H1TI.ER. 'Een ieder moet aan het productiepro ces deelnemen, niet slechts als produ cent, doch ook als consument. De volks gemeenschap bestaat niet om het eene deel der natie te belasten ten gunste van het andere. Er moet werk worden ver schaft, dat is een organisatieprobleem. Ook de communisten schakelen de sta king uit, zoodra zij aan de macht komen. Dan heet het ineens: dat kan het prole tariaat zich niet veroorloven. Maar dat kan zich niemand veroorloven. Want de natie is steeds de lijdende partij. De auto riteit der gemeenschap moet boven alles staan. Hitier noemde het een onmoge lijkheid met het parlementaire principe autoriteit te vormen. Achter de regeerende partijen stonden vroeger belangengroepen, zoodat de auto riteiten zich nimmer konden verheffen boven de strijdende partijen in het oeco- nomische proces. Bij ons gaat het erom, de volksgemeen schap, onze nationale onafhankelijkheid «n de vrijheid van ons oeconomiscti leven te handhaven. De staat staat boven de belanghebbenden, en zorgt voor eenheid volgens de wetten van recht en verstand, GOUDZEGEL 80 CENT - GROENZEGEL 65 CENT - ROODZEGEL 50 CENT die voor allen gelijk zijn. Wie deze niet mocht opvolgen, zal ondervinden, dat bo ven zijn egoïsme het egoisme van den staat heerscht, die door ons wordt gere presenteerd. Slechts op die wijze kan men dit probleem oplossen. Ten slotte zal de geheele kracht van de natie het bedrijfsleven beschermen en verdedigen. Onder dit hoofd schrijft de N. Rott. Ct. in haar nr. van Donderdag: Het is heden een jaar geleden, dat H.M. de Koningin geantwoord heeft op een tot haar persoonlijk gericht telegram van president Roosevelt, hetwelk alle staats hoofden van op de oeconomische wereld conferentie te Londen vertegenwoordig de landen ontvangen hebben. In dat telegram deed de preslcent der Vereenigede Staten van Amerika een dringende beroep op de wereld, opdat de de ontwapeningsconferentie te Genève en de oeconomische conferentie te Londen gouden slagen. De volgende vier punten braent hij daarbij onder de aandacht, meer in den vorm van een aansporing dan van een voorstel daartoe: 1. Ontwapening, overeenkomstig de voorstellen van den Engelschen premier MacDonald. 2. Een zoo spoedig mogelijk te sluitep accoord over tijd en methode voor de uit voering van het ontwapeningsprogram. 3. Een accoord over niet-vergrooting van de bewapening boven het door de verdragen vastgestelde maximum (dit sloeg op Duitschland en Versailles), zoo lang geen besluit is genomen overeen komstig het sub 2 genoemde voorstel 4. Een non agressie-pact voor alle na ties (een herhaling van het verdrag van Kellogg). De president legde er den nadruk op, dat zijn stap noodzakelijk geworden was, daar Zelfzuchtige en kortzichtige belan gen van een geringe minderheid van vol ken den oeconomischen en militairen wereldvrede in gevaar bracht. Niettemin is de oeconomische wereld conferentie een mislukking geworden, mede door .toedoen van president Roose velt zélf, omdat deze de kwestie der valuta-stabilisatie als een secondair be lang beschouwde en aan de Ver. Staten volledige vrijheid van handelen wenschte voor te behouden wat betreft het tijdstip der stabilisatie en de pariteit, waarop zij z;ou geschieden. Zoolang de valuta's wild fluctueerden, zou het echter volgens de rede van dr. Colijn in de plenaire slot zitting van de conferentie op 26 Juli 1933, niet mogelijk zijn, de besprekingen on der gunstiger auspiciën te hervatten. Ge lijk ook de Koningin in haar telegram aan president Roosevelt vóór het begin van de conferentie aangekondigd had, dat Nederland daar, behalve voor een onbe lemmerd handelsverkeer en betere prij zen zou opkomen voor stabiele valuta. Te vergeefs. Aan de ontwapeningsconferentie, waar aan door een massale adresbeweging kracht en succes was toegewenscht, is tot nog toe een niet veel beter lot bescho ren geweest. Er zijn er, die alle hoop nog niet opgegeven hebben. Et pour cause, indien men met Mussolini ook nog zou moeten vreezen, dat een mislukking daar van aan den Volkenbond alle beteekenis zou ontnemen en ten slotte Zijne Majes teit het kanon weer zou spreken. Japan, de Ver. Staten, Duitsohland, Rusland en nog andere landen hebben in het laatste jaar hun bewapening uitge breid. Voor zoover het een of andere land daartoe nog niet is overgegaan, zal het, vanwege den plicht tot zelfverdediging, moeten volgen. Want men moet de din gen zien, zooals zij zijn. Het is daarom, dat velen zich in deze dagen met zorg afvragen, wat de bespre kingen te Genève tusschen (1e leiders der- delegaties van Frankrijk, Engeland en Italië over de op dood spoor geraakte ontwapeningsconferentie, welke op 29 dezer na de zitting van den Volkenbonds raad bijeenkomt, een bruikbaar schema aan niet meer ontwapening doch wapeningsbegrenzing zal kunnen ont werpen. De Fransehe minister Barthou heeft nog goede hoop op 'n gunstig resultaat en de hoop van Frankrijk met betrekking tot deze kwestie, waarin dat land een zoo voorname rol vervult, heeft meer betee kenis dan die van een ander. Zoolang er leven is, is er altijd hoop, maar van de verwachtingen, waarmede ook de Ontwapeningsconferentie eens be groet werd, is weinig overgebleven. Op dezen verjaardag van het telegram van de Koningin, waarin met zooveel ovértuiging en kracht werd aangeslagen op Roosevelt's boodschap, vraagt men zich opnieuw af, wanneer de wereld èn in oeconomisch èn in militair opzicht eindelijk eens wijzer zal worden ENGELAND TEGEN CONVENTIE OP DEN ARBEIDSDUUR. De Engelsche regeering heeft op den quaestionnaire van den Volkenbond ge antwoord, dat zij tot de conclusie is ge komen, dat aanneming in Juni van een Internationale conventie tot vermindering van het aantal arbeidsuren nipt doenlijk is. Wanneer gij 's morgens bij het opstaan gekweld wordt door pijn in uw rug, welke onuitstaanbaar is bij bukken, bij de ge ringste inspanning en die u steeds on dragelijke last veroorzaakt bij uw dage- lijksch werk, toont dit aan, dat de onzui verheden niet voldoende uit uw bloed ge filtreerd worden. Vooral ook als zich daarnevens verschijnselen vertoonen, als voortdurende hoofdpijn, duizeligheid, wallen onder de oogen, een afgemat ge voel, enz. De organen, wier taak het is om het bloed te zuiveren van de erin voorkomende afvalstoffen, werken traag of zijn verzwakt, en verwaarloozing van deze verschijnselen kan voeren tot zeer ongewenschte verwikkelingen. Komt uw organen te hulp bij de eerste waarschuwende kenteekenen, dat zij niet in orde zijn. Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn een speciaal middel voor bovengenoemde kwalen. Zij zijn wetenschappelijk samen gesteld en beoogen slechts één doel: het opwekken tot gezonde werking der or ganen, die zorg dragen dat uw bloed voortdurend goed gefiltreerd wordt en die de onzuiverheden eruit afvoeren. En dat zij inderdaad volkomen voldoen aan de eraan gestelde verwachtingen, toonen de duizenden getuigschriften uit alle dee- len der wereld van dankbare personen, die hun gezondheid herkregen met be hulp van Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Verkrijgbaar bij apothekers en dro gisten a 1.—, 1.75 en 3.— per doos, omzetbelasting^ inbegrepen. Let vooral op den juisten naam. R'iiSIil ,Miereh(\ iiM Feuilleton Uit het Engelsch van Nadruk verboden. 25) „Is het waar wat u vertelt?" hijgde de oude vrouw. En toen, met een drogen knik; „Dan mag de Heere haar genadig 2Li», meneer." „Natuurlijk vertel ik u de waarheid. aarom zou ik er om jokken? Ik wilde ttiaar dat ik de waarheid uit een van j'illie kon trekken! Ik ben al die leugens, a' die draaierij zoo verschrikkelijk beu. dat verzeker ik u. Eerst dat ze ziek is, dan dat ze op reis is; dan komt het BProokje, dat er iets aan haar verstand mankeert en ten slotte het laatste j'ieuws dat ze verdwenen is." Hij 'aclite kwaadaardig. „Verdwenen! Zon- een cent op zak. Of ze honger lijdt, oï ze een dak boven haar hoofd heeft... Niemand van jullie die er zich wat van- trekt Juffrouw Jones was diep onder den indruk van zijn toorn. John was opeens geen vreemde eend in de bijt meer. „Een f(,'ite Waveney. als hij zoo boos is," was haar oordeel. »Ik vraag u of u weet waar Anne is," vervolgde John ongeduldig. „Weet u waar ze is?" „Lady Marr. Juffrouw Jones voltooide haar zin niet, toen ze de uitdrukking van John's gezicht zag. „Weet u waar ze is?" „Neen, meneer, ik weet het niet." „Bent u daar absoluut zeker van?" „Op mijn eere woordik w:eet niet w aar het kind is." „Dan weet niemand het." John's stem t)*ilde van woeste teleurstelling. Met een paar groote stappen was hij bij het venster, duwde ruw de keurig ge steven gordijntjes opzij en bleef staren naar de sombere morsige straat. Er wa ren kilometers en kilometers straten als deze; armzaliger nog, smeriger, trooste- loozer dicht bevolkt door leelijke, gore, door gebrek en ellende verworden men- schen, vol weerzinwekkende tafereelen en afstootelijke geluiden. Waar dreef in een monsterachtige wereldstad als Lon den een vrouw zonder geld op zak heen? Waar in deze woestenij van trieste stra ten en krottige huizen was Anne Belinda? John keerde zich om; zijn drift ebde weg een namelooze melancholie had zich over lieni gelegd. Juffrouw Jones was opgestaan en leun de tegen de tafel. Iets van het rozige in haar welgedane gezicht had plaats ge maakt voor bleekheid. John legde een hand op haar schouder. „Is er niemand, naar wie ze kan zijn gegaan?" „Neen. méneer. Lady Marr.,.." ,Jk heb u immers gezegd, dat die haa/ zander troost heeft laten weggaan' Anne is bij haar geweest en ze heeft haar weg gestuurd!" Er trok een diepe rimpel tus-~ schen zijn wenkbrauwen en een roode gl&ed verspreidde zich over zijn gezicht. „Ze stuurde haar weg ze bood haar geld aan als ze voor goed uit de buurt wilde blijven." Zijn hand viel zwaar omlaag en juf frouw Jones barstte uit: „Dat kan ze niet gedaan hebben zoo- ic-ts zou Miss Jenny nooit doen." „Ik verklaar U dat ze het wèl deed. Ze bood haar geld, als ze wegging en wildé beloven nooit weer terug te komen. Anne is zonder geld weggegaan. En Jenny heeft zich niet ongerust te maken dat ze haar nog eens zal lastig vallen. Ik hen overtuigd, dat ze liever van gebrek om komt." „Neen, neen, meneer, dat zou nooit ge beuren." „Waarom niet? Jullie zijn allemaal pre cies eénrler jullie bekommeren je er gteen sikkenit om in wat voor omstandig heden ze verkeert. Maar het is een on plezierige. gedachte, dat iemand van hon ger zou kunnen sterven." voegde hij er met grimmigon snot bij. ..dus denken we er liever maar niet aan. hè? Dat is wel het gemakkelijkste. ..Dat zal nooit gebeuren." zégt tt. en daarmee sust TT TTzelf in slaap." Juffrouw Jonas was in tranen nu. „Niemand kan me verwijten. dat ik miin plicht niet gedaan heb." verdedigde zé zich nog eens voor. snikkend. ..Tk was nog maar een jaar getrouwd toen Jones van mij werd weggenomen en ik met Marv Ann dat is miin doehtpr. moet U weten die nog maar zes weken was. art^er- hleef Meneer Onirtnev en nieneer Tom en juffrouw .Tennv en juffrouw Anne '1? TiaI) a"omr>al van^iahv af verzormT' M'in eigen Vinrl xvas hh vreemden pHT>c- sijeed en ik heb er nooit over gemopperd f— ik heb het er met liefde voor over ge had. Niemand kan van mij zeggen, dat ik „iet van ze gehouden heb, alsof ze mijn jeigen vleesch en bloed waren en méér dan dat Mary Ann maakt me er nu nog wel een verwijt van, dat ik meer moeder voor ;de kinderen Waveney was, dan voor thaar. Met een geprikkelde armbeweging leg de John haar het zwijgen op. „Zoo is het meer dan genoeg. Gaat U zitten alstublieft." Juffrouw Jones liet een langen, ver baasden zucht hooren. En voldeed aan het verzoek, dat veel van een commando had. XIX. Als iemand juffrouw Jones voorspeld had, dat zij een half uur, nadat zij haar dochters „mooie kamer" was binnenge komen, gedwee orders van „dien Sir John" zou aannemen, en naar hem opzien met een onderworpenheid, die ze tot nu toe alleen aan Sir Anthonv had betoond, zou ze om het dwaze denkbeeld gelachen hebben. Fn toch, toen John tegen haar zei: „Ga zitten" haastte ze zich te gehoor zamen. waarna ze hem met nederig ont zag aanstaarde John zweeg een oogenblik: hij keek haar boos aan. Toen vervolgde hij: „Tl? zou graag willen dat TT met Uw gedach- Hu teruggaat naar den tijd voor Ladv Marr trouwde. Ze is toen naar de stad ge ;gfian om bij mevrouw Courtney te logee- rén en TT en juffrouw Anne kwamen later. T.s dat zoo?" Juffrouw .Tones knikte. Toen snoof ze eva" en knikte nogmaals. ..Alles was zoo hectiiik en iedereen zoo gélukkig" zuchtte „Wie had dat ooit kunnen denken?" John trok zijn stoel naast de tafel en trommelde ongeduldig op het blad. „Jk verlang precies te hooren wat er ge beurd is. Begin maar bij het begin. U kwam met Anne naar de stad... „Ja, we kwamen Dinsdags aan en gin gen met juffrouw Jenny mee, die haar bruidsjapon moest passen. Juffrouw Jenny wist, dat ik die zoo dolgraag wilde zien en ze regelde het zoo, dat ik mée kon. Ze zag er uit als een koningin en ik en juffrouw Anne en de naaister, we hiel den gewoonweg onzen adem in, zoo prach tig als ze er uit zag." Weer tikte John ongeduldig op tafel en juffrouw Jones ging haastig voort: „Toen we daar zoo hij elkaar stonden cn juffrouw Anne en ik geen oogen ge noeg hadden om juffrouw Jenny te be wonderen, viel me plotseling iets op en en ik zei: Maar juffrouw Jenny, waar zijn TTw nareis? Fn juffrouw Jenny kreeg een kleur en antwoordde: „Tk draag geen pa rels on mijn trouwdag, Nanna. Paarien beteekenen tranen en we zijn allemaal veel te gelukkig om te schreien." Tk draai de m'n hoofd om naar juffrouw Anne die een naar passen achter me stond en ik 7a«. dat ze bedrukt en angstig keek. Tk heb er sindsdien dikwiils bii stil gestaan dat, het de eerste maal in mijn leven was r!at narigheid en nareis samen in mijn ge dachten waren en lieve deugd, wat een tranen ziin er vergoten'" John zat zwn<*end te luisteren met ge- hogen voorhoofd. Wonderlijk onsamen- hanoend dat verhaal over .Tennv en haar brnidsianon en die combinatie van „naar lén en ii-anen." Maar. hoe onsamenhan gend ook het liet, hem niet los. het was alsof er iets fnsejneerends van uitging, ny?" vroeg hij na een lange pauze. „Ze heeft ze van Sir Nicholas bij haar verloving gekregen en ik had haar om zoo te zeggen nooit zonder gezien." „Maar ze draagt ze nu toch niet," liet John op nadenkenden toon hooren. „Neen, meneer, dat is mij ook opgeval len." „Heeft ze ze nog?" John wist niet dat het over zijn lippen zou komen, totdat hij het zichzelf hoorde zeggen. „O. ja zeker, meneer, natuurlijk heeft ze ze nog," antwoordde juffrouw Jones niet weinig verbaasd. „Onlangs was ik bij haar en maakte een praatje in de kleed kamer. Toevallig stond haar juweelen kistje open ik nam de parels er uit en liet ze tusschen mijn vingers glijden ze voelen zoo heerlijk zacht aan, weet U? „Draagt U ze nooit meer," vroeg ik. En ze antwoordde, zoo verschrikkelijk be droefd: „O, neen Nanna, dat zou ik een voudig niet meer kunnen." „Waarom niet?" barstte John uit. „Om juffrouw Anne. O meneer, U weet niet half hoe ontzettend ze het zich heeft aangetrokken, anders zou U dit niet vra gen. lederen nacht was het kussen klets nat van de tranen en 's morgens legde ze rougeop haar gezicht, dat niemand maar kon zien, dat ze het grootste deel van den nacht gehuild had." „Ja.... ja ga voort! Wat gebeurde er den volgenden dag?" „We zouden naar huis kaan, naar Waveney terug, juffrouw Jenny ook en juffrouw Jenny kwam juffrouw Anne halen om haar japon voor het laatst te passen." „Wacht een moment," verzocht John, (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1