Buitenlandsch Overzicht.
NAAR TEXEL
Sally's avontuur.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
7475 EERSTE BLAD
DINSDAG 21 AUGUSTUS 1934
62ste JAARGAf G
met Salonboot Dr. Wagemaker
H morgen B
goedkoope retourbiljetten
Den Helder-Texel
Wat de wereldoorlog
Australië gekost heeft.
De handelsbesprekingen
met Japan.
Een doeltreffend middel
tegen de kinder
verlamming?
Vonnissen tegen deel
nemers aan den
opstand der nazi's.
FOSTER'sMAAGPJ.HEN
No.
CH
COURAN1
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen-
land f 2.— Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f3.20. Losse nos. 4ct.fr.p.p. 6ot. Zondagsblad
resp f 0.60 f 0.70, f 0.70, fl.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.60, f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Duitschland stemt ,,ja doch vijf millioen kiezers stellen zich
tegenover Hitier. - Het vraagstuk van den Chineeschen Ooster-
spoorweg en de opnieuw gespannen toestand tusschen Japan en
Rusland.
Duitschland heeft
gestemd en de uitslag
was van te voren
reeds te voorspellen,
verreweg de groote
meerderheid heeft zich
vrijwillig of gedwongen achter Hitier
geplaatst, toch zijn er nog eenige mil-
lioenen, die zich tegenover den leider
hebben gesteld, want ontkennend stem
men toch beteekent het niet eens zijn
met Hitler's politiek en dat, met de on
geldige stemmen mee, meer dan vijf mil
lioen niet „ja" hebben gestemd geeft
toch wel eenigszins te denken en zal
Hitler en de zijnen toch ook wel met
eenige bezordgheid vervullen. Er is
groeiend verzet in Duitschland, de jong
ste stemming heeft het bewezen.
Rijkskanselier HITLER
Volgens den voorloopigen uitslag in de
ochtendbladen van gisteren elders in
dit blad vindt men den uitslag nauwkeu-
r ger waren er 43.338.382 stemmen uit
gebracht. Daarvan luidden er 38.188.286
„ja", 4.280.4771 stemmen „neen", terwijl
er ongeldig waren 869.625. 89 pet. heeft
dus voor Hitler gestemd. Het is wel in
teressant de voorlaatste stemming met
die van Zondag te vergelijken, omdat men
daardoor een juister beeld krijgt van den
achteruitgang van het nationaal-socialis-
me.
Bij het plebisciet in November 1933
w rden 43.439.046 stemmen uitgebracht;
daarvan luidden er 40.588.804 (of 93.5
„ja", en 2.100.181 (of 4.7 „neen"; er wa
ren 750.061 ongeldige stemmen (1.8
„De Courant" schreef gisteren o.m. bij
den uitslag van de stemming:
Het zou voorbarig zijn dezen per-
centueelen achteruitgang van de nu
merieke macht van het nationaal-
socialisme en de gelijktijdige ver
sterking der oppositie te willen voor
stellen als het begin van het einde,
of als een symptoom van naderend
verval.
Het nationaal-socialisme heeft reeds
eenmaal een dergelijke inzinking meege
maakt en overwonnen. Toch is het ver
schijnsel van zij het ook betrekkelijk
geringe en wellicht tijdelijke verzwak
king van belang. Het toont, dat zelfs de
dictatoriale regeering der nationaal-socia-
listen niet ongestraft fouten kan maken
en toont, dat zelfs het gelijkgschakelde en
onder strenge voogdij staande Duitsche
volk niet geheel heeft opgehouden te
reageeren op het beleid van zijn staats
lieden.
Als de voornaamste redenen waarom de
massa zich tegen het regiem verklaart
noemt het blad o.m. de excessen, die
zich bij de onderdrukking van Roehm's
revolutie hebben voorgedaan, den politie-
ken strijd tegen Oostenrijk. Voorts de
onloochenbare verwijdering tusschen de
roomsch-katholieken en de nationaal-so-
cialistische regeering en ten slotte aan
de voor het nationaal-socialisme even
min gunstige uitwerking van den onver
zwakt voortdurenden strijd in de evan
gelische Duitsche kerk. Al deze factoren
hebben er zonder twijfel toe bijgedragen,
dat vele aanvankelijk onder de suggestie
van de nationaal-socialistische overwin
ning mee-macheerenden zich thans ont
nuchterd en teleurgesteld afwenden, en
blijkbaar is ook in arbeiderskringen, on
der invloed van de moeilijkheden, welke
de nationaal-socialistische regeering op
haar weg vindt, een nog wel trage maar
desondanks niet ongevaarlijke kentering
te bespeuren.
Het blad besluit zijn beschouwing al
dus:
Of de nationaal-socialistische regeering
op een meerderheid dan wel op een min
derheid gebaseerd is, is voor haar aan
zien en succes ni de politiek met de
overige staten der wereld niet doorslagge
vend. Het komt veel meer op de politiek
zélf aan en op de mate, waarin Hitler er
in slaagt het buitenland vertrouwen te
doen scheppen in zijn bedoelingen en in
de oprechtheid zijner woorden. Dat doel
bereikt hij niet met redevoeringen en
ook niet met het geweldigste referendum.
„Het Volk" schrijft naar aanleiding
van de stemming:
Alvorens men de cijfers van beide
stemmingen met elkaar vergelijkt, moet
men bedenken, dat van vrüe verkiezin
gen, zooals onder de democratie, geen
sprake is. Zelfs al zou men een oogenblik
aannemen, dat bii de tellingen niet is ge
knoeid wat wij geenszins gelooven
dan nog blijft het feit, dat de uitslag in
hooge mate is vervalscht door het fascis
tische schrikbewind. Uit vrees voor
broodroof, mishandeling, opsluiting in de
concentratiekampen of nog erger zullen
millioenen het niet hebben durven
riskeeren hun stem uit te brengen tegen
Hitler.
Niettemin blijkt uit een vergelijking,
dat bü een gelijk gebleven aantal uitge
brachte stemmen, ditmaal meer dan vier
millioen kiezers ondanks terreur toch
nog den grooten moed hebben gehad
tegen Hitler te stemmen. In November
bedroeg dit aantal twee millioen. Het na
tionaal-socialisme is dus gedwonggen toe
te geven, dat het in tien maanden tijd
meer dan twee millioen tweehonderddui
zend stemmen heeft verloren. Niet ge
ring!
De toestand
in het
Verre Oosten
De toestand in het
Verre Oosten, wif
hebben er ook in ons
vorig nummer op ge
wezen, is weer min of
meer gespannen door
de onverkwikkelijke geschiedenis met den
Chineeschen Oosterspoorweg, die Ja
pan in het bezit wil hebben, maar waar
voor ze slechts een schijntje wil geven.
De Sowjet-regeering, die aanvankelijk
als koopprijs had gesteld het niet geringe
bedrag van 625.000.000 jen, welke prijs
volgens de Sowjets was te billijken op
grond van de spoorwegboekhouding,
heeft na veel marchandeeren, haar eisch
teruggebracht tot 160 millioen jen, waar
van zij 2/3 wilde accepteeren in koopwa
ren.
Japan wilde niet meer geven dan 100
millioen jen. Toen zijn de onderhande
lingen gestokt en tracht Japan op an
dere wijze in het bezit te komen van den
begeerden spoorweg, waardoor de span
ning in het Verre Oosten opnieuw ver
scherpt is.
Volgens een bericht uit Charbin heeft
de vertegenwoordiger van het ministerie
van buitenlandsche zaken van Mants-
joekwo zich uitgelaten over de inciden
ten aan den Oost. Chineeschen spoorweg
en aan de grens. Wanneer, zeide hij, de
beschieting van vier booten op de
Amoer door de Russen en andere
incidenten niet op bevredigende wijze
worden bijgelegd, dan is er geen
kans, da tncidenten aan de Mantsjoe-
rijschRussische grens in de toe
komst langs diplomatieken weg wor
den behandeld. Bovendien zouden dan
onderhandelingen met Sowjet-Russische
consuls over welke kwesties ook, met in
begrip van de jongste inhechtenisnemin
gen van Russische beambten aan den
Chineeschen spoorweg, onmogelijk zijn.
De regeering te Moskou had de
Dr. John R. Mott, de president van het
wereldverbnod van Christelijke jonge-
mannenver. wordt door onqeveer 200 lei
ders, uit verschillende landen, voorge
dragen voor den Nobel-vredesprijs, voor
het jaar 193i.
Evangeline Booth, de dochter van den
oprichter van het Leger dek Heils, den
gestorven generaal, William Booth, wordt
als een van de belangrijkste candidaten
beschouwd voor den hoogsten post in het
Leger des Heils, nadat generaal Higgins,
vanwege zijn hoogen leeftijd, aftreedt
als generaal.
Ie klasse 90 cent
2e klasse 60 cent
Directeur T.E.S.O.
protesten van Mantsjoeriie afgewe
zen, zeggende, dat de daaraan ten
grondslag liggende feiten ongeloof
waardig waren.
De Japansche ministre van oorlog heeft
wederom een communiqué uitgevaardigd
waarin hü melding maakt van dertien in
cidenten die zijn voorgevallen op den
Chineeschen Oosterspoorweg in April en
Juni en welke wettigden tot de arrestatie
van zeventien Russische emplo.yé's van
dien spoorweg.
In het communiqué wordt er de na
druk op gelegd, dat eiken keer dat er
aanslagen op treinen werden gepleegd,
deze Japansche troepen of munitie ver
voerden. Men stelt hier het Russische
leger in het Verre Oosten voor aanspra
kelijk, want dat leger heeft bevelen in
dien geest gegeven aan de Russische em
plo.yé's van den spoorweg.
Deze employé's hebben de bandieten
benden aangevoerd. In het communiqué
wordt nog gezegd, dat Mantsjoekwo zal
pogen, in de toekomst de vijandige ele
menten van den spoorweg te verwijde
ren. In een communiqué van den minister
van buitenlandsche zaken had deze ver
klaard dat het gerucht dat het leger zou
pogen zich meester te maken van den
Chineeschen Oosterspoorweg, ongerecht
vaardigd was. Echter zijn Japansche mi
litaire kringen ontevreden over de be
weerde „zwakke politiek" van den mi
nister van buitenlandsche zaken en
eischen zij een spoedige afdoening van
de onderhandelingen over den spoorweg,
welke onderhandelingen op het oogenblik
zijn geschorst.
Volgens een rapport, opgesteld door de
oud-strijders-organisatie, heeft de wereld
oorlog sedert 1918 aan Australië meer dan
200 millioen pond sterling gekost.
Aan oorlogspensioenen heeft men ruim
114 millioen pond uitgekeerd, aan schade
loosstellingen bijna 27 millioen, aan tehui
zen voor oud-strijders bijna 29 millioen,
terwijl voor verschillende andere doelein
den ongeveer 35 millioen pond werd uit
gekeerd. Bij het begin van dit jaar ont
vingen 268.462 oud-strijders oorlogspen
sioenen.
EEN VORSTELIJKE GIFT.
De Birminghamsche fabrikant Albert
Hill heeft een gift van 45.000 pond aan de
universiteit te Birmingsham geschonken,
ten einde de chemische laboratoria uit te
breiden en de studenten aan betere huis
vesting te helpen. De schenker heeft in
direct de bedoeling, dat zijn gift de En-
gelsche industrie ten goede zal komen.
Reuter meldt uit Osaka:
In een gecombineerde vergadering van de
besturen der Japansche katoenspinnersfedera
tie en der Vereeniging voor katoenen garens
en stukgoederen is Zaterdag besloten, een
embargo in te stellen op den uitvoer van on
gebleekte katoenen weefsels naar Ned. Oost-
Indië.
Doel van dezen stap is, den voortgang van de
te Batavia aan den gang zijnde besprekingen,
in afwachting van de oprichting van een ver
eeniging van exporteurs van katoenen goede
ren naar Ned.-Indië, te vergemakkelijken.
Het besluit van de Japansche katoenbelan-
gen wordt uitgelegd als vooruitloopende op
de toepassing door de regeering van de wet
ter bescherming van den handel, waartoe
reeds besloten is.
EEN TWEEDE LENTE.
In Zuid-Slavië is het thans voor de tweede
maal van dit jaar lente.
In verscheidene deelen van het land staan
de seringen en viooltjes voor de tweede maal
in bloei.
Ook de vruchtboomen bloeien opnieuw en
de boeren verwachten een tweeden appel-,
aardbeien-, pruimen- en kersenoogst.
De eerste lente in Zuid-Slavië van dit jaar
was zeer vroeg en zeer warm.
HET BUITENVERBLIJF VAN DEN
SOENAN.
En de 100.000 uit de loterij.
Naar de inheemsche brichtgever van
Mataram meldt, zal het buitenverblijf van
den Soesoehoenante Paras (Selo) onder
leiding en op kosten van den regent Wi-
daningrat, worden verfraaid en gemoder
niseerd. Nieuwe wandelwegen zullen
worden aangelegd, beplant met scha-
duwboomen, terwijl het buitenverblijf
tevens voorzien zal worden van een wa
terleiding.
De regent heeft onlangs den hoofdprijs
van 100.000 uit de geldloterij getrokken,
en wil blijkbaar een deel van dat fortuin,
hem toevallig in den schoot geworpen,
besteden ten gerieve van zijn vorst.
De patholoog, John Kolmer, te Philadel-
phia, heeft een serum bereid tegen de kinder
verlamming. Hij heeft het beproefd op zich
zelf en een medewerker en hij gelooft dat het
niet alleen afdoende is, maar dat het spoedig
tot lagen prijs zal kunnen worden bereid, zoo
dat dan aan de algemeene toepassing niets ln
den weg zal staan. Het bericht is overigens
niet heel duidelijk daar er afwisselend in wordt,
gesproken van een vaccin en van een serum.
Echter zal het laatste welbedoeld zijn. Het
schijnt te worden verkregen uit het rugge-
mergsvocht van apen en dan onderhuids te
worden ingespoten. Drie inspuitingen met een
tusschenpoos van een week heeten imuniteit
voor het leven te waarborgen.
De voornaamste beklaagde ter dood
veroordeeld en terechtgesteld.
De krijgsraad te Weenen heeft vonnis ge
wezen in de zaak dergenen, die medeplichtig
waren geweest aan den overval in het gebouw
van den Radio-omroep. De voornaamste be
klaagde, Domes, werd veroordeeld tot den
dood door den strop. Alle andere beklaagden
kregen levenslange tuchthuisstraf (schweren
Kerker).
Voor Domes werd een verzoek om genade
ingediend bij den President. Deze heeft het
verzoek afgewezen. Het doodvonnis is Zater
dagavond om half acht voltrokken.
De opstand te Innsbruck. Ver
zachting van straf.
Het Landsgericht heeft de beklaagden in
het proces wegens de gebeurtenissen te Inns
bruck veroordeeld. Aberger en Hagen, beiden
uit Saalfelden, werden wegens overtreding van
de wet op de ontplofbare stoffen tot den strop
veroordeeld. De zaak tegen achttien andere
beklaagden werd verwezen naar de rechtbank
in Salzburg. De beide terdoodveroordeelden
hielden zich flink. Zij verzochten om een uur
uitstel van executie, welk verzoek werd toe
gestaan. De tenuitvoerlegging van het vonnis
zou Zaterdagavond om half zeven geschie
den. Echter zijn de doodvonnissen nog op het
laatst verzacht. Aberger kreeg levenslange
zware kerker en Hagen 20 jaar zware kerker.
Voor slechte spijsver
tering en verstopping
zijn Foster's Maagpil-
len het middel bij uit
nemendheid. Zij pur-
geeren niet heftig, doch
werken zacht en zonder krampen.
Houdt steeds een flacon bij de hand.
Alom verkrijgbaar af 0.65 p. flacon.
e u 111 e t o n
Uit het Amerikaansch.
13)
J°en dit verschrikkelijke gebeurde,
'eet Sally staan. Ze zag den man in
j. aonkerblaHwe colbertcostuum duwen,
'lni i j' ze h001'^ hem iets vragen, ze
Dan a nuar z^a Protesteeren, keek
0 [..oe verontwaardigde manier, waar-
P hy zijn kaartje liet zien en wachtte
zij s'.'ann'n8 ah toen ze zijn hand naar
tlnü za". Saan» en daarna heimelijk
01 de tralies van 't hek naar den zak
öe t -n cer')erus» Maar 't was te laat
«en f61-? zatte zic^ 'n beweging en met
wi energiek-weigerende hoofdbe-
wpoJt s'enterde de beambte in uniform
iberti bleef de man in 't blauwe col-
"°g staan5 toen, in spijtig naden-
't z\\erzonken over de geneugten van
Jjet' - ^Sehinderd kunnen uiten, dat
iin„(' van meer begenadigde sterve-
kelinr, keer<fe hij zich om en liep ra-
haar lan.?s Sa"y lleen zoo> dat hÜ
'Svachu Zljri arm aanraakte; en ging de
Ofthmfr binnen-
dprd '00' Sa»y ecn oogenblik verwon
en obi?S over het te kort schieten van
Been apUgin' weerhield dit feit haar
1 Rehadiiw f c ?.m hem als zÜn trouwe
laat mi„,oljjven volgen. Toen hij een
"uten later naar het Pullman
loketje stapte, liep ze gelaten achter hem
aan en toen hij zich over de marmeren
toonbank heen boog, ging zij op zij van
hem staan om zijn gesprek met den be
ambte achter het koper-getraliede loketje
te kunnen afluisteren.
„Ik heb zooeven den elf uur trein naar
Boston gemist," hoorde ze hem zeggen,
terwijl hij zijn beide kaartjes op het hou
ten bankje neerlegde, „en nu ben ik na
tuurlijk m'n gereserveerde plaats in den
slaapwagen kwijt. Heeft u misschien een
beneden-bed in den sneltrein van van
nacht?"
„Neen," antwoorddede de beambte
achter 't loket kort maar zenuwachtig.
„Dan een boven-bed misschien?"
„Niets sneltrein is vol".
„Geen aparte coupé ook?"
„Neen, niets dta heb ik toch al ge
zegd!"
„Dan zal 't de vroegtrein moeten wor
den. Wat heeft u in dien nog vrij?"
„Wacht even, dat zal ik eens nakijken."
De beambte boog zich over het boek
voor hem heen, even bleef het stil, ter
wijl hij met zijn vinger het lijstje naging.
Maar hoe kort de stilte ook duurde
voordat de man achter 't loket weer op
keek, had Sally een sooort inspiratie ge
kregen een inspiratie, die als een
alles verlichtende bliksemschicht langs
den met twijfel en onrust bewolkten ho-
rionz van haar denken schoot. Zou het
geen schande en zonde zijn, en daarbij
absoluut niet in overeenstemming met
haar rol van avonturierster, om dezen
man, dien het lot haar zoo allergedien-
stelijkst in haar on-schrupuleuze handen
had gespeeld, te laten ontsnappen?
„In dien vroegtrein? Gewone gereser
veerde coupé en luxe coupé, dat is alles,
wat ik over heb."
„Goed. Laat ik dan maar den...
Midden in den zin brak hij af niet
omdat hij aarzelde, of omdat hij niet ze
ker was wat te kiezen, maar omdat Sally
Manvers juist dat oogenblik uitgezocht
had om hem en zichzelf eveneens, be
greep ze naderhand, toen ze den tijd had
om over de quaestie na te denken de
grootste verrassing van dien aan verras
singen zoo rijken avond te bereiden. Wat
ze gedaan had, was dit: op het oogenblik,
dat de jongeman het beslissende woord
had willen zeggen, had ze hem brutaal
aan den mouw van het blauwe colbertje
getrokken en toen hij haar verbaasd aan
keek, had ze hem aangeraden:
„Neem ze alle twee."
Als het een proefneming van haar ge
weest was, een opzettelijke poging om te
zien, of ze een van haar medemenschen
in dien toestand, die „met doomheid-ge-
slagen" genoemd wordt, zou kunnen bren
gen, had ze met het resultaat tevreden
kunnen zijn. Maar daar er van „met
voorbedachten rade" geen^ sprake ge
weest was, was haar eigen ontsteltenis
over haar ongehoorde brutaliteit zoo
groot, dat ze voor het oogenblik alle ge
voel van appreciatie onmogelijk maakte.
Het gevolg was dat ze elkaar wel een
paar minuten onbewegelijk, zonder een
woord te spreken stonden aan te kijken,
ieder met een gezicht, ontdaan van elke
uitdrukking behalve de grootst moge
lijke verbazing, verbazing zoowel over
het geval zelf als over het meer dan ver
baasde gezicht van den ander.
Als echte vrouw was Sally de eerste,
die zich begon te herstellen; nauwelijks
voelde ze zich wat rustiger of het drong
tot haar door, dat het slachtoffer niet
alleen verbaasd keek, maar dat zijn ge
zicht een eigenaardige groenige tint ver
toonde; bij die ontdekking werd ze zelf
weer geheel de oude Sally Manvers. Rus
tig en bedaard, met een tikje brutaliteit
in haar oogen, keek ze hem aan en door
die verandering in haar gezicht herkende
de man in het blauwe colbertcostuum
haar; zijn mond ging dicht en zijn oogen
begonnen in een soort van appreciatie om
al die brutaliteit ondeugend te tintelen.
Maar niettegenstaande dat, was zijn eerste
poging om antwoord te geven, niet bepaald
geslaagd te noemen. Hij aarzelde een
paar maal, toen bracht hij ei; stotterend
uit: „Pardon zei u wat?" „Ja," ver
klaarde ze rustig: „ik zei, neem ze asje
blieft allebei. Ik moteook naar Boston."
„O," antwoordde hij overbluft.
Ze knikte heftig. Toen, in een plotse
linge behoefte om hem nog meer te inti-
miteeren, maakte ze een beweging met
haar hoofd in de richting van de groote
hall.
„Als ik me niet vergis, staat daar een
man met zoo'n blauwen band om z'n pet,"
zeide ze veelbeteekenend, zonder iets te
laten merken van haar onwetendheid om
trent de functie van genoemden man met
den blauwen band om zijn pet.
„Ja en verder?"
„Als u naar Boston gaat, ga ik mee,"
herhaalde ze koppig.
Even werd zijn gezicht bijna dreigend
door een onwillige, wantrouwende uit
drukking. Toen opeens, als gevolg van de
een of andere dwaze plotseling bij hem
opkomende gedachte, veranderde liet: zijn
oogen begonnen te schitteren, zijn mond
hoeken trilden, zijn wenkbrauwen gingen
langzaam de hoogte in, wat een komi
sche uitdrukking aan zijn gezicht gaf
toen gingen zijn lippen vaneen
De beambte achter het loketje vond,
dat het nu lang genoeg geduurd had
die beide gezichten naar elkaar toe!
en op zijn kostbaren tijd werd maar be
slag gelegd. Ongeduldig klopte hij met
zjjn potlood op het marmer voor hem en
zei:
„Wilt u asjebliefs beslissen ik heb
't druk. De gewone coupé of de luxe
coupé.
„Alebei." Zonder zijn oogen van Sally
af te houden, wipte de man in 't blauw
met de vaardigheid van een beroepsgoo
chelaar een bankbiljet uit zijn vestzakje
en legde het op 't houten bankje voor het
loket. „En vlug wat, asjeblieft", zeide hij,
„ik heb haast."
Met een ontevreden gebrom om die fla
grante onbillijkheid begon de beambte de
biljetten voor de gereserveerde plaatsen
in te vullen, een vrij omslachtig werkje,
waardoor hij Sally, die alle mogelijke
moeite deed om den doordringenden blik
van haar inbreker zoo gewoon mogelijk te
beantwoorden, tijd gaf om te beseffen, in
wat voor allergeksten toestand haar
impulsiviteit en haar onberedeneerdheid
haar nu weer gebracht hadden. En of
schoon ze hem, zonder een spier van
haar gelaat te vertrekken, met groote
oogen strak bleef aankijken, voelde ze.
zich langzaam het bloed naar het hoofd
stijgen. Ze had een kleur als vuur toen
de man in het blauwe colbertcostuum
zich nsel afwendde, de kaartjes en het
geld zonder zich van 't juiste bedrag te
vergewissen, in zijn zak stak, en zich
weer naar haar toekeerde. „Ziezoo, dat's
in orde," zeide hij vriendschappelijk. „En
wat nu?"
In een poging om het uitblijven van
ad rem antwoord zoo min mogelijk op
vallend te maken, keek Sally quasi-aan-
dachtig naar de groote, transparant-gele
wijzerplaat van de klok boven het loket
voor informaties.
„Wanneer gaat de vroegtrein?" vroeg
ze met een uitstekende imitatie van
iemand, die wel een plan heeft, maar nog
niet geheel besloten is.
„Om één uur."
„Dus we hebben nog anderhalf uur!"
„Zullen we wat gaan eten? 't Restau
rant is beneden, even daar die trap af."
„Heel graag," nam ze z'n aanbod met
een genadig knikje aan.
Hij nam zijn tasch op en ging haar
voor, met het gedisentig air van iemand,
die volkomen doordrongen is van de
groote gunst, die hem onverwacht ten
deel gevallen is.
„Merkwaardig, zooals het in de wereld
loopen kan," begon hij opgewekt het ge
sprek. „Vindt u ook niet
„Ja...."
„Ik bedeol die typische manier
waarop u juist toen ik over u dacht,
plotseling hokus-pokus-pats achter me
stond. Toeval, maar merkwaardig!"
„Wat wij toeval noemen," onderrichtte
Sally hem ernstig, „is alleen in de oogen
van schrijvers en zulk sooort van men-
schen caviaar. In 't gewone leven is er
niets, dat veelvuldiger voorkomt."
(Wordt vervolgd).
