Modepraatje «gr ssssaf 5sr«&yu~ PAG. 4 La Lumanta Stelo TOB NOOIT HOEKJE Het bestellen van patronen. De prijs onzer patronen is verlaagd tot 0.58 voor japonnen, 0.48 voor kinderkleeding en f 0.40, voor enkele rok of blouse. Men kan het bedrag in postzegels of per postwissel overmaken aan de Mode-redactie, Muzenstraat 5 B, Den Haag. U kunt ook gireeren op giro-reke ning 191919 ten name van den Knip- patronendienst te Den Haag. Voor uit stekende! pasvorm wordt ingestaan, indien men duidelijk buste en heup wijdte vermeldt. Het zoo juist versche nen Practische Modeblad wordt met de patronen gratis medegezonden. Onze uitstekende patronen. Een goed-zittend maat-patroon wordt u toegezonden, indien u een bedrag van 58 cents stort op postrekening 191919 t.n.v. den Patronendienst te 's Graven- hage of in postzegels per brief toe zendt aan de Mode-redactrice, Muzen- straat 5 B te Den Haag. Het voorjaarsnummer van „Het Practische Modeblad", waarin tallooze fraaie modellen zijn afgebeeld, wordt u tegelijk met het patroon medegezon- den. NU IS HET TIJD OM KLEEDING TE MAKEN, Drietal aardige modellen, i Najaarsjapon. Nu de warme dagen al weer voorbij rijn. zal menige practische huisvrouw weer volop gelegenheid krijgen zich te wijden aan het maken van kleeding voor haarzelf en haar kinderen. Dat onze knippatronen door onze leze ressen zeer op prijs worden gesteld, is ons de laatste dagen weer overduidelijk ge bleken. Van verschillende lezeressen ont vingen wij hartelijke brieven van dank betuiging voor de door ons geleverde pa tronen. Geen wonder ook, zij worden ver vaardigd door een der beste Nederland- sche coupeuses en munten uit door uit stekenden pasvorm. Zij zijn uiterst laag in prijs. Na jaar s japon. 1333 Dunne wollen fantasie-stof met gar neering van dezelfde stof of zijde vormen een bijzonder aardig geheel aan dit model, waarvan de hals aan de voorzijde vier kant, achter hoog opgeknipt en rond is. De mouw is met ruimte aan de man chet gezet, waarlangs knoopsgarneering. Patronen verkrijgbaar tot en met maat 48. De prijs bedraagt 0.58. MODEGRILLEN. Modemlseeren van japonnen. De mode van den herfst schrijft een nieuwe lijn voor schouders en mouwen voor. Alles moet ruim en los zitten en wij wilen geen naad, geen mouwinzeting zien. Wat moeten wij nu doen met de japon nen, die wij eenmaal hebben en die nog geen rekening houden met deze onver wachte modegril? Een nieuwe pas redt ons uit den brand. Aangezien de mode het combineeren van de meest verschillende stoffen toelaat, hindert het niets, of wij geen stof van de japon meer over hebben. Wij zetten dus eenvoudig een nieuw bovenstuk op de japon van contrastee- rende kleur en desnoods ook van geheel ander materiaal. Ondermouwen, draag banden e.d. van de stof der japon maken, dat men toch een geheel verkrijgt. Rechts is de oude japon zelfs verandert in een moderne overgooier, die over een kanten of tulle blouse van het nieuwe model wordt gedragen. r En nu de congresweek in vogel vlucht! Of me dat zal gelukken? Zaterdagmiddag om 6 uur was het heele, indrukwekkende Concertgebouw van Stockholm tot aan den nok toe ge vuld met tenminste 2300 Esperantisten uit meer dan 30 landen. Een smaak volle versiering van afwisselend Zweedsche en Esperantovlaggen was op het podium aangebracht en een uitstekend orkest van trampersoneel verhoogde de feestelijke sfeer. Zweed sche studenten in keurige uniformen, met een witte pet en linten in de Zweedsche kleuren, deden voor deze gelegenheid als suppoosten dienst. Onze „suppoost", die ons dadelijk op viel door zijn opmerkelijk melodieuse en onberispelijke uitspraak van het Esperanto, bleek een student in mo derne en oude talen te zijn, die zich o.a. ook op het Xederlandsche toe legde. Na de openingsformaliteiten hield de hoofdgouverneur van Stockholm een rede, die ik graag in zijn geheel over zou nemen. Hij zei o.m.: „De Espe- rantobeweging vervult een rol in de cultuur, waarop de Esperantisten met recht trotsch kunnen zijn. Juist in deze tijden van onzekerheid en werkloos- ~eid is het gelukkig, dat er nog men- schen zijn, die niet den belangloozen strijd voor een betere en lichtere toe komst willen opgeven. Eén eerste voor waarde ,s niet alleen, dat de menschen trachten eikaars standpunt te begrij pen, maar dat zij elkaar gemakkelijker kunnen begrijpen. Door een gemeen schappelijke taal wil men vinden een aanpassing aan het gelijk recht van de nationale talen, opdat geen van hen dooi een ander onderdrukt worde" Achtereenvolgens werd daarna het gevoerd door vertegenwoordi gers van de verschillende regeeringen doorïi THVe£eenigingen, alsmede door mej. Lidja Zamenhof, de dochter van den samensteller van het Espe ranto. Zij zei o.a. dat Esperanto voor Esperantisten een soort telescoop is, v\ aardoor zij een betere toekomst kunnen zien. Als de wereld thans be dekt wordt door een nachtelijk duister, dan geeft de Esperantoster ons de hoop op betere dagen. Helder klonk haar stem evenals die van het 6-iari<* kleinzoontje van Dr. Zamenhof, dat aan het congres de groeten van zijn familie overbracht tot in de uiterste hoeken van de zaal en beiden werden met luid applaus bedankt, Een hoogte- T„d—deras..T' niers uit de be*®f^che verbinding klonk. Een telefon begroe- heid werd door aUe aanuezig^en men de Esperontabymne Groepsgewijze trok men daarn F Sar P2 grol totals, waar men een ctrmripr gebruikte en meteen gelegen heid vond tot nadere kennismakingen. Ltei' °PhedtenGarVa°nndd ZT een prachtige balzaal ruimschoots gelegen heid tot dansen bood. Het is my met mogelijk in zoo'n kort bestek een m druk te geven van de °ver^'eldlg® luxe van dit Stockholmsche hotel ivaar we ons in het hartje van bet„"t^h van Zweden bevonden. Een Haagsen dame, die de reis als niet-Espwantist meemaakte verzekerde^ nuj, dat ze iets derglijks nog niet gezien had, hoewel zij zeker meer dan de helft van ae aardbol door en door kende. „En Esperanto aangaat", voegde zij er aan toe, „na alles, wat ik, zoowel op de heenreis als hier, ervan gehoord heb, ben ik vast besloten, het ook nog te gaan leeren." Zondagmorgen werden de Katholie ke en Protestantsche Esp.-kerkdien- sten, de eerste in Stockholm, door ve len bezocht. Anderen wierpen een ietwat bezorgden blik naar de lucht, waar de zon zich schuil hield achter grijze wolken. Het beloofde 's middags een koude boottocht te worden op die manier! Maar de eerste van de 6 met vlaggen gepavoiseerde booten, die de congressisten naar de badplaats Salt- sjöbaden zouden voeren, was nog maar nauwelijks van wal gestoken of daar „begon de hemel al te lachen", volgens een bekende uitdrukking uit den Cseh- cursus. En dat bleef zoo gedurende den geheelen tocht door de Stockholm- sche scheren met hun ontelbare boch ten en inhammen, alle begrensd door de idyllische, tot aan den rand met dennengroen begroeide, rotsachtige eilanden. Overal, anderhalf uur varen lang, wapperden vlaggen, de Zweed sche, het .blauwe veld met gouden kruisen de Espera'ntovlag met de groene ster. Hier en daar waren doe ken met Esperanto-welkomstgroeten gespannen. Af en toe klonk vanaf den wal over het water „Leve Espe ranto" en van de schepen het ant woord „Leve Zweden!" Zoo begroetten de Zweden en hun Esperanto-gasten elkaar! Het verblijf van nauwelijks twee uur in de schilderachtige badplaats Salt- sjöbaden duurde ons veel te kort. Want ook, hier ging weer veel tijd verloren met lunchen door gebrek aan Esperanto-sprekende kellners. Nadat we in de beste stemming omstreeks 6 uur weer te Stockholm aankwamen, was het haast-je-rep-je om, in- en uit wendig versterkt en in passend toilet, 's avonds op tijd in het Concertgebouw te zijn. Het bekende Dalekarlische volkskoor zou daar voor de Esperan tisten een uitvoering geven. Het was als een oud schilderij: al die jonge vrouwen en mannen in hun kleurrijke kleerderdrachten op het podium. De eerste 6 liederen werden in het Espe ranto gezongen. Voor de uitvoering zijn geen woorden te vinden en zeker elk der aanwezigen werd op zijn wijze getroffen door de prachtige samen- en solistenzang en door de zuivere sfeer van het vreedzame land met zijn na tuurschoon en oude legenden, die ons uit elk lied tegenklonk. Het succes was uitbundig en menigeen had het gevoel, dat het congres niets beters zou kunnen bieden. Na afloop doorkruisten we Stock holm, op zoek naar een geschikt res taurant. Zonder succes! Tot een paar vriendelijke, Zweedsche Esperantisten, die we aanklampten, ons den weg we zen naarjawel, daar stonden we aan den voet van een reeks trappen, zóó hoog, dat zij ons een rechtstreek- sche verbinding met den hemel leken Hoog in de lucht moest een restaurant zijn met een uniek uitzicht over Stock holm! Maar een oudere dame in ons gezelschap toonde zoo'n hardnekkigen afkeer van de nachtelijke klimpartij dat we 't wel wat lager bij den grond moesten zoeken. Op eigen gelegenheid belandden we tenslotte ergens waar we onze wenschen kenbaar maakten door te zeggen: „Klok, klok, hap han backwerk" (gebakjes). Een Fmschè Esperantist vertelde later aan den chauffeur van onzen auto, waar S heen moest en zoo kwamen we ten slotte om half 2 in den nacht Hollandschen bodem aam 6er °P 'T JUTTFR^p Maandagmorgen op weg Congresgebouw een havenscènp der arbeiders was flauw gevainL ander hield hem overeind 6en schreeuwde om hulp. We wilden 611 helpen, de man moest plat de zon enz., maar de ander h* Uit ons niet. Opeens sprak iemand in ep form mij aan in goed Esperanto oni' lukkig een Zweed, met wien ik L.* kon! Het is één der douanebeam^ n die ons schip bewaakten en ri n' later vertelde, dat hij nooit diensttijd had als nu met het F raritoschip, waar hij met ieder* kon spreken, wat anders met buiti® landsche schepen nooit het eevai i5" Om 10 uur begon in het Cong es gebouw de z.g Zomeruniversi S' waar door bekende geleerden V(2' drachten over allerlei onderwerpen houden werden. Om 1 uur haH m fe' Stadhuis de officieele ontvangst <i het gemeentebestuur van StockhS plaats. De burgemeester sprak begroetingsrede uit, waarna een lnnÜ? werd aangeboden. Hoe overvW deze was, kan ik alleen bben g ring weergeven, door enkele cijfers ,,u de „Heroldo" te citeeren: ongeteld enorme hoeveelheid gebak, werden geten 7000 belegde sandwiches en sl' dronken 8000 liter Zweedsch bier en verder mineraalwater, koffie, thee er melk. De tafels, waarop alles klaar stond, zouden aan elkaar geplaatst een buffet van 130 m lengte vormen Over het prachtige stadhuis zelf met zijn vorstelijke terrassen met de vele monumentale standbeelden, trappen hal en schitterende zalen zou ik een apart artikel kunnen schrijven. En dan nog zou ik er nooit in kunnen slagen u een juist beeld te geven van b.v. de onmetelijke gouden zaal, waarvan de muren geheel bedekt zijn met milliar- den stukjes goudglas en waar de prachtige luchters met hun feeërieke lichtschijnsels de betoovering nog ver- grooten, zoodat men zich een oogen- blik in één der Duizend-en-één-Nacht- sprookjes waant. En dan de balzaal, de prachtige blauwe hal! Genoeg! Ik moet helaas -eindigen, als ik me tenminste geen standje van de redactie op den hals wil halen. Een volgenden keer de rest in zakformaat! MOLLY KEISER, 2e Sehuytstraat 155, Den Haag!' Er bestaat een groot verschil tusschen deze beide begrippen, zelfrespect en eigenwaarde. Teveel zelfrespect kan niemand nooit heb. een te sterk gevoel van eigen waarde echter leidt tot lichtgeraaktheid en ongemotiveerde trots. Stelt U b.v. voor, tl heeft woorden gehad met iemand, en weet voor U zelf, dat het grootste ongelijk aan den kant van den ander is, (volkomen ongelijk aan één kant is er bij geen enkel meeningsverschil, aangezien geen mensch volmaakt is). Wanneer U nu weet dat de ander in het betreffende geval iemand is, die ver bazend moeilijk ongelijk erkent, en U kunt er toch niet toe komen om het eerst naar hem of haar toe te gaan, dan is het Uw gevoel van eigenwaarde dat U terug houdt, niet Uw zelfrespect. Want U zoudt er moreel niets minder van worden, als U de eerste was, om het geschil bij te leggen. Het is alleen Uw standpunt tegenover een ander, dat U niet kunt of wilt pt'i5' geven, het idee van: „tegenover die of die wil ik niet de minste zijn'.' Weet, dat de gedachten van anderen over U nimmer iets toe of af kunnen doen aan Uw moreele waarde als mensch. Dj' is het waar wij in dit artikeltje heen wil len: zelfrespect verhindert ons, om djn' gen te doen, waardoor wij ons in werke lijkheid en in eigen oogen zouden verin gen. Gevoel van eigenwaarde echter bj' teekent slechts: het gaarne willen hand' haven van ons prestige tegenover ande ren. Gesteld iemand maakt zulke zware moe'- lijkheden of zoo'n groot en intens verdrio mee, dat hij de wanhoop ten prooi is, vergetelheid zoekt in drinken. Zoo ieman heeft geen zelfrespect, - anders zou WJ langs geestelijken weg naar uitkomst zoe ken, en niet door zijn gezondheid hu wust te vernielen en de strijd te ontduik® door zich te benevelen. Zoo'n beklage"5 waardig mensch kan nog wèl gevoel van eigenwaarde hebben, en in dat geval za' hij zich tusschen vier muren bedrinken, nimmer in het openbaar. Betreft het ten slotte iemand, die nóch zelfrespect, noc gevoel van eigenwaarde heeft, dan zal er ook onverschillig voor zijn, of men c desnoods beschonken in een café ziet zi ten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 8