Buitenlandsch Overzicht. TIELEIIANS' MUMMEL VINO BRANDY S. A. KANNEWASSER. KOS - KONINGSTRAAT 76 De Tweelingzusters NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA 2% OBLIGATIËN No. 7459 EERSTE BLAD ZATERDAG 14 JULI 1934 62ste JAARGANG Voor de inmaak van vruchten zeer aan te bevelen onze prima Per literflesch f 1.15 Koningstraat 85 - Telef. 492. HEDENAVOND ZIJN ONZE ZAKEN van 10-11 uur geopend. ZONDAGS tot 2 uur. BINNENLAND Na de bijzetting van Prins Hendrik. Anti-lawaai-actie van de K.N.A.C. 1, 2, 5, 10 en 20 maal hetzelfde nummer Hoofdkantoor Patricia Wentworth COURANT ■&AÏS&Ê. Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.60; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Mieringen en Texel f 1.65;binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost i 2.10, dem per mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4ct.;fr.p.p 6ct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, t 1.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V Drukkerij v/b C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Moskou gebruikt zijn kansen voor internationale veroveringen. Pogingen om een Sowjet-republiek in Duitschland te stichten. Een interview met Hitier over de jongste gebeurtenissen. Politieke bedrijvigheid in Rusland. De Russische diplo- plomaten zijn buiten gewoon handig en Litwinof, de Russische minister van buiten- landsche zaken, over- in diplomatieke han- zijn optreden begint treft zijn collega's digheid. Dank zij Rusland hier en daar vasten voet te krij gen, begint het wantrouwén tegen de Sowjets te verminderen en het Russische goud verleidelijk te schitteren. De ge beurtenissen in andere landen van Euro pa hebben trouwens ook wel de aandacht van de Raden-republiek afgeleid, tot we eigenlijk plotseling weer opgeschrikt wor den door het ondergrondsche wroeten van de communisten en bij het dreigend gevaar, dat zij voor Europa vormen, be paald worden. De N. R. Crt. had daarover Donderdag avond een hoofdartikel, waaraan wij het volgende ontleenen: LITWINOV, Russisch minister van Buitenlandsche Zaken. In de plannen van Barthou, die over Europa een net van regionale veiligheids verdragen wil spannen, is aan Rusland een groote rol toegedacht. Het zal, na lid te zijn geworden van den Volkenbond, de eerste viool spelen in het Oostelijk pact, het zal via de „Acte général" deel hebben aan het Middellandsche Zee-ver drag en als Frankrijk althans zijn zin zou weten door te zetten onder de ga ranten van Locarno worden opgenomen. Tegen dit laatste heeft Engeland zich bij de besprekingen te Londen verzet en wij vermoeden dat het daarmee in den geest van alle West-Europeesche staten, Frank rijk dan misschien uitgezonderd, heeft ge handeld. De zijsprongen van het nationaal- socialisme in Duitschland leiden al geruimen tijd de aandacht van Moskou af, dat van de onbewaakte oogenblik- ken een dankbaar gebruik maakt en zyn invloed in de internationale po litiek met voldoening ziet stijgen. De welgedane, vriendelijk lachende Litwinof is een handig pleitbezorger, die er steeds op uit is in vredesbetuigingen de andere staatslieden, met wie hij in en buiten Genève in aanraking komt, te overtroeven. Heeft hij niet het voorstel tot universeele volledige ontwapening ge daan. Is het voorstel om de ontwapenings conferentie te vervangen door een per manente anti-oorlogsconferentie niet van hem? En dan wordt hem nog een voor stel toegeschreven, om tot een Locarno voor den Stillen Oceaan te komen. Hij moet een man naar het hart van Barthou zijn. Met de actie van de Derde Internatio nale (de Komintern) heeft deze officieele Russische politiek niets uistaande. Staat en communistische beweging staan vol komen los van elkaar, heeft Moskou her haaldelijk verzekerd. Dit neemt echter niet weg, dat zij steeds onder één hoedje spelen en daarom mogen alle mooie politieke denkbeelden en voorstellen van Lit winof ons de sterk verhoogde bedrij vigheid, welke de Komintern den jongsten tijd vertoont, niet over het hoofd doen zien. Hier te lande bele ven we trouwens van die bedrijvig heid juist thans zoo frappant staal tjes, dat wij ze niet licht zullen ver geten. Hieronder nog een en ander over de bedreiging van Duitschland door de Sow- jet-unie. Stichting van een Duitsche Sowjet- republiek Het is inderdaad wel de moeite waard om nog even stil te staan bij de brutale wijze, waarop de cen trale executieve van de Communistische Internationale een manifest gepubliceerd heeft, waarin het er bü de Duitsche communisten op aan dringt, de bases van Hitiers regeering te vernielen en in Duitschland een Sowjet- republiek te stichten. De Engelsche „Times" deelt het veld tochtsplan mede. Het blad schrijft o. m.: De Hitlerstaat moet vóór alles tot zijn grondvesten worden vernietigd. Daarop wordt dan een Sowjet-republiek onder communistische leiding gesticht, die zich (type brandewijn). broederlijk vereenigt met de Sowjet-unie. Alle banken, de belangrijkste takken van nijverheid en de spoorwegen worden ge nationaliseerd, de groothandel wordt ge monopoliseerd, alle schulden worden ge schrapt en de bezittingen van kerken en kloosters in beslag genomen. Ook de ui- zen worden genaast en de woningen op nieuw verdeeld. Een machtig rood leger wordt gevormd, dat in nauw verband staat met de Sowjet-unie en met de revolutio naire elementen in Polen, Frankrijk, Tsje- choslowakije en Engeland. Naar men ziet loopt dit door de „Times" meegedeelde program in hoofdzaak pa rallel met dat van Otto Strasser en het is begrijpelijk, dat de openbaarmaking er van in Duitschland met vreugde wordt begroet. De „Deutsche Allgemeine Ztg." merkt onder het opschrift „Het ware gezicht der Sowjet-Unie" op, dat de broederlijke ver- eeniging van een Sówjet-Duitschland met Sowjet-Rusland stellig meer zou strooken mét den smaak en met het werkelijke stre ven van Moskou, dan het Oost-Locarno van Barthou. „Als Russisch commentaar op de Fransche pact-politiek verdient het manifest van de Komintern de grootste belangstelling, te meer nu het communis me in tal van landen (Nederland, Frank rijk, Spanje, Ver. Staten) weer tot practi- sche oefeningen overgaat. Wij zullen daaTover nog wel meer hooren, als in het najaar de Derde Internationale te Moskou haar wapenschouw houdt en Stalin voor zijn partijgenooten aannemelijk moeten trachten te maken, dat de politiek van Litwinof, de flirt met den Volkenbond en de steun van het dictaat van Versailles, met de beginselen van het communisme harmonieeren. Niet de vrede van Europa, maar de vijandschap tegen Duitschland, dat binnen zijn grenzen het communisme de ruggegraat heeft gebroken, heeft Moskou in de armen van Frankrijk gedreven. Hif'er over de jongste gebeurtenissen Een professor in de Duitsche taal en lite ratuur aan de univer siteit van Desmoines (Iowa), Alfred J. Pear son, die Amerikaan- sche gezant in Polen en Finland geweest is, heeft het eerste interview gehad met Hitier over de gebeurtenissen van 30 Juni. Aan het verslag hierover in de „New York Herald" is het volgende ontleend: „Wat mag ik het Amerikaansche volk meedeelen over de jongste gebeurtenis sen?" vroeg de professor. „De waarheid en niets dan de waar heid", antwoordde Hitier. „Duitschland heeft niets te verbloemen. Wij hopen dat binnenkort alle feiten bekend zullen zijn. Intusschen is het zeer te bejammeren, zoowel voor Duitschland als andere lan- dat de wildste geruchten in Amerika en elders verspreid zijn. Zulke geruchten zetten veel kwaad bloed, vooral in een zoo dicht bevolkt land als Duitschland. In uw land kan er een staking in San Franoisco zijn, waar men te Chicago of New-York hoegenaamd niets van bemerkt, maar iedere ongeregeldheid, groot of klein, wordt dadelijk in geheel Duitschland ge voeld en besproken Wij hadden moeilijkheden. Mannen, wien ik mijn volste vertrouwen geschon ken had, bleken verraders te zijn. Het is tragisch, het is afschuwelijk, maar deze mannen hadden samengespannen om de bestaande regeering oinver te werpen. „Toen had ik geen keus. Ik moest de verraders uit den weg ruimen om trouw te zijn aan mijn eed op de grondwet. Want een burgeroorlog zou chaos beteekend hebben, niet alleen in Duitschland, maar in geheel Europa. De heele zakenwereld en Wall-street In het bijzonder zou den terugslag van een burgeroorlog in Duitschland ondervonden hebben. In een land, dat sinds jaren zoodanig geleden had als Duitschland, kon alleen spoedig handelen tot een beslissing leiden, die van verschillende zijden verkeerd begrepen en bekritiseerd is. Ik hoop slechts, dat zij, die zoo spreken, hun eindoordeel zuilen opschorten tot zij alle feiten kennen. „Volgens myn opvatting zoo zeide Hitier was het mijn eerste en hoogste plicht liever het leven van enkele ver raders op te offeren mannen, die slechts geleid werden door machtswellust en eigenbelang, dan een burgeroorlog te ontketenen, van welken duizenden de onschuldige slaehtofers zouden geworden zijn. j „Het is deels amusant, deels droevig, te moeten constateeren, dat het buiten land mij nu met verwijten overlaadt, om dat ik mijn plicht heb gedaan als dienaar van mijn volk. Eigenaardig, dat hetzelfde buitenland eenige maanden geleden niet te Weenen geprotesteerd heeft, toen 'daar slachoffers bij honderden gevallen zijn! Nochtans zeggen sommigen, dat mijn methoden en middelen anders hadden moeten zijn; maar alleen zij, die het ge vaar hebben zien aankomen en groeien, zooals ik in de laatste maanden, hebben het recht over humaner methoden te ^preken." Ten slotte vroeg Pcarson, welke rich ting de kanselier nu in zou slaan, rechts of links. Ik zal noch naar rechts noch naar links afwijken, antwoordde Hitier, maar recht- uitgaan op den weg. dien wij ons voor gesteld hebben. Met corruptie moet het uit zijn volgens het woord van een uwer presidenten: Een openbaar ambt is een openbaar vertrou wen. Wie dat schendt is evengoed een verrader. Eerlijkheid, ernst en eenvoud zijn de eigenschappen die ikvan mijn ambtenaren en ondergeschikten verlang, en. niet zwelgpartijen en luxueuse inrich tingen van de groschen van het arme Duitsche volk, zooals de verraders ge daan hebben." HET VERBIEDEN VAN BUITEN LANDSCHE DAGBLADEN. V.D. meldt uit Berlijn: Van alle in het Duitsch gestelde bui tenlandsche dagbladen zijn voor den straatverkoop in Duitschland nog slechts het Weensche blad „Neue Freie Presse" benevens de „Basler Nachrichten" onge moeid gelaten. Deze beidé bladen worden voorloopig nog geduld, doch wórden Voortdurend bedreigd met in beslagne ming. De herdenking in Indië, Aneta meldt uit Batavia: Over geheel Nederlandsch-Indië hebben radio-luisteraars de grootendeels uitmun tende uitzending van de uitvaart van den Prins gevolgd, terwijl de nadere telegra fische beschrijvingen omtrent deze plech tigheid evenzeer met ontroering werden gelezen. Uit Buitenzorg: Tijdens de uitvaart is ten paleize te Buitenzorg een receptie ge hóuden, waar de assistent-resident van Buitenzorg uiting heeft gegeven aan de gevoelens van de ingezetenen. De gouver neur-generaal heeft daarop geantwoord. Vervolgens heeft ten paleize op het Ko ningplein te Batavia een militaire plech tigheid plaats gehad. Voor het Paleis defi leerde een eere-compagnie met vaandel en er werden 33 minuut-schoten gelost, waar na de gouverneur-generaal zich met en kele woorden tot de aanwezigen richtte. Indische deelneming. Het vliegtuig der K.L.M., de „Havik", dat Donderdag uit Indië op Schiphol aan kwam, bracht een krans immortellen mee als huldeblijk van de Nederlandsclie be volking van Kramat aan de nagedachtenis van Prins Hendrik De K.L.M. heeft den krans nog denzelfden dag aan het Paleis Noordeinde doen bezorgen. DREIGENDE LANDARBEIDERS- STAKINGEN OP THOLEN. De landarbeidersbonden hebben een commissie uit landbouwers in 6 gemeen ten op het eiland Tholen a.s. Vrijdag nogmaals tót een bespreking uitgenoo- digd, onder mededeeling, dat, indien de landbouwers niet tot overleg en tot af sluiting van collectieve loonovereenkom- sten bereid Zijn, de hoofdbesturen van de arbeidersorganisaties gebruik moeten maken van hun mandaat op nader te be- bepalen datum stakingen af te kondigen. Aan de burgemeesters der betrokken gemeenten is eveneens van dat besluit kennis gegeven. In het landbouwbedrijf op het eiland werken ongeveer 1000 land arbeiders, van wie het grootste deel is ge organiseerd in de moderne, chr., en r.k. landarbeidersbonden. Een schildje voor anti-lawaai automobilisten. De Koninklijke Nederlandsclie Automo biel Club heeft reeds sedert eenigen tijd den strijd aangebonden tegen het steeds in omvang toenemende straatlawaai. In de door haar in dag- en weekbladen ge publiceerde artikelen heeft zij gewezen op de oorzaken, welke tot de vermeerdering van het lawaai hebben bijgedragen en er daarbij den nadruk op gelegd, dat ver schillende wettelijke bepalingen voor een niet gering deel een verbetering in den toestand in den weg staan. Met vreugde kan daarom worden ge constateerd, dat blijkens de jongste wij zigingen van het Motor- en Rijwielregle ment de wetgever ook zijn aandacht aan dit vraagstuk heeft gewijd door te bepa len, dat het gebruik van een geluidssig naal alleen dan kan worden toegestaan als de noodzaak daartoe dwingt, terwijl on- noodig gebruik er van strafbaar is ge steld. Een van de middelen in dezen strijd voor meer stilte zal, er is reeds vroeger mededeeling van gedaan, zijn, het organi- seeren van een z.g. anti-lawaai-congres, dat zoo mogelijk nog in het komende na jaar zal worden gehouden. Daarnaast echter heeft de K.N.A.C. de bedoeling ai diegenen, die in het straat- lawaai een beletsel zien voor de propa ganda voor het automobilisme en de mo torsport, nauwer in haar actie te betrek ken. Zij meent dit doel te kunnen bei-ei ken door middel van de instelling van een speciaal schildje, waarvan de strekking zal zijn er op te wijzen, dat de eigenaar daarvan een voorstander is van meer stilte op den weg. De bedoeling hiervan zal ongetwijfeld ieder duidelijk zijn. H't zal op de een of andere wijze, vermoede lijk aan de achterzijde van het motorrij tuig, duidelijk zichtbaar bevestigd moeten zijn met de bedoeling eenerzijds propa ganda te maken voor de anti-lawaai ge dachte en anderzijds andere weggebrui kers te waarschuwen, dat zij die dit schildje voeren, zich onthouden van een overmatig gebruik van het geluidsignaal, in de verwachting, dat men daarmede re kening zal willen houden. UNICUM Feuilleton Uit het Engelsch van Nadruk verboden. 48) aohn's opgewektheid en vertrouwen kre gen een lichten schok. Was het mogelijk, dat de man, die juist, d.w.z. in de laatste zes ui-en, iéts gewaar was geworden, dat hem een slag in het aangezicht moest zijn geweest, er zoo onbezorgd en rustig kon uitzien als Nicholas? „Wat wil je gebruiken?" vroeg Nicho las, niet de hand op den belknop. „O niets, dank je. Ik ben eigenlijk hier gekomen om over zaken te praten. „De laatste man, die dat zei, wenschte mij waardelooze vodjes papier van een niet-bestaande mijn te verknopen," ant woordde Nicholas. „Het is niet over geld. Tussehen twee haakjes, ik heb Jenny geschreven. Heeft ze mijn brief ontvangen?" Nicholas scheen dit een eigenaardige vraag- te vinden. Zijn wenkbrauwen gin gen omhoog. ,.Ik heb er werkelijk geen idee van." „Ik schreef haar, dat Anne en ik ver loofd waren," zei John, zonder te weten, dat zjjn stem een uitdaging inhield. „Anne!" sprak Nicholas. „Anne Waveney." Nicholas stak een sigaret aan en mikte den lucifer keurig in de papiermand, die aan het andere einde van zijn schrijftafel stond. Hij zei: „Goed schot!" en toen: „Wel, wel!" „Wat bedoel je daarmee?" „Ik bedoel, dat het je eigen aangelegen heden zijn." „Allicht. Maar ook de jouwe en die van Jenny." Tussehen twee rookwolken in zei Nicho las: „Niet direct." Hij ging op de armleuning van een stoel zitten, de sigaret in de hand en hij keek naar de punt van zijn schoen. Zijn glimlach was nog aangenaam. John had een oogenblik van onzeker heid. Nicholas scheen niets te weten. Jenny had geen open kaart gespeeld. Nu, ze had haar kans gehad. Nicholas zou het weten, alleen. Het oogenblik -van onzekerheid ver dween. „Het zijn zeker Jenny's aangelegen heden. Of het de jouwe zijn, is een zaak. die jij en Jenny moeten uitmaken. Neen, wacht een moment, ik wil mjj uitspreken eu ik had graag, dat je naar mij luisterde, Ik dacht, dat Jenny niet ,ie gepraat had, maar het schijnt van niet. „Jenny kent mijn standpunt. Dat is niet veranderd. Misschien spaart het moeite als ik dadelijk zeg, dat ik het ook nooit en nimmer veranderen zal. Ik zou graag willen, dat je naar mij luisterde. Anne en ik gaan over een week of drie trouwen. En ik geloof, dat als je met. Jenny gepraat hebt, je. Nicholas viel hem in de rede. „Mijn beste John, mijn oordeel ove. Anne Waveney zal zich nooit wijzigen lk wil je gevoelens niet kwetsen, maai beu zal csu's moeilijkheden besparen, als je mijn besluit in zake Anne als definitief wilt accepteeren." „Ik geloof," hernam John op vriende lijken toon, „ik geloof: dat als je met de feiten op de hoogte gesteld bent, je voe len zult, dat jij en Jenny verplicht zijn..." Nicholas viel hem opnieuw in de rede. „Ik erken geen enkele verplichting." John vervolgde: „Er is heel wat gepraat geweest en er zal nog meer gepraat worden als jij en Jenny Anne zoo blijven negeeren." Nicholas stak een nieuwe sigaret aan. „Anne Waveney is haar eigen weg ge volgd. Ik heb je verteld hoe die was. Lk heb niet de minste intentie om Jenny toe te staan ook maar eenig contact met haar te zoeken." „Ik geloof werkelijk, dat je beter deed er met Jenny over te praten. Ik heb haar geschreven en haar voorgesteld, dat Anne hier zon komen tot we zullen trou wen. Als Jenny niet met je gesproken heeft, zul je natuurlijk „Neen" zeggen. Daarom kan je beter met Jenny praten alvorens iets te zeggen." Nicholas wierp hem een eigenaardigen zijdelingsehen blik toe. Hij bleef een mi nuut lang zwijgend rooken voor hij zei: „Niets van wat je Jenny verteld hebt, zal iets aan mijn opinie veranderen. Een tweede blik scheen hem duidelijk te zeg gen: „Nu kun je gaan." John nam er geen notitie van. Hij vroeg zich af waar Jenny was. Hij ver volgde op aarzelenden toon: „Ik geloof, dat je de ware toedracht niet kent. Er waren dingen, die ik Jenny gevraagd had jou te vertellen. Ik deuk dat als je die weet, je heel anders over Anne zult denken. Daarom word ik ook niet kwaad. Ik zou Jenny graag spreken, ais je er niets op tegen hebt." Nicholas haalde de schouders op, en liep naar de bel. „Als je dan van Jenny wilt hooren, dat mijn besluit onherroepelijk vast staat, dan heb ik daar niets op tegenJa, ik heb gebeld. Wil je Lady Marr vragen be neden te komen. Zeg haar, dat Sir John Waveney hier is." Toen de deur gesloten was, nam hij zijn gemakkelijke houding weer aan, et was een trek van ergernis en verveling op zijn gezicht. Boven zat Jenny op den grond met den Baby op haar schoot. „Hij kent mij, nurse! Ik ben er van overtuigd, dat hij mij kent! Is 't niet waar, schatje? Hoe vond je die stoute mammie, die zoo maar voor twee heele dagen wegging? Nurse, ik geloof vast dat hij zwaarder is geworden...ik weet hot zeker!" „Hij heeft uw brieven te pakken, me vrouw! Hij steekt ze zoo in zjjri mondje." Jenny lachte en kuste de rose grijp- handjes. „Stil liggen, kleintje! O, hij heeft aan den hoek van dezen brief gesabbeld. Stout kindje!" Ze nam de enveloppe op en b'eef toen naar het adres kijken. Ze dacht: „John Waveney! Waarom moet hij mij schrijven?" Ze nam er den brief uit, dien ze in haar haast scheurde en las wat John geschreven had: „Anne en ik gaan trouwen." De woorden schenen naar haar toe ie springen. Ze had het gevoel alsof ze haar striemden. „Anne en ik gaan trouwen. Ik hoop dat jc blij zult zjjn." „Blij." Ze haalde haar adem in en riep de nurse. „Nurse, neem de baby." Ze stond op met den brief in de hand en liep er mee naar het raam. Tiny gaf een doordringenden kreet van teleurstelling. Hij lag zoo behaaglijk op Jenny's schoot; die .was zacht, niet krake rig van de stijfsel; en hij vond het heer lijk zoo vertroeteld te worden. Hij jam merde diep bedroefd. Maar Jenny hoorde hem niet. „Ik hoop dat je blij zult zijn." Dit dit was nu waar ze altijd bang voor geweest was. Ze was nu zóó bang dat ze haast niet dorst doorgaan met lezen. Ze had het ge voel alsof ze aan den rand van een of andere afschuwelijke nachtmerrie stond. Als ze den brief las, zou ze over den rand heenvallen, en er middenin zijn. Maar zo moest wel verder lezen. Ze keek, naar de dansende letters en dwóng zich door te gaan. Anne hier komen. Anne bij haar logeeren! Nicko zou het nooit willen. En toen: „Ik vind dat je Nicholas beter alles kunt vertellen van die paarlengeschiedenis." De brief ver dween in den nevel, die de kamer scheen te vullen. Jenny bleef naar de plek sta ren, waar de brief geweest was De nevel werd dunner. Ze zag een langwerpig vierkant met strepen erop zwarte stre pen, letters, woorden, die verschoven, weer op hun plaats kwamen. Ze begon de woorden te lezen. „Je kunt het Nicholas ook beter dadelijk ver- lellen, omdat ik morgen, Maandag in den namiddag kom." Ze las door tot het eind. Ze zou het Nicholas dadelijk vertellen Nieko moe ten zeggen, dat ze een dievegge was; dat zij de paarlen gestolen had en Anne er de gevangenis voor had laten ingaan. Ze zou dit allemaal aan Nieko moeten ver tellen, nu dadelijk. Haar rechterhand hield den brief vast. Haar linkerhand werd samengeklemd, de gepunte nagels drukten zich in haar palm. Ze begon sneller adem tehalen. John t ze moest John spreken. Zij moest hem zien voor Nicko kwam. En ze moest hem aan 't verstand trachten te brengen, dat ze zooiets ongerijmds niet kon doen. Hij kon haar niet vragen dat te doen. „Mevrouw...." Het was de nurse met Tony, die weer tot rust gekomen was, in de armen. „Wat is er?" vroeg Jenny scherp. „Mevrouw, James was aan de deur met een boodschap van Sir Uicholas; en hij vraagt of u beneden wilt komen, omdat Sir John Waveney u spreken wil." Jenny ontving den slag zonder een uiterlijk teeken; hij kwam zoo hard neer, dat het haar gevoel geheel verdoofde. Ze verfrommelde den brief en stopte dien in den zak van haar witte jumper. Ze had haar hoedje afgezet toen ze in de kinder kamer kwam. Ze hief de hand op, die den brief vastgehouden had en streek haar haren glad. De andere hand hing slap naast haar neer. Ze ging de deur uit en liep -de trappen af niet een angst, die tot een panischen schrik werd. Nu kwam het; ze kon het niet meer tegenhouden. John was bij Nicko. De vreeselijkst> van al haar vree- sclijkste droomen werd bewaarheid. Nu was er geen Anne cm haar te redden. Halverwege de trap begon te ze hol len. Toen, met de hand op de deur van de studeerkamer, bleef ze staan ui leunde ademloos en trillend tegen het deurpa neel. Ze hoorde John spreken en de ge dachte flitste door haar heen: „Nu ver telt hij liet Nicko." Ze duwde de deur open en rende de kamer binnen. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1