EXTRA editie
Tusschen Albury en Melbourne
den koers kwijt geraakt.
Veiligheid vóór alles
VAN DE"
WOENSDAG 24 OCTOBER 1934
No. 7504
62e JAARGANG
Een kranige noodlanding te Albury.
De Uiver in den modder.
Uren van spanning.
De Hollanders overwinnen de moeilijkheden.
HET HOLLANDSCHE
HART GERUST.
De stand van hedenmorgen 10 uur.
ELDERSCHE COURANT
Na de start uit Charleville gingen vele uren voorbij waarin, omtrent
de positie van de Uiver niets werd vernomen.
Omstreeks vier uur des middags meldde Reuter, dat Parmentier
blijkbaar den koers was kwijtgeraakt. Hij heeft boven Wodonga ge
cirkeld en draadloos S. O. S. signalen uitgezonden.
De spoorweg-autoriteiten in de grenssteden Albury en Wodonga
berichten, dat een vliegtuig boven deze steden heeft gecirkeld. Aan
de draadlooze stations werd verzocht aan Parmentier zijn positie op
te geven.
Een later bericht meldde
Parmentier en Moll schijnen niet te weten welke richting zij
moeten inslaan.
Om 14 uur Amsterdamschen tijd zou de „Uiver" zich bevonden
hebben op 40 mijl ten Noorden van Albury.
Reuter meldt dat de Douglas om 15.37 (Amst. tijd) geland is op
de renbaan te Albury op 300 km van Melbourne. Even tevoren had
Reuter gemeld, dat Parmentier om 23.40 pl. tijd op 40 mijl van
Albury gesignaleerd was.
Gedurende uren werd er gewerkt om de machine, die op drassig
terrein geland was, naar een vaster gedeelte te brengen; de benzine
was uit Melbourne aangevoerd en ten slotte gelukte het te 9.55
plaatselijke tijd d.i. 0.15 Amsterdamschen tijd uit Albury te starten»
Parmentier is te 1.12 uur Amsterdamschen tijd te Melbourne
aangekomen. Hiermede bezet hij de tweede plaats in de
snelheidsrace.
De vier leden van de bemanning zijn benoemd tot ridder
in de orde van Oranje Nassau.
Gisterenavond vóór wij naar bed gingen,
lazen wij nog even ons overzichtje van de
Melbourne-race, welke overzichtje in ons blad
van Dinsdag opgenomen was. O.a. schreven
Wij dien morgen:
Hedenmorgen was de groote spanning voor
bij. Scott zat veilig en wel in Melbourne, de
Uiver passeerde Cloncurry en de Boeing Koe
pang op Timor. Dat de Boeing de Uiver nog
Inhaalt is vrijwel uitgesloten."
Spanning en
angst.
Edoch, voorspellingen op vlieggebied zijn
zeer gewaagd en al was er des morgens wei
nig spanning en vermoedden wij het meeste
werk verzet te hebben, de middag bracht ons
nieuwe spanning enangst.
De Uiver was om 9.05 uur A.T. te Charles-
Ville geland en een uur later weer doorge
vlogen. Waarom dat een uur moest duren
was ons vrij duister. Misschien hadden Par
mentier en Moll al bijna de zekerheid, dat zij
In ieder geval als tweede zouden aankomen
en dat zij zich dus niet behoefden te haasten.
Op dat oogenblik was de Boeing Transport
van Turner 1700 K.M. achter, hetgeen ruim
8 uur beteekende.
En toch begonnen we wat ongeduldig te
worden. De belangstelling voor ons bureau
nam steeds meer toe en men wachtte maar
°P het bericht, dat nu de Uiver veilig en
wel te Melbourne was aangekomen.
Parmentier afgedwaald.
Het geduld werd erg lang op proef ge
steld, maar eindelijk om kwart voor drie
kwam het bericht, dat de Uiver op 152
KM. afstand van Melbourne was gesig
naleerd. Ha, nog een half uur dachten
we. Het half uur verstreek, werd 35 mi
nuten, 40 minuten. Het bericht had er
toch al kunnen zijn. We begonnen ons
wat onrustig te voelen, 't Was daar
nacht. Eén onzer sprak uit wat wij alle
maal eigenlijk niet op de lippen dufden
nemen: Zou Parmentier afgedwaald zijn?
De spanning nam geweldig toe, doch nu
was het een andere spanning, meer een soort
van angst. Na drie kwartier kwam het be
richt. Inderdaad, Parmentier vroeg om de
juiste richting. Dat alles bracht ons in een
benauwde stemming. Hoe zou dat afloopen
We gingen berekenen, hoeveel benzine dc
Uiver op dat moment nog kon hebben. Ruim
een uur, want in Charlesville was getankt.
Dath was alles behalve bemoedigend, want
tüt gedeelte van Australië heeft nog bergen
van 2000 meter hoogte en noodlandingen
brengen daar veel gevaren met zich mee.
De Uiver landt op de renbaan
van Albury.
De berichten, die eerst zoo traag door
kwamen, volgden elkander gelukkig nu
vrij spoedig op en het was een groote ge
ruststelling, toen wij vernamen, dat de
K.L.M.-vogel veilig en wel op de Renbaan
Te Alburry geland was. Gelukkig!!
Er was nu groote kans, dat de Boeing de
(Jiver zou passeeren, doch dat werd op den
achtergrond gedrongen, door de zekerheid,
dat vliegtuig en bemanning veilig waren.
Want toen de Uiver den koers kwijt was,
dachten wjj vrijwel alleen maar aan de men
sehen, of zij wel veilig vasten grond onder
de voeten zouden krijgen. Waar, dat kwam
er niet op aan, dan de tweede plaats maar
aan een ander.
Onweer en regen en moeilijke
radio-peilingen de oorzaak.
Na het bekend worden van de landing te
Albury waren de eerste berichten gewijd aan
de bijzonderheden van die landing. Het was
slecht weer in Australië, den geheelen nacht
had het geregend, enkele berichten spraken
van hagel en onweer. Daar Parmentier en
Moll hoog moesten vliegen en er boven deze
woeste bergen geen enkel lichtpuntje, dat als
oriëntatie-punt kon dienen, aanwezig was, is
het dus niet verwonderlijk, dat de koers
kwijt geraakt werd. Bovendien was het zeer
moeilijk om uit de radiopeilfrigen deze rich
ting te bepalen, daar er ten eerste weinig
stations in dez buurt zijn en ten tweede, daar
de bergen weerkaatsingen veroorzaken, waar
door seinen vanuit een anderen hoek schij
nen te komen, dan dat in werkelijkheid is, eij
daar in den nacht de radio-peilingen altijd
eenigszins afwijken.
De passagiers van de Uiver werden, waar
schijnlijk voor een „verzetje", per auto naar
Albury gebracht, ten einde daar hét vertrek
weer af te wachten. Benzine en olie werd
ingenomen en zoodra de dag aanbrak zou
men probeeren te starten.
Geweldige prestatie!
De landing te Albury moet dan ook een
geweldige prestatie geweest zijn. De Holland-
sche piloten waren er in geslaagd, zich boven
Albury te oriënteeren en daar de renbaan op
te zoeken. Honderden auto's bevonden zich op
den weg langs de baan en verlichtten deze
met hun lampen. De Australische luchtvaart
autoriteiten stonden vrijwel sprakeloos over
de vliegkunst der Hollanders. Zij achtten
het iets buitengewoons, dat dat zware groote
vliegtuig zonder schade op dat onbekende,
voor vliegtuigen slecht terrein, werd „neer-
gezet".
Albury ligt juist in een minder bergachtig
gedeelte van Victoria, precies op de grens
van Nieuw Zuid-Wales, aan de Murray-
rivier. De renbaan is een stukje buiten de
stad gelegen.
Het bleek, dat de Uiver op een zacht ge
deelte van het terrein gedaald was en leelijk
vast zat. De bevolking van Albury was ech
ter buitengewoon behulpzaam. Hadden zij
eerst geholpen, door hun koplampen op de
renbaan te richten, daartoe door een radio
bericht verzocht, nu waren zij koortsachtig
aan het werk om de Uiver op planken te zet
ten en naar een vaster terrein te brengen.
De Uiver startklaar.
De Uiver zelf scheen startklaar. Be
richten van anderen kant spraken ervan,
dat de Uiver nog voldoende benzine had.
Ook werd medegedeeld, dat om het toe
stel te verlichten twee passagiers met
den trein naar Melbourne zouden gaan.
De Uiver zou hierdoor niet uit de handi
caprace vallen.
Zoo was de stand gisterenavond ongeveer
half tien.
De Boeing om 10 uur van Charles
ville gestart.
Nu kwam er eindelijk weer bericht van de
Boeing, waarvan wij al een tijd niets verno
men hadden. Deze Amerikaan was om 10 uur
van Charlesville gestart. De nog af te leggen
afstand was 13Ö0 km, zoodat tegen half twee
de aankomst te Melbourne verwacht kon wor
den. Nu was het weer een en al spanning.
Zou de Uiver nog tijdig op kunnen stijgen om
de Boeing vóór te blijven? Alles wachtte nu
op het bericht, dat de Uiver gestart was.
Huizen en Hilversum blijven door
zenden, evenals de Heldersche Cen
trale.
Huizen en Hilversum, evenals de Heldersche
Radio Centrale zouden blijven doorzenden,
totdat de Hollanders vertrokken en aangeko
men waren. Hoe zou men de Uiver en zijn
wakkere bemanning kunnen vergeten en
gaan slapen? Neen, dat was niet mogelijk.
De Uiver gestart.
Weer was het wachten.
Het werd kwart over een toen de büjde tij
ding kwam. De Uiver was er in geslaagd los
te komen en zette zijn reis voort. Daar het
bericht een uur tijd noodig had om Holland
te bereiken kon verwacht worden, dat om
kwart voor een het vliegtuig te Melbourne
zou zijn. Dat zou dus nog vóór de Boeing
Transport met Turner en Pangborn zijn!
Vijf minuten later komt echter een nog
niet bevestigd bericht van Vaz Dias, dat de
Boeing een noodlanding zou hebben moeten
maken bij Borke tusschen Charlesville en
Melbourne.
Te Melbourne geland!
Nu is de kans voor de Uiver al weer
een zekerheid geworden en eindelijk komt
na alle spanning en onvastheid het een
voudige, alles omvattende berichtje „Om
1.15 Uiver te Melbourne geland".
Het is gebeurd. Zij zijn er. Een zucht van
verlichting ontsnapt ieder, die het verneemt.
Ze hebben het verdiend. Met groote, bewon
derenswaardige toewijding zijn zij tot het
laatst toe bezig geweest om hun taak te vol
brengen. De geheele wereld volgde hen én was
al opgetogen over de prachtige regelmatig
heid waarmede zij de vlucht uitvoerden. De
buitenlandsche bladen konden niet wachten
met het toezwaaien van lof tot de tocht ge
heel volbracht was. Men maakte vergelijkin
gen met het toestel van Scott, welk vrijwel
hierop neerkwamen, dat de prestatie van de
Uiver minstens gelijk stond aan die van Scott
en Campbell Black.
Bemanning benoemd tot Ridder
in de Orde van Oranje Nasau.
Parmentier, Moll, Prins en van Brug
gen. Holand is ze dankbaar. Zij zullen
hun belooning ontvangen en een mooie
hebben zij reeds gehad. H. M. de Koningin
benoemde de vier mannen namelijk tot
Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Zoo is dan nu toch zeker de grootste span
ning voorbij. Maar nog niet alle spanning,
want de Panderjager zal vandaag of mogelijk
morgen weer kunnen starten en den tocht
vervolgen! Daar de andere deelnemers van
de race nog voor het meerendeel de Pander
niet gepasseerd zijn, is het te verwachten, dat
deze nog niet zoo'n slechte positie op de
ranglijst zal innemen, als de tradltioneele
pech verder wegblijft. Want ook de vliegers,
die hem reeds passeerden schieten niet erg
op. Den stand zullen wij hieronder vermelden.
De Boeing derde.
Intusschen komt het bericht, dat de Boeing
Transport met de Amerikaansche Vliegers
Turner en Pangborn te Melbourne is aange
komen. Dat was 2 uur en 44 minuten later
dan de Uiver, n.1. 3.56 A.T.
Uiver,
Nederland,
te Melbourne.
Panderjager,
Nederland,
te Allahabad.
Cornet,
Engeland (Mollison),
te Allahabad met motorpech.
Cornet,
Engeland (Scott),
te Melbourne.
Cornet,
Engeland (Jones),
op weg naar Port Darwin.
Airspeed,
Engeland,
uit Rome vertrokken (buiten mededinging).
Fairy III,
Engeland (Davies),
te Cyprus.
Fairy Fox,
Engeland (Gilman),
verongelukt in Italië.
Miles Falcon,
Engeland,
te Rome.
Klemm Eagle,
Engeland,
in Bagdad, landingsgestel gebroken.
Airspeed Courier,
Engeland,
te Karachi, lekke benzineleiding.
Puss Moth,
Australië,
te Karachi.
Lockhead Vega,
Australië,
te Aleppo over den kop.
Dragon,
Nieuw-Zeeland,
te Allahabad, blijven tot Woensdag.
Miles Hawk,
Nieuw-Zeeland,
van Rangoon vertrokken.
Fairy Fox,
Nieuw-Guinea (Parer),
te le Bourget opgegeven.
Boeing,
Amerika,
te Melbourne.
Granville,
Amerika,
te Boekarest opgegeven.
Monocoupé,
Amerika,
op weg naar Allahabad.
Dêsoutter,
Denemarken,
op weg naar Rangoon.
In onweer boven de bergen.
Parmentier verklaarde via de radio, dat hjj
twee keer heeft getracht boven een onweer
uit te komen, maar dat hij er niet in geslaagd
is. Hoog boven de bergen woedde het onweer,
met verschrikkelijken regen en hagelstormen,
die hem dwongen rechtstreeks om te keeren.
Het plateau was met ijs bedekt.
Een mooie landing te Albury.
Parmentier had nog maar voor een half uur
benzine toen hjj te Albury landde.
Mrs. Peacock, de vrouw van den secretaris
der Racing Club aldaar, heeft een beschrijving
gegeven van de landing.
Het had den heelen nacht al geregend, maar
daarna knapte het ietwat op. En midden op
het binnenste van de race course stond de
blinkende machine. Zij had ettelijke malen
over het veld gecirkeld: honderden automo
bielen wierpen het licht hunner koplampen op
het veld en in dat overdadige licht maakte
Parmentier een prachtige landing.
De bemanning en de passagiers begaven
zich daarna per auto naar Albury.
R. B. D. meldt uit Melbourne 23 Oct., dat de
officier, belast met de broadcasting, op het
vernemen van de moeilijkheden, waarin de Ne-
derlandsche Douglas verkeerde, alle automo
bilisten heeft opgeroepen om zoo spoedig mo
gelijk naar de renbaan van Albury te gaan
om de vliegers „bij te lichten". (Daaraan is,
zooals men reeds weet, spontaan voldaan, zoo
dat de „Uiver" bij de landing is bijgelicht door
eenige honderden auto's, die alle hun koplich-
ten op de baan deden schijnen).
Een telegram uit Melbourne aan de Lon-
densche bladen deelde mede, dat Parmentier
zoodra het begon te dagen den toestand van
de Douglas heeft onderzocht en het bleek, dat
hij diep in den zachten grond van de renbaan
te Albury was weggezakt.
Met daglicht verder.
Parmentier en Moll keerden naar Albury
terug en besloten den dageraad af te wachten
om hun vlucht voort te zetten naar Melbourne.
Men zegt, dat de vliegers, alvorens te ver
dwalen, met een uurssnelheid van 240 mijl
vlogen.
De radiostations werden belast met pogin
gen te doen met de vliegers in verbinding te
treden en hun te zeggen naar het Zuidwesten
te vliegen.
Passagier van de „Uiver" vertelt.
De heer P. Gillissen, passagier in de
„Uiver", heeft voor de radio verteld, dat de
Douglas bij Albury in een donderbui kwam,
die ontweken moest worden. Men kreeg geen
draadlooze meldingen. Doch men zag de lich
ten van de stad Albury.
Na driemalen te hebben gecirkeld, besloot
Parmentier te landen en hij deed dat voortref
felijk. De tanks bevatten nog 120 gallons ben
zine.
Indien de condities behoorlijk waren, zouden
de passagiers met hun bagage naar het nood
landingsterrein Wangaratte worden gebracht,
waar zij dan later zouden worden opgepikt.
(Dit om het toestel zoo licht mogelijk te ma
ken, ten einde goed van het drassige race-veld
af te kunnen komen.
De landing te Melbourne.
Nadat Maandag 30.000 enthousiasten getui
gen waren van de behouden aankomst van
Scott en Black, die na drie dagen weer eenige
rust konden genieten, bestond er grooten twij
fel omtrent de aankomst van de beide vol
gende mededingers.
De „Uiver" was op 160 mijl ten Noorden
van Melbourne op een modderig veld terecht
gekomen, terwijl de „Boeing" wegens een mo
tordefect een noodlanding had moeten maken
bij Borke, op 275 mijlen ten Zuiden van Char
lesville. Toen kwam echter het bericht, dat de
„Uiver" om 0.15 A.T. weer te Albury opge
stegen was en in minder dan een uur kwam
het vliegtuig boven het landingsterrein. Het
was toen 1.12 uur A.T.
Opnieuw was de belangstelling enorm. Er
moest vrij baan gemaakt worden voor de offi-
cieele personen, die bemanning en passagiers
wilden gelukwenschen met hun schitterende
prestatie op het zoo moeilijke traject. Vooral
op het laatste gedeelte is gebleken, dat de be
manning de lijfspreuk van de K.L.M. „Veilig
heid voor alles", trouw was gebleven. Onder
daverend gejuich werd de mededeeling van
den Nederlandschen Consul te Melbourne in
ontvangst genomen, dat het H.M. de Koningin
behaagd had de bemanning: K. D. Parmen
tier, gezagvoerder; J. J. Moll, le officier, B.
Prins, werktuigkundige en C. van Bruggen,
radio-telegrafist, te benoemen tot Ridder in de
Orde van Oranje-Nassau.
Geen benzine bijgeladen 7
Het schijnt, dat de „Uiver" toch met de
eigen voorraad benzine is gestart. De Douglos-
machine vliegt n.1. op speciale vliegbenzine,
welke slechts op de meest moderne vliegvelden
te verkrijgen is. De heer Plesman, directeur
van de K.L.M,, heeft zich direct na het ver
nemen van de landing te Albury in verbinding
gesteld met de Shell te Londen. Hij werd er
van verzekerd, dat men de agenten in Austra
lië op het hart zóu drukken, dat alles in het
werk gesteld moest worden om de „Uiver"
van benzine te voorzien. Dat zou echter wel
eenige uren duren, want de benzine moest dan
van de vlieghaven te Melbourne per tankauto
vervoerd worden naar Albury, een afstand van
250 km, Daaruit is vrijwel met zekerheid af
te leiden, dat de „Uiver" op eigen voorraad
Melbourne bereikt heeft.
Ook is er nog niets bekend of er werkelijk
twee passagiers per trein verder gereisd zijn,
doch dit is zeer onwaarschijnlijk.
De Haagsche correspondent van het „Alg.
Handelsblad" had Dinsdag in den vooravond
een onderhoud met den directeur der K. L. M.,
den heer A. Plesman, waaraan wij het vol
gende ontleenen:
De heer Plesman heeft met Melbourne ge
telefoneerd. Daar kreeg hij den „fly-comman-
der" Armstrong aan de lijn. Deze heeft den
K.L.M.-directeur zoo goed mogelijk ingelicht.
Parmentier is met de Uiyer volkomen nor
maal uit Charleville vertrokken. De weer
berichten waren goed en ook de radio was in
orde. Maar de Uiver is in een onweersbui
geraakt, waarvan men te voren niet op de
hoogte was. Dat is in die streken ook heel
goed mogelijk. Onweer komt daar zeer onver
wacht. Toen Parmentier en Moll met de Uiver
voor het groote gebergte kwamen,, dat hij
moest oversteken, alvorens op het vliegveld
van Melbourne te landen, zijn de moeilijkheden
pas goed begonnen. Men kan daar z.g. „night-
effect" krijgen, dat optreedt bij zonsonder
gang. Maar in de bergstreken treedt nog weer
een ander effect ook op. En daarbij komt nog
weer, dat Melbourne aan zee ligt, hetgeen
nog eens weer een ander effect te weeg
brengt. Hierdoor ontstaan allerlei afwijkin
gen in de radiopeilingen in de radio-ontvangst
Tijdelijk peilstation baarde moei
lijkheden.
Een ernstige moeilijkheid was bovendien
nog, dat het vliegveld te Melbourne juist voor
deze race een tijdelijk radio-peilstation had
gekregen. Maar zoo'n nieuw peilstation levert
altijd moeilijkheden op.
In den beginne werkt het niet zoo zuiver
als een peilstation, dat al eenigen tijd in dienst
is. Al deze moeilijkheden zijn oorzaak ge
weest, dat Parmentier den koers is kwijt
geraakt.
Parmentier is met al die moeilijkheden af
gedreven naar hte Oosten. Toen is hij op de
voortzetting van het gebergte gestuit, waar
van hiervoor al sprake was. Daarna is hij
terecht gekomen bij de Murray-rivier en toen
had hij spoedig Albury te pakken. Dat ligt
ongeveer 250 km van Melbourne.
Parmentier heeft met zijn parachute-lichten
en zijn zoeklichten gewerkt. Zoo heeft de
kranige piloot de renbaan ontdekt en daarop
is hij keurig neergekomen.
Een geweldige prestatie.
Als wij zoo de meeningen van deze
K.L.M.-deskundigen hooren, dan moet
inderdaad, hetgeen Parmentier heeft ge
daan, een geweldige prestatie zijn ge
weest, waarvoor hem alle hulde toekomt.
De heer Plesman moet het gesprek
met ons een oogenblik onderbreken. Hij
wordt uit Londen opgebeld. Een regeling
voor aanvoer van benzine naar Albury
is al verzorgd, aldus wordt den K.L.M.-
directeur bericht. Heerlijk is al die me
dewerking, ook van niet K.L.M.'ers.
Nog voor anderhalf uur benzine.
Maar dan vertelt de directeur verder. De
Uiver had nog voor anderhalf uur benzine
aan boord. Er was dus voorloopig in geen
enkel opzicht gevaar, want die hoeveelheid is
voor 450 km voldoende en de afstand Albury
Melbourne is maar 250 km. Maar Parmen
tier zal het K.L.M.-devies wel hebben gevolgd:
„Veiligheid vóór alles; veiligheid vóór roem".
Daarom wachtte hij rustig af, tot hij benzine
krijgt. Die moet helaas van Melbourne komen,
want die soort is alleen op dat vliegveld te
krijgen. Dat is een speciale benzine, die lang
niet elk vliegveld heeft, zelfs niet alle moder
ne vliegvelden. Er zal dus een tankauto naar
Albury moeten en daar zal de Uiver moeten
tanken. Rekening houdend met den afstand,
zal daarmede ongeveer acht uur op zijn gun-
stigt heengaan.
De heer Piesman vertelt verder, alles ging
zoo goed.
Het begint er intusschen op te lij],'en, of de
K.L.M. er haar specialiteit van maakt, bijzon
dere omstandigheden te enscèneeren, als het
eind van een belangrijken tocht in zichv. is.
(De heer Plesman doelde hier op de moei
lijke landing met de Pelikaan op den Oude
jaarsavond op Schiphol).
Toen nu die vervelende berichten binnen
kwamen, dacht ik, dat wij nog onze kaart
hadden vergooid.
Ik ben in stomme verbazing, hoe de be
manning er zich heeft uitgered. Parmen
tier moest over een rotsgebergte heen.
Hoe hij tenslotte het toestel heeft neer
gezet, is verbazingwekkend.
Ministerieele belangstelling.
Het gesprek wordt nog al eens onderbro
ken. Verschilende ministers telefoneeren naar
den heer Plesman en vragen om nadere in
lichtingen.
De heer Arnmstrong zeide nog, dat men op
het vliegveld van Melbourne ongelooflijke be
wondering heeft voor de landing te Albury.
De „fly-comander" vertelde nog, dat de ren
baan te Albury blijkbaar nogal modderig is.
Daardoor zijn de wielen wat weggezakt. Maar,
zooals gezegde de machine is goed neergeko
men, dank zij de voortreffelijke capaciteiten
van de bemanning.
En nog eens zegt de heer Plesman, dat
de resteerende 250 K.M. niets beteekenen. Als
de Uiver eenmaal weer vliegt, is de zaak zóó
gezond, d.w.z. in een uur.
Men zal zich misschien afvragen, waarom
Parmentier in Darwin is gestart. In het ge
bergte, dat Parmentier had over te vliegen,
kan men altijd onweer verwachten. Radio en
weerdienst kunnen daaraan niets veranderen.
Het treffende hier (op het hoofdkantoor)
was, dat wij binnen angstige berichten kre
gen, terwijl men buiten in een onbeschrijflijke
enthousiaste stemming verkeerde. Maar het
telefoongesprek met Melbourne heeft ons
werkelijk opgelucht. De geheele geschiedenis
bewijst, aldus de heer Plesman, dat men met
goed materiaal en goede handen altijd tot iets
in staat is.
Als ze in Melbourne aankomen, dan ben ik
voor de volle 100 pet. tevreden en heeft de
K.L.M.-deelneming aan de MacRobertson-race
volkomen voldaan aan de gestelde verwach
tingen.
Prachtige medewerking van P.T.T.
De heer Plesman vertelt ons dan nog, dat
hij van alle kanten medewerking heeft gehad
in de bange uren. De P.T.T. zegde onmiddel
lijk toe, voor een verbinding met Melbourne
te willen zorgen.
Als de tocht naar Melbourne volbracht was,
op dit oogenblik, dat ik met u spreek, zoo
vervolgt de heer Plesman het gesprek, dan
had ik u nog het volgende willen zeggen:
Bedoelingen der KX.K
Het besluit van de K.L.M. om aan de Mae-
Robertsonrace deel te nemen met twee vlieg
tuigen, een in den snelheids- en een in den
handicapwedstrijd, heeft berust op overwegin
gen, welke verband houden met de verdere
ontwikkeling van het luchtnet der maatschap
pij. Australië moet beschouwd worden als het
achterland van Ned.-Indië en de K.L.M. heeft
er steeds naar gestreefd haar Indië-lijn naar
dit werelddeel door te trekken. Doch tot heden
is zij er niet in geslaagd de toestemming van
het Australische gemeenebest te verkrijgen.
Ook het ondernemen van een proefvlucht werd
niet gewenscht geacht. Daarom besloot de
K.L.M. gebruik te maken van de gelegenheid
welke de deelneming aan de Mac-Robertson-
race bood om Australië, met het oog op de
eventueele totstandbrenging van een geregelde
luchtverbinding, te toonen, welk luchtverkeer
de K.L.M. zou kunnen opbouwen.
In twee etmalen naar Batavia.
De ware beteekenis van de vlucht is gele
gen in het volgende: Het ia den piloten van
de Uiver gelukt, met het Douglas-vliegtuig
in zijn standaard-uitrusting en met drie passa
giers aan boord in ruim twee etmalen naar
Batavia te vliegen. Een nog beter resultaat
met een toestel zonder passagiers en met een
speciale uitrusting zou van niet zooveel be
teekenis zijn geweest als dit. Want uit deze
vlucht van de Uiver bljjkt ten stelligste, dat
een reis naar Indië met een Douglas-vlieg
tuig in 5 6 etmalen, in plaats van twee,
voor de passagiers een rustige geriefelijke en
aangename reis is, ook voor minder sportie-
ven als dit drietal.
De bedoeling is, dat de Uiver een bezoek
aan Sydney en Canberra brengt. Na ruim een
week verblijf in Australië zal de Douglas naar
Indië terugvliegen, waar het toestel eenigen
tijd blijft om bezichtigd te kunnen worden.
Den 12den November vertrekt de Uiver uit
Medan naar Nederland.
MEDELEVEN DER ENGELSC'HEN.
In Londen werd algemeene deelneming be
tuigd met de pech, die de Douglas heeft ge
troffen. Algemeen wordt de hoop uitgespro
ken, dat de Amerikanen de Hollanders niet
zullen, achterhalen.