WOORDEN
De ouden trouwen
POPULAIR BIJVOEGSEL VAN DE HELDERSCHE COURANT
Zonder zonneschijnzonder geluk!
(AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
WAS DE DOOD VOOR HAAR EEN UITKOMST?
Populaire Rubriek
Daaronder bevond zich ook
een 90-jarigen vrijgezel.
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1934
Ter herinnering aan den sterfdag van
Keizerin Elisabeth van Oostenrijk.
10 September 1898.
Door
J. E. VAN HOSSE.
Schwer ruht das Haupt,
das eine Krone drückt.
Op den lOen September 1898 vloog
de Jobstijding over de wereld, dat de
Keizerin van Oostenrijk, Koningin van
Hongarije, vermoord was. Genève was
de plaats, waar de moord geschiedde.
De moordenaar was een Italiaansche
Keizerin Elisabeth van Oostenrijk.
anarchist. De dolk, die bestemd was
geweest vcor den Hertog van Orleans,
had de Keizerin midden in het hart
hoofd had hy willen vermoorden, wie,
getroffen. „Een of ander gekroond
deed er minder toe, gaf de moordenaar
tijdens zijn verhoor gereedelijk toe.
Een purperen rozenschip glijdt over
de Donau! Een zeventienjarige keize
rin doet haar intrede in haar nieuwe
rijk met de vele volken, die vele talen
spreken. Meegesleept door haar jeug
dige schoonheid, brengen alle elkaar
in Oostenrijk-Hongariie bestrijdende
nationaliteiten hulde aan de keizerin,
de Duitschers en de Hongaren, de
Tsjechen en de Slovaken, de Roemee-
nen en Kroaten en Slovenen, de
Longobarden en de Serviërs. Uit de
stille, vredige rust van Possenhofen,
omwaaid door de frissche lucht der
Beiersche bergen, komt de jonge kei
zerin naar Weenen, waar de drukken
de pracht en praal van de al-oude hof
burcht haar beangstigt. De oudste
aartshertogin Sophie bekijkt onderzoe
kend het Beiersche vorstenkind, zij
haalt haar aartshertogelyken neus op:
Neen, de keizerin is allerminst naar
Sophie's smaak.
Frans Joseph moge voor zijn jonge
vrouw nog zooveel liefde gevoelen, zijn
tijd is afgemeten, over iedere minuut
is reeds lang van te voren beschikt, de
staatszorgen nemen den Keizer-Ko-
ning volkomen in beslag, zoodat de
jonge Elisabeth noodgedwongen veel
alleen is. Aartshertogin Sophie pro
beert de jonge keizerin te hervormen
en bereikt.... het tegendeel! Het
warme bloed der Wittelsbachers verzet
zich tegen Sophie's voogdij. Zoo ge
beurt het onvermü'delijke: ze staat ge
heel alleen op de oude Hofbrug! Als
de kroonprins geboren wordt barst
Oostenrijk-Hongariie in jubeltonen uit.
Maar men ontneemt haar ook dat kind,
gelijk men haar zooveel ontnomen
heeft.
Op het eiland Madeira vindt ze tijd
en rust om over haar lot na te denken.
Ze heeft zieke longen, de Keizerin, zoo
dat men haar in Weenen reeds als ver
loren beschouwt. Frans Joseph moge
nog zooveel zorgen voor haar toonen,
de verwijdering tusschen Keizer en
Keizerin heeft zich verdiept, de zachte
vrouw is hem ontsnapt, hü kan haar
niet meer waardeeren. Een verblijf op
het eiland Korfoe schijnt haar de ge
zondheid terug te geven; opnieuw haalt
geheel Weenen de Keizerin met ge
juich in. Nog steeds is zij Europa's
schoonste vorstin. Maar het oude hof
ceremonieel drukt loodzwaar op het
Beiersche vorstenkind. Weer verlaat ze
Weenen zwevend door Europa, op zoek
naar het onthouden geluk
Vier jaar lang büift ze weg van
Weenen en de Hofbrug. In het paleis
gaan de praatjes gretig van mond tot
oor. Soms reist de Keizer haar achter
na. Dan breekt de oorlog van Oosten
rijk tegen Pruisen uit. Weenen wordt
bedreigd, de grondvesten van het
Habsburgsche Huis wankelen. Elisa
beth weet, dat zij nu haar echtgenoot
terzijde moet staan. Maar haar onver
schilligheid wint het van haar mede
lijden. Met den kroonprins gaat zij
naar het land, waarvan ze houdt, naar
Hongarije, welks taal ze spreekt als het
Beiersch, hoe moeilük het Magyaarsch
ook voor vreemdelingen moge zijn.
Eerzucht om een rol in de politiek van
Oostenrijk-Hongariie te spelen, is verre
van haar. Maar in Hongarije is zij de
beste diplomaat voor Frans Joseph.
Alle warmbloedige harten van het volk
der Magyaren hangen aan Hongarye's
Koningin Elisabeth. Andrassy, de
grootste Hongaarsche staatsman uit
dien tyd, is haar vriend. Als de oorlog
tegen Pruisen door Oostenrijk verloren
is, worden Frans Joseph en Elisabeth
met de IJzeren kronen der Hongaar
sche heerschers van duizend jaar her
gekroond in het hoog gelegen Ofen, aan
gene zyde van de Donau, waar de
eigenlijke stad Pést gelegen is. De lief
de der Hongaren omringt haar, waar
zü gaat. Reeds een vrouw op leeftijd
geworden, spreekt Elisabeth nog steeds
met dankbare herinnering over de lief
de der Magyaren jegens haar steeds
betoond. Die dagen in Boedapest acht
zü de schoonste van haar leven te zijn
geweest. Een jaar na de kroning met
de IJzeren kroon verkondigde het ka
nongebulder van het Koningsslot Ofen
de geboorte van een Koningskind, een
dochter, Marie Valerie. Dit meisje zal
de zonneschijn van haar leven worden.
Rusteloos trekt door Europa van de
eene stad naar de andere een Keizerin-
Koningin, diep in het zwart gehuld.
Zenuwpijnen teisteren haar tenger
lichaam. Vaak slaapt zij eerst tegen het
ochtendgrauwen doodmoe in. Het leven
heeft al zijn smart en leed over haar
heen gestort. Diep heeft haar het lot
van Maximiliaan en Charlotte in Mexi
co aangegrepen. De dood van den
Keizerin Elisabeth van Oostenrijk
te Genève.
Een foto, die toevallig vlak voor haar
vermoording is genomen.
door
WILLY CORSARI.
Aimée was in een beste stemming. Ze
stuurde haar kleinen auto door het hek
van de villa en vröeg zich af, wat haar
Vriendin wel zou zeggen van het feit, dat
ze er over dacht zich te verloven. Nancy
e" zil waren oude vertrouwden, ze konden
eikander alles vertellen en Aimée verheug
de zich op dat gesprek. Ze was van na
ture eerder gesloten en, als hardwerkende
kwam ze zelden tot zulke ver-
a uurtjes, maar nu voelde ze een
onweerstaanbare behoefte, met Nancy te
spreken over alles, wat sinds een half jaar
m haar leven was gekomen. Met Hugo!
e waren eerst vrienden geweest, ja zelfs
nu nog bestond er vriendschap tusschen
e" twee, doch ze voelde, dat hij haar lief
ad. Er bestond een zeker leeftijdsverschil,
jaren! Zij was acht-en-dertig, hij was
wee-en-dertig. Hij wist het, ze had het
hem verteld. Haarzelf kon het niets
schelen. Ze zag er uit als dertig. Vrou
wen, die met liefde werken, blijven lang
jong, vond zijzelf. En in den laatsten tijd
voelde ze zich soms net een jong
meisje.
Er wachtte haar echter een teleurstel
ling.
Nancy had een andere gast, een zeer
jonge vrouw, die ze beiden nog als jonge
meisjes gekend hadden.
Wel Margit, een verrassing jou weer
eens te zien, zei Aimée, haar teleurstelling
verbergend; en innerlijk opmerkend, dat
ze oud geworden was. En toch waren ze
van eenzelfden leeftijd. Maar ze was al
sinds langeren tijd getrouwd, had twee
kinderen, een huismoedertjes figuur ge
kregenAimée dacht onwillekeurig,
dat zij naast Huug een enorm verschil zou
den zijn.
Men dronk thee en haalde oude herin
neringen op. Toen kwam het dienstmeisje
en verkondigde, dat er telefoon voor Ai
mée was. Ze had een tamelijk lang, zake
lijk onderhoud en toen ze terugkeerde, ge
beurde hetZe ving een gesprek op,
dat Nancy hield met Margit. Zij zeide:
Dat kan ik toch niet vinden; waarop
Margit haar antwoordde:
Dat komt, omdat je haar altijd ziet;
ze had jong moeten trouwenIk vind
haar érg oud gewordenjammer, voor
haar!
Aimée stond even onbeweeglijk stil. Een
felle pijn, die bijna lichamelijk was, sneed
door haar heen. Ze probeerde te glim
lachen, maar haar lippen waren als be
vroren.
Nancy vroeg haar of ze een slechte tij
ding had gehad.
O, neen, maar ik moet wegeen
afspraak
Ze had haast om weg te komen, ze
reed naar huis en daar zat ze langen tijd
voor den spiegel van haar toilettafel en
bekeek zich critisch.
Je ziet jezelf niet, dacht ze, zoomin als
inderdaad menschen, die je dagelijks zien,
het opmerken, dat je veroudert. Ze keek
naar een paar kleine rimpeltjes, naar een
plooi in haar voorhoofd, ze dacht er aan
dat ze zoo juist overlegd had haar haren
te verven, er kwamen teveel grijze lang
zamerhand
Zes jarendacht ze.
Als ik bijna vijftig ben, is hij nog jong,
zal hij in de kracht van zijn leven zijn. Ik
ben een dwaas geweest. Ik had eerder aan
het geluk moeten denkennu is het te
laat.
De telefoon rinkelde.
Huug belde op.
Ze liet zeggen, dat ze hoofdpijn had en
op bed lag.
Ze lag ook inderdaad op bed en
schreide.
Kroonprins heeft haar het hart gebro
ken. Zy ontvlucht de menschen, zoekt
de eenzaamheid. Bijna nimmer ziet
men haar te Weenen op de Hofbrug,
Haar zuster, de Hertogin van Alencou,
komt te Parijs op een weldadigheids
feest in de vlammen om. Zwaarmoedig
heid overvalt haar. Zij zou dood willen
zijn. Weer vereend met allen, die haar
ontnomen zijn. Zij zegt op Achilleiom
begraven te willen worden. Maar de
onverbiddelijke Huiswet der Habsbur-
gers zet de vermoorde Keizerin Elisa
beth van Oostenrijk bij in de grafkel
ders van het klooster der Kapucijners
te Weenen.
Was misschien de dolkstoot van den
Italiaanschen anarchist te Genève voor
haar geen uitkomst?
86 mannen boven de 80 jaren
traden in den tijd van een
jaar in het huwelijk.
Zooals in bijna alle landen van Euro
pa, bevordert men in Engeland het slui
ten van een grooter aantal huwelijken. Dit
streven zal echter wel in geen enkel Euro-
peesch land een zoo grotesk gevolg ge
had hebben als in Engeland, wat uit de
zoo juist verschenen statistieken moge
blijken. Deze verraden, dat in den loop van
één jaar niet minder dan 86 mannen ouder
dan 80 jaar in het huwelijksbootje-zijn ge
stapt.
Daarbij is al heel opmerkelijk, dat on
der deze 86 heeren niet minder dan 81
weduwnaars waren, die dus schijnbaar
goede ervaringen in den huwelijksstaat
hebben opgedaan. Heel wat meer over
peinzingen zal de stap aan de overige vijf
gekost hebben, die uit het vrijgezellen-
leven op hun ouden dag zich in ketenen
lieten klinken. Een van hen is zelfs meer
dan 90 jaren oud!
In tegenstelling met de trouwlustige 86
oude heeren, wijst de statistiek uit, dat
slechts 10 dames over de 80 jaren de risi
co van het huwelijk aandorsten. Daaron
der waren 8 weduwen.
Op sensationeele wijze vliegt het aantal
huwelijken omhoog, wanneer men onder
de 80-jaren-grens komt. 429 personen tus
schen de 75 en 70 jaar gingen een huwe
lijk aan. Ook hierbij waren de mannen met
351 huwelijkscandidaten het dapperst.
Maar men vergist zich, indien men
meent, dat nu deze voor het volk zoo ge-
Den volgenden dag pakte ze een koffer
en besloot een week-end weg te gaan.
Ik moet het hem op de een of andere
manier laten voelen, zoo dacht ze.
Hij moet me niet vragen!
Ze kwam bleek en ellendig terug van
dat week-end.
Nancy kwam bij haar en sprak ont
hutst:
Je bent overwerkt.
Weineenik word oud, lachte
Aimée droevig.
Nancy lachte.
Weer wat nieuws! Ik wou, dat ik er
zoo uitzag als jij, je bent toch drie hééle
jaren ouder dan ik, je
Ochnonsensje weet wel
beterof zie jij het niét, omdat je me
dag aan dag ziet!
Nancy keek haar peinzend aan.
Geloof jij dat nu heusch? Margi zei
dat laatst ook nog tegen mij.
Zoo? Aimée was verwonderd. Het
was niets voor Nancy, iets wat een ander
kwetsen kon over te brengen.
Ja, jij kent toch ook Sybille Lang?
Sybille is oud geworden. Margit had haar
jarenlang niet meer gezien, natuurlijk, dan
is" iemand wel veranderd, maar......
Aimée zag haar aan.
Sybille? Ze lachte opeens.
Wat ben je toch vreemd tegenwoor
dig, zei Nancy nieuwsgierig. Dan kijk je
