Modepraatje
«gr
ssssaf 5sr«&yu~
PAG. 4
La Lumanta Stelo
TOB NOOIT HOEKJE
Het bestellen van patronen.
De prijs onzer patronen is verlaagd
tot 0.58 voor japonnen, 0.48 voor
kinderkleeding en f 0.40, voor enkele
rok of blouse. Men kan het bedrag in
postzegels of per postwissel overmaken
aan de Mode-redactie, Muzenstraat
5 B, Den Haag.
U kunt ook gireeren op giro-reke
ning 191919 ten name van den Knip-
patronendienst te Den Haag. Voor uit
stekende! pasvorm wordt ingestaan,
indien men duidelijk buste en heup
wijdte vermeldt. Het zoo juist versche
nen Practische Modeblad wordt met de
patronen gratis medegezonden.
Onze uitstekende patronen.
Een goed-zittend maat-patroon wordt
u toegezonden, indien u een bedrag van
58 cents stort op postrekening 191919
t.n.v. den Patronendienst te 's Graven-
hage of in postzegels per brief toe
zendt aan de Mode-redactrice, Muzen-
straat 5 B te Den Haag.
Het voorjaarsnummer van „Het
Practische Modeblad", waarin tallooze
fraaie modellen zijn afgebeeld, wordt
u tegelijk met het patroon medegezon-
den.
NU IS HET TIJD OM KLEEDING
TE MAKEN,
Drietal aardige modellen,
i Najaarsjapon.
Nu de warme dagen al weer voorbij
rijn. zal menige practische huisvrouw
weer volop gelegenheid krijgen zich te
wijden aan het maken van kleeding voor
haarzelf en haar kinderen.
Dat onze knippatronen door onze leze
ressen zeer op prijs worden gesteld, is ons
de laatste dagen weer overduidelijk ge
bleken. Van verschillende lezeressen ont
vingen wij hartelijke brieven van dank
betuiging voor de door ons geleverde pa
tronen. Geen wonder ook, zij worden ver
vaardigd door een der beste Nederland-
sche coupeuses en munten uit door uit
stekenden pasvorm. Zij zijn uiterst laag in
prijs.
Na jaar s japon.
1333
Dunne wollen fantasie-stof met gar
neering van dezelfde stof of zijde vormen
een bijzonder aardig geheel aan dit model,
waarvan de hals aan de voorzijde vier
kant, achter hoog opgeknipt en rond is.
De mouw is met ruimte aan de man
chet gezet, waarlangs knoopsgarneering.
Patronen verkrijgbaar tot en met maat
48. De prijs bedraagt 0.58.
MODEGRILLEN.
Modemlseeren van japonnen.
De mode van den herfst schrijft een
nieuwe lijn voor schouders en mouwen
voor. Alles moet ruim en los zitten en wij
wilen geen naad, geen mouwinzeting zien.
Wat moeten wij nu doen met de japon
nen, die wij eenmaal hebben en die nog
geen rekening houden met deze onver
wachte modegril? Een nieuwe pas redt
ons uit den brand. Aangezien de mode het
combineeren van de meest verschillende
stoffen toelaat, hindert het niets, of wij
geen stof van de japon meer over hebben.
Wij zetten dus eenvoudig een nieuw
bovenstuk op de japon van contrastee-
rende kleur en desnoods ook van geheel
ander materiaal. Ondermouwen, draag
banden e.d. van de stof der japon maken,
dat men toch een geheel verkrijgt.
Rechts is de oude japon zelfs verandert
in een moderne overgooier, die over een
kanten of tulle blouse van het nieuwe
model wordt gedragen.
r
En nu de congresweek in vogel
vlucht! Of me dat zal gelukken?
Zaterdagmiddag om 6 uur was het
heele, indrukwekkende Concertgebouw
van Stockholm tot aan den nok toe ge
vuld met tenminste 2300 Esperantisten
uit meer dan 30 landen. Een smaak
volle versiering van afwisselend
Zweedsche en Esperantovlaggen was
op het podium aangebracht en een
uitstekend orkest van trampersoneel
verhoogde de feestelijke sfeer. Zweed
sche studenten in keurige uniformen,
met een witte pet en linten in de
Zweedsche kleuren, deden voor deze
gelegenheid als suppoosten dienst.
Onze „suppoost", die ons dadelijk op
viel door zijn opmerkelijk melodieuse
en onberispelijke uitspraak van het
Esperanto, bleek een student in mo
derne en oude talen te zijn, die zich
o.a. ook op het Xederlandsche toe
legde.
Na de openingsformaliteiten hield de
hoofdgouverneur van Stockholm een
rede, die ik graag in zijn geheel over
zou nemen. Hij zei o.m.: „De Espe-
rantobeweging vervult een rol in de
cultuur, waarop de Esperantisten met
recht trotsch kunnen zijn. Juist in deze
tijden van onzekerheid en werkloos-
~eid is het gelukkig, dat er nog men-
schen zijn, die niet den belangloozen
strijd voor een betere en lichtere toe
komst willen opgeven. Eén eerste voor
waarde ,s niet alleen, dat de menschen
trachten eikaars standpunt te begrij
pen, maar dat zij elkaar gemakkelijker
kunnen begrijpen. Door een gemeen
schappelijke taal wil men vinden een
aanpassing aan het gelijk recht van de
nationale talen, opdat geen van hen
dooi een ander onderdrukt worde"
Achtereenvolgens werd daarna het
gevoerd door vertegenwoordi
gers van de verschillende regeeringen
doorïi THVe£eenigingen, alsmede
door mej. Lidja Zamenhof, de dochter
van den samensteller van het Espe
ranto. Zij zei o.a. dat Esperanto voor
Esperantisten een soort telescoop
is, v\ aardoor zij een betere toekomst
kunnen zien. Als de wereld thans be
dekt wordt door een nachtelijk duister,
dan geeft de Esperantoster ons de
hoop op betere dagen. Helder klonk
haar stem evenals die van het 6-iari<*
kleinzoontje van Dr. Zamenhof, dat
aan het congres de groeten van zijn
familie overbracht tot in de uiterste
hoeken van de zaal en beiden werden
met luid applaus bedankt, Een hoogte-
T„d—deras..T'
niers uit de be*®f^che verbinding
klonk. Een telefon begroe-
heid werd door aUe aanuezig^en
men de Esperontabymne
Groepsgewijze trok men daarn F
Sar P2 grol totals, waar men een
ctrmripr gebruikte en meteen gelegen
heid vond tot nadere kennismakingen.
Ltei' °PhedtenGarVa°nndd ZT een
prachtige balzaal ruimschoots gelegen
heid tot dansen bood. Het is my met
mogelijk in zoo'n kort bestek een m
druk te geven van de °ver^'eldlg®
luxe van dit Stockholmsche hotel ivaar
we ons in het hartje van bet„"t^h
van Zweden bevonden. Een Haagsen
dame, die de reis als niet-Espwantist
meemaakte verzekerde^ nuj, dat ze iets
derglijks nog niet gezien had, hoewel
zij zeker meer dan de helft van ae
aardbol door en door kende. „En
Esperanto aangaat", voegde zij er aan
toe, „na alles, wat ik, zoowel op de
heenreis als hier, ervan gehoord heb,
ben ik vast besloten, het ook nog te
gaan leeren."
Zondagmorgen werden de Katholie
ke en Protestantsche Esp.-kerkdien-
sten, de eerste in Stockholm, door ve
len bezocht. Anderen wierpen een
ietwat bezorgden blik naar de lucht,
waar de zon zich schuil hield achter
grijze wolken. Het beloofde 's middags
een koude boottocht te worden op die
manier! Maar de eerste van de 6 met
vlaggen gepavoiseerde booten, die de
congressisten naar de badplaats Salt-
sjöbaden zouden voeren, was nog maar
nauwelijks van wal gestoken of daar
„begon de hemel al te lachen", volgens
een bekende uitdrukking uit den Cseh-
cursus. En dat bleef zoo gedurende
den geheelen tocht door de Stockholm-
sche scheren met hun ontelbare boch
ten en inhammen, alle begrensd door
de idyllische, tot aan den rand met
dennengroen begroeide, rotsachtige
eilanden. Overal, anderhalf uur varen
lang, wapperden vlaggen, de Zweed
sche, het .blauwe veld met gouden
kruisen de Espera'ntovlag met de
groene ster. Hier en daar waren doe
ken met Esperanto-welkomstgroeten
gespannen. Af en toe klonk vanaf
den wal over het water „Leve Espe
ranto" en van de schepen het ant
woord „Leve Zweden!" Zoo begroetten
de Zweden en hun Esperanto-gasten
elkaar!
Het verblijf van nauwelijks twee uur
in de schilderachtige badplaats Salt-
sjöbaden duurde ons veel te kort.
Want ook, hier ging weer veel tijd
verloren met lunchen door gebrek aan
Esperanto-sprekende kellners. Nadat
we in de beste stemming omstreeks 6
uur weer te Stockholm aankwamen,
was het haast-je-rep-je om, in- en uit
wendig versterkt en in passend toilet,
's avonds op tijd in het Concertgebouw
te zijn. Het bekende Dalekarlische
volkskoor zou daar voor de Esperan
tisten een uitvoering geven. Het was
als een oud schilderij: al die jonge
vrouwen en mannen in hun kleurrijke
kleerderdrachten op het podium. De
eerste 6 liederen werden in het Espe
ranto gezongen. Voor de uitvoering
zijn geen woorden te vinden en zeker
elk der aanwezigen werd op zijn wijze
getroffen door de prachtige samen- en
solistenzang en door de zuivere sfeer
van het vreedzame land met zijn na
tuurschoon en oude legenden, die ons
uit elk lied tegenklonk. Het succes
was uitbundig en menigeen had het
gevoel, dat het congres niets beters
zou kunnen bieden.
Na afloop doorkruisten we Stock
holm, op zoek naar een geschikt res
taurant. Zonder succes! Tot een paar
vriendelijke, Zweedsche Esperantisten,
die we aanklampten, ons den weg we
zen naarjawel, daar stonden we
aan den voet van een reeks trappen,
zóó hoog, dat zij ons een rechtstreek-
sche verbinding met den hemel leken
Hoog in de lucht moest een restaurant
zijn met een uniek uitzicht over Stock
holm! Maar een oudere dame in ons
gezelschap toonde zoo'n hardnekkigen
afkeer van de nachtelijke klimpartij
dat we 't wel wat lager bij den grond
moesten zoeken. Op eigen gelegenheid
belandden we tenslotte ergens waar
we onze wenschen kenbaar maakten
door te zeggen: „Klok, klok, hap han
backwerk" (gebakjes). Een Fmschè
Esperantist vertelde later aan den
chauffeur van onzen auto, waar S
heen moest en zoo kwamen we ten
slotte om half 2 in den nacht
Hollandschen bodem aam 6er °P
'T JUTTFR^p
Maandagmorgen op weg
Congresgebouw een havenscènp
der arbeiders was flauw gevainL
ander hield hem overeind 6en
schreeuwde om hulp. We wilden 611
helpen, de man moest plat
de zon enz., maar de ander h* Uit
ons niet. Opeens sprak iemand in ep
form mij aan in goed Esperanto oni'
lukkig een Zweed, met wien ik L.*
kon! Het is één der douanebeam^ n
die ons schip bewaakten en ri n'
later vertelde, dat hij nooit
diensttijd had als nu met het F
raritoschip, waar hij met ieder*
kon spreken, wat anders met buiti®
landsche schepen nooit het eevai i5"
Om 10 uur begon in het Cong es
gebouw de z.g Zomeruniversi S'
waar door bekende geleerden V(2'
drachten over allerlei onderwerpen
houden werden. Om 1 uur haH m fe'
Stadhuis de officieele ontvangst <i
het gemeentebestuur van StockhS
plaats. De burgemeester sprak
begroetingsrede uit, waarna een lnnÜ?
werd aangeboden. Hoe overvW
deze was, kan ik alleen bben g
ring weergeven, door enkele cijfers ,,u
de „Heroldo" te citeeren: ongeteld
enorme hoeveelheid gebak, werden
geten 7000 belegde sandwiches en sl'
dronken 8000 liter Zweedsch bier en
verder mineraalwater, koffie, thee er
melk. De tafels, waarop alles klaar
stond, zouden aan elkaar geplaatst
een buffet van 130 m lengte vormen
Over het prachtige stadhuis zelf met
zijn vorstelijke terrassen met de vele
monumentale standbeelden, trappen
hal en schitterende zalen zou ik een
apart artikel kunnen schrijven. En dan
nog zou ik er nooit in kunnen slagen
u een juist beeld te geven van b.v. de
onmetelijke gouden zaal, waarvan de
muren geheel bedekt zijn met milliar-
den stukjes goudglas en waar de
prachtige luchters met hun feeërieke
lichtschijnsels de betoovering nog ver-
grooten, zoodat men zich een oogen-
blik in één der Duizend-en-één-Nacht-
sprookjes waant. En dan de balzaal, de
prachtige blauwe hal! Genoeg! Ik moet
helaas -eindigen, als ik me tenminste
geen standje van de redactie op den
hals wil halen. Een volgenden keer de
rest in zakformaat!
MOLLY KEISER,
2e Sehuytstraat 155, Den Haag!'
Er bestaat een groot verschil tusschen
deze beide begrippen, zelfrespect en
eigenwaarde.
Teveel zelfrespect kan niemand nooit
heb. een te sterk gevoel van eigen
waarde echter leidt tot lichtgeraaktheid en
ongemotiveerde trots.
Stelt U b.v. voor, tl heeft woorden
gehad met iemand, en weet voor U zelf,
dat het grootste ongelijk aan den kant van
den ander is, (volkomen ongelijk aan één
kant is er bij geen enkel meeningsverschil,
aangezien geen mensch volmaakt is).
Wanneer U nu weet dat de ander in
het betreffende geval iemand is, die ver
bazend moeilijk ongelijk erkent, en U
kunt er toch niet toe komen om het eerst
naar hem of haar toe te gaan, dan is het
Uw gevoel van eigenwaarde dat U terug
houdt, niet Uw zelfrespect.
Want U zoudt er moreel niets minder
van worden, als U de eerste was, om het
geschil bij te leggen.
Het is alleen Uw standpunt tegenover
een ander, dat U niet kunt of wilt pt'i5'
geven, het idee van: „tegenover die of
die wil ik niet de minste zijn'.'
Weet, dat de gedachten van anderen
over U nimmer iets toe of af kunnen doen
aan Uw moreele waarde als mensch. Dj'
is het waar wij in dit artikeltje heen wil
len: zelfrespect verhindert ons, om djn'
gen te doen, waardoor wij ons in werke
lijkheid en in eigen oogen zouden verin
gen. Gevoel van eigenwaarde echter bj'
teekent slechts: het gaarne willen hand'
haven van ons prestige tegenover ande
ren.
Gesteld iemand maakt zulke zware moe'-
lijkheden of zoo'n groot en intens verdrio
mee, dat hij de wanhoop ten prooi is,
vergetelheid zoekt in drinken. Zoo ieman
heeft geen zelfrespect, - anders zou WJ
langs geestelijken weg naar uitkomst zoe
ken, en niet door zijn gezondheid hu
wust te vernielen en de strijd te ontduik®
door zich te benevelen. Zoo'n beklage"5
waardig mensch kan nog wèl gevoel van
eigenwaarde hebben, en in dat geval za'
hij zich tusschen vier muren bedrinken,
nimmer in het openbaar. Betreft het ten
slotte iemand, die nóch zelfrespect, noc
gevoel van eigenwaarde heeft, dan zal
er ook onverschillig voor zijn, of men c
desnoods beschonken in een café ziet zi
ten.