Buitenlandsch Overzicht.
WR1GLEY
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
De Tweelingzusters
7437 EERSTE BLAD
ZATERDAG 26 MEI 1934
62ste JAARGANI
Patricia Wentworth
De Engelsche arbeiders
partij en de oorlog.
„Nationale bescherming"
tegen ontvoeringen.
Wat hoort bij malsche sla
De heerlijkste sla zonder slaolie is
als een keuken zonder fornuis!
Bij sla hoort slaolie, bij malsche sla
de fijnste slaolie: Saladine.
Kies bij den groenteboer het beste;
heerlijke, jonge zomer-sla en bij den
kruidenier óók het beste: Saladine!
Het opkomend geslacht
en de oorlog.
De presidentsverkiezing
in Tsjechoslowakije.
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet. Heidersche Courant 11.50, voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen 'lexel f 1.65: binnen
land f 2.- Nederl. Oost- en West Indië per zeepost 1 2.10, dem per
mail en overige landen 13.20 Losse r os. 4 ct.fr.p.p f ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70.f 1.- Modeblad rPsp. f 1.20, f 1.50, 1 1.50, 1 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uiigave N.V Drukkerij v b C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraai 7e - Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening Ao. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Voorloopige maritieme besprekingen tusschen de Ver. Staten,
Engeland en Japan. De Japansche politiek ten opzichte van
China. Amerika en het vraagstuk der oorlogsschulden.
Maritieme
besprekingen
tusschen de Ver.
Staten, Engeland
en Japan.
Volgend jaar zal
de vlootconferentie
worden gehouden tus
schen de groote
maritieme mogendhe
den, een conferentie
waarvan wij bij voor
baat durven voorspel
len, dat zij een mislukking zal worden,
omdat er dezelfde geset zal heersehen
als ter ontwapeningsconferentie, de geest
van wantrouwen, en daardoor is over
eenstemming niet mogelijk. Reeds nu is
er wrijving.
Uit gezaghebbende bron zoo meldt
de Nw. Rott. Crt. wordt meegedeeld,
dat Groot-Brittannië, de Ver. Staten en
Japan voorloopige besprekingen hebben
geopend over de mogelijkheid van behan
deling van vraagstukken, welke in 1935
op de vlootconferentie te Washington aan
de orde zullen komen.
Naar verluidt zou het initiatief van
deze besprekingen van Gr. Brittannië en
Je'rnn zijn uitgegaan.
Japansche autoriteiten hebben te ken
nen gegeven, dat voorloopige besprekin
gen over de internationale vraagstukken
welke betrekking hebben op den Stillen
Oceaan er in belangrijke mate toe zouden
bijdragen om de atmosfeer voor de con
ferentie van 1935 op te helderen.
Reuter meldt uit Tokio: .,Het Londen-
sche vlootverdrag is geteekend als een
voorloopig verdrag en kan niet hernieuwd
worden," aldus verklaarde de woordvoer
der van liet Japansche departement van
marine. Het Janansehe nationale veilig
heidsgevoel. aldus zeide deze autoriteit
verder, eischt een nationaal en gelijk
waardig verdrag ter vervanging van de
begaande verdragen.
Tn een verklaring van den Amerikaan-
sehen minister van marine over de mari
tieme krachtsverhouding tusschen de
Ver. Staten, Engeland en Janan gaf deze
als zijn meening te kennen dat de huidige
verhouding 5 (V. St,)—5 (Eng.)—3 (Ja
pan) behoort te worden gehandhaafd. De
maritieme mogendheden zoo zeide hij
waren te Londen hijeen gekomen en
hadden gemeend veiligheid te verzeke
ren aan ieder land. Hij minister kon
met inzien dat er noodzakeliikheid be-
s^nd voor een andere regeling.
^e minister zeide echter niet, dat hij
meende, dat Janan poogt een sterker
Voot te krijgen, dan haar bij de vloot-
overeenkomst van Washington was toe
gestaan.
De politiek van Ja
pan ten opzichte van
China vertoont niet
veel verandering bij
een jaar geleden, toen
de wereld vol verontwaardiging was over
de provocaties van Japan, dat zich echter
bitter weinig liet gelegen liggen aan de
publieke meening en rustig zjjn gang
ging en al is er na de bezetting van
Mantsjoekwo en instelling van een Ja
pansche regeering daar, over het geheel
genomen een rustiger atmosfeer gekomen,
Japan is nog niet tevreden met den stand
van zaken. Die, ontevredenheid van Japan
blijkt b.v. uit de instructies die de Japan
sche gezant in China gekregen heeft van
zijn regeering.
Het Hbl. schrijft er o.m. over:
De instructies verdienen de aandacht,
aangezien hieruit wederom blijkt, dat het
controlerecht over China, zooals dat her
haaldelijk van Japansche zijde op den
voorgrond is geschoven, de grondslag
blijft van de Japansche China-politiek, al
mogen de autoriteiten te Tokio het dan
ook, onder den invloed van de daardoor
in het belanghebbende buitenland, ge
wekte ontstemming, gewenscht hebben ge
acht de beteekenis van die aanspraak
eenigszins te verzachten.
Uit de jongste reactie te Tokio op de
bemoeiingen van het technisch Volken
bondscomité tot financieele hulpverlee
ning voor het economische herstel van
China is wederom duidelijk het Japan
sche standpunt naar voren gekomen, nJ.
dat het uitsluitend Japans missie is
om China te helpen zich op te richten en
te moderniseeren.
Dezelfde tendenz spreekt uit de instruc
ties, waarmede de Japansche gezant naar
Nanking terugkeert: Japan blijft afwij
zend staan tegen internationalen finan-
cieelen bijstand, doch is zelf bereid de
noodige financieele hulp te verleenen
indien China zich aan Japan toevertrouwt
met uitschakeling van hulp van elders.
Japan is verder bereid met China tot een
schikking te komen inzake de vraagstuk
ken in verband met Mandsjoerije (transito-
en postverkeer); doch op den voorgrond
van alles staat, dat, indien China Japans
alle andere invloeden uitschakelende mis
sie niet erkent, Tokio de noodige maat
regelen zal nemen om China tot de orde
te roepen.
In het kort samengevat: handen van
China af, dat de feitelyke hegemonie van
Japan moet erkennen en aanvaarden.
De feitelijke economische draagkracht
van Japan en de mate, waarin het er in
slaagt om de exploitatie van Mandsjoerije
spoedig de noodige vruchten te doen op
brengen, zullen daarom, naast de ontwik
keling van den politieken toestand in h°t
Westen, de beslissende factoren woi n
voor de wijze waarop en het tempo, waar
in Japan in eerstvolgende jaren zal trach-
bn 7ijn China-politiek ten uitvoer te
leggen.
.t die politiek onverkort de grondslag
blijft en het einddoel van het diplomatieke
spel van Tokio, blijkt opnieuw uit de in
structies aan Arijvosji.
De modaliteiten ervan staan in nauw
verband met de wisselingen, welke zich
in den samenhang der algemeene politiek
voordoen.
Maar de" groote lijn ervan lijkt onwrik
baar vast te staan.
Amerika en
het schulden'
vraagstuk
boodschap tot het
oorlogsschulden,
eenige ongewone
Volgens den corr.
van den Manchester
Guardian te New
York, groeit aldaar
het vermoeden, dat
Roosevelt's nieuwe
congres, wat betreft de
een aanduiding van
moeilijkheden bevatten
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
jrs. Fossick Yates' welsprekendheid
Bineeu onuitputtelijk. Comnn isme, fas
eisme, ontwapening, Ruslana, Duits -
land, verbetering van het gevangemsw -
z^n, geheelonthouding en niet te vei ge t
het onrecht tegenover „de" vrouw;r
passeerde allemaal de revue. Miss wen
st t accompagneerde bescheiden, maai
vervoering; en wanneer hij maar eenig. -
zins kans zag, zich verstaanbaar te m
ken, plaatste Mr. Fossick Yates over t e
tafel heen geleerde opmerkingen 0X(
reptielen. Af en toe vereenigden de sociale
«n de natuurwetenschappelijke tak
conversatie in een verhandeling ovei
Voedingswaarde van de versehillenc e g
techten en John vernam, dat appels
£ans de jongste onderzoekingen
goed ongeschapen hadden kunnen
gebleven, maar dat sinaasappelen en
tioenon als „je dat" moesten worden ot-
fieliouwd. Mrs. Fossick Yates werd hem
®oe langer hoe antipathieker; hij h,M
»prde zich niet ooit een zoo snellen en
grondigen afkeer van een medem
te hebben gekregen. Hij had zichzelf
tijd voor redelijk vooruitstrevend aange
zien, maar terwijl de gastvrouw doorratel
de voelde hij zich een verstokt reactionair
worden.
Miss Webster adoratie daarentegen
moest zich een uitweg banen, anders was
het goede mensch stellig geknapt.
„Is ze niet geweldig?" teemde ze half-
fluisterend tegen John.
„Toen ik in 1912 in Cornwaal was,"
dei o Mr Fossick Yates een wanhopige
poging, „vond ik eens een zeer bijzon
der...
De diamanten zon op mevrouw's borst
schoot fel schitterend naar voren.
„Ik zal u een uitnoodiging sturen voor
de twee vergaderingen, en ik weet zeker,
dat u ze heel leerrijk en interessant zult
vinden."
„O ja," kwam het over Miss Webster's
dunne l'ppen.
„Een hoogst, hoogst eigenaardig, bijna
legendarisch, als ik het zoo mag uitdruk
ken, voorwereldlijk is misschien nog bé
ter.
Maar de heer des huizes kreeg niet zoo
gemakkelijk zjjn kans.
„Myn vriendin Jane Caradoc zal daar
het woord voeren. U hebt haar brochures
natuurlijk gelezen."
„Juweeltjes gewoon," blaatte Miss Web
ster. Een van haar kettingen het was
die met de kornalijnen gleed in de jus,
waarvan ze zich juist bediende, en een
beetje gegeneerd vischte ze hem er uit.
„Er waren duidelijk sporen," hield Mr.
Fossick Yates onverstoorbaar vol, en hij
bracht zijn hoofd naar voren, dat het bin
nen den lichtkring kwam, „duidelijke spo
ren van eb van verwantschap inet
de vroegste vormen van prae-historische,
repteil-achtige wezens. En
zal. Het zou een typische Rooseveltiaan-
sche politieke strategie zijn om van de
opwinding over het rapport-Darrow ge
bruik te maken teneinde het congres den
en of anderen vorm van bevoegdheid af
te dwingen om de schulden als voorwerp
van marchandeeren over nieuwe handels
verdragen te gebruiken.
Roosevelt's ongewone, verzoenende
houding tegenover het Congres zou dan
ten doel hebben om de oppositie inzake de
oorlogsschulden te ontwapenen.
Het is volgens dezen correspondent ta
melijk zeker, dat het initiatief voor den
volgenden stap in de schuldenkwestie
van Londen zal komen; maar te Washing
ton zou men aannemen, dat het indirect
zou kunnen komen in den vorm van een
bereidverklaring tot heropening van an
dere kwesties als muntstabiliteit of on
derhandelingen over handelsverdragen.
Washington zou gelooven. dat de Presi
dent probeert om met medewerking van
Londen tusschen het Congres en Londen
door te sturen.
De Daily Mail meldt met stelligheid,
dat Roosevelt den Britsehen gezant heeft
meegedeeld, dat hij ook nu een symboli
sche betaling van een klein bedrag aan
vaarden zou.
Niet meer onvoorwaardelijk
tegen eiken oorlog.
De News Cronicle voorspelt belang
rijke beslissingen, die de volgende maand
.genomen worden door de gezamenlijke
vergadering van de politieke en indu:
strieele vleugels van de labour-beweging
en waarin een algeheele verandering in
de officieele houding der arbeiderspartij
tegenover den oorlog tot uiting zou ko
men. Volgens haar berichten zou het
fascisme de factor zy'n, die vele labour-
ieiders er toe gebracht heeft hun pacifis
tische denkbeelden te wijzigen. De mee
ning groeit, dat het onverstandig zou zijn
zich onvoorwaardelijk tegen iederen
oorlog te verklaren. Op dit punt nemen
de leiders van de vakvereenigingen een
sterke houding aan, uit vrees, dat de
democratie in de toekomst tegen fascis
tische aanvallen om haar leven zou moe
ten vechten. Waarschijnlijk zou besloten
worden dat de arbeiderspartij zich de
vrijheid zal voorbehouden om iederen
oorlog op zichzelf te beoordeelen en van
dat oordeel de vraag van steun of verzet
te laten afhangen.
Filmsterren dubbel bewaakt.
Meer dan 600 personen zijn in de
Veieenigde Siaten op de lijst voor «natio
nale bescherming» geplaatst in verband
met.de jongste ontvoeringen. Zij worden
speciaal bewaakt door de federale en
staats-autoriteiten. Ongeveer 100 ambte
naren van het departement van justitie
te Washington hebben opdracht degenen
te bewaken, die onlangs met ontvoering
bedreigd zijn.
Ook de filmsterren hebben de bewaking
verdubbeld na de ontvoering van den
millionair Gettle. Harold Lloyd heeft zijn
villa met een hoogen muur omringd, waar
slechts één" ingang in is, die wordt be
waakt door een gewapende wacht. In den
tuin loopen eenige Deensche doggen rond.
Zijn drie kinderen gaan nooit uit zonder
een liifwacht on de kinderkamer is voor
zien van getraliede vensters en alarm
toestellen.
Mariene Dietrich heeft haar huis aan
alle zijden voorzien van alarm-toestellen
en zwaar gewapende wachten patrouil
leeren dag en nacht door den tuin, nooit
gaat zij uit zonder een lijfwacht.
Mae West heeft haar huis op dezelfde
wijze toegerust.
Gloria Swanson laat haar kinderen in
Zwitserland wonen.
Ook de studio's zijn overvuld met ge
wapende wachten.
DE ZWEEDSCHE WAPENUITVOER.
Reuter meldt uit Stockholm: De wa-
.pen-export van Zweden over het jaar
1933 wordt op ruim zes millioen gulden
GOUDZEGEL 80 CENT - GROENZEGEL 65 CENT - ROODZEGEL 50 CENT
geschat. Dit is ongeveer 100.000 gulden
meer dan het vorig jaar.
De beste afnemers waren China met
ongeveer 2Vz millioen gulden, Perzië en
Turkije.
Uit een toespraak van Sir John. Simon.
Op het congres van het verbond van
Volkenbondsvereenigingen te Folkeston
heeft Sir John Simon, de Engelsche mi
nister van buitenlandsche zaken, gezegd,
dat het een ernstig iets is, dat er een
geslacht jongens en meisjes opgroeit, dat
geen herinnering heeft aan den oorlog
en in wier geest dezè niet meer is dan
een stuk van de nieuwste geschiedenis,
welke zij op school leeren.
In den geest van het heele volk begint
het besluit, genomen dadelijk na den
afloop van dat afschuwelijke treurspel met
den tijd ietwat te verbleeken en vergeten
te raken.
Als men nu de gelegenheid niet aan
grijpt, zal het steeds moeilijker worden
een nieuwe wereld op te bouwen.
Het ongeschokte, vurig nagestreefde
doel der regeering blijft het steunen van
den Volkenbond en het verzekeren van
internationale samenwerking door den
vrede met alle beschikbare middelen.
Masarijk met overweldigende
meerderheid van stemmen
herkozen.
Het Duitsche Nieuwsbureau meldt uit
Praag:
Ofschoon volgens de grondwet slechts
een meerderheid van 3/5 der uitgebrachte
stemmen noodig is bij de presidentsver
kiezing, hebben Kamer en Senaat van
ochtend professor Masarijk met een meer
derheid van meer dan achttiende als pre
sident der republiek herkozen. Slechts
enkele stemmen waren op den comniu-
nistischen afgevaardigde Gottwald uitge
bracht.
Ruim drie kwartier na het begin dei-
zitting deelt de voorzitter het resultaat
der stemming mede. Uitgebracht zijn 418
geldige stemmen; daarvan 53 blanco, 327
voor Masaryk. In het gejuich, gaat de
mededeeling dat voor den communist
Gottwald, die zelf niet aanwezig is, 38
stemmen zijn uitgebracht, verloren. Stan-
jek deed haar trouwens niet voor, maar
naast de microfoon. Op dit oogenblik
ziet men door de vensters de staatsvlag
omhoog gaan. Even daarna dringt het
dof gedreun van schoten door en wanneer
de zitting verbroken wordt om den presi
dent van zijn herkiezing te verwittigen,
komen twee vliegtuigen, die op het kanon-
signaal te Kbely zijn opgestegen over de
Burcht en strooien laag vliegend bloemen
over den vleugel, waarin Masaryk ver
blijft.
Alles staat op wanneer een kwartier
later Marasyk wordt binnen geleid. Men
laat hem plaats nemen in het gestoelte
met het staatswapen, waarvoor een
prachtuitgave van de grondwet ligt open
geslagen. De voorzitter ven het parle-
WRIGLEY'S
KAUWGOM
IN OE MOND
IS LEKKER EN
GEZOND)
ment spreekt den president toe. Het is
de eerste maal, dat in deze zaal, waarin
vroeger de koningen van Bohemen wer
den gekozen en gekroond, een vrij volk
zijn staatshoofd weer kiest. Hij verzoekt
Masaryk de gelofte af te leggen gelijk de
constitutie dit voorschrijft.
Masaryk is zichtbaar onder den indruk.
Zijn bekend professoraal gebaar met de
zakdoek schijnt hij meer te herhalen dan
gewoonlijk. Hij legt de rechterhand op de
grondwet, daar waar van de gelofte sprake
is en even hapert zijn stem wanneer hij
deze voorleest: „Ik beloof naar eer en
geweten voor het heil des volks en der
republiek te zullen zorgen en de grond
wet en de wetten te zullen eerbiedigen."
Een honderdvoudig Slava voor den
president en de republiek klinkt door de
zaal. Buiten wordt de standaard gehe-
sohen. Met fanfares uit Smetana's Li-
boesje schrijdt de 84-jarige president even
later over het Burchtplein langs de eere
compagnie naar zijn woning terug.
Duizenden en nog eens duizenden
wachten in de stad om hem op zijn rit naar
het oude raadhuis te huldigen, waar hij
dan 's middags een krans aan het graf
van den onbekenden soldaat neerlegt.
AARTSHERTOG EUGENIUS
TE WEENEN TERUGGEKEERD.
Hij is de eerste Habsburger,
die uit de ballingschap terug
keert.
De meer dan 70 jaar oude aartshertog
Eugenius, wiens vader een volle neef van
keizer Franz Jozef was, is, na een ver
blijf van 15 jaar te Bazel, Doderdagoch-
tend te Weenen aangekomen. Hij is de
ereste Habsburger van hen, die gewei
gerd hebben afstand van hun rechten en
titels te doen, die uit de ballingschap
terugkeert, nu de grondwetsherziening
van de autoritaire regeering dat moge
lijk heeft gemaakt.
DE ORDE IN HET SAARGERIED.
Nederland in verband met een
politieorganisatie gepolst?
De Parijsche Matin meldt, dat behalve
Zweden en Zwitserland, ook Nederland
oinderhands gepolst is of het bereid zou
zjjn, in verband met de volksstemming in
het Saargebied, een internationale politie
macht op de been te brengen. Alle drie
de landen, aldus het Parijsche blad, lieten
weten, voor zoo'n bijstand niet in aan
merking te willen komen.
„Nog wat gerstewater, meneer?" vroeg
een stem naast John's schouder. Een
hand met een kristallen karaf maakte zich
los uit het duister achter hem.
John ontrukte zich aan Jane Caradoc
met haar juweelen van brochures en aan
de prae-historische reptielen van zijn gast
heer om een tweeden tumbler van den
meest weerzinwekkenden drank, dien hij
ooit geproefd had, af te slaan.
Hij zag de kristallen karaf; hij zag de
hand, die deze vast hield.
Hij wilde juist zeggen: „Dank je wel"
en wist niet of hij het inderdaad gezegd
had, want die hand, die hem het gerste
water aanbood, was de hand van
Anne Belinda Waveney.
Het kleine hartvormige moedervlekje
tusschen duim en wijsvinger schemerde
voor zijn oogen. Het licht, dat door het
kristallen oor van de karaf viel, tooverde
een regenboog van kleuren op de kleine,
zachte hand. Toen viel de regenöoog even
over het moedervlekje en verdween.
De hand trok zich terug.
John zat als verdwaasd, het enervee
rend gerammel van Mrs. Fossick Yates
hoorde hij niet meer. Het eenige dat hij
nog hoorde, was het kloppen van het
bloed in zijn eigen polsen.
XXI.
Het diner scheen eindeloos te duren.
De gerechten waren alle even slecht be
reid, maar, zooals Mrs. Fossick Yates
maar steeds weer verklaarde, uitermate
„rijk aan vitaminen". Anne kwam en
ging; een slanke schaduw aan den bui
tenrand van den lichtcirkel. John kreeg
telkens net een glimp van haar echter
niet van Anne Belinde, maar van een
binnenmeisje met een keurig, witgebor-
duurd schortje en een mutsje op, dat het
grootste deel van haar haar bedekte.
Hij was Mrs. Fossick Yates werkelijk
dankbaar voor haar onuitputtelijke con
versatie, die nog maar niet de minste nei
ging tot verslapping vertoonde. Het zou
vreeselijk geweest zijn, als hij zelf had
moeten praten.
speet het haar zoo'n geduldigen toehoor
der te moeten missen.
„We verwachten jullie over vijf minu
ten," riep ze toen ze op het punt stond
in den salon te verdwijnen. „Denx er aan,
Frederik, vijf minuten."
Twintig minuten later was Mr. Yates
juist op dreef. Hij had John zijn natuur
historische collectie laten zien, hem een
overdruk van een artikel, dat hij in de
Revue des deux Mondes geschreven had,
laten lezen en zooeven een aanvang ge
maakt met eén ingewikkeld en eenigszins
onsamenhangend verslag van een tocht
door de Dolomieten, toen de deur open
ging en Anne ap den drempel verscheen,
een fijne silhouette tegen de helder ver
lichte hall.
„Mevrouw wacht u met de koffie, mijn
heer."
„Ja, dank je, ik komwe komen; di
rect. Zeg maar, dat we zoo komen. Dus
daar zaten we de trein, met ai onze ba
gage weg en geen van ons kende een
woord Duitsch. Gelukkig had ik nog wat
chocolade in m'n zak. Maar ja, we zul
len nu toch heusch naar de dames moeten
gaan. Misschien...." Mr. Fossick Yates
hoestte even en zuchtte; „misschien is er
naderhand nog wel gelegenheid om de
rest van het verhaal te vertellen. Ja,
ja straks misschien."
De vrouw des huizes was met een stug,
beleedigd air bezig koffie in te schen
ken, terwijl Miss Webster haar Kornalij
nen ketting opwreef met een onderwet-
schen kanten zakdoek.
„Ik hoop, dat de koffie niet koud is ge
worden," mopperde Mrs. Fossick Yates.
Ze gaf hem een kopje. „Mijn man heeft
geen idee van tijd."
„Maar vrouwtje!"
„Absoluut niet." Ze proefde de koffie en
zette het kopje weer neer, harder dan
noodig en nuttig was voor het welzijn van
duur porselein. „Ze is heelemaal Koud."
„Maar dat geeft toch niets," vond Miss
Webster. ,,'t Is zoo'n zalig warme
avond."
Mrs. Fossick Yates maakte een geluid,
dat meestal overgebracht wordt in schrift
als „Phoe.en wierp het hoofd in den
nek.
„Ik zou ze wel kunnen laten warm ma
ken, maar ik vind dat in hooge mate on-
paedagogisch tegenover het dienstperso
neel en bovendien onbillijk. Het is ten
slotte onze schuld, dat ze koud Is gewor
den. En wy mogen geen noodelooze
eischen stellen aan de meisjes we moe
ten ze als menschen beschouwen en be
handelen. Daarbij, wij moeten het goede
voorbeeld geven onnadenkdheid is een
der ergste kwalen van dezen tijd, onna
denkendheid en gemis aan zin voor
orde."
Dit met een bestraffenden blik op haar
echtgenoot. En daarop tot den gast:
„Vindt u dat ook niet, Sir John?"
John nam een steel en ging naast haar
zitten. Hij moest erachter zien te komen
of Anne hier in vasten dienst was of al
leen maar een hulp voor dien eenen
avond. Stel je voor, dat ze hem nu weer
t ontglipte. Dat ze zou weggaan en verder
voor hem verborgen blijven. Wist ze wie
hij was? Zou ze hem herkennen, als ze
hem in het volle licht zag? Hij dacht van
niet, maar zeker was hij er niet van.
Hij begon met misschien de meest tact-
looze vraag, die hij bij mogelijkheid had
kunnen stellen:
„Kunt u uw dienstmeisjes nogal lang
houden, Mrs. Fossick Yates?"
Even ijzige stilte. En pauzes waren
een zeldzaamheid in Mrs. Fossick Yates'
gesprekken. John begon juist te vreezen,
dat zijn vraag misschien niet erg gelukkig
was geweest, toen zijn gastvrouw ant
woordde:
„Eigenlijk behoorden de meisjes wel
lang bij me te blijven. Maar och, je begint
er zoo langzamerhand aan te wennen, dat
je in deze wereld niet op dankbaarheid
moet rekenen, Sir John."
„Ja, dat is een feit," beaamde Miss
Webster.
John pijnigde zijn hersens om iets an
ders te bedenken. Allerlei vragen omtrent
Anne brandden hem op de tong, maar hij
kwam tijdig tot de overtuiging, dat het
nu het geschikte oogenblik niet was. om
er mee voor den dag te komen. Waar
schijnlijk zou hij ook weinig kans gekre
gen hebben, want als mrs. Fossick Yates
een nieuw onderwerp had! Het dienst-
boden-vï«ugstuk, daarover raakte ze be
grijpelijkerwijze niet zoo spoedig uitge
put, te meer daar zij het grondig behan
delde en niet verzuimde problemen als de
hooge loonen, bontjassen, zijden kousen,
de algemeene ontevredenheid, de zucht tot
uitgaan, de bioscoop en nog meer aan te
roeren.
(Wordt vervolgd.)
