Buitenlandsch Overzicht. Sally's avontuur. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA r^ 7470 EERSTE BLAD DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1934 62ste JAARGANG Bij Dollfuss' Moeder. De werkloosheid in Engeland. Spanning tusschen Chili en Paraguay. België en de Rijnvaart. Het vasten van Gandhi. Bewegende televisie. (Wordt vervolgd). RA Abonnement per 3 maanden bjj vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost 1 2.10, idem per mail en overige landen f3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, fl.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. O. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Ju. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. AD VERTEN TIEN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. tneded. (kolombreedte als redaction. tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Het Duitschland van heden vol vraagteekens - Duitschland heeft zijn „aanvoelder der Duitsche legers" ter ruste gelegd. „Het Duitschland van heden vol vraag teekens", zoo schre ven we in den kop van dit overzicht. Want, inderdaad tee kent niets in Duitschland zich scherp af, men weet niet wat men aan het Duitsch land van heden heeft, in welke richting zich het ontwikkelen zal, welke gevaren er dreigen, welke verrassingen het Euro pa zal bezorgen. De N. R. Crt. schreef dezer dagen on der het hoofd: „Waar gaat het in Duitsch land heen" een interessant artikel, waar aan wy de volgende passages ontleenen: In Duitschland zijn groote dingen aan den gang, dicht onder de oppervlakte. Niemand kan precies zeggen wat er aan de hand is, al was het alleen al omdat het geen gaande is nog geen bepaalde vor men heeft aangenomen. Het is meer een worstelen om tot iets te komen, dan het zich voltrekken tot feiten. Maar dat een belangrijk evolutieproces in gang is, is onmiskenbaar. Zelfs zonder den dood van Hin-den- burg zou dit niet hebben stilgestaan. Fransche kranten zeggen, met hun voor liefde voor een simplificeeren der fei ten en hun behoeften aan ondubbelzin nige formules, dat Hitier nu voortaan de gevangene van de rijksweer is. Dit lijkt ons veel te krachtig uitgedrukt, wellicht zelfs onjuist. Deze opmerking wijst ech ter in dezelfde richting, waarin vele fei ten wijzen. De toestand in Duitschland Is veel te ingewikkeld, veel te weinig opgehelderd, om eenige stevige formuleering van het geen gebeurt, kans op juistheid te geven. De rooksluiers, waarwachter de binnenlandsche politiek van Duitschland op het oogenblik schuil gaat, zijn ten deele natuurlijk ontstane nevels. Zij zijn dan het gevolg van het felle gis tingsproces, dat in het Duitsche volk gaande is. In Duitschland is niets duidelijk. Daar om heeft het interview, dat Hitier aan Ward Price voor de Daily Mail heeft ver leend, slechts betrekkelijke beteekenis. Hitier zelf is er aan het woord, en dat is niet genoeg. Duitschland vraagt alleen, zoo zegt hij, dat zijn tegenwoordige gren zen gehandhaafd blijven. Had Stresemann of zelfs Scheidemann dit gezegd, het ru moer in Duitschland ware ontzettend ge weest. Maar het was ondenkbaar, ook wat hun eigen gevoelens betreft, dat zij zoo zouden hebben gesproken. Hitier loochende koloniën te zoeken. Dat heeft hij reeds in Mein Kampf gedaan. De Duitsche expansie, zoo zegt hij daar, moet in Europa worden gezocht. Hij wil Anschluss van Oostenrijk, van Oostenrijk uit, maar onafhanke lijkheid van Oostenrijk tegelijkertijd. Hoe kan dat in zijn unitair rijk? De Oostenrijksche kwestie blijft de groote moeilijkheid voor hem. Zij ontneemt zelfs waarde aan zijn, op zich zelf indrukwek kende, uitingen van vredelievendheid. Hij duldde dat het Oostenrijksch legioen ge wapend en geoefend werd in Duitschland, en op het critielce moment aan de grens gebracht Hij duldde de ongelooflijke, met moord spelende ophitsing van het Oos tenrijksche volk door in zijn dienst staan de leiders, met behulp van de Duitsche radio. Hij duldde het overbrengen van bommen naar Oostenrijk. Dat alles tot op den dag, waarop het nuttelooze en ge vaarlijke van dat alles bewezen werd, en werd alles verboden, werden Habicht en werd alles verboden, werden Habicct en Frauenfeld ontslagen. Hitier had op eens een vaste overtuiging, wilde doen geloo- ven die steeds te hebben gehad. Hij be loofde Oostenrijk met rust te zullen laten helaas niet voor den eersten keer. Dit was een bedenkelijk criterium voor zijn beloften; wij mogen niet zeggen voor zijn oprechtheid. Want al het voorgaande be wijst, dat hetgeen hij met vasten greep in zijn vuist wil nemen, onmiddellijk tus- schen al zijn vingers doorspuit. Hij kan daar niets aan doen. Wij hebben meer staatslieden gekend, die persoonlijk zeker eerlijk meenden wat zij beloofden, maar die hadden moeten weten, dat er krachten waren die in vele gevallen hun beloften waardeloos maakten. En dat zeiden zij er niet bij. Daar heeft ook Hitier Ward Price niet voor gewaarschuwd. Hitier kan evenmin hetgeen hij weer beloofd heeft, waarborgen, als hij grond stoffen voor de Duitsche industrie uit den grond kan stampen. Hij herinnerde er aan, wat Duitschland in Napoleontischen tijd en in den grooten oorlog op dit ge bied had vermocht. Deze vergelijkende herinnering zal ont steltenis wekken in Duitschland. Hindenburg Als er iets duidelijk geworden is de laat ste dagen, dan is het wel dit, dat Duitschland von Hindenburg zoo goed als alleen eert als den militair, als den opperbevelhebber van 't Duitsche leger tijdens den oorlog, als den grooten man van Tannenberg. Als soldaat is hij de magische figuur, als rijkspresident heeft hij niet veel beteekenis voor het Duitsche volk, althans niet voor de Duit sche regeering. Het teekent wel scherp het militaire karakter van het Duitsche volk, waarvoor „grootheid" identiek is met kracht, moed en durf. Het „Hbl." schreef Dinsdagavond o. m.: In de eerbiedige hulde, welke het Duit sche volk zijn grooten doode heeft ge bracht, is gedeeld door geheel de wereld. Zij heeft haar diepgevoelde waardeering uitgesproken voor den ouden veldmaar schalk, die de personificatie was van het oude Duitschland, hetwelk thans voorgoed verdwenen is en plaats heeft gemaakt voor een nieuw, een ander Duitschland, waarvan de toekomst nog in dichte neve len verborgen ligt, doch welks ontwikke ling zeer zeker van niet minder invloed zal bly'ken op de politieke constellatie van Europa dan die van het oude Rijk. In bezorgdheid voor hetgeen kan ko men, heeft men een laatsten eerbiedigen groet gebracht aan den overleden verte genwoordiger van het Duitschland, dat de wereld heeft Ieeren hoogachten *en waar- deeren. Op het slagveld van Tannenberg heeft het Duitsche volk den redder van het vaderland begraven. Een symbolische keuze van groote be teekenis. Het feit toch, dat „Hindenburg" rust in het van het overige Duitschland afgescheurde Oost-Pruisen, maakt hem opnieuw tot bewaker van deze provincie, welke het Duitsche volk zoo na aan het hart ligt. En kan gelden als een ernstige waarschuwing voor dengenen, die wel licht agressieve plannen mochten koeste ren ten opzichte van dit Duitsche terrri- toir. Ook na zijn dood betrekt Hindenburg aldus de wacht aan Duitschlands Oost grens en maakt daardoor, evenals bii zijn leven, de bescherming van die grens tot heiligen plicht voor lederen Duitscher. Een wakkere vrouw over een dapperen zoon. De Weensche correspondent van de „Nw. Rott. Crt." meldt d.d. 5 Aug.: In het kleine Neder-Oostenrijksche plaatsje Kirnberg, waar de moeder van den vermoorden kanselier Dollfuss met zijn stiefvader en zijn broer een kleine, bescheiden boerenplaats bewerkt, heb ik vanavond de in zwaren rouw gekleede, oude vrouw gesproken, die 86 jaar oud is en er uitziet, alsof zij 90 is. Als zij over haar zoon spreekt, weent zij onophoude lijk. De kamer is eenvoudig, echt boersch, met heiligenbeeldjes en foto's van den kanselier. Op tafel zijn portret, met zwart krip omgeven. En de moeder van wijlen den kanselier vertelt: „Ik ben er nooit trotsch op geweest, dat mijn zoon zoo hoog gestegen was. Want ik wist hem steeds in gevaar. Als men mij zeide, dat hij zooveel vrienden had, dacht ik steeds, dat er niet minder vijanden wa ren. Ik zou gelukkig zijn geweest, als hij het niet zoover had gebracht. Ik ben nooit anders geweest dan een moeder die sid dert uit angst voor het leven van haar kind. Het laatst is hij op den moederdag hier bij mij geweest en heeft mij wijn, chocolade en gebak gebracht. Nadien heb ik hem pas weergezien toen hij dood lag op de baar voor het Weensche raadhuis. Mijn zoon is nooit bang geweest, hij was roekeloos, vervuld van zijn goddelijke zen ding en zei altijd tegen mij, dat hij in Gods hand was en dat alleen Gods wil geschie den kon. Ons huis en onze meubels moch ten wij niet veranderen. Mijn zoon hield van dezen eenvoud, zooals het was ge weest in zijn kindertijd en dacht vaak, dat hij het nog eens noodig zou hebben en zou bewonen als hij zou gaan rusten. Toen ik te Weenen bij zijn begrafenis was, heeft men veel moeite voor mij gedaan. Maar een wensch kon ik niet vervullen: kennis te maken met den nieuwen kanse lier, den opvolger van mijn jongen. Hij was voortdurend door zooveel deftige en voorname menschen omstuwd, dat ik arme, oude boerenvrouw niet opdringerig wilde zijn en hem aanspreken." „Moeder Dollfuss slaat weenend een blik op het portret van haar zoon en fluistert: „God heeft het zoo gewild!" AFDRACHT VAN LOON TEN ALGEMEENEN NUTTE. Achthonderd arbeiders uit de streek Tarcento, in Italië, hebben den autoritei ten aangeboden een dag gratis hun ar beidskracht ter beschikking te stellen voor den aanleg van een nieuwen weg. 33.674 hooger. Het aantal werkloozen dat op 23 dezer officieel was ingeschreven, bedroeg 2.126.260, wat 33.674 meer is dan op 25 Juni, doch 315.917 minder dan een jaar te voren. DE GEBEURTENISSEN OOSTENRIJK. IN De verliezen der opstandelin gen in Karinthië. De bladen publioeeren nog steeds bi- zonderheden over de gevechten van 25, 26 en 27 Juli. Het aantal dooden aan de zijde der opstandelingen in Karinthië be draagt meer dan honderd. Er zijn 6100 menschen gevangen genomen. Aan regee- ringszijde zijn ongeveer 40 menschen ge dood. ALLE WERKEN VAN MAXIM GORKI IN PRUISEN VERBODEN. Volgens de mededeeling van het offi- cieele blad van de Duitsche politie, zijn voor Pruisen alle werken van Maxim Gorki in beslag genomen en verboden. Dreigende afbreking van de diplomatieke betrekkingen. Reuter meldde Maandagnacht uit Buenos Aires: De secretaris van de Chileensche lega tie alhier heeft opdracht gekregen, zich onverwijld naar Asuncion, de hoofdstad van Paraguay te begeven, teneinde de ar chieven van de legatie aldaar onder zijn hoede te nemen. Men is hier van meening, dat het afbreken van de diplomatieke be trekkingen tusschen Chili en Paraguay afhankelijk zal zijn van het antwoord, het welk Paraguay zal geven op de jongste Chileensche nota. WEENEN KEURT DE BENOEMING VAN VON PAPEN GOED. Naar de correspondent van deN.R.Ct. te Weenen Dinsdagavond meldde, heeft de Oostenrijksche ministerraad het agree- ment verleend voor de benoeming van Von Papen tot Duitsch gezant te Weenen. WEER EEN DOODVONNIS. t Tegen een deelnemer aan den opstand van 25 Juli. Feike, de Oostenrijksche soldaat, die wegens deelneming aan de overrompeling van de bondskanselarij terecht heeft ge staan, is ter dood veroordeeld. Het doodvonnis is Dinsdagavond 6 uur vol trokken. Het D.N.B. meldt nog, dat Feike, on middellijk nadat het doodvonnis was uitgesproken, de rechterhand ophief en Heil Hitier riep. Te Klagenfurt een doodvonnis dat in 15 jaar kerker gewijzigd is. De militaire rechtbank te Klagenfurt heeft Dinsdag zekeren Karl Kosielnig uit Wolfsberg, die tijdens den opstand een majoor van de infanterie zou hebben doodgeschoten, van de aanklacht van moord vrijgesproken. Hij werd echter, evenals een tweede beklaagde, Brunner, schuldig verklaard aan hoogverraad. Kostel- nig werd hiervoor ter dood veroordeeld. Brunner kreeg 12 jaar zware kerker. Nader wordt gemeld, dat de ter dood veroordeelde Kostelnig door den Bonds president begenadigd is, nadat een ver zoek om gratie was ingediend, dat zoowel door den auditeur-militair als door den landsgouverneur van Karinthië was onder steund. MEVR. DOLLFUSS BEHOUDT HET SALARIS VAN HAAR MAN. Naar de Weensche correspondent van de Nw. Rotterd. seint, bevat het Oosten rijksche staatsblad een bondswet, waarbij aan Dollfuss' weduwe bij wijze van pen sioen het salaris wordt toegekend, dat Dollfuss als bondskanselier genoot. Zooals men weet, is Dollfuss straatarm gestorven. Hij heeft zijn land gediend uit plichts gevoel en niet uit eigenbaat. OOST-LOCARNO WELDRA EEN FEIT? Te Parijs acht men het tijdstip bijzonder guntsig. De onderhandelingen over het „Oost- Europeesche Pact" schijnen thans in een actieve faze te treden. Het feit, dat de z.g. kleine randstaten, Estland, Letland en Litauen hun instemming er mee heb ben betuigd, en het plan van den Pool- schen minister van buitenlandsche zaken, Beek, om een afzonderlijke statengroep te vormen onder Poolsche leiding, welke tegenover Frankrijk, Rusland en de Kleine Ententestaten geen defensieve verplich tingen op zich zou nemen, mislukt is, wordt aan den Quai d'Orsay als een ge wichtige nieuwe etappe beschouwd. („Tel.") Regeling met Duitschland getroffen. Eenige dagen geleden heeft de Duit sche regeering aan het Kohlen-syndikat verboden, de aan de Belgische Rijnvaart maatschappijen verschuldigde vrachten in contantente voldoen en last gegeven, dat deze bedragen gestort moesten wor den op geblokkeerde rekening. Deze be slissing, welke de geheele Belgische Rijn vaart dreigde stil te leggen, heeft de Belgische regeering genoodzaakt repré saillemaatregelen te overwegen. De Belgische regeering, die oogen- blikkelijk stappen te Berlijn genomen heeft, heeft thans reeds een bevredigende oplossing weten te verkrijgen voor de Rijnvrachten voor het vervoer van steen kool, terwijl over de betaling van andere vrachten nog onderhandelingen gaande zijn. „De Telegraaf". Ondanks de waarschuwing der doktoren, dat zijn leven hierdoor in gevaar komt, is Gandhi Dinsdag toch zijn week vasten begonnen. Om 4 uur 's ochtends nuttigde hij zijn laatsten maaltijd, bestaande uit geiten melk, honing en vruchtensap. Overdag rustte hij. Dinsdagavond maakt hij op zijn bezoekers nog een frisschen indruk. Het besluit van den mahatma om op nieuw eenigen tijd te vasten, is een ge volg van het feit, dat een zijner aan hangers een orthodoxen Hindoe heeft mishandeld, waarvoor Gandhi door zelf kastijding boete wil doen. Nieuwe uitvinding van Marconi? Reuter seint uit Rome Sedert eenige dagen spreekt men in de omgeving van Marconi van nieuwe, be langrijke proefnemingen van den grooten uitvinder. Marconi zou er in geslaagd zijn dooi toepassing van ultra-korte radio-golven een volmaakte televisie van bewegeude beelden te verkrijgen. DE AANSTAANDE BLIJDE GEBEUR- TENIS IN ITALIË. Reuter verneemt, dat er ter gelegen heid van de blijde gebeurtenis, die de volgende maand in de kroonprinselijke familie verwacht wordt, in geheel Italië een algemeene amnestie zal worden afge kondigd, zoowel voor gewone als voor politieke veroordeelden. RADIOREDE VAN DEN PAUS. Naar de »Res. Bode» verneemt, zal de paus bij gelegenheid van het eucharistisch congres in Buenos Aires een rede uit spreken via den vaticaan-zender en lang3 dien weg eveneens den apostolischen zegen aan de verzamelde katholieken in Buenos Aires geven. AJACCIO EN COTY. De overleden milllonnair en dagblad eigenaar, Frangois Coty, heeft in zijn in het jaar 1929 opgemaakt testament een bedrag van 12 millioen francs toegewezen aan de stad Ajaccio voor het doen uit voeren van openbare werken. Ajaccio is de geboorteplaats van den parfumfabri kant en hij is daar ook de vorige maand overleden. Verder zal een half millioen francs worden uitgekeerd aan de stedelijke liefdadigheids-instellingen. Feuilleton Uit hef Amerikaansch. Weg was de ontevreden mond inet de Jn verbittering naar omlaag getrokken noeken volle, fijn-besneden lippen, aaroin een zachte glimlach speelde, wa an daarvoor in de plaats gekomen; en .erwfll ze haar handen wreef en masseer- Vp' ueui'iede ze zachtjes, zij, Sally Man- 1 dezelfde vrouw, die geen twee uur paieden gedacht had haar recht op geluk r R°ed te moeten opgeven; maar het rinrk^.aardigste was wel dat geen enkele 'Peling van onrust het kalme, onbewo »V0,PPervlak van haar gelaat verbra*. zo 1 f een van de bal'de borstels begon hon'n! 'mar sc',uieren. Nu het een be- n rl|lke behandeling ondergaan had, kon lan» 'Jas *>°ed zien, hoe mooi het was de ,.en.za?ht m®t een natuurlijke golf, die ro astanje-bruine kleur nog meer naar en Ha a<:''t. Toen ze het opgemaakt had, stak 1 Kl(,ote 8c''ildpadden kapspeld erin nlefb®t. of een ander iemand die ze 'aehtp i Jiaar van <*dn 8Pie8el *oe* dat az 'iderdaad was haar gezicht in 'ijnen Uur vera»^erd; de vermoeide wei ®m mond en neus waren verdwenen, zacht r no^ wa' smal, maar met den doiiicn„?'se .,)los en omgeven door het zware rbruine haar, had juist dat teere iets heel aantrekkelijks, hetgeen nog ver hoogd werd door de oogen, groot en don ker, de opgetogen oogen van een kind, dat iets, waarnaar het al zoo lang in 't ge heim verlangd had, onverwacht ten ge schenke had gekregen. Werkelijk, ze zou geen jonge vrouw ge weest zijn, als ze bij 't zien van die ver andering in haar uiterlijk berouw had ge voeld over wat die ommekeer teweegge bracht had. En toen ze alle hulpmiddelen van de toilettafel uitgeput had, keerde Sally zich naar de beide kleerkasten, te opgetogen over 't resultaat van haar experiment èn te roekeloos door haar onverwachte suc ces om zich in het ongeoorloofde van deze volkomen negatie van mijn en dijn te ver diepen. Terwijl ze voor de toilettafel zat, was er een plan in haar opgekomen, zoo origineel en zoo gedurfd, dat het haar één oogenblik den adem benomen had. Nu ze eenmaal zoo ver gegaan was, nu ze zich, al was 't met behulp van een goede dosis fantasie, voor een paar uren de meesteres van dit dorado wanen kon, wat verhinder de haar nu. om uit deze rijke collectie van kleeren één enkele japon te kiezen, deze aan te trekken en, wanneer de onweersbui overdreven was, het huis uit te slui pen, de straat op, op jacht naar avontuur wie weet, was de fortuin haar gunstig gezind, wie weet zou 't haar lukken om voor één enkelen dag 't geluk waarover zo zoo gelezen had, waarover ze 8™a< en gedroomd, waarnaar ze verlangd bad baar eigendom te mogen noemen. Natuur lijk was bet gedurfd, was het zelfs niet zonder gevaar, wie kon vooruit zeggei wat er gebeuren zou; het kon zelfs zeer goed zijn, dat het resultaat haar hooge verwachtingen niet zou bcvredJen» dat haar daad onaangename of., nood lottige gevolgen hebben zou! Maar dat moest dan maar gaan zooals het gaan moest. Avonturen waren op zichzelf al be looning genoeg voor den mensch met avontuurlijke neigingen en., als ze oor deelde over hetgeen ze op dat oogenblik beleeefde, was dit „werkelijke" avontuur niet veelbelovend begonnen? „E11 zij zal 't niet eens merken, dat ik et iets afgenome nheb. Maar wat praat ik! Morgenochtend kan ik toch alles, anoniem natuurlijk, weer terugzenden ik maak er een postpakketje van en ziedaar I 't Is leenen, wat ik doe, anders nietsl" Zonder zich rekenschap te geven van wat ze deed, was ze in haar gedachten stap voor stap verder gegaan:, het eene oogen blik niets dan vage gedachten, het vol gende oogenblik een vrij scherp omlijnd voornemen, waarvan ze de mogelijke ge volgen aan 't overwegen was en geen twee minuten daarna een volgroeid plan, dat ze zonder een oogenblik oponthoud ten uitvoer begon te brengen. Maar 't was heel wat moeilijker dan ze zich gedacht had, om oen keuze te doen; onmiddellijk nadat ze met zoeken begon nen was, drong de gedachte zich aan haar op, dat het niet aanging om zich zonder „heer" in een zeer uitgesproken decolleté op straat te vertoonen een overtuiging die het vinden van iets, dat eenvoudig maar toch chic en modieus was, niet wei nig bemoeilijkte- En dan was er het irri- teerende feit, dat de zeven of acht japon nen, die in aanmerking kwamen en die, één voor één aangepast moesten worden, bij die bewerking de zonderlinge neiging vertoonden, om zich hardnekkig aan de fijne licht-gebruinde schouders vast te klampen en te weigeren, voor hun mede dingsters plaats te maken. Na heel wat wenkbrauw-fronsen en zuch ten koos ze eindelijk een eenvoudige japon van donkerblauwe crêpe de Chine, een lcleedingstuk dat, te oordeelen naar zijn makelij, voor wandel-costuum bestem! v as, maar dat er zich, met behulp van een dunnen zijden shawl, uitstekend toe leen de, om op een warmen zomeravond gedra gen te worden èn dat daarbij bet voor deel had, dat het opmerkelijk goed paste. Toen ze hiermee klaar was, was 't moei lijkste achter den rug; bijbehoorende kou sen en schoenen waren gemakkelijk ge noeg te vinden en de keuze van een hoed gaf evenmin bezwaar. Maar toen ze zich, gereed om haar avontuurlijke tocht te beginnen, omkeer de en de kleine klok op den schoorsteen mantel zag, schrok ze toch even; de fijne vergulde wijzers wezen tien minuten over tienen; 't was ongelooflijk, dat het in zulx een korten tijd zoo Iaat had kunnen wor den I Snel liep ze terug naar de donkere bad kamer, glipte achter de zware wit-linnen gordijnen, deed het raam open, lichtte een lat van de jaloezie in de hoogte en gluur de naar buiten. Zonder dat ze 't opgemerkt had, was de onweersbui afgedreven en had 't opge houden te regenen; als een gewelf, be zaaid met millioenen flikkerende sterren, strekte de nu transparante hemel zich boven de stad uit. Voorzichtig deed Sally het raam weer dicht en liep terug naar de kleedkamer. Voor den grooten spiegel bleef ze nog even staan, om nog één keer van haar metamorfose te genieten; toen ging ze naar de deur, draaide het licht uit en leg de haar hand op den deurknop. Zonder te weten, wat haar zoo deed han delen, draaide ze den deurknop heel zachtjes 0111 en bleef met iedere zenuw gespannen om elk verdacht geluid op te vangen, geruimen tijd op den drempel staan luisteren. Natuurlijk was 't een spel van haar verbeelding, maar het leek wel of tegelijk met de duisternis de trappen en gangen van het ledige huis met vreem- dp en vijandelijke geesten bevolkt waren. Ze hoorde echter niets daarom was het des te onbegrijpelijker, dat haar gewaar wording van gevaar haar niet vrij liet, maar haar angstig de trap deed opsluipen, tot ze aan de bovenste verdieping kwam Langzaam, voorzichtig met haar voet tas tend, om geen leven te maken, kroop ze tegen de ladder op, greep den ijzeren arm en probeerde het raam op te lichten. Na een halve minuut van vergeefsche moeite herinnerde ze zich den harden „klik", welken ze bij 't dichtvallen gehoord had de klik van een uitspringend slot. Met haar vingertoppen zocht ze den houten kant af, tot ze 't slot gevonden had, maar hoeveel moeite ze zich ook gaf ze trok en duwde net zoo lang, tot ze kramp in haar armen kreeg en haar rug spieren tegen de onnatuurlijke houding in verzet kwamen voor haar onhandige vingers bleek bet geheim onoplosbaar. Ten einde raad besloot ze 't op te geven en beneden haar geluk te probeeren; ze trok haar mouwen naar omlaag en lichtte haar voet op, om hem op de volgende sport te zetten, toen ze een geluid hoorde, dat haar hart van schrik deed stil staan... met ingehouden adem luisterde *e. ja, zij had zich niet vergist, op het dak boven haar hoofd hoorde ze een eigen aardig schuifelend geluid. Eerst was 't geluid zwak, alsof het van veraf kwam, maar langzamarhand werd het duidelijker, tot ze het ten laatste her kende voor wat het was; sluipende, steeds naderbij komende voetstappen op 't grint boven haar hoofd. Haar pas verworven zelfvertrouwen kreeg een heftigen schok; snel greep zo haar rok bijeen, alsof het zachte, zijïgo ruischen haar tegenwoordigheid aan den geen, die daar zoo voorzichtig naderbij kwam, zou kunnen verrad en daalde zoo vlug en zoo onhoorbaar mogelijk do ladder af. Nu had ze geen keuze meer; wilde ze r og bijtijds ontsnappen elk oogenblik konden immers de dienstboden terugko men dan moest 't door de voordeur of door den dienstboden-uitgang, beneden in het soüsterrain gebeuren. Maar bij die gedachte sloeg haar do schrik om het hart, want op 't zelfde oogenblik herinnerde ze zich, dat er op de kruising van Park Avenue en Lexing- ton Avenue dag en nacht een politie agent op post stond. Ze begon nu in ernst bang te worden - gesteld, dat iets in haar doen en laten de aandacht op haar vestigde, gesteld, dat de politie-agent haar aanhield, gesteld, dat hij haar vroeg zich te iegimiteeren! En toen ze langzaam, voetje voor voetje, in 't donker de trap afliep, tot handelen gedwongen door 't weten dat het moes t, overviel haar opeens zulk een gevoel van verlatenheid en hulpeloosheid, dat het koude zweet haar in de handen stond op dat oogenblik zag ze den toestand, dia in werkelijkheid heel onaangenaam en; niet geheel zonder gevaar was, zoo over dreven, voelde ze zich zoo beklemd en zo® angstig, dat er maar een klein stootje to® noodig was om 't tot een uitbarsting t® doen komen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1