KERMIS TE ALKMAAR.
ZONDAG
Breezand
Anna Paulowna.
per ESONA
10
HELDERSCHE COURANT VAN ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1934.
extra reis
naar Alkmaar (Schoorl)
Watertochtjes
op het Marsdiep f 0.25
Langs de Straat.
De zeezwaluw.
Er is gewoon Krentenbrood en I
er is Krentenbrood van Krigée'
GEMBERBROOD 25 CT
Van Galenstraat 71, telef. 399
Koninginnefeest.
De spelen op het Sportterrein.
Regen han ons niet deren!
Neen, we hebben ons het genoegen nu
eens niet laten vergallen door den regen,
niks hoor, leiders en kinderen trokken
lich er niets van aan!
Met een heerlijk optimisme en een
warm enthousiasme, dat ondanks het
minder prettige weer heerlijk aandeed,
hebben de dames en heeren organisato
ren de feesten voor de jeugd ter hand
genomen en ten uitvoer gebracht. Om
twee uur precies, gelijk het programma
meldde, werd vanaf de Werf poort door
de stad naar het terrein van de voetbal-
vereeniging «Helder* gemarcheerd Voor
op de Oranje Harmoniekapel, dan de
deelnemers aan den wedstrijd voor ver
sierde fietsen, op hun beurt gevolgd
door de schare kleintjes, die aan de di
verse andere spelen zouden deelnemen.
Maar daarmee was de stoet nog niet ge
ëindigd, want zooals het nu eenmaal
hoort, geschiedde ook thans: een massa
ouderen en niet deelnemende kinderen
volgden de Oranje Harmoniekapel als
wijlen den Rattenvanger van Hameien,
echter ging het niet naar het verderf,
maar naar het pleizier, het feeet, door
de Oranjeminnenden voor hen georgani
seerd. Eenmaal op het terrein aangeko
men leek het, of de massa den velen
leiders boven het hoofd zou groeien, zoo
krioelde het van dat grut. De versierde
fietsen werden tegen het hek van de
tribune geëtaleerd, zoodat de jury zich
een juist beeld van het materiaal kon
vormen. De bedoeling was, dat de kin
deren eerst eenige liederen zouden zin
gen, maar voordat een ieder dat aan het
verstand gebracht was, o goedheid, daar
lijn wat woorden, soms wel eens harde,
voor noodig geweest. Gelukkig was de
zaak net gezond, toen de Oranje Har
moniekapel het Volkslied ten gehoore
bracht.
De marinecommandant en Mevr. Kruijs
vereerden de kinderspelen met een be
zoek. Toen deze het terrein betraden,
werd Mevr. Kruijs namens het comité
bloemen aangeboden.
Natuurlijk verrees men van de zetels
toen de Volkshymne weerklonk, dan had 'n
korte begroeting plaats tusschen de auto
riteiten de burgemeester en Overste
Ridder van Rappard waren reeds aan
wezig. Onder de aanwezigen behoorden
voorts vele notabelen van de stad en
natuurlijk was vrijwel het geheele comité,
dat zoo schitterend voor de ensceneering
en financiering van dit jeugdfestijn had
zorg gedragen, present.
Begonnen werd met een aantal liederen,
die gezongen werden door de kinderen;
voor de muzikale begeleiding zorgde de
Oranje Harmoniekapel, het geheel stond
onder leiding van den heer Joh. F. Asma.
Deze kinderzang werd hoogelijk gewaar
deerd, getuige het hartelijk applaus van
de tribunebewoners. De kinderen waren
dan ook uitstekend voorbereid, dat was
goed te merken. „Vreeselijk aardig"
hoorden we een dame in onze nabijheid
zeggen, en al is haar uitdrukking dan niet
geschikt voor een bloemlezing, toch geeft
het u een beeld dat het werkelijk aardig
was 1 De heer Asma had na afloop een
compliment in ontvangsi te nemen van
den burgemeester, betgeen welverdiend
was.
De kinderen popelden intusschen, wan
neer zouden ze nu eens hun kunnen
toon en
Epn levendig contact werd onderhouden
met de ouders in tribune of rond het
veld, dan wel ijverig geïnformeerd bij de
met oranjestrikjes getooide commissie
leden. „Mebeer, waar moete we zakloope?"
„Waar is het loope met een bal op een
plankie en meer van die dringende
informaties.
Hun geduld werd echter niet lang op
de proef gesteld, want dra vingen de
wedstrijden aan. Bij de estafetterace kre
gen de jongens de gelegenheid hun bee-
nen te rekken, zij snelden als jonge
veulens langs het witte lijntje, terwijl af
en toe een wegens de gladheid vallende
Nurmi voor de komische noot zorgde.
Het mooiste moment in deze races
vonden we, toen Jantje het vlaggetje aan
Pietje moest overgeven. Pietje was echter
wat vroeg van start gegaan en liep bo
vendien zooveel harder dan zijn maatje,
dat deze hem onmogelijk kon inhalen 1
Tot groote hilariteit van de toeschouwers
werd het nu een verwoede strijd om het
vlaggetje over te geven, welke strijd
eindigde toen beiden ten slotte tegelijker
tijd bij het vierde wisselpunt aankwamen.
De jury was echter zeer gemoedelijk en
nam deze „reglementsovertreding" op den
koop toe
Meer van die spelletjes waren er, de
dames en heeren hadden de nummers met
zorg gekozen, zoodat er tevens een climax
in het programma zat. Zoo ging het b.v.
eveneens heet toe bii het aardappelrapen
(voor jongens en meisjes), en zenuwachtig
bii de race voor meisjes, genaamd „Bal
op een plank dragen". Het ouderwetsche
nummer, dat altijd nieuw blijft, in casu
het zakloopen, waarin onze overgrootva
ders al matadoren waren, slaagde er ook
dezen middag in terdege op de lachspie
ren te werken, evenals het koekhappen
voor de meiskens.
Dank zij genoemde climax kregen we
de beste nummers echter op het laatst: de
estafetteloop met kinderwagens en het
kuipsteken voor jongens. Vooral 't laatst
genoemde nummer had een reuze succes.
De jongens werden daarbij op een kar
retje gezet, dat van een helling afgeduwd
werd. Onderweg moesten zü met een stok
probeeren door een gat te steken; mis
lukte dit, dan werd de kuip, die er boven
zat en die gevuld was met gemeentepils,
omvergeworpen met het noodwendige ge
volg, dat de ietwat vochtige inhoud over
des deelnemers rug uitgegoten werd. Wat
is om dit nummer gelachen, neen, gegierd
soms! Daar zat Klaas boven op z'n wagen
met een gezicht of hii een walrus ging
harpoeneeren. Langzaam gaat het voer
tuig naar beneden. Klaas tuurt en mikt.,
mis, drijfnat! Wie echter meent, dat door
de opeenvolgende mislukte pogingen en
derhalve diverse natte pakken de animo
ïakte, kent den waren Jutter-jongen niet.
Integendeel, ze smeekten erom of ze ook
eens mochten, al waren er velen onder
l»en, die geen risico namen en.... in bad
pak op de koets plaats namen.... Drie
piquadors gelukte het den stok door de
opening te spietsen, tusschen hen had de
Dnale plaats, waarbij het er echter geen
een lukte, wat hem te voren een koud
kunstje leek. De jury besliste, dat hij, die
het natste was, den eersten prijs gewon
nen had.... Arend Koning won met één
natte kous voorsprong op Paul Helder
Het was echter niet genoeg, want één
der comitéleden liet zich overhalen voor
een extra-voorstelling. Een wara tumult
ontstond toen het publiek in de gaten
kreeg, wat er ging gebeuren. Daar besteeg
de heer Zwolsman, als wijlen de heer
Claudius Civilis het gedaan zou hebben,
zijn zegewagen, die helaas geen zegewa
gen zou blijken te zijn.... Even de pet
recht zetten (de heer Z. wa6 geünifor
meerd), even moed verzamelen, een
laatste blik op het smettelooze uniform,
daar ging ie.... pik., ik heb je niet...
kuip kantelt, weg uniform.... Door een
juichende menigte kinderen werd de heer
Zwdlsman bii aankomst begroet, die ech
ter niets geen spijt van zijn natte pak had,
misschien had hij zelf wel de grootste
schik van zijn komisch intermezzo. Want
een poedelprijs, in den vorm van een mooi
boek, werd hem deelachtig. Een serieuze
poging om onzen Directeur van Gemeen
tewerken een zelfde lot te doen ondergaan,
leed schipbreuk
Alsof gewacht was op dit sein, sloeg de
stemming, die den heelen middag al meer
dan prettig geweest was, heelemaal naar
jool over, want niet lang daarna zagen
we den megafonist, den heer Uithol, hef-
tgi met armen en beenen annex megafoon
slaan, al gevouwen liggend in een ouder-
wetschen kinderwagen. Hii taxiede over
het terrein, waarbij twee welwillende da
mes ellebogen-stompen leverden.... En
zoo ging het maar door, de kinderen speel
den, dat het een lieve lust was, maar de
ouderen hadden eveneens alle conventie
afgelegd en deden lustig mee.
Zoo hoort 't op een Koninginneverjaar-
dag! Den Helder en zijn bevolking is nooit
uitbundig, dat deze» schuchtere poging de
aanleiding moge zijn, dat men nooit meer
kan spreken van de „Btiive" stad Den
Helder.
Spoedig, te spoedig behoorde het feest
tot het verleden, en toch bleek het tot
veler verwondering al half zes te zijn
Vlug werd door de kinderen nog een
reep chocolade verorberd, welke versna
pering trouwens al door een »ijsie« voor
afgegaan was. Dan werden de prijzen aan
de jeugdige winnaars en winnaressen uit
gereikt door het comité.
En daarmede was het dan toch afge-
loopen, opgewekt en meer dan tevreden
ging jong en oud huiswaarts. Pluvius, die
zoo smadelijk den aftocht geblazen had,
begon weer te dreigen en ditmaal had
hij meer succes, en, ook al doordat
menig maagje rammelde, was het terrein
spoedig leeggestroomd.
Vermelden we tenslotte nog eenige bij
zonderheden, alvorens over te gaan met
het vermelden van de prijswinnaars.
Behalve de medewerking van de Oranje
Harmoniekapel had het Comité zich ver
zekerd van de geluidsinstallatie van de
firma van Baaren, middels dewelke leu
tige wijsjes en marschen het luchtruim
ingezonden werden, die alvorens te ver
klinken, den weg vonden naar de vroolijk
gestemde zinnen van de aanwezigen, die
meedeinden en meeneurieden. Voorts viel
ongetwijfeld de aandacht op de twee ge-
uniformde Roode Kruis-mannen. Niet
doordat ze zoo'n hoop werk hadden te
verzetten (integendeel, er was heelemaal
„niks loos" geweest, zooals de een ons
verzekerde), maar wel door het keurige
uniform, dat ze aanhadden en wel bii deze
gelegenheid voor het eerst. Overal elders
in den lande waren de Roode Kruis-afdee-
lingen al geüniformeerd, maar in Den
Helder was dat nog niet het geval. De
heeren zien er thans bijna net zoo uit als
soldaten, ze dragen dezelfde uitmonste
ring, alleen is liet laken wat lichter en ze
dragen een platte pet. Maar overigens zal
menig militair in de verleiding komen
voor een „sergeant" van het Roode Kruis
te groeten en omgekeerd een groet te
eischen, maar dit ter geruststelling en ter
voorkoming van misverstanden, het is
niet noodig!
Dit en nog een speciale vermelding voor
het model Reddingsmonument en de
„Wegwijzer" bii de versierde fietsen wil
den we ng ozeggen; en nu de uitslagen:
Estafettenloop jongens. Ie
pr. Andries Zwolsman, 2e pr. Adriaan
Oudijk, 3e pr. Henk IJzendoorn, 4e pr.
Piet van Gageldonk.
Aardappelrapen voor jongens. Ie pr.
Piet Koster, 2e pr. Ger. Gerrits, 3e pr.
Lien Njjsen.
Aardappelrapen voor meisjes. Ié pr.
Jo Vermeulen, 2e pr. Frankje Zegel, 3e
pr. Wijnanda Renden, 4e pr. Heeltje
d'Istelle.
Bal op een plankjo dragen. Ie pr.
Nice Broekhuizen, 2e pr. Bep van der
Ende, 3e pr. Lena de Vlieger.
Zakloopen voor jongens. Ie pr. Manus
de Vos, '2e pr. Paul Helder, 3e pr. Henk
Mejje.
Koekhappen voor meisjes. Ie pr. Sinie
Koning, 2e pr. Annie v. d. Werff, 3e pr.
Lena Dekker, 4e pr. Annie Groote.
Verspringen voor jongens. Ie pr. Piet
van Gageldonk, 2e pr. Jan Weber, 3e pr.
Adriaan van Gayeldonk.
Kuipsteken voor jongens. 3e pr. Arend
Koning, 2e pr, Paul Helder, 3epr.Rein-
der Zwolsman.
Estafettenloop met kinderwagens. Ie
pr. Tin! Leen, 2e pr. Corrie Huber, 3e
pr. Manike Bieze.
Versierde fietsen. Ie pr. Corrie van
der Veen, 2e pr. Jelle de Haan, 3e pr.
Jeanne D. Spits.
Concert Stedelijk Muziekcorps.
Dat deze uitvoering, als vóórlaatste
nummer van het feestprogramma, te
lijden zou hebben, èn van de in uitge
laten vrooljjkheid rondzwierende jonge
dames en dito jongeheeren, èn van het
vuurwerk, dat op de meest onverwachte
plaatsen knetterde, het was te verwach
ten. Maar dat ook Pluvius zich de on
vermurwbare zou toonen, neen, dat deed
de maat overloopenl
Het was aldus een concert, begeleid
door een andante van donderslagen en
een allegro-regenbui. En daar is zelfs
een ouverture «Egmond* niet tegen be
stand I
De oude garde stond pal, en luisterde,
maar «het* publiek, dat ondanks al de
narigheid bleef, scheen zich kostelijk te
amuseeren met andere genoegens, welke
niets te maken hadden met muzikale.
\.*as J?or dirigerit en muzikanten
onprettig zóó te moeten concerteeren
Vertrek Binnenhaven 8 uur
Retour Ie kajuit f 0.60, 2e kajuit f 0.40
Vertrek 10.30, 2, 3.30 en 5 uur
juist, nu het programma zoo uiterst aan
trekkelijk was gemaakt met een aantal
populaire en klassieke nummers, door
vaardige hand geselecteerd.
Doch ondanks dit trieste gebeuren is
er dapper door gespeeld, en wel dus
danig, dat wij voor a.s. Zondag het beste
durven hopen.
Wat dan dit verregende concert ruim
schoots zal vergoeden!
De vuurwerk-apothéose.
Een merkwaardig einde van
een merkwaardlgen Koninginne
dag.
De Koninginne-dag 1934 is een ^nerk-
waardige geweest en wel om twee reuenen-
De eerste is merkwaardig, bezien van na
tionaal standpunt, de tweede is zuiver
plaatselijk, al is het mogelijk, dat ook in
andere steden de voering onder identfeke
omstandigheden plaats had. Reden no. 1
dan is het feit, dat de Jarige zelf buitens
lands vertoefde, een omstandigheid, die
zeker zeldzaam is. Het is begrijpelijk, dat
het buitenlandsch verblijf ten nauwste in
verband staat met den gezondheidstoe
stand van de Landsvrouwe, Plaatselijk be
zien, was deze Koninginnedag-viering zoo
merkwaardig, omdat het weer zoo n eigen
aardige rol heeft gespeeld. Over het ge
heel genomen was het nu niet bepaald van
het heerlijkste zomerweer; slechts af en toe
vermocht een zwak zonnetje de grauwe
lucht wat op te fleuren, al beloofde de be
roemde Enkhuizer Almanak ook schitte
rend weer (welke voorspelling in de
vroege ochtenduren van gisteren bewaar
heid scheen te worden!) Maar hoe onaan
genaam het weer dooreengenomen ook
was, het heeft geen enkel punt van het
programma, zoo met zorg samengesteld,
kunnen verknoeien. Steeds kwam de regen
te laatof te vroeg, dan wel bleef het
bij dreigen. Maar op de tijdstippen, dat
men den regen het beste kon missen, was
Pluvius genadig. Let u maar eens op:
's Morgens tijdens de parade was het
droogtot het défilé begon, maar toen
was de parade ten minste doorgegaan en
kon men genieten van dit telkens weer
prachtige schouwspel, 's Middags bij de
kinderspelen bleef het vrijwel droog; het
enkele stofbuitje kon onmogelijk de feest
stemming bederven! Maar des avonds was
het weer op z'n merkwaardigst, het goot
van de luchttot halftien, een half
uur voor den aanvang van het vuurwerk!
Van een mistroostigen, allesbedervenden
regenavond, werd het een apothéose, die
klonk als een klok. Vriendelijk twinkel
den duizende sterren aan het firmament,
en het kon niet anders of honderden en
nog eens honderden werden naar buiten
gelokt. Schitterend weer begunstigde dus
het plan van het Oranje-comité, het plan
om een slot aan dezen Koninginnedag te
maken, waardig aan de viering, die van
zoo opgewekten aard was geweest.
En men is daarin geslaagd, dat durven we
te verzekeren!
Op het plantsoen, dat men bezig is aan
te leggen bij de Timorlaan, is het vuur
werk afgestoken; op een plaats, die men
zich niet beter kan wenschen, daar men er
een uitstekend gezicht op heeft, terwijl
duizenden het op hun gemak en goed kun
nen volgen. Het is moeilijk schatten, maar
als een groot stuk de omgeving in hellen
gloed zette en men keek rond zich, dan
ontwaarde men een geweldige menschen-
zee, die rond het keurig door de politie af
gezette gedeelte samengepakt stond. En
dan te weten, dat velen natuurlijk nog
thuis gebleven waren in hun onzekerheid
of het vuurwerk wel door zou gaan.'
Op het gereserveerde gedeelte waren
vele autoriteiten aanwezig, zoo o.m.
Schout-bij-Nacht en mevrouw Kruys,
Overste en mevrouw v. Rappard, Burge
meester Driessen, de besturen van de beide
Oranjevereenigingen, dames en heeren
van het Oranje-comité.
De gevallen regen heeft het afsteken
van het grootsch opgezette vuurwerk na
genoeg geen afbreuk gedaan; slechts een
aantal kleinere stukken en een enkel groot
stuk hadden te lijden gehad en function-
neerden gedeeltelijk. Het overgroote deel,
waaronder de hoofdgroepen, deed het
echter uitstekend. We denken daarbij aan
het technisch knappe stuk: De twee man
nen aan het hoogrek en aan het slotnum
mer: Leve de Koningin. Enthousiast werd
er enkele malen geapplaudisseerd, het be
wijs dus, dat het gebodene geapprecieerd
werd. De meeste stukken waren niettemin
oude bekende, het Japansche nummer en
de lichtende telegraaf waren, meenen we,
de eenige origineele.
Het uit 21 deelen bestaande vuurwerk
was eerst bij elven geëindigd, waarmede
dus tevens de officieele viering voor Den
Helder afgeloopen was.
O.i. kunnen het Comité en de beide
Oranjevereenigingen verheugd zijn over
de opeenvolgende successen, waarmede
hun werk, ter eere van H. M. de Konin
gin en tot genoegen van Den Helders bur
gerij, beloond werd. De band tusschen
Vorstin en burgerij is weer nauwer aan
gehaald.
AGENDA GEMEENTERAAD.
De agenda van de vergadering van
den Raad der gemeente Den Helder op
Dinsdag 4 September 1934, des avonds
g uur, ten Raadhuize, bevat de volgende
punten ter behandeling.
Verdere behandeling der agenda voor
de vergadering van 28 Augustus 3934.
Te behandelen zijn nog de punten IX
t/m XVII, XXI, XXV t/m XXX, XXXII
t/m XXXVI. XXXIX tot slot.
Punt XXXI komt nog niet in behande
ling. In verband daarmede wordt in de
wtjzigingsbegrootingen vermeld onder
punt XXXV1 de noodige verandering aan
gebracht.
Aan de agenda wordt toegevoegd:
Watergemaaltje.
Voorstel om machtiging te verleenen
tot het aanvaarden van een privaatrechte
lijke vergunning voor het maken en be
houden op militairen landsgrond van wer
ken in verband met het stichten van een
watergemaaltje ten dienste van de gron
den benoorden den Huisduinerweg.
DE LAATSTE VAN HET JAAR.
Het is uit, onherroepelijk afgeloopen
met de vacanties. We kunnen het prettig
vinden of niet, de arbeid wacht op ons
i en we moeten weer aanpakken. Dezen
laatsten Zondag zouden we nog kunnen
besteden, om een heerlijken dag in Schoorl
of Bergen door te brengen en tot slot
even de Alkmaarsche kermis te bezoeken.
En dan gaan we per „Esona", want dat
is genoegelijk en het kost nagenoeg niets.
Raadpleeg de advertentie, geplaatst als
ingezonden mededeeling. Ook voorde
tochtjes op het Marsdiep.
Alle menschen werden Briider,
zelfs de Ijscomannen.
In de lucht vele flarden van wolken. Som
mige dreigend-somber, andere lichtgrijs iets-
goediger-van-aspect. De straten zijn glimnat
van pasgevallen regenwater de traditioneele
oranjezon op den loop, maar toch oranjestem
ming
In den namiddag hebben velen in Den Hel
der van Koninginnedag, een Zondag gemaakt.
En toch, op straat is het aspect heel anders
I als op den eersten dag der week. Er is veel
meer rumoer, en ook meer vroolijkheid. Je
ziet veel kinderen, met Oranjesjerpen, en in
de Spoorstraat, die dicht bevlagd is, loopen
vele jongens en meisjes, die uitbundig gieche
len, wat op andere dagen alleen des avonds
!het geval is.
Hier en daar zie je menschen staan, die
naarstig bladeren in het Oranje-feestprogram
ma. Dat zijn de securen, die niets willen mis
sen van hetgeen vandaag geboden wordt.
In de Koningstraat heeft zich een troep
harmonicaspelers geposteerd, die voor een
Waarom zouden ze ook?! Het kost toch niks.
dankbaar gestemd publiek, reuze-schlagers ten
gehoore brengen. Sommigen neuriën bekende
wijsjes mee. Een draaiorgel, geheel van onder
tot boven met bloem'- - in Oranje en nationale
kleuren behangen, zeult door de straten, en
helpt mee de leut er in te brengen.
In de Keizerstraat ook al harmonicaspelers.
Overal in de lucht geluiden. De groote luid
speakers van de radiowinkels spelen volkslie
deren, die de heeren musici, in verre afgelegen
studio's, ten beste geven. En in tegenstelling
met de harmonica- en orgelbespelers, krijgen
die geen hallefie voor het gebodene.
Een luid aanhoudend gebel klinkt rumoerig
door de Keizerstraat. Dit rumoer overheerscht
al het andere. Het lijkt precies of de Amster-
damsche brandweer is uitgetrokken.
„Wassalda nou weer wese?" zegt een se
cure, het programma nakijkend.
,,Er staat niks van in. Ze hebben zeker ver
geten dat nummer te drukken".
Het is een extra-nummer, dat nu vertoond
wordt. Geen van de programma-samenstellers
heeft het geweten, maar lollig was het toch!
't Is de brandweer niet. 't Is een optocht van
Izoowat alle ijsco-karretjes van Den Helder.
Vriend en vijand hebben zich verbroederd!
Laan Zn., Jongepier en Boon, Hansen en
Bijl, v. d. Wal en Hemi, houden optocht! Ze
Zijn met wagens vol materiaal uitgerukt.
I Alle ijsco-jongens trappen op hun fietskar
ren als bezetenen achter elkaar aan. Inder
daad is het getingel van de vele bellen op de
karren oorverdoovend. In één lange linie vliegt
jleze brigade wielrijders door de straten. Op
andere dagen trachten zij, elk voor zich, hun
boncurrent voor te zijn, pikken ze elkaar de
klanten weg, met kreten zooals: „Fijn ijsie,
lekker ijs!" en „Ijs-chocolade!" Maar vandaag
willen ze demonstreeren: „Alle menschen wer
den Brüder!
Vandaag, op den verjaardag van de Lands
vrouwe toonen de ijsco-jongens allemaal leden
van het Nederlandsch gezin te zijn, en inplaats
Van elkaar Heldersche vliegen af te vangen,
zullen ze broederschap demonstreeren. En de
demonstratie gaat er dan ook wel in.
Lachend oogen boeren, burgers, militairen en
buitenlui de vliegende Hollanders met witte
pet en witte jas, na.
Wie kan zich Den Helder voorstellen
zonder meeuwen? Waar men zich bevindt
overal treft men de witte, meest met
blauw-griis afgeteekende zeevogels aan.
Aan de haven, een der interessantste
gedeélten van onze stad, waar altijd wel
iets is, dat de aandacht in beslag neemt.
De schitterend aangelegde tuinen te
eener zijde bekoren ons door hun bloem
rijke perken en borders overschaduwd
door de breede kronen van kerngezonde
boomen. En dan de afwisseling langs den
zeekant. Oorlogsbodems varen in en uit.
Visschersschuiten komen aanpuffen met
hun moeizaam verkregen vangst of varen
uit „op hoop van zegen". De Texelsclie
boot brengt eenige keeren per dag drukte
en bedrijvigheid. Overal ziet men jongens
op de steigers en vlotten druk visschend
met lijntjes naar schol of schar, 't is al
leen jammer, dat krabben en knorhanen
den meesten eetlust schijnen te bezitten.
Op en bij de gemeerd liggende marine
schepen is altijd wel het een of ander, dat
onze be,an^Yelk^nsewordfons oog ook
zich er nooit. le'kJ'"8 n,achtige, forsche
weer getrokken tot de meerpalcn
meeuwen, die zoo rustg an
al dat gewoel Inngs z.oh he^ laW
of rustig nf krl schcnd de thuis-
ons voorbfigUldcn of 3 d hoop
komende botte*buiten boord
„at .an de b» toortjmy Eemacbtinen.
geworpen visch te ki ajieen wordt
Langs den zeedflk: met e^ootsche
ons oog daar gebomd door ne» k zich
van liet watervlak, *a"acJieerekent; door
meer of minder sche P t ich.
het geweldige van de zee, ffle no« d
zelf gelijk bltlft, nu '„„ent-
tegen de glooiing klotst, dan we
bruisend de steenen beukt,
zee behooren de meeuwen. '1
vreemd ziin, wanneer ze ontbraken.
Op het strand, waar vooral bi eD uc
koppen der pieren dmhthezet^ 0^^
zelfs midden w de stad lang- t (j op
van ons Heldersch Kanaal of rustend ot
het water worden ze zelden gem:''r
Toch zal een opmerkzaam waarneme
spoedig verschil zien, niet zoo zeer in
kening als wel in pootte.
Nu in Augustus is het de mooiste Ui
eens nauwkeuriger onze zeevoge s P
"Maakt men een tochtje in de omgeving
van onze stad, bevindt men zich aan ha
ven, dijk of strand, bijna overal treft men
de slanke witte meeuwtjes, die om hun
gevorkten staart (waarbii de
staartpennen aanmerkelijk iL
dan de binnenste) zeezwaluwen worden
genoemd. Sterntjes heeten ze ookwe.
Bijna altijd vliegen ze boven het water,
want hieruit moeten ze hun voedsel be
machtigen. Geen visch.ie, waterkevertje
of ander insect kan zich te dicht aan de
oppervlakte wagen, of het l<)pP^
kans door het gevaar, dat uit de lucht
dreigt, verrast te worden.
Wat zijn de sterntjes schitterende, ele
gante vogeltjes. Alles in deze slanke,
witte vogels beantwoordt aan het doei,
waartoe ze geschapen ziin.
Nemen we de gewone stern, t viscn-
diefje.
De spitse, lange vleugels, de groote ge
vorkte staart, 't slanke lichaam, doen ons
direct al zien, dat we een uitstekenden
vlieger voor ons hebben. Het zwarte kapje
over schedel, achterhoofd en nek valt al
van verre op, afstekend tegen het zuiver
wit van hals en romp. 't Blauwgrijs van
de vleugels en de helderroode snavel met
zwarte punt teekenen hier zoo fijn tegen
af. De roode pootjes komen niet vaak te
zien, want zelden zetten ze zich ergens
neer en in de vlucht zijn ze ingetrokken.
Onder een langgerekt „pierra" of
„snirrit" Kunt ge ze herhaaldelijk vlak
langs den wal zien vliegen. Den kop om
laag, zoodat de snavel inplaats van hori
zontaal, verticaal wijst, turen ze 't water
vlak beneden zich af. Hun oog is vast heel
scherp. Plotseling houdt een z'n vaart in,
staat een oogenblik, als een biddende valk
boven zijn prooi, stil in de lucht, sluit de
vleugels tegen 't lichaam en stort zich om
laag in 't opspattende water, om het vol
gend oogenblik weer op te stijgen: een
blinkend vischje meevoerend. Even een
wringbewegnig om den buit op de goede
wijze beet te pakken en in zijn geheel gaat
het naar binnen.
In Juni en Juli ziet men ze wel met een
vischje in den bek zich landwaarts spoe
den. Ze zijn dan op weg naar de jongen,
die hier of daar op het land de komst der
ouden wachten.
Meestal broeden de sterns in kolonies,
soms wel van honderden paren, bijeen.
Op zoo'n broedplaats is het altijd een ge
weldige drukte van vogels, die af. en aan
vliegen, van buren, die verschil van mee
ning schijnen te hebben en dat gaat alle
maal lang niet stilzwijgend. Komen er
echter meeuwen of kraaien langs, die zich
o zoo graag eens te goed zouden willen
doen aan de eieren, don keeren ze geza
menlijk zich tegen de indringers en weten
ze te verjagen.
Zoo'n nestje is maar een ondiep kuiltje,
met wat plantenvezeltjes en grassprietjes
tot onderlaag, waarop een drietal eieren
gelegd worden, ter grootte van een dui
venei, zandkleurig of groenaohtig-grijs
met donkerbruine vlekken.
Nauwelijks zijn de jongen uitgebroed
of ze verlaten het nest om zich bii gevaar
achter allerlei oneffenheden van den bo
dem te verschuilen. Leuke donsballetjes
zijn het, die echter heel snel hun veeren-
pakje krijgen. Met een dag of 14 vliegen
ze al. Ze zijn dan echter nog lang niet in
staat voor zichzelf te zorgen, 't Voedsel
ligt niet voor het oppikken en het vangen
van den vluggen visch en 't haastige wa
terinsect is niet gemakkelijk. Zelfs op den
trek, wat we in deze maand herhaaldelijk
kunnen waarnemen, volgen ze nog de
ouden, terwij! ze sjierpend vragen om een
deel van de vangst.
De sterns zijn n.1. echte zomergasten:
in April komen ze, in Augustus of Sep
tember verlaten ze ons weer.
Kort geleden zaten, dicht opeengedron
gen, een tweetal jonge vischdiefjes op het
strand. Weinigen letten op de witte vo
gels met hun zwarte mutsje. Langs de
kust jaagden de ouden, die vooral in een
diepe geul langs de pier nogal succes had
den; elk oogenblik plompten ze neer en
dan zwaaiden ze af naar het strand. On
der gekrqsch en gepiep werd het voedsel
m ontvangst genomen en weg vlog-n ze
3' V'aren deze ■io,1con al uitste
kende vliegers, ze misten echter nog de
van^en^buit' "°0difi: tot het verschalken
Een veel voorkomende zeezwaluw is de
stern. Komt in vele gevallen met
mlL pm 'ie overeen» is echter aan
merkelijk grooter, heeft een zwarte snavel
ze telken* La,1KS de kust ziet go
"Ikfs neerplonzen, niet zooals de ge-
zii vLoÜlcf.",ko;) h.als «Kier,
SüST'ffifePSfhMl d« »l>P«r:
v akte. Het heldere: „starliet, starliet"
lucht. °n0P deUik vro<>Hik door de
De lieftalligste van onze sterns is wel
de dwergstern, een vogeltje, niet
grooter dan een musch, maar in )j(,h v«e]
bouw, vliegkust en behendigheid ms"
kend z'n grootere neven. Onder een
mantig, vinnig: „rètsj, rètsj" Wee °ar-
dit visschertjn zijn vangst binnen te i°0l{
gen. Op brakwatergronden, 0p iiPt KrM-
krabt het zijn nestholte, bekleed die d
plantendeelen en versiert het nestie
met schelpbrokjes. Wel heeft 't een
kaoie. het voorhoofd blijft echter art
niet öuut'iyinnu neen t 66n v
kapje, het voorhoofd blijft echter wit 1
-ok het geval is bii de jongen der
re soorten.
Vroeger werden de sterns bij duizend
geschoten; ze vielen ten offer aan s
- -n offer aanT
mode; het veerenpakje werd voor 0L
ring gebruikt, ja zelfs opgevulde d\VP1!!'
sterns prijkten op de dameshoeden
Voor de jagers, die er een aardig a»
geld mee verdienden, is hei jammer
voor de sterntjes is het gelukkig, datT
regeering aan de uitmoording van de*
mooie en interessante kustbewoners
en perk gesteld beeft door de zeezw»],,
wen onder de bescherming der wet t
stellen.
A. S.
Eenigst adres voor
VERGEDERING COÖPERATIEVE
AANKOOPVEREENIGING.
Na opening en vaststelling der notulen
werden jaaroverzicht en balans, opge
maakt door een accountant van het con-
tróle-bureau van de Holl. Mij. van Land
bouw voor coöp. vereenigingen, uitvoerig
toegelicht door den heer Keuris.
Het afgeloopen jaar is voor de vereeni-
ging een goed jaar geweest. De aanschaf-
fingskosten van een machinale voeder-
mengketel zijn geboekt onder den post
onderhoudskosten van machines, waar
door dus eigenlijk aanschaffing en ge
heele afschrijving in hetzelfde jaar plaats
vond en bovendien is door overgang
naar een andere verzekering in dit eene
jaar tweemaal premie betaald. Maar nog
is, terwijl bii de coöperatie niet in de
eerste plaats het maken van winst voor
zit, het winstsaldo 1642.53.
De omzet was grooter dan verleden
jaar en bedroeg in totaal 877907 kg, waar
onder waren 446082 kg voederartikelen
en 422245 kg kunstmest.
De post presentiegelden voor bestuurs
leden en commissarissen van toezicht
stelde de vergadering vast op 350. De
heer Keuris, die als deskundige veel con-
trólewerk alleen verricht, ontvangt daar
voor 100, de rest wordt naar verhou
ding van het aantal bijgewoonde ver
gaderingen verdeeld.
Nadat het bestuur nog vrij mandaat
had gekreg 'n om óf den auto grondig te
doen herstellen, óf te vervangen door een
ander, sloot de voorzitter onder het uiten
van zijn tevredenheid over den goeden
gang van zaken en over de toewijding van
het personeel der coöperatie de vergade
ring.
PREDIKBEURTEN.
Evangelisatie (Ned. Herv. Gem.j
s Morgens 10 uur en n.m. 3.30 uur,
de heer P. Boon.
O
Bijna alle kinderen van alle scholen in
de gemeente, zooals de voorzitter van het
Oranje-Comité, de heer C. v. d. Linde, in
een korte toespraak tot den burgemeester
zei, waren des morgens voor het burge
meestershuis voor een aubade vereenigd.
Vanaf het balcon sprak burgemeester
Lovink hen toe, na de leden van het eere
comité te hebben begroet en Oranje
comité en onderwijzend personeel te heb
ben bedankt voor hun medewerking.
Spreker herdacht het overlijden van Ko
ningin Emma en Prins Hendrik om dan de
vraag, of er toch reden is feest te vieren,
met ja te beantwoorden. Want wel is er
veel verloren, maar de Koningin en de
Prinses bleven voor het land gespaard. Na
herinnerd te hebben aan het roepen om
een Oranje, telkens wanneer het ons land
slecht ging en men eerst gedacht had het
wel zonder te kunnen doen, eindigde spre
ker met: Het is Oranje en 't blijft Oranje,
en een Leve de Koningin!
Begeleid door de muziek van „Concor-
dia" werd het volkslied aangeheven, dat
gevolgd werd door nog eenige andere va-
derlandsche liederen.
De kinderen, die intusschen getracteerd
waren, trokken hierop naar verschillende
terreinen, waar kinderspelen werden ge
houden.
Op de terreinen van den heer Slikker
speelden de kinderen van de O.L. Scholen
I en III.
De uitslagen waren;
Meisjes 67 jaar; 1. T. Dekker, 2. R-
Hemmes, 3. J. Boerman, 4. D. Willig. 5.
M. Gijsbertse, 6. T. de Vries.
Meisjes 89 jaar: 1. Z. Loer, 2. N*
Crum, 3. K. Rampen, 4. A. v. Keppel.
Meisjes 10—11 jaar: 1. L. N. Zinke.z.
M. Klap, 3. A. Groet, 4. A. Verver, 5. A-
Dekker, 6. G. Kuiper.
Jongens 6—7 jaar: 1. R. de Vries, 2. A-
Loer, 3, J. van 't Oever. 4. K. Gecrligs-
Jongens 89 jaar: 1. K. Kos, 2.
Leer, 3. E. Groet, 4. K. Thijsen, 5. m-
Pennekamp.
Jongens 10—11 jaar: 1. M. Block,2.W-
Schuiling, 3. 4. J. Waag.
Meisjes en jongens 1213 jaar: L
Rezel en J. ter Burg, 2. J. de Graaf cn
de Graaf, 3. T. van Duin en J.
4. S. Gouma en S. Kooy, 5. A. L^nlS.
en P. Kossen; 4. S. Elzinga en E. Totti.
Versierde hoepels enz,: 1. A. Visser.
••boot (4 deelnemers), 3. S. Kooy,
Y- Balen, 5. H. en A. Pennekamp, b
Dekker, 7. J. Heijstek, A. Verver, 9.
Kuiper. 10 A. Rezel.
