Buitenlandsch Overzicht.
TIELEIIANS' MUMMEL
VINO BRANDY
S. A. KANNEWASSER.
KOS - KONINGSTRAAT 76
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
2% OBLIGATIËN
No. 7459 EERSTE BLAD
ZATERDAG 14 JULI 1934
62ste JAARGANG
Voor de inmaak van vruchten
zeer aan te bevelen onze prima
Per literflesch f 1.15
Koningstraat 85 - Telef. 492.
HEDENAVOND ZIJN ONZE ZAKEN
van 10-11 uur geopend.
ZONDAGS tot 2 uur.
BINNENLAND
Na de bijzetting van
Prins Hendrik.
Anti-lawaai-actie van de
K.N.A.C.
1, 2, 5, 10 en 20 maal hetzelfde nummer
Hoofdkantoor
Patricia Wentworth
COURANT
■&AÏS&Ê.
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Mieringen en Texel f 1.65;binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost i 2.10, dem per
mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4ct.;fr.p.p 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, t 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V Drukkerij v/b C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Moskou gebruikt zijn kansen voor internationale veroveringen.
Pogingen om een Sowjet-republiek in Duitschland te stichten.
Een interview met Hitier over de jongste gebeurtenissen.
Politieke
bedrijvigheid
in Rusland.
De Russische diplo-
plomaten zijn buiten
gewoon handig en
Litwinof, de Russische
minister van buiten-
landsche zaken, over-
in diplomatieke han-
zijn optreden begint
treft zijn collega's
digheid. Dank zij
Rusland hier en daar vasten voet te krij
gen, begint het wantrouwén tegen de
Sowjets te verminderen en het Russische
goud verleidelijk te schitteren. De ge
beurtenissen in andere landen van Euro
pa hebben trouwens ook wel de aandacht
van de Raden-republiek afgeleid, tot we
eigenlijk plotseling weer opgeschrikt wor
den door het ondergrondsche wroeten
van de communisten en bij het dreigend
gevaar, dat zij voor Europa vormen, be
paald worden.
De N. R. Crt. had daarover Donderdag
avond een hoofdartikel, waaraan wij het
volgende ontleenen:
LITWINOV,
Russisch minister van Buitenlandsche
Zaken.
In de plannen van Barthou, die over
Europa een net van regionale veiligheids
verdragen wil spannen, is aan Rusland
een groote rol toegedacht. Het zal, na lid
te zijn geworden van den Volkenbond,
de eerste viool spelen in het Oostelijk
pact, het zal via de „Acte général" deel
hebben aan het Middellandsche Zee-ver
drag en als Frankrijk althans zijn zin
zou weten door te zetten onder de ga
ranten van Locarno worden opgenomen.
Tegen dit laatste heeft Engeland zich bij
de besprekingen te Londen verzet en wij
vermoeden dat het daarmee in den geest
van alle West-Europeesche staten, Frank
rijk dan misschien uitgezonderd, heeft ge
handeld.
De zijsprongen van het nationaal-
socialisme in Duitschland leiden al
geruimen tijd de aandacht van Moskou
af, dat van de onbewaakte oogenblik-
ken een dankbaar gebruik maakt en
zyn invloed in de internationale po
litiek met voldoening ziet stijgen.
De welgedane, vriendelijk lachende
Litwinof is een handig pleitbezorger, die
er steeds op uit is in vredesbetuigingen
de andere staatslieden, met wie hij in en
buiten Genève in aanraking komt, te
overtroeven. Heeft hij niet het voorstel
tot universeele volledige ontwapening ge
daan. Is het voorstel om de ontwapenings
conferentie te vervangen door een per
manente anti-oorlogsconferentie niet van
hem? En dan wordt hem nog een voor
stel toegeschreven, om tot een Locarno
voor den Stillen Oceaan te komen. Hij
moet een man naar het hart van Barthou
zijn.
Met de actie van de Derde Internatio
nale (de Komintern) heeft deze officieele
Russische politiek niets uistaande. Staat
en communistische beweging staan vol
komen los van elkaar, heeft Moskou her
haaldelijk verzekerd.
Dit neemt echter niet weg, dat zij
steeds onder één hoedje spelen en
daarom mogen alle mooie politieke
denkbeelden en voorstellen van Lit
winof ons de sterk verhoogde bedrij
vigheid, welke de Komintern den
jongsten tijd vertoont, niet over het
hoofd doen zien. Hier te lande bele
ven we trouwens van die bedrijvig
heid juist thans zoo frappant staal
tjes, dat wij ze niet licht zullen ver
geten.
Hieronder nog een en ander over de
bedreiging van Duitschland door de Sow-
jet-unie.
Stichting van
een Duitsche
Sowjet-
republiek
Het is inderdaad
wel de moeite waard
om nog even stil te
staan bij de brutale
wijze, waarop de cen
trale executieve van
de Communistische
Internationale een
manifest gepubliceerd heeft, waarin het
er bü de Duitsche communisten op aan
dringt, de bases van Hitiers regeering te
vernielen en in Duitschland een Sowjet-
republiek te stichten.
De Engelsche „Times" deelt het veld
tochtsplan mede. Het blad schrijft o. m.:
De Hitlerstaat moet vóór alles tot zijn
grondvesten worden vernietigd. Daarop
wordt dan een Sowjet-republiek onder
communistische leiding gesticht, die zich
(type brandewijn).
broederlijk vereenigt met de Sowjet-unie.
Alle banken, de belangrijkste takken van
nijverheid en de spoorwegen worden ge
nationaliseerd, de groothandel wordt ge
monopoliseerd, alle schulden worden ge
schrapt en de bezittingen van kerken en
kloosters in beslag genomen. Ook de ui-
zen worden genaast en de woningen op
nieuw verdeeld. Een machtig rood leger
wordt gevormd, dat in nauw verband staat
met de Sowjet-unie en met de revolutio
naire elementen in Polen, Frankrijk, Tsje-
choslowakije en Engeland.
Naar men ziet loopt dit door de „Times"
meegedeelde program in hoofdzaak pa
rallel met dat van Otto Strasser en het is
begrijpelijk, dat de openbaarmaking er
van in Duitschland met vreugde wordt
begroet.
De „Deutsche Allgemeine Ztg." merkt
onder het opschrift „Het ware gezicht der
Sowjet-Unie" op, dat de broederlijke ver-
eeniging van een Sówjet-Duitschland met
Sowjet-Rusland stellig meer zou strooken
mét den smaak en met het werkelijke stre
ven van Moskou, dan het Oost-Locarno
van Barthou. „Als Russisch commentaar
op de Fransche pact-politiek verdient het
manifest van de Komintern de grootste
belangstelling, te meer nu het communis
me in tal van landen (Nederland, Frank
rijk, Spanje, Ver. Staten) weer tot practi-
sche oefeningen overgaat. Wij zullen
daaTover nog wel meer hooren, als in het
najaar de Derde Internationale te Moskou
haar wapenschouw houdt en Stalin voor
zijn partijgenooten aannemelijk moeten
trachten te maken, dat de politiek van
Litwinof, de flirt met den Volkenbond en
de steun van het dictaat van Versailles,
met de beginselen van het communisme
harmonieeren.
Niet de vrede van Europa, maar de
vijandschap tegen Duitschland, dat
binnen zijn grenzen het communisme
de ruggegraat heeft gebroken, heeft
Moskou in de armen van Frankrijk
gedreven.
Hif'er over de
jongste
gebeurtenissen
Een professor in de
Duitsche taal en lite
ratuur aan de univer
siteit van Desmoines
(Iowa), Alfred J. Pear
son, die Amerikaan-
sche gezant in Polen en Finland geweest
is, heeft het eerste interview gehad met
Hitier over de gebeurtenissen van 30
Juni. Aan het verslag hierover in de „New
York Herald" is het volgende ontleend:
„Wat mag ik het Amerikaansche volk
meedeelen over de jongste gebeurtenis
sen?" vroeg de professor.
„De waarheid en niets dan de waar
heid", antwoordde Hitier. „Duitschland
heeft niets te verbloemen. Wij hopen dat
binnenkort alle feiten bekend zullen zijn.
Intusschen is het zeer te bejammeren,
zoowel voor Duitschland als andere lan-
dat de wildste geruchten in Amerika en
elders verspreid zijn. Zulke geruchten
zetten veel kwaad bloed, vooral in een zoo
dicht bevolkt land als Duitschland. In uw
land kan er een staking in San Franoisco
zijn, waar men te Chicago of New-York
hoegenaamd niets van bemerkt, maar
iedere ongeregeldheid, groot of klein,
wordt dadelijk in geheel Duitschland ge
voeld en besproken
Wij hadden moeilijkheden. Mannen,
wien ik mijn volste vertrouwen geschon
ken had, bleken verraders te zijn. Het is
tragisch, het is afschuwelijk, maar deze
mannen hadden samengespannen om de
bestaande regeering oinver te werpen.
„Toen had ik geen keus. Ik moest de
verraders uit den weg ruimen om trouw
te zijn aan mijn eed op de grondwet. Want
een burgeroorlog zou chaos beteekend
hebben, niet alleen in Duitschland, maar
in geheel Europa. De heele zakenwereld
en Wall-street In het bijzonder zou den
terugslag van een burgeroorlog in
Duitschland ondervonden hebben. In een
land, dat sinds jaren zoodanig geleden
had als Duitschland, kon alleen spoedig
handelen tot een beslissing leiden, die van
verschillende zijden verkeerd begrepen
en bekritiseerd is. Ik hoop slechts, dat zij,
die zoo spreken, hun eindoordeel zuilen
opschorten tot zij alle feiten kennen.
„Volgens myn opvatting zoo zeide
Hitier was het mijn eerste en hoogste
plicht liever het leven van enkele ver
raders op te offeren mannen, die
slechts geleid werden door machtswellust
en eigenbelang, dan een burgeroorlog
te ontketenen, van welken duizenden de
onschuldige slaehtofers zouden geworden
zijn.
j „Het is deels amusant, deels droevig,
te moeten constateeren, dat het buiten
land mij nu met verwijten overlaadt, om
dat ik mijn plicht heb gedaan als dienaar
van mijn volk. Eigenaardig, dat hetzelfde
buitenland eenige maanden geleden niet
te Weenen geprotesteerd heeft, toen
'daar slachoffers bij honderden gevallen
zijn!
Nochtans zeggen sommigen, dat mijn
methoden en middelen anders hadden
moeten zijn; maar alleen zij, die het ge
vaar hebben zien aankomen en groeien,
zooals ik in de laatste maanden, hebben
het recht over humaner methoden te
^preken."
Ten slotte vroeg Pcarson, welke rich
ting de kanselier nu in zou slaan, rechts
of links.
Ik zal noch naar rechts noch naar links
afwijken, antwoordde Hitier, maar recht-
uitgaan op den weg. dien wij ons voor
gesteld hebben.
Met corruptie moet het uit zijn volgens
het woord van een uwer presidenten: Een
openbaar ambt is een openbaar vertrou
wen. Wie dat schendt is evengoed een
verrader. Eerlijkheid, ernst en eenvoud
zijn de eigenschappen die ikvan mijn
ambtenaren en ondergeschikten verlang,
en. niet zwelgpartijen en luxueuse inrich
tingen van de groschen van het arme
Duitsche volk, zooals de verraders ge
daan hebben."
HET VERBIEDEN VAN BUITEN
LANDSCHE DAGBLADEN.
V.D. meldt uit Berlijn:
Van alle in het Duitsch gestelde bui
tenlandsche dagbladen zijn voor den
straatverkoop in Duitschland nog slechts
het Weensche blad „Neue Freie Presse"
benevens de „Basler Nachrichten" onge
moeid gelaten. Deze beidé bladen worden
voorloopig nog geduld, doch wórden
Voortdurend bedreigd met in beslagne
ming.
De herdenking in Indië,
Aneta meldt uit Batavia:
Over geheel Nederlandsch-Indië hebben
radio-luisteraars de grootendeels uitmun
tende uitzending van de uitvaart van den
Prins gevolgd, terwijl de nadere telegra
fische beschrijvingen omtrent deze plech
tigheid evenzeer met ontroering werden
gelezen.
Uit Buitenzorg: Tijdens de uitvaart is
ten paleize te Buitenzorg een receptie ge
hóuden, waar de assistent-resident van
Buitenzorg uiting heeft gegeven aan de
gevoelens van de ingezetenen. De gouver
neur-generaal heeft daarop geantwoord.
Vervolgens heeft ten paleize op het Ko
ningplein te Batavia een militaire plech
tigheid plaats gehad. Voor het Paleis defi
leerde een eere-compagnie met vaandel en
er werden 33 minuut-schoten gelost, waar
na de gouverneur-generaal zich met en
kele woorden tot de aanwezigen richtte.
Indische deelneming.
Het vliegtuig der K.L.M., de „Havik",
dat Donderdag uit Indië op Schiphol aan
kwam, bracht een krans immortellen mee
als huldeblijk van de Nederlandsclie be
volking van Kramat aan de nagedachtenis
van Prins Hendrik De K.L.M. heeft den
krans nog denzelfden dag aan het Paleis
Noordeinde doen bezorgen.
DREIGENDE LANDARBEIDERS-
STAKINGEN OP THOLEN.
De landarbeidersbonden hebben een
commissie uit landbouwers in 6 gemeen
ten op het eiland Tholen a.s. Vrijdag
nogmaals tót een bespreking uitgenoo-
digd, onder mededeeling, dat, indien de
landbouwers niet tot overleg en tot af
sluiting van collectieve loonovereenkom-
sten bereid Zijn, de hoofdbesturen van
de arbeidersorganisaties gebruik moeten
maken van hun mandaat op nader te be-
bepalen datum stakingen af te kondigen.
Aan de burgemeesters der betrokken
gemeenten is eveneens van dat besluit
kennis gegeven. In het landbouwbedrijf
op het eiland werken ongeveer 1000 land
arbeiders, van wie het grootste deel is ge
organiseerd in de moderne, chr., en r.k.
landarbeidersbonden.
Een schildje voor anti-lawaai
automobilisten.
De Koninklijke Nederlandsclie Automo
biel Club heeft reeds sedert eenigen tijd
den strijd aangebonden tegen het steeds
in omvang toenemende straatlawaai. In
de door haar in dag- en weekbladen ge
publiceerde artikelen heeft zij gewezen op
de oorzaken, welke tot de vermeerdering
van het lawaai hebben bijgedragen en er
daarbij den nadruk op gelegd, dat ver
schillende wettelijke bepalingen voor een
niet gering deel een verbetering in den
toestand in den weg staan.
Met vreugde kan daarom worden ge
constateerd, dat blijkens de jongste wij
zigingen van het Motor- en Rijwielregle
ment de wetgever ook zijn aandacht aan
dit vraagstuk heeft gewijd door te bepa
len, dat het gebruik van een geluidssig
naal alleen dan kan worden toegestaan als
de noodzaak daartoe dwingt, terwijl on-
noodig gebruik er van strafbaar is ge
steld.
Een van de middelen in dezen strijd
voor meer stilte zal, er is reeds vroeger
mededeeling van gedaan, zijn, het organi-
seeren van een z.g. anti-lawaai-congres,
dat zoo mogelijk nog in het komende na
jaar zal worden gehouden.
Daarnaast echter heeft de K.N.A.C. de
bedoeling ai diegenen, die in het straat-
lawaai een beletsel zien voor de propa
ganda voor het automobilisme en de mo
torsport, nauwer in haar actie te betrek
ken. Zij meent dit doel te kunnen bei-ei
ken door middel van de instelling van een
speciaal schildje, waarvan de strekking
zal zijn er op te wijzen, dat de eigenaar
daarvan een voorstander is van meer
stilte op den weg. De bedoeling hiervan
zal ongetwijfeld ieder duidelijk zijn. H't
zal op de een of andere wijze, vermoede
lijk aan de achterzijde van het motorrij
tuig, duidelijk zichtbaar bevestigd moeten
zijn met de bedoeling eenerzijds propa
ganda te maken voor de anti-lawaai ge
dachte en anderzijds andere weggebrui
kers te waarschuwen, dat zij die dit
schildje voeren, zich onthouden van een
overmatig gebruik van het geluidsignaal,
in de verwachting, dat men daarmede re
kening zal willen houden.
UNICUM
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
48)
aohn's opgewektheid en vertrouwen kre
gen een lichten schok. Was het mogelijk,
dat de man, die juist, d.w.z. in de laatste
zes ui-en, iéts gewaar was geworden, dat
hem een slag in het aangezicht moest zijn
geweest, er zoo onbezorgd en rustig kon
uitzien als Nicholas?
„Wat wil je gebruiken?" vroeg Nicho
las, niet de hand op den belknop.
„O niets, dank je. Ik ben eigenlijk hier
gekomen om over zaken te praten.
„De laatste man, die dat zei, wenschte
mij waardelooze vodjes papier van een
niet-bestaande mijn te verknopen," ant
woordde Nicholas.
„Het is niet over geld. Tussehen twee
haakjes, ik heb Jenny geschreven. Heeft
ze mijn brief ontvangen?"
Nicholas scheen dit een eigenaardige
vraag- te vinden. Zijn wenkbrauwen gin
gen omhoog.
,.Ik heb er werkelijk geen idee van."
„Ik schreef haar, dat Anne en ik ver
loofd waren," zei John, zonder te weten,
dat zjjn stem een uitdaging inhield.
„Anne!" sprak Nicholas.
„Anne Waveney."
Nicholas stak een sigaret aan en mikte
den lucifer keurig in de papiermand, die
aan het andere einde van zijn schrijftafel
stond. Hij zei: „Goed schot!" en toen:
„Wel, wel!"
„Wat bedoel je daarmee?"
„Ik bedoel, dat het je eigen aangelegen
heden zijn."
„Allicht. Maar ook de jouwe en die van
Jenny."
Tussehen twee rookwolken in zei Nicho
las: „Niet direct."
Hij ging op de armleuning van een
stoel zitten, de sigaret in de hand en hij
keek naar de punt van zijn schoen. Zijn
glimlach was nog aangenaam.
John had een oogenblik van onzeker
heid. Nicholas scheen niets te weten.
Jenny had geen open kaart gespeeld. Nu,
ze had haar kans gehad. Nicholas zou het
weten, alleen.
Het oogenblik -van onzekerheid ver
dween.
„Het zijn zeker Jenny's aangelegen
heden. Of het de jouwe zijn, is een zaak.
die jij en Jenny moeten uitmaken. Neen,
wacht een moment, ik wil mjj uitspreken
eu ik had graag, dat je naar mij luisterde,
Ik dacht, dat Jenny niet ,ie gepraat had,
maar het schijnt van niet.
„Jenny kent mijn standpunt. Dat is
niet veranderd. Misschien spaart het
moeite als ik dadelijk zeg, dat ik het ook
nooit en nimmer veranderen zal.
Ik zou graag willen, dat je naar mij
luisterde. Anne en ik gaan over een
week of drie trouwen. En ik geloof, dat
als je met. Jenny gepraat hebt, je.
Nicholas viel hem in de rede.
„Mijn beste John, mijn oordeel ove.
Anne Waveney zal zich nooit wijzigen
lk wil je gevoelens niet kwetsen, maai beu
zal csu's moeilijkheden besparen, als je
mijn besluit in zake Anne als definitief
wilt accepteeren."
„Ik geloof," hernam John op vriende
lijken toon, „ik geloof: dat als je met de
feiten op de hoogte gesteld bent, je voe
len zult, dat jij en Jenny verplicht zijn..."
Nicholas viel hem opnieuw in de rede.
„Ik erken geen enkele verplichting."
John vervolgde:
„Er is heel wat gepraat geweest en er
zal nog meer gepraat worden als jij en
Jenny Anne zoo blijven negeeren."
Nicholas stak een nieuwe sigaret aan.
„Anne Waveney is haar eigen weg ge
volgd. Ik heb je verteld hoe die was. Lk
heb niet de minste intentie om Jenny toe
te staan ook maar eenig contact met haar
te zoeken."
„Ik geloof werkelijk, dat je beter deed
er met Jenny over te praten. Ik heb haar
geschreven en haar voorgesteld, dat
Anne hier zon komen tot we zullen trou
wen. Als Jenny niet met je gesproken
heeft, zul je natuurlijk „Neen" zeggen.
Daarom kan je beter met Jenny praten
alvorens iets te zeggen."
Nicholas wierp hem een eigenaardigen
zijdelingsehen blik toe. Hij bleef een mi
nuut lang zwijgend rooken voor hij zei:
„Niets van wat je Jenny verteld hebt,
zal iets aan mijn opinie veranderen. Een
tweede blik scheen hem duidelijk te zeg
gen: „Nu kun je gaan."
John nam er geen notitie van. Hij
vroeg zich af waar Jenny was. Hij ver
volgde op aarzelenden toon:
„Ik geloof, dat je de ware toedracht
niet kent. Er waren dingen, die ik Jenny
gevraagd had jou te vertellen. Ik deuk
dat als je die weet, je heel anders over
Anne zult denken. Daarom word ik ook
niet kwaad. Ik zou Jenny graag spreken,
ais je er niets op tegen hebt."
Nicholas haalde de schouders op, en
liep naar de bel.
„Als je dan van Jenny wilt hooren, dat
mijn besluit onherroepelijk vast staat,
dan heb ik daar niets op tegenJa, ik
heb gebeld. Wil je Lady Marr vragen be
neden te komen. Zeg haar, dat Sir John
Waveney hier is."
Toen de deur gesloten was, nam hij
zijn gemakkelijke houding weer aan, et
was een trek van ergernis en verveling
op zijn gezicht.
Boven zat Jenny op den grond met den
Baby op haar schoot.
„Hij kent mij, nurse! Ik ben er van
overtuigd, dat hij mij kent! Is 't niet
waar, schatje? Hoe vond je die stoute
mammie, die zoo maar voor twee heele
dagen wegging? Nurse, ik geloof vast dat
hij zwaarder is geworden...ik weet hot
zeker!"
„Hij heeft uw brieven te pakken, me
vrouw! Hij steekt ze zoo in zjjri mondje."
Jenny lachte en kuste de rose grijp-
handjes.
„Stil liggen, kleintje! O, hij heeft aan
den hoek van dezen brief gesabbeld.
Stout kindje!" Ze nam de enveloppe op en
b'eef toen naar het adres kijken. Ze dacht:
„John Waveney! Waarom moet hij mij
schrijven?" Ze nam er den brief uit, dien
ze in haar haast scheurde en las wat John
geschreven had:
„Anne en ik gaan trouwen."
De woorden schenen naar haar toe ie
springen. Ze had het gevoel alsof ze haar
striemden.
„Anne en ik gaan trouwen. Ik hoop dat
jc blij zult zjjn."
„Blij." Ze haalde haar adem in en riep
de nurse.
„Nurse, neem de baby."
Ze stond op met den brief in de hand
en liep er mee naar het raam.
Tiny gaf een doordringenden kreet van
teleurstelling. Hij lag zoo behaaglijk op
Jenny's schoot; die .was zacht, niet krake
rig van de stijfsel; en hij vond het heer
lijk zoo vertroeteld te worden. Hij jam
merde diep bedroefd. Maar Jenny hoorde
hem niet.
„Ik hoop dat je blij zult zijn." Dit dit
was nu waar ze altijd bang voor geweest
was. Ze was nu zóó bang dat ze haast niet
dorst doorgaan met lezen. Ze had het ge
voel alsof ze aan den rand van een of
andere afschuwelijke nachtmerrie stond.
Als ze den brief las, zou ze over den rand
heenvallen, en er middenin zijn. Maar zo
moest wel verder lezen.
Ze keek, naar de dansende letters en
dwóng zich door te gaan. Anne hier
komen. Anne bij haar logeeren! Nicko zou
het nooit willen. En toen: „Ik vind dat je
Nicholas beter alles kunt vertellen van
die paarlengeschiedenis." De brief ver
dween in den nevel, die de kamer scheen
te vullen. Jenny bleef naar de plek sta
ren, waar de brief geweest was De nevel
werd dunner. Ze zag een langwerpig
vierkant met strepen erop zwarte stre
pen, letters, woorden, die verschoven,
weer op hun plaats kwamen.
Ze begon de woorden te lezen. „Je
kunt het Nicholas ook beter dadelijk ver-
lellen, omdat ik morgen, Maandag in den
namiddag kom."
Ze las door tot het eind. Ze zou het
Nicholas dadelijk vertellen Nieko moe
ten zeggen, dat ze een dievegge was; dat
zij de paarlen gestolen had en Anne er
de gevangenis voor had laten ingaan. Ze
zou dit allemaal aan Nieko moeten ver
tellen, nu dadelijk.
Haar rechterhand hield den brief vast.
Haar linkerhand werd samengeklemd, de
gepunte nagels drukten zich in haar palm.
Ze begon sneller adem tehalen. John t
ze moest John spreken. Zij moest hem
zien voor Nicko kwam. En ze moest hem
aan 't verstand trachten te brengen, dat ze
zooiets ongerijmds niet kon doen. Hij kon
haar niet vragen dat te doen.
„Mevrouw...." Het was de nurse met
Tony, die weer tot rust gekomen was,
in de armen.
„Wat is er?" vroeg Jenny scherp.
„Mevrouw, James was aan de deur met
een boodschap van Sir Uicholas; en hij
vraagt of u beneden wilt komen, omdat
Sir John Waveney u spreken wil."
Jenny ontving den slag zonder een
uiterlijk teeken; hij kwam zoo hard neer,
dat het haar gevoel geheel verdoofde. Ze
verfrommelde den brief en stopte dien in
den zak van haar witte jumper. Ze had
haar hoedje afgezet toen ze in de kinder
kamer kwam. Ze hief de hand op, die den
brief vastgehouden had en streek haar
haren glad. De andere hand hing slap
naast haar neer.
Ze ging de deur uit en liep -de trappen
af niet een angst, die tot een panischen
schrik werd. Nu kwam het; ze kon het
niet meer tegenhouden. John was bij
Nicko. De vreeselijkst> van al haar vree-
sclijkste droomen werd bewaarheid. Nu
was er geen Anne cm haar te redden.
Halverwege de trap begon te ze hol
len. Toen, met de hand op de deur van
de studeerkamer, bleef ze staan ui leunde
ademloos en trillend tegen het deurpa
neel. Ze hoorde John spreken en de ge
dachte flitste door haar heen: „Nu ver
telt hij liet Nicko." Ze duwde de deur open
en rende de kamer binnen.
(Wordt vervolgd).