Stadsnieuws heuma? mm, dk tweede blad heldersche courant van dinsdag 22 mei 1934. De HEMITO. Neemt dan alleen Pinksterweelde of Pinksterarmoede Schaduwen van het Pinksterfeest. Felle aanval op Joodsche kunstenaars. Licht op voor alle voertuigen. Dinsdag 22 Mei Woensdag 23 20.2G uur 20.27 ORANJE HARMONIEKAPEL. (Dir. Jac. J. W. Hertsworm.) Eerste zomerconcert van de Oranje Harmoniekapel, op Donderdag 24 Mei 11)34, des avonds van 8.30—10 uur in het Julianapark. Program m a: 1. Ehre sei Gott (Koraal) Schubert 2. Jubileum-mkrch J. J. W. Hertsworm 3. Der Calif von Bagdad (Ouverture) Boieldieu 4. a. Ave Verum Mo?art b. Es ist bestimt in Gottes Rat M endels oh n 5. La fille du Ta.mbour Major Offenbach 6. Fleurs de N-ice. Fantasie J. Martin 7. Tanhauser. Fantasie Rich. Wagner g. Le Retour. Marsch H. Reuland Zooals wij in ons Zaterdagnummer reeds mededeelden, zal heden een aanvang worden gemaakt met de inrichting der verschillende stands in het groote ge bouw, dat verrezen is op het terrein naast den watertoren en waarin Zaterdag a.s. de Heldersche Middenstandstentoon stelling wordt geopend. Tal van plaatse lijke firma's hebben reeds stands hiervoor gehuurd. De firma Westerbaan komt met 2 stands, de firma Van Willigen met een aantal stands op divers gebied. De heer Klercq (Spoorstraat) heeft er een viertal gehuurd voor zijn meubelen en bedden, de firma Van Os twee voor zijn radio artikelen. G. Worm en de firma Van der Made komdn met heerenmode-artikelen in twee stands. Maison Pijper, Gebr. Spruit zijn vertegenwoordigd met de fijne damesstoffen. De firma Beemsterboer met goud en zilver, en klokken. Dit laatste Irtikel wordt door den heer Bauhuis even iens geëxposeerd. Verder willen wij nog noemen de firma's P. de Kok, behang sels, H. J. W. v, d. Wijst, motoren. Gunthert en Majolé, rijwielen. Koppen en Van de Poll, schoenhandel. De Zeeuw, radio. Konijn, De Vries, Van der Plaat, eetwaren. Vereen. Touw fabrieken, Puin- broek en Tydeman, stofzuigers, J, v. d. Vlies waschmachines. Laan, consumptie* ijs, Boekhandel Spruit, brandstoffenhan- del B.ooy, fabr. v. melkproducten Spruit. N. Goes. kasregisters, Van Leeuwen Ja cobs, verzekering, Karjsbeek, gasstellen. LoncJon en Tieleman, wijnen. Slot en .Bijl, visch (wij hebben reeds de gratis regee- ringsvisch vermeld, die aan de bezoekers zal worden uitgedeeld). Behalve déze (de lijst wil geen aan spraak maken op volledigheid, daar er zich natuurlijk nog steeds aanmelden komen nog verschillende firma's van bui ten. Wij hebben er in ons vorig bericht al eenige vermeld, en de lezer zal er wel den indruk hebben gekregen dat deze ten toonstelling inderdaad grootscheeps is op gezet en dan ongetwijfeld ook wel slagen zal, te meer omdat er nog allerlei attrac ties aan verbonden zijn. DEELNAME VERKOOPWEEK. De deelnemers aan de verkoopweek zijn kenbaar aan de raambiljetten, waarop staat,, het woord „Verkoopweek". Na vandaag, Dinsdag 22 Mei, is aan gifte voor winkeliers tot deelname, onmogelijk. „ONS WEEKBLAD". Officieel orgaan Held. Radio- Om roep. Van dit blaadje is thans het 21ste num mer verschenen, dat wederom als proef nummer op groote schaal is verspreid, en dat, om zijn aardigen inhoud, de moeite eener kennismaking ten zeerste loont. Op den omslag bevindt zich een, uit een dich terlijken duim gezogen, aardig versje over een Pinksteruitstapje, waarbij dan natuur lijk »Ons Weeklad« niet wordt vergeten. En in het hoofdartikel, dat getiteld is «De plaats van de H.R.C.O.* wordt nog eens weer uiteengezet hoe wenschelijk het is, dat tusschen luisteraars en radio- distribuant contact en saamhoorigheid be staan. »Het is heelemaal niet ons doel om een plaats in te nemen tusschen U en den omroep*, zoo wordt in bedoeld artikel gezegd, »onze plaats is terzijde, maar dat wil niet zeggen vergeten. Op welke wijze de lezers van het weekblad mede kunnen werken om dat verband te versterken, zal in een volgend artikel worden uiteengezet. Behalve dit hoofdartikel, bevat het blad aardige lectuur voor de huiskamer, een kinderrubriek, die ook blijkbaar zich reeds in de belangstelling van de jeugdige lezer tjes mag verheugen, een vrouwenrubriek, waarin veel wat de huisvrouw ook waar lijk interesseeren zal, is opgenomen, éen feuilleton («Liefde in deStudio*, watzegtu daarvan?) en eer. aardige moppenrubriek. Dat alles en dan zelfs zonder politiek of ontwapening of meer van die narigheden, kost maar G cent, is dat niet de moeite van een nadere kennismaking waard? THE DUTCH SYNCOPATORS. Gisteren concerteerden in Casino des middags onder matige 's avonds onder zeer groote belangstelling de 8 Neder- lar.dsclie musici, die zich de gebruikelijke Engelscbe benaming aangemeten hebben, ditmaal The Dutch Syncopators. Een ge zelschap beschaafd in optreden en muziek- uitbeelding; d.w.z. met een goede tango bezetting en een dikwijls zeer goed wer kende hot-jazz-opvatting. I11 dit ensemble niet het exalteercr.de en toornelooze als bij The Ramblers,met die overheerschende individueele prestaties, die zooveel moge lijk tot een geheel versmolten worden, doch een loffelijk streven om het geheele orkest gelijk op te doen deelen in de prestaties. Moge het gebrek aan een tweeden trompettist zich dikwijls doen gelden, toch is een gelukkige samenstel ling verkregen met den trombonist en den eersten saxofonist als de hervorragende krachten. Als amusements-band voldoet deze zeker beter dan The Ramblers, bij de laatste heeft men meer bewondering voor het phenomenalisme, waarmede elk band-lid zijn instrument(en) hanteert. Stellig een hernieuwd succes voor Casino, dit optreden van Hollandsche syncopatoren, met dikwijls verrassende noviteiten. ZULLEN DE OUDE BLAUWE ZEE RIDDERS HUN TOCHT NAAR FRIESLAND HEBBEN? Dat zullen ze, wanneer evenals vorig jaar de autobezitters in Den Helder voor deze zeehelden één dag hun vehikel be schikbaar houden, dan zullen ze evenals verleden jaar een dag hebben, die ze nooit vergeten zullen. Vorig jaar liep het be stuur van Moed, Volharding, Zelfopoffe ring al met plannen rond om dezen tocht te organiseeren, door eenige onover komelijke moeilijkheden den afsluitdijk betreffende, kon deze tocht niet doorgaan en bepaalde men zich tot een tocht naar de Wieringermeer. Nu zijn echter voor den tocht naar Friesland alle moeilijkheden v at het passeeren van den afsluitdijk betreft, uit den weg geruimd en is het wachten alleen maar van adheasie en toezegging der autobezitters. Wij twijfelen niet, of allen die op Donderdag 28 Juni hun auto kunnen missen, zullen dezen afstaan en aldus de oude Blauwe Zeeridders een genotvollen dag bereiden. NIEUWE ZAKEN. De in marinekringen welbekende heer J. Smits, die al vele jaren uniform- en andere kleeding vervaardigt, heeft thans een winkelzaak geopend in het huis Zuid straat no. 3. Eenige toelichting wordt vereischt voor dit adres, daar men anders moeite zal hebben het te vinden Want de Zuidstraat zelf is even genummerd; de hier bedoelde oneven nummering be treft de perceelen bij de Keizersbrug, welke aanvankelijk de nummering van de Weststraat droegen. In eene hiervan is de zaak van den heer Smits gevestigd. Automaten van dén heer Konijn. De welbekende winkel annex lunch room van den heer Konijn in de Spoor straat is thans voorzien van een reeks automaten, waarin alle mogelijke artike len verkrijgbaar zijn. Eieren met worst, een' slaatje of een warm croquetje? van 25 ct. per stuk, een broodje met ham, worst of gehakt voor een dubbeltje, dat zijn nog maar enkele van de heerlijk heden, die uit deze automaten te voor schijn kunnen worden getooverd. Vooral in den avond leveren ze een aardig ge zicht op, als de géheele voorpui erdoor verlicht wordt. Behalve in de Spoorstraat heeft de heer Kon ij n ook den voorgevel van; hét'café' van Weelde, Koningsplein, van. dergelijke' automaten voorzien, ter wijl, naar wij vernamen, nog op eer, andere plaats in de stad eveneens automaten .zullen wórden aangebracht. Men kan dus niet meer zeggen, dat men in Den Helder honger behoeft te lijden. FILMAVOND „ZONNESTRAAL". Door de vereenïging «Zonnestraal* werd op Vrijdag 18 Mei een filmavond gegeven in «Musis Sacrum«. Deze avond was be doeld als propaganda-avond, en wij kun nen zeggen dat «Zonnestraalhiermede schitterend is geslaagd. Te 8ul5 opende de voorzitter van het »Zonnestraal-dag-comité«, de heer W. de Boer met een gevoelvolle rede de bijeen komst. De zonnestralen buiten hebben u niet weerhouden, aldus de voorzitter, naar de »Zonnestraal«-film te komen zien. Dit is een verheugend feit. Gij toont hiermede sympathie te gevoelen voor het schoone werk, dat de vereeniging doet, en met recht kunnen wij respect en eer bied hiervoor hebben. De strijd tegen de t.b c. is een strijd, dien wij gezamenlijk moeten voeren. Hierdoor zullen wij méér zon brengen in het leven van ons volk. Men heeft in de bladen kunnen lezen hoeveel schoolkinderen er zijn besmet door onderwijskrachten lijdende aan open t.b.c. Gij hebt hieruit kunnen zien hoe groot het gevaar is, dat deze ziekte op levert. Ook het onderzoek met het Philips Röntgen-toestel heeft aangetoond, hoe veel oogenscbijnlljk gezonde arbeiders er aan l.b.c. lijden. Op 33000 arbeiders wer den 200 t.b.c. diagnoses vastgesteld, waar van 30 pet. met open t.b.c. Omgewerkt over de geheele bevolking van Nederland, wordt dit een aantal van 120.000 t.b.c. lijders. Het is onze dure plicht, vervolgt spreker, met kracht te strijden tegen deze volksziekte. Laten wij de handen ineenslaan, weest offervaardig, want offer vaardigheid is noodig om de kas te ver sterken, waardoor het mogelijk zal zijn, dat meer patiënten zullen kunnen wor den uitgezonden om te worden verpleegd. Vervolgens werd een begin gemaakt met de filmvertooning. Als eerste nummer zagen wij een leuke Micky Mouse-film. Direct daarna werd de «Zonnestraal«- film vertoond. In de uit drie acten be staande film zagen wij op zeer overz;ch- telijke wijze hetgeen daar tot stand is gebracht. Men ziet de patiënten komen, men ziet ze gaan. Maar tusschen het komen en gaan is een verschil. Zonder hoop ooit weer een bruikbaar mensch in de maatschappij te zullen worden, komen zij. Wij zien hen gaan veerkrachtig, klaar om wederom hun plaats als volwaardig arbeider in te nemen De arbeid op «Zonnestraal* heeft hen gestaald; heeft hun weer moed en kracht gegeven. De arbeid inderdaad, want op "Zonnestraal* worden de patiënten geleidelijk aan weer aan den arbeid gezet, totdat zij zonder bezwaar weer de volle acht uur per dag kunnen werken. Er worden verschillende vakken beoefend. Men maakt er meubelen eo rijwielen, waarvan wij verschillende modellen zagen staan, en welke dan ook S^SPIRÜN- TABLETTEN Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van 20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 ets. worden verkocht. (U kunt ze er gerust bestellen). Elk der patiënten heeft een eigen kamertje, en ieder heeft een eigen ontvangapparaat, zoodat hij het radio programma zijner keuze kan beluisteren. Men kam ook op eigen kamer bezoeken ontvangen van familie of vrienden, het geen voor de patiënten aangenamer is, en waardoor zij zich vertrouwelijker kunnen uiten. In één woord op «Zonne straal* heeft men overal rekening mede gehouden. Men heeft er ook aparte boschhuisjes, die door verschillende vereenigingen en particulieren zfjn ge* schonken. Mocht u er iets voor voelen zoo'n houten huisje cadeau te doen, bericht u het maar even aan Oome Jan van Zutphen te Hilversum. In deze boschhuisjes wonen de patiënten die in staat zijn weer de volle acht uur te kunnen werken. De patiënten kunnen op „Zonnestraal" ook allen geestelijken bijstand krijgen dien zij mochten wenschen. Rest ons nog te vermelden de prachtige keuken van „Zonnestraal", waarin een bekwaam personeel zorgt voor de voeding der patiënten en waar ook rekening ge houden wordt met de Israëlieten dan hebben wij in groote trekken de film beschreven. Geneesheer-directeur is de bekwame Dr. J. L van Lier. Moeten wij ook nog vertellen, dat „Oome Jan", Jan A. van Zutphen, voor zifter van „Zonnestraal"is? Wij gelooven het niet. Heel het Nederlandsche volk kent dezen stoeren pionier. Aan hem heeft men buitengewoon veel te danken. Na de film sprak de heer Meewis van Amsterdam. De heer Meewis wekte het publiek op „Zonnestraal" zooveel mogelijk te steunen, hetzij door te geven aan de collecte, het koopen van loten of door een „Zonnestraaf'-spaarbusje in huis tel nemen. „Zonnestraal" kan 330 patiënten verplegen, 300 bedden zijn bezet, 30 bed den wachten op patiënten, maar... er is geen geld aanwezig. „Zonnestraal" krijgt geen subsidie van Rijk of gemeente, zij is alleen aangewezen op de goedgeefsch- heid van het publiek. U heeft de film gezien. Ik heb u iels verteld, zoo zegt de heer Meewis. Het woord is thans aan u. Na de vertooning van een natuurfilm, van Britsch-Indië sprak wethouder de Boer een slotrede, waarin hij 0 m. het volgende zeide: Dames en Heeren, op ons rust een dure plicht, dien wij hebben te vervullen. De «sterken» zullen de «zwakken» hebben te steunen. Qlj hebt op de films het kruis gezien, het tceken van hulp. Handen, vragende om hulp, worden uitgestoken. Drie wegen staan voor open, om hulp te yérleenen. Gij kunt een «Zonnestraal"- busje hemen. Gij kunt. «Zonne»-Ioten koopen, Gij kunt Uw offer brengen op Zaterdag 23 Juni. den «Zonnestraal»-dag. Toont Uw warm hart, opdat de 30 ledige bedden zuilen kunnen worden bezet. Spreker wil dezen avond niet sluiten, zonder een woord van dank te brengen aan Jan van Zutphen voor hetgeen deze 1 in het belang van de t. b. c.-bestrijding heeft gedaan. Ook hartelijk dank aan de aanwezigen, voor het bijwonen van dezen filmavond. Hij hoopt, dat deze avond een blijvend succes zal mogen zijn. Een Charlie Chaplin-film besloot den avond. Onder de talrijke aanwezigen merkten wij op, den Chef van het Marine Hospitaal, Dr. Boosman, besturen van verschillende Vereenigingen, alsmede den Wethouder \1. d. Vaart, welke, naar men ons mede deelde, een der Heldersche pioniers is voor het. werk van «Zonnestraal». Een oproep aan de dames en heeren om elk éen boekje van 10 lóten te verkoopen, werd een succes, 33 boekjes werden aan gevraagd. Ook een 15-tal «Zonnestraal»- busjes werden geplaatst. j 't Liet zich zoo mooi aanzien. Zaterdag, het zonnetje scheen zoo verleidelijk en be loofde ons de mooiste Pinksterdagen van de wereld. Bovendien kwamen de avond bladen, die eveneens van zonneschijn spraken, ofschoon de Bilt wat nuchterder bleef en gereserveerder en een zwakke wind beloofde met een toenemende bewol king, weinig regen en iets meer warmte. En vele duizenden zijn dan ook, gelokt dpor den zonneschijn, uitgetrokken naar elders; er was een wisselwerking van gaande en komende Pinlcstergasten, en spoorwegen, bussen en andere vervoer middelen hadden het druk. Door de Spoor wegen waren uitgebreide maatregelen ge nomen teneinde aan de drukte het hoofd te kunnen bieden; tal van extra-treinen waren ingelegd over 't geheele land. Reeds Zaterdagmorgen was het aan de stations een drukte van belang. Amsterdam vooral mocht zich in een zeer druk vervoer met den nieuwen Dieseltrein verheugen, maar ook werd reeds van de gelegenheid om per vacantiekaart te reizen een druk gebruik gemaakt. De K.L.M. was verplicht voor de binnenlandsche lijnen speciale maatre gelen te nemen; voor Vlissingen werden extra diensten ingelegd en voor Twente moest met grooter materiaal worden ge vlogen. Ook gingen reeds velen per fiets of auto naar buiten. Den eersten Pinksterdag ging het nog al 'met het weer: het was droog en er was, af; en toe, een bewiisje van wat zonne schijn. Maar reeds dreigden dan altijd weer nieuwe wolken, die de atmosfeer ver kilden en het buiten zitten dan ook tot èeh lang niet onverdeeld genot maakten. Drama langs den Alkmaar- seinen straatweg. jfn den vroegen morgen van den Eer- stén Pinksterdag bevonden velen zich op den straatweg naar het Zuiden. Wandel clubs waren uitgetrokken op hoop van 'zegen, clubjes fietsers hadden moedig het wter aanvaard, de Alkmaarsche bus was stampvol en tal van particuleire auto's wf ren eveneens van de partij. Reeds vroeg in den morgen het was nauwelijks half tieta waren wij getuige van een tragedie langs den weg: tusschen 't Zand en St. Maartensbrug was een auto over den kop geslagen; bewusteloos en hevig bloedend lafeen der inzittenden langs den weg, en me t verslagen gezichten stonden de ande ren in afwachting van de komst van een do (ter. Elders in dit nummer vindt men ter nadere bizonderheden over. •''oor wandelaars en fietsers viel het we nog wel mee; het was droog en er waweinig wind. De buitencafé's, die het speciaal van dagen als deze moeten heb- ben, hadden het evenwel niet best, want om langs den weg te zitten, was het toch te frisch. Het weer werd er, des Maandags, helaas niet beter op; een nijdige, gure wind maakte het verblijf binnenshuis wensche- |ijk en geen wonder dan ook, dat er voor reporters langs den weg niets te beleven viel. Jammer voor de vele oud-Helder- schèn, die weder eens de reis naar hier gemaakt hadden in de hoop nog eens flink wat van de stad en omgeving te kunnen zien. Het leek meer op een Kerstdag, dan op èen Tweeden Pinksterdag en 't is mis schien maar het best geen al te lange na betrachting te houden en te hopen, dat een mooie zomer ons weldra schadeloos zal stellen. Een dood strandleven. Op het strand viel deze dagen niets te beleven. Zaterdag zag het er hoopvol uit. Toen waren er reeds een aantal baders, terwijl menigeen zich in het zonnetje lag te koesteren. Doch len Pinksterdag al was het stil. Van de weinige wandelaars lieten er zich maar enkelen verlokken 0111 eens een zit te nemen of zich eens languit te strekken. Maandag was het heelemaal mis. Neen, wat dat betreft heeft de Texelsche boot, en het eiland Texel natuurlijk als gevolg daarvan, het dien dag beter ge troffen. Gisterenavond waren twee booten noodig om de passagiers allen te verveo ren, terwijl voor de fietsen een aparte mo- iorboot werd ingelegd. Donkere Duinen. De ongunstige temperatuur drukte natuurlijk ook haar stempel op de grootte van het bezoek aan onze heerlijke Don kere Duinen... Over den tweeden Pink sterdag spreken we in dit verband maar niet eens..., alleen den eersten feestdag betreft dan ook deze korte beschouwing. Het eerst laat in den middag lokkende zonnetje vermocht niettemin nog menig wandelaar naar dit wandelpark te trek ken. Het park lag daar zoo heerlijk.... in z'n voorjaarspakje van jonge, veel belovende sparren, die zoo parmantig de nog niet rijpe vruchten als kerstboom kaarsjes omhoog staken... Tot wande ling uitnoodigend strekten bovendien de keurig verzorgde paden en laantjes zich voor je uitweldadig snoof je een ge zond mengsel van naaldboomen- zee- en duinengeur in... Waar elders biedt men u dat? Zich nog altijd bewust van zijn waardigheid de wintermaanden hebben daar niets aan veranderd l liep vader Pauw voor ons uit, doch trok zich schich tig onder het jonge geboomte terug bij onze toch heusch niet kwaadwillende nadering. Druk was 't niet...juist deze omstandigheid maakte de wandeling pret tiger .de rust van het geheel sereener... Hoor!... een roodborstje doet zich gel denja, ja, we begrijpen je....je be groet de naderende zomer!... A11, daar trap ik in een ingang van een konijnenholhet is merkwaardig hoevele toegangen die langooren juist in de wandelpaden gemaakt hebbenbe paald dom van ze Bij het vijvertje concentreert zich het bezoek als vanouds... een vader met z'n heele huisgezin heeft er z'n bivak opge slagen... ligt zelf luierend in het spich tige duingras, het kroost zorgt er al spe lende voor, dat Moeder zich niet ver veelt... Intusschen laten de karpers zich rustig bekijken en voeren... de komende Zondagen brengen ook hun weer dit over-verwende leventje Een enkeling zit zelfs op de «belve dère", maar vanwege hetfrissche windje zal 't daar toch niet aangenaam geweest zijn, veronderstellen we... Dan zijn we aan den uitgang. t. het was een heerlijke wandeling, die ruim een uur duurde. Duinoord. Na zoo'n pittige trip wil je wel even zitten en verpoozen. Welaan, het is het ontspanningsoord van den heer Klop, het „Duinoord", dat daar juist aan het einde van den wandeltocht ligt. Treedt binnen, een prettig zitje doet je goed. Het is er bijzónder druk, lang niet alle maal van verpoozende wandelaars.... 95°/o zijn jongelui, die zich door „The Rhythm Kings" uitstekende dansmuziek laten voorspelen en daarop hun rappe beenen in de eigenaardige cadans die het moderne rythme met zich brengt, voort bewegen. Ori s'amuse daar komt de mededeeling dat de band 's avonds ook zal spelen... gejuich... Welk een con trast die rustieke rust van zooeven en de cacofonie van saxafoon, trombone, schuifelende voeten, zoemende stemmen, geluiden van nu... Voila: Donkere Duinen en Duinoord tijdens Pinksteren 1934. DOOR JAMES WHITE jjHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiim öiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiïï Anne Lenda leefde een geregeld bestaan in haar popperig villatje. Ze was een aardige kleine vrouw, ongeveer in de veertig, nog jeugdig, frisch en vol animo voor haar werk als muziekleerares aan het Conser vatorium. Ze had een bijzonderen aardigén kring van kennissen, deels menschen „uit de muziek" zooals ze het noemde, die bij haar kwamen musiceeren, deels jonge leerlingen, die ze graag om zich heen had „dat hield je jong" en ook gewoon buren en bekenden, met wie ze bridge speelde of wel eens uitging. Een enkele maal vertelde Anne ons, hoe het kwam, dat ze ongehuwd gebleven was. Wij vertelden dit onder elkander door. zoodat bijna iedereen weldra de geschie denis van Anne kende. Ze was twintig toen ze een man leerde kennen, die een onuitwischbaren indruk op haar maakte. Hij was kunstenaar, een buitengewoon t alent en, als vele kun stenaars arm en moeilijk voor zichzelf en voor anderen. Hij twistte eeuwig met zijn ouders, die hem dwarboomden in zijn roe ping en vond alleen bij Anne steun en aanmoediging. Ze was zelf zoo overtuigd van zijn talent, dat zij hem hielp zijn ide aal te verwezenlijken: naar het buitenland te gaan, om daar verder te stu.deeren. Ze kusten elkander en hij zwoer dat hij zou terugkomen en haar trouwen en zij zwoer, te zullen wachten. De menschen, die over Anne's liefdes-geschiedenis spraken, oordee'den daarover al naar hun leeftijd. De ouderen vonden het aandoenlijk, prachtig, een bewijs, dat de eeuwige liefde ook heden ten dage nog wel bestaat. De jonqeren echter vonden het belachelijk, heel dwaas zelfs, van zoo'n aardige iiriiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiitiiiiMiiiiiiiiiiiniiniiiinili QlllllllllllüllltllUlllllflIllllllltllllllllllllllUIUI vrouw, die zoo haar huwelijkskansen liet voorbijgaan voor dien man. „Welke mo derne vrouw gelooft nu nog aan dien minnaar, die terugkomt!" spotte een bak- vischje, Anne zelf toonde nooit, dat zij leed on der haar alleen-zijn. Ze erkende, dat ze verschillende huwe lijkskansen had afgeslagen of vermeden. Of ze dan werkelijk geloofde, nu nog, dat hij zou terugkeeren? Daar antwoordde ze niet op, ze glimlachte. En als ze in stilte die vraag ook stelde, dan vond ze even min een antwoord. Haar gedachten aan dien man waren vol weemoed, doch zonder bitterheid. Het was een klare, milde lentedag, toen Anne een brief kreeg uit een onbekend stadje: Hij luidde: „Beste Anne! Als je me nog niet vergeten bent, mag ik dan morgen avond komen, om je over iets belangrijks te spreken? Je oude vriend Peter", Anne was dien dag geheel overstuur. Het eene oogenblik keek ze in den spiegel, en het andere oogenblik keek ze met ver baasde oogen en eenigszins angstige ge dachten verzonken, dan weer rende ze rond,; om alles netjes in orde te hebben, dan weer stond ze stil, als was zij opeens versteend Natuurlijk werd het spoedig bekend bij haar kennissen, buren en leerlingen, die haar hl feliciteerden met de verloving. Ze keek met groote onnatuurlijke oogen haar kring rond en glimlachteglim lachte Het uur naderde meer en meer. Anne had eerst haar haar willen laten onduleeren, doch achteraf gezien vond ze het onnoodig; ze zou die nieuwe japon aantrekken. Doch op het laatste oogenblik, trok ze weer een andere japon aan en toen de bel ging, werd ze zich van iets vreeselijks be wust.. Ze was niet blij, ze verlangde niet, met Peter te trouwenDat was alles zóó lang geleden. En toen ze tegenover den goedmoedi- gen, een ietwat dik geworden man stond, die haar stevig de hand drukte, die ver telde, dat hij de kunst er sinds lang aan gegeven had en in zaken geld had ge maakt, zonk haar het hart gehéél in de schoenen. Oogenschijnlijk luisterde ze naar den praatgragen gast, in wien ze niets meer terugvond van den dwependen jongen kunstenaar, doch haar gedachten woelden intusschen dooréén. Opeens begreep ze dat ze heelemaal niet om Peter gedacht had en heelemaal niet om hem die ande ren afgewezen had. Dat maakte ze hen en zichzelf maar wijs, In werkelijkheid beviel haar dit leven beter dan een leven met Peter, die zijn muziek, zijn dweepachtige houding verla ten had, om zich met andere nuchtere din gen bezig te houden. Maar kon zij, mocht zij weigeren? En nu mijn vraag, zei Peter. Anne's hart stond bijna stil.Je moet weten, begon hij, dat ik een paar huizen bezit. Nu kan ik de twee hiernaast koopen. Mis schien begrijp je, waar ik héén wil. Als je mij je villatje zoudt willen verkoopen, laat ik hier net zoo'n huis zetten als het andere. Toen ik hoorde wie de eigenares van dit huisje was, dacht ik: Wat een toe val. zoo'n oude kennis. Ik gelóóf zelfs, dat \ée nog een beetje verliefd op elkaar geweest zijn, niet? Anne straalde! Beste Peter, zei ze met warmte, natuurlijk wil ik je graag terwille zijn. Laten we de zaak eens bespreken, De vrienden waren verbaasd en teleur gesteld. Ze durfden echter niets vragen. En Anne vertelde niets. Na een tijdje vergat ze hem, ze vergat bijna, dat die Peter van vroe ger nu de baas van haar villa tje wasen it een groot huis voor in de plaats zette. Zoo'n oude lief de moet men bewaren, voor passende ge- legenhedenl Een drietal verkeersongeluken. Hoe groot nog steeds het gevaar op den weg, vooral op de Zon- en feestdagen, is, blijkt wel uit het feit, dat een gezel schap, hetwelk met een der autocars van garage Prins een uitstapje naar het Gooi op eersten Pinksterdag maakte, maar liefst twee ernstige verkeersongelukken meemaakte. Te half acht des morgens geschiedde het eerste, in de buurt van de kolksluis. Een tuxe aulo uit Z.-Hol!and kwam uit de richting Alkmaar. Even voorliet brug getje Ivolksluis wilde deze auto de I us van het Heldersche gezelschap passeei n, eh moost aldus de daar aanwezige r; oversteken. De auto slipte, raakte uit den koers, en na eerst een tweetal melkbus sen omver gereden te hebben, vloog hij in de vaart. Het voorste gedeelte kwarn in den modder, terwijl het achterste op den wal bleef. Oogenblikkelijlc werd as sistentie verleend door de Jutters, d 0 met ladders en planken de vijf passa giers uit hun benarde positie wisten ia bevrijden. Een der dames was van schrile bewusteloos geraakt, terwijl de anderen er met den schrik afkwamen. Het tweede ongeluk geschiedde op den weg Laren—Bussum, des middags te twea uur. Zooals bekend is het op dezen weg vooral op feestdagen enorm druk. Zoo ook nu. Daarbij komt nog het vooral de laatste tijden opkomende racefietsen-ver keer. Hondei'den en honderden racers vliegen langs de wegen, en voeren onder linge koppel-wedstrijden. Ook de bus van den heer Prins scheen voor een aantal „Pijnenburgen" als gangmaker te fun- geeren. Men passeerde den auto, doch een der heeren zag hiertoe aanvankelijk geen kans Het niet op willende geven, poogde hq de bus rechts te passeeren, hetgeen een noodlottig gevolg had. Tus schen de autobus en de daar aanwez'ge boomenrij is een ruimte van ongeveer 50 centimeter, en als men hier dus wil pas seeren met een behoorlijke snelle vaart, Iaat zich het gevaar wel denken. De auto ramde den jongen, die, na eerst over den kop gevlogen te zijn, tegen een boom aangesmakt werd, en roerloos bleef liggen. Aangezien achter de bus een onafzien bare fille van fietsers en auto's aankwam, was het haast onmogelijk op dezen weg te blijven staan, zoodat men de kame raden van den racer inhaalde, en dezen over het ongeluk inlichtte. Het antwoord was even onverw, A immoreel: „Laat maar liggen 1" Wat cf van den jongen is geworden is nog niet bekend, maar men vreest, dat deze eff niet met den schrik afgekomen is.' Intusschen weer eenige waarschuwin gen voor den komenden zomer... Op Eersten Pinksterdag, des morgens omstreeks 9 uur is een auto tusschen 't Zand en St. Maarten over den kop gesla gen. Bewusteloos en aan het hoofd ge wond lag een der slachtoffers langs den weg. De oorzaak van het ongeluk:, dat zoo tragisch deze Pinksterdagen inzette, is op het oogenblik nog niet bekend. UIT HET RAAM GESPRONGEN. In den nacht van Zondag op Maandag heeft alhier een ongeluk plaats gehad, dat, gezien de omstandigheden, nog be trekkelijk goed is afgeioopen. De 17-jarige C. F., in opleiding bij do Marine te Vlissingen, bracht zijn Pink- ster-vacantie door bij zijn ouders, op den Polderweg, alhier. Door zijn moeder, die reeds gemerkt had, dat de jongen zich in overspannen toestand bevond, werd omstreeks h Tg twee 's nachts beweging in de kamer, welke aan den straatkant grenst, en waar haar zoon sliep, gehoord, en ver moedende dat er iets niet in orde zou zijn, begaf zij zich hierheen. Hoe groot was echter haar schrik, toen zij den jongen boven op de vensterbank zag staan, Zij begreep, dat' hij in zijn slaap het bed ver laten, en ook nu nog niet zijn bewustzijn, verkregen had. Zij poogde hem te grijpen, maar was juist te laat. Met een gil wierp de slaapwandelaar zich door het venster, en viel op straat. Zeer ontdaan vloog de moeder naar buiten, en vond iiaar zoon ernstig gekneusd en bebloed op straat liggen. Oogenblikkelijk werd geneeskundige hulp ingeroepen en de dokter achtte over brenging naar het hospitaal gewenscht. Het bleek, dat zijn hoofd en handen vrij ernstig gewond waren, doch dat men voor levensgevaar niet behoefde te vreezen. iiiiiiiiiiniiiiiinininmimiimiiiiiiiiNiiiitMiiiiimiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiMti muuauuiillUlllllllllllllli.'ilUIIUIimilillllllllllllllilllllllllllUlllllllini In de publicatie van den strijdhond voor Duitsche cultuur en van het Reichs- verband Deutsche Buehne wordt gerefe reerd aan de passages van de redevoe ring van rijksminister Goebbels, welke betrekking hadden op de Joodsche kwestie. De minister had o.m. gezegd, dat de Joden deze woorden als laatste waarschu wing moesten beschouwen. In verbard hiermede wijzen de genoemde instituten er op, dat „een noodzakelijk woord op een noodzakelijk oogenblik vön toonaange vende zijde is gesproken. Wij wenseh n niet alleen verschoond te blijven van 'la Joden als tooneeispelers en zangers, doch ook als schrijvers en componisten. Ovte als tekstdichters in muzikale tooneelstuk- ken wenschen wij van de Joden ver schoond te blijven, evenzoo als regisseurs of tooneel-decorateurs. Evenmin wenschen wij op het Duitsche tooneel al die lieden, die nu nog met Joodsche kringen be vriend of min of meer getrouwd ^ijn. al zijn het nog zulke genieën. De kernpositie van het Jodendom in de Duitsche cul tuur vormen thans nog de Joodsche tao- neeluitgevers, die wij helaas hebben ver geten te verjagen uit hun machtspositie."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 5