Stadsnieuws
heuma?
mm, dk
tweede blad
heldersche courant van dinsdag 22 mei 1934.
De HEMITO.
Neemt
dan
alleen
Pinksterweelde of
Pinksterarmoede
Schaduwen van het
Pinksterfeest.
Felle aanval op Joodsche
kunstenaars.
Licht op voor alle voertuigen.
Dinsdag 22 Mei
Woensdag 23
20.2G uur
20.27
ORANJE HARMONIEKAPEL.
(Dir. Jac. J. W. Hertsworm.)
Eerste zomerconcert van de Oranje
Harmoniekapel, op Donderdag 24 Mei
11)34, des avonds van 8.30—10 uur in het
Julianapark.
Program m a:
1. Ehre sei Gott (Koraal) Schubert
2. Jubileum-mkrch J. J. W. Hertsworm
3. Der Calif von Bagdad (Ouverture)
Boieldieu
4. a. Ave Verum Mo?art
b. Es ist bestimt in Gottes Rat
M endels oh n
5. La fille du Ta.mbour Major Offenbach
6. Fleurs de N-ice. Fantasie J. Martin
7. Tanhauser. Fantasie Rich. Wagner
g. Le Retour. Marsch H. Reuland
Zooals wij in ons Zaterdagnummer
reeds mededeelden, zal heden een aanvang
worden gemaakt met de inrichting der
verschillende stands in het groote ge
bouw, dat verrezen is op het terrein
naast den watertoren en waarin Zaterdag
a.s. de Heldersche Middenstandstentoon
stelling wordt geopend. Tal van plaatse
lijke firma's hebben reeds stands hiervoor
gehuurd.
De firma Westerbaan komt met 2
stands, de firma Van Willigen met een
aantal stands op divers gebied. De heer
Klercq (Spoorstraat) heeft er een viertal
gehuurd voor zijn meubelen en bedden,
de firma Van Os twee voor zijn radio
artikelen. G. Worm en de firma Van der
Made komdn met heerenmode-artikelen
in twee stands. Maison Pijper, Gebr.
Spruit zijn vertegenwoordigd met de fijne
damesstoffen. De firma Beemsterboer met
goud en zilver, en klokken. Dit laatste
Irtikel wordt door den heer Bauhuis even
iens geëxposeerd. Verder willen wij nog
noemen de firma's P. de Kok, behang
sels, H. J. W. v, d. Wijst, motoren.
Gunthert en Majolé, rijwielen. Koppen en
Van de Poll, schoenhandel. De Zeeuw,
radio. Konijn, De Vries, Van der Plaat,
eetwaren. Vereen. Touw fabrieken, Puin-
broek en Tydeman, stofzuigers, J, v. d.
Vlies waschmachines. Laan, consumptie*
ijs, Boekhandel Spruit, brandstoffenhan-
del B.ooy, fabr. v. melkproducten Spruit.
N. Goes. kasregisters, Van Leeuwen Ja
cobs, verzekering, Karjsbeek, gasstellen.
LoncJon en Tieleman, wijnen. Slot en .Bijl,
visch (wij hebben reeds de gratis regee-
ringsvisch vermeld, die aan de bezoekers
zal worden uitgedeeld).
Behalve déze (de lijst wil geen aan
spraak maken op volledigheid, daar er
zich natuurlijk nog steeds aanmelden
komen nog verschillende firma's van bui
ten. Wij hebben er in ons vorig bericht
al eenige vermeld, en de lezer zal er wel
den indruk hebben gekregen dat deze ten
toonstelling inderdaad grootscheeps is op
gezet en dan ongetwijfeld ook wel slagen
zal, te meer omdat er nog allerlei attrac
ties aan verbonden zijn.
DEELNAME VERKOOPWEEK.
De deelnemers aan de verkoopweek zijn
kenbaar aan de raambiljetten, waarop
staat,, het woord „Verkoopweek".
Na vandaag, Dinsdag 22 Mei, is aan
gifte voor winkeliers tot deelname,
onmogelijk.
„ONS WEEKBLAD".
Officieel orgaan Held. Radio-
Om roep.
Van dit blaadje is thans het 21ste num
mer verschenen, dat wederom als proef
nummer op groote schaal is verspreid, en
dat, om zijn aardigen inhoud, de moeite
eener kennismaking ten zeerste loont. Op
den omslag bevindt zich een, uit een dich
terlijken duim gezogen, aardig versje over
een Pinksteruitstapje, waarbij dan natuur
lijk »Ons Weeklad« niet wordt vergeten.
En in het hoofdartikel, dat getiteld is
«De plaats van de H.R.C.O.* wordt nog
eens weer uiteengezet hoe wenschelijk
het is, dat tusschen luisteraars en radio-
distribuant contact en saamhoorigheid be
staan. »Het is heelemaal niet ons doel
om een plaats in te nemen tusschen U
en den omroep*, zoo wordt in bedoeld
artikel gezegd, »onze plaats is terzijde,
maar dat wil niet zeggen vergeten. Op
welke wijze de lezers van het weekblad
mede kunnen werken om dat verband te
versterken, zal in een volgend artikel
worden uiteengezet.
Behalve dit hoofdartikel, bevat het blad
aardige lectuur voor de huiskamer, een
kinderrubriek, die ook blijkbaar zich reeds
in de belangstelling van de jeugdige lezer
tjes mag verheugen, een vrouwenrubriek,
waarin veel wat de huisvrouw ook waar
lijk interesseeren zal, is opgenomen, éen
feuilleton («Liefde in deStudio*, watzegtu
daarvan?) en eer. aardige moppenrubriek.
Dat alles en dan zelfs zonder politiek of
ontwapening of meer van die narigheden,
kost maar G cent, is dat niet de moeite
van een nadere kennismaking waard?
THE DUTCH SYNCOPATORS.
Gisteren concerteerden in Casino des
middags onder matige 's avonds onder
zeer groote belangstelling de 8 Neder-
lar.dsclie musici, die zich de gebruikelijke
Engelscbe benaming aangemeten hebben,
ditmaal The Dutch Syncopators. Een ge
zelschap beschaafd in optreden en muziek-
uitbeelding; d.w.z. met een goede tango
bezetting en een dikwijls zeer goed wer
kende hot-jazz-opvatting. I11 dit ensemble
niet het exalteercr.de en toornelooze als
bij The Ramblers,met die overheerschende
individueele prestaties, die zooveel moge
lijk tot een geheel versmolten worden,
doch een loffelijk streven om het geheele
orkest gelijk op te doen deelen in de
prestaties. Moge het gebrek aan een
tweeden trompettist zich dikwijls doen
gelden, toch is een gelukkige samenstel
ling verkregen met den trombonist en den
eersten saxofonist als de hervorragende
krachten. Als amusements-band voldoet
deze zeker beter dan The Ramblers, bij
de laatste heeft men meer bewondering
voor het phenomenalisme, waarmede elk
band-lid zijn instrument(en) hanteert.
Stellig een hernieuwd succes voor
Casino, dit optreden van Hollandsche
syncopatoren, met dikwijls verrassende
noviteiten.
ZULLEN DE OUDE BLAUWE ZEE
RIDDERS HUN TOCHT NAAR
FRIESLAND HEBBEN?
Dat zullen ze, wanneer evenals vorig
jaar de autobezitters in Den Helder voor
deze zeehelden één dag hun vehikel be
schikbaar houden, dan zullen ze evenals
verleden jaar een dag hebben, die ze nooit
vergeten zullen. Vorig jaar liep het be
stuur van Moed, Volharding, Zelfopoffe
ring al met plannen rond om dezen tocht
te organiseeren, door eenige onover
komelijke moeilijkheden den afsluitdijk
betreffende, kon deze tocht niet doorgaan
en bepaalde men zich tot een tocht naar
de Wieringermeer. Nu zijn echter voor
den tocht naar Friesland alle moeilijkheden
v at het passeeren van den afsluitdijk
betreft, uit den weg geruimd en is het
wachten alleen maar van adheasie en
toezegging der autobezitters.
Wij twijfelen niet, of allen die op
Donderdag 28 Juni hun auto kunnen
missen, zullen dezen afstaan en aldus de
oude Blauwe Zeeridders een genotvollen
dag bereiden.
NIEUWE ZAKEN.
De in marinekringen welbekende heer
J. Smits, die al vele jaren uniform- en
andere kleeding vervaardigt, heeft thans
een winkelzaak geopend in het huis Zuid
straat no. 3. Eenige toelichting wordt
vereischt voor dit adres, daar men anders
moeite zal hebben het te vinden Want
de Zuidstraat zelf is even genummerd;
de hier bedoelde oneven nummering be
treft de perceelen bij de Keizersbrug,
welke aanvankelijk de nummering van de
Weststraat droegen. In eene hiervan is
de zaak van den heer Smits gevestigd.
Automaten van dén heer Konijn.
De welbekende winkel annex lunch
room van den heer Konijn in de Spoor
straat is thans voorzien van een reeks
automaten, waarin alle mogelijke artike
len verkrijgbaar zijn. Eieren met worst,
een' slaatje of een warm croquetje? van
25 ct. per stuk, een broodje met ham,
worst of gehakt voor een dubbeltje, dat
zijn nog maar enkele van de heerlijk
heden, die uit deze automaten te voor
schijn kunnen worden getooverd. Vooral
in den avond leveren ze een aardig ge
zicht op, als de géheele voorpui erdoor
verlicht wordt. Behalve in de Spoorstraat
heeft de heer Kon ij n ook den voorgevel
van; hét'café' van Weelde, Koningsplein,
van. dergelijke' automaten voorzien, ter
wijl, naar wij vernamen, nog op eer, andere
plaats in de stad eveneens automaten
.zullen wórden aangebracht. Men kan dus
niet meer zeggen, dat men in Den Helder
honger behoeft te lijden.
FILMAVOND „ZONNESTRAAL".
Door de vereenïging «Zonnestraal* werd
op Vrijdag 18 Mei een filmavond gegeven
in «Musis Sacrum«. Deze avond was be
doeld als propaganda-avond, en wij kun
nen zeggen dat «Zonnestraalhiermede
schitterend is geslaagd.
Te 8ul5 opende de voorzitter van het
»Zonnestraal-dag-comité«, de heer W. de
Boer met een gevoelvolle rede de bijeen
komst. De zonnestralen buiten hebben u
niet weerhouden, aldus de voorzitter,
naar de »Zonnestraal«-film te komen zien.
Dit is een verheugend feit. Gij toont
hiermede sympathie te gevoelen voor het
schoone werk, dat de vereeniging doet,
en met recht kunnen wij respect en eer
bied hiervoor hebben. De strijd tegen de
t.b c. is een strijd, dien wij gezamenlijk
moeten voeren. Hierdoor zullen wij méér
zon brengen in het leven van ons volk.
Men heeft in de bladen kunnen lezen
hoeveel schoolkinderen er zijn besmet
door onderwijskrachten lijdende aan open
t.b.c. Gij hebt hieruit kunnen zien hoe
groot het gevaar is, dat deze ziekte op
levert. Ook het onderzoek met het Philips
Röntgen-toestel heeft aangetoond, hoe
veel oogenscbijnlljk gezonde arbeiders er
aan l.b.c. lijden. Op 33000 arbeiders wer
den 200 t.b.c. diagnoses vastgesteld, waar
van 30 pet. met open t.b.c. Omgewerkt
over de geheele bevolking van Nederland,
wordt dit een aantal van 120.000 t.b.c.
lijders. Het is onze dure plicht, vervolgt
spreker, met kracht te strijden tegen
deze volksziekte. Laten wij de handen
ineenslaan, weest offervaardig, want offer
vaardigheid is noodig om de kas te ver
sterken, waardoor het mogelijk zal zijn,
dat meer patiënten zullen kunnen wor
den uitgezonden om te worden verpleegd.
Vervolgens werd een begin gemaakt
met de filmvertooning. Als eerste nummer
zagen wij een leuke Micky Mouse-film.
Direct daarna werd de «Zonnestraal«-
film vertoond. In de uit drie acten be
staande film zagen wij op zeer overz;ch-
telijke wijze hetgeen daar tot stand is
gebracht. Men ziet de patiënten komen,
men ziet ze gaan. Maar tusschen het
komen en gaan is een verschil. Zonder
hoop ooit weer een bruikbaar mensch in
de maatschappij te zullen worden, komen
zij. Wij zien hen gaan veerkrachtig, klaar
om wederom hun plaats als volwaardig
arbeider in te nemen De arbeid op
«Zonnestraal* heeft hen gestaald; heeft
hun weer moed en kracht gegeven. De
arbeid inderdaad, want op "Zonnestraal*
worden de patiënten geleidelijk aan weer
aan den arbeid gezet, totdat zij zonder
bezwaar weer de volle acht uur per dag
kunnen werken. Er worden verschillende
vakken beoefend. Men maakt er meubelen
eo rijwielen, waarvan wij verschillende
modellen zagen staan, en welke dan ook
S^SPIRÜN-
TABLETTEN
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. a 10 ets.
worden verkocht. (U kunt ze er gerust
bestellen).
Elk der patiënten heeft een eigen
kamertje, en ieder heeft een eigen
ontvangapparaat, zoodat hij het radio
programma zijner keuze kan beluisteren.
Men kam ook op eigen kamer bezoeken
ontvangen van familie of vrienden, het
geen voor de patiënten aangenamer is,
en waardoor zij zich vertrouwelijker
kunnen uiten. In één woord op «Zonne
straal* heeft men overal rekening mede
gehouden. Men heeft er ook aparte
boschhuisjes, die door verschillende
vereenigingen en particulieren zfjn ge*
schonken. Mocht u er iets voor voelen
zoo'n houten huisje cadeau te doen,
bericht u het maar even aan Oome Jan
van Zutphen te Hilversum.
In deze boschhuisjes wonen de patiënten
die in staat zijn weer de volle acht uur
te kunnen werken. De patiënten kunnen
op „Zonnestraal" ook allen geestelijken
bijstand krijgen dien zij mochten wenschen.
Rest ons nog te vermelden de prachtige
keuken van „Zonnestraal", waarin een
bekwaam personeel zorgt voor de voeding
der patiënten en waar ook rekening ge
houden wordt met de Israëlieten dan
hebben wij in groote trekken de film
beschreven. Geneesheer-directeur is de
bekwame Dr. J. L van Lier.
Moeten wij ook nog vertellen, dat
„Oome Jan", Jan A. van Zutphen, voor
zifter van „Zonnestraal"is? Wij gelooven
het niet. Heel het Nederlandsche volk
kent dezen stoeren pionier. Aan hem heeft
men buitengewoon veel te danken.
Na de film sprak de heer Meewis van
Amsterdam. De heer Meewis wekte het
publiek op „Zonnestraal" zooveel mogelijk
te steunen, hetzij door te geven aan de
collecte, het koopen van loten of door
een „Zonnestraaf'-spaarbusje in huis tel
nemen. „Zonnestraal" kan 330 patiënten
verplegen, 300 bedden zijn bezet, 30 bed
den wachten op patiënten, maar... er is
geen geld aanwezig. „Zonnestraal" krijgt
geen subsidie van Rijk of gemeente, zij
is alleen aangewezen op de goedgeefsch-
heid van het publiek. U heeft de film
gezien. Ik heb u iels verteld, zoo zegt de
heer Meewis. Het woord is thans aan u.
Na de vertooning van een natuurfilm,
van Britsch-Indië sprak wethouder de
Boer een slotrede, waarin hij 0 m. het
volgende zeide:
Dames en Heeren, op ons rust een
dure plicht, dien wij hebben te vervullen.
De «sterken» zullen de «zwakken» hebben
te steunen. Qlj hebt op de films het kruis
gezien, het tceken van hulp. Handen,
vragende om hulp, worden uitgestoken.
Drie wegen staan voor open, om hulp
te yérleenen. Gij kunt een «Zonnestraal"-
busje hemen. Gij kunt. «Zonne»-Ioten
koopen, Gij kunt Uw offer brengen op
Zaterdag 23 Juni. den «Zonnestraal»-dag.
Toont Uw warm hart, opdat de 30 ledige
bedden zuilen kunnen worden bezet.
Spreker wil dezen avond niet sluiten,
zonder een woord van dank te brengen
aan Jan van Zutphen voor hetgeen deze 1
in het belang van de t. b. c.-bestrijding
heeft gedaan. Ook hartelijk dank aan de
aanwezigen, voor het bijwonen van dezen
filmavond. Hij hoopt, dat deze avond een
blijvend succes zal mogen zijn.
Een Charlie Chaplin-film besloot den
avond.
Onder de talrijke aanwezigen merkten
wij op, den Chef van het Marine Hospitaal,
Dr. Boosman, besturen van verschillende
Vereenigingen, alsmede den Wethouder
\1. d. Vaart, welke, naar men ons mede
deelde, een der Heldersche pioniers is
voor het. werk van «Zonnestraal». Een
oproep aan de dames en heeren om elk
éen boekje van 10 lóten te verkoopen,
werd een succes, 33 boekjes werden aan
gevraagd. Ook een 15-tal «Zonnestraal»-
busjes werden geplaatst.
j 't Liet zich zoo mooi aanzien. Zaterdag,
het zonnetje scheen zoo verleidelijk en be
loofde ons de mooiste Pinksterdagen van
de wereld. Bovendien kwamen de avond
bladen, die eveneens van zonneschijn
spraken, ofschoon de Bilt wat nuchterder
bleef en gereserveerder en een zwakke
wind beloofde met een toenemende bewol
king, weinig regen en iets meer warmte.
En vele duizenden zijn dan ook, gelokt
dpor den zonneschijn, uitgetrokken naar
elders; er was een wisselwerking van
gaande en komende Pinlcstergasten, en
spoorwegen, bussen en andere vervoer
middelen hadden het druk. Door de Spoor
wegen waren uitgebreide maatregelen ge
nomen teneinde aan de drukte het hoofd
te kunnen bieden; tal van extra-treinen
waren ingelegd over 't geheele land. Reeds
Zaterdagmorgen was het aan de stations
een drukte van belang. Amsterdam vooral
mocht zich in een zeer druk vervoer met
den nieuwen Dieseltrein verheugen, maar
ook werd reeds van de gelegenheid om per
vacantiekaart te reizen een druk gebruik
gemaakt. De K.L.M. was verplicht voor
de binnenlandsche lijnen speciale maatre
gelen te nemen; voor Vlissingen werden
extra diensten ingelegd en voor Twente
moest met grooter materiaal worden ge
vlogen. Ook gingen reeds velen per fiets
of auto naar buiten.
Den eersten Pinksterdag ging het nog
al 'met het weer: het was droog en er was,
af; en toe, een bewiisje van wat zonne
schijn. Maar reeds dreigden dan altijd
weer nieuwe wolken, die de atmosfeer ver
kilden en het buiten zitten dan ook tot
èeh lang niet onverdeeld genot maakten.
Drama langs den Alkmaar-
seinen straatweg.
jfn den vroegen morgen van den Eer-
stén Pinksterdag bevonden velen zich op
den straatweg naar het Zuiden. Wandel
clubs waren uitgetrokken op hoop van
'zegen, clubjes fietsers hadden moedig het
wter aanvaard, de Alkmaarsche bus was
stampvol en tal van particuleire auto's
wf ren eveneens van de partij. Reeds vroeg
in den morgen het was nauwelijks half
tieta waren wij getuige van een tragedie
langs den weg: tusschen 't Zand en St.
Maartensbrug was een auto over den kop
geslagen; bewusteloos en hevig bloedend
lafeen der inzittenden langs den weg, en
me t verslagen gezichten stonden de ande
ren in afwachting van de komst van een
do (ter. Elders in dit nummer vindt men
ter nadere bizonderheden over.
•''oor wandelaars en fietsers viel het
we nog wel mee; het was droog en er
waweinig wind. De buitencafé's, die het
speciaal van dagen als deze moeten heb-
ben, hadden het evenwel niet best, want
om langs den weg te zitten, was het toch
te frisch.
Het weer werd er, des Maandags, helaas
niet beter op; een nijdige, gure wind
maakte het verblijf binnenshuis wensche-
|ijk en geen wonder dan ook, dat er voor
reporters langs den weg niets te beleven
viel. Jammer voor de vele oud-Helder-
schèn, die weder eens de reis naar hier
gemaakt hadden in de hoop nog eens flink
wat van de stad en omgeving te kunnen
zien. Het leek meer op een Kerstdag, dan
op èen Tweeden Pinksterdag en 't is mis
schien maar het best geen al te lange na
betrachting te houden en te hopen, dat
een mooie zomer ons weldra schadeloos
zal stellen.
Een dood strandleven.
Op het strand viel deze dagen niets te
beleven. Zaterdag zag het er hoopvol uit.
Toen waren er reeds een aantal baders,
terwijl menigeen zich in het zonnetje lag
te koesteren. Doch len Pinksterdag al was
het stil. Van de weinige wandelaars lieten
er zich maar enkelen verlokken 0111 eens
een zit te nemen of zich eens languit te
strekken. Maandag was het heelemaal mis.
Neen, wat dat betreft heeft de Texelsche
boot, en het eiland Texel natuurlijk als
gevolg daarvan, het dien dag beter ge
troffen. Gisterenavond waren twee booten
noodig om de passagiers allen te verveo
ren, terwijl voor de fietsen een aparte mo-
iorboot werd ingelegd.
Donkere Duinen.
De ongunstige temperatuur drukte
natuurlijk ook haar stempel op de grootte
van het bezoek aan onze heerlijke Don
kere Duinen... Over den tweeden Pink
sterdag spreken we in dit verband maar
niet eens..., alleen den eersten feestdag
betreft dan ook deze korte beschouwing.
Het eerst laat in den middag lokkende
zonnetje vermocht niettemin nog menig
wandelaar naar dit wandelpark te trek
ken. Het park lag daar zoo heerlijk....
in z'n voorjaarspakje van jonge, veel
belovende sparren, die zoo parmantig de
nog niet rijpe vruchten als kerstboom
kaarsjes omhoog staken... Tot wande
ling uitnoodigend strekten bovendien de
keurig verzorgde paden en laantjes zich
voor je uitweldadig snoof je een ge
zond mengsel van naaldboomen- zee- en
duinengeur in... Waar elders biedt men
u dat? Zich nog altijd bewust van zijn
waardigheid de wintermaanden hebben
daar niets aan veranderd l liep vader
Pauw voor ons uit, doch trok zich schich
tig onder het jonge geboomte terug bij
onze toch heusch niet kwaadwillende
nadering. Druk was 't niet...juist deze
omstandigheid maakte de wandeling pret
tiger .de rust van het geheel sereener...
Hoor!... een roodborstje doet zich gel
denja, ja, we begrijpen je....je be
groet de naderende zomer!...
A11, daar trap ik in een ingang van
een konijnenholhet is merkwaardig
hoevele toegangen die langooren juist in
de wandelpaden gemaakt hebbenbe
paald dom van ze
Bij het vijvertje concentreert zich het
bezoek als vanouds... een vader met z'n
heele huisgezin heeft er z'n bivak opge
slagen... ligt zelf luierend in het spich
tige duingras, het kroost zorgt er al spe
lende voor, dat Moeder zich niet ver
veelt... Intusschen laten de karpers zich
rustig bekijken en voeren... de komende
Zondagen brengen ook hun weer dit
over-verwende leventje
Een enkeling zit zelfs op de «belve
dère", maar vanwege hetfrissche windje
zal 't daar toch niet aangenaam geweest
zijn, veronderstellen we...
Dan zijn we aan den uitgang. t. het
was een heerlijke wandeling, die ruim
een uur duurde.
Duinoord.
Na zoo'n pittige trip wil je wel even
zitten en verpoozen. Welaan, het is het
ontspanningsoord van den heer Klop,
het „Duinoord", dat daar juist aan het
einde van den wandeltocht ligt. Treedt
binnen, een prettig zitje doet je goed.
Het is er bijzónder druk, lang niet alle
maal van verpoozende wandelaars....
95°/o zijn jongelui, die zich door „The
Rhythm Kings" uitstekende dansmuziek
laten voorspelen en daarop hun rappe
beenen in de eigenaardige cadans die het
moderne rythme met zich brengt, voort
bewegen. Ori s'amuse daar komt de
mededeeling dat de band 's avonds ook
zal spelen... gejuich... Welk een con
trast die rustieke rust van zooeven
en de cacofonie van saxafoon, trombone,
schuifelende voeten, zoemende stemmen,
geluiden van nu...
Voila: Donkere Duinen en Duinoord
tijdens Pinksteren 1934.
DOOR
JAMES WHITE
jjHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiim
öiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiïï
Anne Lenda leefde een
geregeld bestaan in haar
popperig villatje. Ze was
een aardige kleine vrouw,
ongeveer in de veertig,
nog jeugdig, frisch en vol animo voor haar
werk als muziekleerares aan het Conser
vatorium.
Ze had een bijzonderen aardigén kring
van kennissen, deels menschen „uit de
muziek" zooals ze het noemde, die bij
haar kwamen musiceeren, deels jonge
leerlingen, die ze graag om zich heen had
„dat hield je jong" en ook gewoon buren
en bekenden, met wie ze bridge speelde
of wel eens uitging.
Een enkele maal vertelde Anne ons,
hoe het kwam, dat ze ongehuwd gebleven
was.
Wij vertelden dit onder elkander door.
zoodat bijna iedereen weldra de geschie
denis van Anne kende.
Ze was twintig toen ze een man leerde
kennen, die een onuitwischbaren indruk
op haar maakte. Hij was kunstenaar, een
buitengewoon t alent en, als vele kun
stenaars arm en moeilijk voor zichzelf en
voor anderen. Hij twistte eeuwig met zijn
ouders, die hem dwarboomden in zijn roe
ping en vond alleen bij Anne steun en
aanmoediging. Ze was zelf zoo overtuigd
van zijn talent, dat zij hem hielp zijn ide
aal te verwezenlijken: naar het buitenland
te gaan, om daar verder te stu.deeren. Ze
kusten elkander en hij zwoer dat hij zou
terugkomen en haar trouwen en zij zwoer,
te zullen wachten. De menschen, die
over Anne's liefdes-geschiedenis spraken,
oordee'den daarover al naar hun leeftijd.
De ouderen vonden het aandoenlijk,
prachtig, een bewijs, dat de eeuwige liefde
ook heden ten dage nog wel bestaat. De
jonqeren echter vonden het belachelijk,
heel dwaas zelfs, van zoo'n aardige
iiriiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiitiiiiMiiiiiiiiiiiniiniiiinili
QlllllllllllüllltllUlllllflIllllllltllllllllllllllUIUI
vrouw, die zoo haar huwelijkskansen liet
voorbijgaan voor dien man. „Welke mo
derne vrouw gelooft nu nog aan dien
minnaar, die terugkomt!" spotte een bak-
vischje,
Anne zelf toonde nooit, dat zij leed on
der haar alleen-zijn.
Ze erkende, dat ze verschillende huwe
lijkskansen had afgeslagen of vermeden.
Of ze dan werkelijk geloofde, nu nog, dat
hij zou terugkeeren? Daar antwoordde ze
niet op, ze glimlachte. En als ze in stilte
die vraag ook stelde, dan vond ze even
min een antwoord.
Haar gedachten aan dien man waren
vol weemoed, doch zonder bitterheid.
Het was een klare, milde lentedag, toen
Anne een brief kreeg uit een onbekend
stadje:
Hij luidde: „Beste
Anne! Als je me nog
niet vergeten bent,
mag ik dan morgen
avond komen, om je
over iets belangrijks
te spreken? Je oude vriend Peter",
Anne was dien dag geheel overstuur.
Het eene oogenblik keek ze in den spiegel,
en het andere oogenblik keek ze met ver
baasde oogen en eenigszins angstige ge
dachten verzonken, dan weer rende ze
rond,; om alles netjes in orde te hebben,
dan weer stond ze stil, als was zij opeens
versteend
Natuurlijk werd het spoedig bekend bij
haar kennissen, buren en leerlingen, die
haar hl feliciteerden met de verloving.
Ze keek met groote onnatuurlijke oogen
haar kring rond en glimlachteglim
lachte
Het uur naderde meer en meer.
Anne had eerst haar haar willen laten
onduleeren, doch achteraf gezien vond ze
het onnoodig; ze zou die nieuwe japon
aantrekken.
Doch op het laatste oogenblik, trok ze
weer een andere japon aan en toen de bel
ging, werd ze zich van iets vreeselijks be
wust..
Ze was niet blij, ze verlangde niet, met
Peter te trouwenDat was alles zóó
lang geleden.
En toen ze tegenover den goedmoedi-
gen, een ietwat dik geworden man stond,
die haar stevig de hand drukte, die ver
telde, dat hij de kunst er sinds lang aan
gegeven had en in zaken geld had ge
maakt, zonk haar het hart gehéél in de
schoenen.
Oogenschijnlijk luisterde ze naar den
praatgragen gast, in wien ze niets meer
terugvond van den dwependen jongen
kunstenaar, doch haar gedachten woelden
intusschen dooréén. Opeens begreep ze
dat ze heelemaal niet om Peter gedacht
had en heelemaal niet om hem die ande
ren afgewezen had. Dat maakte ze hen
en zichzelf maar wijs,
In werkelijkheid beviel haar dit leven
beter dan een leven met Peter, die zijn
muziek, zijn dweepachtige houding verla
ten had, om zich met andere nuchtere din
gen bezig te houden.
Maar kon zij, mocht zij weigeren?
En nu mijn vraag, zei Peter. Anne's
hart stond bijna stil.Je moet weten,
begon hij, dat ik een paar huizen bezit.
Nu kan ik de twee hiernaast koopen. Mis
schien begrijp je, waar ik héén wil. Als
je mij je villatje zoudt willen verkoopen,
laat ik hier net zoo'n huis zetten als het
andere. Toen ik hoorde wie de eigenares
van dit huisje was, dacht ik: Wat een toe
val. zoo'n oude kennis. Ik gelóóf zelfs,
dat \ée nog een beetje verliefd op elkaar
geweest zijn, niet?
Anne straalde! Beste Peter, zei ze met
warmte, natuurlijk wil ik je graag terwille
zijn. Laten we de zaak eens bespreken,
De vrienden waren verbaasd en teleur
gesteld.
Ze durfden echter niets vragen. En
Anne vertelde niets.
Na een tijdje vergat ze hem, ze vergat
bijna, dat die
Peter van vroe
ger nu de baas
van haar villa
tje wasen it
een groot huis
voor in de plaats zette. Zoo'n oude lief
de moet men bewaren, voor passende ge-
legenhedenl
Een drietal verkeersongeluken.
Hoe groot nog steeds het gevaar op
den weg, vooral op de Zon- en feestdagen,
is, blijkt wel uit het feit, dat een gezel
schap, hetwelk met een der autocars van
garage Prins een uitstapje naar het Gooi
op eersten Pinksterdag maakte, maar
liefst twee ernstige verkeersongelukken
meemaakte.
Te half acht des morgens geschiedde
het eerste, in de buurt van de kolksluis.
Een tuxe aulo uit Z.-Hol!and kwam uit
de richting Alkmaar. Even voorliet brug
getje Ivolksluis wilde deze auto de I us
van het Heldersche gezelschap passeei n,
eh moost aldus de daar aanwezige r;
oversteken. De auto slipte, raakte uit den
koers, en na eerst een tweetal melkbus
sen omver gereden te hebben, vloog hij
in de vaart. Het voorste gedeelte kwarn
in den modder, terwijl het achterste op
den wal bleef. Oogenblikkelijlc werd as
sistentie verleend door de Jutters, d 0
met ladders en planken de vijf passa
giers uit hun benarde positie wisten ia
bevrijden. Een der dames was van schrile
bewusteloos geraakt, terwijl de anderen
er met den schrik afkwamen.
Het tweede ongeluk geschiedde op den
weg Laren—Bussum, des middags te twea
uur. Zooals bekend is het op dezen weg
vooral op feestdagen enorm druk. Zoo
ook nu. Daarbij komt nog het vooral de
laatste tijden opkomende racefietsen-ver
keer. Hondei'den en honderden racers
vliegen langs de wegen, en voeren onder
linge koppel-wedstrijden. Ook de bus van
den heer Prins scheen voor een aantal
„Pijnenburgen" als gangmaker te fun-
geeren. Men passeerde den auto, doch
een der heeren zag hiertoe aanvankelijk
geen kans Het niet op willende geven,
poogde hq de bus rechts te passeeren,
hetgeen een noodlottig gevolg had. Tus
schen de autobus en de daar aanwez'ge
boomenrij is een ruimte van ongeveer 50
centimeter, en als men hier dus wil pas
seeren met een behoorlijke snelle vaart,
Iaat zich het gevaar wel denken. De auto
ramde den jongen, die, na eerst over den
kop gevlogen te zijn, tegen een boom
aangesmakt werd, en roerloos bleef liggen.
Aangezien achter de bus een onafzien
bare fille van fietsers en auto's aankwam,
was het haast onmogelijk op dezen weg
te blijven staan, zoodat men de kame
raden van den racer inhaalde, en dezen
over het ongeluk inlichtte.
Het antwoord was even onverw, A
immoreel: „Laat maar liggen 1" Wat cf
van den jongen is geworden is nog niet
bekend, maar men vreest, dat deze eff
niet met den schrik afgekomen is.'
Intusschen weer eenige waarschuwin
gen voor den komenden zomer...
Op Eersten Pinksterdag, des morgens
omstreeks 9 uur is een auto tusschen
't Zand en St. Maarten over den kop gesla
gen. Bewusteloos en aan het hoofd ge
wond lag een der slachtoffers langs den
weg.
De oorzaak van het ongeluk:, dat zoo
tragisch deze Pinksterdagen inzette, is op
het oogenblik nog niet bekend.
UIT HET RAAM GESPRONGEN.
In den nacht van Zondag op Maandag
heeft alhier een ongeluk plaats gehad,
dat, gezien de omstandigheden, nog be
trekkelijk goed is afgeioopen.
De 17-jarige C. F., in opleiding bij do
Marine te Vlissingen, bracht zijn Pink-
ster-vacantie door bij zijn ouders, op den
Polderweg, alhier.
Door zijn moeder, die reeds gemerkt
had, dat de jongen zich in overspannen
toestand bevond, werd omstreeks h Tg
twee 's nachts beweging in de kamer,
welke aan den straatkant grenst, en
waar haar zoon sliep, gehoord, en ver
moedende dat er iets niet in orde zou zijn,
begaf zij zich hierheen. Hoe groot was
echter haar schrik, toen zij den jongen
boven op de vensterbank zag staan, Zij
begreep, dat' hij in zijn slaap het bed ver
laten, en ook nu nog niet zijn bewustzijn,
verkregen had. Zij poogde hem te grijpen,
maar was juist te laat. Met een gil wierp
de slaapwandelaar zich door het venster,
en viel op straat. Zeer ontdaan vloog de
moeder naar buiten, en vond iiaar zoon
ernstig gekneusd en bebloed op straat
liggen.
Oogenblikkelijk werd geneeskundige
hulp ingeroepen en de dokter achtte over
brenging naar het hospitaal gewenscht.
Het bleek, dat zijn hoofd en handen vrij
ernstig gewond waren, doch dat men
voor levensgevaar niet behoefde te
vreezen.
iiiiiiiiiiniiiiiinininmimiimiiiiiiiiNiiiitMiiiiimiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiMti
muuauuiillUlllllllllllllli.'ilUIIUIimilillllllllllllllilllllllllllUlllllllini
In de publicatie van den strijdhond
voor Duitsche cultuur en van het Reichs-
verband Deutsche Buehne wordt gerefe
reerd aan de passages van de redevoe
ring van rijksminister Goebbels, welke
betrekking hadden op de Joodsche
kwestie.
De minister had o.m. gezegd, dat de
Joden deze woorden als laatste waarschu
wing moesten beschouwen. In verbard
hiermede wijzen de genoemde instituten
er op, dat „een noodzakelijk woord op een
noodzakelijk oogenblik vön toonaange
vende zijde is gesproken. Wij wenseh n
niet alleen verschoond te blijven van 'la
Joden als tooneeispelers en zangers, doch
ook als schrijvers en componisten. Ovte
als tekstdichters in muzikale tooneelstuk-
ken wenschen wij van de Joden ver
schoond te blijven, evenzoo als regisseurs
of tooneel-decorateurs. Evenmin wenschen
wij op het Duitsche tooneel al die lieden,
die nu nog met Joodsche kringen be
vriend of min of meer getrouwd ^ijn. al
zijn het nog zulke genieën. De kernpositie
van het Jodendom in de Duitsche cul
tuur vormen thans nog de Joodsche tao-
neeluitgevers, die wij helaas hebben ver
geten te verjagen uit hun machtspositie."