Buitenlandsch Overzicht.
Sally's avontuur,
v
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
7476 EERSTE BLAD
62ste JAARGANG
Dt. kurt von schuschnigo,
Het Joodsche congres
te Genève.
Ter dood gebracht wegens
het bezit van bommen.
Engelsche haringvisscherij
in benarde positie.
DONDERDAG 23 AUGUSTUS 1934
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Crt. f 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.66binnenland f2.—
Nederl. Oost- en West lndië per zeepost 1 2.10, idem per mail en overige
landen l 3.20. Losse nos. 4ct.fr. p.p 6ct. Weekabonnementen 12 ct. Zon
dagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50,11.70,
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur; P. G. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 16 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Stemmen na het plebisciet in Duitschland. - Het bezoek van
den Oostenrijkschen bondskanselier aan Mussolini.
Het is goed, om na
de volksstemming in
Duitschland, nog eens te
luisteren naar wat de
buitenlandsche bladen
zeggen over het resul
taat er van, en dan blijkt ons in de eerste
plaats, dat zij meer den nadruk leggen op de
"-stemmers, dan op de millioenen die
Ma de Volks
stemming in
Duitschland.
„neen
noq achter Hitier staan. Het is ook inderdaad
■wel een oppositie van beteekenis en wij mo-
oen zeker gelooven, dat, wanneer de stem-
pung een waarlijk vrije stemming was ge
weest, de uitslag er anders zou hebben uit
gezien. Nu was er vrees bij velen, dat er
wraakneming zou plaats hebben, als men zich
niet achter Hitier schaarde; nu was er de on
verschillige berusting in het feit, dat de zaken
nu eenmaal toch niet te veranderen waren en
men dus het beste deed zich achter de be
staande regeering te scharen, in de hoop, dat
er nog iets van de idealen verwezenlijkt zal
worden. Dus is het woord nu aan Hitier c,s.
om te toonen in hoever zij bij machte zijn uit
den chaos orde te scheppen, die het Duitsche
volk zoo dringend noodig heeft, waarnaar
Europa zoo reikhalzend uitziet.
En nu dan een paar persstemmen:
Over den uitslag schrijft de „Morning
Post", dat deze voldoende is, om Hitier vol
ledig recht te geven op zijn machtspositie.
Het zou naturulijk, aldus gaat het blad voort,
onjuist zijn te zeggen, dat dit plebisciet op
eenigerlei wijze een vrije verkiezing is ge
weest. Er waren geen oppositie-candidaten,
iedere uiting van een tegengestelde meening
is meedoogenloos onderdrukt en de geest van
het volk is tot onderworpenheid afgestompt
door het onophoudelijk en weergaloos roffel-
vuur der propaganda. Hitier staat geen tittel
of jota af van zijn despotisme door zijn plau
sibele nabootsing van de vormen der demo
cratie. Voortgaande analyseert het blad de
|a-stemmers waarbij het tot de conclusie
tomt, dat deze uit een groot aantal verschil
lende groepen bestaan, w.o. millioenen die het
|eheim der stemming niet hebben vertrouwd,
ntusschen blijft de meerderheid voor Hitier
een formidabel feit. Wanneer Hitier thans
Verval wil afwenden staat hij voor de nood-
Hermann Göring,
Pruisisch minister-president.
zakelijkheid zijn geëxalteerde reputatie te
rechtvaaridgen door daden. Want vroeg of
laat zal het Duitsche volk iets substantieelers
eischen dan de enkele gave der „eenheid" ten
einde de overtuiging te krijgen, dat door de
komst van Hitier meer gewonnen is dan ver
loren. Voorloopig zal de buitenwereld echter
Hitier moeten beschouwen, als synoniem met
Duitschland.
De „Times" is van meening, dat het doel
van de volksstemming, n.1. indruk te maken
op het buitenland, door een demonstratie van
nationale eenheid onder leiding van Hitier,
niet is bereikt.
De „Daily Herald" schrijft: Een geografi
sche analyse der stemmen toont, dat de situa
tie nog ongunstiger is voor de regeering dan
de totale getallen aangeven. De landelijke dis
tricten, waar de invloed van de Junkers sterk
is, waar intimidatie gemakkelijk en traditio
neel is, hebben Hitier zijn verpletterende over
winning gegeven. Maar in de steden en de
industrieele districten zijn de neen-stemmen en
onthoudingen en nietige stemmen gestegen tot
20, 30 en in sommige gevallen zelfs 40 pro
cent,
Dat toont zeer duidelijk het essentieele feit
van den huidigen Duitschen toestand. Het
Hitler-regime fundeert zichzelf meer en meer
op de macht van de oude regeerende klasse.
Een redacteur van de „Deutsche Allgem,
Zeitung" heeft een onderhoud gehad met mi
nister-president Goering over het resultaat van
de volksstemming.
Goering zeide, dat dit voor de regeering
niet verrassend was geweest. Ook de wereld,
aldus Goering, zal, als zij eerlijk wil zijn, moe
ten erkennen, hoe Adolf Hitier met de harten
van alle Duitschers verbonden is en hoe zijn
naam en persoonlijkheid onverbrekelijk voor
alle tijden met het Duitsche lot verbonden
zijn. Welke staatsman, welk staatshoofd, kan
zich op het feit beroemen dat het heele volk
eensgezind achter hem staat. De boosaardige
beoordeelaars in het buitenland die meenen
eenige hoop te kunnen vestigen op de tien
procent, die neen gestemd hebben, zullen te
leurgesteld worden. Zij kunnen verzekerd
zijn dat wij de ontwikkeling geen oogenblik
met ook maar eenige zorg tegemoet zien. Het
spreekt vanzelf dat wij nauwkeurig de oor
zaken zullen nagaan, welke 10 pet. van ons
volk op 19 Augustus aanleiding hebben ge
geven, om neen te stemmen. De neen-zeggers
moeten in de eerste plaats gezocht worden
onder degenen die zich niet begrepen voelen
en die uit overgangsmaatregelen, welke hard
maar rechtvaardig waren, hun definitief oor
deel meenden te moeten vormen.
Deze menschen zullen zich later op de borst
slaan en hun vergissing inzien, overtuigd door
de prestaties en het uiteindelijk succes van de
nat, soc. regeering.
De Oostenrijksche
bondskanselier Schu-
schnig, opvolger van
den tragisch om het
leven gekomen Doll-
fuss, is een bezoek
aan Mussolini gaan brengen, den vriend van
Oostenrijk. Dinsdagmorgen is hij te Florence
aangekomen en heeft daar een eerste onder
houd met den Duce gehad, waarover Reuter
uit Weenen meldt:
Het zeer belangrijke resultaat van de
besprekingen welke Dinsdag te Florence
tusschen Mussolini en Schuschnig hebben
plaats gehad, aldus zegt een officieel com
muniqué, is dat de twee staatslieden het
er over eens waren, dat een actieve sa
menwerking tusschen de twee landen
noodzakelijk is.
Het officieele communiqué, dat is uitgegeven
na afloop, van het onderhoud tusschen Mus
solini en Schuschnig, aldus meldt een Reuter-
de Oostenrijksche bondskanselier.
telegram uit Florence, zegt dat alle vraagstuk
ken op politiek, oeconomisch en cultureel ge
bied, die beide landen aangaan, in details be
sproken zijn. Feitelijke eensgezindheid werd
geconstateerd ten aanzien van de richtsnoe
ren en methoden die gevolgd moeten worden
voor de onafhankelijkheid en integriteit van
Oostenrijk. Onder deze onafhankelijkheid en
BEN ITO MUSSOLINI.
integriteit valt ook de volledige zelfstandig
heid in het binnenland, hetgeen een concreet
belang vormt voor Europa en een belangrijk'
element is voor de rust in het Donaugebied.
Ten aanzien van den oeconomischen toestand
bevestigden de twee staatslieden het nut van
de protocollen van Rome, terwijl het gebied
waarop deze protocollen betrekking hebben,
uitgebreid zou kunnen worden. De richt-
waren door wijlen dr. Dollfuss zullen de be-
snoeren, welke aangegeven en verwezenlijkt
trekkingen tusschen Italië en Oostenrijk blij
ven leiden.
De gebeurte
nissen
te Weenen.
Naar aanleiding van
het bovenstaande on
derhoud tusschen Mus
solini en Schuschnig,
waarbij zeer zeker ook
de verraderlijke moord
op Dollfuss is ter sprake gekomen, is het
merkwaardig en tegelijk ontstellend wat de
Weensche corr. van de „Nw. Rott. Crt."
deze dagen aan zijn blad meldde over de
voorbereiding van den nat.-socialistischen op
stand, waaruit blijkt dat Dollfuss in ieder ge
val uit den weg moest worden geruimd.
Het plan was opgemaakt, zoo meldde
hij o.m., Dollfuss onvoorwaardelijk uit
den weg te ruimen, terwijl men naar het
schijnt alle overige regeeringspersonen
wilde sparen, ja zelfs pogen hen voor het
nat.-socailisme geleidelijk te winnen.
Dollfuss daarentegen moest weg. Daartoe
waren voor alle kansen maatregelen geno
men. Hoe pijnlijk de bevolking in binnen-
en buitenland nog altijd onder den indruk is
dat Dollfuss hulpeloos in de kanselarij
is omgekomen, hoewel hij bij tijdig ingrijpen
te redden ware geweest, men heeft toch ook
langzamerhand ook de overtuiging, die ove
rigens geen troost verschaft, dat Dollfuss,
zoo hij uit de kanselarij had kunnen ontko
men, eenige minuten later elders zijn moor
denaars ten offer zou zijn qevallen.
Op 25 Juli waren alle straten, die Dollfuss
dien dag mogelijkerwijs had kunnen moeten
gebruiken hetzij dat hij zich naar huis, of
naar een van de andere departementen had
willen begeven bezet door troepen terro
risten, waarbij er waren, die uit auto's, met
machinegeweren van Duitsche herkomst, een
aanslag op Dollfuss of zijn auto hadden ge
pleegd.
Daar bovendien diverse ambtenaren van de
departementen heimelijk in verbinding ston
den met de terroristen, moet men aannemen,
dat deze steeds tijdig zouden hebben ge
weten.
Bijzonder nauwgezet was het plan
voor den aanslag voor het huis van
Dollfuss geregeld, voor het uiterste ge
val dat hij alle voorafgaande aanslagen
was ontloopen. Hier moest een volledi-
gen aanslag met auto's geschieden.
70.660 Duitsche Jooden uitge
weken.
Op het Joodsche congres te Genève is
medegedeeld, dat 70.000 Joden uit Duitsch
land uitgeweken zijn, sedert het Hitlerregiem
de macht veroverd heeft. Er werd echter aan
toegevoegd, dat, hoewel de politieke toestand
in Oost-Europa beter is dan in Duitschland,
de oeconomische toestand van de Joden er
nog erger is en geen hoop laat voor de toe
komst van jonge Joden, daar het pauperisme
van de massa er katastrofaal is.
Onder de Joden weinig eens
gezindheid.
De Joodsche wereldconferentie heeft zich
Dinsdag bezig gehouden met de noodzakelijk
heid van de organisatie van een wereldcon
gres en met de kwestie van den joodschen
boycot van Duitsche goederen. Dit onder
werp werd ingeleid door rabbijn dr. Stephan
Wise, die hier ieder jaar aan de conferentie
heeft deelgenomen en een vurig strijder is voor
de tostandkoming van een joodsch wereldpar-
lement.
Volgens hem moeten de joden zich organi-
seeren om gezamenlijk te strijden voor hun eer,
die in Duitschland met voeten getreden wordt.
Hij was zeer teleurgesteld over het nog steeds
ontbreken van eenheid in de joodsche gele
deren. Zoo zijn er nog altijd groepen die den
boycot van Duitsche goederen niet meenen te
kunnen goedkeuren en vooral verontwaardigd
was hij over de wijze waarop de Palestijn-
sche joden nog met nazi-Duitschland onder
handelen onder de leuze dat Palestina voor
alles gaat en den Duitschen joden misschien
op deze wijze hun immigratie wordt verge
makkelijkt.
Wise wil van geen compromis weten. Het
gaat om de eer van het joodsche volk, dat
strijdt voor het ideaal van democratie en vrij
heid.
Dit vergaande optreden heeft
ontsteltenis verwekt.
De correspondent van de „Nw. Rott. Crt."
te Weenen schreef d.d. 20 Augustus:
De terechtstelling van de beide landarbei
ders Untersberger en Saureis uit Opper-Oos-
tenrijk, welke juist op de binnenplaats van het
Landsgerechtsgebouw alhier heeft plaats ge
had, heeft groote ontsteltenis verwekt. De au
toriteiten schijnen op deze uitwerking ge
rekend te hebben, want zij hadden buitenge
wone veiligheidsmaatregelen getroffen. De
terechtstelling is des te opvallender, omdat zij
plaats heeft gehad ten aanzien van twee lie
den die geenerlei actieve daad verricht had
den, waardoor menschen gedood of ook
slechts maar gewond waren. De veroordee
ling had uitsluitend plaats wegens het in bezit
hebben van ontplofbare stoffen, weliswaar
in groote hoeveelheid en van groote brisante
kracht. De terechtstelling was zoo onstellend,
dat de aanwezige geestelijke in tranen uit
brak, toen hij de veroordeelden den laatsten
troost reikte, terwijl een politieman en een sol
daat van de detachementen die de terechtstel
ling moesten bijwonen, flauw vielen.
Men vermoedt dat de regeering door deze
terechtstelling haar autoriteit en strengheid
wil bewijzen. Juist, de laatste dagen hebben
verschillende leden van de regeering te ken
nen gegeven, dat er geen genade bestaat voor
vijanden van den staat.
HET HERSTEL VAN DE MONARCHIE
IN OOSTENRIJK.
Aan de geruchten over het herstel van de
monarchie in Oostenrijk komt maar geen
einde. Nu weet de „Daily Telegraph" weer
te vertellen, dat prins Otto van Habsburg van
Mussolini de verzekering zou hebben gekre
gen, dat de Duce de monarchistische aspira
ties van den Prins goed- noch afkeurt; deze
uitlating zou een gevolg zijn van een stap van
Otto om te polsen naar de mogelijkheid van
een hereeniging van Oostenrijk en Hongarije
onder denzelfden scepter. De Duce zou ge
antwoord hebben, dat er nog geen sprake kon
zijn van restauratie, maar dat hij de voor- en
nadeelen er van zou bestudeeren, zoodra de
toestand in Oostenrijk zou zijn verbeterd.
Rapport der regeeringscommissie
gepubliceerd.
Een van regeeringswege benoemde
commissie heeft een rapport gepubli
ceerd inzake het behoud van de Engel
sche haringvisscherij. De commissie
stelt voor een controle-orgaan van acht
leden in te stellen, dat volledige vol
macht krijgt voor de reorganisatie van
het geheele bedrijf, van de vangst tot en
met de veiling in binnen- en buitenland.
Alle onderdeelen van het bedrijf moe
ten door de controlecommissie door mid
del van een licentie-systeem worden ge
controleerd. Een nationaal kenmerk voor
de Engelsche haring zal den afzet bevor
deren. De regeering moet onmiddellijk
50.000 beschikbaar stellen voor de in
krimping der vloot door het sloopen van
verouderde schepen. Verder moet nog
125.000 dienen voor het instellen van
een controle-organisatie en het opkoo-
pen van nog meer oude schepen. En ten
slotte moet een controle-commissie vol
macht met een regeeringsgarantie krij
gen van credieten tot een bedrag van
800.000.
De haringvisscherij in Engeland ver
keert reeds sedert eenigen tijd in een
zeer kritieke positie. Daartoe heeft vooral
het verlies van de Russische en de afzet-
vermindering van de andere buitenland
sche markten, waaronder ook de Duit
sche, bijgedragen.
Wanneer geen steunmaatregelen wor
den getroffen, zal, volgens het oordeel
van de regeeringscommissie, de Engel
sche haringvangst, waarin 15.000 vis-
schers hun werk vinden, langzamerhand,
ten onder te gaan.
DE SPANNING TUSSCHEN DE
SOWJET-UNIE, JAPAN EN
MANTSJOEKWO.
Japansche ministers stellen de
incidenten als onbelangrijk voor.
De Japansche minister van oorlog, Ha-
jasji, heeft den kabinetsraad medege
deeld, dat in de afgeloopen maanden 24
incidenten, ofschoon niet van ernstigen
aard, zijn voorgevallen langs de Rus-
sisch-Mantsjoerijsche grens. De minister
van marine, Osoemi, deelde in den kabi
netsraad mede, dat in de Noordelijke wa
teren geen visscherij-incidenten voorge
vallen zijn en dat alles daar vreedzaam
verloopt.
ONTEVREDENHEID OVER GANDHI'S
HOUDING.
Reuter meldt uit Bombay:
Verscheidene leiders van de Hindoe's
verwijten Gandhi lafhartigheid in ver
band met de afwachtende houding welke
hij heeft aangenomen ten aanzien van de
arbitragevoorstellen van MacDonald, die
ertoe leiden, om afzonderlijke kieskringen
in te stellen voor Hindoe's en Muzelman
nen, waardoor volgens deze leiders de
Muzelmannen bij een volgende verkiezing
in een voordeeliger positie zouden komen.
Feuilleton
Uit het Amerikaansch.
14)
Ge jonge man hoorde het lesje met
®en eenigszins pijnlijken glimlach aan.
>>Ja, dat kan best zijn als menschen,
"ie een studie van 't leven zooals het
^'-'kelijk is, maken, het zeggen. Maar ik
houd zelfs niet eens van realistische ro
mans, dus weet ik het niet. Maar goed
beschouwd, heeft u gelijk: feitelijk is er
h'ets buitengewoons in, dat u en ik alle
bei op weg naar Boston, mekaar hier aan
het station ontmoeten. En over toeval
gesproken," ging hij nonchalant door,
ffat toevallig, dat uw vriend met den
blauwen band om zijn pet zoo toevallig
Juist hier in de buurt was. Als hij mis
schien nog bij de hand is, waarom zou
i de wet dan geen dienst bewijzen, door
■J in te laten rekenen?"
„Daar zie ik de noodzakelijkheid niet
h m", antwoordde Sally, terwijl ze zich
^_et een boos gezicht op haar lippen beet
"tenminste nu nog niet."
an uw standpunt gezien Is er mis-
u®n geen noodzakelijkheid maar
n t mijne wel. Als je vooruit weet, wat
je te wachten staat.
'n 'uisbhien wel."
Plan be't?"^ m6 n'e^ ze££en' wa^ 11 van
«Zeer zeker niet."1
„Ook eigenlijk dwaas van me te vra
gen gemakkelijk genoeg te beden
ken."
„Zoo, vindt ul"
„Ja, neem me niet kwalijk, maar een
verstandige maatregel zou het niet be
paald zijn. Natuurlijk ben ik een echte,
slechte man, een doortrapte booswicht,
enz. Maar u moet van hetzelfde laken
een jas zijn, anders zou u nooit zoo gauw
en zoo gezellig u aangepast hebben."
In een onbewuste imitatie van Lucy
Spade sperde Sally haor oogen onschul-
dig-wijd open. „Wat bedoelt u", zette ze
haar imitatie met een onnatuurlijk hooge
stem en een sterk zuidelijk accent voort.
„Prachtig. Buitengewoon!" bewonder
de de man in het blauwe colbertcoscuum.
„Nu weet ik tenminste wat ik aan je heb.
Die onschuldige baby-oogen zijn het con-
tra-signe van de broederschap de broe
derschap van snoodaards. Alleen Iemand
met een schuldig geweten kan zoo kin
derlijk-onschuldig kijken. Jammer dat dat
niet van te voren bedacht heeft.
„Ik begrijp niet, waar u 't over heeft,"
antwoordde ze eerlijk, maar met een on
aangenaam gedrukt gevoel, dat ze bij de
zen wedstrijd in 't ad rem antwoorden
niet bepaald een schitterend figuur sloeg.
„Ik bedoel dit: dat kleine, zwakke
oogenbblik von zooeven is voor t type,
dat u voor wilt stellen, fataal, gewoon
weg fataal geweest, maar daarom zou ik,
als ik u was, niet de fout begaan van te
denken, dat u mij kunt kortwieken, door
den angst van verklappen boven myn
hoofd te laten bungelen."
„Zou u denken?"
Ja. Want ik weet nu van te voren,
dat 't niets anders dan een dreigement is
tenminste, als u er zelf niets voor voelt
om in de doos gestopt te worden. En het
logische gevolg daarvan is weer dit: als
u vannacht naar Boston toe wilt, zult u
alleen moeten gaan: ik ben niet bang
genoeg om de kosten en zorg voor een
veiligen overttocht daarnaartoe gedwon
gen op me te nemen."
Sally stond paf over de manier waar
op hij in een paar minuten de rollen had
weten om te keeren. Maar zoo gemak
kelijk liet ze zich de leiding niet uit
handen nemen. Ze keerde haar gezicht af,
om de neerslachtigheid, die ze m zich
voelde opkomen n'et te verraden en
zeide norsch:
„Met welk recht denkt u dat ik bang
ben....?"
„Kom ,kom," grinnikte hij. „U weet
toch even goed als ik, dat u niet het
minste recht had, om daar in dat huis
te zijn...."
„Hoe weet u dat?"
„Om deze doodeenvoudige reden....,
wanneer u wel recht op 't zijn daar gehad
hadt, zou ik op 't oogenblik vredig naast
den een of anderen vricndelijken politie
agent naar 't huis van bewaring stappen,
in plaats van hier als een gewillig slacht
offer van een aangenamen vorm van
chantage door de gangen van 't station
te loopen."
Met een roode kleur van verontwaardi
ging, en tegelykertijd met een plotseling
gevoel van angst voor den man naast
haar, bleef ze midden op den afloop naar
beneden stilstaan. Een oogenblik dacht zo
er nog over om hem alles to bekennen
en dan maar stilletjes ergens te gaan zit
ten en af te wachten, wat hij zou doen,
maar toen ze hem aankeek, hinderde
haar zijn lichtelyk ironische glimlach
zoo, da alle verzet, waartoe ze nog in
staat was, in haar opvlamde.
„Goed," zeide ze beslist, terwijl ze zich
omdraaide, „als u er werkelijk zoo over
denkt, doen we beter, om de quaestie nu
maar meteen uit te vechten."
Maar voordat ze een half dozijn stap
pen had kunnen doen, voelde ze een
hand op haar arm. En ofschoon de aan
raking licht was, had ze tegelijk zoo iets
onuitgesproken bevelends, dat ze bleef
stilstaan.
„Kalm wat," raadde hij haar rustig.
,,'t Is hier niet de geschikte plaats om te
gaan kibbelen of om elkaar de meest in
tieme dingen te gaan vertellen. En bui
tendien, hoe komt u erbij, om u de dingen
zoo aan te trekken? Ik maakte toch maar
wat gekheid trouwens, dat hadt u ver
diend voor uw durf, is 't niet? En verder
is er niets bijzonders gebeurd. Als u van
nacht naar Boston wilt, dan gaat u van
nacht naar Boston en zonder dank-je
tegen mij te behoeven te zeggen. Want
al betaal ik de kosten, vergeleken bij het
geen ik u schuldig ben, is dat niets, min
der dan niets. Dus ,trek u niets van mijn
plagen aan en doe in 's hemelsnaam of
we goede bekenden van elkaar zijn, al was
't alleen voor de menschen. Ik ben heusch
niet zoo slecht als u wel denkt en ik ben
niet van plan u los te laten voordat we
elkaar een heelen hoop beter kennen. Zie
zoo, dat is ten minste rechtuit en het
eenige, wat u te doen hebt, is u gelaten
erin schikken. En hier hebben we de
restauratie-zaal."
Een ietsje onwillig, maar eigenlijk zon
der na te denken bij wat ze deed, had
ze zich door het doolhof van gangen met
trapjes-op en trapjes-af mee laten nemen.
Nu stonden ze op den drempel van het
restaurant en voordat ze iets kon beden
ken om haar eigen persoonlijkheid van
het tweede passieve plan op den actieven
voorgrond te brengen, werden ze door
een allerbeminnelijkst glimlachenden
kellner op sleeptow genomen. Door een
menigte van kleine gedekte tafeltjes
loodste hij hen naar den anderen kant
van de zaal en na een wenk van den man
in het blauwe colbertcostuum trok hij een
van de tafeltjes in den hoek, waar ze
door hun plaats voor weetgrage naburen
gevrijwaard zouden zijn, twee van de
stoelen uitnoodigend achteruit.
Zonder een woord van protest liet Sally
zich in den eenen, gemakkelijken stoel
neervallen. Voor het oogenblik was ze
te moe en te nerveus om nog op 't gevaar
lijke van de situatie of 't nieuwe van
deze ondervinding te kunnen reageeren.
Trouwens was 't eigenlijk niet het beste;
wat zou ze moeten beginnen, als ze haar
impuls volgde en wegliep? Gedwongen
door de noodzaak tot berusten bleef ze
onbewegelijk zitten, even verbaasd over
zichzelf, dat zij, Sally Manvers, zich in
zulk een toestand bevond als over den
man aan den overkant van de tafel die,
geholpen door een sympathiek-doenden
kellner, de beste schotels van 't menu
uitzocht.
't Was wel een eigenaardig soort mis
dadiger, overpeinsde ze.... die man met
zijn flux de paroles en zijn gevoel voor
humor met zijn handigheid in 't veran
deren van front: het eene oogenblik door-
de keuze van zijn woorden en den bouw
van zijn zinnen een „heer", het volgend
oogenblik een jongen van een jaar of
achttien met huis-, tuin- en keuken-vo
cabulaire, die daarbij nog doorspect was
met studentikooze uitdrukkingen met
zijn kalm negeeren op haar afwisselend
dreigende of afwerende houding met
zijn pose 'n onbegrijpelijke pose, den
korten duur van hun kennismaking in
aanmerking genomen van warme be
langstelling in een totaal vreemd iemand,
èn daarbij, om 't zacht uit te drukken,
een iemand van zeer twijfelachtig allooi.
Na een poosje nadenken moest zij zelfs
toegeven, dat ze hem heusch niet onaar
dig vinden zou, als hij maar niet dat ge
affecteerde kleine snorretje had, en de
zonderlinge gewoonte, om onder 't praten
zoo nu en dan zijn neus op te trekken,
alsof er iets op 't puntje zat, dat hem
hinderde.
Maar aan den anderen kant, over
peinsde ze verderwaren al deze
tegenstrijdigheden de gewoonste zaak ter
wereld: voor een amateur-spychiater
moesten misdadigers altijd een moeilijk
probleem opleverden. Tenslotte miste ze
eiken maatstaf, waarnaar zij den man had
kunnen beoordeelen; ze wist niet of hij
van het type smoking, onverstoorbaar-
kalm gezicht met een raadselachtigen
blik in zijn oogen, moest zijn of hij tot
het gilde moest behooren, waarvan de
léden hun specialiteit van fluweelcn jas
sen en fel-gekleurde halsdoeken maak
ten en zich verder door een dikken
rooden neus, groote boks-ooren, krom
me beenen en een jovialen zeemansloop
onderscheidden.
„Zoo is 't wel goed, geloof ik. Maar
als 't kan, wat vlug, ja?"
(Wordt vervolgd).
