Buitenlandsch Overzicht.
Sally's avontuur.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
r^ 7470 EERSTE BLAD
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1934
62ste JAARGANG
Bij Dollfuss' Moeder.
De werkloosheid in
Engeland.
Spanning tusschen Chili
en Paraguay.
België en de Rijnvaart.
Het vasten van Gandhi.
Bewegende televisie.
(Wordt vervolgd).
RA
Abonnement per 3 maanden bjj vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost 1 2.10, idem per
mail en overige landen f3.20. Losse nos. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Ju.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
AD VERTEN TIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. tneded. (kolombreedte als redaction.
tekst! dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Het Duitschland van heden vol vraagteekens - Duitschland heeft
zijn „aanvoelder der Duitsche legers" ter ruste gelegd.
„Het Duitschland
van heden vol vraag
teekens", zoo schre
ven we in den kop
van dit overzicht.
Want, inderdaad tee
kent niets in Duitschland zich scherp af,
men weet niet wat men aan het Duitsch
land van heden heeft, in welke richting
zich het ontwikkelen zal, welke gevaren
er dreigen, welke verrassingen het Euro
pa zal bezorgen.
De N. R. Crt. schreef dezer dagen on
der het hoofd: „Waar gaat het in Duitsch
land heen" een interessant artikel, waar
aan wy de volgende passages ontleenen:
In Duitschland zijn groote dingen aan
den gang, dicht onder de oppervlakte.
Niemand kan precies zeggen wat er aan
de hand is, al was het alleen al omdat het
geen gaande is nog geen bepaalde vor
men heeft aangenomen. Het is meer een
worstelen om tot iets te komen, dan het
zich voltrekken tot feiten. Maar dat een
belangrijk evolutieproces in gang is, is
onmiskenbaar.
Zelfs zonder den dood van Hin-den-
burg zou dit niet hebben stilgestaan.
Fransche kranten zeggen, met hun voor
liefde voor een simplificeeren der fei
ten en hun behoeften aan ondubbelzin
nige formules, dat Hitier nu voortaan de
gevangene van de rijksweer is. Dit lijkt
ons veel te krachtig uitgedrukt, wellicht
zelfs onjuist. Deze opmerking wijst ech
ter in dezelfde richting, waarin vele fei
ten wijzen.
De toestand in Duitschland Is veel te
ingewikkeld, veel te weinig opgehelderd,
om eenige stevige formuleering van het
geen gebeurt, kans op juistheid te
geven. De rooksluiers, waarwachter de
binnenlandsche politiek van Duitschland
op het oogenblik schuil gaat, zijn ten
deele natuurlijk ontstane nevels. Zij
zijn dan het gevolg van het felle gis
tingsproces, dat in het Duitsche volk
gaande is.
In Duitschland is niets duidelijk. Daar
om heeft het interview, dat Hitier aan
Ward Price voor de Daily Mail heeft ver
leend, slechts betrekkelijke beteekenis.
Hitier zelf is er aan het woord, en dat is
niet genoeg. Duitschland vraagt alleen,
zoo zegt hij, dat zijn tegenwoordige gren
zen gehandhaafd blijven. Had Stresemann
of zelfs Scheidemann dit gezegd, het ru
moer in Duitschland ware ontzettend ge
weest. Maar het was ondenkbaar, ook
wat hun eigen gevoelens betreft, dat zij
zoo zouden hebben gesproken. Hitier
loochende koloniën te zoeken. Dat heeft
hij reeds in Mein Kampf gedaan.
De Duitsche expansie, zoo zegt hij
daar, moet in Europa worden gezocht.
Hij wil Anschluss van Oostenrijk,
van Oostenrijk uit, maar onafhanke
lijkheid van Oostenrijk tegelijkertijd.
Hoe kan dat in zijn unitair rijk? De
Oostenrijksche kwestie blijft de groote
moeilijkheid voor hem. Zij ontneemt zelfs
waarde aan zijn, op zich zelf indrukwek
kende, uitingen van vredelievendheid. Hij
duldde dat het Oostenrijksch legioen ge
wapend en geoefend werd in Duitschland,
en op het critielce moment aan de grens
gebracht Hij duldde de ongelooflijke, met
moord spelende ophitsing van het Oos
tenrijksche volk door in zijn dienst staan
de leiders, met behulp van de Duitsche
radio. Hij duldde het overbrengen van
bommen naar Oostenrijk. Dat alles tot op
den dag, waarop het nuttelooze en ge
vaarlijke van dat alles bewezen werd, en
werd alles verboden, werden Habicht en
werd alles verboden, werden Habicct en
Frauenfeld ontslagen. Hitier had op eens
een vaste overtuiging, wilde doen geloo-
ven die steeds te hebben gehad. Hij be
loofde Oostenrijk met rust te zullen laten
helaas niet voor den eersten keer. Dit
was een bedenkelijk criterium voor zijn
beloften; wij mogen niet zeggen voor zijn
oprechtheid. Want al het voorgaande be
wijst, dat hetgeen hij met vasten greep in
zijn vuist wil nemen, onmiddellijk tus-
schen al zijn vingers doorspuit. Hij kan
daar niets aan doen. Wij hebben meer
staatslieden gekend, die persoonlijk zeker
eerlijk meenden wat zij beloofden, maar
die hadden moeten weten, dat er krachten
waren die in vele gevallen hun beloften
waardeloos maakten. En dat zeiden zij er
niet bij. Daar heeft ook Hitier Ward
Price niet voor gewaarschuwd.
Hitier kan evenmin hetgeen hij weer
beloofd heeft, waarborgen, als hij grond
stoffen voor de Duitsche industrie uit den
grond kan stampen. Hij herinnerde er
aan, wat Duitschland in Napoleontischen
tijd en in den grooten oorlog op dit ge
bied had vermocht.
Deze vergelijkende herinnering zal ont
steltenis wekken in Duitschland.
Hindenburg
Als er iets duidelijk
geworden is de laat
ste dagen, dan is het
wel dit, dat Duitschland von Hindenburg
zoo goed als alleen eert als den militair,
als den opperbevelhebber van 't Duitsche
leger tijdens den oorlog, als den grooten
man van Tannenberg. Als soldaat is hij
de magische figuur, als rijkspresident
heeft hij niet veel beteekenis voor het
Duitsche volk, althans niet voor de Duit
sche regeering. Het teekent wel scherp
het militaire karakter van het Duitsche
volk, waarvoor „grootheid" identiek is
met kracht, moed en durf.
Het „Hbl." schreef Dinsdagavond o. m.:
In de eerbiedige hulde, welke het Duit
sche volk zijn grooten doode heeft ge
bracht, is gedeeld door geheel de wereld.
Zij heeft haar diepgevoelde waardeering
uitgesproken voor den ouden veldmaar
schalk, die de personificatie was van het
oude Duitschland, hetwelk thans voorgoed
verdwenen is en plaats heeft gemaakt
voor een nieuw, een ander Duitschland,
waarvan de toekomst nog in dichte neve
len verborgen ligt, doch welks ontwikke
ling zeer zeker van niet minder invloed
zal bly'ken op de politieke constellatie van
Europa dan die van het oude Rijk.
In bezorgdheid voor hetgeen kan ko
men, heeft men een laatsten eerbiedigen
groet gebracht aan den overleden verte
genwoordiger van het Duitschland, dat de
wereld heeft Ieeren hoogachten *en waar-
deeren.
Op het slagveld van Tannenberg heeft
het Duitsche volk den redder van het
vaderland begraven.
Een symbolische keuze van groote be
teekenis. Het feit toch, dat „Hindenburg"
rust in het van het overige Duitschland
afgescheurde Oost-Pruisen, maakt hem
opnieuw tot bewaker van deze provincie,
welke het Duitsche volk zoo na aan het
hart ligt. En kan gelden als een ernstige
waarschuwing voor dengenen, die wel
licht agressieve plannen mochten koeste
ren ten opzichte van dit Duitsche terrri-
toir.
Ook na zijn dood betrekt Hindenburg
aldus de wacht aan Duitschlands Oost
grens en maakt daardoor, evenals bii zijn
leven, de bescherming van die grens tot
heiligen plicht voor lederen Duitscher.
Een wakkere vrouw over een
dapperen zoon.
De Weensche correspondent van de
„Nw. Rott. Crt." meldt d.d. 5 Aug.:
In het kleine Neder-Oostenrijksche
plaatsje Kirnberg, waar de moeder van
den vermoorden kanselier Dollfuss met
zijn stiefvader en zijn broer een kleine,
bescheiden boerenplaats bewerkt, heb ik
vanavond de in zwaren rouw gekleede,
oude vrouw gesproken, die 86 jaar oud is
en er uitziet, alsof zij 90 is. Als zij over
haar zoon spreekt, weent zij onophoude
lijk. De kamer is eenvoudig, echt boersch,
met heiligenbeeldjes en foto's van den
kanselier. Op tafel zijn portret, met zwart
krip omgeven. En de moeder van wijlen
den kanselier vertelt:
„Ik ben er nooit trotsch op geweest, dat
mijn zoon zoo hoog gestegen was. Want
ik wist hem steeds in gevaar. Als men mij
zeide, dat hij zooveel vrienden had, dacht
ik steeds, dat er niet minder vijanden wa
ren. Ik zou gelukkig zijn geweest, als hij
het niet zoover had gebracht. Ik ben nooit
anders geweest dan een moeder die sid
dert uit angst voor het leven van haar
kind. Het laatst is hij op den moederdag
hier bij mij geweest en heeft mij wijn,
chocolade en gebak gebracht. Nadien heb
ik hem pas weergezien toen hij dood lag
op de baar voor het Weensche raadhuis.
Mijn zoon is nooit bang geweest, hij was
roekeloos, vervuld van zijn goddelijke zen
ding en zei altijd tegen mij, dat hij in Gods
hand was en dat alleen Gods wil geschie
den kon. Ons huis en onze meubels moch
ten wij niet veranderen. Mijn zoon hield
van dezen eenvoud, zooals het was ge
weest in zijn kindertijd en dacht vaak, dat
hij het nog eens noodig zou hebben en
zou bewonen als hij zou gaan rusten.
Toen ik te Weenen bij zijn begrafenis was,
heeft men veel moeite voor mij gedaan.
Maar een wensch kon ik niet vervullen:
kennis te maken met den nieuwen kanse
lier, den opvolger van mijn jongen. Hij
was voortdurend door zooveel deftige en
voorname menschen omstuwd, dat ik
arme, oude boerenvrouw niet opdringerig
wilde zijn en hem aanspreken."
„Moeder Dollfuss slaat weenend een blik
op het portret van haar zoon en fluistert:
„God heeft het zoo gewild!"
AFDRACHT VAN LOON TEN
ALGEMEENEN NUTTE.
Achthonderd arbeiders uit de streek
Tarcento, in Italië, hebben den autoritei
ten aangeboden een dag gratis hun ar
beidskracht ter beschikking te stellen
voor den aanleg van een nieuwen weg.
33.674 hooger.
Het aantal werkloozen dat op 23 dezer
officieel was ingeschreven, bedroeg
2.126.260, wat 33.674 meer is dan op 25 Juni,
doch 315.917 minder dan een jaar te voren.
DE GEBEURTENISSEN
OOSTENRIJK.
IN
De verliezen der opstandelin
gen in Karinthië.
De bladen publioeeren nog steeds bi-
zonderheden over de gevechten van 25,
26 en 27 Juli. Het aantal dooden aan de
zijde der opstandelingen in Karinthië be
draagt meer dan honderd. Er zijn 6100
menschen gevangen genomen. Aan regee-
ringszijde zijn ongeveer 40 menschen ge
dood.
ALLE WERKEN VAN MAXIM GORKI
IN PRUISEN VERBODEN.
Volgens de mededeeling van het offi-
cieele blad van de Duitsche politie, zijn
voor Pruisen alle werken van Maxim
Gorki in beslag genomen en verboden.
Dreigende afbreking van de
diplomatieke betrekkingen.
Reuter meldde Maandagnacht uit
Buenos Aires:
De secretaris van de Chileensche lega
tie alhier heeft opdracht gekregen, zich
onverwijld naar Asuncion, de hoofdstad
van Paraguay te begeven, teneinde de ar
chieven van de legatie aldaar onder zijn
hoede te nemen. Men is hier van meening,
dat het afbreken van de diplomatieke be
trekkingen tusschen Chili en Paraguay
afhankelijk zal zijn van het antwoord, het
welk Paraguay zal geven op de jongste
Chileensche nota.
WEENEN KEURT DE BENOEMING
VAN VON PAPEN GOED.
Naar de correspondent van deN.R.Ct.
te Weenen Dinsdagavond meldde, heeft
de Oostenrijksche ministerraad het agree-
ment verleend voor de benoeming van
Von Papen tot Duitsch gezant te Weenen.
WEER EEN DOODVONNIS.
t
Tegen een deelnemer aan den
opstand van 25 Juli.
Feike, de Oostenrijksche soldaat, die
wegens deelneming aan de overrompeling
van de bondskanselarij terecht heeft ge
staan, is ter dood veroordeeld. Het
doodvonnis is Dinsdagavond 6 uur vol
trokken.
Het D.N.B. meldt nog, dat Feike, on
middellijk nadat het doodvonnis was
uitgesproken, de rechterhand ophief en
Heil Hitier riep.
Te Klagenfurt een doodvonnis
dat in 15 jaar kerker gewijzigd is.
De militaire rechtbank te Klagenfurt
heeft Dinsdag zekeren Karl Kosielnig uit
Wolfsberg, die tijdens den opstand een
majoor van de infanterie zou hebben
doodgeschoten, van de aanklacht van
moord vrijgesproken. Hij werd echter,
evenals een tweede beklaagde, Brunner,
schuldig verklaard aan hoogverraad. Kostel-
nig werd hiervoor ter dood veroordeeld.
Brunner kreeg 12 jaar zware kerker.
Nader wordt gemeld, dat de ter dood
veroordeelde Kostelnig door den Bonds
president begenadigd is, nadat een ver
zoek om gratie was ingediend, dat zoowel
door den auditeur-militair als door den
landsgouverneur van Karinthië was onder
steund.
MEVR. DOLLFUSS BEHOUDT HET
SALARIS VAN HAAR MAN.
Naar de Weensche correspondent van
de Nw. Rotterd. seint, bevat het Oosten
rijksche staatsblad een bondswet, waarbij
aan Dollfuss' weduwe bij wijze van pen
sioen het salaris wordt toegekend, dat
Dollfuss als bondskanselier genoot. Zooals
men weet, is Dollfuss straatarm gestorven.
Hij heeft zijn land gediend uit plichts
gevoel en niet uit eigenbaat.
OOST-LOCARNO WELDRA
EEN FEIT?
Te Parijs acht men het tijdstip
bijzonder guntsig.
De onderhandelingen over het „Oost-
Europeesche Pact" schijnen thans in een
actieve faze te treden. Het feit, dat de
z.g. kleine randstaten, Estland, Letland
en Litauen hun instemming er mee heb
ben betuigd, en het plan van den Pool-
schen minister van buitenlandsche zaken,
Beek, om een afzonderlijke statengroep
te vormen onder Poolsche leiding, welke
tegenover Frankrijk, Rusland en de Kleine
Ententestaten geen defensieve verplich
tingen op zich zou nemen, mislukt is,
wordt aan den Quai d'Orsay als een ge
wichtige nieuwe etappe beschouwd.
(„Tel.")
Regeling met Duitschland
getroffen.
Eenige dagen geleden heeft de Duit
sche regeering aan het Kohlen-syndikat
verboden, de aan de Belgische Rijnvaart
maatschappijen verschuldigde vrachten
in contantente voldoen en last gegeven,
dat deze bedragen gestort moesten wor
den op geblokkeerde rekening. Deze be
slissing, welke de geheele Belgische Rijn
vaart dreigde stil te leggen, heeft de
Belgische regeering genoodzaakt repré
saillemaatregelen te overwegen.
De Belgische regeering, die oogen-
blikkelijk stappen te Berlijn genomen
heeft, heeft thans reeds een bevredigende
oplossing weten te verkrijgen voor de
Rijnvrachten voor het vervoer van steen
kool, terwijl over de betaling van andere
vrachten nog onderhandelingen gaande
zijn. „De Telegraaf".
Ondanks de waarschuwing der doktoren,
dat zijn leven hierdoor in gevaar komt,
is Gandhi Dinsdag toch zijn week vasten
begonnen.
Om 4 uur 's ochtends nuttigde hij zijn
laatsten maaltijd, bestaande uit geiten
melk, honing en vruchtensap. Overdag
rustte hij. Dinsdagavond maakt hij op
zijn bezoekers nog een frisschen indruk.
Het besluit van den mahatma om op
nieuw eenigen tijd te vasten, is een ge
volg van het feit, dat een zijner aan
hangers een orthodoxen Hindoe heeft
mishandeld, waarvoor Gandhi door zelf
kastijding boete wil doen.
Nieuwe uitvinding van Marconi?
Reuter seint uit Rome
Sedert eenige dagen spreekt men in de
omgeving van Marconi van nieuwe, be
langrijke proefnemingen van den grooten
uitvinder.
Marconi zou er in geslaagd zijn dooi
toepassing van ultra-korte radio-golven
een volmaakte televisie van bewegeude
beelden te verkrijgen.
DE AANSTAANDE BLIJDE GEBEUR-
TENIS IN ITALIË.
Reuter verneemt, dat er ter gelegen
heid van de blijde gebeurtenis, die de
volgende maand in de kroonprinselijke
familie verwacht wordt, in geheel Italië
een algemeene amnestie zal worden afge
kondigd, zoowel voor gewone als voor
politieke veroordeelden.
RADIOREDE VAN DEN PAUS.
Naar de »Res. Bode» verneemt, zal de
paus bij gelegenheid van het eucharistisch
congres in Buenos Aires een rede uit
spreken via den vaticaan-zender en lang3
dien weg eveneens den apostolischen
zegen aan de verzamelde katholieken in
Buenos Aires geven.
AJACCIO EN COTY.
De overleden milllonnair en dagblad
eigenaar, Frangois Coty, heeft in zijn in
het jaar 1929 opgemaakt testament een
bedrag van 12 millioen francs toegewezen
aan de stad Ajaccio voor het doen uit
voeren van openbare werken. Ajaccio is
de geboorteplaats van den parfumfabri
kant en hij is daar ook de vorige maand
overleden.
Verder zal een half millioen francs
worden uitgekeerd aan de stedelijke
liefdadigheids-instellingen.
Feuilleton
Uit hef Amerikaansch.
Weg was de ontevreden mond inet de
Jn verbittering naar omlaag getrokken
noeken volle, fijn-besneden lippen,
aaroin een zachte glimlach speelde, wa
an daarvoor in de plaats gekomen; en
.erwfll ze haar handen wreef en masseer-
Vp' ueui'iede ze zachtjes, zij, Sally Man-
1 dezelfde vrouw, die geen twee uur
paieden gedacht had haar recht op geluk
r R°ed te moeten opgeven; maar het
rinrk^.aardigste was wel dat geen enkele
'Peling van onrust het kalme, onbewo
»V0,PPervlak van haar gelaat verbra*.
zo 1 f een van de bal'de borstels begon
hon'n! 'mar sc',uieren. Nu het een be-
n rl|lke behandeling ondergaan had, kon
lan» 'Jas *>°ed zien, hoe mooi het was
de ,.en.za?ht m®t een natuurlijke golf, die
ro astanje-bruine kleur nog meer naar
en Ha a<:''t. Toen ze het opgemaakt had,
stak 1 Kl(,ote 8c''ildpadden kapspeld erin
nlefb®t. of een ander iemand die ze
'aehtp i Jiaar van <*dn 8Pie8el *oe*
dat az 'iderdaad was haar gezicht in
'ijnen Uur vera»^erd; de vermoeide
wei ®m mond en neus waren verdwenen,
zacht r no^ wa' smal, maar met den
doiiicn„?'se .,)los en omgeven door het zware
rbruine haar, had juist dat teere
iets heel aantrekkelijks, hetgeen nog ver
hoogd werd door de oogen, groot en don
ker, de opgetogen oogen van een kind,
dat iets, waarnaar het al zoo lang in 't ge
heim verlangd had, onverwacht ten ge
schenke had gekregen.
Werkelijk, ze zou geen jonge vrouw ge
weest zijn, als ze bij 't zien van die ver
andering in haar uiterlijk berouw had ge
voeld over wat die ommekeer teweegge
bracht had.
En toen ze alle hulpmiddelen van de
toilettafel uitgeput had, keerde Sally zich
naar de beide kleerkasten, te opgetogen
over 't resultaat van haar experiment èn
te roekeloos door haar onverwachte suc
ces om zich in het ongeoorloofde van deze
volkomen negatie van mijn en dijn te ver
diepen. Terwijl ze voor de toilettafel zat,
was er een plan in haar opgekomen, zoo
origineel en zoo gedurfd, dat het haar één
oogenblik den adem benomen had. Nu ze
eenmaal zoo ver gegaan was, nu ze zich,
al was 't met behulp van een goede dosis
fantasie, voor een paar uren de meesteres
van dit dorado wanen kon, wat verhinder
de haar nu. om uit deze rijke collectie van
kleeren één enkele japon te kiezen, deze
aan te trekken en, wanneer de onweersbui
overdreven was, het huis uit te slui
pen, de straat op, op jacht naar avontuur
wie weet, was de fortuin haar gunstig
gezind, wie weet zou 't haar lukken om
voor één enkelen dag 't geluk waarover
zo zoo gelezen had, waarover ze 8™a<
en gedroomd, waarnaar ze verlangd bad
baar eigendom te mogen noemen. Natuur
lijk was bet gedurfd, was het zelfs niet
zonder gevaar, wie kon vooruit zeggei
wat er gebeuren zou; het kon zelfs zeer
goed zijn, dat het resultaat haar hooge
verwachtingen niet zou bcvredJen»
dat haar daad onaangename of., nood
lottige gevolgen hebben zou! Maar dat
moest dan maar gaan zooals het gaan
moest. Avonturen waren op zichzelf al be
looning genoeg voor den mensch met
avontuurlijke neigingen en., als ze oor
deelde over hetgeen ze op dat oogenblik
beleeefde, was dit „werkelijke" avontuur
niet veelbelovend begonnen?
„E11 zij zal 't niet eens merken, dat ik et
iets afgenome nheb. Maar wat praat ik!
Morgenochtend kan ik toch alles, anoniem
natuurlijk, weer terugzenden ik maak
er een postpakketje van en ziedaar I 't Is
leenen, wat ik doe, anders nietsl"
Zonder zich rekenschap te geven van
wat ze deed, was ze in haar gedachten stap
voor stap verder gegaan:, het eene oogen
blik niets dan vage gedachten, het vol
gende oogenblik een vrij scherp omlijnd
voornemen, waarvan ze de mogelijke ge
volgen aan 't overwegen was en geen twee
minuten daarna een volgroeid plan, dat
ze zonder een oogenblik oponthoud ten
uitvoer begon te brengen.
Maar 't was heel wat moeilijker dan ze
zich gedacht had, om oen keuze te doen;
onmiddellijk nadat ze met zoeken begon
nen was, drong de gedachte zich aan haar
op, dat het niet aanging om zich zonder
„heer" in een zeer uitgesproken decolleté
op straat te vertoonen een overtuiging
die het vinden van iets, dat eenvoudig
maar toch chic en modieus was, niet wei
nig bemoeilijkte- En dan was er het irri-
teerende feit, dat de zeven of acht japon
nen, die in aanmerking kwamen en die,
één voor één aangepast moesten worden,
bij die bewerking de zonderlinge neiging
vertoonden, om zich hardnekkig aan de
fijne licht-gebruinde schouders vast te
klampen en te weigeren, voor hun mede
dingsters plaats te maken.
Na heel wat wenkbrauw-fronsen en zuch
ten koos ze eindelijk een eenvoudige japon
van donkerblauwe crêpe de Chine, een
lcleedingstuk dat, te oordeelen naar zijn
makelij, voor wandel-costuum bestem!
v as, maar dat er zich, met behulp van een
dunnen zijden shawl, uitstekend toe leen
de, om op een warmen zomeravond gedra
gen te worden èn dat daarbij bet voor
deel had, dat het opmerkelijk goed paste.
Toen ze hiermee klaar was, was 't moei
lijkste achter den rug; bijbehoorende kou
sen en schoenen waren gemakkelijk ge
noeg te vinden en de keuze van een hoed
gaf evenmin bezwaar.
Maar toen ze zich, gereed om haar
avontuurlijke tocht te beginnen, omkeer
de en de kleine klok op den schoorsteen
mantel zag, schrok ze toch even; de fijne
vergulde wijzers wezen tien minuten over
tienen; 't was ongelooflijk, dat het in zulx
een korten tijd zoo Iaat had kunnen wor
den I
Snel liep ze terug naar de donkere bad
kamer, glipte achter de zware wit-linnen
gordijnen, deed het raam open, lichtte een
lat van de jaloezie in de hoogte en gluur
de naar buiten.
Zonder dat ze 't opgemerkt had, was de
onweersbui afgedreven en had 't opge
houden te regenen; als een gewelf, be
zaaid met millioenen flikkerende sterren,
strekte de nu transparante hemel zich
boven de stad uit.
Voorzichtig deed Sally het raam weer
dicht en liep terug naar de kleedkamer.
Voor den grooten spiegel bleef ze nog
even staan, om nog één keer van haar
metamorfose te genieten; toen ging ze
naar de deur, draaide het licht uit en leg
de haar hand op den deurknop.
Zonder te weten, wat haar zoo deed han
delen, draaide ze den deurknop heel
zachtjes 0111 en bleef met iedere zenuw
gespannen om elk verdacht geluid op te
vangen, geruimen tijd op den drempel
staan luisteren. Natuurlijk was 't een spel
van haar verbeelding, maar het leek wel
of tegelijk met de duisternis de trappen
en gangen van het ledige huis met vreem-
dp en vijandelijke geesten bevolkt waren.
Ze hoorde echter niets daarom was het
des te onbegrijpelijker, dat haar gewaar
wording van gevaar haar niet vrij liet,
maar haar angstig de trap deed opsluipen,
tot ze aan de bovenste verdieping kwam
Langzaam, voorzichtig met haar voet tas
tend, om geen leven te maken, kroop ze
tegen de ladder op, greep den ijzeren arm
en probeerde het raam op te lichten. Na
een halve minuut van vergeefsche moeite
herinnerde ze zich den harden „klik",
welken ze bij 't dichtvallen gehoord had
de klik van een uitspringend slot.
Met haar vingertoppen zocht ze den
houten kant af, tot ze 't slot gevonden
had, maar hoeveel moeite ze zich ook gaf
ze trok en duwde net zoo lang, tot ze
kramp in haar armen kreeg en haar rug
spieren tegen de onnatuurlijke houding
in verzet kwamen voor haar onhandige
vingers bleek bet geheim onoplosbaar.
Ten einde raad besloot ze 't op te geven
en beneden haar geluk te probeeren; ze
trok haar mouwen naar omlaag en lichtte
haar voet op, om hem op de volgende
sport te zetten, toen ze een geluid hoorde,
dat haar hart van schrik deed stil staan...
met ingehouden adem luisterde *e.
ja, zij had zich niet vergist, op het dak
boven haar hoofd hoorde ze een eigen
aardig schuifelend geluid.
Eerst was 't geluid zwak, alsof het van
veraf kwam, maar langzamarhand werd
het duidelijker, tot ze het ten laatste her
kende voor wat het was; sluipende, steeds
naderbij komende voetstappen op 't grint
boven haar hoofd.
Haar pas verworven zelfvertrouwen
kreeg een heftigen schok; snel greep zo
haar rok bijeen, alsof het zachte, zijïgo
ruischen haar tegenwoordigheid aan den
geen, die daar zoo voorzichtig naderbij
kwam, zou kunnen verrad en daalde
zoo vlug en zoo onhoorbaar mogelijk do
ladder af.
Nu had ze geen keuze meer; wilde ze
r og bijtijds ontsnappen elk oogenblik
konden immers de dienstboden terugko
men dan moest 't door de voordeur of
door den dienstboden-uitgang, beneden in
het soüsterrain gebeuren.
Maar bij die gedachte sloeg haar do
schrik om het hart, want op 't zelfde
oogenblik herinnerde ze zich, dat er op
de kruising van Park Avenue en Lexing-
ton Avenue dag en nacht een politie
agent op post stond.
Ze begon nu in ernst bang te worden
- gesteld, dat iets in haar doen en laten
de aandacht op haar vestigde, gesteld,
dat de politie-agent haar aanhield, gesteld,
dat hij haar vroeg zich te iegimiteeren!
En toen ze langzaam, voetje voor voetje,
in 't donker de trap afliep, tot handelen
gedwongen door 't weten dat het moes t,
overviel haar opeens zulk een gevoel van
verlatenheid en hulpeloosheid, dat het
koude zweet haar in de handen stond
op dat oogenblik zag ze den toestand, dia
in werkelijkheid heel onaangenaam en;
niet geheel zonder gevaar was, zoo over
dreven, voelde ze zich zoo beklemd en zo®
angstig, dat er maar een klein stootje to®
noodig was om 't tot een uitbarsting t®
doen komen.